LOGINShare
Chapter 7
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56"Ano ba?" Sigaw ko dito nang maka get over ako. Feeling niya na naman ay kung sino siya na kailangan ko'ng sundin.
"What do you think are you wearing? Wearing a piece of shit and dancing with someone who's rubbing his ass with you?" Hindi siya sumisigaw pero pagalit yung tono niya. At ano'ng rubbing his ass? Nagtwerk lang si Bert, napaka-OA nito.
"He's not rubbing his ass with me and he's my friend. Mas kilala ko siya kesa sa'yo kaya tumigil ka nga. At ano ba ang pakialam mo?" Hindi ako magpapatalo sa kanya. Feeling niya everytime may sasabihin siya ay kailangan ko'ng sumunod? I am not his Brie.
"May pakialam ako dahil asawa kita. Lasing na lasing ka pa ngayon, gawain ba yan ng kaibigan? Papainumin ka nang marami at ano, gagawan ka nang masama."
&n
Related chapters
Forgotten Misery Chapter 8
Mukhang hindi na mapakali si Grace, at medyo namutla siya sa tanong ko. Pero kalaunan ay bumuntong-hininga na lamang siya. "Ang totoo niyan ay hindi. Bago ang araw nang pagpunta mo rito sa Isla, umuwi muna sina Kuya Minggoy at Ate Lydia. Sinabi nila sa lahat na uuwi muli sila at may dala nang anak. Lahat ay natawa pero ang sabi nila ay inampon ka na raw nila. Dalaga ka na raw at papangalanan ka nila’ng Elisa kaya dapat pagdating mo ay tatawagin ka nami’ng Elisa at babatiin. Hindi namin naisip na may amnesia ka, napagtanto na lang namin ito nang makausap ka nang marami at wala ka’ng maisagot. Siguro ay sinamantala na rin ng mga Nanay mo ang nangyari sa'yo para maampon ka. Matagal na kasi nilang gusto ng anak pero hindi sila magkaroon, blessing ka para sa kanila." Nalulungkot ako sa mga sinabi niya, iniisip ko kung ano kaya ang buhay ko kung wala ako dito. Masaya rin naman sa Isla at minahal ako ng mga ta
Forgotten Misery Chapter 9
"She's allergic in shrimps." Hindi naman makapaniwala si Duke sa narinig kaya napalingon ito sa akin. "Really?" Parang sinisigurado niya muna kung tama ba si Hanz. Nakakapagtaka nga naman na alam ito ni Hanz. "Ah oo, namumula at nahihirapan ako'ng huminga kapag nakakakain ng hipon. Puwede ba’ng sa simpleng kainan na lang?" Nag suggest kasi si Ruth na kung puwede ay sa sea food restaurant kami kumain. "Of course, sa ibang resto na lang tayo para masulit mo." Tumawa na lang ako sa sinabi ni Duke pero pansin ko pa rin ang kalituhan niya, siguro ay dahil sa sinabi ni Hanz. "No. Bakit siya ang masusunod? Kung allergy siya sa hipon edi sa iba siya kumain. Hindi natin kailangan mag adjust para s
Forgotten Misery Chapter 10
Base sa mga sinabi niyang ginagawa niya kay Brie, may mapapagod talaga lalo na kung puro sakit na lang at away. I don't know their story. That was just my assumption. "If hindi ko alam na may amnesia ka, masasabi ko talagang ikaw si Brie. You know how to respond in every situation. Si Brie kasi palaging may sagot sa mga napapansin niya pero minsan niya lang ako sagutin kasi ang iniisip niya ay magagalit ako." Mukhang unapproachable si Hanz at intimidating, kaya siguro hindi rin siya ma-control ni Brie. I mean is, Brie doesn't need to control Hanz pero atleast she can limit him with his words and doings. "When we're in college, she wants to be a psychologist. Sabi niya kasi ay gusto niyang mas maintindihan yung mga taong may problema mentally. Mas mahirap raw kasing kalaban ang isip kaya mas gusto niyang mag-aral tungkol dito. Maybe kaya niya rin gusto iyon kasi she's battling on it for so long pero wala ako'ng ginawa kung hindi mas bigyan siya ng pressure." I can't justify Han
