Tahimik pa rin na ngumiti si Anne, mukhang kalmado siya, nilasahan niya ang isang lagok ng kape at tumayo."Kayo ang nahihiya, hindi ako.""Pag-usapan natin ang isyu ng sobra. Sobra ba na hindi ko bilhin ang mga damit na ito para sa inyo? Hindi naman."Inisa-isa ko na kung magkano ang kinikita ko sa isang buwan. Kumikita ako ng higit sa 15,000 kada buwan. Wala namang dahilan para bumili ako ng mga luxury goods para sa kapatid at nanay ko.""At saka, tungkol sa pagpapakumbaba. Mama, hindi naman sa hindi kita binilhan ng bagong damit. Naalala ko pa noong unang buwan ko sa trabaho, bumili ako ng mga regalo para sa lahat ng miyembro ng pamilya."Ang binigay ko sa iyo ay isang bagong damit, pero kinabukasan, nakita ko ang damit na iyon sa basurahan. Mula noon, hindi na ako bumili ng damit para sa iyo.""Kung kailangan mo talagang makipagtalo sa akin tungkol sa pagpapakumbaba, sige, pumunta tayo sa shopping street sa baba. Kaya kong bilhin ang mga damit doon, at bilang anak, kayang-kaya k
At pinagtawanan siya ni Hector dati na hindi siya makapasok kung hindi niya kayang bilhin ang mga bagay dito, pero siya na ngayon ang tinapatan sa mukha sa loob lang ng ilang segundo!Si Euleen ay sobrang galit na parang sasabog ang dibdib niya!Si Vivian ay gustong magsalita, pero tumaas ang boses ni Renz."Sinabi rin ni Hector na ang pribilehiyong ito ay para lamang kay Ms. Anne! Lahat ng mga taong konektado kay Ms. Anne, kabilang ang iba pang mga kamag-anak ni Hector, ay walang karapatan dito. Maliban na lang kung papayag si Ms. Anne."Matapos sabihin ito, tumango si Renz kay Anne at umalis.Hindi niya binanggit ang relasyon ni Anne kay Hector, kaya't ang mga hindi nakakaalam ay naguluhan.Hinawakan ni Mrs. Sanvictores ang braso ni Anne at nagtanong, "Anne, titingnan mo pa ba ang mga damit dito?"Tumingin si Anne sa kaniyang likod kung saan naruruon ang mga damit, "Sa totoo lang, hindi ko pa rin ito gaanong gusto.""Okay, tara na lang sa ibang lugar," suhestiyon ni Mrs. Sanvictores
VIVIAN POVHaist… Kung ako slow, ngayon ko lang nalaman na mas slow pa sa kaysa sa akin si Kuya Vince!"Nakakainis ka na kuya, hindi mo ba talaga gets?" bugnot kong sabi sa kaniya, halos pukpukin ko na ang ulo ko sa pagkainis kay Kuya, hindi ba talaga niya nakukuha ang punto dito? Susme nagtagal sila ng tatlong taon na hindi niya man lang makita ang ganitong bagay. Samantalang wala pa akong isang linggo, gets na gets ko na kagad ang nangyayari! Tsh. minus points talaga ‘tong si Kuya!"Ang punto dito ay sobrang kapal ng mukha ng mag-ina na iyon!" hindi ko na maiwasang tumalon-talon sa sobrang pagka-inis."Hey Vivian, wag kang magsalita ng ganyan! Walang magulang ang maghahangad ng masama para sa kaniyang anak. At walang ganyan kasamang magulang! Kung ikaw mabuti kang tao dapat marunong kang makisama sa pamilya niya.Alam ko na may magandang relasyon ni Elaine sa pamilya niya. Gusto rin siya ng mga kapatid niya, at mabait din ang mga magulang niya sa kanya. Kaya nagtataka ako kung bakit
