“Tiffany,” wika ni Drake, ang tinig ay puno ng pighati. “Pasensya ka na kung ngayon lang ako nakabalik ulit dito. Napakahirap, mahal. Napakahirap nang wala ka. Pero gusto kong malaman mo na... magkakaroon na tayo ng anak. Babae siya. Ang pangarap natin, unti-unti nang nagkakatotoo hindi ko na dinala si Dianne ulit dito baka makasama sa kanya ang pagbiyahe. Pero sana... sana nandito ka.”Hindi napigilan ni Drake ang kanyang luha. Niyakap siya ni Andrew, at sa mga sandaling iyon, naramdaman niyang hindi siya nag-iisa. “Kuya, nandito lang kami. Hindi mo kailangang dalhin lahat ng sakit na ‘yan mag-isa.”“Salamat, Andrew,” sagot ni Drake, ang boses ay garalgal. “Salamat sa lahat ng ginagawa mo para sa akin.”Tahimik silang nanatili sa harap ng puntod ni Tiffany. At sa mga sandaling iyon, tila nabawasan ang bigat sa puso ni Drake. Alam niyang mahaba pa ang kanilang lalakbayin, ngunit alam din niyang hindi siya nag-iisa. Ang pagmamahal ng pamilya, ang suporta ng kanyang kapatid, at ang alaa
Napabuntong-hininga si Andrew. Sa isip niya, “Tiffany, pangako, aalagaan namin si Kuya. Gagawin namin ang lahat para maiparamdam sa anak ninyo kung gaano ka niya kamahal.” Nang gabing iyon, muling bumalot ang katahimikan sa bahay. Tila lahat ay tahimik maliban sa mahinang tunog ng orasan na umiindayog sa sala. Nasa kalagitnaan ng pagtulog si Andrew nang bigla siyang magising sa tunog ng kumaluskos mula sa kusina. Bahagyang nagdilim ang kanyang noo. “May magnanakaw kaya?!” Bulong niya sa sarili habang mabilis na bumangon at kinuha ang payat na baseball bat na nakita sa tabi ng pinto.Tahimik niyang tinungo ang kusina, maingat sa bawat hakbang, pilit na hindi gumagawa ng ingay. Ngunit nang sumilip siya sa liwanag ng kusina, laking gulat niya sa nakita.Isang babae ang nakaupo sa lamesa, tahimik na kumakain ng sandwich. Ang liwanag ng ilaw mula sa kusina ay tumama sa maamo ngunit pagod nitong mukha. Napansin ni Andrew na naka-duster ito at bahagyang nakaumbok ang tiyan. Napahinto siya, “
Laging madilim ang gabi kay Drake. Anim na buwan na ang lumipas mula nang pumanaw si Tiffany, ang asawa niyang minahal higit pa sa lahat. Sa kabila ng paglipas ng panahon, tila sariwa pa rin ang sakit sa kanyang puso. Ang bawat araw ay nagiging tila larawan ng nakaraan—masasayang sandaling tinuldukan ng isang malupit na tadhana. Ang kanilang mga pangarap na magkasama, ang mga hindi natapos na usapan, ang mga plano nilang bumuo ng isang pamilya—lahat ng iyon ay naglaho sa isang iglap.Sa gitna ng kanyang paghihirap, si Dianne ang nagsilbing ilaw sa kanyang madilim na mundo. Si Dianne, ang surrogate mother na hinirang nila ni Tiffany upang tuparin ang kanilang pangarap na magkaanak. Matapos ang maraming pagsubok sa pagkakaroon ng sariling anak, napagdesisyunan nilang mag-asawa na kumuha ng surrogate upang maisakatuparan ang matagal na nilang inaasam. Ngunit hindi kailanman inakala ni Drake na ang babaeng ito, na una niyang nakilala bilang katuwang sa isang plano, ang magiging sandigan n
