Mag-log inShare
CHAPTER FOUR
Huling Na-update:
2024-10-29 19:42:56Halos isang linggo akong hindi nakapasok sa school kaya hindi ko namalayang mag ga-graduation na pala. At pagkatapos naman ng graduation ngayong Marso ay papasok naman ang buwan ng Abril at ang kaarawan ko naman ang daraan.
Pagpasok ko sa school namin ay wala na pala kaming ginagawa kundi ang mag-practice para sa graduation namin. Mabuti na lang at ginawa ko na ang mga home work at project ko kahit na may bulutong ako. Nawala naman kasi ang lagnat ko at hinintay ko na lang mawala ang mga butlig na tumubo sa aking katawan. Kaya naman hindi ako naghabol ng mga activities pagpasok kong muli sa aming paaralan.
"Wow! Ilang weeks na lang talaga at makaka-graduate na tayo!" masayang wika ni Carol.
Isa sa mga kaibigan namin sa school. Hindi masyadong sumasama sa amin si Carol, pero pagdating dito sa school ay parati itong nakadikit sa amin. Hindi namin alam pero ang sabi niya ay strikto raw kasi ang Tito niya. Ito 'yong maituturing kong palaging tumatalo sa akin pagdating sa pagiging beauty and brain!
"Edi wow! Malapit na ang graduation ni hindi manlang kami naka punta sa house ninyo!" sabat ni Shiela kay Carol na sinasamyo ang malakas na hangin na dumadampit sa kanilang mga mukha.
Nasa labas kami ng building ng mga oras na iyon. Ang bawat isa sa amin ay nakasalampak sa damuhan, si Shiela ay may dalang gitara at si Joan naman ay mga pagkain at ibat-ibang stistiria na pinabili ko ang bitbit. Samantalang ako ay naroon lang din at nakatingala sa mga dahon habang nasa ilalim kami ng silong ng malaking puno ng mangga.
"Grabe siya," sabi ni Carol. Tumingin ito sa akin at ngumiti. "Alam ninyo na man na strikto 'yong Tito ko eh," sabi nito na ngumuso na lang.
"Ikaw ba? kamusta ang pakiramdam mo? Mahirap sigurong makulong sa kwarto ng isang linggo no? Sayang at hindi kita nadalaw," tanong nito na ako naman ang binalingan.
Nginitian ko naman ito bago sinagot, "Okay lang iyon, muntik pa nga akong madala sa ospital, mabuti na lang at sinunod nila ako na wag na lang. Paano kasi may isang epal na gusto pa akong ipadala sa ospital," sabi ko. At napapanguso pa ako habang nagsasalita.
"Ha!? Sino naman 'yong epal na iyon!?" gulat nitong tanong. Nahuhuli ito sa balita dahil sa hindi ito nakakasama sa mga lakad namin. Hindi nito alam ang tungkol sa mayamang lalaki na nakabangga namin.
"Edi sino pa! Si MR. SANTIVANIEZ!" sabay pang sabi nina Joan at Shiela, na kapag iyong taong iyon ang pinag-uusapan ay nabubuhayan ng dugo ang dalawa.
"SANTIVANIEZ!?" naulit ding sabi ni Carol, napalabi ito at napa isip.
"Oo, mayabang iyon! Pumasyal kami sa mall niya, nabangga na nga niya ako, at kaiiwas ko sa kanya ay nabangga ko si Shiella, aba! Sa halip na mag-sorry binigyan ba naman ang dalawa ng calling card! Bilhin daw namin ang gusto namin kahit saan," naiinis ko pang kwento kay Carol.
"Eh talaga naman wala kaming pangbili doon Girl! Sayang nga eh, baka pwede pa nating gamitin yun!" nabiglang sabi ni Shiela. Parang may isang bumbilyang lumabas sa tapat ng ulo nito gaya nang sa cartoons kapag nanonood ako ng telebisyon.
Kaya napahalakhak ako sa tawa. At nagtinginan sa akin ang tatlo. "Bakit? Gumana na naman kasi ang katalinuhan mo," sabi ko na lang sa kanila.
"Patingin naman nong calling card," sabi ni Carol sa dalawa. At inilabas naman iyon ni Joan at inabot kay Carol ang calling card.