HECTOR POVBahagyang bumuka ang mga labi ni Anne, pero itinaas ko na ang aking kamay upang pigilan siya."Ako na ang bahala."Ang mga simpleng salitang ito ay sapat na para mapalunok ng laway si Vivian. Kilala ako ni Vivian. Samantalang napuno naman ng init ang puso ni Anne. Kahit na sa sariling pamilya niya, wala pang nagsabi ng ganitong mga salita sa kanya.Kapag may nangyayari, walang kahit sino ang pumapanig sa kanya.Bahagya akong tumango kay Vivian at sinenyasan siyang maupo sa upuang ipinakuha ko sa kaniya. "Sa pamilyang ito, ako ang nakatatanda. Kaya ako ang aayos ng bagay na ganito!”Tumango lang si Anne at Vivian.“Sige Vivian kunin mo yung upuan na yun at maupo ka.“ Pagkaupong pagkaupo ni Vivian, ay agad ko siyang inutusan "Pumunta ka sa West District bukas ng umaga para sunduin ang isang tao para sa akin."Nanlaki ang mata ni Vivian at hindi makapaniwala sa sinabi ko. "Pero Uncle, may appointment ako bukas kasama ang isang celebrity! Kailangan ko siyang kunan ng litrat
Iniabot ko ang aking kamay ay hinila si Anne palapit sa akin, pinaupo ko siya sa aking kandungan. Ngumiti ako sa kaniya at mahinahon na nagtanong, "Ano ang iniisip mo kanina? Nung pinag-sasabihan ko si Vivian?"{Sa totoo lang , kanina habang tinuturuan ni Hector si Vivian, hindi niya nakalimutang obserbahan ang maliliit na ekspresyon ng kanyang asawa.}Saglit akong kinabahan nang mapansin ko ang kakaibang reaksyon ni Anne.Nakahinga naman ako ng maluwag ng bahagyang ngumiti si Anne. "Iniisip ko lang ang tungkol sa bata.""bata?" Nagulat ako sa sinabi niya. "Anak?" Isang bakas ng pagkainis ang sumilay sa aking mga mata, sabay abot ng kamay upang hawakan ang patag na tiyan ni Anne na may di makapaniwalang ekspresyon.Kung nakita lang ni Anne ang itsura ko? Makikita niya sa aking mukha na hindi ko gustong dumating ang maliit na nilalang na ito!Nagbibiro ba si Anne? Kakakasal lang namin, hindi ko gustong maging monghe, okay?!Hinawi ni Anne ang aking malaking kamay, namumula ang kaniyang
ANNE POVSa sumunod na sandali, biglang tumunog ang doorbell namin. “Haha nice timing!” pang-aasar kong bulong sa mga labi ni Hector. “Hindi good timing para sa akin, nakakainis. Hon… pwede bang itapon ko na lang ang pamangkin kong iyan sa labas.” malambing na tugon ni Hector habang hinahaplos ang aking buhok. “Sige na… buksan mo na yung pamangkin mo.” Kabasay ng pagbalik ni Anne ang pag ring ng aking cellphone. Natatawa ako habang nakatingin sa asawa ko habang papalapit sa may pintuan namin. Bugnot na bugnot siya habang binubuksan ang pintuan. Samantala, sa aking kinatatayuan bigla akong kinabahan ng makita ko ang hindi pamilyar na numerong rumehistro sa aking cellphone. Kinakabahan akong baka sila Mama ang tumatawag sa akin sa kung ano na namang gusto nilang ipagawa. Gayunpaman sinagot ko pa rin ito. Pagkasagot ko ng tawag ay narinig ko kaagad mula sa kabilang linaya ng boses ni Vince. "Anne, please ako ito. Si Vince.Huwag mong ibaba ang tawag. May sasabihin ako sa iyo." "
HECTOR POVNapailing na lang din ako at nakatingin sa pintuan ng kwarto ni Anne bago nito tuluyang isara ang pintuan. Nagulat si Vivian, namutla ang kaniyang mukha habang naglalakad papunta sa tabi ng aking wheelchair, kalahating nakaluhod at humihingi ng tawad para kay Anne."Uncle Hector, sana wag mo nang panghimasukan si hipag, okay lang?""Oo alam kong nagkakaroon sila ng problema ni kuya ngayon, at ang pangunahing dahilan noon ay dahil galit siya sa sawsawerang girl besfriend niya na yun! AKo na ang humihingi ng pasensya sa inyo dahil nadadamay ka pa tuloy ngayon.” Naalala ko din ang reaksyon ni Anne kanina, at tumango ako ng may pag-iisip "Sa tingin mo ba, si Anne ay naiinis dahil sa girl bestfriend na iyon ni Vince?” "Oo naman! Kung ako nga nabu-bwisit sa kaniya. Galit na galit ako sa babaeng yun! Sa totoo lang, hindi ito tungkol sa pagiging girl bestfriend siya o hindi. Minsan, maaaring mga female secretaries, mga senior sisters, mga female assistants, at iba pa. Yun ang n
