LOGINShare
Chapter 19
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56I never heard anything from Hanz until my shift in Cafe, and I never saw him again in random places. I don't know why I'm looking for him where in the first place, he's the one who left and ignored me. Nagtampo lang naman ako kasi kahit saan na lang ay dala niya yung mga information about Brie. Anything we do ay palagi siyang may kwento tungkol kay Brie. At the end, siya pa ata ang nagalit.
I just told him that I want a silent way of eating which is somehow true, pero hindi niya ba naramdaman na nagtatampo ako kasi lahat na lang naiirelate niya kay Brie. She's not here but everytime we are together, he will see me as a shadow of Brie. Naiinis ako sa kanya pero mas naiinis ako sa sarili ko kasi kahit iniwan niya ako'ng mag isa kanina at pinauwi niya ako'ng mag isa matapos niya ako'ng dalhin sa resto, ay hinahanap ko pa rin siya. Hayst, I hate how attached I am to him.
Sa bagay, wala naman talaga ako'ng maling ginawa. He's the one who did something wrong, parang hindi
Related chapters
Forgotten Misery Chapter 20
"Uy, baka dumating na si Ma'am." Nagulat ako nang bigla ako'ng kalabitin ni Ella, napatingin naman ako sa relo ko at nakitang 8 minutes na pala ako dito. "Sorry Duke, kailangan ko nang bumalik sa trabaho." Pagpapaalam ko dito, hindi ko naman sinasadyang mapatingin sa table nila Hanz. Napansin ko'ng paalis na sila habang nakayakap sa braso ni Hanz si Ruth. Mukha namang wala lang sa kaniya ang nangyari. Nginitian ko na lang ulit si Duke bago umalis. "Girlfriend ba ni pogi yung kasama niya?" Tanong ni Ella nang nasa may counter na kami. Alam ko'ng si Hanz ang tinutukoy niya kasi ito lang naman ang may kasamang babae kanina. "Bakit hindi siya ang tanungin mo para hindi ako ang lagi mo'ng kinukulit tungkol sa kanila?" Pagtataray ko dito, puro na lang si Hanz at Duke ang itinatanong niya. "Gagalit? Wag ka na magselos, mas maganda ka naman don. Saka ang arte kanina nang umoorder, gusto ay si pogi pa ang magsabi." Maarte naman talaga si Ruth, mas maganda rin
Forgotten Misery Chapter 21
Ngayon ang event na dadaluhan ni Hanz, I don't know if ako pa rin ang date niya since hindi ko pa siya ulit nakikita and ayaw ko naman mag first move just to reach him out. Hindi nga siya gumagawa ng way para makausap ako samantalang siya naman ang may kasalanan, his ego will just destroy him. Kung hindi man ako ang date niya ngayon, it's okay. Wala ako'ng magagawa doon kasi siya pa rin ang masusunod. If ako naman ay ayos lang rin, I will act normal since I already agreed with this. Napakarupok ko naman ata? Maagang umalis si Nanay , hindi ko alam kung saan siya pupunta pero naka-ayos siya. May lipstick ulit siyang suot at naka-sandals na ngayon ko lamang nakita. Iba ang pakiramdam ko sa nangyayari pero pinipili ko na lamang isang-tabi ito dahil matanda na si Nanay. Alam ko'ng kahit ayaw niya sa akin ay gagawin niya pa rin ang tama para man lang sa sarili niya. Nag ayos na ako ng mga bracelet na ibebenta ko sa mga turista. Sabi kasi ni Grace ay nasa Isla ang mga kapa
Forgotten Misery Chapter 22
Naligo ako ulit at ibinalik sa kahon ang ibinigay niyang gamit, I will just give these to him personally. Kung akala niya ay wala ako'ng mukhang ihaharap sa kanya dahil sa pag a-assume ko, then he's wrong. Nakarinig ako ng katok sa labas namin kaya lumabas ako, wala pa rin pala si Nanay. "Hi Elisa, I know it's already night pero can you join me sa may dagat." Itinaas pa ni Duke ang dala niyang basket. Nginitian ko ito ng tipid at sinabing hintayin ako kasi magpapalit muna ako nang pajama at magjajacket. "May problema ba?" Alam kong pansin niya ang pamamaga ng mata ko pero umiling lang ako, baka kapag nagsalita ako ay mapansin niya rin na paos ang boses ko. "You can also share me your problem kapag ready ka na." Tumango lang ako. Nang makarating sa tabing-dagat ay inilatag niya ang dalang blanket at inilabas ang beer in can at snacks, may lemon juice rin in can. "Ikaw may problema ka?" Tanong ko dito, hindi na nito pinuna ang pagiging paos ko na ipinagpasalama
