Ang mga sagot ay hindi pa sigurado, ngunit isang bagay ang malinaw: ang laban ay hindi pa tapos, at ang mga hakbang na gagawin ni Ruby ay magdadala ng mas matinding laban sa pagitan ng tatlong puso na naglalaban para sa kanilang mga pangarap.Habang si Ruby ay patuloy sa kanyang plano, ang mga alalahanin at duda ay patuloy na umiikot sa kanyang isipan. Alam niyang hindi madali ang magiging labanan, at sa bawat hakbang na kanyang ginagawa, mas tumitindi ang tensyon sa pagitan niya at ni Dianne, pati na rin kay Drake. Ngunit ang kanyang determinasyon ay hindi matitinag. Ang pakiramdam ng pagkatalo ay hindi siya tinatablan—ang tanging mahalaga sa kanya ay makuha ang lahat ng gusto niya, anuman ang maging kapalit."Drake, ito na ang oras. Wala nang atrasan," bulong ni Ruby sa sarili habang iniisip ang mga susunod na hakbang.Sa kabila ng lahat ng ito, naiisip ni Ruby na baka sa mga susunod na araw, siya ang magwawagi. Ngunit hindi pa niya alam na ang mga plano niya ay magdudulot ng mga hi
Habang nakaupo si Drake sa opisina ng Manalo Canning Foods, iniisip niya ang mga nangyari sa kanyang buhay nitong mga nakaraang buwan. Ang mga pagsubok sa negosyo, ang patuloy na tensyon kay Ruby, at ang kanyang nararamdaman para kay Dianne. Sa kabila ng lahat, isa lang ang sigurado niya—si Dianne ang babae na gusto niyang makasama habambuhay.Napagdesisyunan na niya. Sa kabila ng pagdadalamhati niya sa pagkawala ni Tiffany, alam niyang kailangang magpatuloy sa buhay. Tatlong taon—iyon ang panahon na naisip niyang maghintay upang bigyan ng oras ang kanyang sarili, si Dianne, at si Elise na tuluyang maka-move on at makahanap ng bagong simula.Matapos ang araw na puno ng trabaho, nagdesisyon siyang pumunta sa isang kilalang jewelry shop sa lungsod. Habang naglalakad siya papasok sa shop, may kakaibang saya at kaba sa kanyang dibdib. Hindi madali ang desisyong ito, ngunit alam niyang tama ito.“Good evening, sir. How can I assist you today?” bati ng sales associate, na may magiliw na ngi
Habang hinihigpitan niya ang hawak kay Elise, tumingin siya kay Dianne na ngayon ay ngumiti rin sa kanya. Alam niyang darating ang tamang panahon. Hindi kailangang magmadali, dahil ang mga bagay na mahalaga ay nararapat lang paghirapan at paghandaan nang mabuti.Habang patuloy na pagbackout ng ibang investors nagpatawag ng board meeting Si Drake at tinanong niya ng seryosohan kung sino gusto umalis hahayaan niya kasama ang attorney.Kung sino pa naniniwala sa kompanya ay pwedeng magstay.Naging transparrent si Drake.Ang mga nagbackout na board members ay handa ibigay ang shares nito.Sa Board Meeting. Ang mainit na enerhiya ng silid ay napuno ng tahimik na tensyon habang isa-isang pumasok ang mga miyembro ng board ng Manalo Canning Foods. Alam nilang may mabigat na usapan ang magaganap ngayong araw. Sa harap ng mesa, si Drake ay nakatayo, puno ng determinasyon, habang nasa tabi niya ang kanyang attorney na si Atty. Villanueva.Matapos ang ilang minuto ng paghihintay, nagsimula na si Dra
