Ang tunog ng makinang gumugulong sa kalsada ay tumugma sa tibok ng puso ni Dianne Abrenica—mabilis, hindi mapakali, at puno ng kaba. Nakatanaw siya sa bintana ng lumang bus na naghatid sa kanya mula sa kanilang probinsya sa Bukidnon papunta sa marangyang lungsod ng Davao. Sa kanyang kaliwang kamay, mahigpit niyang hawak ang isang sobre na naglalaman ng kontrata—ang piraso ng papel na magbabago ng kanyang buhay. Naisara niya ang kanyang mga mata upang pigilan ang sariling magdalawang-isip."Para kay Eric," paulit-ulit niyang bulong sa sarili. Si Eric, ang bunsong kapatid niya, ay nag-aagaw-buhay dahil sa lumalalang sakit sa bato. Ang kidney transplant na kinakailangan nito ay higit pa sa kaya nilang makuha kahit na magtanim sila sa bukid araw at gabi.Naputol ang kanyang pag-iisip nang biglang sumigaw ang konduktor, “Terminal na! Davao City!” Bumaba si Dianne mula sa bus, dala ang isang maliit na bag at ang kaisa-isang piraso ng pag-asa na natitira sa kanyang pamilya. Pagdating niya sa
Kinabukasan, habang nag-iisip siya tungkol sa mga desisyon at pagkakataon sa kanyang buhay, biglang tumunog ang kanyang telepono. Tumawag si Tiffany, ang kanyang boses ay puno ng sigla. “Hello, Dianne! Good morning! Ngayon pala ang appointment natin sa doctor. Papasundo ka namin sa driver at hihintayin ka namin ni Drake sa hospital.”Dahil sa balitang iyon, naramdaman ni Dianne ang pag-akyat ng kaba sa kanyang puso. “Good morning, Tiffany! Salamat sa pagtawag. Oo, excited na ako, pero medyo kinakabahan din,” sagot niya, ang kanyang boses ay nanginginig ng kaunti.“Magkita-kita tayo sa hospital. Susunduin ka ng driver ko at huwag kalimutan ang iyong mga dokumento. Simulan muna natin ang pagpacheck-up” excited na tugon ni Tiffany. Matapos ang ilang minuto ng pag-uusap, nagpaalam si Dianne at huminga ng malalim. Ang puso niya ay puno ng pag-asa at takot, ngunit handa na siyang harapin ang darating.Para kay Eric at sa kidney transplant nito.Nang makasakay siya sa sasakyan, naramdaman ni
Parang isang alon na walang humpay sa pag-agos, ang mga simpleng kilos ni Drake—ang pag-abot ng tubig nang hindi niya hinihingi, ang pagbukas ng pintuan, at ang mga alalay nito sa bawat pagkakataong tila nawawala siya sa kanyang sarili—ay nagiging mga paalala na hindi lamang siya isang surrogate sa mata ng lalaking ito.Habang binabaybay ng kanilang sasakyan ang daan pauwi, ramdam ni Dianne ang bigat ng kanyang damdamin. Parang may umaalimpuyo sa kanyang dibdib na hindi niya mapigilan. Sa tuwing lumilingon si Drake upang tanungin kung okay lang siya, ang kanyang mga mata ay nag-aalok ng malasakit na tila bumabalot sa kanyang pagkatao.Drake: (bahagyang tumingin sa rearview mirror) "Dianne, tahimik ka. May iniisip ka ba? Sabihin mo kung may kailangan ka, ha?"Ang simpleng tanong na iyon ay tila isang sibat na tumagos sa puso ni Dianne. Sa tono ng boses ni Drake, naroon ang sinseridad na bihira niyang marinig sa ibang tao.Dianne: (pilit na ngumingiti) "Wala po, Sir. Pagod lang siguro s
