CHAPTER 3

Chapter 3:

"May I know your name please?" My teacher asks me by pointing her hand towards my direction. Narinig ko namang sandaling tumigil ang ingay na nagmumula sa aking mga kaklase at hinihintay ang pagbuka ng aking bibig upang sumagot.

"Jey Azenaiah Ambrocio Hicayo po."

Pagbanggit ko ng aking buong pangalan na may diin sa aking apelyido. 

"How about you?" Paglipat ng tingin ng aking guro sa kanya at pagturo din sa direksyon nito. Hindi ko alam kung bakit parang isa akong batang sabik na sabik na nag-iintay na malaman ang kanyang isasagot. Binuksan kong maigi ang aking pandinig, kung kaya ko lang sanang higupin ang lahat ng tutuli sa aking tainga ay gagawin ko marinig ko lang ng napakalinaw ang kanyang buong pangalan dahil mamaya siguradong siya ang magiging nasa top list sa search history ng aking F******k account kapag nalaman ko na ang kanyang pangalan.

"Darius Flint Recafranca Hicayo."

Agad naghatid ng magkakasalong kilig at kilabot ang aking naramdaman sa kauna-unahang beses na narinig ko ang boses niya. Patago akong napangiti nang malaman ko na ang kanyang buong pangalan. Paulit-ulit itong bumubulong sa utak ko na parang hinding-hindi ko na ito makakalimutan pa kahit makatulog man ako. Nakalimutan kong nakatayo nga pala ako, hindi ko tuloy sigurado kung may nakakita ba ng pasimpleng pagngiti ko kanina.

"Ahh..." Bulungan nila. Sabay sabay ko itong narinig mula sa bibig ng aking mga kaklase na may kasama pang pagtango ng mga ulo senyales ng pagsang-ayon nila. Nakikita ko sa mga reaksyon nila na parang nasagot na ang kanilang katanungan na kanina lang ay isa-isa ko rin itong nakita sa mga reaksyon nila. 

"Which means na dalawa pala ang estudyante kong Hicayo. Mr. and Ms. Hicayo." Lalo tuloy na nagsigawan at nagtawanan ang aking mga kaklase hatid ng sinabi ng aking guro na animo'y tinutukso kaming dalawa.

Pinipilit ko lang itinatago ang aking kilig kahit ang totoo'y halos manigas na ang aking mga labi dahil sa pagpipigil sa mga itong upang hindi magpakita ng senyales ng pagkakilig. Pasimple kong tiningnan ang mukha niya ngunit wala siyang ibang reaksyon na para bang wala siyang naririnig na panunukso ng aking guro at mga kaklase.

Seryosong nakalagay lamang ang kanyang dalawang kamay sa kanyang magkabilang bulsa at nakatingin lamang sa unahan na bahagyang sinusulyapan ang relo sa kanyang kaliwang braso na para bang inip na inip na sa sitwasyon na kanyang kinalalagyan ngayon dahil nag-aaksaya lamang siya ng oras habang patuloy na nakatayo katulad ko. Agad naman akong nakaramdam ng lungkot dahil kabaligtaran niya, hinihiling ko na sana hindi na matapos pa ang ganitong sitwasyon. Ang sarap pala sa pakiramdam na tuksuhin ka ng mga kaklase mo sa lalaking gustong-gusto mo. Di tulad noon na tulad ng nararamdaman niya ang nararamdaman ko sa tuwing inirereto ako sa mga lalaking mukhang pinagsakluban ng langit at lupa ang mga mapapangit nilang pagmumukha.

"Actually hindi ko alam na may babae pala akong estudyante na may apelyidong Hicayo." Pagsasabi ng aking teacher ng may pagtataka habang buklat ang folder na naglalaman ng pangalan ng aming section. 

"If I'm not mistaken, the only student in my class with Hicayo's surname is just Darius." Agad namang nag-init ang dugo ko sa sinabi ng gurong ito dahil para bang gusto niyang iparating na hindi ako belong sa section na ito.

"Yeah, I'm right! Only Darius name was listed in my masterlist. Which means Miss Hicayo you are not listed in this section."

Bigla akong natauhan sa sinabi ni Ma'am habang tutok na tutok parin sa pagtingin niya ng mabuti sa listahan ng kanyang mga estudyante. So ibig sabihin lamang hindi pala ito ang tunay kong section na kinabibilangan?!! Siguro napagkamalan kong ako yung tinutukoy na Hicayo na may apelyido dito sa masterlist gayong hindi naman talaga.

Tama! Nagmadali nga pala ako kanina sa paghahanap ng section ko. Nakaligtaan ko palang icheck ng mabuti yung name ko dahil sa pagmamadali. Saktong sa boys pala si Ma'am nag-aatendance noong pumasok ako, kaya pala nung tinawag yung Hicayo, awtomatikong tumayo si Darius. Ako naman 'tong tangang tumayo rin sa pag-aakalang ako yung tinutukoy na Hicayo sanhi ng pagiging late ko sa pagpasok. Aba! Hindi ko naman kasalanan ah! Malay ko bang hindi lang pala ako ang nag-iisang Hicayo sa school na'to.

