The ball is approaching kaya nagsimula na maghasik nang lagim ang mga kaibigan ko.
They wanted me to make Mr. Reynolds jealous, pero sure akong hindi ito magiging effective. Hindi nga ako type no'n noon, magugustuhan pa kaya?
However, they were determined to make it happen kaya hinahayaan ko na. They picked out a stunning black backless dress for me, and Marie promised to do my hair and makeup to perfection. Determined to make me drop-dead gorgeous!
"Ay, ganda ganda na ng disney princess na yarn! Pak!" Palakpak pa ni Marie.
"Truth, sis! Tingnan natin kung hindi titingin si Ethan baby mo na iyan!" ani rin ni Shanti at nag apir pa sila nitong kaibigan ko.
"Kanino ka ba talaga kampi? Kay David or Mr. Reynolds?" I asked playfully.
"I'm a David stan, through and through!" Shan declared excitedly. "Gusto ko lang makita kung may effect ka talaga sa kaniya, sis! Diba, Marie?"
"I don't know, Mr. Reynolds is pretty hot too," Marie admitted.
"Akin iyon, sis" I exclaimed, tapping her arm.
"Akala ko ba moving on era ka na?" asar niya sa akin.
"Last day today. Palugit lang!" natatawang saad ko.
We laughed together, excited for what the night would bring. Pagkatapos ng ilang minuto ay dumating na rin si David. With his black tuxedo matching my dress, he's really damn attractive.
"Pogi, ah?" asar ko habang naglalakad kami palabas ng apartment.
"Nagpapapogi 'yan, pusta ko!" asar ni Shan at bahagya pa kaming pinagdikit ni David habang tumitili.
Tumawa lang naman si David kaya natawa na lang din ako.
Malakas ang tugtog ng ballroom pagkarating namin. Agad din kaming sinalubong ng iilang kakilala at nag-uusap usap. Si Shanti ang may pinakamaraming kilala sa amin kaya nang makita nila kami sa isang tabi ay maraming lumapit sa amin.
Marami silang pinakilala sa akin but I cannot really memorize it all. I am bad with names. Only those who are the important ones.
"Yes, guys! Getting to know each na iyang dalawang iyan!" ani Shanti at tinuro kaming dalawa ni David.
Nanlaki ang mga mata ko pero tumawa lang naman ulit si David.
"Bro, good pick! I heard Olivia is an intelligent woman! Narinig ko pa nga siya salutatorian niyo noong highschool?"
"Naexpire na talino ko, huwag kang mag-expect!" I joked at David's friend na nakalimutan ko kaagad ang pangalan.
"Yes, Inigo! Lagi iyan nag-ooral recit sa klase namin. Highscores pa sa mga exams," pagmamayabang ni David sa mga kaibigan niya na parang siya ang nagpalaki sa akin.
Agad ko iyon dineny at nagpahumble effect dahil sa totoo lang, hindi naman na ako kasing sipag ngayon gaya no'ng sa highschool. Sa Literature lang naman ako masipag mag recit kaya ganoon.
Tama nga siguro ang sinabi nila, "ang batang masipag, paglaki pagod." So me.
We twisted and twirled on the dance floor, conversing with fellow students, and soaking up the fun atmosphere. My heart was racing with excitement, and I could hardly wait for Professor Reynolds to finally notice my presence next to David, just as we had planned.
Sa kabila ng aking mga pagtatangka na mag-move on mula sa aking pagkagusto sa kan'ya, hindi ko maiwasang makaramdam ng nakakatuwang sensasyon sa pag-iisip ng kan'yang magiging reaksyon.
Magagandahan kaya siya sa akin?
Alam kong imposible pero kapag ito hindi mag-work, aamin na ako sa kaniya. Para magiging klaro sa akin na wala talaga akong chance sa kaniya.
As the night wore on, my eyes kept looking around for Professor Reynolds, whom I heard was also present at the event already.
"Mr. Reynolds is here na!"
Hindi ko maiwasan na kabahan nang sobra sobra.
