ANNE POVPagdating ko sa Dynasty ay agad akong nagpalinga-linga ngunit hindi ko makita si Melody. Hindi ko rin alam kung saang silid siya naroroon.Mabilis kong kinuha ang cellphone ko at tinawagan siya, pero walang sumasagot.Napakapribado ng Dysnasty at walang paraan para isa-isang silipin ang bawat private room dito.Naramdaman ko ang kaba na unti-unting bumibigat sa dibdib ko. Habang tumatagal, mas lumalaki ang panganib na kinakaharap ni Melody.Hanggang sa, isang pamilyar na boses ang pumukaw sa akin.“Anne.”Napalingon ako at nakita ko si Renz na itinulak si Hector papalapit sa akin.“Halika na magpunta tayo sa control room ng cctv para mas mabilis natin silang makita.” sabi ni Hector. Dahil doon ay sobra na naman akong natuwa sa asawa ko. At hindi ko napigilan ang mapangiti ay yumapos sa kaniya.“Naku talaga, sinasabi ko na nga ba. Ikaw talaga ang lucky charm ko, i love you asawa ko!” Habang tumatagal, mas lalo akong humahanga sa pagiging prangka ni Hector at sa walang kondis
Natatawa ako ng makita kong nataranta si Vince. “Uncle Hector! Tingnan mo si Joshua… Kung magpatuloy pa si Maika sa ginagawa niya, baka hindi magustuhan ng pamilya Rascal ang magiging resulta nito?! Bilisan mo utusan mo siyang tigilan na niya si Joshua!” Tumingin ako sa asawa ko at nakita kong nanatiling kalmado ang ekspresyon ni Hector. Walang kahit anong emosyon sa kanyang mukha nang muling magsalita.“Maika, hindi mo na ba ako pinakikinggan ngayon?”Tila isang matalim na kutsilyo ang tinig niya na tumama kay Maika.Nakita kong namumula ang mata ni Maika, malalim ang kanyang paghinga at halatang hirap na hirap pigilan ang sarili. Hindi ko alam kung bakit ganuon na lang ang galit ni Joshua sa kaniya. Ngunit sa huli, marahas niyang binitiwan si Joshua.Lupaypay siyang bumagsak sa sahig at nawalan nang lakas.Samantala, si Melody ay nanginginig sa isang sulok, nakatakip ang kaniyang mga kamay sa kaniyang mukha habang humahagulgol.“Teacher Anne… huhuhu…hindi ko ito gusto… Bakit ba a
Nang magtama ang aming mga mata. Sa halip na umatras ay lalo akong nagalit.Matalim kong tinignan si Jennie. "Nagtataka lang ako Jennie, paano mo naman nalaman na nandito si Joshua?"Saglit siyang natigilan. Alam kong hindi niya inaasahan ang tanong ko.Bago pa siya makaisip ng palusot, isang pamilyar na boses ang nagpatigil sa kanya."Anne, matanda ka na. Marami ka nang bagay na kayang isipin nang mag-isa. Siguro naman may common sense ka! "Lumingon ako sa pinanggalingan ng boses at nakita ko si Hector na may bahagyang ngisi sa kaniyang labi. May kung anong kumpiyansa sa kanyang tindig, parang alam na niya ang sagot bago pa namin ito matuklasan."Pag-isipan mong mabuti, bakit biglang dumating ang Mommy mo sa parehas na oras kung kailan nagkakagulo na dito. At walang kahirap hirap ka niyang nakita.” VINCE POVSa saglit na iyon, biglang kumislap ang pagdududa sa isip ko. At alam kong may kakaiba sa mang nangyayaring ito. Alam ko na ang sagot sa isip ko pero hindi ko na ito sinabi a
"Vivian!" Pinataas ko nang bahagya ang boses ko, hindi ko nagustuhan ang sinabi niya. "Huwag mong pagsalitaan ng ganyan si Mommy. Oo, may hindi kami pagkakaintindihan sa ngayon, pero siya pa rin ang nanay natin. Bilang mga anak, hindi natin siya pwedeng husgahan nang basta-basta."Napapailing na sumimsim ng alak si Vivian. "Bahala ka, kuya. Wala akong pakialam kung anong iniisip mo. Halika, cheers na lang tayo para sa mga sugatan nating puso.""Hindi ako heartbroken." Tinanggihan ko ang pag-toast ng baso namin. Saglit akong natahimik bago muling nagsalita. "Vivian, tanong ko lang… kung sakaling malasing ako at—aksidenteng makatulog sa tabi ni Joana nang hindi ko alam… tapos aaminin ko kay Anne, sa tingin mo mapapatawad niya ako?"Saglit akong tiningnan ni Vivian at marahil iniisip niya kung nagsasabi ba ako ng totoo."Kuya, hindi mo na kailangang magkunwaring ‘paano kung.’ Alam kong matagal nang nangyari ‘yan. At sa totoo lang, hindi na ako nagulat." Sagot niya sa akin. Hindi ako
