เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 7-3
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-03-23 15:20:52
บทที่เกี่ยวข้อง
GENTLEMAN บุรุษเย็นชา บทที่ 8-1
“เอ่อ...คือว่า...” ฉันพยายามกลอกลูกตาไปมา เพื่อมองหาตัวช่วยที่จะทำให้ฉันรอดพ้นจากสถานการณ์อันน่าอึดอัด จากการที่ถูกพี่เขาจับได้ว่านั่งแอบมองพี่เขา แถมยังโดนหาว่าเป็นโรคจิตอีก โอ๊ยคะแนนฉันเสียไปแล้วจ้า พี่เขามองฉันเป็นโรคจิตแล้ว แง้ “...” พี่เขาก็คล้ายกับว่ารอฟังคำแก้ตัว แต่ฉันก็เอาแต่อึกอักพูดไม่ออก ฉันไม่รู้จะแก้ตัวอย่างไร และไม่มีคำแก้ตัวในหัวเลยสักนิด งั้นก็ยอมรับความจริงไปเลยละกัน “คือว่าหนูเป็นห่วงพี่โลคาค่ะ” ฉันกลั้นใจพูดออกไป และพยายามที่จะไม่มองพี่เขาตรง ๆ เลยเลือกที่จะมองผ่านพี่เขาไปทางด้านหลังแทน ส่วนคนตรงหน้าก็ยืนนิ่งเงียบไม่พูดะไร มันยิ่งทำให้ฉันประหม่าขึ้นไปอีก “ถ้าคุยกับผมคุณก็ควรมองที่ผม” พี่เขาใช้มือล้วงเข้ากระเป๋ากางเกงตามเดิมแบบที่ชอบทำ ส่วนฉันนะเหรอก็ต้องบังคับลูกตาให้ไปมองที่พี่เขาแล้วพูดคำเดิมอีกรอบ แต่รอบนี้กลับพูดอึกอักแทน เพราะ ฉัน เขิน! “เอ่อ...คือว่า...คือหนู หนูปะ...เป็นห่วงพี่โลคาค่ะ!” ในที่สุดฉันก็พูดมันออกไปอีกรอบ เล่นเอาซะเหงื่อแตกเลย “ห่วงตัวเองก่อนดีไหม?” ฉันมองพี่เขาด้วยส
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-23GENTLEMAN บุรุษเย็นชา บทที่ 8-2
ฉันก็โกหกพี่เขาไปนั่นแหละว่ามีของครบเซต อันที่จริงไม่มีเลยสักกะนิด ฉันถึงต้องรีบออกไปซื้อนี่แหละ แต่ไม่เป็นไรหรอกเพื่อพี่เขาฉันทำได้ ระหว่างนี้ฉันก็แคปรูปไปด้วยเพื่อใช้เป็นสื่อในการซื้อของโลคา Talk หลังจากที่เด็กนั้นวิ่งออกไปเร็วอย่างกับแมวที่เห็นของกิน ผมก็เดินเข้ามานั่งเปิดทีวีดูอะไรเรื่อยเปื่อย ไม่ได้จะรออะไรหรอก แต่เพราะนอนไม่หลับก็เลยมานั่งหาอะไรดูไปพลางแทน ส่วนเรื่องทำแผล ผมไม่สนใจตัวเองเลยสักนิด พ่อผมบอกเสมอว่าเป็นผู้ชายและเป็นลูกชายคนเดียวจะอ่อนแอไม่ได้ ในอนาคตผมจะต้องแบกรับทุกอย่าง เหมือนกับว่าผมเป็นความหวังของพวกท่าน นั่นจึงทำให้ผมไม่สนใจแคร์ตัวเองเลยสักนิดเดียว แต่พอมีคนมาแคร์ผมแทนตัวเองแบบนี้มันกลับทำให้ผมรู้สึกแปลกใจไปเหมือนกัน เด็กนั้นก็เห็นแล้วนี่ว่า ’อีกด้าน’ ของผมเป็นอย่างไร แต่ก็ยังใจดีสู้เสือ กล้าเข้ามาหาผมอยู่อีกงั้นเหรอ เพราะความกดดันและต้องแบกรับทุกสิ่งทุกอย่างไว้คนเดียว นั่นจึงเป็นเหตุผลที่ทำให้เวลาที่ผมสติหลุด ผมจะคุมตัวเองไม่อยู่ถ้าวันนั้นไอ้แบล็คไม่เข้ามาห้าม ผมคงพลั้งมือฆ่าไอ้ฝรั่งขี้นก 2 ตัวนั
