"Report your positions."
Pietro is hiding behind a huge container when he turned on his device.
["Hamster. I'm right behind you, Captain."] Breen reported.
["Cheetah. I'm behind a container, 3 o'clock from you, Captain. I see no enemy approaching."] Kenneth informed.
"Copy. Stay low. What about the others?"
At a higher elevated area, two men are watching the whole place through their field telescope with a night vision.
["This is Spider. Three cars are coming from your 5 o'clock. One is armed with weapons and two vehicles are carrying big cargos."] Gareth stated as he saw the situation.
["Mouse. The same situation with Spider."] saad naman ni Gordon na siyang katabi lamang ni Gareth.
Pareho silang nakadapa sa damuhan habang tahimik na pinagmamasdan ang lugar na pakay ng kanilang operasyon. Gareth is the sniper of their group whereas Gordon is his spotter.
"Cobra and Alligator, ano ang sitwasyon ninyo riyan?"
["Captain, this is Cobra. Inaakyat na namin ni Alligator ang tower."]
"Okay. Be careful. Our code is Carmen."
Pietro reminded them the code of their operation. Kapag sinabi na niya ang salitang 'Carmen' ay doon palang sila pwedeng magpaputok ng kanilang mga baril.
["Copy that, Captain."]
["Copy."]
Others answered the same. Lumingon si Pietro sa likod niya kung nasaan si Breen. Tinanguan siya nito. They started to move forward. Sa pag-abante nila sa malaking container van, nagtagpo ang mga mata nina Pietro at Kenneth. Pietro signalled using his hand.
After conversing with Kenneth, Pietro turned to the woman behind him.
"Breen, I need you to cover us."
"Yes, Captain."
Pietro nodded. He attended to his device.
"Cobra, what is your situation?"
He heard a cracking and tumbling sound.
["This is Cobra. All clear, Captain. We've taken control on the tower."]
["Spider, speaking. Kailangan na ninyong lumipat, Captain. Papasok na ang tatlong sasakyan.]
["There are men approaching your left visuals."]
"Copy. Breen, mauna na kayo ni Kenneth. I'll take cover."
The woman nodded at him. They elevated half of their body and run to the right side of the huge warehouse. But to their surprise, about five men are drinking and playing cards on a table. Napabunot ang mga ito ng baril ngunit mas naging mabilis ang kilos nina Breen at Kenneth.
Gamit ang silencer sa kanilang mga baril sabay nilang pinaputukan ang limang lalaki. The men fell down from their seats.
Dumating naman si Pietro sa pwesto nila.
"Captain, hindi tayo pwedeng magtagal dito."
Napatago sila sa pader nang tumigil ang tatlong sasakyan sa bungad ng warehouse. Bumaba ang mga armadong lalaki at mula naman sa loob ng warehouse, lumabas din ang mga kasapi nila.
"Narito na ang ilang karagdagan sa bagahe. Bukas bago maggabi kailangang handa na ang lahat. Iyan ang sabi sa amin ni boss."
"Sige. Nasaan ang mga kargo?"
"Sa likod."
Samantala...
"Nasaan na naman si Ramon?! Bakit walang bantay sa taas?" tanong ng lalaki nang makitang walang bantay ang tower nila. Tanging ang ilaw lamang na umiikot-ikot sa paligid ang naroon.
"Titingnan namin, boss."
"Bilisan ninyo. Isasalansan pa natin 'to sa loob."
Umalis ang dalawang lalaki patungo sa tower.
["Cobra. Alligator. Dalawang target ang papunta sa pwesto ninyo."] Mouse reported through their device.
["Copy."]
Dumapa sina Craig at Bart sa sahig. Nakahanda ang mga baril nila na nakatutok sa bukana ng hagdan.
"They are here," saad ni Bart nang marinig ang mga yabag.
Ngunit napagalaw sa pwesto si Craig nang maramdaman ang isang bagay na gumagapang sa paa niya. Tiningnan niya ito.
"Oh, shit."
Nang tumaas ang ulo ng ahas agad niya itong binaril. He is also using a silencer but with their enemy's range the small noise was already heard.
"Ka-
BANG!
BANG!
Hindi natuloy ng lalaki ang sasabihin nang pagbabarilin na ito ni Bart. Lumikha ng ingay ang pagkahulog ng dalawang lalaki mula sa mataas na hagdan. Napunta roon ang atensyon ng mga kasamahan nila.
"Carmen. I repeat, Carmen!" Pietro stated then they fired the gun.
Mula sa taas nagpapaputok si Craig. Sa paanan naman ng hagdan naroon si Bart. Nakikipagpalitan na rin ng bala si Pietro sa mga kalaban na nasa labas. The men hid at the cars and the huge containers. Habang pinasok naman nina Breen at Kenneth ang warehouse kung saan nagsisilabasan sana ang mga armadong lalaki.