Matapos tumayo ni Anne, dahan-dahan kong itinulak ang wheelchair papunta sa sulok ng dingding. Walang sabi-sabi ay hinablot ko ang buhok ni Joshua at itinaas ang ulo niya saka ito inumpog nang malakas sa puting pader.BAGG!Agad na kumalat ang dugo sa dingding at lumilikha ng nakakagimbal na eksena.[Joshua; naramdaman ko ang matinding sakit ng pagkakaumpog niya sa akin. Pakiramdam ko ay may umugong sa aking tenga. Hindi ko masyadong maramdaman ang aking bungo, pakiramdam ko ay humiwalay ang utak ko sa loob ng aking bungo. Sa gitna ng pagdidilim ng aking paningin, narinig niya ang malamig kong boses na bumalot sa kanyang pandinig.]"Hindi kita pinatay dahil ayokong madungisan ang kamay ko. Hindi sulit na mawala ang buhay ko para sa isang hayop na katulad mo."Pagkasabi ko nito ay tumingin ako kay Maika.Namula agad ang kanyang mga mata at mariing pinigilan ang galit sa kanyang kamao.Si Renz naman ay walang pakundangang hinawakan ang ulo ni Joshua at pinagsasampal ito nang paulit-ulit
Iniutos ni Hector na ihatid si Melody pauwi.Bago umalis, mahigpit na hinawakan ni Melody ang kamay ni Anne at yumuko nang malalim: “Teacher Anne, salamat sa pagligtas sa akin. Nakaabala na naman ako sa’yo.”Hinaltak ni Anne ang ulo ni Melody at hinaplos ito: “Ayos lang, tinulungan mo rin ako noon. Dapat lang kitang suklian.Kung hindi mo ako matapang na tinulungan bilang saksi, baka naalisan na ako ng lisensya sa pagtuturo at hindi na ako makapagturo habambuhay dahil sa maling paratang ng pagnanakaw noong internship ko.”Tumingin si Melody kay Anne at pinahid ang luha niya: “Teacher, hindi mo ba ako kinasusuklaman? Ang dami mong ginawa para sa akin, kahit pa nangangahulugan ito ng pagsalungat sa pamilya Rascal. Pero sa huli, inamin ko sa korte na may relasyon ako sa walang kwentang si Joshua na yun.”Pilit na ngumiti si Anne: “Lahat tayo may sariling desisyon sa buhay. Noong bata ka pa, sa dami ng tsismis laban sa’yo, gusto mo na lang matapos ang lahat. Naiintindihan ko ’yon. Natakot
Ngumiti si Jennie at sumagot, “Oo nga, Mama. Nag-aalala lang ako na walang makakasama si Anne.”“Oh? Ibig sabihin ba wala nang ibang tao sa bahay na ito? Hindi ba nila siya kayang samahan?” Malamig na tumingin ang matanda kay Jennie, na tila may babala sa kanyang mga salita.“Ang birthday party ng Pangalawa niyong anak ngayong taon ay simpleng pagtitipon lang ng pamilya. Ikaw bilang asawa, hindi mo ba alam kung ano ang nararapat?”Ngumiti si Jennie at nagbiro, “Ano ba ‘yang sinasabi mo, Mama! Magkapatid sina Elaine at Anne, kaya pamilya rin sila.”Malamig na suminghal muli ang matanda, “Oo, magkapatid sila, pero may pagkakaiba ang taga-loob at taga-labas. Walang masama sa pagsama sa pagkain, kayang-kaya ng pamilya Valderama ang maliit na gastusin na ’yan. Ang inaalala natin ay ang ibang tao na may matatayog na ambisyon, pero manipis ang kapalaran, at gustong agawin at palitan ang tunay na haligi ng pamilya para makaangat nang madalian.”{Anne:!Napakatuwiran at diretsahan ng matanda!
