“What a beautiful ass.. .what a body. . . The most beautiful body I have ever seen in my entire life!!!” bulalas naman ni Daniel na pinsan ni Edward na tila hindi na nakatiis, dumukot ito ng lilibuhin sa wallet at ipinatong sa paanan ng babae sabay hipo sa nakakagigil nitong mga hita.
Napabuntong hininga siya ng malalim.
Hindi niya alam kung bakit parang may naramdaman siyang galit sa inasal na iyon ni Daniel.
Bastos. . .
Gusto niyang itong sitahin pero alam naman niya ang dahilan kung bakit nagpo-pole dancing sa harapan nila ang babaeng iyon. Hindi ba para bastusin?
Oo malinaw ang paalala s
Dinampot ni Olivia ang kulay blue na jacket na may initial na GC. It’s been two weeks at pinagtatakhan niyang hindi mawala sa isip niya ang insedenteng iyon. Inamoy niya ang jacket. Hindi niya ito nilabhan kaya hanggang ngayon ay nakadikit pa rin ang scent ng lalaki sa jacket. What is wrong with me? Pinakitaan lang ako ng kabutihan ay nagkakaganito na kaagad ako. Pare-pareho lang ang mga lalaki! Sex lang ang hanap ng mga iyon! Gusto lang magpasiklab ng lalaking iyon kaya kunwaý nagpaka-gentleman. Pero wala siyang pinagkaiba. And yet hindi mawala sa isipan
Napalunok si Olivia. Gabriel Craig. Wow, pati pangalan guwapo. . . Nataranta siya nang ilahad nito ang kamay sa kanya, “Finally, na-meet ko na rin ang ipinagmamalaki ninyong girlfriend, Don Miguel,” ewan kung bakit pakiramdam niya ay may bahid na galit ang tono ng pananalita nito. At waring tumagos iyon sa kanyang mga kalamnan. Easy, Olivia. Sino ba ang lalaking ito para paapekto ka? Hinga ng malalim. Balik sa dating gawi. You are Olivia Reid. Matapang at walang inuurungang laban. Wow, gusto niyang matawa sa sarili. Ano bang kalokohan itong nangyayari sa kanya?
“Let me go, bastos!” galit na sigaw niya rito habang pilit na kumakawala sa pagkakahawak nito pero mas lalo naman itong humigpit ng hawak, this time nakayakap na ito sa bewang niya. “Oh come on!” napaismid ito, “Hindi ba binabayaran ka naman para bastusin?” nakakalokong sabi nito sa kanya. “Kaya nga kahit kasing tanda ni Don Miguel pinapatos mo, hindi ba?” Nangatal ang kanyang buong katawan. Nagdidilim ang kanyang paningin. “Let me go, hayup ka,” galit na galit na pinagpapalo niya ito sa dibdib. Mas lalo nitong hinigpitan ang hawak sa kanya, nagulat pa si
DAIG pa ni Olivia ang nasampal. Hindi niya alam kung bakit bigla na lamang nagbago ang isip ni Gabriel. Galit na galit siya higit ay sa kanyang sarili. Ngayon lamang nangyaring handang-handa niyang ibigay ang kanyang pagkababae ng ganun-ganun na lamang and yet pinagmukha lang siyang tanga. Para siyang isang bata na pinasabik sa lollipop pero hindi naman pala niya matitkman. But she can’t deny the connection between them. Sigurado siya, naramdaman niya iyon kanina. Kaya takang-taka siya nang bigla na lamang siya nitong iniwan sa gitna ng laban! Kagaya ba ito ni Don Miguel? Pero imposibleng bakla ito. Hindi maipagkakaila ang nakita niyang pananabik sa mga mata nito habang nakatingin sa kanya. Kahit na kailan
“GABRIEL. . .” narinig niyang daing ni Liv, halos hindi ito magkandamayaw habang ninanamnam ang kanyang mga labi na gumagapang sa iba-ibang bahagi ng katawan nito. Dammit! Para siyang nauulol na hindi niya maintindihan. Wala siyang lakas na ihinto ang ginagawa. Mistula siyang isang gutom na gutom na leon na nang makakita ng pagkain ay kaagad na sinagpang ngunit nang malasahan ang sarap niyon ay inunti-unting namnamin ang bawat bahagi ng karneng nakahain sa kanyang harapan. Nagmamadali niyang hinubad ang kanyang suot na boxer shorts. “Shit!” dinig niyang bulalas ni Liv nang mapadako ang tingin sa kanyang handang-handang pagkalalaki. Napangisi siya saka muling bumalik sa naudlot na paghalik sa mga labi nito, sa leeg, sa dibdib. . .
