Kabanata 6

KABANATA 6

Nakaupo siya sa couch at hindi maipinta ang mukha habang mariin ang titig sa akin.

Mukha syang galit kaya hindi ko alam kung lalagpasan ko ba sya o itatanong kung nakauwi na si Sydney.

Sa huli, minabuti ko na lang na iiwas ang tingin at umakyat sa kwarto. 

Nakakailang hakbang pa lang nang tawagin nya nag pangalan ko.

Automatic akong pumihit paharap sa kanya but this time, I can't look at him because I'm so nervous.

"Where have you been? Alam mo bang kanina pa kita hinahanap?" he asked in a low and dangerous tone.

"A-ah... K-kasi hinanap ko si Sydney kanina kaso naligaw a-ako."

Halos sampalin ko na ang sarili ko. I did just stammer in front of him. The hell...

"And why would you do that? Sydney grows up in this place, our family owns this kaya walang mangyayaring masama sa kanya dito sa loob ng resort."

I bit my lower lips and glued my eyes on the floor.

What can I say? Tama naman sya. Baka nag-over react lang ako kanina dahil na guilty ako nang mag walk out si Sydney.

"O baka naman hindi yun ang dahilan."

Bigla akong nag-angat ng tingin dahil sa sinabi nya.

"Hindi kita maintindihan."

He smirked.

"Hindi? Talaga?" his eyes full of sarcasm turned blank "Akala mo ba hindi ko nakita kanina? Kasama mo ang kapatid ko. Ano nag date ba kayo? Masaya ba na kasama mo sya habang halos mamatay na ako sa kakaisip kung nasaan ka?"

I panicked.

Ano bang iniisip ng lalaking to?

"T-teka... Kung si LA ang tinutukoy mo, hindi kami nag date. Nag magandang loob lang sya na ihatid ako dito kasi hindi ko maalala ang daan pabalik."

"Sa kanya pa talaga?" he asked in a mocking tone.

Tumawa pa sya na parang sinasabing 'hindi ako naniniwala sayo Praia'.

"Kapatid mo sya, hindi ba dapat matuwa ka na inihatid nya ko dito?"

"Why don't you call me para masundo kita?"

"Nakalimutan ko ang phone ko kanina!"

Naningkit ang mga mata nya.

"Bullshit! Why can't he just fucking tell you the direction instead of bringing you infront of my damn house?"

Natigilan ako hindi lang sa biglaang pagmumura, kundi sa reaksyon nya mismo na para bang kaunting kalabit ay mananapak.

Kinalma ko ang sarili ko at inalala kung paano i-handle ni mommy ang ganitong sitwasyon.

"Ask him."

A long moment of silence filled into the air of the living room. Sa sobrang tahimik parang naririnig ko na ang hampas ng alon sa dalampasigan kahit hindi ko alam kung malapit ba yun dito.

He still looks pissed pero mukhang kumalma na sya ng konti. I'm not sure if I got it right pero natigilan sya sa sagot ko. Baka hindi nya inaasahan na magiging ganon ang respond ko sa kanya.

"Sorry hindi na to mauulit. Wag kang mag alala kahit hindi mo isama sa sweldo ko ang para sa araw na to kasi hindi ko naturuan si Sydney." I sigh "May sasabihin ka pa ba?"

"Hindi na ako magpapadala ng pagkain dito. Sa restaurant tayo kakain. Palitan mo ang damit ni Sydney at pagkatapos mag ayos ka na rin"

Hindi ko alam kung paano mag a-approach kay Sydney dahil hindi ko alam kung galit sya o ano.

Habang nandito ako, gagawin ko na ng maayos ang trabaho ko dito kahit clueless ako sa tamang pakikisama sa isang bata.

"Hi... Pwede ba kong pumasok?" tanong ko habang nakadungaw sa pinto.

Humarap sya sakin at tumango-tango kaya nilakihan ko ang bukas ng pinto para makapasok doon.

Umupo ako sa kama at tiningnan ang iPod na pinagkakaabalahan nya.

I cleared my throat.

"Sorry nga pala kasi hindi ako nakabalik on time para turuan ka."

"Ayos lang..." tipid nyang sagot at sinulyapan lang ako saka nagbalik ng tingin sa iPod.

"Busy ka ba? Sabi kasi ng daddy mo kakain daw tayo sa labas kaya papalitan ko muna ang damit mo."

"Okay. Nasa drawer ang mga damit ko."

"May specific ka ba na gustong isuot?" tanong ko habang binubuksan ang drawer.

"Wala ikaw na lang ang pumili"

I smiled while looking at the dresses inside the drawer. I remembered how much my mom loves to dress me up like a barbie girl when I was young.

Sinulyapan ko sya at muling ibinalik sa mga damit ang tingin. I pull out a sunday dress and go near her.