"For sure he is..." I tried to sound unattentive para kunwaring hindi ko talaga siya hinahanap pero alam ko sa sarili kong nahanap na rin agad siya ng mga mata ko kahit dim ang paligid.
Tila abala siya sa pakikipag-usap sa ibang kasamahan, at hindi ko matukoy kung nakita na niya ako dahil medyo malapit lang din naman siya sa puwesto namin.
A part of me yearned for his attention, while another part dreaded the possibility of rejection.I stared intently at the woman accompanying him, trying to ascertain if she was his type. As Shan had suggested, she was a mature woman with a captivating physique, seemingly around the same age as him. Hindi iyon si Xandra pero sa nakikita ko, she's more beautiful than Xandra.
"Let's dance, Via! Maganda ang song," ani David at inilahad ang kaniyang kamay sa akin.
"Parang tanga ito!" Natawa ako at tumayo na.
Hindi naman iyon slow music para maging pormal siya sa pag-alok sa akin. In fact it's a sexy up-beat song kaya mapapaindayog talaga ang kalandian mo sa katawan.
On the enchanting dance floor, I surrendered to the rhythm, closing my eyes as each movement wove a tale of desire. The neon lights painted a sultry scene, and the music became the pulse of a secret seduction. Lost in the dance, I indulged in the tempting allure of my private world, where every step whispered a story of longing and passion.
Naramdaman ko ang bahagyang hawak ni David sa aking baywang kaya napalingon ako sa kaniya. Ngumisi lang siya sa akin at bahagyang binigyan ako ng space pero nakahawak pa rin siya sa baywang ko.
As we swayed to the music, I caught Professor Reynolds stealing glances in our direction. His brows furrowed slightly, and my heart skipped a beat. Was he watching me?
Just then, Marie approached me with excitement in her voice. "Akin muna siya, David, huh?"
She smiled at him before dragging me while still dancing. Napabitiw si David sa akin nang dumating ang kaibigan. Nasa dance floor pa rin naman kami pero chumismis pa rin si Marie sa akin.
"Via, he's noticed you. I saw the look on his face. Keep it up!"
"Really? Should I retouch my makeup?"
The moment's thrill was too much to handle, and even Shan chimed in to say, "No need for retouching, gaga! You're already stunning!"
With newfound confidence, I continued to enjoy the evening stealing glances at Ethan. I don't know if he noticed my secret glimpse of him but I want him to know that I enjoyed his stolen glances too. We laughed and danced. And all the while, I couldn't shake the feeling that Professor Reynolds was watching.
Pagkatapos naming magsayaw ay nagpunta kami sa iilang mga kaibigan bago nagpunta sa bar station. After a few more shots, I felt David's hand on my lap. My attention, however, was fixed on Mr. Reynolds, trying to catch a glimpse of him. Every time our eyes met, my heart skipped a beat, especially when his gaze darkened.
Parang hindi ata matutuloy ang bounce back era ko, ah. Continue ko pa ata itong delulu era ko!
But...is he really jealous? Or am I just really delusional plus very supportive friends?
Hindi tuloy matigil ang bibig nina Shan at Marie kahit two days na ang nakalipas mula noong ball. It ended in a peaceful way pero hindi iyon peaceful sa akin dahil parang mas lalo akong naguguluhan dahil sa mga tingin ni Ethan sa akin.
Distracted tuloy ako sa mga klase at noong oras na para sa Lit class, wala rin ako sa mood at hindi ko kayang matingnan si Ethan. Good thing, he didn't do an oral recitation today dahil baka mapapahiya pa ako.
"Sandali lang, Miss Dela Vega."
Professor Reynolds stopped me with a curious glint in his eyes as I walked out of class,
Napalunok ako at napatingin sa kaniya. This is the first time our eyes met each other today. Hindi ko rin alam kung bakit hindi ko siya magawang tingnan.
"P-Po?"
He looked at me seriously, "I couldn't help but notice you at the university event. You seemed to be having a blast."