NAGULAT si Olivia nang ipasundo siya ni Don Miguel sa driver nito patungo sa isang excluvie resort sa Tagaytay. Nagulat siya dahil dinatnan niya duon si Gabriel kasama ni Don Miguel habang nag-tatanghalian. “Sweetheart, come join us, “ anang matanda na senenyasan siyang maupo sa tabi nito, “Sorry kung biglaan ang pagpapasundo ko saiyo,” hinalikan siya nito sa pisngi. Kitang-kita niya ang pagkunot ng nuo ni Gabriel na tila naiinis habang nakatingin sa kanila. “Biglaan rin lang kasi ang pag-invite sakin ni Gabriel dito sa exclusive resort ng pamilya niya.” Tumango lang siya. Hindi niya alam kung na-e-excite siyang makita ito o naiinis siya.
“TONET, naiintindihan na kita kung bakit hindi ka naawat ni Nanay Rebecca dyan sa jowa mo,” parang malalim ang iniisip na sabi ni Olivia kay Tonet, magkaharap sila sa mesa habang umiinom ng lambanog na pasalubong ng kapitbahay nito mula sa Quezon. Kagabi pa siya dito kina Tonet. Tuwing may malalim siyang iniisip ay dito siya naglalagi. Simpleng apartment lang ang tinutuluyan ni Tonet. Seaman ang kinakasama nito kaya madalas ay nasa barko ito naglalayag. “Tangna, hindi ko jowa si Roco. Tatay lang sya ng mga anak ko pero never ko syang mamahalin dahil babae ang hanap ko!” “Puta ka, nakailan na nga kayong anak eh. Wag ka ngang ipokrita! Aminin mo na, mahal mo talaga si Roco!” tumatawang sabi niya. Hindi siya naniniwala sa salitang pag-ibig, samantalang si Tonet ay
“GABRIEL, hindi ko na alam kung anong gagawin sa kapatid mong yan,” naiiling na sabi ng kanyang ina nang dumating siya sa bahay at madatnang nakabulagta sa sofa si Javier, magulong-magulo ang buhok pati ang suot na polo short, “Na highblood na nga sa galit ang ama mo kaya ayun, nag-alsa balutan papunta sa farm. Duon raw muna siya. Pinasusunod nya nga ako dun at ikaw na raw ang bahalang umayos sa kapatid mo.” Kitang-kita ang pag-aalala sa kanyang ina habang nakatingin kay Javier. Huminga ito ng malalim, “Sa totoo lang, hindi ko na alam ang gagawin ko sa batang yan. Tama ang ama mo, masyado na kaming matanda para mag-alala pa. Gabriel, anak. . .pwede bang kausapin mo si Javier kapag. . .kapag nasa tamang wisyo na?” Nakikiusap na sabi nito sa kanya. Tango lamang ang isinagot niya sa ina. Minsan ay parang gusto na niyang magreklamo dahil lahat na lamang n
“NIKS. . .” Masayang-masayang niyakap ni Tonet ang kasintahan. Hindi na naman niya mapigilan ang pagpatak ng kanyang mga luha. Akala talaga niya ay hindi na niya ito makikita pa. Nuong huli silang magkasama ay ang hina-hina na nitong tingnan ngunit nagulat siya nang makita niya itong muli, medyo bumalik na sa dati ang porma nito. Kulay rosas na rin ang mga pisngi nito hindi paris nuon na ang putla-putla. “Nung sabihin sakin ni Gabriel na nakapag-book na siya ng ticket para sa inyong lahat, iyak ako ng iyak sa sobrang saya. God, I missed you so much!” Sabi ni Anika sa kanya. “Hmm, mamaya na ang loving-loving. Saan ba me masarap na kainan dito, duon tayo mag-lunch!” Sabat ni Nanay Becca sa dalawa
“SIGURO naman kaya mo na?” Pilyang tanong ni Olivia kay Gabriel habang naka-angkla ang kanyang mga kamay sa leeg nito, may katuwaan sa kanyang mga mata habang nakatitig siya sa guwapong mukha nito. Hinding-hindi niya pagsasawaang titigan ang kanyang si Gabriel. “Hindi ka na ba makapaghintay?” Tanong nito saka hinapit ang kanyang katawan para madama niya ang naghuhumiyaw nitong pagkalalaki. Napangisi siya. Pinisil-pisil ni Gabriel ang puwitan niya, “Namiss koi to,” malambing na sabi nito sa kanya, naghinang ang kanilang mga labi. Dalawang buwan rin ang hinintay nila bago tuluyang gumaling ang mga sugat ni Gabriel. Ngayong nasa maayos na ang lahat
“SIGURADO ka bang kaya ap a?” Makailang ulit na tanong ni Olivia kay Gabriel nang magpilit na itong lumabas ng ospital. Hinapit siya nito, “Mas malakas pa ako sa kalabaw.” Nakangising sagot nito sa kanya. Napanguso siya, “Nakakapagtrabaho ka naman dito habang naka-confine ka, bakit nagmamadali ka naman atang lumabas?” “Alam mo namang hindi ako sanay na nakahilata lang maghapon dito sa hospital bed,” anito, “Besides, I can’t wait to see Arlyn in jail. Kailangan ko nang pairmahan sa kanya ang mga documents.” “Basta, huwag kang masyadong magpapagaod, hindi pa gaanong magaling ang mga sugat mo,” paalala niya dito.
