LOVE AND LIES

HELGA POV:

Gusto ko pa namang patunayan na hindi ako bansot ngayon sa 5’5 na height suot ang mga yon, tapos purnada pa.

Bakit ba ang hirap maghiganti?

“Craig, ano ba?!”

Isinalya ako halos papasok ng Land Rover niya at bumarurot palayo sa bayan. Hindi niya ako pinapansin sa tabi niya kahit hinahampas ko siya sa braso niya at sa balikat. Nahulaan ko agad na hindi sa Den ang tinatahak naming daang lupa nang marating namin ang crossing at lumiko siya sa kaliwa. Papunta yon sa cottage ng kapatid niyang si Jace na malapit sa busai at mas malayo sa bahay namin.

Malubak ang daang kalsada na bitak-bitak. At kahit sakop ng lupain nila, ayaw pagkagastusan ng matatanda sa pamilya nila.

Sabi ng iba, dahil tumatapak ako doon. Lahat daw ng nararating ko, minamarkahan ng mommy ni Craig na malas na lugar.

Personalan talaga.

Nasayang lang ang sigaw at pagmamaktol ko sa loob ng sasakyan.

“Mag usap tayo. Walang halong biro, seryoso.” Aniya, kinabig ang manibela sa pribadong lupa papasok pa sa teritoryo nila. May 100 metro mula sa cottage ni Jace.

Tumawa ako.

Seryoso daw?

Kailan nangyari na mayroong seryoso kaming pag uusapan?

Pinag-krus ko ang braso ko sa tapat ng dibdib ko. “Come on, deretsahin mo na lang ako. Ang get up ko ang problema. Ayaw mo nito. Nakakahiya ito. May nagsabi na naman siguro sa yo ng balak ko. At hindi ang tipo kong babae talaga ang gusto mo. At lilinawin ko lang na yon mismo ang punto ko. Na dapat magising ka na sa mga kalokohan mo para matahimik na rin ang buhay natin pareho."

Humagod sa buhok niya ang buong kamay niya. Binayo ang manibela. “Unahin natin ang lintek na akala mong yan! Yang linya mo na hindi kita gusto!”

Nagulat ako sa biglang pagtaas ng boses niya. Na hindi pa niya ginawa kahit minsan. “So, ano ang dapat nating pag usapan? Na sa dinami-dami ng beses mo akong ninakawan ng halik, totoo yon?”

“Bakit, sa lawak ng San Luis at dami ng bayan, siyudad at mga bansa na narating ko, may ibang babae ba akong hinalikan? May nakita ka kahit isa?”

Napalunok ako. Oo nga. Wala. Pero dose-dosena ang umaaligid sa kanya. “Pero diskarte mo talaga yon para magmukha kang seryoso sa akin, hindi ba?” Ang dami rin niyang fling sa business pages sa Manila!

Nakaakbay pa siya sa iba!

Ibinalandra niya sa daan ang sasakyan kung kelan natatanaw na ang cottage ni Jace. “Fuck, Helga,” hinarap niya ako mula sa manibela. “Mali lahat ang iniisip mo. Una, totoong gusto kita. At ikalawa, hindi ibang babae ang gusto ko noon pa. Yong babae sa picture, totoong napakahalaga niya sa akin pero relative ko siya. Alam nga ni Lola Maria kung sino siya.”

“Tama na,” itinaas ko ang mga kamay ko. Parang sasabog na ako sa kumplikasyon ng buhay niya. Ang dami nilang kalintikan! Umugong ang dugo sa tenga ko, may tumining na parang sipol bago ako maging bomba. “Ano man yan ayoko nang pag usapan. Totoo man yan, labas na ako diyan. Dahil wala akong gusto kundi katahimikan! Ayoko nang makita ka pa! Walang totoo sa yo! Sinungaling ka!”

Tinangka kong bumaba ng sasakyan, pero hinila niya ako at natagpuan ko na naman ang sarili ko sa sitwasyong hindi ko matanggap: hinahalikan niya ako sa labi at hindi ko siya naitulak gaya ng dati. Ang mga impormasyong sinabi niya ngayon lang, gusto kong paniwalaan.

Oo, sa kabila ng galit ko, may bahagi ako na gustong maniwala.

Masokista lang?

At mali ito.

Mali na tumiklop ako laban sa mga kamay niyang nasa magkabilang braso ko. At pinasusuko ako ng init na dumaloy mula sa loob ng palad niya hanggang sa katinuan ko.

Mali na gusto ko na nakadiin ang dibdib ko sa torso niya na parang mga tipak ng bato. Mali na naliliyo ako sa bango niya at mas nalalango ako kapag ganito siya kalapit. At mali na gusto kong kumawala para mahawakan ko siya sa batok at kuyumusin ang mala-satin na hibla ng kanyang buhok.

Mali na tinanggap ko lang ang mainit na halik na ginagawa niya sa inosente kong labi na lagi niyang pinagsasamantalahan kahit sinasabi kong huwag. At mali na bumigay ang bigat ko sa nakakalat niyang daliri sa hubad kong balat sa likod na ipinahamak ng tabas ng aking damit.

“Amp,” umungol ako at itinulak ko siya, naghahabol ng hininga. “Ano bang ginagawa mo, gago ka!”

“Mahal kita, maniwala ka naman,” niyakap niya ako nang mahigpit para muling pakawalan para matitigan ako sa mga mata. Nagmamakaawa ang titig niya sa akin na lalo lang akong nasaktan. Matatanda na kami para sa ganitong laro. Hindi ba niya nahahalatang sinira na niya ang lahat dahil sa ugali niyang ito? “Hindi biro ang lahat ng namagitan sa atin. Seryoso ako sa lahat ng pagkakataong ginawa ko yon kahit nakaw. Walang ibang babae para sa akin kundi ikaw.”

Itinulak ko siya para sampalin pero sinalo niya yon at hinalikan ang loob ng palad ko, parang baliw na idiniin sa mukha niya. At ikinulong ng buong kamay niya habang nakalapat doon.

Ang puso ko parang pinipilipit. Dahil hindi mahalaga kahit aminin ko na gusto ko rin siya at pareho kami ng nararamdaman.

Sa gitna ng mga biro at kantiyawan, may malaking gulo na dala ang kaugnayan ko sa kanya.

At maraming masasaktan.

Higit sa lahat, mahal ko ang sarili ko. Masyadong malupit para sa akin ang mahabang panahon na parang pinaglalaruan niya lang ako.

Ang lahat ng ito ay kalokohan.

Simpleng tao lang ako. At ang gusto ko lang sana ay manatili sa tabi ng lola ko. At dahil sa kanya, pati yon, bawal na para sa akin.

Mawawala sa akin ang lahat.

“Nasisiraan ka na kung inaakala mong maniniwala ako sa yo.”

“May dahilan kung bakit lagi kitang sinusundan at inaasar pero hindi kita pormal na maligawan. Pero kaya kong itama ang lahat, Helga. Kailangan mo lang akong bigyan ng pagkakataon.”

Ang sarap lang pakinggan pero dahil alam ko ang totoong sagot, mas lalong masakit.