LOGINShare
Chapter 12
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56"If pauwi ka na, ihahatid na kita." Pag-aalok nito sa akin, akala niya ata ay makukuha not ako sa ganon.
"Salamat na lang pero kaya ko na." Pagtangi ko dito.
"I insist, pabalik na rin naman ako sa Isla." Tatanggi pa sana ulit ako nang magsalita si Ruth.
"Hanz, samahan mo naman ako pabalik sa school. May naiwan kasi ako'ng gamit doon." Mukhang nag aalangan ito nang tumingin sa akin. Niyaya niya pa ako eh may lakad naman pala sila, for sure naman na sasama siya.
"Can you wait here?" Tanong nito sa akin kaya naman gusto ko siyang sampalin. Nakakainis, biglang paghihintayin ako mask uunahin niya si Ruth. Tumanggi nga ako sa alok niya pero I a pa rin yung dating na inuna niya si Ruth tapos paghihintayin niya ako dito. Tapos ano, kasama niya ulit si Ruth pagbalik at sabay-sabay kaming babalik sa Isla? No way.
"Hindi na, mauuna na ako." Hindi o na siya hinayaang pigilan pa ako, at kung magpupumilit pa siya ay baka hindi mo na mapigilang sumigaw sa in
Related chapters
Forgotten Misery Chapter 13
Nang makatayo ay diretso ko'ng tiningnan ang lalaking kanina pa'ng nanlilisik ang mata kay Duke. He seems so hard, parang walang makakapigil kung magwawala man siya ngayon. Buti na lamang nga at wala halos tao sa canteen kaya walang nakapansin sa nangyari, kung nagkataon na maraming nakakita ay siguradong hindi ko na gugustuhin pa'ng pumasok sa school. Ramdam ko pa rin ang pamumula at pag iinit ng pisngi ko. Sino ba namang hindi? Sabihin man na hindi sa lips iyon pero nahagip pa rin yung gilid ng lips niya. At isa pa, si Duke iyon. I don't want to feel awkward when he's around pero mukhang palagi ko'ng maaalala yung scene ngayon. "I told you to back off." Napalingon ako kay Hanz nang magsalita ito, masama pa rin ang tingin niya kay Duke. "That was an accident and bakit ako magbaback-off?" Sarakstisko ang pagsasalita ni Duke, magkaaway ba sila? "You assume to much, I guess. You can hang around for now but when the results came out,
Forgotten Misery Chapter 14
Nasa cafe ako ngayon at wala masyadong customer kaya naman umupo muna ako. Natapos ko na rin kasi ang pagpupunas sa mga table. "Elisa." Napapiksi naman ako nang tinawag ako ni Jake. "Ay sorry, nagulat ata kita. Sasabihin ko sana na hindi na bumalik ulit dito yung lalaking sinasabi ko sa'yo na hinahanap ka." Isa pa iyan sa isipin ko, wala talaga ako'ng maisip na matandang lalaki na kakilala ko. Kung babae pa ay baka si Nanay, pero lalaki? "Hayaan mo na, baka nagkamali lang iyon ng punta." Pagsasawalang-bahala ko dito. "Siguro nga, pero sinabi niya kasi ang Elisa kaya alam ko'ng ikaw ang kailangan niya. Nagkamali pa nga siya, ang una niyang nasabi na pangalan ay Brie tapos binago niya lang." Napalingon naman ako kay Jake dahil sa kanyang sinabi. Hindi kaya si Mr. Cruz ito? Bumalik na kami sa trabaho nang may pumasok na customer, agad naman ako'ng lumapit dahil wala si Ella. Ako lang ang available para kumuha ng orders kaya pabor na rin sa akin n