Nang makita ni Carol ang calling card ay nanlaki ang mga mata nito. Napatakip ito ng kamay sa bibig. Nagtaka naman kami sa ikinilos niya.
"Bakit Carol? May problema ba sa card na yan?" nagtataka ko ring natanong sa kanya.
" Naku s-sorry ha mga girls," mahina nitong sabi, na tila nag-aalangan pang sabihin ang nais niya.
" Tell us, wag kanang mahiya Carol." sabi ko dahil nakita kong parang nag-aatubili siyang sabihin.
"Bakit ano bang probleama?" tanong ko uli sa kanya.
"Eh...kasi...siya ang Tito ko," napalunok pa ito ng laway bago tuluyang nasabi ang lahat ng katagang iyon.
Kaming tatlo naman ay napanganga sa narinig namin. Ang tinatawag kong epal kanina pa ay ang Tito pala ng matalik ko ring kaibigan. Iyon pala ang dahilan kung kaya hindi ito parating nakakasama sa amin. Dahil nga sa mahigpit ang Tito niya na siyang nagpapaaral sa kanya.
Bakit nga ba hindi ko naisip ka agad na magkamag-anak sila, pareho naman ang apelyido nila. Sa isang banda ay nakadama naman ako ng awa para kay Carol, ang hirap kasi nang nakikitira ka lang sa kamag-anak mo. baka pag-uwi niya ay pinagta trabaho pa siya nito sa kanilang bahay.
"Okay ka lang ba sa Tito mo?" tanong ko ka agad sa kanya. Kasi nga naiisip ko kaagad 'yong sitwasyon ng mga napapanood kong kagaya niya na nakikitira lang sa kamag-anak. Tapos ay pahihirapan sa mga gawaing bahay at inaapi.
"Oo naman!" natatawang sagot nito sa akin.
"Sure ka baka naman hindi mo lang inaamin sa'kin ha!?" sabi ko sa kanya na hindi ako makapaniwala na okay lang ang trato nito sa kanya.
"Grabe ka naman Annie, ano naman ang palagay mo doon kay Mr. Handsome! ang gwapo niya para maging bad person no!" exaggerated na sabi ni Joann sa akin.
"Bakit ba! Hambog kasi siya! ayaw ko sa kanya!" sabi ko pero para bang may kumurot sa puso ko na lihim kong ininda. At inirapan naman ako ng dalawa.
Maya maya ay may narinig kaming nagsisisgawan sa buong campus. Mga kababaihang nagtitilian na para bang nakakita ng artista. Maging ang mga naglalaro ng basketball na mga kalalakihan ay napahinto at nagsilingunan sa mga pinagkakaguluhang mga tao.
Napalingon kami sa di kalayuan at nakita namin ang grupo ng mga kalalakihang puros mga nakaitim. At una kong nakita ang Kuya ko. Napalabi naman ako at napa isip na din kung bakit naririto ang mga ito. Saka ko lang napansin ang VIP nila na nauna na sa kanila na makalapit sa amin.
"Oh, Hi Miss Annie, nandirito ka rin pala, Im glad to see you again." At ngumiti ito sa akin.
"Eh? Bakit ako?" malaking question mark ang lumabas sa aking isipan. Tanong na hindi ko rin alam ang kasagutan.
Nagulat akong ako kaagad ang binati nito. At dahil doon ay hindi ko alam ang magiging reaksiyon ko. Tipid akong ngumiti para hindi naman ito mapahiya. Medyo umirap din ako nang maalala kong hindi pa pala kami okay.
"Tito, bakit po kayo napasugod dito?" singit na nagtatakang tanong ni Carol.
Bumuntong hininga muna ito sa kanya bago sumagot. "Well, just for you." maiksi nitong sagot sa kanyang pamangkin. Pero sa akin nakatingin.
"Sinusundo niyo na po ako?" tanong muli ni Carol.
Ngunit tumingin muna ito sa akin bago tumango sa pamangkin. Ako naman ay walang reaksiyong naka tingin lang din sa kanila. Nagkunwari akong deadma lang sa mga nangyayari, kahit na sa totoo lang ay binagsakan ako ng napakalaking question mark sa ulo ko. Hindi ko tinawag ang kuya ko upang hindi na maka agaw pa ng pansin sa iba.
