KABANATA 4
Hating gabi na ng matapos ang pag uusap namin ni Tammy dahil nagkwento pa sya tungkol sa isang dating naka one night stand na nag i-insist na magpakasal sila.
She is very annoyed kaya wala akong ginawa the whole time kundi tumawa nang tumawa. She hates commitment pero parang nakahanap na sya ng lalaking ayaw sa 'no strings attached policy' nya.
Kakahiga ko pa lang ng mag ring ang phone ko.
It was an unregistered number kaya nagdalawang isip pa ako kung sasagutin ko ba pero sa huli ay naisip kong baka importante kaya sinagot ko rin.
"Hello Praia speaking, may I know who's this?" agad kong tanong na para bang call center agent.
"Darn. Even your voice sounds good over the phone," malambing na sagot ng lalaking nasa kabilang linya.
Nangunot agad ang noo ko.
"What? Sino ka ba?"
Binago ko ang tono ng boses ko at pinataray iyon para ipaalam sa kausap ko na naiirita ako sa kanya.
In the middle of the night? Talagang naisip nyang mambulabog? Tss...
"Ang bilis mo namang nakalimot. Di ba sabi ko, we'll call you?"
"I had enough for this nonsense— Wait... Zurich? I mean..." napasinghap ako at agad na kumurap-kurap "Good evening mister Monteclaro!"
Mariin kong kinagat ang labi ko ta nagdasal na sana hindi nya napansin na mataray ang tono ko kanina.
"You remembered... Coz you're hired and I'll just send the details."
The phone call ended.
Hindi ako makagalaw sa kinauupuan ko dahil sa shock. Hindi agad nag sink in sa utak ko ang sinabi nya.
I get the freaking job!
My phone beeped and the same unregistered number flashed on the screen. I read the details pero walang nagregister sa utak ko kundi ang...
'Ipapasundo kita sa condo mo bukas, eight sharp. Save my number for future reference.'
I face timed Tammy again and this time naka office attire na sya, mukhang magtatrabaho.
"Tammy may good news ako— at bad news..." bungad ko sa kanya.
Itinigil nya ang pagbo-blower ng buhok at excited na humarap sakin.
"Good news first..."
"I get the job. And ipapasundo nya ko bukas, which means kelangan kong mag stay sa condo mo over night para hindi sya maghinala dahil yun ang address sa resume ko."
Ngising aso sya ng marinig ang sinabi ko.
"Hay... Ang swerte mo naman... Kinikilig ako para sa future ng love life mo" she said in a day dreaming voice.
Nakalimutan nya na ata ang gagawin nya dahil narinig na naman nya ang hint na Zurich.
"Tammy hindi ka ba nakikinig? Yung condo mo, tutulugan ko." I snapped.
"Oh... Bakit? Pinapalinisan ko yun palagi tsaka alam mo naman ang code nun kaya keri mo na yun. Feel at home ka lang kasi dati ka namang natutulog dun. Kahit di ka magpaalam actually, kasi kilala ka naman ng guard."
I rolled my eyes
"Stay in ba?" tanong nya
I don't know if she's interested with the details or she just want to apply too.
"Oo"
"Malaki ang sweldo nyan, for sure."
"Dapat lang noh, kasi masama ang ugali ng anak nya!"
"Ingat sa apoy, baka mapaso ka!"
I chuckled at sinakyan na lamang ang biro nya.
"Magdadala ako ng fire extinguisher para sure!"
"Hayaan mo na yung bata, ang mahalaga kaakit-akit at pinagpala ang ama!"
Natampal ko ang noo ko at umirap sa monitor.
Hay naku...
In the middle of the night para akong siraulo na nagpa-pack ng mga gamit habang nagpapatugtog ng loud rock music para lang paglabanan ang antok ko.
He said that his villa is inside a resort kaya pinili ko ang pinaka simple kong mga pambahay at beach dresses. Wala na akong time para mag shopping at siguradong mapapansin nya ang mga branded clothes ko.