Forgotten Misery Chaper 23
"Nay, saan po ito galing?" Tanong ko kay Nanay dahil inabutan niya ako bigla ng sampung-libo. Masyado ito'ng malaki lalo pa at alam ko na walang trabaho si Nanay. Ayaw ko siyang pagdudahan pero nagtataka na talaga ako dahil bigla niya ako'ng binibigyan ng pera para sa kuryente at pagkain. "Istupida” Mahina ako’ng d*****g nang hampasin niya ang aking braso. Huwag sanang magpasa ito, pero siguradong mapula na iyon dahil ang sakit. "Bakit mo ba kailangan pa'ng kwestyunin ang pagbibigay ko? Hindi porket nagtatrabaho at nag aaral ka ay may karapatan ka’ng magtanong nang magtanong sa mga ginagawa ko." "Hindi naman po sa ganoon, Nay." "Tumahimik ka nga Elisa, kaya ko'ng magbayad dito sa kuryente natin. Kung nagrereklamo ka dahil kailangan mo pa na magtrabaho at umuwi nang ganitong oras, edi tumigil ka na." Kitang-kita ko na naman ang galit niyang mukha, sana pala ay hindi na lang ako nagtanong. Nagtataka lang kasi talaga ako kaya hindi ko na napigilan. Nakalimutan k
Forgotten Misery Chapter 24
"I'm Brie's cousin and also best friend kaya nang makita kita ay halos mawalan na rin ako ng malay. I did not expect to saw someone who has the same features and voice with her. Honestly, it is still awkward for me kapag magkasama at magkausap tayo kasi feeling ko I'm talking to Brie." "Pwede po ba ako'ng umalis na?" I don't want to be rude pero ramdam ko kasing malapit nang pumatak ang luha ko. Hindi ko na siya hinintay pa'ng sumagot at dali-dali na ako'ng tumakbo palabas. Hindi ko alam kung saan ako pupunta pero nakita ko na lang ang sarili ko'ng nagkukulong sa isa sa mga cubicle. How dare him to treat me like this? Wala naman siyang sinabi na gusto niya ako pero he gave me motives na parang sinasabi na kanya ako. Kaya pala ang cold niya makipag usap sa akin kahapon kahit siya ang may kasalanan, and he didn't even said sorry. Iyak lang ako ng iyak, para ako'ng sira kasi wala naman kaming relasyon and he did not gave me any assurance tapos yung reaction ko ay parang pinagta
Forgotten Misery Chapter 25
I don't want to back out pero pakiramdam ko ay naiihi na ako sa kaba. Sabi ni Dean ay hintayin lang muna namin nang konting oras ang bus na sasakyan papunta sa Manila but I'm thankful na sobrang tagal nito. Ilang Linggo namin pinaghadaan ang competition and then nang nasa mismong araw na ay saka pa ata mawawala ang confidence ko. "Relax Elisa, we are well prepared." Pagpapagaan ng loob sa akin ni Ms. De Guzman. She's right, we are prepared for this competition kaya wala ako'ng dapat ikabahala. "Yes po, medyo kinakabahan lang since malaki po'ng competition ito." Iyon nga lang ba ang dahilan? Tama na ang pagiging gaga Elisa. Malawak ang Manila para magkita kami at isa pa ay sa school ang punta ko hindi gagala. Saway ko sa isip ko. "Alam ko namang mananalo ka, over 20 regions na kasali ay paniguradong champion ka." Na-boost naman ang confidence ko sa sinabi niya and at the same time mas na-pressure. They are expecting more from me kaya ibibigay ko ang most
Forgotten Misery Chapter 26
