7 YEARS AGOON THE WAY SA UNIVERSITYANNE POV“HOY! Herodes kang dimonyo ka!, bumaba ka sa sasakyan mo! Naku talaga makikita mo ang hinahanap mo” hindi ko mapigilan ang sarili ko sa pagsigaw kasabay ng malakas na paghampas sa aking manibela dahilan para walang tigil na tumunog ang aking busina sa sasakyang nakagitgitan ko. Pero kahit anong lakas ng sigaw ko ay hindi niya ako sinasagot tila nabingi na ito sa lakas ng aking busina. “Nakakainis talaga Mary ! Parang minamalas ako ngayong araw…Nakakainit ng ulo! Gusto ko ng sakalin ang lalaking ito gamit ang sarili niyang kurbata! Napaka bastos at ang yabang!. Aba sinabihan niya akong tanga at parang bata kanina! Sabi pa niya paano daw ako naka pasa sa pagkuha ng drivers license ee hindi naman daw ako marunong mag-maneho? Hay ang sarap niyang murahin. Naghahabol pa naman ako ng oras. Paniguradong mala-late ako nito sa entrance exam! Girl ayokong magkahiwalay tayo ng Unversity na papasukan” hindi ko pa rin inaalis ang kamay ko sa manibela
PRESENT TIMEANNE MENDOZA:"This is bullshit!" napapamurang bulong ko sa aking sarili. Hindi ko hahayaang mahulog ako sa patibong ni Madam Jennie Alcantara Valderama, ang future monther-in-law ko. Hindi mawala sa isip ko ng marinig ko kanina ang pakikipag-usap nito sa isang lalaki sa plano nilang pagpapadala sa akin sa kama ng ibang lalaki, at lahat ng ito ay isasakatuparan nila sa sandaling umalis na si Vince para sa kaniyang urgent business trip. Hindi ko sila hahayaang magtagumpay sa gusto nilang mangyari."Aaa..." mahina kong angal sa iniinda kong pagsakit ng aking katawan. Pilit kong binabangon ang sarili ko mula sa pagkakahiga sa malambot na kamang iyon, ngunit bago pa ako tuluyang makabangon ay umalingangaw na ang sigaw ng isang galit na lalaki mula sa silid kung saan ako naruruon."Sinong nagsabi sayong pumasok ka sa kwarto ko?!"Nanlaki ang mga mata ko sa pagkabigla. Hindi ko alam ang sasabihin ko. Pilit kong inaalala kung pano ako napunta sa lugar na iyon? At kung nasan nga b
THIRD PERSON POVPagkasabi ni Anne ay mabilis siyang tumayo , walang magawa si Hector kundi hayaan ito sa kaniyang desisyon. Hindi niya maaring pilitin ang dalaga. Nakatingin lang siya kay Anne habang pilit itong tumatayo ngunit kitang kita ang panginginig sa kaniyang mga binti, bago pa siya tuluyang bumagsak ay mabilis na pinaandar ni Hector ang kaniyang wheelchair papalapit sa kinatatayuan ni Anne. Kinapitan niya ang braso nito at magkasabay silang bumagsak sa sahig. Nalaglag si Anne sa dibdib ni Hector. Ang mabangong aroma ng katawan ni Anne ang nagpabalik sa ala-ala ng ngyaring iyon kagabi sa pagitan nila ni Hector. At ang laway ng pagnanasa ay gumuhit sa adams apple ni Hector. Sa sobrang kahihiyan ni Anne, gusto niyang bumitaw, ngunit nanghina ang kanyang mga binti at hindi siya makatayo. Muli na naman siyang bumagsak sa katawan ni Hector ng subukan niyang tumayo. Pagkatapos, narinig niya ang banayad ngunit seryosong tanong ni Hector sa ibabaw ng kanyang ulo,"nasaktan ba kita kag
