LOGINShare
Chapter 24
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56"I'm Brie's cousin and also best friend kaya nang makita kita ay halos mawalan na rin ako ng malay. I did not expect to saw someone who has the same features and voice with her. Honestly, it is still awkward for me kapag magkasama at magkausap tayo kasi feeling ko I'm talking to Brie."
"Pwede po ba ako'ng umalis na?" I don't want to be rude pero ramdam ko kasing malapit nang pumatak ang luha ko. Hindi ko na siya hinintay pa'ng sumagot at dali-dali na ako'ng tumakbo palabas. Hindi ko alam kung saan ako pupunta pero nakita ko na lang ang sarili ko'ng nagkukulong sa isa sa mga cubicle. How dare him to treat me like this? Wala naman siyang sinabi na gusto niya ako pero he gave me motives na parang sinasabi na kanya ako. Kaya pala ang cold niya makipag usap sa akin kahapon kahit siya ang may kasalanan, and he didn't even said sorry. Iyak lang ako ng iyak, para ako'ng sira kasi wala naman kaming relasyon and he did not gave me any assurance tapos yung reaction ko ay parang pinagta
Related chapters
Forgotten Misery Chapter 25
I don't want to back out pero pakiramdam ko ay naiihi na ako sa kaba. Sabi ni Dean ay hintayin lang muna namin nang konting oras ang bus na sasakyan papunta sa Manila but I'm thankful na sobrang tagal nito. Ilang Linggo namin pinaghadaan ang competition and then nang nasa mismong araw na ay saka pa ata mawawala ang confidence ko. "Relax Elisa, we are well prepared." Pagpapagaan ng loob sa akin ni Ms. De Guzman. She's right, we are prepared for this competition kaya wala ako'ng dapat ikabahala. "Yes po, medyo kinakabahan lang since malaki po'ng competition ito." Iyon nga lang ba ang dahilan? Tama na ang pagiging gaga Elisa. Malawak ang Manila para magkita kami at isa pa ay sa school ang punta ko hindi gagala. Saway ko sa isip ko. "Alam ko namang mananalo ka, over 20 regions na kasali ay paniguradong champion ka." Na-boost naman ang confidence ko sa sinabi niya and at the same time mas na-pressure. They are expecting more from me kaya ibibigay ko ang most
Forgotten Misery Chapter 26
"Ayaw mo?" Turo nito sa inihiwalay ko'ng butter shrimp. "Gusto ko yung itsura, nakakatamam, pero allergy kasi ako sa hipon." "Uy kain na." Mahina ko'ng binangga ng balikat ko ang balikat niya para bumalik siya sa sarili. "Sorry, may naalala lang." For sure si Brie ang naalala niya. Siya lang naman lagi ang naalala nila sa mga action ko. Siguro ay ayaw niya na rin pahabain pa ang usapan kaya hindi na siya nagsalita pa ulit. "Ayy." Napatayo ako sa gulat ng may bumuhos na tubig sa katabi ko'ng participants. Masyadong marami at malakas ang impact noon kaya nabasa rin ako pero mas basa yung katabi ko, nagmukha na siyang naligo. "Sorry po! Sorry po" Mukhang nataranta naman si Ate na server kasi hindi niya alam kung ano ang gagawin. Pupunasan niya sana yung katabi ko pero bigla rin siyang yumuko para limutin ang mga nabasag. Nalito na siya sa mga uunahin. "It's okay, medyo madulas ang sahig dito kaya I understand." Sagot ni Leonard, nabasa ko
Forgotten Misery Chapter 27
"We prepared 40 questions divided into three categories: easy, average, and difficult. For the 'Easy' round, you will be asked 20 questions and will only need to write your answers after you hear the word 'write' from the Quiz Master. The questions will be repeated twice. We will notify you if your board needs to be raised. The 'Average' and 'Difficult' rounds will be discussed later. Good luck to everyone, and get ready for the first question." Umayos ako ng tayo pagkatapos magsalita ng Quiz Master. Hinawakan ko na ang aking marker pero hinayaan ko lang nakababa ang board, mas madali ako'ng makakapagsulat kung hindi ko ito hawak. "For the question number 1, ' What is the systematic assessment that provides information on political views, consumer buying habits and many other topics?' I'll repeat --" Matapos ulitin ng Quiz Master ang tanong ay hinintay ko na agad ang hudyat para makapag sulat. "Write" Ilang seconds lang ay tapos na ako since isang word lang naman iyon. Nang
Forgotten Misery Chapter 28