I can't bring my bags and shoes too dahil siguradong nagtataka na ang Zurich na yun sa address na ibinigay ko. High end condo yun para sa mga elite na tao dahil hindi naman basta-basta si Tammy. Idadahilan ko na lang na nakikitira ako dun dahil nasa ibang bansa ang may-ari.
Natagalan pa nga ako sa paghahanap ng maleta na pwede kong lagyan ng mga gamit ko at sa huli, isang old edition ng Louis Vuitton luggage ang dinala ko along with a backpack and a Prada sling bag. Pag nagtanong, sasabihin ko na lang na nabili ko ng second hand.
I was so exhausted pero nagawa ko pang gisingin si manang Nieves para magpaalam. Ang sinabi ko lang, may gagawin ako na medyo matatagalan. Ibinilin ko rin si mommy at nagawa ko pang tawagan si tita Sol para maayos ang lahat bago ako umalis.
Nagpahatid ako sa driver bandang alas kwatro ng madaling araw at kaagad ding bumagsak sa kama dahil sa pagod.
Nag alarm ako ng seven a.m. May tatlong oras pa ako para matulog.
Nagising ako dahil sa ring mula sa cellphone ko. Tamad ko yung dinampot at sinagot ng hindi tinitingnan kung sino ang caller dahil si Tammy lang naman ang alam kong pwedeng tumawag sakin.
"Hmm..."
I didn't mean it to sound like a moan but it came out like that because I'm so tired and I wanna sleep more.
"I bet kagigising mo lang."
Napabalikwas ako ng bangon ng mapagtanto kung sino ang caller. Tiningnan ko ang screen ng cellphone ko para makasiguro.
Zurich Monteclaro.
"Sir..."
I glanced at the wall clock. Damn. Seven thirty.
"Kindly open this door because I'm standing outside for like ten minutes."
"Yes sir. Saglit lang po!" mabilis kong sagot.
I ended the call.
Tumakbo ako agad palabas ng kwarto at pumunta sa pinto. Binuksan ko yun at natigilan ng makita syang nakatayo sa tapat ng pinto habang nakahalukipkip. He looks bored and pissed.
"Ah... Sorry sir nakatulog kasi ako pero bibilisan ko na lang po ang paghahanda. Promise we'll make it before eight," sabi ko sa kabadong tono.
Hinagod nya ko ng tingin. Saka ko lang napagtanto na kagigising ko nga lang pala kaya baka mukha akong bruha.
My hair was all over the place dahil hindi ko man lang yun nasuklay, also my spaghetti strapped pajama top and cotton short shorts was a so crumpled at hindi ko man lang napatungan ng bathrobe dahil sa pagmamadali.
Good thing, pagod ako kaninang madaling araw kaya hindi ko na natanggal ang bra ko. Kung hindi mas nakakahiya na humarap ako sa kanya ng wala yun.
"Hindi mo ba ko papapasukin?" taas kilay pero kaswal nyang tanong.
"Come in sir," nilakihan ko ang bukas ng pinto at hinarap sya ng maisara yun "Feel at home, maghahanda lang po ako"
I know it is rude lalo na at boss ko sya pero halos takbuhin ko na ang kwartong ginagamit ko para lang makalayo sa kanya.
I'm so reckless...
After a few minutes, tapos na ako sa lahat kaya lumabas na ako sa kwarto bitbit ang mga gamit na dadalhin ko.
"Sir I'm done sorry to keep you..."
Nabitin ang iba ko pang sasabihin ng hagurin nya ako ng tingin mula ulo pababa. Hindi pa sya nakontento dahil sinulyapan nya pang muli ang labi ko.
Why the hell his stares affect me that much? Dapat sanay na ko dun dahil hindi naman may iilang beses na may lalaking natulala at tumitig sakin.
Ayokong mailang pero... Tama ba ang ginagawa nya? Sobrang bulgar. Tsaka may asawa at anak na sya. Can't he just hide his desire and lust for me?