Napaungol sa sakit si Hector at agad niyang inabot sa kaniyang ama ang tungkod nito. Napasimangot ako sa ginawang iyon ng matandang Valderama. Buong lakas itong sumigaw sa kaniyang anak."sabihin mo sakin ngayon. Ano ang gagawin mo para maayos ang kalokohang ginawa mo?""pakakasalan ko siya Papa, pananagutan ko kung ano man ang kasalanang ginawa ko sa kaniya."Ngumuso at halatang tutol si Don Antonio sa suhestyon ni Hector"pakakasalan mo si Anne? at pananagutan siya? sa itsura mong yan, hindi ikaw ang magdedesisyon tungkol diyan. Kailangan tanungin muna namin si Anne kung sang ayon siya sa gusto mong mangyari bago kami sumang ayon sa suhestyon mo!""Yaya, dalian mo at kunin mo ang latigo ko"Hindi naman ito kaagad sumunod sa pinag-uutos ni Don Antonio, nanatili itong nakatayo sa gilid ng matanda at nagmakaawa ito para kay Hector ."Don Antonio, baka po hindi pa kayanin ni Sir Hector? Hindi pa siya nakaka recover sa aksidenteng kinasangkutan niya, bakit hindi niya kayanin ang hagupit n
HECTOR VALDERAMANang tumalikod na si Papa ay inaya ko na si Anne na magtungo sa aming garahe. Habang naglalakad ay nakita ko sa kaniyang awra ang matinding pagkamuhi sa kahihiyang ginawa sa kaniya ni Jennie. Siguro nga ay hindi niya pa lubusang kilala ang sister-in-law kong iyon at kung gaano ito ka demonyo. Kung hindi pa niya naiintindihan ang lahat ng ngyari ngayong araw masasabi kong siya na ang pinaka tangang tao sa mundo. Lingid sa kaalaman niya na kahit na kailan ay hindi siya nagustuhan ni Jennie para sa anak nitong si Vince, palagi nitong minamaliit ang pamilya ni Anne kaya’t alam kong sa kahit na sa anong paraan ay gagawin niya para lang mawala sa landas niya si Anne. “Okay ka lang ba Anne?” tanong ko ng mahinahon sa kaniya Napabuntong hininga siya bago sumagot. “I’m sorry aaa… nadamay ka pa sa masamang planong ito ni Tita Jennie.. Ay Jennie na lang pala…” seryoso din ang kaniyang boses. “WalAnnen… matagal ko ng kilala si Jennie at lahat gagawin niya makuha lang ang gusto
HECTOR POVHindi ko iniisip ang kung anumang sinasabi ni Anne ngayon. Nagsisisi akong inalis ko kaagad ang aking daliri sa leeg ni Anne. “Tang ina ang sarap sa pakiramdam!” Bulong ko sa sarili ko. Ang lambot at ang kinis talaga ni Anne. Bahagya kong itinulak ang aking salamin , kailangan kong magtimpi. “Chill Hector. Alalahanin mo gentleman ka ngayon.” Pagpapaalala ko sa sarili.“Uhm.. ganito kasi yan Anne, siguro nung mga kapabataan ko , hindi talaga ako pasensyosong tao. Palagi akong napapa trouble pero hindi ko kailanman sinuway ang batas. Sakin dala lang yun ng mga trouble ng kabataan.”Nang mapatingin ako kay Renz pasimple ko siyang pinanlakihan ng mata. Pero makikita ang pag ngisi nito. Natatawa na lang din ako sa sarili ko. Bakit parang nababahag ang buntot ko pagdating kay Anne.To be honest, isa sa mga pang asar sakin ni Renz ay hindi daw ako nakikipag bubugan lang. Once na ako ang kinabangga , siguradong patay kagad. “Anne, yung mga negosyong pinapatakbo ko , yang mga ba
ANNE POVGulat na gulat ako sa bilis ng pangyayari. Sa isang iglap tila nagbago ang aking kapalaran . Kahapon lang ay nag-aalala ako kung saan ako titira pagkatapos ng lahat ng kaguluhang ito, wala na akong balak na bumalik pa sa unit ng mga magulang ko, pero ngayon?..., kapit ko sa kamay ko ang titulo ng unit at lupa na nakapangalan sa akin. Kaya naman nakahinga na ako ng maluwag. Hindi ko inaasahang ang tiyuhin pa ni Vince ang makakapagbigay sa akin ng ganitong klaseng pakiramdam na ligtas ako. Naiinis ako dahil dun , bilang pasasalamat ay malumanay kong sinabi “Huwag kang mag-alala Hector, aalagan kita ng maayos.”“Okay” gumuhit ang nakakabighaning ngiti sa labi ni Hector. Itinulak ko ang wheelchair ni Hector papasok sa loob ng munisipyo. At sa tulong ni Renz mabilis naming nakuha ang aming marriage certificate. Medyo nahihilo pa ako kaya hindi ko na pinansin ang kakaibang pag ngiti ng lalaking kumukuha ng picture namin ni Hector bilang katibayan sa aming kasal. Pagkakuha namin ng
