Ang isang Linggong planong business trip nila Daddy ay nagbago at tumagal iyon ng isang buwan sa hindi ko malamang dahilan. Wala silang sinabing reason. Ang nakarating lang sa akin ay ang salitang extended daw sila ni Azalea doon. "Kung may kailangan ka, sabihin mo lang para magawan namin ng paraan." ani Daddy sa tawag. "Sige, Daddy..."Sanay naman akong mag-isa kaya hindi na ito big deal sa akin. Naging pabor pa nga iyon. Sa loob ng isang buwang iyon ay naging buwelo ako. Nagawa kong lumabas ng bahay at mamasyal ng ako lang. Hindi ko rin kasama ang mga kaibigan. Wala lang, naglalakad lang ako at nagbibigay ng mas mahabang oras para makapag-isip-isip. Ginamit ko rin ang pagkakataong iyon upang magpa-check up ako sa OB. Tutal ay 18 na ako kaya hindi na ako hiningian ng consent ng parents o sobrang lucky ko lang na hindi sila mahigpit."Sure po kayo na hindi na kailangan ng parents—"Sinabi ko lang naman na naka-fixed marriage ako at busy din ang asawa ko sa business trip kaya solo la
Tila nawalan ng lakas na nabitawan ako ni Daddy nang dahil sa aking sinabi. Ilang beses pa siyang umiling na para bang kapag ito ay ginawa niya ay magbabago kung anuman ang mga sinabi ko. Gamit ang nanginginig na kamay ay inilabas ko mula sa bulsa ang ultrsound ko at ang pregnancy test. Ito ang magpapatunay na totoo ang lahat. Inilahad ko na iyon kay Daddy upang ipakita. "Ito ang ebidensya nito, Daddy." parang iyak ng pusang nag-aagaw buhay na ang boses ko. "Hindi iyan totoo. Ulitin mo nga ang sinabi mo, Hilary. Anong pinagsasabi mong buntis ka?"Kulang na lang ay mabali ang leeg sa patuloy niyang pag-iling. Bahagya la siyang umatras para bigyan ako ng distansiya. Tiningnan niya akong mabuti. Hindi pa rin siya makapaniwala base sa reaction niya. Ngalay na lang ako at lahat ay hindi niya rin tinanggap ang inaabot kong katibayan. "Dad, I'm pregnant—" Hindi ko na natuloy ang sasabihin nang biglang agawin ni Azalea sa akin ang eksena. "Anong sinabi mo, H-Hilary?" Nilapitan niya pa a
Nanginginig ang laman na dumeretso ako sa kwarto at doon umiyak nang umiyak para ilabas ang lahat. Hindi ko matanggap ang sinabi ni Dad na paraan. Wala na ba siyang ibang maisip bukod doon? Bakit kailangan niyang tahasang sabihin sa akin na ipapatanggal niya ang bata sa tiyan ko? Kumukulo ang dugo ko sa suggestion niya para lang makaligtas siya sa anumang kahihiyan. Sukdulan na umabot siya sa pagpatay sa sarili niyang dugo at laman? Hindi ako papayag. Hindi pwede! Kung ipipilit niya, isama na niya ako sa tatanggalan niya ng hininga. Wala naman sa kanyang kasalanan ang bata, bakit idadamay? Sisiguraduhin kong hindi niya magagalaw ang batang ito na nasa sinapupunan ko kahit na umabot pa sa puntong palayasin niya ako dito. "Hindi papayag si Mama, baby. Hindi ako papayag na mangyari iyon. I'm gonna keep you alive, baby. Isisilang ka. Makikita mo kung gaano kaganda ng mundo. Maririnig ko ang iyak mo, maririnig mo ang boses ko. Aalagaan kita, maniwala ka sa akin." Kinabukasan ay maaga a
Matapos ng eksenang iyon ay kinausap ako ni Daddy. Hindi para i-discuss ang mga plano sa pagbubuntis ko kung hindi ang adoption process. At marahil ay nagdududa siya na papayag ako sa kagustuhan niya kaya nagawa niya pa akong papirmahin ng kasunduan namin. Kasunduan na kapag nanganak ako ay deretso ng kukunin ng magiging mga magulang ng bata ang anak ko."Hindi ko man lang ba siya pwedeng makasama ng kahit na mga ilang araw lang, Daddy?" may pag-aalinlangan sa boses ko, naiiyak na ulit ako. "Hindi na. Baka kapag nangyari iyon ay magbago bigla ang isip mo at hiindi ka na pumayag." "Kahit ang m-mayakap, hindi rin ba pwede?" tanong ko na pumiyok na ang boses na parang mayroong nakabara sa aking lalamunan. "Kung gising ka matapos mo siyang mailabas, mayayakap mo siya ng mga ilang minuto." "After that, wala na?"Tinitigan niya ako na parang nauubos na ang pasensiya sa mga nagiging tanong ko. Humihikbi na akong umiling. Ang damot niya kahit na lang sa pagkakataong ito hindi niya ako map