Naramdaman niyang unti-unting lumalapit si Tiffany kay Drake habang hawak nito ang kamay ng kanyang asawa.Tiffany: (masayang bumulong kay Drake) "Ang bilis ng panahon, mahal. Ilang buwan na lang, makikita na natin ang anak natin."Bahagyang ngumiti si Drake at tumango. Ngunit hindi maipaliwanag ni Dianne kung bakit parang may nakatagong lungkot sa mga mata nito. Napako ang tingin ni Dianne sa kanilang dalawa. Sa kabila ng pagiging mag-asawa nila, parang may distansya sa pagitan ng kanilang mga damdamin na hindi niya maipaliwanag.Pagkatapos ng procedure, iniwang mag-isa si Dianne sa recovery room. Habang nakahiga, pilit niyang nilalabanan ang mga emosyon na nagugulo sa kanyang isip. Ngunit biglang bumukas ang pinto, at pumasok si Drake.Drake: (malumanay na boses) "Dianne, okay ka lang ba? Kamusta ang pakiramdam mo?"Nagulat si Dianne sa kanyang pagpasok. Hindi niya alam kung paano haharapin ang lalaki na tila lumalapit sa kanya sa paraang hindi niya maintindihan.Dianne: (mahina ang
Sa labas ng silid, naririnig niya ang malalim na boses ni Drake, nakikipag-usap sa doktor. Hindi niya mapigilan ang sarili—ang tahimik na pagnanais na sana’y siya ang laging nasa tabi nito, ang makaramdam ng malasakit na higit pa sa trabaho o kontrata.Habang tumutulo ang ulan mula sa mga ulap, tila ganoon din ang kanyang damdamin—isang bagyo ng emosyon na pilit niyang nilalabanan ngunit hindi maikakailang unti-unti nang nananaig.Drake: "Doc, ano ang dapat gawin at hindi dapat para sa kalagayan ni Dianne? Gusto kong siguraduhin na maayos ang lahat," seryoso niyang tanong, ramdam ang malasakit sa kanyang tinig.Napatingin ang doktor kay Drake, nag-aadjust ng salamin sa ilong bago magsalita.Doktor: "Well, Mr. Manalo, ang pinakamahalaga ngayon ay siguraduhin natin na wala siyang stress. Kailangan din niya ng sapat na pahinga, tamang nutrisyon, at regular na monitoring para masigurado nating maayos ang pagbuo ng embryo. Ang gestational surrogacy ay hindi biro, at critical ang unang mga l
Sa bawat patak ng luha ni Drake, tila mas lalong tumitibay ang desisyon ni Dianne. Sa kabila ng sariling sakit na dala ng kanyang nararamdaman, isang malinaw na pangako ang namuo sa kanyang puso. Magiging siya ang ilaw sa gitna ng dilim, hindi para palitan ang puwang na iniwan ni Tiffany, kundi para maging sandalan ng isang lalaking tila nawalan na ng dahilan upang magpatuloy."Bakit? Bakit nangyari ito? Hindi ko kayang mawalan siya... hindi ko kayang magpatuloy nang walang kanya..." Ang boses ni Drake ay puno ng sakit, halos hindi marinig sa bigat ng damdaming bumabalot sa kanya. Tila naglalaman ng bawat luha na hindi niya magawang pahintulutang tumulo.Napansin ni Dianne ang panginginig ng katawan ni Drake. Ang mga mata nito, puno ng kirot, ay nagtatago ng malalim na pighati na kahit ang pinakamatatag na tao ay maaaring bumagsak. Sa sandaling iyon, ang lalaking inaakala niyang walang kapantay sa lakas at tikas ay nagmistulang isang taong nawalan ng lahat.Hinawakan ni Dianne ang kam
“Hindi ko alam kung paano ko haharapin ang lahat ng ito,” sagot ni Drake, ang boses ay puno ng lungkot at pighati. “Wala na siya Dianne ,iniwan na ko ni Tiffany. Papaano ko harapin ang buhay kung wala na siya!”“Drake, hindi ko kayang punan ang puwang ni Tiffany. Wala akong karapatang gawin iyon,” ani Dianne, ang tinig ay puno ng paggalang at malasakit. “Pero nandiyan ang anak niyo, at ang anak na iyon ay magsisilbing dahilan kung bakit kailangan mong magpatuloy. Ang bata, pati na rin si Tiffany, ay magbibigay sa iyo ng lakas.”Tumahimik si Drake sa mga sandaling iyon, at ang mga mata nito ay puno ng pighati. Ang mga salitang sinabi ni Dianne ay tumama sa kanyang puso, ngunit ang lungkot na kanyang nararamdaman ay parang isang ulap na hindi agad natatanggal. Hindi siya makapaniwala na ganito ang mangyayari sa kanilang buhay.“Paano ko magiging sapat para sa bata?” tanong ni Drake, ang kanyang boses ay bahagyang nanginginig. “Paano ako maging mabuting ama sa kanya na ngayon ang kanyang