Well Praia, you seduced him first. Ikaw ang nagpakita ng motibo sa kanya.
"Sorry to keep you waiting. Shall we sir?" untag ko sa kanya
"Sayo ba ang condo na to?"
Kahit napaghandaan ko na, syempre kinabahan pa rin ako. Hindi ako sanay magsinungaling pero mukhang dahil dito matuto akong i-master yun.
"Sa kaibigan ko to, nasa Florida sya ngayon kaya solo ko ang bahay."
"Nasan ang nanay mo."
"Nasa kulungan--- I mean nasa Davao."
Davao? I never been to that place before. Shit sana hindi na sya magtanong.
"Nakakulong ang nanay mo?" kunot-noo nyang tanong.
"Sa banig ng karamdaman," mabilis kong sagot.
"Ang lalim ah..." he chuckled.
I laughed nervously.
"May tanong pa po ba kayo sir? Kasi kung wala na po baka pwede na po tayong umalis"
Tinulungan nya ako sa bitbit kong maleta at hinayaan ko lang sya na gawin iyon. A little help from him won't hurt my pride that much, after all.
Tahimik lang kaming umalis ng unit at sa baba ay nakaparada ang isang itim na limousine. Kinuha ng unipormadong driver ang ang gamit ko. Ibinigay ko naman yun sa kanya maliban sa sling bag dahil maliit lang naman yun.
Si Zurich ang nagbukas ng pinto para sakin dahil ibinigay nya rin sa driver ang maleta ko.
"Thank you" I said trying not to be awkward.
I think I don't tried that much because the awkwardness still filled the air while we were riding his luxurious car.
Inihatid kami sa entrance ng Monteclaro building kung saan naghihintay si Sydney kasama ang apat na bodyguards.
Cute sana sya sa suot nyang baby pink mini dress kaya lang nakataas ang kilay nya. Take note that she was eyeing directly on me. What's with this kid and her father at trip na trip nila akong tingnan from head to foot?
Wala na bang lagnat ang batang to?
Suot ko ang isang plain coffee brown long sleeved off shoulder crop top at high waist cream shorts na basta ko na lang kinuha sa maleta. Wala na akong oras na pumili, aarte pa ba ko?
Wala nga akong kahit anong alahas na suot tanging lip balm at press powder lang ang kolorete ko sa mukha. Yung buhok ko nga naka messy bun kahit basa pa dahil hindi ko ma-blow dry.
"Bakit ngayon lang kayo dad? Kanina pa ko dito," tanong nya na nakatingin pa rin sakin.
Mukhang alam nya na sakin nagkaroon ng aberya kaya natagalan kami.
"Sorry Syd, it's my fault dahil hating gabi ko na ipinaalam sa kanya na magtatrabaho sya ngayon," pag-ako ni Zurich sa kasalanan.
"What? She'll be my tutor?" pinanliitan nya ko ng mata "Miss ayokong maging tutor ka, tsaka mukha kang hindi yaya."
Tinaasan ko sya ng kilay.
"Bakit may face requirements ba sa pagiging yaya? Sorry hindi ko alam yun and don't worry, kasama sa ituturo ko sayo ang tamang manners."
Naputol ng halakhak ni Zurich ang tensyon sa pagitan naming dalawa.
"Girls... Stop it, kanina pa naghihintay si Denver satin."
The Denver he is talking about is the handsome guy who looks just like him— only had a dimple on his right cheek, waiting at the helipad. He said he'll be the pilot of the private helicopter.
Nahuli ako sa mag-ama dahil kinausap ako ni Denver saglit. Nagtanong sya tungkol sa pagiging yaya at tutor ko. Like Zurich and Sydney, direkta nyang sinabi sakin na mag model na lang ako.
Inalalayan nya din ako pasakay pero nagsisi agad ako na sumagot pa ko sa mga tanong nya dahil wala akong ibang uupuan.
It's either tatabi ako sa malditang si Sydney o sa tatay nyang playboy.