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-23GENTLEMAN บุรุษเย็นชา บทที่ 8-3
ยิ่งพี่เขามองฉันก็ยิ่งทำให้ฉันเกร็งตัวขึ้นเรื่อย ๆ ไม่ได้! ฉันต้องคุมสติตัวเองก่อน ฉันเลยโฟกัสที่มุมปากแทนและไม่มองอย่างอื่นอีกต่อไป และแล้วริมฝีปากของพี่เขาก็ดึงดูดใจฉันจนฉันคิดไม่ดีเข้า ปากพี่โลคาน่าจูบชะมัด ยัยเน่! ยัยบ้า! แกคิดอะไรทุเรศอย่างนี่เนี่ย พอ เลิกคิดแล้วรีบ ๆ ทำแผลให้เสร็จสักที “ส่งมือมา” พี่โลคาพูดด้วยเสียงนิ่ง “คะ?” ฉันยื่นมืออกไปตามคำขอของพี่เขา แต่ตัวเองก็ยังมีความงงอยู่นิด ๆ “ข้างนั้น” ฉันพอจะเข้าใจแล้ว นะ...นี่พี่เขาจะทำแผลให้ฉันงั้นเหรอ -////- แต่ว่านะ ไม่ทำไม่ได้เหรอ ฉันกลัวนี่นา “คือว่า...หนู” ฉันนั่งคิดหาเหตุผล แต่ก็ไม่รอดเมื่อพี่เขาเอื้อมมือมากระชากแขนฉันเบา ๆ แทน เมื่อเห็นว่าฉันทำตัวยึกยัก “...” ฉันเม้มปากอย่างแรงเมื่อแอลกอฮอล์แตะลงที่แผลบนมือ มันแบบว่า...แสบสุด ๆ เลย “ถ้าแสบก็ร้องออกมา” พี่โลคาพูดในขณะที่กำลังก้มหน้าทำแผลให้ฉันอยู่ พี่เขาไม่ได้มองขึ้นมาเลยด้วยซ้ำ แต่กลับรับรู้ว่าฉันกำลังกลั้นเสียงอยู่ “ไม่เป็นไรค่ะ!” ฉันพูดออกไปด้วย
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-23GENTLEMAN บุรุษเย็นชา บทที่ 8-4
นอกจาก พี่โลคา แค่คนเดียวนั่นแหละ ที่ทำให้ฉันเลือกที่จะปฏิเสธผู้ชายทุกคนที่เข้ามา แต่สุดท้ายแล้วฉันกับพี่เขาจะได้ลงเอยกันไหมอันนี้ก็แล้วแต่โชคชะตา แต่ปัจจุบันฉันจะเดินหน้าจีบพี่เขาสุดความสามารถเท่าที่ตัวเองจะทำได้ก็พอแล้ว “ปวดหัวชะมัด เพราะนอนนานไปใช่ไหมเนี่ย” ฉันสะบัดหัวเล็กน้อย ก่อนจะเอื้อมมือไปบิดลูกบิดประตูและกำลังจะเปิดออก แต่ก็ดันไปได้ยินบทสนทนาบางอย่างเข้า และทำให้ฉันต้องแอบแงบดูแทน “กลับไป” ดูเหมือนพี่โลคากำลังยืนพูดกับผู้หญิงคนหนึ่ง ฉันมองไม่ถนัดเพราะเธอกำลังยืนหันหลังให้ฉันอยู่ ไม่นานผู้หญิงคนนั้นก็วิ่งเข้าไปกอดพี่โลคาของฉัน! “ด้าชอบพี่คาค่ะ” เมื่อได้ยินบทสนทนาต่อมาเต็มสองรูหูฉันก็ถึงกับนิ่งงันไป ภาพที่ฉันเห็นคือยัยด้ากำลังกอดพี่โลคาอยู่ เธอกำลังร้องไห้ ฉันถึงว่าตอนแรกที่เธอพูดทำไมฉันถึงจำเสียงนางไม่ได้ เพราะนางกำลังร้องไห้อยู่นี่เองเลยทำให้เสียงนางเปลี่ยนไปจากเดิมมาก “ยัยนั่นชอบพี่โลคางั้นเหรอ” ฉันค่อย ๆ ปิดประตูลงตามเดิมแล้วนั่งหันหลังพิงเข้ากับประตูห้อง นั่งคิดเรื่องราวที่ผ่านมา ยัยด้ารู้เสมอว่าฉันชอบพี่โลคา
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-23GENTLEMAN บุรุษเย็นชา บทที่ 9-1