Ang malamig na hangin na dumampi sa kanyang mukha ay hindi nakapawi ng init na dulot ng mga luha na patuloy na pumapawi sa kanyang mga mata. Kailangan niyang makarating sa ospital kung saan nakaratay ang katawan ni Tiffany. Kailangan niyang masaktan pa ng higit upang magkaalaman kung gaano siya kalungkot, kung gaano siya kalupit na iniwan ni Tiffany.Nais niyang makita ang katawan ni Tiffany. Hindi para maghanap ng sagot, kundi para magpaalam. Gusto niyang hawakan ang kamay nito, gusto niyang ipadama na hindi siya maghihintay na mag-isa. Sa mga huling sandali ng buhay ni Tiffany, kailangan niyang magbigay ng pasasalamat at magpaalam ng maayos. Ang mga bagay na hindi niya nagawa habang buhay pa ito ay nais niyang magampanan ngayon.Pagdating sa ospital, naglakad si Drake sa malalamig na pasilyo. Habang papalapit siya sa kwarto ng mga bangkay, ramdam niya ang kakaibang presensya—ang tahimik na kalungkutan na sumasabay sa kanyang mga hakbang. Pagpasok sa kwarto, ang unang bagay na nakita
Sa isang panginginig, bumagsak siya pasulong, niyayakap siya at bumubulong ng matatamis na kalokohan sa kanyang tainga, at mas mahigpit pang niyayakap ni Drake siya habang sumasakay siya sa alon ng kanyang orgasmo.At muli, sa ikalawang libong beses, napagtanto niya kung gaano siya kamahal nito.Bumibilis ang takbo ng oras habang nakahiga sila roon, yakap sa dulot ng kanilang pag-ibig na naging kongkreto.Hinila ni Dianne siya at umupo sa tabi niya, dinadampi ang kanyang mukha sa baluktot ng kanyang leeg. Nag-unat siya, inarkong ang kanyang likod, at itinaas ang kanyang ulo na parang may gustong sabihin, pero bigla, may maliit na tunog na lumabas sa kanya--tamad, basa, at ganap na katawa-tawa. Ngumiti si Dianne, at nang maramdaman ang kanyang ngiti, hindi niya mapigilan ang kanyang sariling pagtawa na sumabog. Sinubukan niyang pigilin ang mga ito sa pamamagitan ng paglubog ng kanyang mukha sa kanyang leeg, pero lalo lang itong lumalala, at ang kanilang tawanan ay pumuno sa silid-tulug
Binasag niya ang halik, hinaplos ang kanyang mga daliri sa kanyang mga labi, at siya'y sabik na dinilaan ang mga ito. "Kumain ka ng meryenda mo," sabi niya, ang kanyang ngiti'y nakakaakit.Hindi siya nag-atubili, dumulas pababa sa pagitan ng kanyang mga binti at binuka ang kanyang mga talukap gamit ang kanyang dila. Siya ay nag-aapoy, ang mga hilaw na pagsisikap ng kanyang umaga ay kumakapit sa kanyang katawan sa banayad na alat, at naglabas siya ng munting ungol ng kasiyahan--ito mismo ang gusto niya. Nagtatag siya doon, nakahiga sa kanyang init, ang kanyang ari ay nakadapo sa kanyang sarili, ang presyon ay nagpapadulas sa kanya sa mga kumot. Walang kahit kaunting pagpapanggap na mang-aakit--hindi na kailangan iyon. Walang kahit isang dila, ang kanyang bibig ay sumasakop sa kanyang clitoris, ang kanyang mga kamay ay nakadikit pa rin sa kanyang puwit.Sa isang saglit na pag-iisip, napagtanto ni Dianne sa ikalawang libong pagkakataon na ang kanyang puwit ay maaaring paborito niyang bah