ANNE POVHabang nasa CR si Vivian, napansin kong may isang bakanteng booth. Itinaas ko ang kurtina at akmang papasok nang bigla akong makarinig ng hindi masayang boses mula sa likuran."Ano'ng ginagawa mo? May tao dito!"Agad akong napatigil at napakunot-noo nang marinig ko ang pamilyar na boses. Paglingon ko, nakita kong nakasimangot si Jennie.Nagkatinginan kami at parehong natigilan."Ano'ng ginagawa mo dito?" tumaas ang boses niya. "Pero sakto din naman! Hinahanap kita! Hindi ko inakalang kusa kang lalapit sa akin!""Wala akong dapat sabihin sa'yo," sagot ko nang kalmado at tumalikod na para umalis.Pero bigla niyang hinila ang braso ko nang mariin, halatang iniisip niyang may kasalanan ako."Huwag kang umalis! Magpaliwanag ka impokrita!"Napailing ako. Iniisip ko ano na namang drama ng bruhang ex-byenan kong ito!"Anne, talagang noon pa man ay hindi na kita gusto! Pinilit mo pa talaga si Vince na ibigay sa'yo ang bank card niya! Ang kapal ng mukha mo! Wala kang kahihiyan?!"Muli
Pagkatapos sabihin iyon, nagbuhos siya ng tubig para kay Anne at inayos ang kanyang higaan.Nahiya si Anne, at mabilis siyang pinigilan. "Mrs. Sanvictores, huwag na po, nakakahiya naman. Maayos naman po ako, magpahinga na din po kayo at malayo ang binyahe niyo. Na-appreciate ko talaga ang pagpunta niyo dito at pagpayag sa kahilingan ng asawa ko"Ngumiti lamang si Mrs. Sanvictores at inayos ang kama, nagpalit siya ng komportableng cotton pajama, at umupo sa tabi ng higaan."Sinabi ko na kay Hector na aalagaan kita, kaya hindi muna ako babalik."Pagkatapos ay binuksan niya ang kumot at kinawayan si Anne."Anne, halika rito. Matagal ko nang gusto magkaroon ng anak na babae. Ngayong gabi, pagbigyan mo na ako at matulog tayong magkatabi."Nagkaroon ng kakaibang pakiramdam sa puso ni Anne.Mula pagkabata ay hindi niya kailanman naranasang matulog katabi ang kanyang ina.Minsan, naiinggit siya kay Elaine tuwing nakikita niyang kasama ng kanyang ina sa paglabas o natutulog magkasama.Pero sa
Pagkasigaw niya ay agad siyang nagsisi at luminga-linga sa paligid. Sa kabutihang palad, walang ibang tao sa paligid.Habang mas pinag-iisipan niya ma lalong hindi niya matanggap ang katotohanan.Sa simula pa lang ay ayaw niyang ituloy ito dahil napakasimple ng maliit na klinika at parang isang ilegal na pasilidad na walang sapat na lisensya.Nagkaroon ng saglit na katahimikan sa kabilang linya bago muling nagsalita ang kanyang kapatid,"Inamin ng matanda sa pulisya na ginalaw ka niya habang… nasa ilalim ka ng anesthesia at walang malay… ang batang dinadala mo ngayon ay siya ang totoong ama.""Ano?!"Parang binagsakan ng mabigat na martilyo ang ulo ni Joana, at dahan-dahang bumagsak ang katawan niya sa dingding."Hindi… paano… paano ako mabubuntis ng anak ng matandang iyon… ugh… ugh…hindi ako makakapayag"Pakiramdam niya ay masusuka siya sa sobrang pandidiri habang iniisip ang matandang lalaking humawak sa kanyang katawan. Napahawak siya sa kanyang bibig at pilit pinipigilan ang saril