"Ayaw mo?" Turo nito sa inihiwalay ko'ng butter shrimp. "Gusto ko yung itsura, nakakatamam, pero allergy kasi ako sa hipon." "Uy kain na." Mahina ko'ng binangga ng balikat ko ang balikat niya para bumalik siya sa sarili. "Sorry, may naalala lang." For sure si Brie ang naalala niya. Siya lang naman lagi ang naalala nila sa mga action ko. Siguro ay ayaw niya na rin pahabain pa ang usapan kaya hindi na siya nagsalita pa ulit. "Ayy." Napatayo ako sa gulat ng may bumuhos na tubig sa katabi ko'ng participants. Masyadong marami at malakas ang impact noon kaya nabasa rin ako pero mas basa yung katabi ko, nagmukha na siyang naligo. "Sorry po! Sorry po" Mukhang nataranta naman si Ate na server kasi hindi niya alam kung ano ang gagawin. Pupunasan niya sana yung katabi ko pero bigla rin siyang yumuko para limutin ang mga nabasag. Nalito na siya sa mga uunahin. "It's okay, medyo madulas ang sahig dito kaya I understand." Sagot ni Leonard, nabasa ko
Forgotten Misery Chapter 27
"We prepared 40 questions divided into three categories: easy, average, and difficult. For the 'Easy' round, you will be asked 20 questions and will only need to write your answers after you hear the word 'write' from the Quiz Master. The questions will be repeated twice. We will notify you if your board needs to be raised. The 'Average' and 'Difficult' rounds will be discussed later. Good luck to everyone, and get ready for the first question." Umayos ako ng tayo pagkatapos magsalita ng Quiz Master. Hinawakan ko na ang aking marker pero hinayaan ko lang nakababa ang board, mas madali ako'ng makakapagsulat kung hindi ko ito hawak. "For the question number 1, ' What is the systematic assessment that provides information on political views, consumer buying habits and many other topics?' I'll repeat --" Matapos ulitin ng Quiz Master ang tanong ay hinintay ko na agad ang hudyat para makapag sulat. "Write" Ilang seconds lang ay tapos na ako since isang word lang naman iyon. Nang
Latest chapter
Forgotten Misery Epilogue
2 YEARS AFTER "Happy Birthday, Tito Lyro." Ang matinis na boses ni Agatha ang sumira nang katahimikan namin sa mansyon. She always have her own entrance, mas bongga raw kasi kapag agaw-pansin lagi. Today is my Dad's birthday, and I still can't believe that despite what happened two years ago, I will be thankful. Hanz made surethat Madam Hilda would be imprisoned, and he did not break his promise. Wala na rin ako'ng balita kina Governor dahil mas pinili ko'ng hindi magtanong maliban na lang sa kaso ni Nanay noon. But before that, nalaman ko pa rin na buntis pala si Grace that time and si Duke ang ama. I'm just not sure if pinanagutan siya knowing how controlling Duke's family. Pagdating ko pa lang sa Manila ay pinilit ko na si Hanz samahan ako'ng dalawin ang totoo ko'ng ama. Baka kasi kahit papaano ay mahanap ko ang konting kapayapaan sa loob ko once makaramdam ako nang totoong pagmamahal gali
Forgotten Misery Chapter 42
"NO! I want everything to end now. Madali sa'yo na sabihin yan kasi wala sayong nawala, kasi ikaw ang pinagmulan ng lahat. Pero paano naman ako'ng naging biktima niyo simula pa lang sa umpisa? From the part that I'm still in my sanity until this part." Kailan ba mawawala ang sakit na ito? I woke up with a throbbing head pero malinaw pa rin sa akin ang nangyari kagabi. Gusto ko'ng puntahan agad si Grace at marinig mula sa kanya kung nagawa niya ba talaga sa akin iyon. Siya ang una ko'ng kaibigan, lahat ng problema ko sinasabi ko sa kanya. May mga bagay na kami kang talaga ang nagkakaintindihan, kaya hindi ko matanggap, paano niya magagawa iyon sa akin? "Hindi ko sinabi na samahan mo ako, kaya ko ang sarili ko." I told Hanz before he could even complain again."All right, I will let you.""No one needs your permission."
