Chapter 4

Chapter 4

Piliin mo ako

"What is happening here!" I just continued my drinking when Louise hysterically yelled behind me. He always like that when he saw myself sinking in alcohol.

"Isa pa nga." Usad ko sa bartender na nakatingin lang sakin. Halatang hindi makapaniwala na inisang tungga ko lang ang pang-anim na baso ng alak.

Pinanglakihan ko siya ng mata tsaka siya kumilos. Alcohol is reigning through my body and I know after this sixth glass of alcohol, my body will lose its sanity. And I like that thought. I really like to see myself over reacting to those situations I witnessed.

"Ito po." The bartender handed me another series of alcohol in my shotglass. Tinungga ko ulit ang baso kahit hindi pa siya tapos magsalin ng alak. Louise put himself between me and the guy who gave me alcohol.

"Last na 'yan, Seb. Lasing ka na." He said in a concern and low voice. Nakita ko ring pinalayo na niya ang bartender.

"No! Gusto ko pa mag-inom, Louise!" Kumawala ako sa hawak niya sa kamay ko.

"You can't. Kaya itigil mo na. Anytime soon nasa baba ka na at gumagapang."

I gave him a small smile. "Mas gusto kong makita ang sarili kong nagmamakaawang umuwi kaysa gumapang, Louise." I called again the bartender. "Gusto kong magpakalasing kaysa makita yung taong gusto ko na nakikipaghalikan sa taong kinamumuhian ko!"

Wala akong naramdaman na pagtutol sa tabi ko nang lumapit ang lalaki sakin para magbigay ulit ng alak. Mula sa pheriperal vision ko, nakita kong humingi rin siya ng shotglass at pinalagyan 'yun ng laman.

"If that is the case, I should join you in drinking." He said then he one-straight his drink.

I gave him smirked. "You must."

Because Louise have a great tolerance in alcohol, he stand until the end na hindi nalalasing. Mas lumakas nga lang ang loob niya para magsabi at magkwento ng mga saloobin na madalas lang niyang sinasabi kapag may alak siyang iniinom and this the right time to listen to him.

Even his voice is not clear as crystal, I tried my best to listen at his rants. Mayamaya natahimik siya tapos humawak sa braso ko at bahagyang pinisil iyon.

"And if I was you, I will choose these person who is always at my side and ready to listen in every rants and hates. You should choose these person because he really concede everything he had just to be with you... you should choose," uminom muli siya ng alak bago nagsalita. "Me." He continued tapos tumawa ng pagak.

I just let myself silent. Hindi ko alam kung ano dapat ang ire-react sa sinabi niya o baka naghahalucinate lang ako dahil sa alak na inom ko? Because I was not that sure about he said earlier. I just laughed and slapped the desk infront of us. "You're crazy, Louise. HAHAHA." sumakit na ang tiyan ko kakatawa sa hindi malamang dahilan.

I saw Louise's surprised face while watching me laughing. Tumigil lang ako nang mapansin kong 'di siya tumatawa o ngumingiti man lang. I wipe some tears beside my eyes after lauging. Baka naoffend ko ang tao.

"I'm no joking, Seb. I am serious." He stare at my eyes intense and straight. Hindi man lang kumurap.

"But its a joke for me, my friend. Ang daming tao dyan sa tabi. Ang daming babae ang naghahabol sayo, bakit ako pa?" Natatawa ko pa ring saad tapos tumungga ulit ng alak.

"Because you are my type. Not them."

"Pero hindi naman kita type, Louise. S-si... Lach ang type ko, no, scratch it. M-mahal ko si Lach." Tumawa ako ng pagak. Hindi ako naniniwalang tipo ni Louise ang isang tulad ko. Iba ang mga tipo niyang tao at wala ako sa mga 'yun.

He like morena, maliit ang height kaysa sa kaniya, slim and with... boobs. Babae ang hanap niya. While me. Maputi, magkasing tangkad kami, lean body tsaka wala akong dede tapos lalaki pa ako. Kaya how in this cruel world that Louise will fall in love to me? No, Louise fell in love to me.