"Elisa, tara muna sa room para makapag refresh ka naman." Tumango agad ako sa paanyaya ni Agatha kasi mas maganda ang ambiance sa labas ng stadium at sa loob ng room. Nagpaalam kami kay Dean at pumayag naman agad ito. Pakiramdam ko ay bawat kilos at paalam ko ay papaboran nila kasi nakasalalay sa akin ang pride ng school. Baka masyado na ako'ng maging proud sa sarili ko. "Inumin mo muna ito'ng juice tapos kainin mo ito'ng cookies. I prepared these kanina nang lumabas ako ng kwarto at nalaman ko rin na maganda ito para mas maayos makapag isip. Nevertheless, relax yourself kasi 1 hour vacant pa naman tayo. May pasabog ata ang mga Quiz Master mamaya at si Mrs Crawford. Kaya siguro 3 days tayo dito kasi special exam ang gagawin bukas ng mga participants. Hindi ko pa lang alam kung ano iyon." Two days lang kasi sana kami dito and na-move raw ng 3 days. Maganda nga talaga ang Manila. Bago kami makarating dito ay marami kaming nadaanan na buildings, different height and style
Forgotten Misery Chapter 29
Minsan mapapaisip ka na lang talaga kung malas ka ba o hindi ka lang talaga suwerte. Luck was with me recently but I'm not sure this time kung kakampi ko pa ba ito. Akala ko ba ay malaki ang Manila? Hindi ko na kailangan lumabas ng Academy kasi sa loob ko pala siya mismo makikita. I just hope na hindi niya ako makita ngayon o kung makita niya man ako ay huwag na sana siyang lumapit. I am here para sa competition and to give pride sa school na kinabibilangan ko, he's not one of the reason kaya hindi dapat ako magpadala sa distraction na ito. I will treat him as a challenge for today and a big challenge for tomorrow na kailangan ko'ng malampasan. "As we begin this third level of competition, I'd like to introduce to youMr. Hanz Aiser Cruz, the 'Reigning Quizzer' of Deltran Academy. He was a strong contender in his batch, andthankfully heagreed to our request. We invited him to participate as the Quiz Master for the third level of this tournament as well
Forgotten Misery Chapter 30
"My gosh Dean. Naunahan mo pa si Elisa umiyak." Natawa naman kami sa sinabi ni Agatha. Umiiyak na kasi si Dean sa sobrang tuwa, si Mrs. Lunar rin."May special exam pa po. I will also do my best on that level kasi paniguradong mas mahirap iyon.""You can always do it, Elisa." Nag group hug ulit kaming lahat bago umupo. May announcement pa si Mrs. Crawford bago kami palabasin sa stadium."I would like to extend another gratitude for everyone who put all their efforts for this competition. You may loose on the 2nd or 3rd level, but we still all know that you did your best. Another, I personally congratulate Region IV-B for having 65 points in total which is very unusual. From the previous competitions, we only got 55-60 for the total of 3 levels. Your score is already a remark for the event that was held in Deltran Academy. Kindly give a round of applause for Ms. Elisa Soriano the representative of Region IV-B." Tumayo ako at nag-bow sa lahat. This is very overwhe
Forgotten Misery Chapter 31
"Ayy." Napatalon ako halos sa gulat nang may magsalita sa likuran ko. That was so embarrassing reaction pero hindi ko napigilan. Nilingon ko ang nagsalita at sana ay hindi na lang pala."Who cares?" Balewalang sagot ko dito. Ano ba ang pakialam niya sa ginagawa ko?"I don't, but you are under the Academy's premises." Ouch! May pakialam lang pala siya sa rules ng Academy na ito. Sa bagay, he came from this school."I am not flirting. Wala ako'ng nilalabag na rules kaya hindi mo kailangang bantayan or pakialaman ang kilos ko." Tiningnan ko ang puwesto ni Leo kasi masyado na siyang matagal. Napansin ko namang may kausap ito, professor ata? Ngayon pa talaga may kumausap sa kanya kung kailan nandito si Hanz.Hinila na lang ako bigla ni Hanz paalis kaya hindi ako agad naka react. He really has a soft hand, magaan lang rin yung paghawak niya sa akin. I don't know why I am not complaining. I don't know what's with me, naiinis ako sa ginawa niya pero gusto ko pa r
Forgotten Misery Chapter 32
I just felt disappointed again. Akala ko pa naman ay gusto niya lang talaga na magkasama kaming kumain but it turned out na pinilit lang pala siya ng mama niya. Sana na-inform man lang ako, I don't know how to act properly kapag nandyan yung parents niya. "Sana sinabihan mo man lang ako. I can't stand awkwardness and I am feeling that when you're parents are around." I don't know if minasama niya yung sinabi ko pero iyon naman talaga ang nararamdaman ko. Parang nasa bahay lang ako, limitado lang yung kailangan ikilos kasi may nakabantay at pupuna."I'm sorry. I planned to invite you kahit pa hindi sinabi ni Mom, hindi nga lang dito sa bahay kasi baka hindi ka comfortable. Don't worry, they are nice and will not do any harm with you." Alam ko naman na mabait ang mga magulang niya. Ang akin lang ay hindi ako prepared. But nevertheless, I can't do anything but to act normal and treat them with respect since wala naman silang maling ginagawa."As if I have a ch
