HIS LOYAL WIFE 1

Maingat kong ibinaba sa crib ang anak kong mahimbing na nakatulog sa bisig ko. Isang buwan siya kahapon, magarbong celebration ang ganap na ihinanda ng Daddy niya ngunit wala naman akong ito.

Nagtungo ako sa tambayan ng asawa ko sa tuwing nandidito siya sa bahay. Ang library sa mansion na ginagawa niyang opisina.

Binuksan ko ang pinto ng hindi kumakatok. Bumungad sa akin ang asawa ko na nakaupo sa kaniyang sviwel chair sa harap ng laptop. Magkasalubong ang kilay nito habang tinitipa ang laptop ngunit hindi nabawasan ang kaniyang kagwapuhan.

“Z, kung wala kang gagawin bukas. Baka pwede nating ilabas si Baby.”

Isinara nito ang laptop. Masamang tingin ang itinapon nito sa akin. “Don't you know how to knock?”

“Kailangan pa ba 'yon? Asawa mo'ko. Hindi naman siguro nakakaabala sa'yo ang pagpunta ko dito.”

Palagi siyang abala sa trabaho at mainit ang ulo sa tuwing nandito sa bahay. Hinahayaan ko na lang dahil alam ko naman na dahil iyon taong nagnakaw ng malaking pera sa kaniyang kompanya at hangang ngayon ay hindi pa rin nalalaman kong sino.

Isang billion dollar ang nanakaw hanga nga ako sa gumawa no'n dahil ang lakas ng loob niyang nakawan ang pinamayamang tao sa mundo. Kung ako ang tatanungin, barya ang pera na nawala sa kaniya ngunit ang taong tulad niya ay hindi papalampasin ang ganitong bagay dahil isang kahihiyan iyon sa kaniya na kasalukuyang CEO.

“You are interrupting me, for what?”

Lumapit ako sa harap ng desk niya. Napansin ko na pagod siya nitong mga nakaraan at hindi makapagpahinga ng maayos. Kahit nga sa araw ng anak namin wala siya dahil 'yon pa rin ang inaatupag niya.

“Kahapon hindi ka namin kasama ni Baby sa celebration baka pwede tayong lumabas bukas, pambawi mo naman ang sa kaniya...”

Alam kong busy siya pero kahit kalahating araw lang total linggo naman bukas. Hindi naman siguro masama na bawiin namin 'yong kahapon na hindi kami kompleto sa birthday ni Baby.

“Isn't enough yesterday? It cost half million then you have the fortitude to demand?”

Nanigas ako sa kinatatayuan ko ng marinig ang malamig niyang boses. Sa pananalita parang labag sa loob ang inihandang selebrasyon kahapon. Hindi ko 'yon hiniling sa kaniya kusa niya iyong ginawa para sa bata dahil wala naman akong ibang gusto kundi ang magkasam kaming tatlo kahapon pero wala ka!

“Z, ipinapa—

Tumunog ang cellphone niya kaya nanahimik ako. Dumapo ang mata niya sa akin nang marinig ang sinabi ng nasa kabilang linya.

“Yeah. 7 AM.” Ibinaba niya ang cellphone. “I can't.”

Napayuko ako sa simple niyang salita bago ibinalik ang atensyon sa laptop. Iyon ang sagot niya sa alok ko kaya wala akong magagawa na baguhin ang sinabi niya.

Kapag siya nagdesisyon hindi na 'yon mababago ng kahit na sino, maging ako na asawa niya.

Umalis na ako sa library ng ilang minuto na akong nakatayo roon at hindi niya pinapansin. Wala siyang balak na kausapin ako kung hindi importe.

Ayoko namang mangulit at pilitin siya na sumama sa amin bukas dahil ayoko siyang magalit sa akin na mas lalo pang magtutulak palayo. Marahil, importante ang tawag na natanggap niya kaya uunahin niya ito kaysa ang makasama kami.

