Sinalinan ni Draco ng whisky ang baso ni Xavion at hindi man lang siya nito dinapuan ng tingin. Masyadong malalim ang iniisip nito. Sa loob ng tatlong araw na pananatili niya sa Mafia Grounds ay wala na siyang ibang ginawa maliban sa pagkatitigan ang litrato ng kanyang yumaong lola. Lumaki siya sa puder nito dahil palagi wala ang mga magulang niya para alagaan siya at pagtuunan ng pansin. Ito ang naging sandalan niya sa lahat ng bagay at hinding-hindi niya makakalimutan ang kabutihan nito sa kanya. Kaya ganoon na lamang ang galit niya nang paslangin ito ng lider ng Cirrino Lazaro na si Don Stevino Alarcon. Tumatak ang galit sa puso niya na hindi kailanman magagawang hilumin ng panahon. Nanahimik siya ng ilang taon at minanmanan ang bawat kilos nito. Napag-alaman niyang nagkaroon ito ng pamilya. Doon mas lalong bumugso ang ngitngit sa kanyang puso habang pinagmamasdan ang masasayang ngiti sa mga labi nito habang nilalaro ang kanyang unica hija na kasisilang pa lamang noon. Ang san
Umupo sila sa pinakaharapan at inaabangan ang pagdating ng Cirrino Lazaro, and in just a blink of an eye ay nagsidatingan na nga ang mga ito. Hindi mapigilang kumuyom ang mga palad ni Xavion nang dumapo ang kanyang mga mata sa lalaking prenteng umupo sa gitnang upuan. Walang emosyon ang mga mata nito na nakamasid sa paligid. Muling bumalik sa kanyang alaala ang lahat, kaya mas lalong naghulagpos ang galit mula sa kanyang dibdib. Napakaaliwalas ng mukha nito. Walang pinagbago ang kanyang postura, still dressed in his style, a formal vest paired with his black pants. Nasa kaliwang kamay nito ang kanyang cigar pipe na maya't maya kung pausukin nito. Gusto niyang matawa, wala man lang siyang kaide-ideya na ang anak nitong matagal na nitong hinahanap ay matagal nang nasa lilim ng proteksyon niya, pinipigilan matagpuan niya. Hinawakan ni Draco ang balikat niya at sinenyasan itong kumalma siya. Baka bigla itong lumihis sa plano ngayong nakita na niyang muli ang lalaking kaaway sa loob ng il
Matapos maibigay ni Draco ang attache case na may laman na pera sa isang lalaki. Mula sa kinalulunan na sasakyan ay pinagmasdan ni Xavion ang nangyayaring transactions. Pagkatapos ay bumaling ang tingin niya sa makinang na bato ng singsing na nakapaloob sa isang ring case. Napangisi siya. "I haven't started yet, Don Stevino. This isn't even half of what I'm capable of doing." Naglakad na si Draco at ang mga tauhan nila papunta sa kanilang mga sasakyan matapos ang tagpong iyon. Nakakatawa lamang isipin na umatras na lamang agad si Don Stevino matapos nitong mapahiya sa auction. Hindi tuloy siya nasiyahan sa nakuha niya dahil walang thrill. Bumukas ang pinto ng sasakyan at pumasok si Draco. He breathes a sigh of relief. "Well, that went better than expected." Hindi na nagsalita si Xavion at sinenyasan ang driver nila na paandarin na ang makina. The car speeds down the empty road, the tension of the auction slowly dissipating. Draco glances out the window. "Looks like we're in the cl
In the dimly lit room, the soft glow of moonlight filtered through the curtains of the room, tumatama ng banayad na liwanag sa natutulog na anyo ni Rose. As the night wore on, a subtle movement roused her from her slumber, stirring her senses to alertness.Ang kanyang mga mata ay bahagyang kumurap, ang sensasyon ng isang malamig at metalikong bagay na dumadampi sa kanyang balat ay nagtulak sa kanya na lalo pang magising. With a flutter of her eyelids, she slowly blinked her eyes open, adjusting to the darkness that enveloped her surroundings.Rose's gaze focused on the silhouette of a figure standing beside the bed, their presence both familiar and unexpected. She squinted, sinubukang tukuyin ang pagkakakilanlan ng misteryosong tao, her heart pounding with a mixture of curiosity and apprehension."Xavion, ikaw ba 'yan?" malumanay niyang sambit.Xavion remained silent, his movements were graceful and deliberate as he reached out, his hand extending towards Rose's trembling form. With a