Tumayo naman si Carol at tumingin sa amin at itinaas ang dalawang kilay para magpaalam sa amin.
"Bye girls!" masayang sabi ni Carol. Napansin kong sumilay ang saya sa mga mata ni Carol.
Kami naman ay sumagot nang tingin lang. Dahil sa nagulat din kami at ang dalawang kaibigan ko pa ay parang na freez na sa sobrang pagka-star struck sa kanila.
Sinundan ko na lang sila nang tingin habang papalayo sa amin.
"Uy! Wala na sila!" untag ko sa dalawang naka tulala pa rin.
"Grabe! Ngayon lang nakapunta dito si Mr. Handsome!" Kinikilig na sabi ni Shiela. At pinanginig-nginig pa nito ang balikat.
"Oo nga sobrang nakaka..." sabi rin ni Joan. Pero bigla itong napa-isip.
"bakit ganoon, ngayon lang sinundo si Carol ng Tito niya ha? Sa tagal na nating magkakaibigan at nag-aaral sa school na to!?" sabi nitong talagang may pagtatakha sa mukha niya.
"Oo nga no!" sabi ni Shiela. Na napasang-ayon sa kaibigan. At ang dalawa ay sabay na napatingin sa kin.
"E-ewan ko!" sabi ko sa kanila sabay pinaikot ko ang bilog ng aking mga mata.
Ang pangyayaring iyon ay nag-iwan ng marka sa aking isipan. Bakit nga kaya? At bakit ako ang una niyang binati sa halip na ang pamangkin niya? Bakit panay ang tingin niya sa akin na parang may gustong sabihin?
Naisip ko na lang na baka nais na nitong humingi ng sorry dahil sa hindi naging maganda ang una naming pagkikita. At naisip ko na ang dati kong inis sa kanya ay tila napapalitan ng di maipaliwanag na paghanga. Mukhang nahahawa na ako sa dalawa kong kaibigan na kinikilig at humahanga sa kagwapuhan nito.
Oh my gosh! Hindi ito pwede!
Kaugnay na kabanata
HE IS OLDER THAN ME CHAPTER FIVE
A few weeks later: April 2,2010: Idinaos ang aming graduation, at gaya nga ng alam ng marami ay nakamit ko ang titulong "Salutatorian" At ang lahat ay masayang-masaya sa kaganapang iyon ng aking buhay. Naroon ang aking Mama, at ang usapan namin ay sama-samang kakain sa isang restaurant kasama ang buong pamilya. Ngunit bago umuwi ay nagpaalamanan na muna kaming magkakaibigan. Uuwi na sana kaming lahat upang makipag bonding sa mga pamilya namin. Nang bigla namang magsalita si Carol at hindi namin inaasahang dadalo si Mr. Santivaniez sa graduation na ito. Noon kasi ay never naming nakita ang guardian ni Carol, kahit na sa anong okasyon sa school. Pero nang araw na iyon ay dumalo ito at nakipagsaya sa marami na para bang simple lang siya tulad ng iba. Sabagay halos lahat rin naman ay mayayaman tulad niya. Ang kaso lang alam nang lahat kung gaano ito kayaman. Inaamin naman naming lahat na wala kami sa kalingkingan nito. "Gusto sana ng Tito ko na im
HE IS OLDER THAN ME CHAPTER SIX
April 2010 One month later: Natapos na nga ang buwan ng Marso at dumating ang buwan ng Abril, ito ang isa sa mga araw na pinakahihintay ko sa aking buhay. Well, sino ba naman ang taong ayaw dumating ang kanyang kaarawan. Hay, ano na kaya ang magaganap sa'king birthday? Sa pagdating ng araw na iyon ay magiging ganap na akong seventeen years old. Pero naisip ko hindi pa iyon sapat para payagan ako nina Mama at Papa na maka punta sa abroad ng mag-isa. Syempre nag-iisa akong babae sa aming pamilya kaya naman sina Papa at Mama ay lubos ang pag-aalala sa akin. Naalala ko nang sabihin ko ang mga plano ko matapos ang graduation namin: "Bakit naman sa America mo pa gustong mag-aral n
HE IS OLDER THAN ME CHAPTER SEVEN