Forgotten Misery Chapter 41
"Ruth lumabas kayo dyan!" Hindi ko tinigilan ang pagwawala sa labas ng gate nila kasi ayaw ako'ng papasukin ng guard. Kanina niya pa rin ako inaawat pero wala’ng makakapigil sa akin ngayon."Ma'am baka mawalan po ako ng trabaho, umuwi na lang po kayo." Iwinaksi ko ang kamay niyang pinipilit ako'ng ilayo sa may gate. Hindi ako aalis nang walang nagagawa rito, hindi maaaring lagi na lang ako'ng talunan kay Ruth.Tiningnan ko nang masama ang guard na mukhang kanina pa rin kinakabahan. "Buhay ang nasira dito, Kuya. Hindi ako titigil hanggat hindi sila lumalabas." Kinalampag ko’ng muli ang gate para gumawa nang mas malakas na ingay. " Lumabas kayo! Bakit biglang natatakot kayo magpakita ngayon? I won't let this day pass without making any fuss here." Natigil lamang ang aking pagwawala nang makita ko ang anino nilang unti-unting lumalapit sa pwesto ko. Ang galit ko kanina ay mas lalong nadadagdagan, gusto ko na silang patayin sa mga ka
Forgotten Misery Chapter 40
HANZ POV"Mr. Cruz, you still have a scheduled appointment with Mr. Gomez, he might not sign the contract if you don't show up again," Mrs. Mendoza remarked tremblingly, possibly because Mr. Gomez might burst out if I didn't show up later. I'm preoccupied with my personal life, and if they can't comprehend that, they should go."I don't care; if he created a mess here, send him away; I need to accomplish something more essential than his cheap signature.""But—""Just do what I said, or you want me to fire you and forget that you've been with this company for three decades." I'm just threatening her so she can't ask for anything else and insist on what I should do. Mrs. Mendoza has been a dedicated secretary since my grandpa was still the CEO; she's passionate, and we can't just let her go since she's
Forgotten Misery Chapter 39
A wonderful day, the heat of the sun doesn't even bother my skin, and the clouds make a beautiful formation. Napaka payapa ng hangin, bawat galaw ay ramdam na ramdam ko at mas nagbibigay kapayapaab sa loob ko. Sa sobrang sarap sa pakiramdam nang katahimikan ay hindi ko na halos maisip kung bakit ako nandito, kung bakit nakahiga lang ako sa damuhan habang naka tingin lamang ng diretso sa ulap.I got tired of questioning His reason this past few days, alam ko kasing wala pa ako'ng makukuhang sagot sa kanya. Walang may gusto sa nangyari, nagkataon lang talaga na biktima si Nanay nang walang pusong tao at hindi man lang siya dinala sa ospital. Kung sakaling makikilala ko siya o sila, hindi ako magpapakita ng awa dahil ang sakit na naging pagmamanhid ay walang lunas. Hindi maaari na dala ko ang ganitong pakiramdam sa paglipas ng panahon habang sila ay nakakahinga nang maluwag kasi napatawad ko sila. Ang buhay na nawala ay walang katumbas at kung kailangan ko'ng magta
Forgotten Misery Chapter 38