Gareth the sniper, started to hit the targets. Gordon remained as the spotter of his engaged situation. Pinatamaan ni Gareth ang mga gulong ng sasakyan.
"Ipasok ninyo ang mga kargo!" the men who was shouting was also shot by Gareth.
"Bullseye."
"Cobra! Bumaba ka na!" sigaw ni Alligator mula sa baba.
Tumakbo nga si Craig pababa sa nakayuko niyang katawan.
"Spider, cover us!"
["Copy."]
Gareth covered Craig and Bart until they reach the huge container. Binaril niya ang mga nagpapaputok sa kanilang paglilipat ng pwesto.
"Magtago kayo! May sniper sila!"
"Bilisan ninyo- ah!"
Pietro hit the man. Tiningnan niya sina Craig at Bart kung saan katapat na niya ng pwesto.
"I'll take cover! Lumipat kayo rito!"
"Yes, Captain!"
Craig and Bart ran to his spot while Pietro is busy raining bullets on their enemy. May ilan pa ring mga nakatago sa sasakyan.
"Sundan ninyo sina Kenneth sa loob. Bilis!"
"Paano ka, Captain?"
"Ako na muna rito. Susunod ako."
Walang nagawa ang dalawa kun'di sundin si Pietro. Nagpatuloy si Pietro sa pakikipagbarilan sa mga tao sa labas.
["Captain, mukhang uulan."]
Isang malakas na pagkulog sa langit ang narinig nila.
Hindi sumagot si Pietro. Umalis siya sa pwesto saka lumipat sa malaking container na pinanggalingan nina Craig at Bart kanina. Saktong pag-landing ng likod niya sa container ay naubusan siya ng bala.
Pietro reloaded his gun. He walked to the other side of the container. Agad na may sumalubong sa kanya. Itinaas niya ang baril nito kung kaya't sa taas din iyon pumutok. Subalit ang mga bala sa baril niya'y diretsong tumagos sa tiyan ng lalaki.
At hindi nga nagtagal, bumuhos ang malakas na ulan.
"Breen! Ano ang lagay ninyo sa loob?!"
["Captain, this is hamster. Mahina ang signal sa loob- shit."]
Consecutive gunshots were heard behind their calls.
"Hindi ko na makita masyado. Masyadong malakas ang ulan. Kailangan nating bumaba," pagsalita ni Gordon.
Tumango naman si Gareth. Dala ang kanilang mga armas tumakbo sila pababa mula sa kanilang pwesto. Ngunit sa kalagitnaan hindi nila inaasahan ang isang bagay.
BANG!
"Shit!"
Napaluhod si Gareth matapos daanan ng bala ang kaliwang hita niya. Mabilis siyang tinulungan ni Gordon. Nang makatayo sila isang pagputok ulit ang dumayo sa pwesto nila subalit mabuti na lamang at sa lupa lamang iyon tumama.
"This is Mouse, speaking! May tama si Spider!"
["How bad is it?"] Pietro asked on the other line.
"Daplis lang, Captain. Kaya ko 'to. Mag-iingat ka, mukhang may sniper sila."
"I'll clear the path for you. Maghanap kayo ng pwesto. Take down the sniper."
["Copy, Captain."]
Muling nakipagpalitan ng putok si Pietro. Hindi pa rin humuhupa ang ulan ngunit hindi tulad kanina medyo humina na iyon ngayon.
"Humina na ang ulan, makikita niya na tayo," ani ni Gordon.
"Let's stop here."
Tumigil sila sa isang may kalakihang puno ngunit hindi sapat upang itago silang dalawa. Gordon watched through his telescope. Napamura siya nang makita ang nangyayari.
"Shit..." he activated his device again. "Captain, sinasara nila ang mga pinto. I think it's controlled by their technology."
["Copy. The signal is jammed inside. Kayo na ang bahala rito. Papasok ako sa loob."]
"Roger that, Captain." Lumingon si Gordon sa kasamang si Gareth na inaalis ang mga bitbit pati na ang bag. "Ano'ng ginagawa mo?"
"Aakyat ako. Do something to expose their sniper."
"Tsk. Sige na. Mag-iingat ka dahil ang sugat mo."
"Yes, babe."
"Tumigil ka kung ayaw mong ihulog kita riyan."
Tumawa lang si Gareth sa kanya.
Pietro slid his self inside the warehouse. Pumasok siya habang ipinuputok ang kanyang baril. He immediately hid behind the massive sacks.
He reloaded his gun again. Gunshots were heard in every corner.
"I'm out of ammo!" Breen yelled to Kenneth.
Magkatapat lang din sila ng pwesto ngunit may kalayuan sa isa't isa. Tinapunan ni Kenneth ng magazine si Breen pero hindi iyon saktong umabot sa kanya.
"Magbibilang ako ng tatlo! Kunin mo!"
Tumango si Breen.