Pagkaraan ng limang minuto ay nasa fourth floor na kami ng bahagi ng hotel. Hindi ko alam kung paanong nalaman ng mga kaibigan kong ito ang bar na iyon. Mayroon palang isang bar na wala namang ibang tao kundi ang isang lalaking bartender. Nagtataka ako kung bakit walang tao sa bar na ito, ang napansin ko lang ay mayroong napakaraming bote ng alak doon sa may counter, mabilis ngang nakalapit doon ang dalawa upang humingi ng alak. Ako naman ay lulugo lugong napasunod sa kanila. Umupo kami mismong counter kung saan maaari naming maituro ang mga wine na gusto namin. Napakaraming alak sa wine shelf nila. Naalala kong mayroon ding ganitong lugar sa bahay, may isang silid sa bahay nami
HE IS OLDER THAN ME CHAPTER EIGHT
Dave POV: Napakalakas ng tunog ng telepono na malapit pala sa ulunan ko. Nahihilo pa akong medyo bumangon para lang sagutin ang makulit na telepono sa pag ri-ring nito. "Hello," sabi ko na pupungas-pungas pa ako. "Hello sir, may mapunta po diyan sa kwarto niyo," sabi ng kausap ko sa kabilang linya. "Ha! bakit daw?" gulat kong sabi sa kausap ko. "sir, may hinahanap po kasi sila, yung anak po noong may event dito kagabi sa hotel yung nag birthday po___" "Oo nga! Ano nga!" galit kong tanong dahil naistorbo ako sa pagtulog ko. Alam naman nila na ayaw na ayaw ko
HE IS OLDER THAN ME CHAPTER NINE
Annie's POV: Isang agreement ang pinirmahan namin lahat na naroroon. Ako, ang pamilya ko, at pati na rin si Mr. Santivaniez. Maging ang secretary niya at abogado na pinatawag niya. Pinapunta rin niya roon ang dati kong classmate at kaibigan na si Carol. Upang mapagtibay ang usapan at agreement na aming napagkasunduan. Para kasi sa kanya ay iyon na lamang ang pinaka magandang solusyon upang hindi makaladkad pareho sa kahihiyan ang mga pangalan at pamilya namin. Para sa akin ang lahat ng pabor na nakasulat sa papel na pinirmahan namin. Iyon daw ay magiging valid hanggang sa makabalik ako galing America. Siya at ako ay hindi maaring makipag comitmment sa ibang tao liban na lang kung sabihin kong malaya na ang isa sa amin na gawin ang gusto ng bawat isa. Sa araw na makabalik ako.
HE IS OLDER THAN ME CHAPTER TEN
Dave's Pov: Naisipan kong puntahan ang kaibigang kong doktor, siya ang pinamahala ko sa isa sa mga ospital na kasama sa mga naitayo kong negosyo. Matagal na kaming magkaibigan. Isa siya noon sa mga doktor na gumamot sa akin noong nasa army pa lang ako. Una akong naging U.S army sa L.A bago pa ako nagpasyang maging action star artist dito sa bansang ito. Ngunit sa kalaunan ng aking pagiging artista ay nakita kong hindi naman ako nag-evolve. Hindi maganda ang mga pelikulang nagagawa ko at alam kong hindi magiging tuloy-tuloy ang pagsikat ko. Kaya naman naisipan kong magtayo ng maraming uri ng negosyo. Mula sa mga minana kong kayamanan ng aming angkan at sa mga kinita kong pera. Yumaman ako nang yumaman, hanggang sa maabot ko na ang takdang bilang ng mga kayamanan ko. Marami akong prop
HE IS OLDER THAN ME CHAPTER ELEVEN
"Hello Joan! Nasaan na ba kayo?! Nandito na ako sa Airport," excited kong sabi sa mga kaibigan kong si Joan at Shiela. Simula nang umalis ako ay hindi naman kami nawalan ng communication nina Joan at Shiela. Kaya ngayong nakabalik na ako dito sa sarili kong bansa ay sila rin ang una kong pinagsabihan. Hindi ko muna pinaalam sa pamilya ko ang pagababalik ko dahil may gusto pa akong gawin ng ako lang mag-isa. May gusto pa akong lutasin nang ako lang sa sarili ko. Isa pa ay nasa tamang edad na ako, hindi ko na kailangan pang pumisan sa mga magulang ko. Napaangat ako ng tingin nang makita ko ang dalawang naglalakad sa di kalayuan. Si Joan ang may hawak ng cellphone na nakadikit sa kanyang tainga. Narinig ko na sa phone ko ang boses nito.