Napangiti si Donya Estrelita at halos pumikit ang mga mata niya sa tuwa. Muli niyang hinaplos ang ulo ng General: “Ang tali-talino mo naman!”Sa kasabay na oras ay hinaplos din ni Anne ang ulo ng aso.Lumapit si Elaine at kunwaring walang alam, sabay tanong, “Ate, bakit parang ang lapit mo sa aso ni Hector? Hindi siya takot sa’yo.”Sakto namang hinablot ni General ang kahon mula sa kamay ni Renz, kaya’t nalaglag ang lahat ng buttons sa loob.Kinuha ng General ang isang key button at pinindot ito.Pagkatapos pindutin, dalawang beses siyang umalulong kay Elaine: “Awooo! Awooo!”Napaatras si Elaine sa takot, at namutla ang kanyang mukha.Nakita ito ng Donya Estrelita Valderama, kaya natuwa siya at sinabi sa isang katulong, “Bigyan niyo ng hita ng manok si General! Napakatalino talaga ng aso natin!”Matapos niya itong haplusin ng dalawang beses, tumayo ang matanda upang maghugas ng kamay at maghanda para sa sopas.Tinitigan ni Elaine ang matanda na tila mas masigasig pa sa isang aso kays
May gusto sanang sabihin si Chairman Dave, pero pinigilan siya ni Mrs. Heidi.“Tama na. Hayaan mo munang makapagpahinga ang kapatid mo. Tingnan mo, pagod na pagod na siya, at buntis pa!”Maingat na pinisil ni Mrs. Heidi ang balikat ni Anne: “May gagawin ka pa ba ngayong hapon? Matulog ka muna rito.”“Hindi na. May appointment ako sa isang babae na posibleng pumayag tumestigo laban kay Joshua. Malapit na ang oras.”May pag-aalalang tumingin si Mrs. Heidi kay Anne: “Sige, pero mag-ingat ka. Huwag mong kakalimutang buntis ka pa rin.” Tumango si Anne at nagtungo kasama si Maika.Sa isang coffee shop, hindi mapakali si Maika: “Bakit hindi pa dumarating ang babaeng ‘yon? Kapag hindi siya dumating agad, baka mahuli na tayo!”Paulit-ulit siyang tumingin sa kanyang relo: “Walo na lang ang natitirang oras bago ang eleksyon ng vice chairman ng foundation!”Pagkalipas ng halos isang oras, unti-unting nawalan ng pag-asa si Anne.“Mukhang hindi na siya darating.”Pagkatapos huminga nang malal
Gayunpaman, handa na rin si Anne na umatras sa pakikipaglaban bilang vice chairman.Naramdaman niyang kailangan niyang ipaliwanag kay Mrs. Heidi, asawa ni Chairman Dave ang dahilan kung bakit siya aatras sa eleksyon bilang vice chairman kaya pumunta siya sa bahay ng pamilya Sanvictores.Pagdating niya roon, masaya siyang sinalubong ni Mrs. Heidi at may misteryosong ngiti sa mukha: “Anne, naghanda ako ng damit na susuitin mo!” “damit?” Napakunot ang noo ni Anne.Hindi maitago ni Mrs. Heidi ang tuwa: “Oo, isang hand made ito mula sa magaling na designer ng pamilya Sanvictores! Hindi pa ito dumarating noon kaya hindi ko pa nasasabi. Pero kanina lang, dumating na ito sa mismong pintuan! Tiningnan na namin ng ninong mo, ang ganda talaga!”Pagkakita ni Chairman Dave kay Anne, agad nitong ibinaba ang hawak na diyaryo at tumayo: “Tiyak na babagay sa’yo ‘yan!”Kinuha ni Mrs. Heidi ang damit at itinapat ito kay Anne. “Ang ganda talaga, akmang-akma sa katawan mo, at hindi pa halata ang pagb