"Isa! Dalawa! Tatlo! Ngayon na!" Kenneth fired at the men aiming at them.
Breen was able to get the magazine. She reloaded her gun and fired back. She motioned to Kenneth that she will be heading upstairs. Kenneth nodded at her. Naghiwalay sila ng patutunguhan.
Nanganganib ang armas ni Breen na maubusan ulit ng bala kaya't kinailangan niyang gumawa ng paraan. Sa pag-akyat niya tatlong lalaki ang nakasalubong niya na kapwa pinagbabaril niya. Bumagsak ang mga ito.
Sa pag-abante niya hindi niya inasahan ang pagsulpot pa ng isa. Akmang babarilin na nila ang isa't isa nang mawalan sila ng bala pareho.
They looked at each other shock but Breen attacked the man. Ikinawit niya ang mga kamay sa railings ng hagdan saka sinipa ang lalaki. Malaki ang katawan nito kung kaya't hindi agad natumba ang lalaki.
"Fuck," she muttered.
Sinugod siya ng lalaki. They had a fist fight. She twirled and struck the man on his head with her feet. But the guy remained standing.
"Matigas ka ha!"
Lumapit ulit sa kanya ang lalaki. Handa na ulit siyang sumuntok. Sinugod siya nito. Nasalag ng lalaki ang bawat tapon niya hanggang sa dakmain nito ang leeg niya.
Sakal-sakal ng lalaki si Breen at umaangat na din ang mga paa niya sa bakal kung saan yari ang hagdan. Nakahawak ang mga kamay ni Breen sa kamay ng lalaki na nakasakal sa leeg niya. She tried to remove them but the guy was too strong.
Until a gun shot came from behind. Unti-unting lumuwag ang pagkakahawak sa kanya ng lalaki. Maya't maya lang ay pareho silang bumagsak. Tumakbo sa pwesto ni Breen si Craig.
"Okay ka lang?"
"O-O-Okay l-lang..."
Ubo pa rin nang ubo si Breen habang hinahabol ang hininga na muntik pang mawala.
"Here." Craig gave her a pistol. "Nasaan si Kenneth?"
"H-Hindi ko alam. Nagkahiwalay kami kani-kanina lang."
Pareho silang napayuko matapos ang tangkang pagbabaril sa kanila. Dumating si Bart para puksain ang pangahas.
"Hindi tayo makakalabas. Sinara nila lahat ng pinto. Sobrang taas at liliit din ng bintana, imposibleng madaanan."
"Si Captain, nasaan?" tanong ni Breen.
"Hindi ko alam."
"Tayo na. Kailangan nating hanapin si Kenneth."
Nagkasang-ayunan silang tatlo. They went down the stairs and started to look for Kenneth while enemies came each time for them.
"Damn."Napamura si Kenneth matapos mapagtanto na mauubusan na rin siya ng bala. He reserved his pistol and took one rifle from a dead man.
He fired again while hiding in the bulk of steels.
"Tigil na bata! Wala ka nang kakampi!"
Humalakhak ang mga lalaki sa katapat niyang pwesto. Hindi naman maiwasang kabahan ni Kenneth dahil sa papaubos na niyang bala.
"Bakit hindi kayo lumapit?!" sigaw niya pabalik.
"Ano kami? Tanga?!"
"Hindi ba?!" Kenneth shouted back again.
Habang kumakapa sa bulsa nakuha niya ang isa pang granada.
"Lumabas ka na, bata!"
Kenneth removed the pin of his grenade and threw it to them.
"Granada!"
Sumabog iyon. He laughed but that vanished when two men appeared both on his sides.
"Oh, shit," he whispered.
"Ano ka ngayon, ha?"
Tumawa ang dalawang lalaki.
"Wala na ang mga kasama mo. Patay na silang lahat!"
Hindi umimik si Kenneth. Palagay niya'y katapusan na niya nang mga oras na iyon kung hindi lang dahil sa isang boses.
"Hey..." Pietro in his monotone voice.
Lumingon ang dalawang lalaki sa kanya na kapwa natigilan.
"Oh, dalawa nalang kayo," sabi ng isang lalaki nang makabawi ito sa pagkabigla.
"Iyon ang akala mo."
Lumabas naman sina Craig, Breen, at Bart.
"Mas marami pa rin kami."
About five men also came out of nowhere. Kapwa mga armado ito.
It was seven men versus five. Nagkatutukan sila ng baril sa isa't isa. Walang umiimik. Tanging mga mata lamang ang nag-uusap.
Dalawang tao ang nakatutok ang baril kay Pietro. Tig-iisa naman kina Bree, Kenneth, Craig, at Bart.
"Akala niyo ba rito lang matatapos 'to? Nagkakamali kayo," sambit ng isang lalaki.
"Alam namin 'yan," Bart answered.