My heart skipped a beat as I tried to play it cool. "Yes, Prof, it was an amazing evening."
He raised an eyebrow. "Among all my students, I think it's only you who didn't approach me."
Nawalan ako ng sa sasabihin sa gulat. "H-Huh? Ah... I was busy talking with...ano, other people po."
He nodded and I felt like he sensed that I was lying. "I had no idea you were close with David. I don't recall seeing you two talk in my class before."
I couldn't help but laugh. "That's because we only started talking recently, thanks to a mutual friend."
A mischievous grin spread across his face. "It seems like he likes you."
My cheeks flushed at his comment. "I guess so. And I happen to like him too," I replied with a playful giggle.
Suddenly, his smile faded, and he nodded thoughtfully. "I'm glad to hear that. Students need to have a healthy balance between their studies and personal life. Keep up the good work."
Napakunot noo ako. I got kinda confused and happy, trying to understand what he meant. Was he a bit jealous, o guni guni ko lang ito? After Ethan left, I kept thinking about the stuff going on, like the feelings in the air.
Hi! This is lunamour, I will be starting to update this book maybe thrice or four times a week (or more if I will not be too busy with my work.) Salamat po sa pagbabasa! Happy New Year!
THE next few days were a whirlwind of emotions and confusion. Umuwi sa kanilang mga probinsya ang dalawa kong kaibigan kaya naiwan ako sa dorm ng mag-isa. Wala tuloy akong mapagsabihan sa kung anong ganap dahil hindi naman nagrereply sina Shan at Marie sa mga texts ko.Professor Reynolds's unexpected comments about the last ball left me wondering. Did he feel a twinge of jealousy, or guni-guni ko na naman ito?Kaya nang dumating na ang Lunes at habang naglalakad ako papasok sa campus, ang gulo ng isip ko. Hindi pa man ako nakaliko sa isang pasilyo ay biglang nagpakita ang dalawang tao na kanina ko pa hinahanap."What's the scoop, Via? Spill it!"I rolled my eyes. "Hindi kayo nagrereply sa akin!"Niyakap ako kaagad ni Shanti. "Sorry na kasi, mamsh! Alam mo naman, sobrang busy ng buhay naming dalawa kapag nasa probinsya!"Ngumuso ako. "Mga gamit niyo?""Inuwi namin. Hindi kami pumasok sa first subject."Tumango ako at tiningnan ang paligid."So ano nga ang chika, girl! Tungkol ba sa hot
NAPALUNOK ako nang maramdaman kong may kung ano akong takot na naramdaman sa boses niya.Binigyan ako ni David ng nag-aalalang sulyap at pinisil ang kamay ko bago umalis. "Sunduin kita mamaya, Via."As David left, Professor Reynolds focused on me. Hindi na siya nag-aksaya ng panahon at agad na humalukipkip at sumandal sa kaniyang table."Via, we're here to learn. Personal matters should stay outside the classroom."Nalilito, napakunot ang noo ko. "Sir, what do you mean? Nag-uusap lang kami pagkatapos ng klase."Tumingin siya sa mga kamay ko, tapos tumingin ulit sa akin. "It's important to keep things professional. People might get the wrong idea."
Pagkaalis nila, hindi ko maalis ang halo-halong emosyon. Anger, confusion, and a hint of something I refused to accept– marahil isang bahid ng kasiyahan? Sa kabila ng una kong desisyon na manatiling galit kay Propesor Reynolds, ang hindi inaasahang kilos niya ay nagdulot sa akin ng pagtatanong sa kanyang intensyon sa akin.Halos umalis ang kaluluwa ko at agad na napatili nang biglang tumunog ang cellphone ko.Putangina! Sino ba 'tong sumira sa pagmumuni-muni ko?!Unknown Number:Hi! This is Professor Reynolds. I got your number from David. I heard from your friends that you are sick. Eat the porridge and drink the medicine, please. Hope you'll get better soon. Bumilis ang tibok ng puso ko, magkahalong pagkalito at kilig. Pabilis ng pabilis ang kabog nito na parang isang masiglang tambol na gustong lumabas sa dibdib ko.Mabilis na lumipas ang mga oras habang iniisip ko kung haharapin ko ba siya tungkol sa note at text o hahayaan na lang siya, as if na wala akong natanggap na kung ano.
