KABANATA 11
Nasa bahay ng grandparents nya si Sydney dahil kadarating lang ng mga ito, kaya mag-isa ako sa bahay. Zurich called yesterday na kelangan nyang mag extend ng three days sa Manila dahil sa isang business convention. Which means, hindi sya makakauwi until Monday.
I missed him. I may sound pathetic but a day without his presence was like a year without December. I miss him so bad kahit dalawang araw pa lang syang wala.
I wasn't like this. Yeah, I'm a bit idealistic when it comes to love and romance but I know my limitations too. I got two boyfriends back in high school and one during college but nobody makes me feel this way.
I was about to pick a nighties when my phone rang.
Unknown number.
&
KABANATA 12My head was throbbing real bad when I wake up.Medyo nahilo ako dahil biglaang pagbangon kaya nahilot ko bigla ang aking sentido. After I recovered, saka ko lang napansin na wala ako sa sariling kwarto.The interior's dominant color is gray, black and white.My eyes widened as a realization hit me.This is owned by a man. Where the hell am I?I checked myself and I was still wearing my undies but it was covered with a big white t-shirt— or let's say, just over sized for me.The room's door opened and I let out a sigh of relief when I saw Zurich entered."Hi. Anon
KABANATA 13I still can't believe that his mother actually told me to feel at home— and she looks freaking sincere. Tapos na kaming mag lunch at naku-kwentuhan na lang pero parang nakalutang pa rin ako."Anong course ba ang natapos mo Praia?"Napapitlag ako ng marinig ang pangalan ko mula sa daddy ni Zurich."Business Ad, major in finance po.""You don't have to be too formal iha, alam mo kasi nami-miss ko na ang bunso ko. Baka kaedad mo sya," anang matandang lalaki.Hindi lang ako nagpapahalata pero nakikinig akong mabuti sa sinasabi nya. Anything about Florence is helpful considering that informations about her is very limited. Yun naman talaga ang dahilan kung bakit ako nandito.
KABANATA 14Like what I've said, maaga pa lang nasa sun lounger na kami ni Sydney at naghahanda para lumangoy. We brought food, swan floater and other stuffs para ma-enjoy namin ang pagsi-swimming.I'm not expecting that I would enjoy diving and swimming at deep sea level because I have to watch over Sydney. Marami ang guest sa resort kaya kelangan ko syang bantayan ng mabuti."Let's swim... Gusto kong sumakay sa floater tapos papanuorin kitang lumangoy. Tara..." yaya sakin ni Sydney habang hinihila ang kamay ko.Basa na sya ng tubig dagat dahil lumangoy na sya habang naglalagay ako ng sun block."Wait baby..."Tinanggal ko muna ang see through kimono dress ko bago ang aviator sunglasses at sum
KABANATA 15Itinulak ko agad si Zurich at hindi ko alam kung anong pagpapaliwanag ang gagawin ko kay Sydney.Her eyes was wide opened with so much innocence, she's also pale white and like me, she looked shocked— like really really shocked."Ahhh... Sorry po!" yun lang ang sinabi nya bago nya isinara nag pinto.Dumistansya agad ako kay Zurich at ibinaba ang tingin ko sa sahig."Ahm... L-lalabas na ko."Mabilis akong lumabas ng silid ar napasandal sa dingding niyon pagkasarang-pagkasara ko ng pinto."Hey..."I nearly got a heart attack when I saw Sydney standing in front of me.I don't know how to explain what she just saw. Oh my gosh..."Uh... Syd..."Fuck it Praia. Just say it. Whatever your explanations are!Sydney flashed an e
KABANATA 16 Nakatulala lang ako habang mahigpit ang kapit sa kanya. Sa taas ako nakatingin dahil hindi ko kayang tingnan sya sa mata, masyadong marami ang mga emosyon doon. Maingat nya akong ibinaba sa sofa, ni hindi ko alam kung paano nya pinindot yung code sa pinto--- it's either magaan ako o malakas lang talaga sya. Pakatapos ay bigla syang nawala sa paningin ko at paglabas nya ulit galing sa kusina may bitbit na syang isang kit. Iniwan nya yun sa center table at bumalik ulit sa kusina, balde at palanggana na parehong may lamang tubig, tuyong tuwalya at sabon naman ang dala nya ng bumalik sya. Bigla syang lumuhod sa harap ko at dahan-dahang inilagay ang paa ko sa maligamgam na tubig sa palanggana na para yung babasaging kristal na hindi pwedeng magkamali ang sino ma