"Hindi ka rin naman gusto ni Lach, e, kaya quits lang." Pabalang na sagot niya kaya tinignan ko siya ng masama.

"A-anong sinabi mo?" I murmured and stuttered.

He cleared his throat to answer. "Come on, Seb. Hanggang kailan mo kayang itago ang nararamdaman mo para kay Lach kung hindi mo sinasabi? Kapag huli na? Kapag si Kim ang pinili niya kaysa sayo? You already know that his family liked Kim so much kaya wala kang palag dun. You already know that their families are leveled kaysa sayo. You don't have any chance to Lach. Don't. Kaya I am here, infront of you. Confessing the feeling that I have since beginning. I brought alot of strength to say this electric feelings inside my heart to you. I openly accepting who you really is. Kaya, Seb... I'm b-begging you... p-please... choose me over Lach."

I don't know what to react or reply to his confession. Nasaktan ako sa mga una niyang sinabi na wala akong chance kay Lach kahit anong gawin ko. Na hindi magka-level ang family ko sa family ni Lach. But those aches vanished when he begged me to choose him over Lach.

"L-Louise." Mahinang tawag ko sa pangalan niya. I saw him moving inch by inch.

"Please, Seb. Choose me."

"S-sorry, Louise."  I begun to speak. He stopped moving. "I will always choose Lach over anything else. I will forever and ever choose him even you begged now to choose you. Mahal na mahal ko si Lach. Ang pagmamahal na meron ako para sayo ay pagmamahal ng isang kaibigan."

Ngumisi siya. "Tama ako." Bigla siyang tumawa ng pagak. "Kahit ano palang gawin kong pagmamakaawa ay siya pa rin ang pipiliin mo."

"Sorry, Louise."

"Ang swerte naman ni Lach. Mahal siya ng taong mahal na mahal ko. Tapos hindi pa niya magawang mahalin ka katulad ng pagmamahal mo sa kaniya. Napaka-swerte. Napa-swerte ng kaibigan ko sayo."

I saw some tears cascading down on his cheeks. "K-kahit ba lumuhod ako sa... harapan mo... hindi mo pa rin ba ako p-pipiliin?" He is desperate.

"No, Louise. Yun ang hindi mo dapat gawin. Wag na wag kong gagawin na lumuhod sa..." napatigil ako sa pagsasalita nang makita kong nakaluhod na si Louise sa harapan ko.

He kneeled down. Looking down. His shoulders are shaking. "C-choose me, Seb. K-kaya kong iwan ang lahat... p-piliin mo lang a-ako." Even his voice is shaking.

Napatingin ako sa paligid. Nakatingin silang lahat kay Louise habang nakaluhod sa harapan ko. Yung ibang bisita niya ay nagbubulungan na hindi ko marinig ng maayos dahil sa maingay na musika ng DJ.

"Seb! Choose me over Lach!" Sigaw ni Louise sabay taas ng ulo para makita ako.

That was the time na tinakpan ko ang bibig ko. May hands are also shaking when I saw Louise's face. Basang-basa na ang pisngi niya sa luha. Puno ng pagmamakaawa ang mga mata niya. Even his hairdo is messy. Namumula na rin ang labi dahil sa kakaiyak. Nakapatong sa hita ang mga kamay niya habang nakaluhod.

Ngayon ko lang nakita ang isang Louise Madrigal sa ganung itsura. Awang-awa ako sa kaniya ngayon.

Sinubukan kong lumuhod para sana itayo siya at patahanin mula sa pag-iyak. Balak kong punasan ng panyo ang pisngi niya at sabihing 'tahan na.' Gusto ko rin siyang alayayang tumayo at aluin ang likod para patahanin. Gusto ko siyang icomfort but someone stopped me to do those stuffs.

Someone held me at my shoulder kaya tumingin ako sa may-ari ng malapad na kamay na nakahawak sa balikat ko.

L-Lach?

"Seb."