Ganu'n naman talaga ang mga asawang lalaki, inuuna ang negosyo dahil ginagawa lang nito ang tungkulin na ibigay ang lahat ng kailangan ng pamilya.

I convince myself of that though.

Alam ko naman kung bakit ganu'n siya kalamig sa akin at hindi niya ako magawang tingnan tulad ng tingin ng isang asawa na mahal na mahal ang asawa nito.

Ako ang may kasalanan ng lahat at kung hindi ko man maramdaman 'yong pagmamahal na gusto kong makuha ay naiintindihan ko.

Bumalik ako sa silid upang tingnan si Baby, mahimbing pa itong natutulog. Hindi ko akalain paglipas ng siyam na buwan ay isa na akong ganap na Ina. Sobrang bilis ng pangyayari at hindi pa rin ako makapaniwala na nandidito ako sa lugar na 'to na minsan ko nang pinangarap.

As a first time mom, everything are strange to me. Akala ko sapat na ang kaalaman ko ng 25 na taon dito sa mundo pero nagkamali ako. Na realize ko na mumulat pa lang ako sa tunay na mundo. Kakabukas pa lamang ng pinto sa akin nang pagiging isang Ina.

Handa akong matuto at malaman kung gaano kasaya ang maging Ina habang nasubaybayan ang paglaki ng anak. Tulad ng mag-asawa hindi palaging mainit ang pagsasama. Hindi lahat ng oras ay bed of roses darating ang mga pagsubok na magpapatibay sa relasyon gaya ng pagiging Ina. Ang pagkakaroon ng anak ay biyaya ito ang magbibigay ng kaligayan sa'yo at lakas ngunit darating na mga pagsubok at mapapatanong ka na talaga bang tama ang naging desisyon mo sa buhay.

Nakakapagod ang maging Ina lalo na kung bago ang lahat sa'yo tulad na lang ng sleepless night at kahit gustong-gusto mong magpahinga hindi mo magawa dahil uunahin mo ang anak mo.

I been experiencing that this moment but despite of that my son is my happiness, my everything and the love for him is no one can do the same. Sa tuwing nakikita ko ang mukha niya parang hinahaplos ang puso ko sa sobrang tuwa. Sa tuwing nakikita ko ang ngiti niya nawawala lahat ng pagod ko siya ang energy ko.

Pagod at puyat ako kagabi dahil sa okasyon na dinaos kaya sumampa ako sa kama at umidlip.

Wala pang kalahating oras akong nakahiga sa kama narinig ko na ang iyak ni Baby. Kahit tamad akong bumangon ay nilapitan ko siya at pinalitan ng diaper dahil puno na ito.

Bumalik naman agad siya sa pagtulog. Gabi na kaya imbes na bumalik ako sa pagtulog ay nagtungo ako sa banyo at mabilisang ligo ang ginawa ko dahil 'yon naman talaga kapag Ina ka na.

Mabuti na lang at tulog pa siya ng matapos akong maligo. Nag-aayos ako ng sarili ko upang makababa nang makakain ako habang tulog pa siya.

May kumatok sa labas ng pinto ng silid na ikinagulat ni Baby dahilan para umiyak ito. Binuhat ko ito at tinungo ang pinto. Bumungad sa akin si Manang ng buksan ko ito.

“Ma'am, pinapasundo ka na ni Sir, kakain na ng hapunan.”

“Sige, Manang, papatulogin ko muna si Baby.”

Hindi naman ako hinayaan ni Manang na magtagal pa. Kinuha niya sa akin si Baby dahil siya na muna ang magbabantay dito habang kumakain ako.

“Na saan ang Sir mo?” Tanong ko sa maid na nagsasalin ng juice sa baso.

Nakahanda na ang maraming pagkain sa mesa. Kumunot ang noo ko dahil dalawa lang kami pero ang ipinahanda niya parang may fiesta!

“Nasa garden, nag-uusap sila ni Miss beautiful Obrey,” Inismiran ako nito. “Kaya ikaw, sulitin mo na 'yang masasayang araw mo na nakahiga ka sa malambot na kama!”

