Zain POVMadaling-araw pa lang pero gising na ako dahil hindi mapakali. Si Axton agad ang unang pumasok sa isip ko pagkadilat ng mga mata ko. Halos hindi na ako nakakain ng hapunan kagabi, natulog na lang ako dahil sa pag-iisip ko.Pakiramdam ko, hindi ko puwedeng basta na lang talikuran ang nangyari. Kailangan kong balikan si Axton sa lugar na iyon. Hindi ko alam kung bakit, pero may isang bahagi sa akin na gustong malaman kung ano na ang nangyari sa kanya. Buhay pa ba siya, o tuluyan nang nawala?Hindi ako mapapakali habang hindi ko nalalaman ang nangyari sa kaniya. Wala na ba doon o bangkay na?Paglabas ko sa kuwarto ko, nadatnan kong gising na si Boyong, nakaupo sa sala at nagbabasa ng balita sa lumang newspaper.âBoyong, samahan mo ako. May pupuntahan tayo,â seryoso kong sabi habang inaabot ang susi ng inarkilang sasakyan. Hindi pa kasi namin nasasauli ang sasakyang iyon na inarkila ko ng halos ilang buwan para incase na need ko ng sasakyan ay may gamit ako.âTangina, Zain. Anong
Tahlia POVPagkalabas ng post ko sa social media, agad na dumagsa ang mga reactions at comments ng mga kakilala ko sa buhay. May mga bumati, may nagulat at may ilang nagtanong kung kailan ang kasal. Tiningnan ko ang singsing na nasa daliri ko at napangiti. Hindi ko inakalang darating ang araw na may magbibigay sa akin ng ganitong klase ng singsing. At first kong magkaroon ng singsing na mura pero love na love ko. Well, hindi man mahal ang presyo nito pero galing naman ito sa taong dumating sa buhay ko na hindi ko inaasahang seseryosohin ko.Matapos ang ilang minuto ng pagbabasa ko ng comments, tinabi ko na ang cellphone ko at naghanda nang umalis. Kailangan ko nang sunduin si Zain sa bahay nila sa Garay Street dahil nami-miss ko na ang bundol kong groom.Umaga palang ay katawagan ko na siya. Sinabi ko sa kaniya na susunduin ko siya at gusto ko ring gumala after nun. Sinabi pa niya na doon na ako mag-lunch kaya excited na rin ako. Ewan ko, nung magkaaminan kami ni Zain, parang nawala a
Zain POVPagpasok namin sa mall ni Tahlia, agad akong nagtaka kasi hindi niya nabanggit na magsa-shopping kami. Pero mas lalo akong nagtaka nang hindi kami tumuloy sa shopping area o kahit sa isang restaurant. Sa halip, dire-diretso kaming umakyat sa executive floor kung saan naroon ang opisina ng may-ari. âBakit tayo nandito?â tanong ko na sinusundan siya habang papasok sa isang malawak at magandang office. Napansin kong may pangalan niya sa may pinto.Ngumiti siya at tumayo sa harap ko. âI brought you here because I have a surprise for you,â sagot niya habang may halong saya ang boses niya.Nagtaas tuloy ako ng kilay. âSurprise? Para saan?âUmikot siya sa likod ng desk niya, kinuha ang isang sobre at iniabot sa akin. Nang buksan ko, isa pala iyong employment contract.âI want you to be part of my business, Zain,â seryoso niyang sabi. âI know youâre hardworking and responsible. I trust you, and I want you to help me manage this mall. Youâll be the Operations Manager.âNapatitig ako