I woke up to the sunlight filtering through the curtains. Iminulat ko ang aking mga mata nang may napansin na parang kakaiba… Puting kisame…malamig…Teka−Mabilis akong napaupo. Teka! Nasaan ako?! Aray!Sumakit ang ulo ko habang sinusubukan kong pagsama-samahin ang mga pangyayari kagabi. Agad din akong napatingin sa aking damit at napagtanto kong nakasuot ako malaking t-shirt!Shet! Sumama ba ako sa kung sino sino kagabi?!Pero…sa pagkaalala ko…nasa sasakyan ako ni Shan! Paanong−Memories flooded back in fragments— ang nag-aalalang ekspresyon ni Ethan habang hinahatid ako dahil hindi niya alam kung saan ako nakatira. Ang pangungulit kong sasakay sa kaniyang sasakyan. At ang−Putang*na, Olivia Dela Vega! Anong pinag-iisip mo kagabi at hinalikan mo siya at naghahamon ka pa na dalhin ka rito…wait!NASA BAHAY NIYA BA AKO?!Wait− Malaking tshirt…nasaan ang damit ko? Tumayo ako at hinanap ang stiletto ko. Nasaan na ba iyon? Kailangan kong makatakas rito! Wala akong mukhang ihaharap sa kaniy
AMIDST the hustle and bustle of Madrid publishing house, I found myself seated at a cluttered desk. The air was thick with the invigorating scent of freshly brewed coffee and the lively chatter of Spanish voices. Kahit alam ko na malapit na ang deadline nitong mga manuscript, hindi ko pa rin magawang mag-concentrate dahil tila wala ako sa sariling pag-iisip.Habang ini-edit ko ang manuscript ng isang author mula rito sa Madrid, nabigla ako nang tumunog ang aking cellphone. My heart leaped into my throat as I saw the familiar names of Shan and Marie flashing in bold letters.Ini-swipe ko ang screen at inilapit ang cellphone sa aking tenga, the warmth of their voices carrying across the miles."Hola, Via," Marie's voice, always soothing, greeted me."Hi, guys!" I replied, a smile tugging at the corners of my lips. "What's up?"Tumili si Shan kaya agad akong napangisi. Her enthusiasm was infectious. "Guess what, Via? We're planning a reunion!"The words hit me like a gust of wind, stirri
BAWAT apak ko sa daan ay para rin akong lumilipad. I woke up later than my supposed schedule that's why, right now, I'm like going somewhere like a bat out of hell.Marie is the reason why this happened and for sure, I'll make sure to have my sweet revenge for her later.Darn it! I'll just wish that by the time I reach the classroom, he's not there...or he won't notice me!I glanced at my watch. Hell, I was running pretty late. With each step, my excitement mounted.What? Excitement? I am supposed to feel the opposite!Come on, Via!Inikot ko ang hallway at parang tumakbo ako ng ilang karera sa tambol ng puso ko. Inayos ko nang bahagya ang aking buhok at tiningnan ang sarili sa salamin. Medyo haggard ang mukha ko kaya mabilis akong nagpowder at naglagay lang ng konting tint sa magkabilang pisngi pati na rin sa labi.Tumikhim ako nang makontento na sa aking hitsura. Naalala ko na naman si Marie. Humanda talaga sa akin iyon mamaya. Late na talaga ako!Wala naman talaga akong pakialam ku