Nagmana siguro kay Z ang mga kasambahay niya sa kasungitan niya. Isa lang iyon si Berta sa kasambahay na ayaw sa akin. Hindi ko naman sila masisisi.

“Hmp! Mang-aagaw.” Bulong pa nito bago tuluyang umalis.

Sa totoo lang, nasasaktan ako sa mga naririnig ko sa kanila. Hindi naman ito ang unang beses na ganu'n sila sa akin halos mula ng dumating ako dito at kung may mabait man sa akin dito ay si Manang Henya lang.

Alam ko naman ang totoo sa sarili ko pero masakit lang kasi ganu'n ang tingin nila sa akin na para bang napakasama kong babae na hindi na dapat isinilang pa.

Umupo na ako sa kaliwang silya sa tabihan kung saan ang lugar ng isang asawa sa hapag.

Tumuwid ako ng upo at ngumiti ako ng marinig ko ang papalapit na yabag pero agad ring nawala ang ngiti sa labi ko ng bumungad sa akin si Obrey.

Natigilan ito ng makita ako pero dumiretso pa rin ito sa tabihan ko. Napayuko ako dahil sa uring titig niya ay nanliliit ako.

“Excuse me.”

“Ha?”

Nag-angat ako ng tingin sa kaniya. Ibinigay niya ka Berta ang bag niya na tuwang-tuwa naman ito ng makita siya. Nagbatian silang dalawa na para bang mas amo pa niya si Obrey kaysa sa akin.

“Hoy! Wag kang tumunganga lang diyan! Pwesto 'yan ni Madam ko kaya kung pwede lumipat ka!”

Matagal bago nag-sink in sa utak ko ang sinabi ni Berta. Mula kasi ng dumating ako dito, itong silya na ang pwesto ko tapos may nagmamay-ari na pa lang iba.

“Tingnan mo 'to, silya na lang papatagalin mo pang ibigay kay Madam, ang hilig mo talagang mang-agaw ng hindi sa'yo!”

Tumayo ako at hinarap si Berta. Taas noo ako nitong tiningnan na para bang hindi man lang natatakot sa akin. Kanina pa ako nagtitimpi sa kaniya dahil ang gaspang niyang magsalita, mas lalo pang lumakas ang loob niyang nandito si Obrey.

“Wag mong sasabihin na papatulan mo si Berta, bakit totoo naman 'di ba?” Nabaling ako kay Obrey.

Naikuyom ko ang kamao ko kating-kati ko na silang sapakin pero alam ko na kapag ginawa ko 'yon ako lang naman ang mananagot kay Z.

Dumating na si Z, kaya naman nakangiting sinalubong siya ni Obrey. Nakatingin siya sa akin kaya yumuko ako dahilan alam ko na ang iniisip niya na gumagawa ako ng gulo.

Ipinaghugot pa nito ng upuan ang asawa ko bago ako itinulak ng bahagya para siya ang umupo sa pwesto ko.

Huminga ako ng malalim bago ako umupo sa pangatlong silya dahil ayokong makatabi si Obrey kaya nagbigay ako ng space.

“Babes, you really know my favorites.”

Nakangiting kumuha si Obrey ng beef steak.

Kaya naman pala napakaraming pagkain na nakahanda sa harap namin dahil dito si Obrey at paborito pa nitong pagkain.

“Enjoy the foods, Ladies.” Ipinagpatuloy ni Z ang pagkain.

Ako naman nagdadalawang-isip pa kung kakain pa ba ako o hindi na kasalo sila pero bakit ako aalis? Ako ang asawa at bisita lang siya kung tutuosin.

Inabot ko ang steak pero natigilan ako ng pigilan ni Obrey ang kamay ko. “If you don't mind, this is my favorite as long as I'm eating I don't share. Let me finish.”

Nahihiyang binawi ko ang kamay ko. Napayuko ako sa plato ko na kanin pa lang ang laman samantalang sila ay nasa kalagitnaan na nang pagkain.