Tiningnan ako ni Sydney ng masama na tila bang nagbabanta para hindi ko sya makatabi.
Zurich glanced at me and tapped the seat beside him. Hindi na ako nagdalawang isip pa dahil baka ihulog lang ako ng anak nya kapag dun ako tumabi.
I sit awkwardly trying not to make too much movement because my shorts were not contented on their position, the were raising up, exposing too much skin on my legs.
Ibinaling ko ang tingin ko sa bintana para ipagwalang bahala ang sulyap sakin ng katabi ko. The helicopter was ready for take off when he approached me.
"Is it your first time?" he whispered near my ear.
Inisip ko na lang na ayaw nyang sumigaw kaya lumapit sya at bumulong.
"N-no..."
I've been to so many countries before. Private jets, helicopter, airplane, hot air balloon. Name it...
"Why you looked so tensed? Are you afraid of me?" he asked in a playful tone
Hindi ko sya nilingon dahil baka sa sobrang lapit nya ay m*******n ko sya kapag ginawa ko yun. I won't kiss a married man. I won't be a homewrecker. Kahit sabihin na maliit na bagay yun. It would be a form of adultery for me.
"I wanna sleep."
Yun lang ang isinagot ko at humilig sa upuan.
Still facing the window, I closed my eyes tight shut. Naramdaman ko na lang na nilalagyan nya ako nang headphones para siguro mabawasan ang ingay mula sa helicopter.
Unti-unti, hinala ako ng antok.
Nagising na lang dahil sa kalabit ng kung sino. I was about to go back to sleep ng maalala ko kung nasaan ako.
Iminulat ko agad ang mata ako at bumungad agad sakin ang nakangising si Zurich.
I was leaning on his broad shoulders na hindi ko alam kung paano nangyari habang nakaakbay naman sa balikat ko ang isang kamay nya like we are like some sort of sweet newly wed couple.
Bigla akong lumayo sa kanya na mas ikinalawak pa ng ngisi nya at lumingon-lingon sa paligid. Pababa na ng sasakyan si Sydney na parang walang pakealam kaya alam kong nakarating na kami sa pupuntahan.
Kinalma ko muna ang sarili ko bago sumunod kay Zurich na kabababa lang din. Agad syang naglahad ng kamay sakin pero sa sobrang kaba ko ay hindi ko na nagawang kunin yun bagkus ay tumalon ako pababa ng mag-isa.
Naka flat shoes naman ako so I safely landed on the ground.
Hindi ko pinansin ang pagsimangot nya dahil na amaze na ko sa pure green Bermuda field na nilapagan ng helicopter. Nakapalibot doon ang mayayabong na mga punong kahoy. It was like a lovely meadow in the middle of the woods.
Wala kaming imikan ng pumasok kami sa gray shuttle na sumundo sa amin. Nauna si Sydney sa back seat habang nasa front seat naman si Zurich. Umupo ako sa isang vacant seat sa tabi ng bintana. The whole shuttle is too big for us all kaya malaya akong busugin ang sarili ko sa magagandang tanawin.
This was certainly an island in a province because all I see was green trees, white sand bars, clear ocean blue sea.
Sa buong oras ng byahe, wala akong ibang nakita kundi ang magandang mga tanawain. Wala ni isa mang bahay.
Baka provate island.
But then, we entered in a big resort full of guests so I blow that thought away. The gate signage said 'Coast Line'— which I think was the resort's name— then under it was something like 'Sta. Barbara Dela Costa' if I'm not mistaken.
Lumagpas kami sa hotel at ang pang apat na villa mula doon ay ang pinasukan at hinintuan namin.
Bumaba ako agad at tiningnan ang paligid.
It was huge like what I expected. There's a fountain, a long drive way, a garage with different brands and color of cars, a garden and it was all surrounded by a tall wall.
Kung dala ko lang ang camera ko...
Napakurap-kurap ako nang lumingon sa gawi ko si Sydney bago pumasok.