DURING the next few days, Shan and Marie brought new people into our circle. Although I didn't feel particularly enthusiastic about them, naging mabait din naman ako kahit papaano. "Mauna na ako, girls!" paalam ko kina Shan at Marie."Ayusin mo ang paglandi sa professor mo, Via!" asar nila sa akin. Kumindat lang ako at humagikgik na umalis. Malapit na ako sa lecture hall nang may namataan ako. Teka! Ang honeybunch sugarplum ko 'yon, ah?Bahagya akong lumapit sa kung saan sila nakatayo. Ethan is smiling for ear to ear to the new professor. Napaisa ang kilay ko. Lalo na noong nakita kong ginulo ni Ethan ang buhok ng babae at kinurot naman siya nito bilang ganti!Aba't!Tiningnan ko ang kaniyang katawan. Her body curves are in the right places. Makinis din ang balat nito at maganda. I kind of felt insecure to my body. Pero, I have curves din naman, 'no! So...mali si Shan. Hindi sa hindi gusto ni Ethan ang romance. He loves it. He's waiting for it. Siguro ang babaeng ito ang girlfriend
Tears streamed down my face as I returned home, heartbroken and in distress. Pero kahit ano pa siguro ang kalungkutan ang ibigay sa akin, I still have my amazing friends."Shuta kang babae ka! Huwag ka na magmukmok diyan!" Turo ni Marie sa akin sabay lapit sa akin.Hindi naman nagsalita si Shanti. Binigyan niya lang ako ng panibagong beer."Stop mo na kasi iyang crush crush mo kay Sir Ethan. Todo iyak ka ngayon e hindi pa naman sila nagkabalikan!" singhal ni Marie sa akin. Sinakop niya pa ang buhok ko at inilagay niya iyon si gilid."Well, hindi pa naman pala nagkabalikan, e 'di landiin mo," kalmadong suhestiyon ni Shan sa akin. Napanguso ako at tiningnan siya. "Hindi ako malandi, 'no...""Maharot lang. Maharot! Ikaw talaga, Via! Nanggigigil ako sa'yo!" ani Marie at dinuro ulit ako.Mas lalo akong naiyak at nilagok ang beer. "Bigyan mo kasi ng chance iyong manok ko, Via! Sabi no'n nag-request follow sa socials mo, hindi mo naman daw inaaccept!" ani Shan at tumabi sa akin para uminom
I woke up to the sunlight filtering through the curtains. Iminulat ko ang aking mga mata nang may napansin na parang kakaiba… Puting kisame…malamig…Teka−Mabilis akong napaupo. Teka! Nasaan ako?! Aray!Sumakit ang ulo ko habang sinusubukan kong pagsama-samahin ang mga pangyayari kagabi. Agad din akong napatingin sa aking damit at napagtanto kong nakasuot ako malaking t-shirt!Shet! Sumama ba ako sa kung sino sino kagabi?!Pero…sa pagkaalala ko…nasa sasakyan ako ni Shan! Paanong−Memories flooded back in fragments— ang nag-aalalang ekspresyon ni Ethan habang hinahatid ako dahil hindi niya alam kung saan ako nakatira. Ang pangungulit kong sasakay sa kaniyang sasakyan. At ang−Putang*na, Olivia Dela Vega! Anong pinag-iisip mo kagabi at hinalikan mo siya at naghahamon ka pa na dalhin ka rito…wait!NASA BAHAY NIYA BA AKO?!Wait− Malaking tshirt…nasaan ang damit ko? Tumayo ako at hinanap ang stiletto ko. Nasaan na ba iyon? Kailangan kong makatakas rito! Wala akong mukhang ihaharap sa kaniy
Pagkaalis nila, hindi ko maalis ang halo-halong emosyon. Anger, confusion, and a hint of something I refused to accept– marahil isang bahid ng kasiyahan? Sa kabila ng una kong desisyon na manatiling galit kay Propesor Reynolds, ang hindi inaasahang kilos niya ay nagdulot sa akin ng pagtatanong sa kanyang intensyon sa akin.Halos umalis ang kaluluwa ko at agad na napatili nang biglang tumunog ang cellphone ko.Putangina! Sino ba 'tong sumira sa pagmumuni-muni ko?!Unknown Number:Hi! This is Professor Reynolds. I got your number from David. I heard from your friends that you are sick. Eat the porridge and drink the medicine, please. Hope you'll get better soon. Bumilis ang tibok ng puso ko, magkahalong pagkalito at kilig. Pabilis ng pabilis ang kabog nito na parang isang masiglang tambol na gustong lumabas sa dibdib ko.Mabilis na lumipas ang mga oras habang iniisip ko kung haharapin ko ba siya tungkol sa note at text o hahayaan na lang siya, as if na wala akong natanggap na kung ano.