Tahlia POVNagising ako nang hindi pa tumutunog ang alarm clock ko. Maaga pa at madilim pa rin sa labas. Ngunit may kung anong saya sa puso ko ngayong umaga. Napalingon ako sa tabi ko at nakita ko si Zain na mahimbing pang natutulog. Nakangiti akong bumangon, hinawi ang kumot at marahang hinaplos ang buhok niya.Hindi ako makapaniwala na sa isang iglap ay ganito na kami, nauwi na talaga sa seryosohan. At ngayon, nandito ako sa bahay nila, sa kuwarto ni Zain habang magkatabing natutulog.Pagdilat niya ay bigla itong ngumiti. âGood morning,â mahina niyang sabi habang paos pa ang boses.âGood morning, sleepyhead,â sagot ko sabay dampi ng halik sa noo niya.Mabilis kaming bumangon at nag-ayos para sa jogging namin ngayong madaling-araw. Simple lang ang suot ko, leggings at oversized hoodie, habang si Zain naman ay naka-jogging pants at fitted shirt.Habang nag-aayos siya ng sintas ng sapatos niya, hindi ko maiwasang mapansin kung gaano siya ka-guwapo sa simpleng ayos lang. Parang anak may
Zain POVDumaan kami ni Tahlia sa isang malaking park na halos walang tao. Malawak ang lugar, tahimik at perpect para sa isang first-time driver na katulad ko. Alam kong hindi ito magiging madali, pero sa paraan ng pagtuturo ni Tahlia, parang may halong thrill at kaba ang buong experience. Kilala ko pa naman na mataray siya, baka kapag pamali-mali ako ay tarayan niya ako.âOkay, Zain. Before anything else, you need to understand the basics. Driving is not just about stepping on the gas and turning the wheel. Itâs about control, awareness, and responsibility. Got it?â sabi ni Tahlia habang seryosong nakatitig sa akin.Tumango ako dahil na-gets ko naman agad ang pinipunto niya, kahit kalahati lang ng sinabi niya ang talagang na-absorb ko. Joke, na-gets ko naman talaga. Gusto ko lang kasing magmaneho agad, pero alam kong hindi ako makakalusot sa kaniya.âFirst, letâs talk about the pedals. The rightmost one is the accelerator, the middle is the brake, and if this were a manual car, there
Zain POVNgayon na ang unang araw ko bilang operations manager sa mall ni Tahlia. First time kong magkakaroon ng ganitong trabaho kaya parang kabado na masaya na hindi ko ma-gets. Pero masaya ako kasi nandito naman palagi si Tahlia kapag nagwo-work ako. Ang maganda lang dito ay sabay kaming papasok palagi.Pagpasok ko sa building, ramdam ko agad ang lamig ng aircon na bumalot sa katawan ko. Isang malalim na hinga ang pinakawalan ko bago ako tuluyang naglakad patungo sa opisina ko sa second floor. Hindi pa man ako nakakarating, sinalubong na ako ng ilan sa mga empleyado.Nauna akong pumunta rito, si Tahlia ay may kinausap pang staff niya sa isang shop dito na may problema sa sales.âGood morning, Sir Zain!â bati ng isang security guard.âGood morning din,â sagot ko kasabay ng bahagyang pagtango.Pagdating ko sa opisina ko, bumungad sa akin ang isang maaliwalas at malinis na room. Malapad ang mesa at mayroong floor-to-ceiling windows na nagpapakita ng view ng buong mall. Hindi ito isang
Zain POVNasa opisina ako habang nakaupo sa harap ng desk habang tinitingnan ang ilang reports ng operations sa mall. Maayos naman ang takbo ng araw, this time wala ng trip si Tahlia, totoong work na talaga ito. Wala namang malaking problema, mga minor na issue lang sa ilang tindahan at isang sirang escalator na inaayos na rin. Pero sa kabila ng pagiging abala ko, hindi ko maiwasang mapansin ang sunod-sunod na pag-vibrate ng cellphone ko.Nakita kong si Boyong pala ang tumatawag.Tumayo ako at lumabas ng opisina. Pumunta ako sa pinakamalapit na restroom. Pagpasok ko roon, siniguro kong walang tao sa loob bago ko sinagot ang tawag niya.âHello?â Mahinang sabi ko ng sagutin ko ang tawag ni Boyong.âTol, tapos ko nang pakainin si Axton,â sagot ni Boyong.Napapikit ako sandali habang humuhugot ng hininga bago ako nagsalita ulit. âKumusta siya?ââMedyo tahimik ngayon pero may mga oras na nagwawala. Sinasabi niyang pakawalan ko na siya, pero siyempre hindi ako nakikinig,â sagot ni Boyong ha