Ngumiti si Anne, “Lagi kang umiiwas. Hindi masaya kung gano’n. Nakalimutan kong sabihin sa’yo, kami mga mayayaman may ganyang bisyo na gusto naming nanonood ng palo na hindi umiiwas ang tao.”“nililinlang mo naman ako niyan! Hindi mo naman sinabi kanina.” Nanginginig sa sakit ang kanyang boses, pati ang mga ngipin ay naglalaban sa panginginig.“Nilinlang nga kita—e ano ngayon?” malamig ang tingin ni Anne. “Kung ayaw mong umangal, puwede naman kitang paluin ulit ng 17 beses, 'di ba?”Sa puntong ito, lumabas ang matabang walong taong gulang na anak at itinuro ang ama habang sumigaw:“Paluin mo pa! 'Yung pera mula sa palo ay pag-aari ko!”Nang marinig ito ay napakagat-labi ang ama ni Melody sa kaba.Tiningnan siya ni Anne nang may panunuya at sinabi, “Kung anong klaseng magulang, gano’n din ang anak na mapapalaki.”Pagkasabi nito, dinala nina Anne at Maika si Melody sa ospital.Pagkatapos ng gamutan, magkatabi sa kama si Anne at Maika. Muling nagtanong si Anne, seryoso ang tono niya
Makinig ka sa nanay mo kung hindi ka isinilang para maging mayaman, huwag mong piliting maranasan ang buhay na para lang sa mayayaman. Dahil kapag bumagsak ka, mas masakit ‘yan.”Sa sobrang galit ni Anne, huminto siya at biglang lumingon.Gusto mo bang ipagpatuloy ko ang susunod na eksena kung paano siya sumagot o kung paano niya pinagsabihan ang ina ni Melody sa huling pagkakataon?“'Wag ka munang umalis!”“Paano kang naging ina? Gano'n na ang sinapit ng anak mo na durog-durog na, pero ang kaya mo pang gawin ay mang-insulto?”Napakakunot ng noo ng ina ni Melody, sabay sabing, “Kaunting latay lang ‘yan. Noong bata pa kami, nagsasaka kami sa bukid—mas grabe pa ro’n.”“Ah gano’n?” Ngumiti si Anne nang may sarkasmo, humila ng upuan, at umupo nang maayos. Pagharap kay Maika, kalmado niyang sinabi: “Kunin mo nga sa kotse ang latigo.”“Okay!” Alam ni Maika na maraming gamit sa sasakyan at matagal na rin siyang pigil na pigil sa mag-asawang 'to.Nang marinig ng ama at ina ni Melody ang
"Ina ka ‘di ba? At pinayagan mong gahasain siya ng isang hayop sa mismong bahay niyo?"Hindi makatingin ang ina ni Melody. Pursado ang mga labi niya at hindi makaimik."Kung hayop si Joshua, kayo naman ang kasabwat niya! Hindi kayo nalalayo sa kanya!"Yumuko ina ni Melody na puno ng kahihiyan.Biglang lumabas ang ama ni Melody na galit na galit."Bakit naging ganito ang pamilya namin? Dahil kasalanan mo ‘to!Ikaw ang nagturo sa anak kong magsumbong sa pulis!Kung hindi dahil diyan, hindi sana kami napahamak! Hindi niya sana na-offend ang mayaman!""Tumigil ka!" Sigaw ni Anne. "May ama bang tulad mo? Ginahasa na nga ang anak mo, gusto mo pang manahimik?Ginamit mo ang perang nakuha para mapalitan ng kidney ang asawa mo! At plano mo pang gamitin ang natira para bumili ng bahay para sa anak mong lalaki! Walong taong gulang pa lang ang bata, sinimulan mo nang sipsipin ang buhay ng sarili mong anak na babae!"Napangiti ama ni Melody, pero halatang natamaan siya. Gayunman, nagsalita pa
"Binabalaan kita. Kung gusto mong mamatay, hintayin mong umatras si Anne sa eleksyon. Kung magpakamatay ka ngayon, ilalabas ko ang lahat ng litrato mo sa mismong burol mo. Kahit patay ka na, hindi ka makakahanap ng kapayapaan. Ikakahiya ka ng buong pamilya mo at sa bawat kanto, pagtatawanan ka."Pagkatapos noon ay binitiwan niya ang leeg nito at tumayo, iniwan siya roon na wasak."Hayop..." bulong ni Melody, habang nakatingin sa likuran ni Joshua at puno ng galit ang kanyang mga mata.Paglabas ni Joshua sa silid, agad sumalubong ang mga magulang ni Melody na may pakunwaring ngiti."Mr. Joshua, sinunod na namin ang lahat ng gusto mo. Tungkol naman po sa kaso ng asawa ko...""Hindi ko na itutuloy," malamig na tugon ni Joshua. Saglit siyang tumingin kay Maika na nasa labas, tapos lumingon sa bahay, tumitingin kung saan siya pwedeng lumabas. "Eh... 'yung pera po?" tanong pa ng ama ni Melody."Ibibigay ko." Saka tumalon palabas ng bintana, ang mismong bintana ng kwarto ni Melody.Pumaso