Forgotten Misery Chapter 15
"Hanz, ano'ng ginagawa mo rito?" Pareho'ng nakakunot ang kanilang noo at mukhang mag aaway pa ata. "I'm the one who should ask you that. Bakit ka nandito at hinidi binabantayan si Tito?" Mas galit yung boses ni Hanz ngayon, parang handa siyang hilahin palabas ng gate si Ms. De Guzman. "May mga nurse naman at saka kinuha ako'ng mentor dito para sa gaganaping Quiz Bee. I'm not expecting to see her here, so ikaw?" Sarakstisko yung mga boses nila ha, mukhang hindi sila friends. "You will just ruin everything that I plan, siguradong papangunahan mo ako kasi nakita mo na rin siya." "I think you got it wrong. Don't you remember that you're the one who ruined everything?" Walang nagpapatalo sa kanila at parehas masama ang tingin sa isa't isa kaya naman sumingit na ako para makaalis na ako dito. "Ms. De Guzman, thank you po sa pagbibigay nito. Mauna na po ako." Yumuko na ako para magpaalam pero hinila ako ni Hanz paalis. Ano ba yan, hindi na nga ako nakapunta sa C.R t
Forgotten Misery Chapter 16
Narinig ko ang pagtigil ng makina kaya napalingon ako kay Hanz. Nasiraan ba kami? Hindi kasi gilid yung pinagtigilan namin kung hindi sa gitna talaga, mukha namang hindi siya masyadong dinaraanan ng sasakyan but still hindi ba pwedeng sa gilid mag park? "Go down, nandito na tayo." Bumaba ako agad at napasigaw kasi matarik pala dito. Nakakagulat naman, medyo malayo pa naman ako sa palusong pero kitang-kita ko na yung lalim niya. "Are you okay? Nag park talaga ako sa malayo sa bangin." Kaya naman pala, nasaan ba kami? "Ayos lang, nagulat lang ako kasi sobrang lalim." Inilibot ko ang paningin ko at napansin na may burol sa taas. Ang ganda, yung mga damo niya ay parang alagang-alaga kasi pantay-pantay ang pagkaka trim. Tapos may paikot na mga bulaklak, may ganito pala sa Sta. Ana. "Do you like here? Nakita ko lang ito sa map ng Sta. Ana and I didn't expect too na ganito siya ka-peaceful." I agree with him, hindi nakakasawang tingnan yung paligid ng burol.
Forgotten Misery Chapter 17
"Hi Elisa." Bati sa akin nila Ella at Jake pagkapasok kaya binati ko rin sila pabalik bago pumunta sa locker area at magpalit. "Uy Elisa, boyfriend mo ba yung gwapong naghatid sa'yo kanina?" Ang chismoso naman nitong si Jake, nagkakalalaki eh. "Hindi ah, kaibigan ko lang iyon." "Ang taray naman, pang showbiz ang sagot" Natawa na lang ako sa sinabi ni Ella. Magkaibigan lang naman talaga kami ni Hanz kaya wala ako'ng iba'ng explanation para doon. Nagpatuloy na kami sa pagtatrabaho nang biglang pumasok ang Tita ni Bert. "Balita ko may gustong bumili ng cafe pero ayaw ibenta ni Ma'am." Ang chismoso talaga. "Narinig ko rin iyan, malaking halaga raw yung iniaalok pero ayaw pa rin." Talaga? Maganda kasi yung pwesto ng cafe pero mas marami naman yung maganda ang pwesto kesa dito kaya bakit ito pa rin ang bibilhin nila?