"Kuya, ano ba ang plano mo sa nursery?" tanong ni Andrew kanina, na halatang masaya habang kausap si Dianne. "Parang ang dami pa nating kailangang gawin."“Andrew, baka gusto mong ikaw na lang ang mag-decorate,” tugon ni Dianne, pabirong nakangiti. "Ang galing mo palang magbigay ng suggestions."Narinig ni Drake ang sagot ng kapatid, isang bagay na nagpukaw sa kanyang isip: “Well, kung tutulungan mo ako, bakit hindi?”Narinig niya ang tawanan nila pagkatapos. Simple lang, ngunit ang tunog na iyon ay tila mas malakas kaysa sa kahit anong sigawan. Tumayo si Drake mula sa kanyang kinauupuan, hawak ang malamig na tasa ng kape, at dahan-dahang lumapit sa sala. Hindi siya agad nagpakita. Tumayo lang siya sa gilid ng pinto, pinapanood ang dalawa.“Andrew, masyado kang perfectionist!” sabi ni Dianne habang nililigpit ang mga tela para sa kurtina ng nursery. “Walang perpektong nursery. Ang mahalaga, magiging maayos ang anak mo dito.”"Ang anak namin ni Tiffany," mahina niyang dinugtong. Hindi
“Alam mo, Drake,” mahinahon niyang tugon, “normal lang na maguluhan. Lalo na sa sitwasyong ganito. Pero nandito kami ni Andrew. Hindi ka nag-iisa.”Tumango si Drake, ngunit sa loob-loob niya, alam niyang ang damdaming bumabagabag sa kanya ay higit pa sa pagiging mag-isa. Hindi niya maalis ang nararamdaman niyang selos sa tuwing makikita niya sina Dianne at Andrew na magkasama. Hindi niya rin maintindihan kung bakit tila nagiging mas malapit na si Dianne kay Andrew kaysa sa kanya, gayong siya ang ama ng batang dinadala nito.“Salamat, Dianne,” maikli niyang sagot bago siya lumakad pabalik sa sala, iniwang naguguluhan si Dianne.Sa mga sumunod na araw, hindi maitatanggi ang pagiging mas malapit nina Andrew at Dianne. Magkasama sila sa halos lahat ng bagay—pag-aayos ng nursery, pagbili ng gamit, at kahit sa pagluluto ng hapunan. Ang lahat ng ito ay parang isang malaking pader na naghihiwalay kay Drake sa kanilang mundo.Isang gabi, hindi na napigilan ni Drake ang kanyang damdamin. Habang
Sa ilalim ng malamlam na ilaw ng veranda, tila tumigil ang mundo sa pagitan nina Drake at Dianne. Ang malamig na simoy ng hangin ay nagdala ng kakaibang lamig, ngunit hindi iyon alintana ng dalawa. Sa bawat pintig ng puso ni Drake, naramdaman niya ang bigat ng mga salitang gustong kumawala ngunit pilit niyang kinukulong."Dianne," basag ni Drake sa katahimikan, ang boses niya'y halos isang bulong. "Minsan iniisip ko... kung ano pa bang ginagawa ko rito. Kung bakit parang kahit anong gawin ko, hindi ko pa rin maayos ang buhay ko."Tahimik na umupo si Dianne sa tabi ni Drake, inihanda ang sarili sa kung ano mang sasabihin ng lalaki. Sa bawat pintig ng oras, naramdaman niya ang bigat ng emosyon sa pagitan nila."Drake," mahinang sabi ni Dianne, sinusubukang punan ang katahimikan. "Hindi mo kailangang itago ang nararamdaman mo. Kung ano man 'yan, pwede mong sabihin. Nandito lang ako."Tumingin si Drake sa kanya, ang mga mata'y puno ng alinlangan at sakit. Tila may gustong kumawala sa kany
Habang nanatiling nakaupo si Drake sa veranda, ang malamig na simoy ng hangin ay tila sumasalamin sa bigat ng kanyang damdamin. Ang katahimikan ng gabi ay pinuno ng mga alaala—ang tawanan nila ni Tiffany, ang mga plano nilang magkasama, at ang kasiyahang bumalot sa kanila noong una nilang nalaman na magkakaanak na sila. Ngunit sa gitna ng mga alaala, may bagong larawan na lumilitaw—ang ngiti ni Dianne, ang kanyang tinig na nagpapakalma sa kanya, at ang kanyang presensya na tila nagbibigay liwanag sa kabila ng kadiliman. Ang usapan nila ni Dianne ay iniwan siyang hindi mapakali, ang mga salitang binitiwan niya ay parang humukay sa mas malalim na bahagi ng kanyang puso na matagal na niyang tinatangkaing itago.Tumayo siya at sumandal sa barandilya, muling itinaas ang kanyang tingin sa mga bituin. Tila ba hinahanap niya ang sagot sa mga tanong na bumabagabag sa kanya. “Tiffany,” mahina niyang bulong, parang umaasa siyang maririnig siya ng asawa sa kabilang buhay. “Patawad kung... kung h