Tiningnan ni Pietro ang mga kasama. Hanggang sa makarinig sila ng malakas na pagsabog. Bumaba silang lahat ngunit hindi nakalimutan ni Pietro na iputok ang baril niya sa mga kalaban, at ganoon din ang ginawa ni Kenneth.
They took cover after the bombing. Their place was filled with fog and dust because of the bombing that happened near them. A door 2 o'clock from Pietro's place.
"Shit."
They were coughing from the smoke that spread inside the warehouse.
"Captain! Si Gordon at Gareth 'to! Nasaan kayo?!"
Paunti-unting humupa ang apoy at usok. Tuluyang nakapasok sina Gordon at Gareth habang nakatayo na rin sina Pietro.
"Damn it."
Until they saw each other.
"Ligtas ba ang lahat?" tanong ni Pietro.
"Yes, Captain!"
"Yes, Captain!"
"Oo naman, partner. Salamat, dumating kayo." Kenneth
Sandaling katahimikan ang pumaroon sa kanila lalo na nang makarinig ng matinis ngunit mahinang tunog. They know what it is.
"Nag-iwan na kami ni Bart ng mga bomba kanina. But they were not activated yet," Craig said.
"Damn. I think it is what I think it is," aniya Bart.
"Let's get out of here." Pietro
They were walking at the bombed open door when a guy shouted.
"Hindi kayo makakalabas dito!"
Nahuhuli si Breen sa paglalakad ngunit napalingon silang lahat sa lalaki. May hawak itong baril. The man pulled the trigger and as he did, Craig took Breen's hand and covered her.
BANG!
A bullet pierced Craig's right shoulder.
"Craig!!"
Binaril din ni Bart ang pangahas na lalaki at ngayo'y wala na itong buhay.
"Craig!" Breen spoke nervously while holding down Craig.
Bumagsak si Craig sa sahig.
"A-Aww... f-fuck."
Hanggang sa unti-unting mawalan ng ulirat ang lalaki.
"Craig!" Pietro came.
Sinaklay niya ang rifle sa balikat saka sinakay ang sugatang kasama sa likod. They ran outside.
They run as fast as they could as they hear the gradual ticking of the missile bomb. Later on, the whole warehouse was blown-up. Tumilapon silang lahat sa lupa dahil sa lakas ng impak ng pagsabog.
"S-Shit..."
Bumangon si Pietro kahit na nakaramdam pa siya ng hilo. Sumunod na rin ang mga kasama niya habang nanatiling wala nang malay si Craig.
"Gareth, may tama ka," puna ni Bart na nakita palang ang dumurugo niyang hita.
"Wala 'to." Pilit na tumayo si Gareth. "Kukunin na namin ang sasakyan-
"Hindi. Ako na ang sasama kay Gordon," pigil sa kanya ni Bart.
"Breen, kaya mo ba? Kailangan nang matanggal ang bala sa katawan ni Craig. I will cover Bart while he do it."
"Yes. Kaya ko, Captain."
"Sigurado ka, Captain? Dito ko ooperahin si Craig?"
"Wala nang oras. I will look out. Hindi tayo siguradong ubos na sila o kung may darating pa, kaya kailangan din ninyong bilisan," ani Pietro na lumingon kina Gordon.
"Yes, Captain."
"Tayo na."
Umalis nga sina Gordon at Breen upang kunin ang sasakyan nila. Naghanap naman si Pietro nang maayos na malalapatan kay Craig. Nakahanap siya ng tabla. Inilipat nila roon ang kaibigan.
Nilabas ni Bart ang mga gagamitin niya sa panggagamot sa kasama. Kabilang na rito ang swero na mabilisan lang niyang ni-set-up. At para mas mabigyang liwanag ang may kadiliman nilang paligid, nilagay niya ang maliit na flashlight sa bibig. His hands started to open Craig's wound.
Lumapit naman si Pietro kay Gareth na nakaupo pa rin sa lupa. Inalis niya ang bag saka kinuha ang pang-bandage roon. Pinalibutan niya ang sugatang paa ni Gareth.
"Salamat, Captain."
Tinapik lang ni Pietro ang kasama. Maya-maya lang ay natanaw na niya ang dalawang sasakyan na bukas ang mga ilaw.
He turned to see Bart. Pinakita nito sa kanya ang gunting na ipit-ipit na ang balang nakuha sa likod ni Craig.
Pietro took his radio and contacted their command center.
"This is Black Eagle Commando reporting. Mission accomplished, Operation Twilight."