Forgotten Misery Chapter 11
"Oh nadyan na pala si Ms. De Guzman." Nag aalangan pa si Dean kung susundan niya pa ba ang kaniyang sinabi dahil napansin niya na rin na umiiyak ang tinawag niyang Ms. De Guzman. Pamilyar siya, ang surname niya ay katulad ng nabasa ko'ng pangalan sa envelope na nakita ko sa kwarto ni Nanay. Except on that ay sobrang pamilyar niya talaga, ang bigat ng pakiramdam ko nang makita ko siya. Parang gusto ko'ng sabayan yung pag iyak niya kasi feeling ko nasasaktan rin ako. "Ahm. Are you okay Ms. De Guzman?" Sa wakas ay may nagsalita rin, para namang natauhan si Ms. De Guzman dahil agad niyang pinunasan ang mga luha niya at inayos ang sarili. Hilaw siyang ngumiti sa amin bago lumakad palapit. "Yes po, Dean. May naalala lang ako nang makita ko siya, she seems so familiar with me. Pasensya na kung nakapagdrama ako agad." Nilakipan nito ng mahinang tawa ang sinabi pero halata pa rin na pilit iyon. "It's okay, iyan rin ang sinabi sa akin ni Mr. and Mrs. Cruz nang ininvite
Forgotten Misery Chapter 12
"If pauwi ka na, ihahatid na kita." Pag-aalok nito sa akin, akala niya ata ay makukuha not ako sa ganon. "Salamat na lang pero kaya ko na." Pagtangi ko dito. "I insist, pabalik na rin naman ako sa Isla." Tatanggi pa sana ulit ako nang magsalita si Ruth. "Hanz, samahan mo naman ako pabalik sa school. May naiwan kasi ako'ng gamit doon." Mukhang nag aalangan ito nang tumingin sa akin. Niyaya niya pa ako eh may lakad naman pala sila, for sure naman na sasama siya. "Can you wait here?" Tanong nito sa akin kaya naman gusto ko siyang sampalin. Nakakainis, biglang paghihintayin ako mask uunahin niya si Ruth. Tumanggi nga ako sa alok niya pero I a pa rin yung dating na inuna niya si Ruth tapos paghihintayin niya ako dito. Tapos ano, kasama niya ulit si Ruth pagbalik at sabay-sabay kaming babalik sa Isla? No way. "Hindi na, mauuna na ako." Hindi o na siya hinayaang pigilan pa ako, at kung magpupumilit pa siya ay baka hindi mo na mapigilang sumigaw sa in
Forgotten Misery Chapter 13
Nang makatayo ay diretso ko'ng tiningnan ang lalaking kanina pa'ng nanlilisik ang mata kay Duke. He seems so hard, parang walang makakapigil kung magwawala man siya ngayon. Buti na lamang nga at wala halos tao sa canteen kaya walang nakapansin sa nangyari, kung nagkataon na maraming nakakita ay siguradong hindi ko na gugustuhin pa'ng pumasok sa school. Ramdam ko pa rin ang pamumula at pag iinit ng pisngi ko. Sino ba namang hindi? Sabihin man na hindi sa lips iyon pero nahagip pa rin yung gilid ng lips niya. At isa pa, si Duke iyon. I don't want to feel awkward when he's around pero mukhang palagi ko'ng maaalala yung scene ngayon. "I told you to back off." Napalingon ako kay Hanz nang magsalita ito, masama pa rin ang tingin niya kay Duke. "That was an accident and bakit ako magbaback-off?" Sarakstisko ang pagsasalita ni Duke, magkaaway ba sila? "You assume to much, I guess. You can hang around for now but when the results came out,
Forgotten Misery Chapter 14