"Eto... This would fit very well!"

Excited ako habang isinusuot ang damit sa kanya. Wala naman akong narinig na complain kaya inayos ko pati ang buhok nya. Ako rin ang hinayaan nyang pumili ng sapatos.

"Tada..." I exclaimed.

Sobrang lawak ng ngiti ko habang pinagmamasdan ang itsura nya. She's so adorable with that yellow orange sunday dress na umabot sa tuhod. Naka French braid ang itim na buhok at suot nya ang puting flat shoes na pinili ko.

"Ano tapos na ba?" inip na inip nyang tanong.

Hindi ako nagsalita. Binuhat ko lang sya at itinayo sa harap ng salamin.

"Ako ba to?" she asked while staring at her reflection.

Isa lang ang naalala ko sa kanya. Si Florence. Kamukhang kamukha nya yun dun sa grade school picture na nakita ko sa internet.

"Ewan ko, Sydney ba ang pangalan mo?" I joked.

Hindi nya ko pinansin at tinitigan lang nya ang salamin na parang unang beses nyang makita ang sarili nyang repleksyon.

"Sige magpapalit na din ako," paalam ko ng maalala na malapit ng mag dinner.

"Wait..."

Napatigil ako sa pag hawak sa door knob dahil akala ko nag ha-hallucinate lang ako.

"Thank you," walang kaemo-emosyon nyang sabi.

Napailing-iling na lang ako habang papasok sa kwarto ko.

Bipolar kid. Parang tatay nya.

Hindi na ako masyadong nag effort na mag ayos dahil dinner lang naman yun. Pinili ko ang damit na comfortable pero presentable kahit paano, a fitted statement shirt and denim shorts, sandals na lang rin ang sinuot dahil sa pagkakatanda sa ko kanina, nasa may beach side ang mga kainan.

Nagsusuklay ako ng buhok nang makarinig ako ng katok sa pinto. Binuksan ko yun at nabungaran ang nakangusong si Sydney.

"Tapos ka na ba?" she asked in a flat tone.

Pambihirang bata talaga. Inayusan ko, nagpasalamat nga mukha namang labas sa ilong, tatawagin ako, mukha namang nagde-demand.

"Oo, teka ibabalik ko lang ang suklay"

Ginawa ko ang sinabi ko at sumunod sa kanya pababa ng hagdan.

Tumayo agad si Zurich ng makita kami at nag decide syang lakarin na lang namin ang restaurant.

Nauuna sila ni Sydney sakin habang tahimik kaming naglalakad.

Hindi naman malayo ang restaurant, ng malagpasan namin ang mga villa ay konti lang ang nilakad namin para makarating sa C&M Restobar.

It was a huge place with the romantic and modern ambience. It was covered with glass at tama nga ako, malapit sya sa dagat kaya kitang-kita namin ang paglubog ng araw at ang kulay kahel na langit. May maliit na stage kung saan may lalaking nagpe-perform.

Zurich pick a table near the glass wall where we can have a better view of the majestic sea. 

Magkatabi kami ni Sydney at nasa harap nya si Zurich.

"What do you wanna eat?"

Nagkatinginan kami ni Sydney at bigla nyang inabot sakin yung menu. I scanned it and picked lobsters, pineapple juice and a strange food called fish mushroom soup with something I don't know.

"Yun din ang akin dad," segunda ni Sydney ng masabi ko kung ano ang order ko.

He looked at us like we are some weird creatures from Mars before giving our orders to the waiter he called Chuckie.

We were so silent kaya ibinaling ko ang mata ko sa dagat dahil ako ang nakaupo sa side na yun.

May mga iilang guest na nag na-night swimming, yung iba nasa buhangin at yung iba nasa lounger. Ang papasikat na buwan at mga nakahanay na torch ang nagbibigay ng liwanag sa kanila.

Napabalik lang ang atensyon ko sa mesa ng dumating ang order namin at nagsimula na kaming kumain.

Natigilan ako ng makitang nahihirapan si Sydney sa pagkain ng lobsters dahil masyadong malaki yun para sa maliit nyang kamay. Bigla akong nakonsensya dahil nung ako ang nasa edad nya, may mommy ako para magtanggal ng shell para sakin.

Ibinaba ko ang hawak kong kubyertos at kinalabit sya.

"Tulungan kita, gusto mo?"

She glanced at her father first before shyly nodded on me. Sumulyap din ako kay Zurich na natigil sa pagkain. Parang gusto ko syang irapan. Hindi nya ba napapansin na nahihirapan yung bata? Tss... What a father?!

Iniwasan kong sumulyap ulit sa kanya sa buong panahon na kumakain kami dahil pakiramdam ko palagi syang nakatingin sakin.

"Are we heading home o may iba pa kayong gustong gawin?" Zurich asked habang palabas kami.