ห้องพักในโรงแรมของเลเน่ หลังจากที่โดนพี่แบล็คด่าจนหูชาจบ พี่เขาก็ไล่ให้ฉันกลับมาที่ห้องของตัวเอง แต่ว่าคนอย่างฉันมีเหรอจะเชื่อฟังพี่แก ถ้าพี่แกปล่อยให้ฉันกลับเองนะฉันมีแวะที่อื่นแน่ ๆ แต่นี่อะไร ตามมาส่งอย่างกับเป็นพ่อฉันอย่างนั้น “แล้วอย่าให้กูรู้นะว่ามึงแอบหนีออกมาเดินข้างนอกอีก” จ้าขู่เก่ง คนหรือหมาเนี่ย ว่าแต่พี่เขารู้ได้ไงอะว่าฉันออกไปข้างนอกคนเดียว โอ๊ยคิดแล้วก็ปวดหัว คงบังเอิญอะแหละ “รู้แล้วน่า พ่อหรือพี่!” ฉันทำหน้ามุ่ยใส่พี่แบล็คด้วยความรำคาญ นี่พี่เขาจะเข้ามาบงการชีวิตฉันมากเกินไปแล้วนะ ถ้าคนอื่นมอง ฉันว่าพวกคนเหล่านั้นจะต้องคิดว่าฉันกับพี่แบล็คมีซัมติงกันแน่ ๆ แต่เอาเข้าจริงมันไม่มีทางเป็นไปได้เลยสักนิด พี่เขากระดิกนิ้วชี้หน้าฉันแล้วหันหลังเดินกลับห้องพักตัวเองไป อย่างที่บอกว่าเกือบทุกห้องในโรงแรมนี้มีแต่เหล่านักศึกษาของทั้งสองคณะเข้าพักกันแบบสุ่มห้องกันไป ไม่ได้มีแยกว่าคณะนี้พักห้องนี้ถึงห้องนี้ แต่จะเป็นการสุ่มเอามากกว่า เนื่องจากไม่ได้มีแค่พวกฉันกับพวกพี่คณะวิทย์ แต่ยังมีลูกค้าคนอื่นที่เข้าพักด้วย เพราะงั้น
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-23GENTLEMAN บุรุษเย็นชา บทที่ 9-2
“ขอโทษค่ะ” ฉันรีบหันหน้าไปขอโทษพี่เขาด้วยท่าทางคอตก เพราะโดนคนที่ตัวเองชอบด่านี่มันเจ็บสุด ๆ ไปเลย “แอบชอบผมมาตั้งหลายปีไม่ใช่เหรอ ทำไมถึงยอมแพ้ง่าย ๆ ล่ะ” หมะ...หมายความว่าไง! พี่เขารู้ได้ไงว่าฉันแอบชอบพี่เขามาตั้งหลายปี เพราะถ้ามองในมุมของพี่เขาฉันเพิ่งจะสารภาพรักไปเมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมาเองนะ คนที่รู้ว่าฉันชอบพี่โลคาก็มียัยด้า ยัยพิ้ง และก็พี่แบล็คนี่ หรือว่า...ไอ้พี่แบล็ค! เป็นพี่แกแน่ ๆ ที่ต้องไปบอกพี่โลคา ฉันมั่นใจว่าคนอื่น ๆ คงไม่บอกหรอก เพราะทั้งยัยด้าและยัยพิ้งก็แอบชอบพี่เขา แถมยัยพิ้งก็ไม่เคยไปคุยกับพี่โลคาสักนิด และยัยด้าฉันมั่นใจว่าเธอไม่น่าทำอะไรแบบนั้น ก็เหลือแต่ไอ้พี่แบล็ค! “พี่โลคารู้ได้ยังไงคะ!” ฉันเอ่ยถามพี่เขาด้วยเสียงตกใจและหน้าตื่นสุด ๆ “ผมรู้ได้ยังไงแล้วมันทำไมล่ะ? เพราะยังไงคุณก็แอบชอบผมอยู่ดีนี่” ไม่อยากจะบอกว่าคำที่พี่เขาพูดออกมานั้นมันตรงซะฉันไม่มีข้อกังหาใด ๆ เลย “แต่ตอนนี้หนูไม่ได้ชอบพี่โลคาแล้วค่ะ!” ฉันพูดออกไปเสียงดังฟังชัด ส่วนพี่โลคาเขาวางแก้วใบโปรดของฉันลงกับโต๊ะกลม แล้วยัน
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-23GENTLEMAN บุรุษเย็นชา บทที่ 9-3