Napilitan akong mag-online class sa unang taon ko sa college para lang hindi ako mahuli sa klase. Tiniis ko iyon kahit na nahihirapan sa pagbubuntis. Hindi ko kailangang araw-araw mag-biyahe para pumunta ng University. Sina Daddy at Azalea ang pumunta ng school ko at nakipag-usap mismo sa principal. Saka na lang ako papasok ng face to face after manganak at makabawi na ng lakas. Mahirap pero pilit na kinaya ko iyon. Nanatili ako sa bahay. Lumalabas lang kapag may check up. Ang garden at pool ang naging main tambayan ko at naging saksi sa halo-halong emosyon ko. Maraming mga bagay akong nami-miss gawin pero naisip ko na mababalikan ko naman silang lahat kapag nanganak na ako. Iyon na lang ang iniisip ko kapag nilalamon ako ng mga ito."Kailangan mong maglakad-lakad para naman hindi ka mas mahirapang manganak, Hilary." palaging paalala ni Azalea sa akin araw-araw. Gusto kong maging normal delivery. Ayoko na magkaroon ng hiwa sa tiyan. Though wala naman akong magagawa kung iyon ang kap
ZACCHAEUS PARKENSON POVSunod-sunod akong napalunok ng laway habang hindi mapigilan ang pagtulo ng mga luha. Hindi ako iyakin pero sa pagkakataong ito ay hindi ko ito mapigilan. Titig na titig ang mga mata kong hilam sa luha at nanlalabo sa mukha ng sanggol na nakangiting inaabot sa akin ng doctor. Sa tabi nito ay nakangiti at proud na nakatayo ang aking ina. "I-Ito na ba siya? Siya na ba ang anak namin?" hindi makapaniwala ang tono ng boses ko.Kagagaling ko lang sa airport. Dumeretso na ako agad sa hospital nang sabihin ni Mommy na on labor na raw si Hilary. Nang dumating ako dito ay nakapanganak na siya at wala na 'ring malay. Pumuslit ako papasok ng room niya kanina upang mayakap siya ng mahigpit kahit hindi niya alam."Hilary, I am really sorry baby kung mag-isa mong hinarap ang pagbubuntis mo. Babawi ako sa'yo. Hindi pa lang ngayon, pero pangako babawi ako." Nagawa ko pa siyang mabilis na halikan sa labi bago lumabas ng silid. Patungo pa lang daw doon si Tito at ayaw ko 'ring
Napilitan akong magpakasal kay Lailani matapos na puntahan ko ito mismo kung saan naka-admit. Ganun na lang ang iyak niya nang makita na ako. Kalunos-lunos ang kanyang hitsura. Wala na ni isang hibla ng buhok ang natira sa kanyang ulo. "Anong nangyari sa'yo? Bakit mo pinabayaan ang sarili mo? Ayaw mo na bang mabuhay?" Ganun na lang ang higpit ng yakap niya sa akin. Hindi ko siya pinigilan. Sa halip ay niyakap ko rin siya upang damayan. Napag-alaman ko na late na ng ma-trace ang cancer niya, huling stage na. "G-Gusto ko pang mabuhay pero anong gagawin ko? Mukhang hanggang dito lang ang tagal ko."Mahigpit ko pa siyang niyakap nang umatungal siya ng iyak. Hindi siya iba sa akin. Oo, maaaring na fall out of love ako sa kanya pero may mga pinagsamahan naman kami. Malalim din iyon. "Hindi na ba talaga kaya ng gamot?" "Hindi na. Tinapat na kami ng doctor.""Baka nagkamali lang naman sila? Baka may lunas pa. Bakit hindi mo subukang umalis ng bansa. Sa ibang bansa ka magpagamot, Lai.""A
HILARY EL FUENTE POVIlang beses kong hinila pababa ang suot na palda. Hindi na ako sanay magsuot ng uniform. January ng sumunod na taon ako nakabalik sa school na face to face. Hinintay muna nina Daddy at Azalea na maka-recover ang mental health at katawan ko. Panay ang iyak ko matapos na ma-discharge sa hospital dahil wala kaming baby na kasama umuwi ng bahay. Hindi ko man iyon pinapakita sa kanila, alam kong dama nila ang depression ko. "Kumain ka ng marami para mas mabilis kang maka-recover, Hilary." dulot palapit ng pagkain ni Azalea sa akin, "Sobrang payat mo na, hija..."Hindi niya ako magawang tingnan sa mata. Siguro ay nako-konsensiya siya kapag nakikita niya ako. Hindi naman niya kasalanan ang nangyari, dapat pang magpasalamat ako sa mga ginawa niya. Tinulungan niya akong resolbahin ang problema. "Thanks."Bagama't ngumingiti pero deep inside ay sobrang basag ako. Durog na durog. Gusto kong itanong kay Azalea kung kumusta na ang baby ko, kaso noong minsang subukan ko ay si