HECTOR POVNang makita ko ang namumula at halos duguang pisngi ni Anne ay bahagya kong inangat ang aking salamin sa tungki ng aking ilong. Binigyan ko ng isang malamig at nakakatakot na tingin ang mga magulang niya. Saglit na natigilan si Anne sa kaniyang kinatatayuan. Nang makita ni Renz ang panlilisik ng aking mga mata ay agad niyang nilapitan si Anne para baguhin ang namumuong tensyon sa aking utak. “Miss Anne, nag-alala kasi si Boss dahil hindi ka nakabalik kagad, nag-alala siyang baka nahirapan kang buhatin ang mga gamit mo, kaya kami pumasok na para tulungan ka.”Namumula ang mga mata ni Anne at ang kaniyang pisngi ay tila namumula sa init at malamang ay nananakit ito dahil sa bahagyang pag ngiwi ng kaniyang mga labi. Marahil ay nahihiya siya kaya nanatili ang kaniyang ulo na nakayuko at hindi nangahas na tumitig sa aking mga mata, mabuti na din ito dahil hindi niya nakita ang nanlilisik kong mata. Dala lang niya ang kaniyang maliit na bag, at maliit na maleta, mabilis siyang
Ngumiti si Hector. "Ano man ang dahilan, hindi ito dahil sa shares. Hay Honey, alam mo ba kung ilang babae sa Pilipinas ang gustong pakasalan ako dahil sa mga mamanahin at kayamanan ko? Isang tango ko lang ay may dose-dosenang babaeng dumidikit sa akin. Pero hindi sila ikaw."Nanginig ang puso ni Anne. Nakuha niya ang gustong iparating ni Hector.Eksakto sa iniisip niya!Nagulat siya at natuwa, pero mas nangingibabaw ang pagkalito sa puso niya."Pero wala naman tayong koneksyon noon. Sa tuwing makikita mo ako sa lumang bahay palagi kang mukhang masungit at hindi masaya." May bahagyang hinanakit sa kanyang tinig.Tuwing nakikita niya si Hector kailangan niyang ihanda ang kanyang sarili. Ilang beses na siyang nagreklamo kay Vince na mahirap pakisamahan ang lalaking ito dahil palaging seryoso at palaging malamig sa kaniya."Ay hindi naman patas yan, magpapaliwanag ako." Napangiti si Hector , hindi niya alam kung matatawa ba siya o maiinis. "Ikaw naman kasi, hindi mo ako tinitingnan. Tuwi
Ganoon na ba katagal siyang naging abala, dahil ang dating simpleng kuya-kuyahan niya ay naging "Ninong" na niya?Tila nabasa ni Chairman Dave ang iniisip ni Hector kaya naman tumuwid siya ng tayo, pinanindigan ang dibdib, at dalawang beses na umubo."Kailangan mong matutong tawagin akong Ninong mula ngayon."Hector: ...Matagal siyang hindi nakapagsalita at sa huli, napangiti na lang siya nang may lambing. "Huwag kang mag-alala, hindi ko sasaktan si Anne.""Mabuti naman!" Singhal ni Mrs. Sanvictores.Nagpaalam nang maayos si Anne kay Chairman Dave at Mrs. Sanvictores bago siya sumakay sa kotse.Habang nasa biyahe ay nanatili siyang tahimik, at bumigat ang atmospera sa loob ng sasakyan.Habang nagmamaneho ay panakaw na sinulyapan ni Hector si Anne at sinubukang basagin ang katahimikan."Anne, pasensya na kung natagalan bago kita nasunod, madami kasing ginawang turn over sila Kuya sa akin kaya ginabi na din ako. Galit ka ba sakin dahil doon?”"Hindi." Sagot ni Anne nang walang emosyon.