"Sugatan ang dalawang tao ko, General. That is impossible."["A chopper will get your wounded team tomorrow, by noon. The rest of you-"Hindi ako papayag, General. The rest of my team will go back there."Nasa isang hospital sina Pietro at ang team niya. Kasalukuyang ginagamot ang dalawang kasamahan nila na sina Gareth at Craig. Pareho na lamang na nililinis ang mga sugat nito at nilalagyan ng gamot. Nasa dulo naman ng hallway si Pietro kausap ang kanilang General sa telepono. ["Captain, you have to do it whether you like it or not. This is still part of the mission."]"Our mission is to obtain and dispose the tons of marijuana and cocaine, including the smuggled salt. Hindi kasama sa misyon namin ang makuha ang pinuno nila. Malinaw ang nakuha naming utos mula sa'yo, General."["Alam ko, Captain. I am adding this to your tasks."]Napabuntong-hininga na lamang si Pietro. Lumingon siya sa mga kasama na naghihintay sa labas ng emergency room. "We need the chopper early tomorrow. I wil
Pagkaalis ni Kenneth muling nilabas ni Pietro ang baril niyang may silencer. Sinira niya ang lock ng pinto sa pamamagitan ng pagbabaril niyon. Then, he banged open the door. He fired at the lamp table, the vase, television, and more things that created a shattering place all over the unit. Natigil sina Zandro at Deana. Zandro jumped down the bed to take his gun. He covered his self with white sheets. Deana moved in a corner. She took her robe and wear it again. "Who the fuck are you?!" Zandro exclaimed while reaching for his phone. The door slightly opened. Pinagbabaril iyon ni Zandro. "Zandro, stop!" Deana shouted as she cover her ears. "Where the fuck are you?! Come up, assholes!" Zandro yelled on his phone. He continued to fire at the door. Inayos ni Pietro ang sombrero sa kanyang paglabas sa silid na iyon. He rode the elevator down. Pagbukas niyon ay sakto namang pagpasok ng mga bodyguard ni Zandro sa katabing elevator.Lumabas si Pietro sa hotel. Sa tapat ng sasakyan naghi
"Ako..."Gulat namang nakatingin si Deana sa lalaki. Kung kahapon hindi niya makita ng buo ang mukha nito ngayo'y tanaw na tanaw na niya ang bawat anggulo ng kanyang mukha. Mula sa malinis nitong gupit at mukha, pati na ang maskuladong hubog ng katawan. Hindi iyon nakalagpas sa kanyang mga mata. "Huwag kang makialam. Anak 'to ni governor-"Wala akong pakialam. Kailangan ko 'yang makausap kaya umalis na kayo.""Ang tapang mo, ha. Hindi mo ba kilala si governor? Mga tao niya kami at-"Wala akong pakialam. Hindi kayo ang kailangan ko..." Nagtama ang mga mata nina Pietro at Deana. "Siya," pagpapatuloy niya. "Makulit ka ha!"Sabay na sinugod si Pietro ng dalawang lalaking malapit sa kanya. Nasalag niya ang kamay ng nasa kanan niya habang sinipa naman niya ang nasa kaliwa. He flipped the man on his right side. Another man came with a dagger. He avoided the slices attempt until he got his hand. Pinilipit niya ang kamay ng lalaki saka tinuluyang balian ng kamay. Nabitawan nito ang kutsilyo.
PAK!A thud of her father's slap echoed in the living room. Naglakas-loob si Deana na umuwi sa magara na bahay ng kanyang ama upang kumuha ng ilang gamit. Hindi niya ito nakita sa pagdating niya ngunit ngayon na bumaba na siya sa sala ay doon niya lamang ito nakasalubong. Galing ang gobernador sa labas. Bihis na bihis pa ito at nakasunod pa rin ang mga bodyguard sa likod."How dare you show up!""This is the last, Dad. Hinding-hindi na ako uuwi rito," matapang na sabi ni Deana. Damang-dama niya ang hapdi ng kanyang pisngi. "The only way to leave me is to marry Zandro. That is your only choice, Deana Sophie." "Dad! Ilang beses ko bang sasabihin sa'yo na hindi ako magpapakasal sa taong 'yon?! I don't like him! Kailan mo ba ako pwedeng intindihin ha?!""Hindi, Deana! To make our family powerful-"I don't need your wealth! I don't need your power to live, Dad! Tingnan mo ako. Nabubuhay naman ako sa ginagawa ko. Why can't you just be simple?"Lumapit sa kanya ang matanda saka inipit an