Nasa cafe ako ngayon at wala masyadong customer kaya naman umupo muna ako. Natapos ko na rin kasi ang pagpupunas sa mga table. "Elisa." Napapiksi naman ako nang tinawag ako ni Jake. "Ay sorry, nagulat ata kita. Sasabihin ko sana na hindi na bumalik ulit dito yung lalaking sinasabi ko sa'yo na hinahanap ka." Isa pa iyan sa isipin ko, wala talaga ako'ng maisip na matandang lalaki na kakilala ko. Kung babae pa ay baka si Nanay, pero lalaki? "Hayaan mo na, baka nagkamali lang iyon ng punta." Pagsasawalang-bahala ko dito. "Siguro nga, pero sinabi niya kasi ang Elisa kaya alam ko'ng ikaw ang kailangan niya. Nagkamali pa nga siya, ang una niyang nasabi na pangalan ay Brie tapos binago niya lang." Napalingon naman ako kay Jake dahil sa kanyang sinabi. Hindi kaya si Mr. Cruz ito? Bumalik na kami sa trabaho nang may pumasok na customer, agad naman ako'ng lumapit dahil wala si Ella. Ako lang ang available para kumuha ng orders kaya pabor na rin sa akin n
Forgotten Misery Chapter 15
"Hanz, ano'ng ginagawa mo rito?" Pareho'ng nakakunot ang kanilang noo at mukhang mag aaway pa ata. "I'm the one who should ask you that. Bakit ka nandito at hinidi binabantayan si Tito?" Mas galit yung boses ni Hanz ngayon, parang handa siyang hilahin palabas ng gate si Ms. De Guzman. "May mga nurse naman at saka kinuha ako'ng mentor dito para sa gaganaping Quiz Bee. I'm not expecting to see her here, so ikaw?" Sarakstisko yung mga boses nila ha, mukhang hindi sila friends. "You will just ruin everything that I plan, siguradong papangunahan mo ako kasi nakita mo na rin siya." "I think you got it wrong. Don't you remember that you're the one who ruined everything?" Walang nagpapatalo sa kanila at parehas masama ang tingin sa isa't isa kaya naman sumingit na ako para makaalis na ako dito. "Ms. De Guzman, thank you po sa pagbibigay nito. Mauna na po ako." Yumuko na ako para magpaalam pero hinila ako ni Hanz paalis. Ano ba yan, hindi na nga ako nakapunta sa C.R t
Latest chapter
Forgotten Misery Epilogue
2 YEARS AFTER "Happy Birthday, Tito Lyro." Ang matinis na boses ni Agatha ang sumira nang katahimikan namin sa mansyon. She always have her own entrance, mas bongga raw kasi kapag agaw-pansin lagi. Today is my Dad's birthday, and I still can't believe that despite what happened two years ago, I will be thankful. Hanz made surethat Madam Hilda would be imprisoned, and he did not break his promise. Wala na rin ako'ng balita kina Governor dahil mas pinili ko'ng hindi magtanong maliban na lang sa kaso ni Nanay noon. But before that, nalaman ko pa rin na buntis pala si Grace that time and si Duke ang ama. I'm just not sure if pinanagutan siya knowing how controlling Duke's family. Pagdating ko pa lang sa Manila ay pinilit ko na si Hanz samahan ako'ng dalawin ang totoo ko'ng ama. Baka kasi kahit papaano ay mahanap ko ang konting kapayapaan sa loob ko once makaramdam ako nang totoong pagmamahal gali
Forgotten Misery Chapter 42
"NO! I want everything to end now. Madali sa'yo na sabihin yan kasi wala sayong nawala, kasi ikaw ang pinagmulan ng lahat. Pero paano naman ako'ng naging biktima niyo simula pa lang sa umpisa? From the part that I'm still in my sanity until this part." Kailan ba mawawala ang sakit na ito? I woke up with a throbbing head pero malinaw pa rin sa akin ang nangyari kagabi. Gusto ko'ng puntahan agad si Grace at marinig mula sa kanya kung nagawa niya ba talaga sa akin iyon. Siya ang una ko'ng kaibigan, lahat ng problema ko sinasabi ko sa kanya. May mga bagay na kami kang talaga ang nagkakaintindihan, kaya hindi ko matanggap, paano niya magagawa iyon sa akin? "Hindi ko sinabi na samahan mo ako, kaya ko ang sarili ko." I told Hanz before he could even complain again."All right, I will let you.""No one needs your permission."