Tumango nang masigla si Mrs. Sanvictores gamit ang kanyang bilugang ulo."Nang pakasalan ko si Dave, isa rin akong simpleng anak ng magsasaka. Nalito ako nang ikinasal ako sa isang mayamang pamilya. Masaya pero natatakot din ako. Alam mo bang palagi akong natatakot na baka mawala ang kasiyahang nasa harapan ko kung may sakaling may magawa akong mali."Tumagos sa puso ni Anne ang mga salita ni Mrs. Sanvictores dahil ayun din ang eksaktong naiisip niya."Kung ganoon, paano mo ito nalampasan?"Ngumiti nang mainit si Mrs. Sanvictores, "Matagal din akong nag-aalala, pero sa huli, naunawaan ko din ang lahat. Ang mga lalaki, ganyan talaga. Hindi mo sila mapipigilan kung gusto nilang umalis. Ang tanging bagay na kaya mong baguhin ay ang sarili mo. Palakasin mo ang tiwala mo sa sarili para malaya kang makapasok at makalabas sa isang kasal.Katulad ko, sa paglipas ng mga taon, nakabuo ako ng sarili kong koneksyon at industriya gamit ang mga koneksyon ng asawa ko.Sa madaling salita, kung sakali
Palihim niyang pinunasan ang kanyang mga mata dahil sa luhang pumatak doon.Ang sugat na iyon sa kanyang puso ay hindi na kailanman maghihilom.Habang tahimik niyang tinitingnan ang hardin, biglang may narinig siyang sigaw mula sa kanyang asawa."Ano?! Dave, halika rito!"Napakislot si Chairman Dave, at ang madilim na ekspresyon sa kanyang mukha ay napalitan ng pagkagulat at saya.Parang isang eunuko na biglang tinawag ng emperador at agad siyang sumagot:"O-Oo! Papunta na ako!""Matandang lalaki, naaalala ko dati mong sinabi na si Hector ay nalason ng mga kung anu-anong droga. Paano mo iyon hinarap?"Hinila ni Mrs. Sanvictores ang kamay ng kanyang mister at halatang balisa.Seryosong tiningnan ni Chairman Dave ang kanyang asawa sa unang pagkakataon"Bakit mo ako tinawag na matanda? Hindi pa ako ganoon katanda."Kung sa ordinaryong araw lang, wala siyang pake.Pero ngayong narito si Anne, kailangan pa ba talagang tawagin siyang matanda? Talaga naman!Hindi na nagpaligoy-ligoy ang kan
Sa puntong ito, hindi na makasagot si Jennie.BANG!Sa kasasabay ng tensyon, aksidenteng natapakan ni Anne ang isang bakal na platong nasa sahig, dahilan para lumikha ito ng malakas na tunog.Napalingon agad sina Jennie at Vince.Sa sandaling iyon, lumabas sila mula sa sulok ng koridor at nakita si Anne, na halatang nagulat at nahihiya sa narinig.Tila isang deer sa harap ng mga ilaw ng sasakyan si Anne—alam niyang naabutan siya.Namutla si Vince na punong-puno ng emosyon, at may bahid ng paninibugho sa kanyang mga mata."Narinig mo ba ang lahat?"Tumango si Anne, na nagulat din sa tila mahiwagang paglaro ng tadhana.Samantala, tiningnan siya ni Jennie nang may pang-uuyam, ang dulo ng kanyang labi ay bahagyang nakataas ang isang mapanuyang ngiti."Hindi ko alam kung tatawagin kitang tanga o dapat kang kaawaan.Sa tingin mo ba talagang gusto ka ni Hector?Interesado lang siya sa mga shares na hawak mo!Siguradong alam na niya ang plano nina Papa at Mama noon pa lang, kaya ka niya tinab
Saktong tumayo si Henry at binakante ang upuan ng presidente.Diretsong tumayo si Hector at naglakad patungo sa upuan ng presidente, inilagay ang mga kamay sa mesa, at matatalim ang tingin na ibinigay niya kay Jennie na parang isang lawin na nakakita ng biktima."Tingnan mo ulit, pwede na ba akong umupo sa posisyong ito ngayon?"Natakot si Jennie na parang nakakita ng multo!"Ikaw... ikaw... paano ka nakatayo?!"Napatitig din si Vince kay Anne. Nang makita niya ang kalmadong ekspresyon nito, hindi niya napigilan ang sarili at nagtanong"Alam mo na ba ito noon pa?"Ngumiti si Anne at kalmadong sumagot"Kung hindi ka nagtago noong gabing nagpunta rito ang pamilya ni Joana para manggulo malamang nalaman mo rin ito."Nabilaukan si Vince sa hiya at yumuko.Maraming direktor sa silid ang napabuntong-hininga ng malalim."Ibig sabihin, magaling na pala ang paa ni Hector!""Buti na lang at nasa tamang panig ako!"Hindi nagtagal ay opisyal nang inihayag ng general secretary ang resolusyon ng p