KinabukasanSa almusal, tahimik ang lahat. Si Andrew, na halatang napansin ang tensyon sa pagitan ng dalawa, pilit na binasag ang katahimikan. “Good morning,” bati niya habang inilalapag ang isang tray ng pagkain sa lamesa. “Parang tahimik kayo ngayon ah. Anong meron?”Umiling si Dianne at nagkunwaring abala sa pagkain. “Wala naman. Siguro pagod lang kami.”Sumulyap si Andrew kay Drake, na halatang hindi maalis ang tingin kay Dianne. “Kuya, okay ka lang ba?” tanong niya, pilit na nginingitian ang kapatid. “Parang mas tahimik ka ngayon kaysa dati.”Tila nagulat si Drake sa tanong at pilit na ngumiti. “Okay lang ako,” sagot niya, ngunit halata sa boses niya ang kawalan ng sigla.Napatingin si Andrew kay Dianne, na ngayon ay pilit ding iniiwasan ang tingin ni Drake. Alam niyang may nangyayari, ngunit hindi niya alam kung paano magtanong nang hindi nakakagulo. “Kung may problema kayo, nandito lang ako,” sabi niya, sinubukang gawing magaan ang usapan.Tumango si Drake, ngunit hindi sumagot
Sa isang panginginig, bumagsak siya pasulong, niyayakap siya at bumubulong ng matatamis na kalokohan sa kanyang tainga, at mas mahigpit pang niyayakap ni Drake siya habang sumasakay siya sa alon ng kanyang orgasmo.At muli, sa ikalawang libong beses, napagtanto niya kung gaano siya kamahal nito.Bumibilis ang takbo ng oras habang nakahiga sila roon, yakap sa dulot ng kanilang pag-ibig na naging kongkreto.Hinila ni Dianne siya at umupo sa tabi niya, dinadampi ang kanyang mukha sa baluktot ng kanyang leeg. Nag-unat siya, inarkong ang kanyang likod, at itinaas ang kanyang ulo na parang may gustong sabihin, pero bigla, may maliit na tunog na lumabas sa kanya--tamad, basa, at ganap na katawa-tawa. Ngumiti si Dianne, at nang maramdaman ang kanyang ngiti, hindi niya mapigilan ang kanyang sariling pagtawa na sumabog. Sinubukan niyang pigilin ang mga ito sa pamamagitan ng paglubog ng kanyang mukha sa kanyang leeg, pero lalo lang itong lumalala, at ang kanilang tawanan ay pumuno sa silid-tulug
Binasag niya ang halik, hinaplos ang kanyang mga daliri sa kanyang mga labi, at siya'y sabik na dinilaan ang mga ito. "Kumain ka ng meryenda mo," sabi niya, ang kanyang ngiti'y nakakaakit.Hindi siya nag-atubili, dumulas pababa sa pagitan ng kanyang mga binti at binuka ang kanyang mga talukap gamit ang kanyang dila. Siya ay nag-aapoy, ang mga hilaw na pagsisikap ng kanyang umaga ay kumakapit sa kanyang katawan sa banayad na alat, at naglabas siya ng munting ungol ng kasiyahan--ito mismo ang gusto niya. Nagtatag siya doon, nakahiga sa kanyang init, ang kanyang ari ay nakadapo sa kanyang sarili, ang presyon ay nagpapadulas sa kanya sa mga kumot. Walang kahit kaunting pagpapanggap na mang-aakit--hindi na kailangan iyon. Walang kahit isang dila, ang kanyang bibig ay sumasakop sa kanyang clitoris, ang kanyang mga kamay ay nakadikit pa rin sa kanyang puwit.Sa isang saglit na pag-iisip, napagtanto ni Dianne sa ikalawang libong pagkakataon na ang kanyang puwit ay maaaring paborito niyang bah
