PROLOGUE

นานะบอกตัวเองรอบที่สองพันสามสิบสองว่ามันคือตลกร้าย ไปงานเลี้ยงส่งรุ่นพี่ปีสี่ เมาเละ! แถมยังตื่นขึ้นมาบนเตียงแบบไม่มีเสื้อผ้าสักชิ้น ย้ำ..เปลือยเปล่าตั้งแต่หัวจรดเท้า พยายามคิดเข้าข้างตัวเองว่าตอนเมาอาจจะร้อนก็เลยเผลอถอดเสื้อผ้าทิ้ง ทว่า..เศษถุงยางที่ฉีกทิ้งตั้งสามชิ้นแถมด้วยกล่องสีดำบางเฉียบเพียง 0.01 มันก็เป็นหลักฐานชั้นดีว่า เธอเสียเวอร์จิ้นไปแล้ว!! ให้กับเขา ผู้ชายที่สูงมากจนช่วงขาของเขาเลยผ้าห่มขนาดมาตรฐาน ใบหน้าหล่อเหลาคร้ามคมฉบับชายไทยกำลังหลับใหล หญิงสาวรู้จักเขา เรียกได้ว่าใครๆในมหา’ลัยก็รู้จักเขาเสียมากกว่า

‘เหนือ ณ น่านฟ้า เอกธรากุล’ เดือนคณะวิศวกรรมศาสตร์ กำลังเรียนชั้นปีที่สามเหมือนกับเธอ ละ..แล้ว เธอกับเขามาลงเอยกันบนเตียงแบบนี้ได้ยังไง เจด้ากับออมบุญไปไหน? ขณะที่นานะกำลังครุ่นคิดเรื่องเมื่อคืนจนหัวแทบแตก คนข้างๆก็เริ่มขยับตัว เขาลืมตาขึ้นสานสายตาคู่คมมองเธอนิ่งนาน ความเย็นจากเครื่องปรับอากาศพาดพ่านจนผิวกายขาวละเอียดนวลเนียนเริ่มได้สติว่าตัวเองไม่มีเสื้อผ้าติดกาย จึงคว้าเสื้อยืดตัวโคร่งสีขาวที่วางอยู่บนเตียงมาสวมทันที

“ตื่นแล้วเหรอ?” เขาชันตัวลุกขึ้นนั่ง ผ้าห่มที่คลุมกายของเขาร่นลงมาที่ช่วงเอวสอบ อกแกร่งที่มีมัดกล้ามพองามเปลือยเปล่าอวดสายตาของเธอไม่ให้มองไปทางอื่นได้เลย หล่อเหลาสง่างามจากภายในสู่ภายนอก แค่คิดหญิงสาวก็แอบกลืนน้ำลายเบาๆ

“ค่ะ” นานะพยักหน้ารับ

“ปวดไหม?” คำถามสั้นๆนั้นทำให้เธอเริ่มสำรวจตัวเอง ปวดเมื่อยตัวและแสบ..ตรงนั้น

“นิดหน่อยค่ะ” นานะสั่นหน้า จากปกติที่เป็นคนช่างพูดช่างคุยต่อหน้าเพื่อนๆ หญิงสาวประหยัดคำพูด มือสองข้างบีบแน่นด้วยความประหม่า

“เธอชื่อนานะใช่ไหม? เราชื่อเหนือ” ใบหน้าหล่อเหลากดยิ้มมุมปาก ยิ่งทำให้ความหล่อที่มีอยู่แล้วพุ่งขึ้นไปอีก นานะใจสั่นระรัวรีบจัดทรงผมที่ปกติยาวสลวย ทว่าตอนนี้มันคงยุ่งจนไม่เป็นทรงพร้อมกับส่งยิ้มน้อยๆตอบกลับเขา

“ค่ะ เราชื่อนานะ จริงๆแม่จะตั้งว่าแนน แต่เผลอใส่ตัวเอไปอีกตัว เราเลยชื่อนานะ เราอยู่คณะอักษรฯ ปีสาม ยินดีที่รู้จักนะคะ” มือเรียวบางยื่นไปตรงหน้าของเหนือ ชายหนุ่มยิ้มขำแต่ก็เอื้อมมือไปกุมมือคนตรงหน้าไว้

‘แนะนำตัวหลังฟีทเจอร์ริ่งเนี่ยนะ’

“เราอยู่ปีสาม เรียนวิศวะ ยินดีที่รู้จักครับ แล้วนานะหิวหรือยัง เราว่าจะสั่งอะไรมากิน” เหนือมองหาโทรศัพท์มือถือของตัวเอง ซึ่งไม่รู้ว่าอยู่ที่ไหน ทว่าเสียงดังครืดคราดที่ดังมาจากใต้หมอนก็ทำให้เขารู้ว่าสิ่งที่ตามหาอยู่ใกล้ตัวเขา ชายหนุ่มหยิบขึ้นมารับสาย

[ ไอ้เหนือ มึงไปตายที่ไหนวะ กูกับพลอยตามหามึงทั้งคืน ] น้ำเสียงที่ดังเกือบเหมือนเสียงตะโกนแต่แฝงไปด้วยความห่วงใยของเพื่อนสนิทในกลุ่มอย่างภาคินก็ทำให้เขาอมยิ้ม