Forgotten Misery Chapter 41
"Ruth lumabas kayo dyan!" Hindi ko tinigilan ang pagwawala sa labas ng gate nila kasi ayaw ako'ng papasukin ng guard. Kanina niya pa rin ako inaawat pero wala’ng makakapigil sa akin ngayon."Ma'am baka mawalan po ako ng trabaho, umuwi na lang po kayo." Iwinaksi ko ang kamay niyang pinipilit ako'ng ilayo sa may gate. Hindi ako aalis nang walang nagagawa rito, hindi maaaring lagi na lang ako'ng talunan kay Ruth.Tiningnan ko nang masama ang guard na mukhang kanina pa rin kinakabahan. "Buhay ang nasira dito, Kuya. Hindi ako titigil hanggat hindi sila lumalabas." Kinalampag ko’ng muli ang gate para gumawa nang mas malakas na ingay. " Lumabas kayo! Bakit biglang natatakot kayo magpakita ngayon? I won't let this day pass without making any fuss here." Natigil lamang ang aking pagwawala nang makita ko ang anino nilang unti-unting lumalapit sa pwesto ko. Ang galit ko kanina ay mas lalong nadadagdagan, gusto ko na silang patayin sa mga ka
Forgotten Misery Chapter 40
HANZ POV"Mr. Cruz, you still have a scheduled appointment with Mr. Gomez, he might not sign the contract if you don't show up again," Mrs. Mendoza remarked tremblingly, possibly because Mr. Gomez might burst out if I didn't show up later. I'm preoccupied with my personal life, and if they can't comprehend that, they should go."I don't care; if he created a mess here, send him away; I need to accomplish something more essential than his cheap signature.""But—""Just do what I said, or you want me to fire you and forget that you've been with this company for three decades." I'm just threatening her so she can't ask for anything else and insist on what I should do. Mrs. Mendoza has been a dedicated secretary since my grandpa was still the CEO; she's passionate, and we can't just let her go since she's
Forgotten Misery Chapter 39
A wonderful day, the heat of the sun doesn't even bother my skin, and the clouds make a beautiful formation. Napaka payapa ng hangin, bawat galaw ay ramdam na ramdam ko at mas nagbibigay kapayapaab sa loob ko. Sa sobrang sarap sa pakiramdam nang katahimikan ay hindi ko na halos maisip kung bakit ako nandito, kung bakit nakahiga lang ako sa damuhan habang naka tingin lamang ng diretso sa ulap.I got tired of questioning His reason this past few days, alam ko kasing wala pa ako'ng makukuhang sagot sa kanya. Walang may gusto sa nangyari, nagkataon lang talaga na biktima si Nanay nang walang pusong tao at hindi man lang siya dinala sa ospital. Kung sakaling makikilala ko siya o sila, hindi ako magpapakita ng awa dahil ang sakit na naging pagmamanhid ay walang lunas. Hindi maaari na dala ko ang ganitong pakiramdam sa paglipas ng panahon habang sila ay nakakahinga nang maluwag kasi napatawad ko sila. Ang buhay na nawala ay walang katumbas at kung kailangan ko'ng magta
Forgotten Misery Chapter 38
