Hola, Everyone! Enjoy reading everyone! 😃 Shout out to top 3 fans of Zyron and Marylee. 🥇Sharon Viernes 🥈Joey Maunes Lazaro 🥉Juliet Panganiban Thank you so much for the support! Pasensya na, tinanghali ng gising ang Author niyo.🥹😄 ||° Black_Jaypei °||
Hindi talaga makapaniwala ang mga kaibigan ni Zyron lalo na nang ipakita niya ang litrato ng binyag nito. Mas lalong nagpumulit sila na binyagan ulit si Zy dahil maski ako Wala sa picture. “Binyagan ulit, next month!” Benedict exclaimed. Hindi matapos-tapos ang usapin tungkol sa binyag hangga't hindi pumapayag si Zyron na binyagan si Zy sa unang kaarawan nito. Hindi ko maiwasang mapangiti habang nakatitig sa anak ko na tuwang-tuwa sa mga nakikita niya lalo pa't may dalawang isip bata na nakikipaglaro sa kaniya. Siguro nga, ito na ang pinaka-special na months birthday niya. Hindi ko rin akalain na mag-sponsor si Glen ng pagkain kaya ayon wala na kaming mapaglagyan sa sobrang dami. Tama nga si Delia mabait naman si Glen kaya alam kong hindi niya deserve kung anuman ang nangyari sa kaniya na mauwi pa sa therapy sa ibang bansa. “Tara na, lumabas na tayo.” Napaigtad naman ako ng biglang may bumulong sa tenga ko. Awtomatikong napatayo ako pero agad rin akong napabalik sa sofa ng mara
“Maraming salamat, Mory.” Bumaba ako sa sasakyan ng makarating kami sa tapat ng mansion. “You're Welcome, Miss Mary.” Kumaway ako habang pinagmamasdan ang papalayo nitong sasakyan. Nakakahiya man na si Mory pa mismo ang naghatid sa akin kahit nandoon naman ang driver niya. Masaya na rin ako dahil nakauwi ako ng maaga. “Manang, nakauwi na po ba si Zyron?” Tanong ko kay Manang ng pagbukas ako nito ng pinto. “Hindi pa ho, Ma'am. Mabuti na lang at dumating ka na, hindi ko mapatahan-tahan sa kakaiyak.” Kinabahan ako sa sinabi ni Manang kaya halos liparin ko na ang hagdan papunta sa nursery room. “Ano pong nangyari sa kaniya?” “May sinat siya. Pinainom ko na nang gamot at kakatulog pa lang.” Pinagmasdan ko si Zy na mahimbing na natutulog sa crib. Kapag ganitong may lagnat siya parang lalabas sa dibdib ko ng puso ko sa pag-aalala. Madalas kasi nitong nakaraan na magkalagnat siya. Sabi ni Manang lagnat-laki 'yon at dahil na rin sa tinutubuan siya ng ngipin. Dinala ko na rin siya sa cl
Abala ang lahat ng tao dito sa mansion dahil ngayon ang unang kaarawan ni Zy. Excited ang lahat at mas excited ako! Gusto ko na maging perfect ang araw na 'to para sa anak ko kaya gagawin ko ang lahat para maging maayos ng lahat. “Manang, kayo na po munang bahala dito. May pupuntahan lang po ako saglit. Babalik rin po ako ka agad.” Nagmamadaling paalam ko kay Manang. Kailangan kong umalis dahil pupuntahan ko si Mory upang kunin ang sahod ko. Sinabi ko sa kaniya kung pwede sa ibang araw ko na lang kunin dahil birthday ng anak ko pero ang sabi niya kung hindi ko pa kukunin ang pera ngayon ay wala na akong makukuha pa dahil pupunta sila sa ibang bansa. At kailangan ko rin naman ito ngayon para may pang bili ako ng mga kakailanganin pa dito sa party ni Zy. Nahinto ito sa pag-uutos at lumapit sa akin. “Oh siya, nandiyan naman si Sopot. Magpahatid ka na upang madali kang makarating sa pupuntahan mo.” “Sige ho. Ikaw na pong bahala kay Zy, pakisabi na rin kay Zyron na lumabas lang ako s
Gumuho ang mundo ko nang marinig ko ang masamang balita mula kay Uncle Sen. Mas lalo akong napa-iyak at mas niyakap ko ang sarili ko dahil hindi lang katawan ko ang masakit kundi ang puso ko. Sobrang sakit na para bang na dudurog ako. Wala nang mas sasakit pa sa isang anak na mawalan ng magulang. Ang sabi nila masakit mawalan ng magulang lalo na kapag Ina ang na wala pero para sa akin mas masakit kapag nawalan ka ng taong minamahal. Mabilis akong bumaba sa sasakyan ni Vico nang makarating kami sa mansion ng magulang ko. Malayo pa lang ako natatanaw ko na ang mga tao sa garden namin. Walang tigil sa pagluha ang mga mata ko ng makita ko ang magandang kabaong. Habang papalapit ako dito pasikip ng pasikip ang dibdib ko. “Daddy...” Usal ko. Napatakip ako sa bibig ko upang pigilan ang mapahagulhol ng malakas. Napatingin sa akin ang mga tao. Nagulat ang mga ito ng makita ako. Marahil, alam nila na matagal na akong tinakwil ng mga magulang ko at makikita ako nila dito. Ngunit wala sa