“I LOVE YOU,” paulit ulit na sambit ni Tonet kay Anika nang mag-video call siya. Nagsisikip ang dibdib niya habang nakikita si Anika sa kalagayan nito. Ramdam niyang hirap na hirap na ito at pinipilit lang maging masigla kapag kausap siya. Minsan tuloy ay gusto na niyang sabihin ditto na okay na siya. Na kaya na niyang tanggapin ang kung anumang kahihinatnan nito dahil hindi na niya kayang makita pa itong nahihirapan. Ngunit gusto pa niya itong lumaban. Alam niyang makapangyarihan ang utak ng tao. Mas lalong makapangyarihan ang Diyos kaya ang gusto niya ay lumaban pa ito hangga’t kaya nito. Hindi sa pagiging selfish, ngunit alam niyang kapag ginusto ng utak nito, kakayanin rin ng katawan nito. Kaya hangga’
“ANIKA, mabuti naman at napatawag ka? Kumusta ka na?” “I’m okay. My God, hindi ko alam na muntik ka na palang mapatay ng babaeng iyon!” Sabi ni Anika kay Gabriel nang magvideo call ito sa kanya. “Wala ito, malayo sa bituka!” Sabi niya ditto, “How about you? Kumusta ka na? Babalik kami nina Olivia dyan, may mga documents lang akong aayusin ditto. Susurpresahin namin si Tonet. Saka na naming ipapaalam sa kanya na babalik kaming lahat dyan para masamahan ka namin. . .” “Hindi pa nga gaanong magaling ang sugat mo, magpalakas ka na muna. Saka bakit trabaho kagad ang inaasikaso mo?” “Habang nagpapa
“ANAK, nang dahil sa akin nalagay ka sa ganitong sitwasyon,” Halata ang guilt sa mukha ng Mama ni Gabriel nang tingnan siya, “Hindi ko siguro mapapatawad ang sarili ko kung may nangyaring masama saiyo. Thank God, walang natamaang vital parts sa katawan mo kahit na nga ang daming saksak na tinamo mo,” sabi nitong biglang napatiim bagang, “Baliw talaga ang Arlyn na iyon. I can’t believe ako pa mismo ang nagtulak saiyo na pakasalan ang babaeng iyon!” Kita niya ang pagsisisi sa mga mata nito habang nagsasalita. “Nangyari na ito, Ma. Ang tanging magagawa na lang natin ay magtulungan para masentensyahan sila ni Ninong Jaypee nang habambuhay na pagkabilanggo.” Aniya sa ina. “Salamat at sa
“ANAK. . .” Umiiyak na niyakap ni Arlyn ang kanyang anak saka tumingin sa kanyang ina, “Salamat at pinagbigyan ninyo ang kahilingan ko.” Aniya ditto. “Kung ako lang ang masusunod, ayoko na sanang makita ka pa,” Galit na sabi nito sa kanya, “Pero naisip kong karapatan pa rin naman ng anak mo na makilala ka. H-hindi ko lang alam kapag nagkaisip na siya k-kung ikatutuwa niyang malaman ang dahilan kung bakit ka narito sa bilangguan. Hindi ka na nahiya sa mga kalokohang ginawa mo!” “Kaya nagawa ninyo akong tikisin?” Punong-puno ng hinanakit na tanong niya ditto. Tiningnan siya nito ng masama, “Anong gusto mong gawin namin? Yang katigasan ng ulo moa ng nagdala saiyo sa kapahamakan.
“ANONG GINAGAWA MO DITO?” Walang kaemo-emosyon na tanong ni Arlyn kay Olivia nang dalawin siya nito. “Gusto ko lang makasiguradong nasa bilangguan ka nan gang talaga at hindi na makakatakas pa!” Sagot nito sa kanya. Ngumiti siya, “Who knows, baka bukas makatakas ulit ko?” Nang-aasar na sabi niya rito. “Iyon ang hinding-hindi na mangyayari. I’ll make sure makukulong ka na ng habang buhay dito.” Tiningnan niya ito ng masama, “Kung meron mang dapat mabulok sa bilangguan, ikaw iyon dahil inagaw mo ang asawa ko. Ninakaw moa ng karapatan ng anak ko!” Napa
NAPAKISLOT si Arlyn nang matanawan si Olivia papalabas ng airport kasama ng anak nito at ng Yaya. Sa unahan at sa likuran ng mga ito ay mga body guards. Napaismid siya saka inihanda ang sarili. Susugurin niya si Olivia. Iyon lamang ang tanging paraan para mawala na ito sa buhay niya. Huminga siya ng malalim. Wala ng atrasan ito. Kailangan niya itong mapatay. Susugod na siya nang makita niya si Gabriel na bumaba ng sasakyan at tila sabik na sabik na sinalubong ang mag-ina. Parang biniyak ang dibdib niya nang halikan at yakapin nito nang mahigpit si Olivia. Kitang-kita niya sa anyo ni Gabriel ang excitement at ang katuwaan habang kasama si Olivia. Kaila