แน่นอนว่าตลอดหลายอาทิตย์ที่ผ่านมาฉันไม่ได้เจอกับพี่โลคาเลย อาจจะเพราะว่าฉันแอบหลบหน้าพี่เขาด้วยแหละ และอีกอย่างพี่เขาเองก็ดูไม่ได้สนใจอะไรฉันด้วย มันก็เลยตามเลยไปแบบว่าขาดการพูดคุยกันไปเลยหลายอาทิตย์ แล้วก็เรื่องที่ฉันอยากรู้มากที่สุดก็คือเรื่องที่ยัยด้าคบกับพี่โลคาหรือยัง อันนี้ฉันก็ยังไม่รู้เลย แถมยังไม่มีข่าวอะไรอีกด้วย ก็ถ้ายัยด้าคบกับพี่โลคามันก็จะต้องมีข่าวของพี่โลคาบ้างแหละ ก็พี่เขาฮอตจะตาย ขยับตัวทำอะไรก็มีแต่คนพูดถึงเป็นไวรอลแล้ว อีกอย่างฉันก็ไม่กล้าไปถามยัยด้าตรง ๆ ด้วย ยัยนั้นยังไม่รู้เลยว่าฉันรู้แล้วว่านางชอบพี่โลคา แถมยังไปได้ยินบทสนทนาบอกรักอีก ฉันเลยเลือกที่จะปฏิบัติกับนางเหมือนเดิมเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นแทน และก็พยายามเนียน ๆ หลบทางให้นางไปด้วย ฉันหยุดพูดเรื่องพี่โลคากับยัยด้าไปเลย และฉันก็พยายามไม่คิดถึงพี่โลคาด้วย เผื่อจะได้ลืมพี่เขาง่ายขึ้น “ตายแล้ว! สภาพแกมันดูไม่ได้เลยนะยัยเน่!” เสียงแหลมดังขึ้น ไม่ใช่ใคร แม่ฉันเอง สงสัยคงเพิ่งกลับมาจากที่ทำงานมั้งเนี่ย แม่ฉันแบบนี้แหละ ด้วยความที่เรามีกันสองคน และทำใ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-23GENTLEMAN บุรุษเย็นชา บทที่ 10-1
โรงพยาบาล LK Hospital ฉันรีบเข้าแอปพลิเคชันเรียกรถแท็กซีแล้วตรงดิ่งมายังจุดหมายปลายทาง เนื่องจากเมื่อหลายนาทีก่อนหน้านี้พี่โลคาโทรเข้ามาหาฉัน แถมยังบอกให้ฉันมาเอาแก้วคืน โดยนัดเจอในสถานที่นี้ ถ้าจำไม่ผิดที่นี่น่าจะเป็นโรงพยาบาลของครอบครัวพี่เขา และฉันอยากรู้มากว่าพี่เขาไปเอาเบอร์ฉันมาจากไหนกัน เอามาจากไอ้พี่แบล็คงั้นเหรอ? แต่ตอนนั้นอิพี่นางก็ห้ามฉันยุ่งกับพี่โลคาอยู่เลยนี่ เพราะงั้นดูแล้วไม่น่าใช่พี่แบล็คนะ แล้วเป็นใครกัน? โวะ! คิดแล้วปวดหัว ช่างมันไป ถือซะว่าฉันเองก็มีเบอร์พี่โลคาไปโดยปริยาย เอาเป็นว่ารีบไปหาพี่เขาดีกว่า เอ...ว่าแต่พี่เขาไม่ได้บอกด้วยนะสิว่าจะให้ไปเจอที่ไหน งั้นเดินเข้าไปถามที่เคาน์เตอร์นั้นแทนดีกว่า “สวัสดีค่ะ เอ่อ...ไม่ทราบว่าพี่โลคา เอ๊ย! คุณภูเบศ อัศวรักษ์ยศพล อยู่ที่ไหนเหรอคะ” พี่พนักงานมองหน้าฉันอย่างพิจารณา ดีนะที่ฉันพอจำชื่อจริงของพี่โลคาได้ ส่วนนามสกุลก็ไม่ต้องจำอะไรมากเลย เป็นนามสกุลดังและเป็นที่รู้จักอยู่แล้ว เห็นบ่อยมากในข่าววงการไฮโซจนฉันจำได้ขึ้นใจ จากการที่ต้องเข้าไปอยู่ในสังคมนั้นเพราะถูก
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-23
บทล่าสุด
GENTLEMAN บุรุษเย็นชา บทที่ 30 END-3