Days have passed like a blurry, at hanggang ngayon ay hindi ko pa rin maintindihan kung bakit nangyayari ito sa akin. I'm trying to assess myself if may nagawa ba ako'ng masama, pero alam ko'ng wala ako'ng ginawa na ikakasama nila. Agatha told me that the prize from the competition wired in my account, malaking tulong iyon para sa libing ni Nanay.Marami rin kaming kapit-bahay na nakikiramay, lalo na ang mga kasamahan ni Nanay kapag nagsusugal siya at nag iinom. At least she have friends bago siya mawala, may mga taong makakaala pa rin sa kanya bukod sa akin. Grace was with me earlier pero umuwi muna siya dahil kailangan niya nang mag ayos para sa sideline niya. I have no idea na may trabaho na pala siya sa Sta. Ana, pakiramdam ko rin ay lumayo ang loob niya sa akin. Hindi ko na lang mas mabigyan nang pansin sa ngayon kasi wala na ako'ng oras problemahin pa ang iba'ng bagay.Tumingin ako sa paligid para hanapin ang taong hindi umalis s
Forgotten Misery Chapter 37
"Elisa, nagriring yung cellphone mo." That's a wake up call for me para mas lakasan ang pagpiglas ko at alisin ang mahigpit na yakap ni Hanz. Sobrang nakakahiya na lalo pa at siya ang quiz master sa competition namin. I can't take a risk and give the judges some doubt about my success.Kinuha ko ang cellphone kay Agatha at tiningnan kung sino ang caller, pero it's an unregistered number. Sinagot ko pa rin ito dahil baka emergency, bihira lamang ako'ng makatanggap ng message sa hindi ko kilalang numero. "Hello po," a simple greetings from me that wasn't given a chance to have a closing greetings for someone over the phone."Ito ba si Elisa Soriano? Ako si SPO2 Magbanlac, nasa hospital ang Nanay mo na si Lydia Soriano, na hit-and-run siya kanina at ang natanggap naming update ngayon ay binawian rin siya ng buhay bago pa makarating sa hospital. Kindly coor
Forgotten Misery Chapter 36
I'm proudly standing in front of everyone, and I'm also in the center of the field with the other remaining participants. I continually analyzing myself to see whether I can truly win the competition, and despite being surrounded by individuals who can put me under pressure, I always feel at ease and comfortable.I cast my gaze among the crowd of students on the benches, but I can't see the pair of those deep eyes that always make my core shatter while also bringing me serenity. He said he's rooting for me, but even if he doesn't, I'll do everything I can to win this."Good day, students. Before I announce the process of the final round, I want to congratulate everyone for bringing pride to your school. This type of competition is a big opportunity for all of you, and whether you win or lose, you still have a great credibility." I looked up at the top of the benches where Mrs. Crawford was speaking. "You don't have to be anxious; you can alw
Forgotten Misery Chapter 35
"Ang galing mo ah. Akala ko ay hahayaan mo lang yabangan ka nang NCR participant na iyon." Sabi ni Agatha nang makalabas kami. Ang daldal niya ngayon samantalang palipat-lipat lang yung tingin niya sa amin kanina."Wala ako'ng ginawa na mali sa kanya kaya hindi ko hahayaan na kung anu-ano na lang ang sabihin niya sa akin. Hindi naman kami close pero kung magsalita siya ay parang magkakilala kami."She just shrugged, "you're right, hindi na nga maganda tapos hindi rin matalino. Halatang hindi pinagpala katulad natin." Natawa naman ako sa sinabi niya. Her tone is casual but it was obvious that she's insulting that girl. Alam ko'ng gusto niya lang pagaanin yung mood namin kasi obvious na nainis talaga ako sa nangyari kanina. "I love your line pa nga kanina na, 'I'll advise you to study hard for you to maintain the rank 2 position. Just a second rank because I'm sure you can't beat me as rank 1.'"