Tumuwid ako nang tayo at tahimik na sumunod sa kanila. Sa labis na pagmamasid, hindi ko namalayang nakatigil na pala ako.
May anim na kwarto sa villa ni Zurich, dalawa sa baba at apat sa taas. May library at playroom din. Pinatuloy nya ko sa isang guest room, katapat ng kwarto nya at katabi ng kay Sydney.
Hinayaan nila akong pumasok sa kwarto at mag-ayos ng gamit ko sa human sized cabinet doon.
Nakatulog na ko sa helicopter kanina pero nang makita ko ang puti at malambot na kama bigla ulit akong inantok. Siguro tama si Tammy na lately sunod-sunod ang problema ko kaya kahit sa pagtulog balisa ako.
This whole new environment might have a good effect on me. Dahil imbis na manibago, parang pakiramdam ko mas gumaan ang pakiramdam ko.
Hinayaan kong bukas ang bintana para pumasok ang hangin bago ako nahiga sa kama.
Malamig na ang simoy ng pang gabing hangin nang magising ako. Bukod sa konting hilo dahil yata sa sobrang tulog, kumakalam na din ang sikmura ko.
I went to the bathroom and checked my face before going out. Inayos ko lang ang buhok ko ng konti at lumabas sa kwarto
The house was so silent kaya para tuloy nangangapa ako. If this place wasn't breath taking, iisipin ko na may multo dito.
Hindi naman ako nahirapang hanapin ang kusina kaya mabilis akong nakarating doon. I saw a note at the refrigerator na para bang alam ng sumulat na pupunta ako dun at mababasa ko yun.
'Sydney was with my parents. May gagawin lang akong mahalaga, sorry kung nag-iisa ka but rest assured na safe ang buong resort. Feel free to use my kitchen utensils. Kung ayaw mong magluto pumunta ka na lang sa C&M, ipagtanong mo na lang kasi ibinilin kita sa mga crew don. Call me if there's any problem. Bukas na lang tayo mag-usap tungkol sa job description mo.
-Z'
KABANATA 5Sa lababo ako dumiretso nang mabas ang note para ihanda ang mga gagamitin ko.Mabuti na lang pala marunong ako ng konti sa kusina dahil minsan nanunuod at tumutulong ako kay Manang Nieves. Bilang lang ang lutong ulam na kaya ko dahil hindi talaga ako mahilig sa kusina, I prefer to eat than to cook so what can I say?Habang nagluluto ako ng adobong manok, para sa hapunan— dahil ako lang naman mag isa sa villa— bilang pumasok sa isip ko ang nanay ni Sydney.Asan kaya sya? Hindi sya sumalubong ng dumating kami kanina. Ano kayang itsura nya? For Zurich's taste, she must be beautiful.Pinaalis ko ang topic na yun sa utak ko at pilit na idinivert ang isip ko sa plano kong hanapin si Florence. Ang kelangan ko lang malaman, kung kapatid nga ba sya ni Zurich ng sa ganon mapag-isipan ko kung paano ko sya makakausap.A part of me is praying
KABANATA 6Nakaupo siya sa couch at hindi maipinta ang mukha habang mariin ang titig sa akin.Mukha syang galit kaya hindi ko alam kung lalagpasan ko ba sya o itatanong kung nakauwi na si Sydney.Sa huli, minabuti ko na lang na iiwas ang tingin at umakyat sa kwarto.Nakakailang hakbang pa lang nang tawagin nya nag pangalan ko.Automatic akong pumihit paharap sa kanya but this time, I can't look at him because I'm so nervous."Where have you been? Alam mo bang kanina pa kita hinahanap?" he asked in a low and dangerous tone."A-ah... K-kasi hinanap ko si Sydney kanina kaso naligaw a-ako."Halos
KABANATA 7Maaga akong nagising kinabukasan. Sinilip ko muna kung natutulog pa si Sydney sa kwarto nya bago ako pumunta sa kusina at naghanda ng breakfast, baka sakaling maisip ni Zurich na sumabay samin kaya dinamihan ko na ang luto. Besides natutuwa ako na kompleto ang kitchen utensils at grocery nya.I was humming a nursery rhyme as I pick up the last batch of sausages on the pan when Sydney suddenly puffed at the kitchen."Good morning!" I cheerfully greeted her."Morning," tamad na tamad nyang bati rin sakin habang nagkukusot ng mata nya.She was still wearing her bunny printed pajamas and walking towards what I cooked, barefoot."I cooked breakfast, tulungan mo kong i-set ang dining..."