Lumapit siya upang yakapin siya. Ang kanyang balat, pinalamig ng hangin ng umaga, ay dumadampi sa pawisang init ng kanyang katawan pagkatapos ng ehersisyo, sinisipsip ang kanyang init. May dala siyang bahagyang amoy ng maulang araw sa labas, ngunit hindi ito ang pumupukaw sa kanyang atensyon."Magandang umaga, Dianne."Hinalikan niya siya, ang kanyang mga kamay ay dumudulas pababa sa kanyang likod patungo sa kanyang mga balakang--isang kilos na paulit-ulit na niyang ginagawa na parang kasing natural na ng paghinga ngayon. Ang makinis na tekstura ng kanyang mga nighties ay nag-aanyaya sa kanyang mga kamay na mag-explore pa, at ginawa niya ito, ang kanyang mga kalamnan ay kumikilos sa ilalim ng kanyang haplos. Siya ay matamis at maalat, at sinuklian siya nito ng halik."Miss mo ako," sabi ni Dianne--hindi isang tanong kundi isang pahayag na tiyak."Ang hirap mong labanan kapag ganyan," sagot niya, at iyon ang kanyang katotohanan.Ang mga daliri ni Drake ay pumasok sa kanyang leggings, l
Humiga siya sa kanya, naramdaman ang lambot nito sa kanyang bibig at ang kanilang katas sa pagitan ng kanyang mga binti habang ginising siya.Lumingon siya at umupo sa kanya, at sinimulan ang mabagal na French kiss habang ang kanyang mga kamay ay gumagalaw sa kanyang likod at dahan-dahan niyang isinubo siya sa pagitan ng kanyang mga binti, gamit ang kanilang mga likido bilang pampadulas. Pina-play niya ang kanyang mga suso habang dumudulas siya sa kanya habang naghalikan sila na nagpatindi muli ng kanyang libog, at nagsimula siyang umungol. Humiga siya pabalik, itinulak siya papasok habang naghalikan sila, at nilamas niya ulit ang kanyang mga suso. Dahan-dahan siyang umibabaw sa kanya sa dilim, hinahalikan siya nang malalim habang ang mga kamay nito ay lumipat sa kanyang likod, pinipisil siya papunta sa kanya at naramdaman niyang punung-puno siya habang siya ay humigpit sa kanyang paglaki. Ang pagtatalik sa kanyang lalaki ay mainit at sexy, lalo na't siya ang may kontrol at hinalikan
Sa gabing iyon, sa kabila ng lahat ng mga pagsubok at tensyon sa paligid nila, natagpuan ni Dianne at Drake ang sarili sa isang mas tahimik at mas maligaya na sandali. Ang kanilang mga puso ay punong-puno ng pagmamahal at pagtitiwala sa isa’t isa, isang uri ng pagmamahal na nagiging gabay nila sa kabila ng mga problema at panganib na humahadlang sa kanilang landas.Sa ilalim ng kumot ng gabi, habang magkahawak ang kanilang mga kamay, isang katahimikan ang bumalot sa kanilang paligid. Ang bawat paghinga at bawat galak na ibinubukas ng isa’t isa ay nagbibigay sa kanila ng lakas upang magsimula muli, magsalita ng walang takot, at magtulungan. Naging ligtas na kanlungan para kay Dianne ang mga bisig ni Drake, at si Drake naman ay natagpuan ang lahat ng dahilan upang ipaglaban ang kanilang pagmamahal.“Wala ng mas hihigit pa sa pagmamahal ko sayo, Dianne,” wika ni Drake habang pinagmamasdan ang mga mata ni Dianne. “Sa kabila ng lahat ng nangyayari, ikaw ang dahilan kung bakit ako patuloy n
"Kung si Dianne ang magiging hadlang sa mga plano ko, hindi ko na kayang magpatalo pa," sagot ni Ruby, ang tono ng kanyang boses ay puno ng galit. "Siya ang dahilan kung bakit hindi ko makuha si Drake. Hindi ko siya kayang makita na siya ang nagtataguyod ng negosyo na matagal ko nang gustong sakupin.""Ruby, hindi ito ang tamang paraan. Ang pagmamahal ni Drake kay Dianne ay hindi mo kayang baguhin sa pamamagitan ng pagsira sa kanila," sabi ni Cassandra na may seryosong tinig. "Alam ko ang sakit ng pagkatalo, pero hindi ito ang solusyon. Kailangan mong harapin ang katotohanan—na may mga bagay na hindi mo kayang kontrolin."Nag-isip sandali si Ruby, ngunit ang galit at ambisyon ay hindi pa rin naglalaho. "Wala akong ibang choice, Cassandra. Kung si Dianne ang magiging rason kung bakit hindi ko makuha si Drake, kakailanganin ko ng ibang paraan.""Tandaan mo lang, Ruby, ang mga desisyon mo ay may kabayaran," paalala ni Cassandra, habang tinitingnan ang kaibigan. "Kung patuloy kang magtula