Latest chapter
Forgotten Misery Epilogue
2 YEARS AFTER "Happy Birthday, Tito Lyro." Ang matinis na boses ni Agatha ang sumira nang katahimikan namin sa mansyon. She always have her own entrance, mas bongga raw kasi kapag agaw-pansin lagi. Today is my Dad's birthday, and I still can't believe that despite what happened two years ago, I will be thankful. Hanz made surethat Madam Hilda would be imprisoned, and he did not break his promise. Wala na rin ako'ng balita kina Governor dahil mas pinili ko'ng hindi magtanong maliban na lang sa kaso ni Nanay noon. But before that, nalaman ko pa rin na buntis pala si Grace that time and si Duke ang ama. I'm just not sure if pinanagutan siya knowing how controlling Duke's family. Pagdating ko pa lang sa Manila ay pinilit ko na si Hanz samahan ako'ng dalawin ang totoo ko'ng ama. Baka kasi kahit papaano ay mahanap ko ang konting kapayapaan sa loob ko once makaramdam ako nang totoong pagmamahal gali
Forgotten Misery Chapter 42
"NO! I want everything to end now. Madali sa'yo na sabihin yan kasi wala sayong nawala, kasi ikaw ang pinagmulan ng lahat. Pero paano naman ako'ng naging biktima niyo simula pa lang sa umpisa? From the part that I'm still in my sanity until this part." Kailan ba mawawala ang sakit na ito? I woke up with a throbbing head pero malinaw pa rin sa akin ang nangyari kagabi. Gusto ko'ng puntahan agad si Grace at marinig mula sa kanya kung nagawa niya ba talaga sa akin iyon. Siya ang una ko'ng kaibigan, lahat ng problema ko sinasabi ko sa kanya. May mga bagay na kami kang talaga ang nagkakaintindihan, kaya hindi ko matanggap, paano niya magagawa iyon sa akin? "Hindi ko sinabi na samahan mo ako, kaya ko ang sarili ko." I told Hanz before he could even complain again."All right, I will let you.""No one needs your permission."
Forgotten Misery Chapter 41
"Ruth lumabas kayo dyan!" Hindi ko tinigilan ang pagwawala sa labas ng gate nila kasi ayaw ako'ng papasukin ng guard. Kanina niya pa rin ako inaawat pero wala’ng makakapigil sa akin ngayon."Ma'am baka mawalan po ako ng trabaho, umuwi na lang po kayo." Iwinaksi ko ang kamay niyang pinipilit ako'ng ilayo sa may gate. Hindi ako aalis nang walang nagagawa rito, hindi maaaring lagi na lang ako'ng talunan kay Ruth.Tiningnan ko nang masama ang guard na mukhang kanina pa rin kinakabahan. "Buhay ang nasira dito, Kuya. Hindi ako titigil hanggat hindi sila lumalabas." Kinalampag ko’ng muli ang gate para gumawa nang mas malakas na ingay. " Lumabas kayo! Bakit biglang natatakot kayo magpakita ngayon? I won't let this day pass without making any fuss here." Natigil lamang ang aking pagwawala nang makita ko ang anino nilang unti-unting lumalapit sa pwesto ko. Ang galit ko kanina ay mas lalong nadadagdagan, gusto ko na silang patayin sa mga ka
Forgotten Misery Chapter 40
HANZ POV"Mr. Cruz, you still have a scheduled appointment with Mr. Gomez, he might not sign the contract if you don't show up again," Mrs. Mendoza remarked tremblingly, possibly because Mr. Gomez might burst out if I didn't show up later. I'm preoccupied with my personal life, and if they can't comprehend that, they should go."I don't care; if he created a mess here, send him away; I need to accomplish something more essential than his cheap signature.""But—""Just do what I said, or you want me to fire you and forget that you've been with this company for three decades." I'm just threatening her so she can't ask for anything else and insist on what I should do. Mrs. Mendoza has been a dedicated secretary since my grandpa was still the CEO; she's passionate, and we can't just let her go since she's
Forgotten Misery Chapter 39