KABANATA 8After we all ate the breakfast I made, pumasok si Zurich sa kwarto nya dahil may 'importante' daw na gagawin samantalang nagyaya si Sydney na mamasyal kaya agad kaming naghanda para hindi kami maabutan ng sobrang init ng araw."You're pretty," komento ni Sydney na naghihintay na naman sa labas ng kwarto ko.She said we won't go swimming so I wore a maroon beach dress."Thank you. Ikaw din, you're so cute."Sinimangutan nya ko."You're the one who pick my clothes, of course you will say I'm cute."I pinched her cheeks."Lesson number three, always be kind."
KABANATA 9Nang humupa ang bigat sa dibdib ko ay kinuha ko ang isang glass pitcher na may lamang tubig at pumunta sa hanay ng mga baso para makabalik na ako sa sala.Napatigil ako ng makitang nakaharang si Zurich. Nakasandal sya sa hamba ng pintuan na para bang kanina pa inip na inip na makausap ako.His expression was unreadably dark and near blank.Inilapag ko ang dala ko sa island counter at hinarap sya."May problema ba?"Nagsimula na namang magtambol ang puso ko dahil sa kaba.Hindi sya sumagot at tiningnan lang ako."Zurich? Are you okay?"My f
KABANATA 10"Praia... Join us!" yaya ni Denver ng bumaba ako sa sala para i-check sila.Agad akong sumulyap kay Zurich pero nagkibit-balikat lang sya sakin kaya tinanggap ko ang inaalok na beer in can ni LA. Hinawakan ko lang yun pero hindi ko naman ininom.Umupo ako sa isang one seater sofa at tiningnan sila.Si Cairo pangisi-ngisi na habang tinutungga ang laman ng beer, halatang may tama na, ganon din si LA at Denver. Mukhang si Zurich na lang ang matino.Itinuloy nila ang naudlot na usapan tungkol sa problema ni LA sa babae."Wag mo na kasing isipin yun tol, the more you think, the harder you will fall" ani Cairo."
KABANATA 11Nasa bahay ng grandparents nya si Sydney dahil kadarating lang ng mga ito, kaya mag-isa ako sa bahay. Zurich called yesterday na kelangan nyang mag extend ng three days sa Manila dahil sa isang business convention. Which means, hindi sya makakauwi until Monday.I missed him. I may sound pathetic but a day without his presence was like a year without December. I miss him so bad kahit dalawang araw pa lang syang wala.I wasn't like this. Yeah, I'm a bit idealistic when it comes to love and romance but I know my limitations too. I got two boyfriends back in high school and one during college but nobody makes me feel this way.I was about to pick a nighties when my phone rang.Unknown number.&
KABANATA 12My head was throbbing real bad when I wake up.Medyo nahilo ako dahil biglaang pagbangon kaya nahilot ko bigla ang aking sentido. After I recovered, saka ko lang napansin na wala ako sa sariling kwarto.The interior's dominant color is gray, black and white.My eyes widened as a realization hit me.This is owned by a man. Where the hell am I?I checked myself and I was still wearing my undies but it was covered with a big white t-shirt— or let's say, just over sized for me.The room's door opened and I let out a sigh of relief when I saw Zurich entered."Hi. Anon
KABANATA 50HALOS wala kaming imikan ni Zurich habang papasok sa villa. Parang pareho na kaming kontento sa katahimikan at Hindi na kailangan pa ng mahabang usapan. We spend the whole day with his brothers, kwentuhan lang. Sydney was with them dahil may balak yata silang pumunta sa Manila para i-surprise visit si Florence bukas."So..." tanong nya habang paakyat kami sa hagdan.He was holding my hand like I'm gonna escape from him anytime.I won't do that even if I get a chance. Why would I choose a life without him when I can freely spend the rest of my life with him?"Hmmm?""Are we okay now?""What do you think?"Magkahawak kamay kami pero hindi naman sya nahirapan na buksan ang pinto ng kwarto nya. Napasulyap pa ako sa pinto ng dati kong kwarto bago tuluyang pumasok sa loob ng kwarto ni Zurich.