Forgotten Misery Chapter 18
Habang nasa room ay iniisip ko pa rin si Nanay, iba kasi ang ayos niya kagabi at iba rin siya magsalita kahit galit sa akin. Pakiramdam ko ay may itinatago siya, ganoon rin ang kilos ni Grace nang tanungin ko siya pero imposibleng may kinalaman ang sikreto nila dahil ayaw ni Grace kay Nanay. Pinilit ko'ng ibahin ang topic sa isip ko dahil kung anu-ano na lang yung naiisip ko'ng scenario. Nang pumasok na si Ma'am Jonna ay dali-daling umayos ng upo ang mga kaklase ko at d*****g dahil may surprise quiz si Ma'am. 1-15 lang naman kaya bakit ba sila nagrereklamo? "Okay, exchange your paper at the back." Iniabot ko naman ang papel ko sa aking nasa likuran at kinuha ang papel nang nasa aking unahan. Nang matapos mag check ay napakunot ang noo ko, wala ako'ng nachekan sa papel niya. Seriously? "Who got 15?" Tanong ni Ma'am at inilibot ang paningin sa room. "Si Ms. Soriano po Ma'am." Tumingin naman agad sa akin si Ma'am at ngumiti. "As expected." I alwa
Forgotten Misery Chapter 19
I never heard anything from Hanz until my shift in Cafe, and I never saw him again in random places. I don't know why I'm looking for him where in the first place, he's the one who left and ignored me. Nagtampo lang naman ako kasi kahit saan na lang ay dala niya yung mga information about Brie. Anything we do ay palagi siyang may kwento tungkol kay Brie. At the end, siya pa ata ang nagalit. I just told him that I want a silent way of eating which is somehow true, pero hindi niya ba naramdaman na nagtatampo ako kasi lahat na lang naiirelate niya kay Brie. She's not here but everytime we are together, he will see me as a shadow of Brie. Naiinis ako sa kanya pero mas naiinis ako sa sarili ko kasi kahit iniwan niya ako'ng mag isa kanina at pinauwi niya ako'ng mag isa matapos niya ako'ng dalhin sa resto, ay hinahanap ko pa rin siya. Hayst, I hate how attached I am to him. Sa bagay, wala naman talaga ako'ng maling ginawa. He's the one who did something wrong, parang hindi
Forgotten Misery Chapter 20
"Uy, baka dumating na si Ma'am." Nagulat ako nang bigla ako'ng kalabitin ni Ella, napatingin naman ako sa relo ko at nakitang 8 minutes na pala ako dito. "Sorry Duke, kailangan ko nang bumalik sa trabaho." Pagpapaalam ko dito, hindi ko naman sinasadyang mapatingin sa table nila Hanz. Napansin ko'ng paalis na sila habang nakayakap sa braso ni Hanz si Ruth. Mukha namang wala lang sa kaniya ang nangyari. Nginitian ko na lang ulit si Duke bago umalis. "Girlfriend ba ni pogi yung kasama niya?" Tanong ni Ella nang nasa may counter na kami. Alam ko'ng si Hanz ang tinutukoy niya kasi ito lang naman ang may kasamang babae kanina. "Bakit hindi siya ang tanungin mo para hindi ako ang lagi mo'ng kinukulit tungkol sa kanila?" Pagtataray ko dito, puro na lang si Hanz at Duke ang itinatanong niya. "Gagalit? Wag ka na magselos, mas maganda ka naman don. Saka ang arte kanina nang umoorder, gusto ay si pogi pa ang magsabi." Maarte naman talaga si Ruth, mas maganda rin
Latest chapter
Forgotten Misery Epilogue
2 YEARS AFTER "Happy Birthday, Tito Lyro." Ang matinis na boses ni Agatha ang sumira nang katahimikan namin sa mansyon. She always have her own entrance, mas bongga raw kasi kapag agaw-pansin lagi. Today is my Dad's birthday, and I still can't believe that despite what happened two years ago, I will be thankful. Hanz made surethat Madam Hilda would be imprisoned, and he did not break his promise. Wala na rin ako'ng balita kina Governor dahil mas pinili ko'ng hindi magtanong maliban na lang sa kaso ni Nanay noon. But before that, nalaman ko pa rin na buntis pala si Grace that time and si Duke ang ama. I'm just not sure if pinanagutan siya knowing how controlling Duke's family. Pagdating ko pa lang sa Manila ay pinilit ko na si Hanz samahan ako'ng dalawin ang totoo ko'ng ama. Baka kasi kahit papaano ay mahanap ko ang konting kapayapaan sa loob ko once makaramdam ako nang totoong pagmamahal gali
Forgotten Misery Chapter 42
"NO! I want everything to end now. Madali sa'yo na sabihin yan kasi wala sayong nawala, kasi ikaw ang pinagmulan ng lahat. Pero paano naman ako'ng naging biktima niyo simula pa lang sa umpisa? From the part that I'm still in my sanity until this part." Kailan ba mawawala ang sakit na ito? I woke up with a throbbing head pero malinaw pa rin sa akin ang nangyari kagabi. Gusto ko'ng puntahan agad si Grace at marinig mula sa kanya kung nagawa niya ba talaga sa akin iyon. Siya ang una ko'ng kaibigan, lahat ng problema ko sinasabi ko sa kanya. May mga bagay na kami kang talaga ang nagkakaintindihan, kaya hindi ko matanggap, paano niya magagawa iyon sa akin? "Hindi ko sinabi na samahan mo ako, kaya ko ang sarili ko." I told Hanz before he could even complain again."All right, I will let you.""No one needs your permission."