Zain POVPagdating ko sa Garay Street namin, madilim na ang paligid at tanging mga ilaw mula sa ilang poste ang nagbibigay ng liwanag sa buong paligid. Wala na ang apoy, mabuti naman, pero ang latak ng sunog ay nagkalat pa rin sa paligid. Grabe, ang itim na ng lahat, halos abo, natupok na kahoy at amoy ng nasunog na materyales ang sumalubong sa akin.Sa kabila ng lahat, mas hinanap ng mata ko si Calia.Nakita ko siya sa gilid, kasama ang mama ko, si Boyong at ang mama niya. Mukha silang pagod at tulala, lalo na si Calia na parang wala sa sarili habang yakap ng mahigpit ng mama niya.Paglapit ko, parang biglang nabuhayan si Calia. Tumakbo siya papunta sa akin at agad akong niyakap nang mahigpit na halos hindi na ako makahinga sa higpit ng yakap niya. Ramdam ko ang panginginig ng katawan niya, pati ang mainit na luhang tumatagos sa suot kong shirt.Grabe, kawawa naman si Calia. Ayokong nakikitang ganito siya kalungkot at katakot. Natatakot siya kasi wala na silang matutuluyan, walang-wa
Zain POVNnagising ako nang maramdaman kong wala na si Tahlia sa tabi ko. Natulog kaming gutom, hindi nagkikibuan at halos magkalayo sa kama.Agad akong lumingon sa tabi ko, pero wala na talaga siya. Hindi rin ako nakakarinig ng tunog ng shower mula sa banyo. Alam kong hindi ito maganda, na hanggang ngayon, hindi kami nagkikibuan. Hindi pa kami tuluyang mag-asawa pero may ganitong eksena na agad.Bumangon ako, naghilamos at bumaba sa dining area. Nasa lamesa pa ang breakfast na inihanda ni Manang, pero isa lang ang set ng plato. Wala si Tahlia. Napabuntong-hininga ako. Hindi ko na siya naabutan bago siya umalis papuntang trabaho. Hindi rin niya ako hinintay na mag-breakfast. Talagang seryosong galit siya.Alam kong hindi siya titigil hanggaât hindi ko sinasabi na wala na sina Calia sa bahay namin. At kung gusto kong bumalik sa dati ang lahat, kailangan kong gumawa ng paraan. At ngayong araw, aayusin ko na agad ito.Habang nag-aalmusal ako, agad kong tinawagan si Boyong. âTol, kailanga
Zain POVPagdating ko sa Lux City, halos hindi na ako mapakali sa loob ng sasakyan. âBilisan mo, please,â utos ko sa driver. Gusto ko nang makauwi sa loob ng dalawampung minuto, para kasing sasabog na ang dibdib ko sa kaba.Panay ang tingin ko sa phone ko at panay pa rin ang pagpapadala ni Tahlia ng message. Galit na galit na talaga siya sa akin. First time itong mangyari sa amin. Ngayon lang siya nagalit ng todo ng ganito simula nung maging kami na talaga. Ang mali ko lang, sa sobrang busy ko kanina at pag-aalala kina Calia, nawala sa loob ko na magsabi kay Tahlia na tutulungan lang namin ni mama sina Calia kasi nasunugan sila ng bahay, kawawa naman.Ang tanga ko kasi, ako talaga ang may mali rito.Pagkarating ko sa mansiyon, agad akong bumaba at tinakbo ang dining area. Naroon pa rin ang pagkain, halos hindi nagalaw. Napalunok ako ng laway, alam kong galit si Tahlia kasi mukhang matagal niya akong hinintay para lang sabay kaming mag-dinner.Tumakbo agad ako sa hagdanan at saka pumun