Kahit na mahirap, ang pagmamahal natin sa kanya ay ang pinakamahalaga. Nandiyan tayo para sa kanya sa anumang desisyon na gagawin niya."Si Amelia ay nag-isip saglit, pinipilit tanggapin ang mga salitang iyon. Alam niyang may katotohanan, ngunit hindi pa rin maiwasan ang pangambang sumikò sa kanyang dibdib. "Pero paano na ang kumpanya, Richard? Kung hindi siya magpapakasal kay Ruby, paano na ang lahat ng pinaghirapan ng pamilya natin?"Si Richard ay nag-isip saglit at marahang tumingin sa kanya. "Alam kong mahalaga ang negosyo para sa iyo, at para sa pamilya. Pero hindi natin pwedeng pilitin ang isang tao na isakripisyo ang kanyang sariling kaligayahan para lang sa negosyo. Si Drake ay hindi tulad ng ibang tao na madaling bibitaw sa kanyang mga prinsipyong pinapahalagahan."Tahimik silang nag-isip, ang mga pag-aalinlangan ni Amelia ay patuloy na nagbabalik. "Siguro nga," sagot ni Amelia pagkatapos ng ilang sandali. "Sana nga, Richard. Sana."Ang mga sandali ng katahimikan ay tila pina
Napangiti si Dianne sa sinabi ni Drake. Napatingin siya kay Elise na mahimbing nang natutulog sa kanyang mga bisig. "Oo, Drake. Kahit gaano pa kahirap, basta magkasama tayong tatlo, walang hindi natin kayang harapin."Hinaplos ni Drake ang maliit na kamay ni Elise at inilapit ang kanyang mukha kay Dianne. "Ikaw ang naging liwanag ko sa lahat ng dilim, Dianne. At si Elise, siya ang nagbigay sa atin ng bagong dahilan para ipaglaban ang lahat."Nagkatitigan sila, puno ng pasasalamat at pagmamahal sa isa't isa. Sa kabila ng mga hamon, ramdam nilang buo ang kanilang pamilya—isang pundasyon na hindi matitinag ng kahit anong unos."Tara na, ilagay na natin si Elise sa crib niya," mungkahi ni Dianne, sabay ngiti.Pagkalapag kay Elise, sabay silang tumayo at tumingin sa natutulog nilang anak. "Ang cute talaga niya," bulong ni Drake."Syempre, mana sa akin," biro ni Dianne, sabay tawa.Tumawa si Drake, sabay yakap kay Dianne mula sa likod. "Oo na, ikaw na ang cute. Pero seryoso, Dianne, salamat
Bumagal ang kamay ni Dianne, at habang pinipikit niya ang kanyang mga mata, ibinabaon niya ang kanyang dalawang gitnang daliri sa kanyang puki, ang mga galaw ay sumasalamin sa tindi ng pag-urong ni John kanina. Ang kanyang ulo ay tumagilid pabalik, isang patak ng laway ang dumadaloy mula sa sulok ng kanyang bibig na umuungol, habang siya ay ganap na sumusuko sa sandaling iyon. Sa isang panginginig, siya'y bumagsak pasulong, hawak siya at bumubulong ng matatamis na kalokohan sa kanyang tainga, at mas hinigpitan pa ni Drake ang pagkakayakap sa kanya habang siya'y sumasakay sa alon ng kanyang orgasmo.At muli, sa ikalawang libong beses, napagtanto niya kung gaano siya kamahal nito.Bumabagal ang oras habang nakahiga sila roon, yakap sa pagdapo ng kanilang pag-ibig na naging kongkreto.Hinila siya ni Dianne palabas at dumapa sa tabi niya, humahalik sa likod ng kanyang leeg. Nag-unat siya, inarkong ang kanyang likod, at itinaas ang kanyang ulo na parang may gustong sabihin, pero bigla, isa