A wonderful day, the heat of the sun doesn't even bother my skin, and the clouds make a beautiful formation. Napaka payapa ng hangin, bawat galaw ay ramdam na ramdam ko at mas nagbibigay kapayapaab sa loob ko. Sa sobrang sarap sa pakiramdam nang katahimikan ay hindi ko na halos maisip kung bakit ako nandito, kung bakit nakahiga lang ako sa damuhan habang naka tingin lamang ng diretso sa ulap.I got tired of questioning His reason this past few days, alam ko kasing wala pa ako'ng makukuhang sagot sa kanya. Walang may gusto sa nangyari, nagkataon lang talaga na biktima si Nanay nang walang pusong tao at hindi man lang siya dinala sa ospital. Kung sakaling makikilala ko siya o sila, hindi ako magpapakita ng awa dahil ang sakit na naging pagmamanhid ay walang lunas. Hindi maaari na dala ko ang ganitong pakiramdam sa paglipas ng panahon habang sila ay nakakahinga nang maluwag kasi napatawad ko sila. Ang buhay na nawala ay walang katumbas at kung kailangan ko'ng magta
Forgotten Misery Chapter 38
Days have passed like a blurry, at hanggang ngayon ay hindi ko pa rin maintindihan kung bakit nangyayari ito sa akin. I'm trying to assess myself if may nagawa ba ako'ng masama, pero alam ko'ng wala ako'ng ginawa na ikakasama nila. Agatha told me that the prize from the competition wired in my account, malaking tulong iyon para sa libing ni Nanay.Marami rin kaming kapit-bahay na nakikiramay, lalo na ang mga kasamahan ni Nanay kapag nagsusugal siya at nag iinom. At least she have friends bago siya mawala, may mga taong makakaala pa rin sa kanya bukod sa akin. Grace was with me earlier pero umuwi muna siya dahil kailangan niya nang mag ayos para sa sideline niya. I have no idea na may trabaho na pala siya sa Sta. Ana, pakiramdam ko rin ay lumayo ang loob niya sa akin. Hindi ko na lang mas mabigyan nang pansin sa ngayon kasi wala na ako'ng oras problemahin pa ang iba'ng bagay.Tumingin ako sa paligid para hanapin ang taong hindi umalis s
Forgotten Misery Chapter 37
"Elisa, nagriring yung cellphone mo." That's a wake up call for me para mas lakasan ang pagpiglas ko at alisin ang mahigpit na yakap ni Hanz. Sobrang nakakahiya na lalo pa at siya ang quiz master sa competition namin. I can't take a risk and give the judges some doubt about my success.Kinuha ko ang cellphone kay Agatha at tiningnan kung sino ang caller, pero it's an unregistered number. Sinagot ko pa rin ito dahil baka emergency, bihira lamang ako'ng makatanggap ng message sa hindi ko kilalang numero. "Hello po," a simple greetings from me that wasn't given a chance to have a closing greetings for someone over the phone."Ito ba si Elisa Soriano? Ako si SPO2 Magbanlac, nasa hospital ang Nanay mo na si Lydia Soriano, na hit-and-run siya kanina at ang natanggap naming update ngayon ay binawian rin siya ng buhay bago pa makarating sa hospital. Kindly coor
Forgotten Misery Chapter 36
I'm proudly standing in front of everyone, and I'm also in the center of the field with the other remaining participants. I continually analyzing myself to see whether I can truly win the competition, and despite being surrounded by individuals who can put me under pressure, I always feel at ease and comfortable.I cast my gaze among the crowd of students on the benches, but I can't see the pair of those deep eyes that always make my core shatter while also bringing me serenity. He said he's rooting for me, but even if he doesn't, I'll do everything I can to win this."Good day, students. Before I announce the process of the final round, I want to congratulate everyone for bringing pride to your school. This type of competition is a big opportunity for all of you, and whether you win or lose, you still have a great credibility." I looked up at the top of the benches where Mrs. Crawford was speaking. "You don't have to be anxious; you can alw
Forgotten Misery Chapter 35
"Ang galing mo ah. Akala ko ay hahayaan mo lang yabangan ka nang NCR participant na iyon." Sabi ni Agatha nang makalabas kami. Ang daldal niya ngayon samantalang palipat-lipat lang yung tingin niya sa amin kanina."Wala ako'ng ginawa na mali sa kanya kaya hindi ko hahayaan na kung anu-ano na lang ang sabihin niya sa akin. Hindi naman kami close pero kung magsalita siya ay parang magkakilala kami."She just shrugged, "you're right, hindi na nga maganda tapos hindi rin matalino. Halatang hindi pinagpala katulad natin." Natawa naman ako sa sinabi niya. Her tone is casual but it was obvious that she's insulting that girl. Alam ko'ng gusto niya lang pagaanin yung mood namin kasi obvious na nainis talaga ako sa nangyari kanina. "I love your line pa nga kanina na, 'I'll advise you to study hard for you to maintain the rank 2 position. Just a second rank because I'm sure you can't beat me as rank 1.'"