Forgotten Misery Chapter 41
"Ruth lumabas kayo dyan!" Hindi ko tinigilan ang pagwawala sa labas ng gate nila kasi ayaw ako'ng papasukin ng guard. Kanina niya pa rin ako inaawat pero wala’ng makakapigil sa akin ngayon."Ma'am baka mawalan po ako ng trabaho, umuwi na lang po kayo." Iwinaksi ko ang kamay niyang pinipilit ako'ng ilayo sa may gate. Hindi ako aalis nang walang nagagawa rito, hindi maaaring lagi na lang ako'ng talunan kay Ruth.Tiningnan ko nang masama ang guard na mukhang kanina pa rin kinakabahan. "Buhay ang nasira dito, Kuya. Hindi ako titigil hanggat hindi sila lumalabas." Kinalampag ko’ng muli ang gate para gumawa nang mas malakas na ingay. " Lumabas kayo! Bakit biglang natatakot kayo magpakita ngayon? I won't let this day pass without making any fuss here." Natigil lamang ang aking pagwawala nang makita ko ang anino nilang unti-unting lumalapit sa pwesto ko. Ang galit ko kanina ay mas lalong nadadagdagan, gusto ko na silang patayin sa mga ka
Forgotten Misery Chapter 40
HANZ POV"Mr. Cruz, you still have a scheduled appointment with Mr. Gomez, he might not sign the contract if you don't show up again," Mrs. Mendoza remarked tremblingly, possibly because Mr. Gomez might burst out if I didn't show up later. I'm preoccupied with my personal life, and if they can't comprehend that, they should go."I don't care; if he created a mess here, send him away; I need to accomplish something more essential than his cheap signature.""But—""Just do what I said, or you want me to fire you and forget that you've been with this company for three decades." I'm just threatening her so she can't ask for anything else and insist on what I should do. Mrs. Mendoza has been a dedicated secretary since my grandpa was still the CEO; she's passionate, and we can't just let her go since she's
Forgotten Misery Chapter 39
A wonderful day, the heat of the sun doesn't even bother my skin, and the clouds make a beautiful formation. Napaka payapa ng hangin, bawat galaw ay ramdam na ramdam ko at mas nagbibigay kapayapaab sa loob ko. Sa sobrang sarap sa pakiramdam nang katahimikan ay hindi ko na halos maisip kung bakit ako nandito, kung bakit nakahiga lang ako sa damuhan habang naka tingin lamang ng diretso sa ulap.I got tired of questioning His reason this past few days, alam ko kasing wala pa ako'ng makukuhang sagot sa kanya. Walang may gusto sa nangyari, nagkataon lang talaga na biktima si Nanay nang walang pusong tao at hindi man lang siya dinala sa ospital. Kung sakaling makikilala ko siya o sila, hindi ako magpapakita ng awa dahil ang sakit na naging pagmamanhid ay walang lunas. Hindi maaari na dala ko ang ganitong pakiramdam sa paglipas ng panahon habang sila ay nakakahinga nang maluwag kasi napatawad ko sila. Ang buhay na nawala ay walang katumbas at kung kailangan ko'ng magta
Forgotten Misery Chapter 38