HE IS OLDER THAN ME CHAPTER TWELVE
A few moments later:Wala na ang dalawa kong kaibigan, pinaikot ko ang paningin ko sa buong apartment na ngayon ay magiging tirahan ko. Sandali akong nasiyahan at nakaramdam din kaagad ng kalungkutan. Masaya sanang mamuhay nang ganoon, simple lang kasama ang lalaking itinadhana sa akin ng Diyos.May mga gamit na ang apartment bagay na ipinagtaka ko at nalimutang tanungin ang mga kaibigan ko. Mula sa kusina hanggang sa sala at sa kwarto ko ay kumpleto na rin ang mga gamit. Nagtaka ako kung saan naman sila kumuha nang pambili ng mga gamit na ito. May kamahalan pa ang ilang mga gamit na naroon.May dalawang kwarto ang aparment at isang banyo, at may kalawakang kusina. Naka tiles ang lababo at stainless naman ang pinaka hugasan ng mga pinggan. May mga nakasabit na gamit pang-luto at kumpleto ang laman ng kabinet at may mga delatang stock doon.Namangha ako ng sobra, ganito pala sila ka-organize sa pag-aayos ng matitirhan ko. Sobrang pasasalamat
Pinakabagong kabanata
HE IS OLDER THAN ME CHAPTER NINETY
Malakas na tutugtugan at tambol mula sa mga banda ang nagpapaingay sa buong stadium. Naroon kaming lahat upang pakinggan ang pasasalamat ng presidente ng bansa at video message ng mga isa sa mga pinuno ng bansang nasasakop ng Europa. Ayaw man noon ni Dave na tanggapin ang parangal na iyon dahil sa hindi raw niya iyon ginawa para sa ikararangal niya lamang kundi para na rin sa kapakanan ng marami. Ngunit naisip niyang mas makakabuting magpunta na kami at malaman ng mga tao ang tunay na bayani ay hindi siya kundi ang mga taong nagbuwis ng buhay sa labang iyon. Inimbitahan namin ang pamilya ni Shiela, ang ama nito at mga kapatid na siyang pag-aalayan namin ng pasasalamat. Maging ang asawa at apo ni mang Badong ay pinadalo sa pagdiriwang na iyon. Ilang minuto pa ang lumipas ay naroon na ang lahat ng tao. At ang mga magbibigay ng parangal sa kanya. Bagamat maingay ang buong paligid ay natutuwa ang lahat para kay Dave. Bilang isang mayamang pilantropo at tunay na matulungin ay n
HE IS OLDER THAN ME CHAPTER EIGHTY-NINE
Ilang sandali pa ang lumipas at narinig na namin ang iyak ng isang sanggol. At alam kong iyon na ang anak kong kasisilang pa lang. Ilang sandali lang din ay lumabas na sa loob ng delivery room ang doktor na nagpaanak kay Annie."Okay naman na sila, pwede niyo nang makita mamaya sa recovery room," mahinahong sabi ng doctor sa akin. At lahat nga kami ay nakahinga nang maluwag. ********Six months later:Annie's pov:Ang lahat ay masaya sa bagong dating naming sanggol na pinangalanan naming Davenlyn at ang nick name nito at Aven. Si baby Aven na ngayon ay palaging kasama ng kanyang Papa. Sobrang bumawi si Dave sa kanyang ikalawang anak dahil sa pangyayari noon na hindi niya manlang nahawakan ang kanyang anak noong itoy sanggol pa lamang. Kasalukuyan kaming narito sa batanggas nagbabakasyon. May tatlong buwan na kami sa bahay bak
HE IS OLDER THAN ME CHAPTER EIGHTY-EIGHT
Dave's pov:Pagkatapos ng libing ay muli kong inasikaso ang kasong kinakaharap ni Don Fabian. Dinalaw ko ito sa piitan kung saan siya ikinulong ng buong NBI."Kamusta Don Fabian?" tanong ko sa kanya. Nakaupo ito at nakayuko. Nakaposas ang kanyang mga kamay at tumingalang tumitig sa akin."Ikaw? Masaya ka na ba? Masaya ka na bang namatay ang mga taong mahal mo?" sabi nito na nanlilisik ang mga mata."Hindi mo ba alam na anak ko si Churles! Pero nagawa niya akong trydorin para sa iyo!" sigaw ni Don Fabian. Isang rebelasyon ang kanyang isiniwalat nang mga oras na iyon para sa akin."Anak mo pala siya!" mariin kong sagot."Oo! Anak ko siya! Para sa kanya ang lahat!" Napatayo itong hinawakan ang kwelyo ng suot kong polo."Anak! na hindi mo pinahalagahan! Dahil nabaliw ka sa kayamanan!" Pabagsak kong binitiwan ang mga kamay niya at saka ko tinulak. Inawat naman siya ng mga pulis at mahigpit na hinawakan."Alam mo, Ikaw pa rin h