Ilang araw ang lumipas. Medyo tahimik na ang mga nagdaang araw ni Deana. Inaayos niya ang mga gamit sa hotel kung saan siya namalagi. Abala lamang siya sa ginagawa nang makatanggap siya ng tawag.“Deana, speaking.”[“Good morning, Ms. Villegas. I am here to remind you for a flight schedule this Monday, 25th of January.”]“Yes. Thank you.”[“See you, ma’am!”]The call ended just like that. Isinara na rin ni Deana ang maleta niya. Dumako ang tingin niya sa maliit na kalendaryong nakapatong sa mesa niya. It’s Saturday. She opted to call her step-mother because she was afraid that her father might be in their house.Nagluto si Deana matapos magsalansan ng mga gamit. Habang tinitikman ang kanyang niluto tumunog ulit ang cell phone niya. Napabunton-hininga siya nang makitang kay Zandro ang nakarehistrong pangalan doon. Wala naman siyang pagpipilian kun’di sagutin ang tawag ng fiancé.“Bakit?” bungad niya.[“May pupuntahan tayo mamayang gabi. I want you to be ready.”]Tumaas ang kilay ni Dea
“Ms. Villegas, you need to cooperate with us and through your honesty malaki na ang maitutulong mo.”“Sir, ilang ulit ko rin bang sasabihin na wala akong alam sa mga ginagawa nila? Bakit hindi mo ako maintindihan?”“Dahil nagsisinungaling ka.”“Hindi nga ako nagsisinungaling!”Deana is in the investigation room with an investigator of the crime. Hindi niya kilala ang lalaki. Bagamat kinakabahan hindi niya iyon pinapahalata.“Huwag kang sumigaw, Ms. Villegas.”Isang lalaki pa ang pumasok. Pamilyar ang mukha ng lalaki kay Deana.“Ms. Villegas, hindi kami nag-aaksaya ng oras para makipagbiruan sa’yo. Ilang beses na tayong nagkita.”Now Deana seemed to remember the man. Iyon ang lalaking palaging kasama ng lalaking pumosas sa kanya.“Sino ba kayo? Oo nga ilang beses na tayong nagkita pero hindi sapat na dahilan ‘yon para paghinalaan ako ng kung ano-ano.”Naupo si Kenneth katabi ng imbestigador sa harap ni Deana.“Una, ayon sa intel namin nag-check-in si Mr. Yufeng sa isang hotel pero ikaw
Two weeks later…“Mom, definitely by 12 pm pa ako makakarating sa Pilipinas. Why are you rushing?”[“Hindi ka ba nanonood ng balita? Ngayon tatama ang bagyo sa Pilipinas. The weather condition is bad to take in flights. What if i-cancel mo nalang ‘yan?”]“Hindi pwede mommy. Actually I’m on my way to the airport. At tsaka magsususpende naman ang paliparan diyan kung talagang hindi kayang i-byahe ang eroplano.”[“Hindi ka talaga nawawalan ng rason ‘no, Xyrelle?”]Napangiti ang dalaga.“I’ll see you later, mom. Remember nasa Korea lang ako. I’ll be there in just a few hours, kaya huwag ka nang mag-alala riyan.”She heard her mother sigh.[“Fine. Pray before your flight, okay?”]“Okay, mom. I have to go. My things will go through inspection,” paalam niya.Dumaan ang gamit ng dalagda sa inspection machine. After passing through they were later on called for boarding flights.The staffs checked her passport.“Ms. Xyrelle Ayne Xodriga, you may now proceed.”Bahagya niyang binaba ang itim na
Mas lalo pang lumakas ang buhos ng ulan pero mabuti na lamang at malapit na sina Pietro sa kanilang bahay. Kakapasok lamang nila sa kanilang compound at ilang minuto lang ang itinagal ay tumigil na sila sa malaking kulay puti na tarangkahan.The gate opened widely. Pietro drove up to the garage. Tumingin si Deana sa lalaki nang mamatay ang makina ng kotse.“Akala ko—“Magpapalipas muna tayo ng ulan. Nagmamadali ka ba?” tanong ni Pietro na kakatanggal lang sa seatbelt.“H-Hindi naman, pero kasi…”“What?”“Hindi ba n-nakakahiya sa inyo? Tsaka—“It’s not like I’m bringing a friend or a girlfriend.”Mabilis na nag-iba ang damdamin ni Deana nang marinig iyon kay Pietro. Kung kanina’y pangiti-ngiti pa siya ngayo’y parang nilukuban ng kalungkutan ang puso niya.“Alam ko,” maikli niyang sagot.Nakalabas na si Xyrelle. Sumunod si Pietro at hindi nagtagal ay lumabas na rin si Deana. Napahinga siya ng malalim nang makita ang paligid. Bagong-bago sa kanyang mga mata. Matagal na siyang hindi umuuw