Lumapit siya upang yakapin siya. Ang kanyang balat, pinalamig ng hangin ng umaga, ay dumadampi sa pawisang init ng kanyang katawan pagkatapos ng ehersisyo, sinisipsip ang kanyang init. May dala siyang bahagyang amoy ng maulang araw sa labas, ngunit hindi ito ang pumupukaw sa kanyang atensyon."Magandang umaga, Dianne."Hinalikan niya siya, ang kanyang mga kamay ay dumudulas pababa sa kanyang likod patungo sa kanyang mga balakang--isang kilos na paulit-ulit na niyang ginagawa na parang kasing natural na ng paghinga ngayon. Ang makinis na tekstura ng kanyang mga nighties ay nag-aanyaya sa kanyang mga kamay na mag-explore pa, at ginawa niya ito, ang kanyang mga kalamnan ay kumikilos sa ilalim ng kanyang haplos. Siya ay matamis at maalat, at sinuklian siya nito ng halik."Miss mo ako," sabi ni Dianne--hindi isang tanong kundi isang pahayag na tiyak."Ang hirap mong labanan kapag ganyan," sagot niya, at iyon ang kanyang katotohanan.Ang mga daliri ni Drake ay pumasok sa kanyang leggings, l
Humiga siya sa kanya, naramdaman ang lambot nito sa kanyang bibig at ang kanilang katas sa pagitan ng kanyang mga binti habang ginising siya.Lumingon siya at umupo sa kanya, at sinimulan ang mabagal na French kiss habang ang kanyang mga kamay ay gumagalaw sa kanyang likod at dahan-dahan niyang isinubo siya sa pagitan ng kanyang mga binti, gamit ang kanilang mga likido bilang pampadulas. Pina-play niya ang kanyang mga suso habang dumudulas siya sa kanya habang naghalikan sila na nagpatindi muli ng kanyang libog, at nagsimula siyang umungol. Humiga siya pabalik, itinulak siya papasok habang naghalikan sila, at nilamas niya ulit ang kanyang mga suso. Dahan-dahan siyang umibabaw sa kanya sa dilim, hinahalikan siya nang malalim habang ang mga kamay nito ay lumipat sa kanyang likod, pinipisil siya papunta sa kanya at naramdaman niyang punung-puno siya habang siya ay humigpit sa kanyang paglaki. Ang pagtatalik sa kanyang lalaki ay mainit at sexy, lalo na't siya ang may kontrol at hinalikan
Sa gabing iyon, sa kabila ng lahat ng mga pagsubok at tensyon sa paligid nila, natagpuan ni Dianne at Drake ang sarili sa isang mas tahimik at mas maligaya na sandali. Ang kanilang mga puso ay punong-puno ng pagmamahal at pagtitiwala sa isa’t isa, isang uri ng pagmamahal na nagiging gabay nila sa kabila ng mga problema at panganib na humahadlang sa kanilang landas.Sa ilalim ng kumot ng gabi, habang magkahawak ang kanilang mga kamay, isang katahimikan ang bumalot sa kanilang paligid. Ang bawat paghinga at bawat galak na ibinubukas ng isa’t isa ay nagbibigay sa kanila ng lakas upang magsimula muli, magsalita ng walang takot, at magtulungan. Naging ligtas na kanlungan para kay Dianne ang mga bisig ni Drake, at si Drake naman ay natagpuan ang lahat ng dahilan upang ipaglaban ang kanilang pagmamahal.“Wala ng mas hihigit pa sa pagmamahal ko sayo, Dianne,” wika ni Drake habang pinagmamasdan ang mga mata ni Dianne. “Sa kabila ng lahat ng nangyayari, ikaw ang dahilan kung bakit ako patuloy n
"Kung si Dianne ang magiging hadlang sa mga plano ko, hindi ko na kayang magpatalo pa," sagot ni Ruby, ang tono ng kanyang boses ay puno ng galit. "Siya ang dahilan kung bakit hindi ko makuha si Drake. Hindi ko siya kayang makita na siya ang nagtataguyod ng negosyo na matagal ko nang gustong sakupin.""Ruby, hindi ito ang tamang paraan. Ang pagmamahal ni Drake kay Dianne ay hindi mo kayang baguhin sa pamamagitan ng pagsira sa kanila," sabi ni Cassandra na may seryosong tinig. "Alam ko ang sakit ng pagkatalo, pero hindi ito ang solusyon. Kailangan mong harapin ang katotohanan—na may mga bagay na hindi mo kayang kontrolin."Nag-isip sandali si Ruby, ngunit ang galit at ambisyon ay hindi pa rin naglalaho. "Wala akong ibang choice, Cassandra. Kung si Dianne ang magiging rason kung bakit hindi ko makuha si Drake, kakailanganin ko ng ibang paraan.""Tandaan mo lang, Ruby, ang mga desisyon mo ay may kabayaran," paalala ni Cassandra, habang tinitingnan ang kaibigan. "Kung patuloy kang magtula