“พี่หิวไหมคะ เดี๋ยวเน่จะได้ไปจัดโต๊ะให้” ฉันเดินเข้าช่วยพี่โลคาถอดเสื้อนอกออก จากนั้นก็ถือเสื้อนอกไว้ในมือตัวเอง พลางถามคนตรงหน้าที่เพิ่งกลับมาจากที่ทำงานเหนื่อย ๆพี่โลคาตอนนี้ขึ้นทำหน้าที่เป็นผู้อำนวยการของโรงพยาบาลแทนแม่พี่เขาแล้ว พ่วงด้วยดูแลมหา’ลัยแยกอีก แต่ดีที่การดูแลมหา’ลัยไม่ได้ลำบากมากนัก เพราะการเป็นอธิการบดีไม่จำเป็นต้องเข้าไปดูแลทุกวันเหมือนกับโรงพยาบาล จึงไม่ใช่งานหนักอะไรพี่โลคาของฉันไม่ได้จบปริญาโทเท่านั้น แต่พี่โลคาใฝ่เรียนจนจบเด็กเตอร์เหมือนกับพ่อแม่ของตัวเองได้ในอายุที่ยังน้อย ส่วนฉันจบตรีได้ก็ถือว่าบุญมากแล้ว T^T“ครับ มานี่ก่อนเร็ว” ฉันเดินเข้าไปหาพี่โลคาด้วยสีหน้ายิ้ม ทุกครั้งที่พี่เขากลับมักจะอ้อนแบบนี้ตลอด ฉันรู้ดีว่าพี่เขาจะทำอะไร เพราะตลอดหลายปีที่ผ่านมาพี่เขาก็มักจะทำแบบนี้เสมอเวลาที่กลับมาบ้านหรือว่าจะออกไปทำงานฟอด~ “หายเหนื่อยเลยครับ” ปากหวานตลอด ฉันไม่อยากจะบอกเลยว่ายิ่งอยู่กับพี่โลคานานขึ้นพี่โลคาก็มักจะทำอะไรที่ฉันไม่คาดคิดมาก่อนเสมอ ไม่ว่าจะชอบชมฉัน ชอบเซอร์ไพรส์ทุกครั้งที่เป็นวันเกิดหรือวันครบรอบ เอาเป็นว่าพี่เขาโรแมนติกมากขึ้นเรื่อย ๆ เ
GENTLEMAN บุรุษเย็นชา บทที่ 30 END-2
“รับผิดชอบยัยหนูด้วยการหมั้นไงละครับ” หมั้นอย่างนั้นเหรอ! “หา! หมะ...หมั้นเหรอคะ!” ฉันมองแม่พี่โลคากับพี่โลคาสลับกันไปมาด้วยความตกใจ “เรียนจบเมื่อไหร่แม่สัญญาว่าจะรีบจัดงานแต่งงานให้ไวที่สุดเลย เพราะงั้นหนูเลเน่รีบเรียนให้จบไว ๆ นะลูก ส่วนเรื่องมหา’ลัยถ้าหนูอยากกลับมาเรียนที่เดิมก็ไม่เป็นปัญหา แม่จะไปคุยกับพ่อพี่เขาให้เอง” เรื่องหมั้นฉันยังตกใจไม่หาย นี่มาเรื่องเรียนจบแล้วแต่งงานอีก ให้ตายเถอะ “เอ่อ...คือว่า เรื่องนี้มันเป็นเรื่องใหญ่ หนูคงต้องขอคุยกับแม่ก่อนค่ะ” ฉันพูดออกไปด้วยความนอบน้อม เรื่องหมั้นเรื่องแต่งงานมันเป็นเรื่องที่ใหญ่มาก แถมวันนี้แม่ฉันก็ไม่ได้มานั่งฟังด้วย เพราะงั้นฉันต้องไปเล่าให้แม่ฟังก่อน “เรื่องนั้นไม่ต้องเป็นห่วงเลย เดี๋ยวแม่จะไปคุยกับพราวเองจ้ะ” ฉันยิ้มให้แม่พี่โลคา แต่ภายในใจก็รู้สึกกังวลกลัวว่าแม่ฉันจะไม่ยอม เอาจริงแล้วฉันดีใจมากที่จะได้หมั้นกับพี่โลคา แต่แค่กลัวว่าที่พี่เขาทำแบบนี้มันจะเป็นเพราะโดนบังคับให้ทำหรือเปล่า พี่เขาเต็มใจใช่ไหม...เวลา 13.23 น. “พี่โลคาแน่ใจแล้วเหรอคะว่าอยากจะหมั้นกับเน่จริ
GENTLEMAN บุรุษเย็นชา บทที่ 30 END-1
ผลั๊ก! เสียงกระชากเปิดประตูของฉันดังขึ้น เรียกความสนใจให้สองแม่ลูกที่นั่งอยู่ตรงโซฟาต่างหันมามองที่ฉันเป็นทางเดียว ฉันพยายามใช้มือลูบผมที่กำลังยุ่งให้ดูเรียบร้อยขึ้นแล้วเดินไปยกมือไหว้แม่พี่โลคาด้วยท่าทางเกร็ง แม่พี่โลคาเองก็พยักหน้ารับไหว้ฉันเหมือนกัน “หนะ...