Pietro and his friends are in the backyard. Tulong sa pag-aayos ng mesa sina Deana at Breen habang ang mga kalalakihan naman ay nakatayong nag-uusap may kalayuan sa pwesto nila. “Sorry nga pala kung na-offend kita last time. It was not intentional but it was an honest talk.”“Okay lang. I understand.”“Oh, ready na! Grabe kayo makautos!” reklamo ni Kenneth na dala-dala ang isang tray ng pagkaing niluto niya. “‘Yan lang?” tanong ni Breen. Hanggang sa sumulpot din si Bart na may dala ring tray ng pagkain.“Iba talaga basta patay-gutom, hindi nakakapaghintay,” pagpaparinig ni Kenneth sa kaibigan. “Hoy! Bilisan niyo na kailangan na nating bumalik pagkatapos,” tawag ni Bart sa tatlong kasama na kumpulang nag-uusap.“Nandito kami, Captain para sunduin ka. Sa susunod na araw nakatakda tayong pumunta sa White Palace para sa eleksyon. Inaasahan ni General ang paghahanda natin bukas dahil maaga rin tayong aalis,” Garreth said while hitting a cigarette. “Ang impormasyon kay Yufeng? Meron na
“Thank you, ma. Aalis na kami.” Pietro kissed her mother’s cheek before leaving. Tiningnan din niya ang kapatid na nasa tabi. Mahina niyang pinitik ang noo ni Xyrelle.“Aray!”“Sa susunod na babaan mo pa ako ng cell phone hindi lang ‘yan ang aabutin mo.”Busangot lang ang mukha nito sa kanya, but eventually he also kissed the top of her head.“Sige po, Tita… Xyrelle. Aalis na kami,” saad naman ni Deana.“Okay lang. Walang problema. Mag-iingat kayo sa daan.”“Yes, ma.”Pumasok na sa sasakyan sina Pietro at Deana. Tila sumara ang zipper ng bibig ni Deana sa paglapat ng katawan niya sa upuan. Hanggang sa magmaneho na si Pietro ay ganoon pa rin ang kaniyang katahimikan. Halos buong biyahe ay nakatulala lang siya sa labas.When Pietro noticed it, he removed one of his hands from the steering wheel and held Deana’s hand which is on her tigh. Doon napalingon sa kaniya ang babae.“May problema ba?”“W-Wala… bakit?”“You’re spacing out. Kausapin mo naman ako.”Tipid na ngumiti si Deana saka hi
“Good afternoon, Commander Roxas. This is my team with Captain Xodriga of Black Eagle Commando.”Lumanding ang helicopter nina Pietro sa isang kampo sa syudad na pinuntahan nila. Pinakilala sila ng kanilang Lieutenant sa lalaking naghihintay sa kanila. “Ikinararangal ko kayong makilala,” Commander Roxas welcomed them. Nakipagkamay ang miyembro ng Black Eagle Commando sa kanya kabilang na si Pietro. “We’re looking forward to work with you and your soldiers, Sir.”“Ganoon din ako, Captain. Ano, tayo na?”He nodded to the man as well as Lieutenant Sison. “Yes, Commander. Mas maiging makita na namin ang kabuuan ng lugar habang nariyan pa ang sikat ng araw,” Lieutenant Sison said.“Okay, sundan n’yo na lang kami.”Another helicopter came in their voyage. Ngayo’y apat nang panghimpapawid na sasakyan ang lumilipad patungo sa bundok Talisay. Mula sa ere natatanaw nila ang maliliit na bayan ng lugar. May mga nadaanan din silang ilog at bundok. Makaraan lang ay paunti-unting bumaba ang lipa
“Hindi pwede ang gusto mo, Captain.”“Pero sa amin ang misyon na ‘yon, Colonel. Bakit hindi na pwede ngayon? Let our team finish him.”Pumunta si Pietro sa opisina ng kanilang Colonel upang kausapin ito na ibigay ulit sa kanila ang misyon sa muling paghuli kay Zandro Yufeng, subalit hindi ito sumasang-ayon sa kaniya.“Alam ko, Captain na sa inyo ‘yon. Pero puno na ang activities ng Black Eagle Commando. You cannot take in another assignment. We will consume a lot of time in planning and running after Yufeng, mapapabayaan mo ang mga mas mahahalagang misyon.”“Colonel, Yufeng is just as important as our other missions. He’s an immoral fugitive who I must deal with.”Nagpakawala ng malalim na paghinga ang Colonel na kaharap ni Pietro sa mesa. “I’m sorry, Captain. What you want is still impossible. Lumabas ka na dahil kanina pa naghihintay sa’yo si Lieutenant Sison.”“Kakausapin ko si General tungkol sa bagay na ito at kung pumayag siya wala kang magagawa, Colonel kun’di bigyan din kami
The next day Pietro dressed up looking smart and appealingly to join a major meeting with his team. They all prepared for this day. Mga mataas na opisyales ng kasundaluhan ang haharapin nila at iba pang pangkat ng kanilang sandatahan. They drove to the city where the meeting will be held.Pietro and his team arrived at the main Headquarters. They proceeded to the meeting hall and found some soldier officers and high officials waiting for the rest. Sumaludo sila bago pumaroon sa kanilang mga upuan. “Captain Xodriga,” a soldier called and greeted him. “Sa unahan ka ho uupo kasama ng ibang mga opisyales.”Pietro went to the stage where four other seats are placed. Naupo siya sa katabi ng Lieutenant. Silang dalawa pa lamang ang naroon. “Ready ka na ba sa report mo?”Tumango siya sa lalaki habang tinitingnan ang paligid. “Mukhang marami tayong pag-uusapan ngayon,” aniya. “Hindi ka nagkakamali riyan,” sagot sa kaniya ng Lieutenant. Pagkaraan pa ng ilang minuto ay sunod-sunod na dumatin