“Sumama na lang po kayo ng matiwasay" Mahigpit na sagot ng pulis. "Inamin na ng pekeng teacaher na nag-abot ng susi ng sasakyan kay Miss Anne na kayo mismo ang nag-utos sa kanya na ibigay ang sasakyang may sira ang preno kay Miss Anne."Mabilis na nanlamig at namutla ang mukha ni Jennie.Napatingin siya kay Henry , ngunit sa halip na proteksyon, tanging matinding pagkadismaya ang nakita niya sa mata nito.Mabilis siyang lumapit at hinawakan ang kamay ng asawa, nagmamadaling nagpatunay."Hindi! Mahal, maling paratang ito! Pakinggan mo ko! Mahal! Please pakinggan mo ang paliwanag ko!Wala akong kinalaman dito! Tinawagan ko pa nga sila habang nasa daan para pigilan sila sa paggawa nito!"Pero nang matapos niyang sabihin iyon, napagtanto niyang naibulgar niya ang sarili niyang lihim at agad na nanahimik.Dahan-dahang binuksan ni Henry ang mga daliri ni Jennie, isa-isa."Wala ka na talagang pag-asa! Jennie, anuman ang maging resulta ng paglilitis sayo, maghihiwalay na tayo. Magpapagawa na
Hindi pinansin ni Vince si Joana at diretsong tumingin kay Anne"Handang isugal ni Uncle Hector ang kanyang buhay para sa’yo. Anne, kaya ko rin yung gawin!"Kasabay ng kanyang sinabi ay bahagyang ngumiti si Vince sa isang malamlam at mapanuksong paraan."Pwede na ba akong makipagkumpetensya sa kanya nang patas ngayon?"Gulat na gulat si Joana sa kanyang narinig."Kuya! Ano bang sinasabi mo! Paano mo nagagawang sabihin ang mga bagay na 'yan sa harapan ko at ng anak natin!"Pakiramdam ni Joana ay labis siyang naagrabyado!Kitang-kita niyang isinugal ng kanyang sariling kasintahan ang buhay nito para sa ibang babae at ngayon, umaamin pa ito sa tunay niyang nararamdaman sa harapan niya!Malamig na tiningnan ni Vince si Joana at walang emosyon na sinabi"Kung ayaw mong makinig, edi umalis ka.Ikaw ay ina lang ng aking anak, 'yun lang.Joana, kahit sabihing bunti ka sa anak natin pero hindi mo kayang kontrolin ang damdamin ko."Kagigising pa lang ni Anne at nang makita ang nangyayari kaya s
Samantala, ang driver ng itim na sasakyan ay mabilis na lumabas, na duguan ang ulo, tumalon sa railing, at gumulong pababa sa bundok para makatakas.Sa kabila ng lahat, naligtas si Anne dahil sa pagkaka-yakap ni Hector na bahagyang may gasgas lamang sa katawan.Nang tuluyan siyang mahimasmasan, mahigpit niyang niyakap si Hector, punong-puno ng damdamin at pasasalamat dahil sa second life niya dahil dito. Mukhang puno ng emosyon at tensyon ang eksenang ito, lalo na sa pagitan nina Anne, Hector, at Vince. Ang matinding sakripisyo ni Hector upang iligtas si Anne ay nagpapakita ng kanyang matinding pagmamahal at dedikasyon. Gayunpaman, may misteryo pa ring bumabalot sa kanilang sitwasyon, lalo na sa mga taong maaaring nasa likod ng panganib na kanilang kinakaharap. Paulit-ulit na isinugal ng lalaking ito ang kanyang buhay upang iligtas siya, at labis itong nagpagalaw sa kanyang damdamin.Ngunit sa oras na iyon ay matindi rin ang tensyon sa buong katawan ni Anne. Dahan-dahan siyang bumu
Sunod-sunod na mga sasakyang pangkomersyal na may malalakas na busina sa bubong ang mabilis na lumagpas sa sasakyan ni Anne at tumuloy sa unahan niya.Biglang may nagsalita mula sa loudspeaker sa kaniyang harapan."Paunawa sa lahat ng motorista! May isang puting sasakyan na may plakang JA7568 sa likuran natin na may sira ang preno. Pakiusapan ang lahat na lumipat agad sa pangalawang linya para sa kaligtasan ng lahat.""Paunawa sa lahat ng motorista..."Kapwa napabuntong-hininga sina Anne at Joana, kahit papaano ay nabawasan ang kanilang kaba.Lumabas na kaya pala nandito ang mga sasakyang ito ay upang tumulong at linisin ang daan para sa kanila! Sa sandaling iyon, narinig nila ang mahinahon at matatag na tinig ni Hector mula sa speaker ng cellphone."Huwag kang matakot, paparating na ang mga tao ko mula sa sangay. Malapit na din akong dumating.""Ok hon," sagot ni Anne, ngunit nanatiling tensyonado ang kanyang katawan.Pagkalipas ng sampung minuto, naitaboy na ang mga sasakyan sa pa