Days have passed like a blurry, at hanggang ngayon ay hindi ko pa rin maintindihan kung bakit nangyayari ito sa akin. I'm trying to assess myself if may nagawa ba ako'ng masama, pero alam ko'ng wala ako'ng ginawa na ikakasama nila. Agatha told me that the prize from the competition wired in my account, malaking tulong iyon para sa libing ni Nanay.Marami rin kaming kapit-bahay na nakikiramay, lalo na ang mga kasamahan ni Nanay kapag nagsusugal siya at nag iinom. At least she have friends bago siya mawala, may mga taong makakaala pa rin sa kanya bukod sa akin. Grace was with me earlier pero umuwi muna siya dahil kailangan niya nang mag ayos para sa sideline niya. I have no idea na may trabaho na pala siya sa Sta. Ana, pakiramdam ko rin ay lumayo ang loob niya sa akin. Hindi ko na lang mas mabigyan nang pansin sa ngayon kasi wala na ako'ng oras problemahin pa ang iba'ng bagay.Tumingin ako sa paligid para hanapin ang taong hindi umalis s
Forgotten Misery Chapter 37
"Elisa, nagriring yung cellphone mo." That's a wake up call for me para mas lakasan ang pagpiglas ko at alisin ang mahigpit na yakap ni Hanz. Sobrang nakakahiya na lalo pa at siya ang quiz master sa competition namin. I can't take a risk and give the judges some doubt about my success.Kinuha ko ang cellphone kay Agatha at tiningnan kung sino ang caller, pero it's an unregistered number. Sinagot ko pa rin ito dahil baka emergency, bihira lamang ako'ng makatanggap ng message sa hindi ko kilalang numero. "Hello po," a simple greetings from me that wasn't given a chance to have a closing greetings for someone over the phone."Ito ba si Elisa Soriano? Ako si SPO2 Magbanlac, nasa hospital ang Nanay mo na si Lydia Soriano, na hit-and-run siya kanina at ang natanggap naming update ngayon ay binawian rin siya ng buhay bago pa makarating sa hospital. Kindly coor
Forgotten Misery Chapter 36
I'm proudly standing in front of everyone, and I'm also in the center of the field with the other remaining participants. I continually analyzing myself to see whether I can truly win the competition, and despite being surrounded by individuals who can put me under pressure, I always feel at ease and comfortable.I cast my gaze among the crowd of students on the benches, but I can't see the pair of those deep eyes that always make my core shatter while also bringing me serenity. He said he's rooting for me, but even if he doesn't, I'll do everything I can to win this."Good day, students. Before I announce the process of the final round, I want to congratulate everyone for bringing pride to your school. This type of competition is a big opportunity for all of you, and whether you win or lose, you still have a great credibility." I looked up at the top of the benches where Mrs. Crawford was speaking. "You don't have to be anxious; you can alw
Forgotten Misery Chapter 35
"Ang galing mo ah. Akala ko ay hahayaan mo lang yabangan ka nang NCR participant na iyon." Sabi ni Agatha nang makalabas kami. Ang daldal niya ngayon samantalang palipat-lipat lang yung tingin niya sa amin kanina."Wala ako'ng ginawa na mali sa kanya kaya hindi ko hahayaan na kung anu-ano na lang ang sabihin niya sa akin. Hindi naman kami close pero kung magsalita siya ay parang magkakilala kami."She just shrugged, "you're right, hindi na nga maganda tapos hindi rin matalino. Halatang hindi pinagpala katulad natin." Natawa naman ako sa sinabi niya. Her tone is casual but it was obvious that she's insulting that girl. Alam ko'ng gusto niya lang pagaanin yung mood namin kasi obvious na nainis talaga ako sa nangyari kanina. "I love your line pa nga kanina na, 'I'll advise you to study hard for you to maintain the rank 2 position. Just a second rank because I'm sure you can't beat me as rank 1.'"