KABANATA 49Inirapan ko sya at padarag na naupo sa isang sawaling upuan. As if makakatakas ako diba? Ipinamimigay na nga ako ng nanay ko hindi ba obvious? Isa pa, nakatayo sya sa tapat ng pinto kaya sa haba ng braso at binti nya mahahablot nya ako kaagad."Bakit ba kasi?" pagalit kong tanong.Kung mag-uusap kami, this might be fast coz I still have a boat to catch, kung ayaw ni mommy sa bayan ako pupunta para sumakay sa kahit ano na magdadala sakin sa Sta. Elena."Make it fast coz as you can see I'm in a rush" ulit ko ng hindi sya sumagot."Aalis ka?" tanong nya sa isang malamig na boses.Hindi ako nagpatinag at tinarayan sya imbis na matakot."Oh ano naman sayo?""Wait a minute" aniya at humakbang palapit sa akin.He bent off one of his knees down and held my hand."The
KABANATA 48"AALIS ka na ba talaga?" Sydney asked in a teary eyes.May isang bodyguard na lumapit para kunin ang maleta ko kaya ibinigay ko muna iyon bago lumuhod sa kahoy na board walk na kinatatayuan namin para maging magkapantay ang mga mukha namin.Hinawakan ko ang magkabilang pisngi nya at pilit na ngumiti para ibsan ang sarili kong lungkot. Her tears are like knives stabbing my chest."Yes. Bye Syd, wag mo akong kakalimutan ha?" pumiyok na ako sa huling salita dahil sa pinipigil na emosyon."P-Praia..."Patuloy sa pagpatak ang mga luha nya kaya pinalis ko iyon gamit ang mga hinlalaki ko."In case na magkita tayo in the future, please don't snob me"Nagpipigil ako ng hikbi habang sinasabi ko iyon."Sshhh... Don't cry. I love you okay? Remember that"
KABANATA 47Bumakas ang gulat sa mukha nya pero natakpan din iyon ng nag-aalalang ekspresyon."You know like for good or something" dagdag ko nang hindi sya magsalita."You won't go back to Manila?" alanganin nyang tanong na mukhang tinitimbang pa Rin ang reaksyon ko.Nagkibit balikat ako dahil Yun Ang totoo."I still don't know mom""Why don't you just stay here---""If you dont want me to come with you, I'll go to Paris or maybe Florida---""Fine. Come with me, at least I know where you are" she finally said.Nagawa kong ngumiti ng tipid dahil sa sinabi nya."Okay thanks mom""Let's eat?" aniya.Tumango-tango ako at nagsimula na sa pagkain."Can I ask for a favor?" I asked again.Tumango-tang
KABANATA 46SAKIT ng katawan ang unang rumihestro sa utak ko ng bumalik ang aking malay tao. Naging napakahirap na mag-adjust para sa akin na mag adjust sa liwanang dahil pakiramdam ko, ilang araw na hindi nakakita ng matinding liwanang ang mga mata ko.May benda ang braso ko na sa pagkakatanda ko ay natamaan ng kutsilyo habang nananakit naman ang likod kong tumama sa matigas na pader. My breathing was perfectly fine but my head is not. Sumakit yun at bahagyang kumirot ng sinubukan kong alalahanin ang nangyari.Inilibot ko ang paningin sa puting kwarto at agad na nakita si mommy na kapapasok lang."M-Mom?" mahinang tawag ko sa kanya sa paos na tinig.Alerto syang lumapit sa akin at agad na sinipat kung may diperensya ba sa akin."How are you?""I'm fine""Lumabas na ang resulta ng CT Scan mo at maayos ang kinala