Anong anak-mayaman sa Tondo ang may ganitong kalaking dote?Biglang pinagsisihan ni Jennie ang lahat. Kung nalaman ko lang na may ganito palang halaga si Anne, sana siya na lang ang pinakasal ko kay Vince! Bakit pa ako nag-aksaya ng panahon sa ibang bagay?Samantala, hindi rin alam ni Anne na may shares siya. Sandali siyang natulala, pero matapang siyang tumingin kay Hector at sinabing, "Oo, pumapayag ako. Naniniwala ako sa kakayahan mo!"Ngumiti si Hector at hinawakan ang kamay ni Anne, at sinabing "Salamat, asawa ko."Lahat ng shareholders: !!!"Putik, totoo ba tong nakikita ko? Si Hector ba talaga tong nakikita kong ngumingiti? Pakshit! Sa buong buhay ko ngayon ko lang ito nakita na ganito kalambing!” "Ano to? drama ba ‘to o true love?"Naiinis na si Jennie sa pagpapakitang-gilas ni Hector at Anne kaya’t iniwang pansamantala ang inis at sumabat."Kahit pagsamahin mo pa, 30% lang ‘yan! Mas mataas pa rin ang share ng anak ko na 33%! Huwag na tayong mag-aksaya ng oras, sige na i-anun
Saglit na tumingin si Jennie kay Vince at napansin niyang nakatitig ito kay Anne. Nang makita niyang magkahawak-kamay ang dalawa at tila naglalandian, napairap siya nang mariin."Tssss. Ano bang nakakainggit sa dalawang malalanding ‘to?"Kapag nakuha na ni Vince ang posisyon ng pagiging presidente ay pwede na siyang pumili ng kahit sinong babaeng gustuhin niya.Sa puntong ito, isang matandang shareholder ang hindi na napigilang magsalita."Jennie, sinabi mong kung sino ang may mas maraming shares ang dapat masunod... Tama ‘yan. Pero hindi ako sang-ayon na ang desisyon mong ito ay makakabuti sa kumpanya."Saglit na dumilim ang mukha ni Jennie na mistulang isinusuot na niya ang korona ng isang pinuno. Sa isang malamig at matapang na tono ay sumagot siya “sige ng sabihin mo sa akin? Ano ang hindi mo sinasang-ayunan?”Ang matandang shareholder, na nasa animnapung taong gulang ay nagkrus ng kanyang mga braso at galit na sinabi“Hindi mo ba nakikita kung gaano karaming pera ang nawala sa at
Ibang-iba ang itsura ni Jennie ngayon, nakasuot siya ng isang mamahaling windbreaker, mahigpit na nakatali sa baywang niya ang isang maayos na bow, at naglalakad gamit ang kanyang pulang high heels. Ang kaniyang tindig ay nagpapakita ng matinding kumpiyansa. At punong puno ng yabang.Kasunod niya ay dumating din si Vince na nakasuot ng mamahaling suit, ngunit nakayuko ang ulo niya at nakakuba ang likod niya, halatang kinakabahan siya at parang nawalan ng sariling paninindigan. Napapailing na lang sila Anne ng kanilang ulo dahil sa totoo lang ay nasayang lang ang mamahalin niyang suot. Hinila ni Jennie ang kamay ni Vince at iginiya ito papasok sa loob ng meeting room.Dahil sa takot at kaba ay pumipihit si Vince patalikod saka bumulong sa Mommy niya. “Mommy ayoko na… hindi ko ata kaya!” Pero lalong hinigpitan ni Jennie ang pagkakahawak sa kamay niya, dinala siya sa isang silya at pinaupo sa mismong tapat ng upuan ni Hector, saka naupo si Jennie. Sa mahinang boses ay sinabi niya sa