หนูอธิบายได้นะคะ ท่านกำลังเข้าใจผิด” ฉันพูดด้วยเสียงตะกุกตะกัก รีบเดินไปทางแม่พี่โลคาเพื่อจะอธิบายเรื่องนี้ไปในทางที่ดี แม้ฉันจะต้องโกหกท่านก็เถอะ แต่เพื่ออนาคตพี่เขาแล้วฉันจะทำตัวน่าสงสัยแบบนี้ไม่ได้ “ไม่ต้องอธิบายอะไรทั้งนั้น เห็นเต็มสองตาขนาดนี้ยังจะแก้ตัวอะไรได้อีก” แม่พี่โลคาพูดในขณะที่สายตายังคงจ้องหน้าลูกชายตัวเองด้วยความโมโห “ท่านคะ! เป็นความผิดหนูเองค่ะ คือ...คือหนูอะ...อ่อยพี่เขาค่ะ! หนูสัญญาค่ะว่าจะไม่ให้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นอีก” ฉันวิ่งเข้าไปนั่งกอดขาแม่พี่โลคาพลางพูดรัวพูดมั่วไปหมด คิดอะไรได้ก็พูดเพื่อให้พี่โลคาไม่ซวย “ยัยหนู!/หนูเลเน่!” ฉันมองทั้งสองคนด้วยความงุนงง เนื่องจากทั้งสองต่างพากันเข้ามาจับฉันให้ยืนขึ้น “เลเน่ ทำไมหนูทำแบบนี้ละลูก” ฉันมึนเ
GENTLEMAN บุรุษเย็นชา บทที่ 29 NC-2
“อ๊า” ฉันนอนหอบหายใจเมื่อตัวเองได้ปลดปล่อยบางอย่างออกมา ฉันรู้สึกโล่งตัวอย่างบอกไม่ถูก แต่เพียงแค่แป๊บเดียวเท่านั้น เพราะตอนนี้ฉันกำลังจะกลับมาเกร็งอีกรอบเมื่อเห็นว่าพี่โลคาขยับตัวลงมานั่งติดกับส่วนนั้นของฉัน “พะ...พี่โลคา” ฉันพูดด้วยเสียงหอบหมายจะห้ามพี่เขา แต่ทำไมเหมือนกับว่าตรงส่วนนั้นมันขยายใหญ่มากขึ้นกว่าเดิมได้ล่ะ แถมมัยยังกระตุกขยับไปมาเล็กน้อยอีกด้วย “รู้ตัวไหมเวลาที่ยัยหนูนอนพูดด้วยสีหน้าแบบนั้นมันทำให้พี่มีอารมณ์มากขึ้นแค่ไหน” พี่โลคาชักรูดส่วนนั้นของตัวเองพลางมองหน้าฉันไปด้วย ไม่นานพี่โลคาก็ใช้แขนมาค้ำยันลงที่ข้างหูฉัน อีกมือก็จัดการจับเจ้าส่วนนั้นของพี่โลคามาถูที่น้องสาวสุดหวงของฉันไปด้วย “อือ ดะ...เดี๋ยวสิคะ” แม้ฉันจะร้องห้ามแต่ขาทั้งสองข้างของตัวเองกลับขยับออกห่างเองโดยอัตโนมัติ เพื่อให้สิ่งนั้นถูไถได้ง่ายขึ้น “ชอบเหรอครับ” พี่โลคายิ้มมุมปาก พลางก้มหน้าจ้องมองฉันที่กำลังใช้มือปิดปากตัวเองไว้เพราะไม่อยากส่งเสียงน่าเกลียดออกมา แต่ภายในใจจริง ๆ ก็กำลังก่นด่าตัวเองด้วยที่ดันไปขยับขาออกเพื่อรับสัมผัสอย่างน่าอับอาย “ส
GENTLEMAN บุรุษเย็นชา บทที่ 29 NC-1
“ปล่อย” ฉันพูดด้วยเสียงนิ่งและจริงจังเพื่อให้อีกคนรับรู้ว่าฉันไม่ได้พูดเล่น ส่วนพี่โลคานางก็เลิกยุกยิกกับฉันเลยเมื่อเห็นว่าฉันเริ่มจะไม่มีท่าทีเล่นแล้ว “ยัยหนู...” พี่โลคากอดเอวฉันจากทางด้านหลังไว้หลวม ๆ พลางเกยคางไว้บนไหล่ของฉัน จากนั้นนางก็เริ่มเรียกฉันแบบที่ชอบเรียกด้วยเสียงอ้อน “ออกไป เน่ขอร้อง” เสียงของฉันเริ่มจะสั่นเครือแล้ว ความรู้สึกของฉันมันเริ่มจะไม่เชื่อฟังตัวฉันซะแล้ว ยอมรับเลยว่าวันนี้ฉันรู้สึกว่าตัวเองมีความสุขมาก แต่มันเป็นความสุขที่ฉันจะต้องเก็บเอาไว้ภายใต้จิตใจของฉัน