Zain POVPagdating ko sa Garay Street namin, madilim na ang paligid at tanging mga ilaw mula sa ilang poste ang nagbibigay ng liwanag sa buong paligid. Wala na ang apoy, mabuti naman, pero ang latak ng sunog ay nagkalat pa rin sa paligid. Grabe, ang itim na ng lahat, halos abo, natupok na kahoy at amoy ng nasunog na materyales ang sumalubong sa akin.Sa kabila ng lahat, mas hinanap ng mata ko si Calia.Nakita ko siya sa gilid, kasama ang mama ko, si Boyong at ang mama niya. Mukha silang pagod at tulala, lalo na si Calia na parang wala sa sarili habang yakap ng mahigpit ng mama niya.Paglapit ko, parang biglang nabuhayan si Calia. Tumakbo siya papunta sa akin at agad akong niyakap nang mahigpit na halos hindi na ako makahinga sa higpit ng yakap niya. Ramdam ko ang panginginig ng katawan niya, pati ang mainit na luhang tumatagos sa suot kong shirt.Grabe, kawawa naman si Calia. Ayokong nakikitang ganito siya kalungkot at katakot. Natatakot siya kasi wala na silang matutuluyan, walang-wa
Zain POVNasa opisina ako habang nakaupo sa harap ng desk habang tinitingnan ang ilang reports ng operations sa mall. Maayos naman ang takbo ng araw, this time wala ng trip si Tahlia, totoong work na talaga ito. Wala namang malaking problema, mga minor na issue lang sa ilang tindahan at isang sirang escalator na inaayos na rin. Pero sa kabila ng pagiging abala ko, hindi ko maiwasang mapansin ang sunod-sunod na pag-vibrate ng cellphone ko.Nakita kong si Boyong pala ang tumatawag.Tumayo ako at lumabas ng opisina. Pumunta ako sa pinakamalapit na restroom. Pagpasok ko roon, siniguro kong walang tao sa loob bago ko sinagot ang tawag niya.âHello?â Mahinang sabi ko ng sagutin ko ang tawag ni Boyong.âTol, tapos ko nang pakainin si Axton,â sagot ni Boyong.Napapikit ako sandali habang humuhugot ng hininga bago ako nagsalita ulit. âKumusta siya?ââMedyo tahimik ngayon pero may mga oras na nagwawala. Sinasabi niyang pakawalan ko na siya, pero siyempre hindi ako nakikinig,â sagot ni Boyong ha
Zain POVNgayon na ang unang araw ko bilang operations manager sa mall ni Tahlia. First time kong magkakaroon ng ganitong trabaho kaya parang kabado na masaya na hindi ko ma-gets. Pero masaya ako kasi nandito naman palagi si Tahlia kapag nagwo-work ako. Ang maganda lang dito ay sabay kaming papasok palagi.Pagpasok ko sa building, ramdam ko agad ang lamig ng aircon na bumalot sa katawan ko. Isang malalim na hinga ang pinakawalan ko bago ako tuluyang naglakad patungo sa opisina ko sa second floor. Hindi pa man ako nakakarating, sinalubong na ako ng ilan sa mga empleyado.Nauna akong pumunta rito, si Tahlia ay may kinausap pang staff niya sa isang shop dito na may problema sa sales.âGood morning, Sir Zain!â bati ng isang security guard.âGood morning din,â sagot ko kasabay ng bahagyang pagtango.Pagdating ko sa opisina ko, bumungad sa akin ang isang maaliwalas at malinis na room. Malapad ang mesa at mayroong floor-to-ceiling windows na nagpapakita ng view ng buong mall. Hindi ito isang
Zain POVDumaan kami ni Tahlia sa isang malaking park na halos walang tao. Malawak ang lugar, tahimik at perpect para sa isang first-time driver na katulad ko. Alam kong hindi ito magiging madali, pero sa paraan ng pagtuturo ni Tahlia, parang may halong thrill at kaba ang buong experience. Kilala ko pa naman na mataray siya, baka kapag pamali-mali ako ay tarayan niya ako.âOkay, Zain. Before anything else, you need to understand the basics. Driving is not just about stepping on the gas and turning the wheel. Itâs about control, awareness, and responsibility. Got it?â sabi ni Tahlia habang seryosong nakatitig sa akin.Tumango ako dahil na-gets ko naman agad ang pinipunto niya, kahit kalahati lang ng sinabi niya ang talagang na-absorb ko. Joke, na-gets ko naman talaga. Gusto ko lang kasing magmaneho agad, pero alam kong hindi ako makakalusot sa kaniya.âFirst, letâs talk about the pedals. The rightmost one is the accelerator, the middle is the brake, and if this were a manual car, there