“ยังไม่ตายโว้ย” แถมขึ้นสวรรค์ไปตั้งหลายรอบ เหนือต่อเองในใจ

[ โอเค แม่กับพี่สาวมึงโทรหากูทั้งคืน กำลังจะไปแจ้งความคนหาย รีบกลับไปรายงานตัวด่วน แค่นี้นะ เจอกันพรุ่งนี้ ]

“เออ” เหนือวางสายและเข้าแอพลิเคชันสั่งอาหารยอดฮิต ตอนนี้เกือบบ่ายสองแล้ว เขารู้สึกหิวจนจะกินวัวได้ทั้งตัว เพราะเมื่อคืนใช้พลังงานราวกับไปเตะบอลในสนามเลยทีเดียว

“นานะ อยากกินแบบไหน เราอยากกินแฮมเบอร์เกอร์”

“เราเอาเบอร์เกอร์หมูค่ะ” หญิงสาวไม่ค่อยได้ทานอาหารฟาสท์ฟู้ด อาหารที่จัดวางขึ้นโต๊ะที่บ้านมักจะเป็นอาหารจืดๆไม่ปรุงรสเพื่อสุขภาพแทบทุกอย่าง บางครั้งเธอก็อยากลองกินในสิ่งใหม่ๆบ้าง

“เรียบร้อยแล้ว อีกสักพักอาหารคงมาส่ง อยากอาบน้ำไหมครับ?” เหนือลอบมองใบหน้าขาวนวลเนียนอมชมพูที่ออกแนวน่ารักมากกว่าสวย ร่างบางที่สวมแค่เสื้อยืดธรรมดาของเขาแต่น่ารักเสียจนใจเจ็บ

“ค่ะ” นานะพยักหน้ารับ พยายามลุกขึ้นจากเตียง ความปวดแปลบกึ่งกลางกายทำให้หญิงสาวชะงัก

“มา เราช่วย” เหนือสอดมือช้อนร่างบางขึ้นจากเตียง นานะตกใจเผลอกอดรอบคอแกร่งนั้นอย่างแน่นหนา ใบหน้าทั้งคู่อยู่ใกล้ชิดกันจนเธอรู้สึกได้ถึงลมหายใจอุ่นๆเป่ารดแก้มของตัวเอง ดวงตาคู่คมจับจ้องใบหน้าของหญิงสาวและแอบมองอย่างพิจารณา แก้มของนานะอมชมพูเลือดฝาดธรรมชาติ ดวงตากลมโตล้อมกรอบด้วยขนตาที่หนาเป็นแพ จมูกเล็กๆปลายโด่งรั้นอย่างคนที่เอาแต่ใจ ริมฝีปากบางสีกุหลาบที่บวมเห่อด้วยอารมณ์ปรารถนาของเขากับเธอ เหนือไม่รู้ว่าตัวเองจูบหญิงสาวไปกี่ครั้ง แต่การตอบสนองของเธอจากที่ไม่ประสีประสา รอบท้ายๆเธอเริ่มเป็นงานจนเขาแทบหยุดตัวเองไม่ได้ หากอุปกรณ์ป้องกันไม่หมดไปเสียก่อน เขาไม่ยอมหยุดแค่รอบที่สามเป็นแน่ พออาบน้ำชำระร่างกายเรียบร้อย นานะก็สวมชุดที่ไปงานบายเนียร์เมื่อคืน นั่นก็คือเดรสแขนกุดสีชมพูยาวเหนือเข่าเล็กน้อย โชว์ขายาวเรียวสวย ผิวของหญิงสาวขาวเนียนละเอียด ผมยาวสลวยล้อมกรอบใบหน้าเล็กๆ ที่งดงามราวกับตุ๊กตากระเบื้องเคลือบ เหนือเผลอมองภาพตรงหน้าราวกับต้องมนต์

‘โคตร น่ารัก..’ แต่เขาไม่ได้ชอบผู้หญิงน่ารักนี่นา สเป็กเขาคือสาวสวยเปรี้ยวเฉี่ยว ไม่เรียบร้อยมุ้งมิ้งแบบนี้

“เรื่อง เมื่อคืนคือเรา..” ชายหนุ่มเริ่มเกริ่นนำเข้าสู่เรื่องราวที่ทำให้ทั้งคู่ ได้จับผลัดจับผลูมาอยู่บนเตียงเดียวกัน แถมคราบเลือดจางๆบนที่นอนยังทำให้เหนือเริ่มรู้สึกผิดบาปในใจ เพราะเขาคือผู้ชายคนแรกของเธอ

“อ๋อ ไม่ต้องคิดมากค่ะ จบแบบวันไนท์ก็ได้ เราไม่ได้รักชอบกัน จะให้เหนือมาคบกับเรามันก็ไม่ใช่ เอาเป็นว่าแยกย้ายนะคะ” นานะหมายความตามนั้นจริงๆ ถึงแม้จะจำเรื่องเมื่อคืนไม่ได้เลย แต่อดีตก็หวนคืนไม่ได้ เพราะฉะนั้นต่างคนต่างไปจะดีกว่า

“แน่ใจเหรอ ไม่ให้เรารับผิดชอบอะไร” คิ้วเข้มขมวดมุ่นด้วยความงุนงงที่หญิงสาวดูไม่ค่อยใส่ใจเรื่องความบริสุทธิ์ของตัวเอง แต่ก็พอใจที่อะไรๆจบลงแบบง่ายๆ เหมือนที่นานะบอก จะให้มารับผิดชอบโดยการคบกันเป็นแฟนมันก็คงเป็นไปไม่ได้

‘โอเค จบ แยกย้าย’