Puno ng galit at sakit, si Ruby ay nakatayo sa harap ng bintana ng kanyang kwarto, hawak ang baso ng wine na may halong pasakit. Ang mga mata niya ay puno ng luha, at ang puso’y tanging ang takot at galit ang nararamdaman. Kakaibang sakit ang sumagi sa kanyang dibdib nang malaman niya ang tungkol sa board meeting ni Drake. Ang lahat ng kanyang pinaghirapan, ang mga hakbang na ginawa niya upang tulungan siya, ay tila wala nang silbi ngayon. Ang lalaki na matagal niyang iniintindi at minahal ay tila nagiging malayo sa kanya, at ang lahat ng kanyang sakripisyo ay nawawala sa hangin.Sa kanyang galit, tinapon niya ang wine sa sahig, na nagbigay ng tunog ng basag na salamin, at sumigaw siya ng malakas, “Bakit, Drake?! Kaya mo ipagpalit ang lahat para kay Dianne? Paano ako? Ginawa ko lahat para sa’yo! Pinaraya kita noon kay Tiffany, at hanggang ngayon, hindi mo pa rin ako kayang piliin! Bakit?!”Napahagulgol si Ruby habang yumuko siya at pinahid ang kanyang mga mata. Ang sakit sa kanyang pu
“Walang kwenta?” sagot ni Cassandra. “Hindi. Hindi mo kayang ipagkait sa sarili mo ang pagpapatawad. Hindi mo kayang magpatawad sa sarili mo at magpatuloy sa buhay mo kung patuloy mong hahawakan ang galit na ito. Alam mo, Ruby, mas mahirap ang ipagpatuloy ang galit kaysa magpatuloy nang maligaya.”Tumahimik si Ruby sa sandaling iyon, nag-iisip at tinitimbang ang mga salita ni Cassandra. “Hindi ko alam kung paano magpapatawad... Kung paano ko haharapin ito...” sagot niya, ang tinig ay humina.“Hindi mo kailangang magmadali,” sabi ni Cassandra. “Simulan mo sa maliliit na hakbang. Magpatawad ka, para sa sarili mo. Minsan, ang pinakamahalagang hakbang sa buhay ay ang pagpapatawad.”“Hindi ko kaya, Cassandra. Akin lang si Drake! Walang makakakuha sa kanya, kahit si Dianne!” sigaw ni Ruby habang ang mga mata nito ay punong-puno ng galit at poot. Tila hindi na siya kayang pigilan, at ang mga salitang iyon ay nagmula sa isang puso na puno ng sakit at pagkabigo.Tumigil si Cassandra at nanatil
Habang tumatawa si Ruby, ang tunog nito ay isang tunog ng kabaliwan, ang kanyang mga mata ay puno ng galit at determinasyon. “Wala nang makakapigil sa plano ko, Cassandra,” wika niya habang ang bawat salita ay parang matalim na pangil. “Kung kailangan mawala si Dianne, para kay Drake—gagawin ko. At sa huli, ako ang mananalo. Kapag nawala siya, ako ang magiging Mrs. Manalo.”Naramdaman ni Cassandra ang bigat ng mga salitang iyon. Para bang ang bawat isa ay isang banta sa isang mas masalimuot na bukas. Alam niyang hindi lang ang negosyo ang nakataya, kundi pati ang kaligtasan at kaligayahan ng mga taong mahal ni Ruby. Ngunit ang galit ni Ruby ay tila pumasok na sa isang mas madilim na landas, isang landas na tinatahak ng mga taong hindi na kayang tanggapin ang pagkatalo o ang pagkawala ng kontrol sa buhay ng iba.Habang patuloy na binibigkas ni Ruby ang kanyang mga plano, ang mga ito ay tila lumalalim at lumalala sa kanyang isipan. Isa itong planong puno ng kasinungalingan, pananakit, a
Habang unti-unting nagiging matatag ang relasyon nina Drake at Dianne, napag-isipan ni Drake na panahon na para mas makilala niya ang pamilya ni Dianne. Hindi lamang dahil ito ang ina ng kanilang anak na si Elise, kundi dahil nararamdaman niyang mahalaga para sa kanila ang mas malalim na koneksyon. Para kay Drake, ang pagkilala sa pamilya ni Dianne ay hindi lang tanda ng respeto kundi bahagi ng kanyang pangako na maging bahagi ng kanyang buhay sa kabuuan.Isang gabi, habang nagpapahinga sila matapos ang hapunan, tahimik na binuhat ni Drake si Elise habang nakaupo si Dianne sa sofa. Sa maaliwalas na eksena, sinimulan niyang buksan ang usapan.“Dianne,” sabi ni Drake habang malumanay na hinahaplos ang maliit na kamay ni Elise, “Gusto kong makilala ang pamilya mo.”Nagulat si Dianne sa sinabi ni Drake. Hindi niya inaasahan na darating agad ang pagkakataong ito. “Ha? Gusto mong makilala ang pamilya ko?” tanong niya, medyo alanganin ang tono.Tumango si Drake, seryoso ngunit may halong lam