Tahlia POVNagising ako nang hindi pa tumutunog ang alarm clock ko. Maaga pa at madilim pa rin sa labas. Ngunit may kung anong saya sa puso ko ngayong umaga. Napalingon ako sa tabi ko at nakita ko si Zain na mahimbing pang natutulog. Nakangiti akong bumangon, hinawi ang kumot at marahang hinaplos ang buhok niya.Hindi ako makapaniwala na sa isang iglap ay ganito na kami, nauwi na talaga sa seryosohan. At ngayon, nandito ako sa bahay nila, sa kuwarto ni Zain habang magkatabing natutulog.Pagdilat niya ay bigla itong ngumiti. âGood morning,â mahina niyang sabi habang paos pa ang boses.âGood morning, sleepyhead,â sagot ko sabay dampi ng halik sa noo niya.Mabilis kaming bumangon at nag-ayos para sa jogging namin ngayong madaling-araw. Simple lang ang suot ko, leggings at oversized hoodie, habang si Zain naman ay naka-jogging pants at fitted shirt.Habang nag-aayos siya ng sintas ng sapatos niya, hindi ko maiwasang mapansin kung gaano siya ka-guwapo sa simpleng ayos lang. Parang anak may
Zain POVPagpasok namin sa mall ni Tahlia, agad akong nagtaka kasi hindi niya nabanggit na magsa-shopping kami. Pero mas lalo akong nagtaka nang hindi kami tumuloy sa shopping area o kahit sa isang restaurant. Sa halip, dire-diretso kaming umakyat sa executive floor kung saan naroon ang opisina ng may-ari. âBakit tayo nandito?â tanong ko na sinusundan siya habang papasok sa isang malawak at magandang office. Napansin kong may pangalan niya sa may pinto.Ngumiti siya at tumayo sa harap ko. âI brought you here because I have a surprise for you,â sagot niya habang may halong saya ang boses niya.Nagtaas tuloy ako ng kilay. âSurprise? Para saan?âUmikot siya sa likod ng desk niya, kinuha ang isang sobre at iniabot sa akin. Nang buksan ko, isa pala iyong employment contract.âI want you to be part of my business, Zain,â seryoso niyang sabi. âI know youâre hardworking and responsible. I trust you, and I want you to help me manage this mall. Youâll be the Operations Manager.âNapatitig ako
Tahlia POVPagkalabas ng post ko sa social media, agad na dumagsa ang mga reactions at comments ng mga kakilala ko sa buhay. May mga bumati, may nagulat at may ilang nagtanong kung kailan ang kasal. Tiningnan ko ang singsing na nasa daliri ko at napangiti. Hindi ko inakalang darating ang araw na may magbibigay sa akin ng ganitong klase ng singsing. At first kong magkaroon ng singsing na mura pero love na love ko. Well, hindi man mahal ang presyo nito pero galing naman ito sa taong dumating sa buhay ko na hindi ko inaasahang seseryosohin ko.Matapos ang ilang minuto ng pagbabasa ko ng comments, tinabi ko na ang cellphone ko at naghanda nang umalis. Kailangan ko nang sunduin si Zain sa bahay nila sa Garay Street dahil nami-miss ko na ang bundol kong groom.Umaga palang ay katawagan ko na siya. Sinabi ko sa kaniya na susunduin ko siya at gusto ko ring gumala after nun. Sinabi pa niya na doon na ako mag-lunch kaya excited na rin ako. Ewan ko, nung magkaaminan kami ni Zain, parang nawala a