ฉันพยายามแสดงออกให้พี่เขาเห็นมากที่สุดว่าฉันไม่ต้องการกลับไปยุ่งกับพี่เขาแล้ว “อย่าไล่พี่ ยัยหนูไม่รักพี่แล้วงั้นเหรอ” ฉันจุกกับคำพูดของพี่เขาจนตัวเองนั่งนิ่งเงียบไป ไม่รักงั้นเหรอ เหอะ! ถ้าฉันไม่รักพี่เขาฉันก็คงไม่ยอมให้ตัวเองมาทรมานแบบนี้หรอก “…” พี่โลคาจับฉันให้นั่งหมุนตัวหันไปตรงหน้าพี่เขา เราสองคนต่างมองตากันด้วยความรู้สึกที่ต่างฝ่ายต่างรู้ดีว่าอีกคนคิดอย่างไรกับเรา ใบหน้าพี่เขาเริ่มเลื่อนเข้ามาใกล้ฉันมากขึ้นเรื่อย ๆ “คิดถึง” พี่
GENTLEMAN บุรุษเย็นชา บทที่ 28-2
กลับไปก็ต้องรีบไปทำควิซอีก เพื่อเก็บคะแนนตรงนี้ให้เป็นคะแนนช่วยเวลาที่คะแนนสอบออกมาได้ไม่ดีอะไรแบบนี้ วิชานี้เป็นวิชาที่ยากมากพอสมควรเลยคอนโดเลเน่ พอฉันเปิดประตูเข้าไป จมูกก็ได้กลิ่นหอมออกมาจากทางห้องครัว ไม่ต้องบอกก็พอเดาได้ว่าใครเข้ามาในห้องของฉันถ้าไม่ใช่พี่โลคา ส่วนที่นางเข้ามาได้อย่างไรอันนี้ฉันคงไม่ต้องไปคิดให้ปวดหัว คงจะใช้อำนาจอีกนั่นแหละ “กลับมาแล้วเหรอครับ หิวไหม?” พี่โลคาหันกลับมามองฉันที่เดินตามกลิ่นหอมยั่วยวนนี้เข้ามาในห้องครัว ฉันแอบตกใจและแปลกใจเล็กน้อยเมื่อได้เห็นพี่โลคาในมุมที่ใส่ชุดแบบนี้ พี่เขาสวมผ้ากันเปื้อนลายกระต่ายสีชมพูของฉันอยู่นะสิ อยากขำนะแต่ต้องเก๊กหน้านิ่งเอาไว้ก่อน “ใครอนุญาตให้พี่เข้ามาทำอาหารในนี้กันคะ” ฉันยืนกอดอกพูดกับพี่เขาด้วยน้ำเสียงเข้มแบบที่พี่เขาเคยทำใส่ฉัน “พี่อนุญาตตัวเอง ไปนั่งรอก่อนจะเสร็จแล้ว” คนหน้ามึนพูดจบก็หันกลับไปทำกับข้าวต่อโดยไม่สนใจเลยว่าฉันยืนจ้องตาเขม็ง สุดท้ายฉันก็ต้องยอมแพ้ออกมานั่งเปิดโน้ตบุ๊กเพื่อทำควิซแทน “ยากจัง” ฉันนั่งทำควิซมาได้สักพักแล้วแต่ก็ยังไม่เ
GENTLEMAN บุรุษเย็นชา บทที่ 28-1
“เห็นว่ามุงดูคนหล่อกันค่ะ” คนหล่องั้นเหรอ...หรือว่า!! “ขอบคุณมากค่ะ” ฉันพูดขอบคุณรุ่นน้องเสร็จก็รีบวิ่งออกไปจากตรงนี้ให้ไวที่สุด ทางเข้ามหา’ลัยไม่ได้มีแค่ทางเข้าเดียว ฉันไปเข้าอีกทางก็ได้ ส่วนคนหล่อที่รุ่นน้องพวกนั้นพูดก็คงไม่พ้น “ยัยหนู!” นั่นไงล่ะ เป็นพี่โลคาจริง ๆ ด้วย ฉันหันกลับไปมองก็พบว่ามีหลายสายตาต่างจับจ้องมาที่ฉันด้วยสายตาแบบว่า...ริษยา ส่วนพี่โลคาก็หมายจะวิ่งเข้ามาหาฉัน แต่ดันติดฝูงคนตรงนั้นจนทำให้พี่เขาไม่สามารถตามฉันมาได้ “เกือบไปแล้ว” ฉันใช้มือทั้งสองข้างก้มจับเข่าพลางหอบหายใจด้วยความเหนื่อย ประตูอีกด้านที่สามารถเข้ามหา’ลัยได้ก็คือประตูหลังที่อยู่ติดอีกถนน มันไกลจากประตูหน้าพอสมควร แค่เดินธรรมดาก็เหนื่อยแล้วกว่าจะใช้เวลามาถึง แต่นี่ฉันดันวิ่งมา แน่นอนว่าฉันเหนื่อยแทบจะล้มตัวลงไปนอนหายใจเลย “น้องเน่เป็นอะไรหรือเปล่าครับ” ฉันที่กำลังก้มตัวหอบหายใจอยู่ ก็มีมือของใครบางคนมาแตะลงที่ไหล่ของฉัน ฉันจึงเอียงคอขึ้นไปมองก็พบว่าเป็นพี่บลูนั้นเอง “ไม่เป็นอะไรค่ะ” ฉันขยับตัวออกห่างจากพี่บลูจนมือที่เขาแตะไว้ในตอนแรกเลื่อนออกไป