Gusto ko ng steak pero kung tira-tira ni Obrey lang ang matitikman ko, I go for adobo.

“Oops, niluto ko 'to para kay Z.” Kinuha niya ang bowl at inilipat sa tabihan ng asawa ko na may ngiti. “Do you like it, babes?”

“Delicious.”

“Ubusin mo 'yan dahil ako lang ang nakakapaghain sa'yo ng paborito mo ng ganito ka sarap.”

Matamis ang ngiti sa labi ni Obrey na nakatingin sa asawa ko bago ito pa simpleng lumingon sa akin na para bang sinasabi niyang kahit asawa ko si Z pag-aari niya pa rin ito.

Alam ko naman na magaling talaga siya sa kusina dahil magiging chef ba siya kung hindi? Kung pinaparingan niya ako, okay. Ako na walang alam sa kusina, talo ako doon.

Humigpit ang hawak ko sa mga utensils dahil sa ginagawa ni Obrey ayaw niya akong pakainin. Ito namang asawa ko wala man lang sinasabi na para bang wala lang sa kaniya ang ginagawa ni Obrey.

Madami pang ibang putahe na nasa mesa pero ayoko ng kumuha ng kahit ano dahil ayokong may marinig ulit kay Obrey dahil baka masapak ko na talaga siya!

Uminom na lang ako ng juice.

Walang sabi-sabing iniwan ko sila dahil daig ko pa ang bodyguard na kasalo sa hapag na hindi naman gustong pakainin.

Nagtaka si Manang ng makabalik agad ako sa kwarto. Nagtanong siya kung tapos na ako tango lang ang sinagot ko sa kaniya at umalis na siya para asikasuhin doon.

Kinuha ko ang cell phone ko at um-order ng pagkain online. Gutom na gutom na ako eh at hindi ko na mahihintay pa ang umaga para kumain ng almusal.

Papalitan ko sana si Baby ng mapansin ko na napalitan na ito ni Manang at mahimbing na ulit na natutulog.

Makalipas ang 15 minutes bumaba na ako para sa ibaba na hintayin ang pina-deliver ko. Pababa pa lang ako ng hagdan ng makita ko si Berta na kausap ang guard at may hawak ito ng plastic na may tatak ng restaurant na pinag-orderan ko.

“Berta, pakiabot na lang ito kay Ma'am Mary!”

“Ano naman 'to? Pagkain? Nasa harap na kanina ng pagkain hindi pa kumain, ang arte-arte! Wala na ngang ginagawa grabi pa kung makagastos ng pera ni Sir!”

Nakita ako ng guard kaya hindi ito mapakali at sininyasan niya si Berta pero patuloy pa rin ito sa pagsasalita.

“Ang concern mo naman masydo. Hayaan mo, sa dami ng pera ng asawa ko hindi siya mauubusan ng perang pampasahod sa'yo!”

Inagaw ko sa kaniya ang plastic. Nagulat at napaawang ang labi niya ng makita ako. Sinilip ko ang laman ng plastic, kompleto at walang kulang pero wala na akong ganang kumain dahil kanina pa ako nagtitimpi sa kaniya.

“Mamamahalin at masarap ang lahat ng 'to, mukhang hindi ka pa nakakatikim kaya sa'yo na lang!”

Nakangiting isiniksik ko sa dibdib niya ang plastic. Nagulat siya maging ang guard pero wala itong na gawa.

“Mabulunan ka sana...” Inirapan ko ito bago ko iniwan.

Ayaw ko sa lahat na hinuhusgahan ako na na kilalang-kilala ako pero wala nga silang ambag sa buhay ko. Gutom na gutom na ako pero mas nanaig ang galit sa dibdib ko sa katulong na 'yon!

“Z?”

Nanigas ako ng makita ang asawa ko na nakatayo sa itaas ng hagdanan. Kahit anong iwas ko na wag makagawa ng bagay na ikakagalit niya sa huli nanamnamin ko pa rin ang sakit ng mga salita niya.