Gabi na nang makarating kami ni Vico sa mansion ni Zyron. Open gate kaya nakapasok ang sasakyan ni Vico hangang sa tapat ng bahay. Habang nasa byahe hindi mawala sa isip ko ang sinabi sa akin ni Mory. Kinakabahan ako sa maari niyang gawin sa anak ko pero mas kinabahan ako ng pagbuksan ni Vico ang passenger side. “Baba na! Tawagan mo ako kapag naka-problema ka.” “Aalis ka na?” “May mahalaga lang akong pupuntahan na hindi na pwedeng ipagpabukas.” Hindi pa ako nakapagpapasalamat sa kaniya ay mabilis na nawala ang sasakyan niya sa paningin ko. Huminga ako ng malalim ng makatayo ako sa tapat ng malapad na pinto. Mas lalong bumigat ang pakiramdam ko ng makapasok ako ng mansion. Nagulat ako ng galit na mukha ni Zyron ang bumungad sa akin. “What is the fucking meaning of this?!” Kinilabutan ako ng marinig ang nakakalibot niyang boses na pumuno sa buong sala. Iyong galit niya na kaya niya akong saktan. Hindi lang siya ang naghihintay sa akin. Nandito si Percy, Cjay Benedict at
“Maraming salamat, Vico. Hindi naman sa ayaw kitang papasukin sa loob pero kasi alam mo naman si Mommy...” Nahihiya ako kay Vico dahil hangang ngayon nasa tabi ko pa rin siya mula kaninang umaga. Hindi kansi tumatanggap ng bisita si Mommy ng ganitong oras at sigurado akong hindi niya rin magugustuhin na makita ako. “Wala 'yon. Isipin mo na lang ang sarili mo at ang anak mo. Huwag mo akong alalahanin. Basta tawagan mo ako kapag may kailangan ka. Nandito ako para sa'yo...” “Maraming salamat...” Hinintay kong makaalis si Vico bago ko tinungo ang malapad na pinto ng mansion. Karga si Zy at bitbit ang traveling bag. Pinagbuksan ako ni Nanay Helen na mayordoma sa aming mansion. Nabigla ito ng makita ako. “Miss Mary, good evening ho! Mabuti naman po at bumalik na kayo! Welcome back!” Kinuha niya sa akin ang traveling bag. “Na saan si Mommy?” “Helen, sino 'yan?!” Boses iyon ni Mommy mula sa ikalawang palapag. Napalunok ako ng marinig ang tunog ng takon niya. “Madam, bumalik n
Hindi naging madali sa akin ang kalimutan ang nakaraan. Hindi rin naging madali para sa akin ang makalimot sa sakit na dinanas ko. Sobra akong nasaktan dahil nagmahal ako ng sobra. Nakampante ako sa buhay na mayroon ako sa nakaraan at hindi ko inakala na magiging mahirap para sa akin ang lahat. Sa lahat ng hirap ng pinagdaanan ko. Hindi ako makapaniwala na napagtagumpayan ko ang itaguyod si Zyro nang mag-isa. Ang makita siyang masaya at lumaking mabuting bata ay isang karangalan para sa akin. I'm standing at the edge. Watching my son who enjoying to be with the people who loved and care about him. “Happy @4th birthday, big boy!” Nagulat ako sa sunod-sunod na putok ng confetti na hawak ni Kiko at Bugoy. Napuno ng kalat ang sala dahil sa ginawa nila. “Blow your candle na but first! Make a wish my baby...” Nakangiting lumapit ako sa kaniya hawak ang cake na ipinagawa ko at Spider-Man theme 'yon. “Okay, Mommy!” He closed his eyes while he was smiling. A minutes past he stared
“Hoy, Zy! Play na tayo bilis! Isusumbong kita kay Mommy ayaw mo na naman ako kalaro!” Parang bata nitong sambit kay Zyro. “Hindi mo nga Mommy ang Mommy ko! Ang kulit mo naman e, ako lang baby niya! Ah? Ang laki-laki mo na paano ka niya magiging baby?” Pangangatwiran ni Zyro. “Eh bakit ka naging bata ulit? Turuan mo ako dali. Gusto ko maglaro kasama ng mga bata na hindi sila natatakot sa akin! Love mo ako 'di ba? Zy... Zyron. Zy! Zy! Please.” Pakanta-kanta nitong sabi sa huli. “Waahhh! You know what you're crazy. My name is Zyro Lee not Zyron! Ang laki-laki mo na hindi ka na dapat nakikipaglaro!” My son frustratedly said. Nilingon ko si Bugoy at Kiko na tumatawa sa gilid. Ako si Carlota at Stela tinitingnan ang lalaking baliw na kamukhang-kamuha ni Zyron! Akala ko kanina siya ito pero habang tumatagal na nakikita ko siyang kausap ang anak ko. Masasabi kong hindi siya si Zyron dahil bukang bibig niya si Zyron! “Sige ka, hindi ko na 'to ibabalik sa'yo!” Iwinagayway nito ang ginton