Napatigil si Lena, at agad niyang napatakpan ang bibig niya. “Dianne… bakit hindi mo sinabi sa amin? Bakit mo sinarili ang lahat ng ito?”“Alam kong hindi ninyo matatanggap,” sagot ni Dianne, habang pumapatak ang luha sa kanyang mga mata. “Pero wala na akong ibang paraan, Ma. Kinailangan ko itong gawin para mailigtas si Eric. Ang pagiging surrogate ang tanging paraan para magkaroon tayo ng pera noon.”“Pero anak…” dagdag ni Pedro, halatang hindi matanggap ang naririnig. “Bakit mo isinugal ang sarili mo para sa kanila? Bakit hindi ka lumapit sa amin?”“Pa, alam ko pong gusto ninyong tulungan ako, pero alam kong wala rin kayong magagawa noon. Masakit man, kinailangan kong akuin ang lahat ng ito para sa pamilya natin,” sagot ni Dianne, habang umiiyak.Nagpatuloy si Dianne, ipinaliwanag kung paano namatay si Tiffany sa isang aksidente at kung paanong ang relasyon nila ni Drake ay unti-unting nagbago. “Hindi ko po ito inaasahan, Ma, Pa. Pero sa kabila ng lahat, natutunan naming magmahalan
Habang nasa daan papunta sa Davao Municipal Hospital, magkahalong kaba at pag-asa ang nararamdaman nina Dianne at Drake. Si Dianne ay tahimik na nakatingin sa labas ng bintana habang mahigpit ang hawak ni Drake sa manibela. Nang makarating sila sa ospital, maingat nilang binaba si Pedro na dinala agad ng mga nurse sa emergency room. Nakaluwag ng kaunti ang pakiramdam ni Dianne nang masigurong maasikaso ang kanyang ama."Mahal, sigurado ka bang magiging okay si Papa dito?" tanong ni Dianne, ang boses ay puno ng alalahanin."May mga tao akong iniwan dito para magbantay," sagot ni Drake habang hinahaplos ang likod ng asawa. "Hindi natin pwedeng pabayaan si Elise, kaya kailangan na nating umalis. Mas ligtas tayo kung hindi tayo magtatagal sa iisang lugar."Napilitan si Dianne na sumunod, bagama’t mabigat ang kanyang puso. Nang makalabas sila ng ospital, sumakay sila agad sa sasakyan. Si Drake ay tumingin sa rearview mirror, binabantayan kung may mga sasakyan o taong kahina-hinala.Habang
Habang nakaupo si Dianne sa gilid ng kama ng kanyang ama, mahigpit niyang hinawakan ang kamay nito. Ang bawat hibla ng kanyang puso ay nagdarasal na gumaling si Pedro sa lalong madaling panahon. Sa likod niya, si Drake ay nananatiling alerto, ang kanyang mga mata ay hindi nagpapahinga sa pagmamasid sa bawat galaw sa paligid ng ospital."Dianne," bulong ni Drake, ang boses ay puno ng pag-aalala ngunit mahinahon. "Alam kong mahalaga si Papa Pedro sa'yo, pero kailangan nating maging handa. Hindi tayo pwedeng magpakampante. Nandito ako para sa'yo, pero kailangan mo rin akong tulungan na panatilihin tayong ligtas."Napatingin si Dianne sa kanyang asawa, ang mga mata ay puno ng emosyon. "Drake, naiintindihan ko. Pero sa sandaling ito, ang gusto ko lang ay maramdaman ni Papa na hindi siya nag-iisa. Naiintindihan ko ang panganib, pero hindi ko pwedeng pabayaan ang pamilya ko."Bago pa man makasagot si Drake, biglang tumunog ang telepono nito. Mabilis niya itong sinagot, at sa kabilang linya a