"I'm tired dad. How about you?"

Nagulat ako ng bigla nyang hingin ang opinyon ko.

"Ah... Uwi na tayo kung pagod ka na."

Dumiretso kami ni Sydney sa kwarto nya para makapag half bath sya at makatulog. Samantalang nagpaalam si Zurich na may gagawin daw sa office nya.

"May pamilya ka ba?" tanong bigla ni Sydney habang sinusuklay ko ang buhok nya na medyo nakulot dahil sa braid.

"Oo, mabait ang parents ko," nakangiti kong sagot.

Suddenly, I missed my parents. If my mom was here, matutuwa syang damitan ang malditang bata na to na mukhang barbie.

"Siguro only child ka noh?" patuloy nyang pag-uusisa.

"Pano mo nalaman?"

"Simple lang, mukhang alagang-alaga ka sa inyo?*

"Owss?"

"Kahapon ko pa tinitingnan ang legs mo, milky white tsaka walang gasgas. Mayaman ba kayo? Bakit sabi ni daddy, may sakit ang mommy mo at kelangan mo ng pera para sa kanya? Nandito ka ba talaga para mag yaya at tutor sakin o para makuha ang loob ng daddy ko?"

Napatawa ako sa tanong nya at tinapos ang pagsusuklay sa kanya bago sya hinarap.

"Alam mo? Kahit m*****a ka at masungit sakin, feeling ko lalaki kang genius kasi ang mga bagay na alam mo ay hindi bagay sa edad mo."

Tumaas ang kilay nya.

"Gaya ng paghawak ng baril? Pagtawid sa real life laser traps? Pangha-hack ng wifi ng mga tito ko? Pagtalon mula sa second floor papunta sa mga dwarf santan ni lola? Normal lang yun, Monteclaro ako eh."

I shook my head in disbelief. Kakaiba talaga...

"Halika na nga, matulog ka na. At bukas ituturo ko sayo ang dapat gawin ng isang batang four years old."

Humiga sya sa kama at kinuha ang isang libro mula sa mga nakalagay sa night stand.

"Magbabasa ka?" curious kong tanong.

"Oo. Ginagawa ko to bago ako matulog."

"Hindi ka ba binabasahan ng daddy mo o ng mommy mo?"

"Busy si daddy sa trabaho, naiintindihan ko yun dahil para naman yun sa future ko. Wag ka ng magtanong tungkol sa mommy ko," sinulyapan nya ko "Ayoko syang pag-usapan."

May kung anong mainit na humaplos bigla sa puso ko at nakalimutan ko na ang pangit na impression ko sa kanya. Ang gusto ko lang ay gawing saya ang nababanaag kong lungkot sa mga mata nya.

Tumabi ako paupo sa kama nya at niyakap sya.

She frozed dahil mukhang hindi nya inaasahan ang ginagawa ko.

"From now on, ako ang magbabasa ng bed time story mo hanggang sa makatulog ka... Ayos ba?"

"Really? Let's start then" excited nyang inabot sakin ang story book na Cinderella at umayos ng higa sa kama.

Binasa ko yun habang hinahaplos-haplos ang buhok nya kaya mahimbing syang nakatulog kalagitnaan pa lang ng kwento.

Pinagmasdan ko muna sya ng ilang saglit bago ko inayos ang kumot nya at binuhay ang lampshade.

I guess this kid was just a brat seeking for attention and love.

Naghahanda pa lang ako para matulog ng makarinig ako ng tatlong mahihina at sunod-sunod na katok.

Inayos ko ang bathrobe ko bago binuksan ang pinto dahil alam ko na kung sino yun, tatlo lang naman kami dito sa bahay.

"May kailangan ka?" tanong ko kahit ang totoo'y tumatambol na ang d****b ko sa kaba.

"Wala. Gusto lang kitang pasalamatan dahil sa pag-aalaga mo sa anak ko."

"Trabaho ko naman yun eh.a"

He sigh.

"Pasensya na kung medyo na-spoil ko sya, hindi lang halata pero mahal na mahal ko ang anak ko. Sana pag tyagaan mo sya dahil walang tumatagal na yaya sa kanya."

"Kulang lang si Sydney sa pagmamahal ng nanay."

Natigilan sya bigla kaya agad kong binawi ang sinabi ko.

"Sorry, I mean... Ikaw lang kasi ang kasama nya dito kaya naa-adopt nya ang manly attitude mo," agad kong bawi.

He smirked.

"Good night Praia."

"Good night."

Damn. Ano bang sinabi ko? Mukhang hindi maganda ang relasyon ni Zurich at ng asawa nya. Curious tuloy ako kung anong pangalan ng mommy ni Sydney.

Teka ano bang pakialam ko eh buhay at problema nila yun? May sarili akong problema na dapat kong pagtuunan ng pansin.