NAPALUNOK ako nang maramdaman kong may kung ano akong takot na naramdaman sa boses niya.Binigyan ako ni David ng nag-aalalang sulyap at pinisil ang kamay ko bago umalis. "Sunduin kita mamaya, Via."As David left, Professor Reynolds focused on me. Hindi na siya nag-aksaya ng panahon at agad na humalukipkip at sumandal sa kaniyang table."Via, we're here to learn. Personal matters should stay outside the classroom."Nalilito, napakunot ang noo ko. "Sir, what do you mean? Nag-uusap lang kami pagkatapos ng klase."Tumingin siya sa mga kamay ko, tapos tumingin ulit sa akin. "It's important to keep things professional. People might get the wrong idea."
THE next few days were a whirlwind of emotions and confusion. Umuwi sa kanilang mga probinsya ang dalawa kong kaibigan kaya naiwan ako sa dorm ng mag-isa. Wala tuloy akong mapagsabihan sa kung anong ganap dahil hindi naman nagrereply sina Shan at Marie sa mga texts ko.Professor Reynolds's unexpected comments about the last ball left me wondering. Did he feel a twinge of jealousy, or guni-guni ko na naman ito?Kaya nang dumating na ang Lunes at habang naglalakad ako papasok sa campus, ang gulo ng isip ko. Hindi pa man ako nakaliko sa isang pasilyo ay biglang nagpakita ang dalawang tao na kanina ko pa hinahanap."What's the scoop, Via? Spill it!"I rolled my eyes. "Hindi kayo nagrereply sa akin!"Niyakap ako kaagad ni Shanti. "Sorry na kasi, mamsh! Alam mo naman, sobrang busy ng buhay naming dalawa kapag nasa probinsya!"Ngumuso ako. "Mga gamit niyo?""Inuwi namin. Hindi kami pumasok sa first subject."Tumango ako at tiningnan ang paligid."So ano nga ang chika, girl! Tungkol ba sa hot
The ball is approaching kaya nagsimula na maghasik nang lagim ang mga kaibigan ko. They wanted me to make Mr. Reynolds jealous, pero sure akong hindi ito magiging effective. Hindi nga ako type no'n noon, magugustuhan pa kaya? However, they were determined to make it happen kaya hinahayaan ko na. They picked out a stunning black backless dress for me, and Marie promised to do my hair and makeup to perfection. Determined to make me drop-dead gorgeous! "Ay, ganda ganda na ng disney princess na yarn! Pak!" Palakpak pa ni Marie. "Truth, sis! Tingnan natin kung hindi titingin si Ethan baby mo na iyan!" ani rin ni Shanti at nag apir pa sila nitong kaibigan ko. "Kanino ka ba talaga kampi? Kay David or Mr. Reynolds?" I asked playfully. "I'm a David stan, through and through!" Shan declared excitedly. "Gusto ko lang makita kung may effect ka talaga sa kaniya, sis! Diba, Marie?" "I don't know, Mr. Reynolds is pretty hot too," Marie admitted. "Akin iyon, sis" I exclaimed, tapping her arm.