Tahimik ang buong silid.“Si Joshua, oo, may kaugnayan sa akin ang nangyari. Pero hindi ako nagkamali.Hangga’t ako ang guro ng Class 8, sisiguraduhin kong ligtas at may dignidad ang bawat estudyante ko. Ginawa ko ang tungkulin ko at para sa akin, karapat-dapat akong respetuhin bilang guro.”Pagkatapos ay tumingin siya ng diretso sa mga magulang na may halong lungkot at tapang.“Sabi n’yo, wala pa akong anak. Hindi ko alam ang nararamdaman n’yo.Tama ba ‘yon?”"Mali kayo." Matatag na tinig ni Anne."Kung dumating ang araw na magkaroon ako ng sarili kong anak kahit pa anak kong babae at harapin namin ang ganitong sitwasyon, hinding-hindi ko pipiliin ang takasan ito.""Hahanapin ko ang lahat ng paraan para protektahan ang anak ko. Magbubuo ako ng samahan ng mga magulang, magsanib-puwersa kami, at lalaban kaming magkakasama para sa kaligtasan ng mga bata.""Ituturo ko sa mga anak ko kung paano ipagtanggol ang sarili nila, kung paano umiwas sa mga lalaking may masamang balak.""Sabi nga n
Pagkatapos ng weekend, lalong lumala ang isyu ni Joshua.May mga nagsasabing babagsak na raw ang dalawang tiyo niya sa pwesto.Pero pagkalipas ng dalawang araw, ayos pa rin sila at kaliwa’t kanan ang lumabas na balita para linisin ang pangalan nila.Halimbawa, sinabing nasugatan daw ang pangalawang tiyo habang humahabol ng isang kriminal, at naospital pa ang isang matandang lalaki na sinagip niya...Ang sabi ng lahat, masyado raw makapangyarihan ang Pamilya Cruz!Isang bagong pwersa na kayang tapatan ang Pamilya Valderama !Hindi nagtagal, may naglabas ng mga lumang picture ni Joshua sa mga nightclub, at sinabing bago lang ito na patuloy pa rin siyang nananakot at abusado.Dahil dito, nag-alala na ang mga magulang ng mga estudyante sa klase ni Anne.Pagsapit ng Lunes, naimbitahan si Anne sa conference room.Kakapasok pa lamang ni Anne nang sumulyap siya sa mga magulang ng mga estudyante sa Class 8. Sa isang iglap pa lang, nabuo na agad sa isip niya ang kabuuang ideya ng sitwasyon.Me
Tumango si Hector at mahinahong nagsalita "Kaibigan ng tatay ni Charlene si Dad. Kaya noong namatay ang matanda, inampon niya si Charlene at pinalaki na parang anak."Hindi naman tanga si Anne. Halata niyang pinapaliit ni Hector ang kwento at may tinatago pa ito.Pero ngumiti siya at sabay kapit sa braso ni Hector, "Dear, ang sikreto ng mag-asawa ay katapatan. Kung meron ka man talagang naging relasyon kay Charlene, okay lang. Dahil nakaraan na 'yon. Curious lang ako. Kwento mo naman sa’kin."Habang nagsasalita siya, tumingin siya sa puting bahay sa likod ng Pamilya Valderama at bigla siyang napangiti. "Ganito na lang. Ako rin, magiging totoo sa’yo. Hindi si Vince ang unang minahal ko. Meron din akong first love.""Kuwento mo sa’kin ang tungkol sa’yo at kay Charlene, at ikukuwento ko rin ang sa’kin. Walang lihiman, okay?"Pagkarinig ni Hector, biglang nagbago ang ekspresyon niya. "Hindi puwede! Wala talaga kaming naging kahit ano ni Charlene! Mahal ko, sino yung first love m