"Ano po 'yang niluluto niyo?" usisa ni Colet nang madatnan nila si Rose sa kusina ng sobrang aga.Nginitian lang sila ni Rose at nagpatuloy sa kanyang ginagawa. Lumapit na ang tatlo sa kanya at sinilip ang ginagawa niya, napansin nila ang makintab sa kanyang daliri. Nagkatinginan silang tatlo at sabay na naghagikgikan."Nagproprose na po ba ulit si Senyorito sa inyo at mukhang nasa mood kayo ngayon ah?" panunudyo ni Renalyn.Natatawang umiling si Rose, "Hindi naman ibig sabihin na kapag may suot na singsing ay ganoon na agad. Regalo lang ito ni Xavion, at saka ganito na talaga ang mood ko. Huwag na kayo magtaka." pabirong tugon niya."Tama nga naman si Ma'am Rose, kayo talaga napakamalisyosa niyo. Kung ano naiisip niyo, nadadamay tuloy ako." wika naman ni Yanna na inirapan naman agad ni Colet.Binalingan ni Colet ang casserole pan na nakasalang. "Pero ano po muna 'yang niluluto niyo?" pangungulit pa nito."Miso soup."Kumunot ang noo ng tatlo. Wala naman kasing masyadong mahilig sa so
Habang nasisiyahan sa panonood ng pelikula si Rose sa living room, dumako ang atensyon niya sa taong pababa ng hagdan. Mas maaliwalas na ang mukha nito kung ikukumpara kaninang umaga. Mukhang kagigising lang din dahil sa buhok nitong magulo na nagpapadagdag sa kanyang angking kakisigan. Napaayos siya kaagad ng upo.Sinalubong niya ang pagbaba ni Xavion."Kumusta ka na, Xavion? Kumusta na ang pakiramdam mo? May lagnat ka pa ba? Masakit pa ba ang sugat mo?" sunod-sunod na tanong niya.Naglakad ito patungo sa kusina, nilagpasan siya pero sumunod pa rin siya."I'm fine, Rose. The fever's gone, and the wound's okay." he answered gruffly.Napangiti siya sa sagot nito. "Mabuti naman. Pero ngayon na mas maayos ka na, mayroon akong isang munting hiling." wika niya na ikinatigil ni Xavion."What is it?" nagugulumihanang tugon nito."Eh, alam mo, gusto ko sanang..." Napakagat siya sa kanyang labi.Inipon ni Rose ang sapat na lakas ng loob para sabihin ito kay Xavion. Gusto niya lang talaga saman
Sa Spy Creek Garden, habang nakasakay si Rose sa likod ni Xavion, di-mabilang na tanawin ang kanyang nasaksihan. Ang kanyang mga mata'y nagningning sa tuwa at paghanga, habang ang init ng araw ay nagpapalakas ng kanyang saya.Ang buhok ni Rose ay sumasayaw sa hangin, at ang kanyang ngiti ay parang sumisimbolo ng kaligayahan na nararamdaman niya. Sa tuwing may makikita siyang magandang bulaklak o tanim, hindi niya napigilang mapatawa at magpahayag ng kanyang paghanga.Hindi niya mapigil ang paghanga sa kagandahan ng paligid. Nagsisimula nang magsilbing ilusyon ang paligid na mistulang isang paraiso. Gayunpaman, si Xavion ay tahimik at seryoso sa kanyang pagmamasid, tila walang pakialam sa mga natatanaw nilang kagandahan."Grabe, Xavion! Ang ganda-ganda dito! Parang sa mga pelikula lang!" parang batang bulalas niya."Yeah." maikling sagot ni Xavion."Bakit parang hindi ka na-e-excite? Hindi ka ba nagugulat sa kagandahan dito?""What else should I expect? It's just plants.""T-teka, ibab
Biglang nagbago ang ekspresyon sa mukha ni Xavion, nagpakita ng galit sa kanyang mga mata. Napalitan ng pag-aalala ang mukha ni Rose."Anong nangyari, Xavion? Paano siya nawala? Nagkasakit?" kuryosong usisa niya.Tumalikod na si Xavion na ipinagtaka niya. "She was killed."Parang nabuwal sa gulat si Rose sa narinig. "Pinatay?" ang biglang sigaw ni Rose, hindi makapaniwala sa narinig.Inayos nito ang isang pot na parang matutumba. "Someone took her life deliberately, and I've been searching for justice ever since." wika niya, "And this garden, made me feel like I was a failure, it made me weak that it reminds me of how coward I am."Napakalalim ng damdamin ni Rose habang pinag-uusapan nila ang sakit at kahirapan. Naramdaman niya ang hagupit ng lungkot at pagkasuklam nito sa mundo. Naiintindihan niya na kung bakit ganoon na lang makitungo si Xavion sa mga tao na nakapaligid sa kanya. Hindi niya alam na ganoon kabigat iyon.Even how dangerous a monster could be, there's always be a pie