Sinenyasan ako ni Ma'am na lumapit sa kanya upang makita ko mismo ng mabuti sa pangalawang beses nang hindi na nagpapakatanga ang listahan ng section na ito. Nilinawan kong maigi ang aking paningin at napagtanto kong wala nga pala sa listahan ang pangalan ko.

Napagkamalan ko lang talagang pangalan ko ang nakalista dito dahil sa magkatulad naming apelyido. Ngayon naging malinaw na sa akin ang lahat na ako pala ang may pagkakamali at nagpagulo sa mapayapa sanang pag-aatendance ni Ma'am nang dahil lamang sa pagiging duling ng mga mata ko noong mga panahong iyon. Bigla akong nalungkot sa aking nalaman, hindi ko pala talaga siya kaklase. Ngayon na nga lang ako nakaramdam ng pagkagusto sa isang lalaki mawawala pa ata dahil hindi ko siya makakasama. 

Tumango-tango ako habang kumbinsidong nakatingin sa listahan. Agad na akong bumalik sa aking puwesto at lumapit sa aking bag upang kunin ito senyales ng pagiging isang talunan sa laban na puno pa ng kahihiyan. Muli kong sinulyapan ang kanyang mukha bago tumalikod sa kanila upang hanapin ang tunay kong section. Nabungaran ko ang seryoso niyang pagtingin sa akin na agad ko namang ikinahiya na may halong kalungkutan dahil malabong makasama ko pa siya dahil hindi ko na siya magiging kaklase.

Nagsimula na akong humakbang papalayo sa kanya at palabas sa room na ito nang biglang muling banggitin ni Ma'am ang apelyido ko.

"Hicayo."

Agad naman akong napatigil sa paglalakad at muling napalingon sa kanila. Narinig ko nanaman ang muling malakas na tawanan ng mga estudyante na nasa aking harapan na akin muling ipinagtaka. Napalingon ako sa guro at napagtantong hindi pala ako ang Hicayo na kanyang tinutukoy sapagkat nakatingin siya kay Darius Hicayo. 

Mas lalo lang nadagdagan ang aking kahihiyan na animo'y para na talaga akong tangang kanina pa nagpapakabobo sa harapan nilang lahat.

Hindi ko rin naman maiwasang matawa sa aking sarili dahil sa kagagahan ko. Isa pa 'tong teacher na'to, nananadya ata talaga siyang pagtawanan ako. Pwede namang tumawag ng may Miss o Mister pero Hicayo lang ang binanggit niya edi malamang lilingon talaga ako!

Napakagaling din. Napagkaisahan pa nga!

Nagtuloy-tuloy na lang ako sa paglalakad upang tuluyan nang makalayo sa malaking kahihiyang naranasan ko sa lugar na iyon. Bagaman minalas ako dahil sa daming araw o pagkakataon na okay lang maging tanga, ngayon pa talaga ako nabwiset ng sarili kong katangahan. Masaya rin naman ako dahil first time ko talaga nagkaroon ng crush sa totoong buhay ko. Kasi noon may mga lalaki akong nagugustuhan pero hindi ko man lang nalalaman ang pangalan nila o di kaya'y malabong magkasama kami dahil yung iba malaki ang agwat ng edad nila sa akin. Masaya narin ako dahil di ko parin man siya nakasama at least may isasagot na akong pangalan sa tuwing tatanungin ako ng mga kaibigan ko tungkol sa lalaking hinahangaan ko.

Patuloy akong naglalakad habang tinatahak ko ang hallway kung saan muli ko nanamang susulyapan ang bawat room upang tingnan ang listahan nila kung andon ang pangalan ko. Mayroon namang isang wall sa baba kung saan doon mo makikita ang lahat ng pangalan ng estudyante at ang kanilang section na kinabibilangan ngunit hindi ko kayang makipagsiksikan doon dahil hindi ako katangkaran.

Madami-dami parin naman ang mga nakakasalubong kong mga kapwa estudyante ng biglang may muling tumawag sa apelyido ko. 

Agad naman akong naging alisto, lilingon sana ako sa likuran upang malaman kung sino ang tumatawag sa akin ngunit mas pinili ko na lamang magpatuloy sa paglalakad dahil sa trauma na naransan ko kanina. Naisip ko na baka ibang Hicayo nanaman ang tinatawag nun, kung sino man iyon ay baka mapahiya nanaman ako.

Ngunit nagtaka na ako ng marinig ko ulit ang pagtawag sa apelyidong Hicayo na animo'y parang palapit ng palapit ang naririnig kong tinig papunta sa aking direksyon. Napagdesisyunan kong lingunin ito at doon ako nagulat sa aking natuklasan na ako pala talaga ang tinutukoy na Hicayo. 

Paulit-ulit akong kumurap dahil sa pag-aakalang baka nagmamalik-mata nanaman ako ngunit hindi! Napakalinaw sa aking paningin na siya talaga iyon.

Nanlaki ang aking nagniningning na mga mata habang nakatitig kay Darius na tumatakbo at unti-unti na ring bumagal hanggang sa lumakad na lang nang makitang tumigil ako at nilingon siya. 

Bakit niya ako hinahabol? Nakaramdam ako ng kilig at excitement and at the same time kinakabahan din ako dahil sa papalapit niyang presensya na hindi ko alam kung anong rason niya kung bakit siya nandito at tinatawag ako.