Tears streamed down my face as I returned home, heartbroken and in distress. Pero kahit ano pa siguro ang kalungkutan ang ibigay sa akin, I still have my amazing friends."Shuta kang babae ka! Huwag ka na magmukmok diyan!" Turo ni Marie sa akin sabay lapit sa akin.Hindi naman nagsalita si Shanti. Binigyan niya lang ako ng panibagong beer."Stop mo na kasi iyang crush crush mo kay Sir Ethan. Todo iyak ka ngayon e hindi pa naman sila nagkabalikan!" singhal ni Marie sa akin. Sinakop niya pa ang buhok ko at inilagay niya iyon si gilid."Well, hindi pa naman pala nagkabalikan, e 'di landiin mo," kalmadong suhestiyon ni Shan sa akin. Napanguso ako at tiningnan siya. "Hindi ako malandi, 'no...""Maharot lang. Maharot! Ikaw talaga, Via! Nanggigigil ako sa'yo!" ani Marie at dinuro ulit ako.Mas lalo akong naiyak at nilagok ang beer. "Bigyan mo kasi ng chance iyong manok ko, Via! Sabi no'n nag-request follow sa socials mo, hindi mo naman daw inaaccept!" ani Shan at tumabi sa akin para uminom
DURING the next few days, Shan and Marie brought new people into our circle. Although I didn't feel particularly enthusiastic about them, naging mabait din naman ako kahit papaano. "Mauna na ako, girls!" paalam ko kina Shan at Marie."Ayusin mo ang paglandi sa professor mo, Via!" asar nila sa akin. Kumindat lang ako at humagikgik na umalis. Malapit na ako sa lecture hall nang may namataan ako. Teka! Ang honeybunch sugarplum ko 'yon, ah?Bahagya akong lumapit sa kung saan sila nakatayo. Ethan is smiling for ear to ear to the new professor. Napaisa ang kilay ko. Lalo na noong nakita kong ginulo ni Ethan ang buhok ng babae at kinurot naman siya nito bilang ganti!Aba't!Tiningnan ko ang kaniyang katawan. Her body curves are in the right places. Makinis din ang balat nito at maganda. I kind of felt insecure to my body. Pero, I have curves din naman, 'no! So...mali si Shan. Hindi sa hindi gusto ni Ethan ang romance. He loves it. He's waiting for it. Siguro ang babaeng ito ang girlfriend
BAWAT apak ko sa daan ay para rin akong lumilipad. I woke up later than my supposed schedule that's why, right now, I'm like going somewhere like a bat out of hell.Marie is the reason why this happened and for sure, I'll make sure to have my sweet revenge for her later.Darn it! I'll just wish that by the time I reach the classroom, he's not there...or he won't notice me!I glanced at my watch. Hell, I was running pretty late. With each step, my excitement mounted.What? Excitement? I am supposed to feel the opposite!Come on, Via!Inikot ko ang hallway at parang tumakbo ako ng ilang karera sa tambol ng puso ko. Inayos ko nang bahagya ang aking buhok at tiningnan ang sarili sa salamin. Medyo haggard ang mukha ko kaya mabilis akong nagpowder at naglagay lang ng konting tint sa magkabilang pisngi pati na rin sa labi.Tumikhim ako nang makontento na sa aking hitsura. Naalala ko na naman si Marie. Humanda talaga sa akin iyon mamaya. Late na talaga ako!Wala naman talaga akong pakialam ku
AMIDST the hustle and bustle of Madrid publishing house, I found myself seated at a cluttered desk. The air was thick with the invigorating scent of freshly brewed coffee and the lively chatter of Spanish voices. Kahit alam ko na malapit na ang deadline nitong mga manuscript, hindi ko pa rin magawang mag-concentrate dahil tila wala ako sa sariling pag-iisip.Habang ini-edit ko ang manuscript ng isang author mula rito sa Madrid, nabigla ako nang tumunog ang aking cellphone. My heart leaped into my throat as I saw the familiar names of Shan and Marie flashing in bold letters.Ini-swipe ko ang screen at inilapit ang cellphone sa aking tenga, the warmth of their voices carrying across the miles."Hola, Via," Marie's voice, always soothing, greeted me."Hi, guys!" I replied, a smile tugging at the corners of my lips. "What's up?"Tumili si Shan kaya agad akong napangisi. Her enthusiasm was infectious. "Guess what, Via? We're planning a reunion!"The words hit me like a gust of wind, stirri