HE IS OLDER THAN ME CHAPTER EGHTY-SEVEN
Six months later: Annie's Pov: Anim na buwan na pala ang lumilipas at anim na buwan na rin ang tiyan ko. Wala akong ginawa kundi ang isipin ang asawa ko na hindi nagpapakita sa akin. Ngunit may mga makakating dila ang nagsasabing pumaparito ang lalaking iyon sa aking silid sa twing natutulog na ako. Iyon din ang sabi ni mama. Kapag daw natutulog na ako at saka dumarating ang asawa ko, binabantayan daw ako at pinagmamasdan habang natutulog. Hindi ko alam kung bakit niya iyon ginagawa. Si Daniel na anak namin ay nasa Santivaniez Hotel na at kasalukuyang binabantayan nina kuya Salmon at Joan. Nalamang ko sa kanila ang mga nabuong relasyon at magandang pagtitinginan nina kuya Salmon at Joan, na akin namang ikinatuwa. Si Tatay Arman naman at ang mga kapatid nito ay nakiusap na kung maaring makabalik sila sa Bagyo at asikasuhin multi ang strawberry farm doon na naiwan namin. Bagamat doon nangyari ang malungkot na pagkawala ni
HE IS OLDER THAN ME CHAPTER EIGHTY-SIX
Nang makalabas ako ay agad akong sinalubong ng mga tauhan ko. At nakita ko ngang nasa malayo na ang mga pulis at ang lahat ng mga kasama ko kanina sa loob ng mansion. Nakita ko rin na kinukuha na rin ng rescuers si Don Fabian na noo'y wala pa ring malay. Mas gusto ko sanang siya na lang ang naiwan doon at hindi si Churles. Ngunit naunawaan kong tama siya, mawawalan ng saysay ang lahat kung hindi niya pagdudusahan ang kanyang mga kasalanan sa batas. "Sir Dave, may tama ka," sabi ni Alvin at simon na sumalubong sa akin. Napasampay naman ang braso ko kay Alvin. "Simon, siguruhin mong mga pulis at NBI ang makakakuha kay Don Fabian." Tumango naman ito at agad na sumunod sa inutos ko. Pinuntahan niya si Don Fabian na kasalukuyang nakagapos na. Nang naroon na sila sa campo na medyo malayo na sa mansiyon ngunit tanaw pa rin namin ito. Hanggang sa naubos ang oras at tuluyang sumabog ang buong mansion. Hindi gumana ang planong naisip ko. Nakita naming tinupok ng ma
HE IS OLDER THAN ME CHAPTER EIGHTY-FIVE
Nang makapaglabas na ng ilang baul ang tauhan ni Don Fabian ay pinagtulungan naming mga kalalakihan ang pagbuhat sa malaking aparato kung saan naroon ang bomba. Maliban kay Churles na kinuha ang mga lubid na kanina ay nakatali sa mga bihag at siya niyang itinali kay Don Fabian na wala pa ring malay."Isa...dalawa...tatlo...." bilang namin habang sabay-sabay na binubuhat ang aparato. Hanggang sa naipasok namin ang aparato sa loob ng silid at saka namin iyon muling isinara. May tatlong oras na nalalabi upang makatakas kami bago sumabog ang bomba.Samantalang naririnig na namin ang mga paghuhukay na ginagawa nila sa labas para mailigtas lamang kami sa nalalapit na pagsabog.Nakita nila ni Dhino at Shiemen ang kaunting lamat sa pader na nalikha ng mga tao sa labas. Habang pilit nilang hinuhukaya at tinitibag ang pader sa labas. Sinikap nilang mabasag ang mga salamin sa bintana ngunit napakatibay ng mga salamin dahil sa sobrang kapal at gawa sa mamahaling materyales.