“Ano’ng gagawin mo rito?”Pietro came with Deana who was strolling in a mall. “Bibili ako ng bagong sapatos para sa uniporme ko.”“Kailan ang lipad mo?”“Wala pa. Pagkatapos pa ng eleksyon. Nag-apply ako for leave. Bakit, gusto mo na agad na umalis ako?”“Tss. Nagtatanong lang.”Ngumiti si Deana. Kinuha niya ang kamay ng lalaki saka pinagsiklop ang sa kanya. She looked into him again who’s staring fixedly on her eyes. “Bakit tinitingnan mo ako ng ganiyan?”“Hindi ko rin alam.” Humigpit ang hawak ni Pietro sa kamay ni Deana. “Can you not leave again?”Deana was smiling happily. Nakatingin siya sa mga kamay nilang magkahawak. “Hindi na ako aalis.”Sa gitna ng nagtatamis nilang pag-uusap, isang sigaw ang pumukaw sa kanila. “Ate Sophie!!”Deana’s eyes widened when she saw Xyrelle running towards her. Matagal-tagal din niyang hindi nakita ang kapatid ni Pietro. “I texted her. Gusto ka na raw niyang makita,” wika ni Pietro sa tabi niya.Deana hugged Xyrelle when the girl came. Suot pa
Deana was dancing happily at the bar they went into last time. Rhustin was just watching her from their table. Naging alalay siya ng babae dahil sa pamimilit nito na pumunta roon. Habang abala sa sarili niyang oras napansin niya ang pag-ilaw ng nakapatong na cell phone niya sa mesa.Napabuntong-hininga siya bago kuhanin iyon at sagutin ang tawag. Ni hindi nga niya alam kung paano nakuha ng lalaki ang numero niya.“Bakit?”[“I assume you’re in a bar.”]“Alam mo naman pala bakit hindi ka pa pumunta?” He cut the call and proceeded to drink his rum. Pagtingin niya kay Deana ay inaaya siya nito sa gitna ng sayawan. Umiling lang siya saka pinakita ang cell phone para sabihing may kausap siya.Just after minutes a familiar man stood in front of him. Nagsalin siya ng alak sa isa pang baso.“Maupo ka muna. Hayaan mo muna siyang magsaya ro’n.”“Nasaan si Deana?”Nginuso ni Rhustin ang direksyon ng dance floor. Lumingon doon si Pietro subalit dahil sa maraming kumpulan hindi niya agad makita si
One week passed since Deana left her father and Pietro in the plane. Sa ilang araw na pamamalagi sa iba’t ibang hotel sa Mindanao hindi niya inaasahang makararating siya sa probinsya ng kaniyang Tita Serena. Pagbungad pa lang sa kaniya nito’y tumakbo na siya sa ginang at doon umiyak sa balikat nito.“T-Tita…”Gulat na gulat si Serena nang masilayan si Deana sa harap ng kaniyang bahay. Hinaplos niya ang likod ng dalaga dahil sa labis na pagtatangis nito.“Shush. Tahan na. Ano’ng nangyari?”Sa rami ng gustong sabihin ni Deana ay hindi na niya alam kung ano ang uunahin. Tanging pag-iling na lamang ang naging sagot niya sa kaniyang step-mother. Serena invited her inside her house. Kinuhanan din siya nito ng maiinom. Nang maubos niya ang isang basong tubig unti-unting kumalma ang pakiramdam niya.“Aalis po ba kayo, Tita?” pansin niya nang makitang bihis na bihis ang ginang.“Ngayon ang death anniversary ni Selena. Pupunta ako sa puntod niya. Gusto mo bang sumama?”Walang pagdadalawang isip
Pietro removed his seatbelt and stood from his seat. The moment he laid his eyes on Deana his heart started to beat tensely.“I will be glad to serve you, sir,” he stated before walking to Deana’s place. Kinuha niya ang tray na hawak nito. He threw gazes at her meaningfully. “Act like you don’t know us,” bulong pa niya sa naguguluhang si Deana.Bumalik si Pietro sa mesa ng governor at ng lalaking kausap nito. Nilapag niya ang bote ng alak at dalawang baso saka muling binigay kay Deana ang tray.“You can go back.”“O-Okay,” Deana stuttered.But Addi lifted his hand sending a message to his men behind. They stopped Deana from leaving.“I make orders here,” Addi said while staring at Pietro.Pietro competed with his gazes until he noticed him grin. The man pointed at him before looking at the governor.“I love this man of yours, governor. Very brave.”Naiilang na tumawa lamang ang gobernador. Kahit siya’y hindi mawari ang gagawin sa mga oras na iyon lalo na’t nasa harap nila si Deana.“P