"Pag-isipan mo ito nang mabuti. Nagpunta ako rito para sa isang business trip, at sakto namang nasa parehong van tayo papunta dito. Sakto rin na ang pupuntahan kong eskwelahan ay malapit sa ospital na pupuntahan mo.""At si Teacher Jeffrey? Bigla siyang nagkaroon ng sakit ng tiyan at ibinigay sa akin ang susi ng kotse... Hindi ba parang masyadong co-incidence ang lahat?"Nanlaki ang mata ni Joana."Gusto mo bang sabihin na may gustong patayin ka? Napahamak lang ako dahil sumakay ako sa kotse mo?"Napailing si Anne at tiningnan siya na para bang napaka-obvious ng sagot."Ayan na nga ang sinabi ko, hindi ba?"Habang nagsasalita, saglit niyang ibinaba ang tingin sa tiyan ni Joana."Sadyang pinaalis ng may gawa nito si Vince at iniwan kang mag-isa sa sasakyan ko... Natatakot akong baka ang tunay nilang pakay ay patayin ang batang dinadala mo."Namuti ang mukha ni Joana sa narinig."Huh? Si Tita Jennie?! Sinadya niyang sabihin kay Vince kagabi na may kaibigan siyang pumunta sa Batangas Hos
Nang makita niyang hindi pa rin pumapayag si Anne, tumingin siya rito na parang kawawang kuting."Makakaya mo bang iwanan ang isang buntis na may kambal sa gilid ng daan? Hindi ko pa kabisado ang lugar na ito, wala na rin si Kuya Vince.. Natatakot ako...""Manahimik ka! Joana, hindi ako lalaki, kaya hindi uubra sa akin ang ganyan mong paglalambing," inis na sagot ni Anne habang sumusulyap sa kanya. Alam niyang kung iwan niya ito at may mangyaring masama, siya ang masisisi, kaya napabuntong-hininga na lang siya."Sige, I-kabit mo na ang seatbelt mo!" dagdag niya nang may iritasyon. Mabilis namang sumilay ang tuwa sa mukha ni Joana at agad niyang isinara ang seatbelt.Sa biyahe ay nakangiting pinagmamasdan ni Joana si Anne."Ate Anne, ang galing-galing mo noong tumakbo ka bilang vice chairman. Sobrang hanga ako sa kung paano ka nag grow.""Ate Anne, gusto ko talaga na maging pamilya tayo at ituring kang Tita ko.""Pwede ba nating kalimutan ang mga hindi pagkakaunawaan noon at magkasun
Bumilis ang tibok ng puso ni Jennie at iniisip na baka nahuli siya. Gayunpaman ay pinapasok niya si Henry at pilit na nagpapanatili na kalmado saka nagtanong, "so , bakit ka nga nandito?"Huminga nang malalim si Henry at tiningnan siya nang may pag-aalangan. "Mag-impake ka. Pupunta ako sa Japan ngayon. Isasama kita para makita mo ang mga cherry blossom."Doon unang nagkita ang dalawa noon.Dahil sa maraming taon niyang pagtuon sa pag-aaral ng virus sa katawan ni Hector, napabayaan ni Henry ang kanyang pamilya. Sa totoo lang pakiramdam niya ay may pagkakasala siya sa nangyari sa pamilya niya.Gusto niyang isama si Jennie sa isang lakad at maipadama rito ang pagmamahal at maitama ang mga pagkakamali nito.Nanlaki ang mga mata ni Jennie sa pagka-gulat, at napangiti siya nang maluwang. "Henry, hintayin mo ako, maghahanda lang ako saglit.""Mm." Tumango si Henry .Maya-maya pa ay sabay na silang umalis.Sa kanilang biyahe na bumabalik sa kanilang alaala ng kabataan, kapwa sila nadala sa