HE IS OLDER THAN ME CHAPTER EIGHTY-FOUR
Habang nag-iiyakan ang lahat ay nagising si Don Fabian. Tumawa na naman ng malakas."Ano, natatakot na ba Kayo!" sabay tawa ng napakalakas. "Ano ngayon ang gagawin niyong lahat?" tanong nito na halos baliw nang nagsasalita."Hayup ka!" sa sobrang galit ni Churles ay nasapak na niya ito at sinundan pa ng napakarami pang suntok. Natigilan na lamang siya ng makita niyang wala na naman itong malay.Samantalang kausap ko ang mga ka-team ko na kasalukuyan nang gumagawa ng paraan para maaccess nila ang security system ng buong mansion ni Don Fabian. Lahat ng data ay nasa computer na nila. At malaki ang tiwala ko na maha-huck nila ito.Habang ginagawa nila iyon ay tinignan ko ang bomba, meron na lamang kaming apat at kalahating oras para maka alis sa mansiong iyon."Hello Chip! Gumawa kayo ng paraan upang makaligtas kami, magpadala kayo ng mga kagamitan para magiba ang mga pader!"
HE IS OLDER THAN ME CHAPTER EIGHTY-THREE
"Ano! Huwag kayong kikilos ng hindi ko gusto! Subukan niyong galawin ang mga bihag niyo siguradong mamatay 'tong amo niyo!" sigaw ni Churles na idiniin pa ang bisig niya sa leeg ng matanda. Nakatutok sa sintido nito ang forty-five caliber na baril na hawak niya. "Sige na Dave! Lapitan mo na sila!" baling sa akin ni Churles. Mabilis naman akong nakalapit sa mga bihag. Mabilis kong kinalagan si Shimen, at Salmon upang matulungan nila akong kalagan ang iba. "Salamat Dave,"sabi ni Shiemen na agad namang kinalagan si Carol, at ang iba pang naabot niya. Nakatali ang mga kamay at paa nila. Sinunod ko naman si Salmon, at si Dhino.At nang makalagan ko na sila ay pinalabas ko na sila upang makalapit sa mga pulis. "Bilisan niyo lumabas na kayo, Dhino kayo nang bahala sa anak ko." sabi ko dahil nilapitan ko naman si Edmon, na noon ay nakahandusay at halos hindi na makakilos. "Edmon kaya mo pa ba?" tanong ko. Ngunit sinigawan ako nina Shimen at Salmon.
HE IS OLDER THAN ME CHAPTER EIGTY-TWO
Si Don Fabian ay nakaupo sa upuang kumikinang sa ginto at umaastang parang hari. Naisip kong maaaring nababaliw na ito. Sa sobrang dami ng pera niya ay hindi na niya alam kung saan niya ilalagak at gagamitin kaya kung ano-ano na lang ang naiisip nito."Ano Don Fabian? Inaakala mo na bang hari ka kung nakaupo ka na sa mamahaling upuan mo? Ang mabuti pa ay tapusin na natin ang usapang ito!" malakas kong sigaw sa kanya."Kalma ka lang Dave! Darating din tayo sa gusto mong mangyari!" At sinabayan pa nito ng malakas na tawa."Sige lang tumawa ka! Pwede ba? Ilabas mo na ang pamilya ko! Pakawalan mo na sila!" sigaw kong muli sa baliw na matanda.Tumayo muna ito sa kinauupuan nito at lumakad ng bahagya papunta sa amin. "Ano Dave ang hari pa ang lalapit sa'yo?" seryoso nitong sabi sa kanya nang makalapit sa amin ni Churles. Si Charles naman ay bahagyang niluwagan ang pagkakatali sa mga kamay ko sa aking likod