GENTLEMAN บุรุษเย็นชา บทที่ 27-2
“ปล่อยนะ!” ฉันพยายามดิ้นไปมาเพื่อให้หลุดออกจากอ้อมกอดที่คุ้นเคย ฉันไม่อยากหวนคิดถึงมันอีก “หนีพี่มาทำไม ยัยหนูไม่รักพี่แล้วงั้นเหรอ” พี่โลคากอดฉันแน่นขึ้น แถมยังใช้มือขึ้นมาลูบผมฉันเบา ๆ อีก มันยิ่งทำให้ฉัน “ฮึก” ฉันกำเสื้อของพี่โลคาแน่น และกำมันด้วยความแรงที่ฉันกำลังเจ็บปวดอยู่ภายในใจตัวเอง พร้อมกับปล่อยน้ำตาให้ไหลรินออกมาอย่างห้ามไม่ได้ พี่โลคาก็ยังคงลูบผมฉันอยู่อย่างนั้น “ขอโทษนะ” พี่โลคาเอ่ยขอโทษออกมา พี่เขาไม่ผิดเลย พี่เขาจะมาขอโทษฉันทำไมฉัน “ฮึก พะ...พี่จะมาขอโทษหนะ...หนูทำไม” ฉันพูดด้วยเสียงอู้อี้และสะอึกร้องไห้ไปด้วย “ขอโทษที่วันนั้นพี่ไม่ได้อยู่ช่วยยัยหนู ขอโทษที่ปล่อยให้คนในครอบครัวมาทำร้ายยัยหนูไงครับ พี่ขอโทษ พี่ไม่รู้เลยว่ายัยหนูของพี่จะเก็บเรื่องนั้นไว้คนเดียวตลอด คงเจ็บมากเลยใช่ไหม” พี่โลคาดันตัวฉันออกเล็กน้อย และพี่เขาก็ก้มลงมามองฉันที่กำลังร้องไห้อยู่ “มะ...ไม่ ฮึก พี่ไม่ได้ผิดเลย” ฉันส่ายหน้าไปมาพร้อมกับน้ำตาที่กำลังรินไหล พลางเงยหน้ามองพี่เขาด้วยสายตาจริงใจว่าฉันไม่โกรธหรือโทษพี่เขาเลยสักนิด
GENTLEMAN บุรุษเย็นชา บทที่ 27-1
เลเน่ Talk “ขอบคุณที่มาส่งนะคะพี่บลู” ฉันก้มตัวลงไปไหว้รุ่นพี่ที่คณะของตัวเอง พี่เขาก็ยิ้มตอบกลับมาพร้อมกับพยักหน้าเป็นเชิงว่ารับคำขอบคุณจากฉัน นี่ก็ผ่านมาหลายวันแล้วที่ฉันย้ายมาอยู่ที่นี่ พวกเพื่อน ๆ และรุ่นพี่ที่มหา’ลัยต่างใจดีกับฉันเกือบทุกคนเลย เป็นคณะที่อบอุ่นพอตัวเลย อีกอย่างฉันเข้ามาเรียนกลางคันด้วย ถ้าเป็นที่อื่นเขาคงไม่รับ แต่ฉันมีคนจัดการให้พร้อมก็เลยไม่เป็นปัญหาอะไร “ไม่เป็นไรครับ น้องเน่ก็รู้ว่าพี่เต็มใจมากแค่ไหน” ฉันทำได้เพียงแค่ยิ้มตอบกลับไป พี่บลูเป็นรู่นพี่ที่คณะของฉัน และยังเป็นนักศึกษาที่ได้ฉายาว่าเจ้าชู้ตัวพ่อ พี่เขาตามจีบฉันตั้งแต่เข้าเรียนวันแรก จนถึงวันนี้นางก็ยังคงตามจีบฉันไม่เลิก ทั้งที่ฉันบอกไปหลายรอบละนะว่าฉันมีคนที่ชอบอยู่แล้ว แต่นั่นไม่ได้ทำให้พี่เขาหยุดตามตอแยฉันได้เลย และที่วันนี้พี่เขามาส่งฉันได้ก็เพราะได้รุ่นพี่อีกคนมาช่วยเป็นกำลังเสริม ฉันก็เลยต้องเลยตามเลยไป “งั้นเน่ขอตัวก่อนนะคะ” พูดจบฉันก็ไม่รอให้อีกฝ่ายตอบเพราะเดี๋ยวมันจะยาว ฉันจึงรีบเดินไว ๆ เข้าตึกคอนโดของใครก็ไม่รู้แทน ฉันไม่ได้ให้พี่เข