Days have passed like a blurry, at hanggang ngayon ay hindi ko pa rin maintindihan kung bakit nangyayari ito sa akin. I'm trying to assess myself if may nagawa ba ako'ng masama, pero alam ko'ng wala ako'ng ginawa na ikakasama nila. Agatha told me that the prize from the competition wired in my account, malaking tulong iyon para sa libing ni Nanay.Marami rin kaming kapit-bahay na nakikiramay, lalo na ang mga kasamahan ni Nanay kapag nagsusugal siya at nag iinom. At least she have friends bago siya mawala, may mga taong makakaala pa rin sa kanya bukod sa akin. Grace was with me earlier pero umuwi muna siya dahil kailangan niya nang mag ayos para sa sideline niya. I have no idea na may trabaho na pala siya sa Sta. Ana, pakiramdam ko rin ay lumayo ang loob niya sa akin. Hindi ko na lang mas mabigyan nang pansin sa ngayon kasi wala na ako'ng oras problemahin pa ang iba'ng bagay.Tumingin ako sa paligid para hanapin ang taong hindi umalis s
Forgotten Misery Chapter 37
"Elisa, nagriring yung cellphone mo." That's a wake up call for me para mas lakasan ang pagpiglas ko at alisin ang mahigpit na yakap ni Hanz. Sobrang nakakahiya na lalo pa at siya ang quiz master sa competition namin. I can't take a risk and give the judges some doubt about my success.Kinuha ko ang cellphone kay Agatha at tiningnan kung sino ang caller, pero it's an unregistered number. Sinagot ko pa rin ito dahil baka emergency, bihira lamang ako'ng makatanggap ng message sa hindi ko kilalang numero. "Hello po," a simple greetings from me that wasn't given a chance to have a closing greetings for someone over the phone."Ito ba si Elisa Soriano? Ako si SPO2 Magbanlac, nasa hospital ang Nanay mo na si Lydia Soriano, na hit-and-run siya kanina at ang natanggap naming update ngayon ay binawian rin siya ng buhay bago pa makarating sa hospital. Kindly coor
Forgotten Misery Chapter 36
I'm proudly standing in front of everyone, and I'm also in the center of the field with the other remaining participants. I continually analyzing myself to see whether I can truly win the competition, and despite being surrounded by individuals who can put me under pressure, I always feel at ease and comfortable.I cast my gaze among the crowd of students on the benches, but I can't see the pair of those deep eyes that always make my core shatter while also bringing me serenity. He said he's rooting for me, but even if he doesn't, I'll do everything I can to win this."Good day, students. Before I announce the process of the final round, I want to congratulate everyone for bringing pride to your school. This type of competition is a big opportunity for all of you, and whether you win or lose, you still have a great credibility." I looked up at the top of the benches where Mrs. Crawford was speaking. "You don't have to be anxious; you can alw
Forgotten Misery Chapter 35
"Ang galing mo ah. Akala ko ay hahayaan mo lang yabangan ka nang NCR participant na iyon." Sabi ni Agatha nang makalabas kami. Ang daldal niya ngayon samantalang palipat-lipat lang yung tingin niya sa amin kanina."Wala ako'ng ginawa na mali sa kanya kaya hindi ko hahayaan na kung anu-ano na lang ang sabihin niya sa akin. Hindi naman kami close pero kung magsalita siya ay parang magkakilala kami."She just shrugged, "you're right, hindi na nga maganda tapos hindi rin matalino. Halatang hindi pinagpala katulad natin." Natawa naman ako sa sinabi niya. Her tone is casual but it was obvious that she's insulting that girl. Alam ko'ng gusto niya lang pagaanin yung mood namin kasi obvious na nainis talaga ako sa nangyari kanina. "I love your line pa nga kanina na, 'I'll advise you to study hard for you to maintain the rank 2 position. Just a second rank because I'm sure you can't beat me as rank 1.'"