Kahit na mahirap, ang pagmamahal natin sa kanya ay ang pinakamahalaga. Nandiyan tayo para sa kanya sa anumang desisyon na gagawin niya."Si Amelia ay nag-isip saglit, pinipilit tanggapin ang mga salitang iyon. Alam niyang may katotohanan, ngunit hindi pa rin maiwasan ang pangambang sumikò sa kanyang dibdib. "Pero paano na ang kumpanya, Richard? Kung hindi siya magpapakasal kay Ruby, paano na ang lahat ng pinaghirapan ng pamilya natin?"Si Richard ay nag-isip saglit at marahang tumingin sa kanya. "Alam kong mahalaga ang negosyo para sa iyo, at para sa pamilya. Pero hindi natin pwedeng pilitin ang isang tao na isakripisyo ang kanyang sariling kaligayahan para lang sa negosyo. Si Drake ay hindi tulad ng ibang tao na madaling bibitaw sa kanyang mga prinsipyong pinapahalagahan."Tahimik silang nag-isip, ang mga pag-aalinlangan ni Amelia ay patuloy na nagbabalik. "Siguro nga," sagot ni Amelia pagkatapos ng ilang sandali. "Sana nga, Richard. Sana."Ang mga sandali ng katahimikan ay tila pina
Napangiti si Dianne sa sinabi ni Drake. Napatingin siya kay Elise na mahimbing nang natutulog sa kanyang mga bisig. "Oo, Drake. Kahit gaano pa kahirap, basta magkasama tayong tatlo, walang hindi natin kayang harapin."Hinaplos ni Drake ang maliit na kamay ni Elise at inilapit ang kanyang mukha kay Dianne. "Ikaw ang naging liwanag ko sa lahat ng dilim, Dianne. At si Elise, siya ang nagbigay sa atin ng bagong dahilan para ipaglaban ang lahat."Nagkatitigan sila, puno ng pasasalamat at pagmamahal sa isa't isa. Sa kabila ng mga hamon, ramdam nilang buo ang kanilang pamilya—isang pundasyon na hindi matitinag ng kahit anong unos."Tara na, ilagay na natin si Elise sa crib niya," mungkahi ni Dianne, sabay ngiti.Pagkalapag kay Elise, sabay silang tumayo at tumingin sa natutulog nilang anak. "Ang cute talaga niya," bulong ni Drake."Syempre, mana sa akin," biro ni Dianne, sabay tawa.Tumawa si Drake, sabay yakap kay Dianne mula sa likod. "Oo na, ikaw na ang cute. Pero seryoso, Dianne, salamat
Bumagal ang kamay ni Dianne, at habang pinipikit niya ang kanyang mga mata, ibinabaon niya ang kanyang dalawang gitnang daliri sa kanyang puki, ang mga galaw ay sumasalamin sa tindi ng pag-urong ni John kanina. Ang kanyang ulo ay tumagilid pabalik, isang patak ng laway ang dumadaloy mula sa sulok ng kanyang bibig na umuungol, habang siya ay ganap na sumusuko sa sandaling iyon. Sa isang panginginig, siya'y bumagsak pasulong, hawak siya at bumubulong ng matatamis na kalokohan sa kanyang tainga, at mas hinigpitan pa ni Drake ang pagkakayakap sa kanya habang siya'y sumasakay sa alon ng kanyang orgasmo.At muli, sa ikalawang libong beses, napagtanto niya kung gaano siya kamahal nito.Bumabagal ang oras habang nakahiga sila roon, yakap sa pagdapo ng kanilang pag-ibig na naging kongkreto.Hinila siya ni Dianne palabas at dumapa sa tabi niya, humahalik sa likod ng kanyang leeg. Nag-unat siya, inarkong ang kanyang likod, at itinaas ang kanyang ulo na parang may gustong sabihin, pero bigla, isa