Habang si Drake ay nakatayo sa labas ng ospital, pinapanood niya ang bawat galaw ng mga tao sa paligid. Sa kabila ng tila normal na araw, ang kanyang kutob ay mas lalong nagiging mabigat. Ang bawat tunog ng pintuan, bawat yabag ng tao, at kahit ang mahinang ingay ng mga sasakyan sa paradahan ay tila may dalang babala."Sir," tumawag ang isa sa kanyang mga tauhan mula sa earpiece. "May gumalaw sa loob ng kahina-hinalang sasakyan. Isang lalaki ang bumaba at naglakad papunta sa harap ng ospital. Nasa paligid niya ang dalawa pang kasamahan, pero nanatili sila sa loob ng sasakyan."Agad na naging mas alerto si Drake. "Huwag kayong kikilos hangga't hindi kinakailangan. Manatili kayong nakaantabay, pero siguraduhin ninyong hindi sila lalapit sa entrance.""Roger that, Sir," sagot ng tauhan.Sa kabila ng kanyang tahimik na panlabas na kilos, si Drake ay nakikipaglaban sa loob. Ang ideya na nasa panganib si Dianne at ang kanyang pamilya ay nagpapabigat sa kanyang dibdib. Ngunit kailangan niyan
Isang tahimik na umaga sa mansyon nina Dianne at Drake nang biglang tumunog ang telepono. Tumigil si Dianne sa pag-aasikaso kay Elise, at agad na sinagot ang tawag. Ang tinig mula sa kabilang linya ay nagdala ng matinding kaba sa kanyang puso.“Dianne, anak…” basag ang tinig ng kanyang ina, si Lena. “Ang tatay mo... naaksidente sa bukid. Ang traktora, muntikan na siyang lamunin ng gulong!”Natigilan si Dianne, nanginginig ang mga kamay habang pilit pinoproseso ang narinig. Napalitan ng alala ang kanyang mukha at agad siyang tumayo.“Drake!” sigaw niya, nanginginig ang tinig at halatang nag-aalala. “Naaksidente si Papa! Kailangan natin siyang makita ngayon din!”Agad na tumayo si Drake mula sa kanyang inuupuan. Kita sa kanyang mukha ang pag-aalala, ngunit pinilit niyang manatiling kalmado. Lumapit siya kay Dianne at hinawakan ang kanyang mga balikat. “Mahal, huminahon ka muna. Tatawag ako sa mga bantay natin. Sisiguraduhin nating ligtas ang lahat bago tayo umalis.”Ngunit umiling si Di
Sa mga sumunod na araw, patuloy na nagbabantay ang mga tauhan ni Ruby, ngunit ang pamilya nina Dianne at Drake ay mas naging alerto. Tinututukan ni Drake ang bawat galaw ng kanilang mga bantay at sigurado siyang walang makakalapit sa kanilang tahanan nang hindi nila alam.Isang araw, habang naglalakad si Dianne at Drake sa paligid ng bahay, napansin ni Dianne ang isang lalaki na mabilis na dumaan sa kanilang kalsada. “Drake,” tawag ni Dianne nang mapansin ang lalaki. "Parang may nakita akong hindi pamilyar na tao na dumaan."Tinutok ni Drake ang kanyang mata sa direksyon na tinutukoy ni Dianne. "Mahal, sigurado kang hindi lang iyon ang nagmamasid sa atin? Wala na yatang nakalusot sa atin," sagot ni Drake habang pinapakita ang kanyang mga mata na puno ng pag-aalala."I don’t know, Drake... Hindi ko alam kung paano ko ilalarawan, pero may pakiramdam akong hindi normal ang nangyayari," sagot ni Dianne, ang boses ay puno ng takot. "Puwede bang may plano si Ruby?"Nais man ni Drake na magb
Habang ang pamilya nina Dianne at Drake ay nagsasama-sama sa isang sandaling tahimik na kaligayahan, ang mga anino ng nakaraan ay patuloy na nagmumulto sa kanilang mga isip. Ang mga saloobin nila ay hindi maiwasang mapuno ng alalahanin, habang ang lihim na plano ni Ruby ay patuloy na naglalakad sa dilim, naghihintay ng pagkakataon upang magpataw ng kahatulan.Si Dianne, habang nag-aalaga kay Elise at tinitingnan ang mga mata ng magulang ni Tiffany, ay hindi maalis ang tensyon na nararamdaman sa kanyang dibdib. Ang bawat galak na nararamdaman niya sa presensya ng mga magulang ni Tiffany ay may kasamang takot at pangarap na sana hindi na ito magbago."Mag-ingat tayo," ang bulong ni Drake habang hawak ang kamay ni Dianne. "Hindi pa tapos ang laban na ito. Si Ruby, hindi titigil hangga't hindi niya nakakamtan ang gusto niya. Pero hindi natin siya papayagan."Tinutok ni Dianne ang mata kay Drake, ang mga labi ay nagngingipin ng determinasyon. "Hindi ko kayang makita kayong nasasaktan. Si E