KABANATA 45IT'S a total pain in my sight to watch him go but I don't have a choice. Hinayaan ko lang syang umalis at hindi na nagtanong pa. Those things should be out of my business.I sigh and take a last sip on the smoothie I ordered."Babalik din yun"Nilingon ko si Cairo na biglang nagsalita sa tabi ko.Parang alam nya kung sino ang laman ng isip ko."Syempre may bahay yun na babalikan dito" pambabara ko na ikinahalakhak nya."Babalik din yun sayo" nakangisi nyang paglilinaw.Umiling-iling ako at tumayo na para muling bumalik sa hotel.Pagkaalis ni Zurich sa suite ko, naghintay lang ako ng isang saglit at lumabas na para magpalipas ng oras sa The Coffee Shop. I know it's not healthy but I ate cake and smoothie for dinner dahil wala talaga akong gana na kumain ng mga super hard foods.
KABANATA 44Inubos ko ang laman ng kopita at tumayo na para pumunta sa kama. I don't bother to pick it all up because the house keepers are cleaning everyday.Nakakailang hakbang pa lang ako pero muntik na akong matumba dahil sa biglaang pag alon ng paningin ko. Sa isang iglap ay nasa tabi ko na si Zurich para umalalay pero biglaang nag flash sa utak ko ang mukha ng girlfriend nyang si Marcela."I'm fine. Thank you..."Inalis ko ang pagkakahawak nya sa balikat ko at muling sinubukan ang marahang paghakbang. Nang pakiramdam ko, hindi ko na kakayanin ang mabilis na ikot ng paningin ko ay nag indian sit ako sa sahig habang nakapikit.I can hear Zurich uttering different curses but he's not doing anything. Hinayaan nya lang ako sa gusto ko gaya ng sinabi ko.Pagkaraan ng ilang saglit ay nagmulat ako. The shakiness of my line of vision was quite bearab
KABANATA 43"WHO gave you this?"Halos madulas ako palabas ng banyo ng biglang magsalita si Zurich na nakatayo di kalayuan na mukhang hinihintay talaga ang paglabas ko.Una kong sinulyapan ang madilim nyang ekspresyon sa mukha bago ang sulat na hawak nya."Kanino to galing?" ulit nya sa tanong."I don't know" kibit balikat ko at dumiretso sa tokador para kumuha ng suklay.Mabuti na lang pala naisipan kong magbihis na sa banyo, dahil kung hindi lalabas ako nang naka towel lang."This are death threats Praia and you're so calm?" iritado nyang tanong.I boredly looked at him and tilted my head to prove a point."You told me it's safe here. I trust you""Even so, bakit wala kang ginagawa? You don't even bother to tell me""Pang-ilang sulat na to?
KABANATA 42"SYD?"Napamulagat ako ng makita na sya ang kumakatok sa pinto ng suite. I'm expecting my mom or even Zurich, but not her."Hi!"Lumuhod ako bahagya para magpantay ang level ng mga mukha namin at nagulat ng bigla nya akong yakapin ng mahigpit."I missed you" bulong ko habang niyayakap din sya pabalik."Yeah... Me too"Kumalas sya sa pagkakayap sa akin and if I got it right, nagpunas sya ng luha sa gilid ng mata."Wanna have breakfast?" nakangisi nyang tanong."Yeah sure, bababa na rin naman sana ako eh"Hinawakan nya ang kamay ko at hinila na ako agad palabas sa suite ko.She's still the kid I love. Straight forward, maldita pero totoong magmahal. Sydney is just such a gem.Sa The Coffee Shop kami napadpad at gaya ng dati,