Si Ruby, sa kabila ng lahat ng takot at pangarap, ay patuloy na naglalakbay sa landas ng dilim. Ang mga mata niya'y puno ng galit at pangarap ng paghihiganti. Hindi siya titigil hangga't hindi niya nakakamtan ang layunin niyang makuha si Drake at sirain ang buhay ni Dianne. Bawat hakbang ay may kabigatan, ngunit ang determinasyon niya ay mas matindi pa. Alam niyang ang bawat pagkatalo ay maghahatid sa kanya ng higit pang galit, at sa kabila ng lahat ng iyon, naniniwala siyang siya ang may huling halakhak.Habang ang mga tauhan ni Ruby ay patuloy na nagsasagawa ng kanilang plano, nagiging mas mahigpit ang seguridad nina Drake at Dianne. Ngunit hindi pa rin alam ng mga ito na si Ruby ay patuloy na nagmamasid mula sa dilim, naghihintay ng pagkakataon na kumilos at tuluyang makuha ang lahat ng gusto niya.Isang gabi, habang ang mag-asawa ay nagpapahinga sa bahay, ang takot ay muling dumapo kay Dianne. Tinutukso siya ng mga alaala ng mga banta at ang pakiramdam ng pagkakaroon ng kaaway sa
Tinutok ni Dianne ang mga mata kay Drake, naramdaman ang bigat ng sitwasyon, ngunit nagpasya siyang maging malakas para sa kanilang pamilya. “Hindi tayo magpapatalo, mahal. May mga taong nagmamahal sa atin at magtutulungan tayo upang malampasan ito.”Sa kabila ng kanilang mga plano, hindi nila maaalis sa kanilang isipan na ang banta ay patuloy na kumakalat sa paligid nila. Ngunit ang pagmamahal at dedikasyon nila sa isa’t isa ay nagsilbing lakas upang patuloy na lumaban.Habang si Ruby ay tahimik na nagmamasid mula sa malayo, ang kanyang galit ay naglalagablab, at sa kanyang mga mata, ang pagkatalo ni Dianne ay tila isang misyon na hindi matitinag. Alam niyang darating ang oras na magiging tadhana na nila si Drake—ngunit sa kabila ng lahat ng plano, hindi pa rin siya makakapaghanda sa mga susunod na pagsubok na maghuhubog sa kanilang mga buhay.Sa bawat sandali, ang galit ni Ruby ay lumalalim. Hindi niya kayang tanggapin na, sa kabila ng lahat ng ginawa niyang pagsusumikap at sakripis
Samantala, sa hindi kalayuan, ang grupo ni Ruby ay muling nagtipon sa isang abandonadong warehouse. Nakasalampak sa harap nila ang mapa ng bahay nina Dianne, at detalyado nilang tinatalakay ang plano.“Siguraduhin niyong walang butas sa plano. Dapat mabilis, malinis, at walang bakas na maiiwan,” sabi ng lider.“Ang oras ng operasyon ay eksakto sa araw na hindi naroon si Drake. Aalis siya ng alas-siyete ng umaga, at babalik ng alas-singko ng hapon. Doon tayo kikilos,” dagdag pa ng isa.Habang nakikinig si Ruby, ang kanyang mga kamay ay mariing nakakuyom. Sa kabila ng desisyon niyang huwag idamay si Elise, ang galit at pagkasuklam niya kay Dianne ay mas lalong nag-uumapaw.“Siguraduhin niyo na walang palpak,” madiing sabi ni Ruby habang nakatingin nang matalim sa lider. “Ayokong madamay ang bata, pero hindi rin dapat makawala si Dianne. Kapag nagkamali kayo, siguraduhin niyong hindi niyo ako babalikan.”Ngumiti ang lider, puno ng kumpiyansa. “Huwag kang mag-alala, Ruby. Mabilis at malin