KABANATA 17Sobrang bagal na lumipas ng mga araw, hindi ko alam kung sadyang maiinipin lang talaga ako o ano. A week long is like a walking turtle--- damn slow.Ayoko mang maisip sya, hindi ko maiwasan. Lalo na tuwing mag-isa ako, tahimik kami ni Sydney o di kaya ay matutulog ako sa gabi. I maybe an idiot for asking God to fast the time forward but what can I do? I missed him. A lot.Gaya ng dati hindi sya tumatawag. Sabi ni Horizon, it's normal. When they are away, phone calls is not allowed specially when it is not over yet. She didn't explain why but she assured me that I will find out soon."Hey Chantal, let's take a nap"I smiled at Sydney.We are playing her barbies at the garden. Mine wa
KABANATA 18Matiwasay akong nakarating sa kusina at nagawa ang pakay ko doon. Hinugasan ko muna ang basong ginamit ko bago ako umalis.Dim ang ilaw na nagmumula sa crystal chandeliers pero hindi yun naging hadlang para maayos kong marating ulit ang third floor.Wala na ang mga katulong na pagala-gala sa mansion--- malamang gabi na kaya nagpapahinga na sila--- kaya sobrang tahimik ng paligid. Ultimo paghinga ko at marahang paglapat ng tsinelas ko sa sahig ay dinig na dinig ko.Mabuti na lang at hindi horror movie ang pinanood nami ni Sydney dahil kung ganon, baka nagtatakbo na ako ngayon.Nasa bandang dulo ang kwarto ni Sydney kaya hindi madaling makarating doon lalo na pag sa hagdan galing--- wala naman silang elevator.&nb
KABANATA 19"LETS talk Praia"Natigil ako sa paghakbang patungo sa banyo ng makita si Zurich na nakaharang sa dadaanan ko.How the hell did he get in there? That fast na hindi ko man lang namalayan."Let's talk later" simpleng sagot ko at nagtangkang umatras para makalayo sa kanya.Nag-iwas ako ng mata dahil naaalala kong sinundan nya si Venice kanina.Malay ko ba kung anong ginawa nilang dalawa? Ayoko nang isipin dahil nasasaktan lang ako.Humakbang sya palapit sakin kaya napilitan akong umatras palayo sa kanya. Parang yun lang din naman ang hinihintay nya para mas lalo pang pagbutihin ang paglapit sakin."Honey... I want us to talk now"He is using his authoritive side with me pero hindi ako nagpatinag. Nanatili lang ang diretso kong tingin at pormal na mukha habang n
KABANATA 50HALOS wala kaming imikan ni Zurich habang papasok sa villa. Parang pareho na kaming kontento sa katahimikan at Hindi na kailangan pa ng mahabang usapan. We spend the whole day with his brothers, kwentuhan lang. Sydney was with them dahil may balak yata silang pumunta sa Manila para i-surprise visit si Florence bukas."So..." tanong nya habang paakyat kami sa hagdan.He was holding my hand like I'm gonna escape from him anytime.I won't do that even if I get a chance. Why would I choose a life without him when I can freely spend the rest of my life with him?"Hmmm?""Are we okay now?""What do you think?"Magkahawak kamay kami pero hindi naman sya nahirapan na buksan ang pinto ng kwarto nya. Napasulyap pa ako sa pinto ng dati kong kwarto bago tuluyang pumasok sa loob ng kwarto ni Zurich.
KABANATA 49Inirapan ko sya at padarag na naupo sa isang sawaling upuan. As if makakatakas ako diba? Ipinamimigay na nga ako ng nanay ko hindi ba obvious? Isa pa, nakatayo sya sa tapat ng pinto kaya sa haba ng braso at binti nya mahahablot nya ako kaagad."Bakit ba kasi?" pagalit kong tanong.Kung mag-uusap kami, this might be fast coz I still have a boat to catch, kung ayaw ni mommy sa bayan ako pupunta para sumakay sa kahit ano na magdadala sakin sa Sta. Elena."Make it fast coz as you can see I'm in a rush" ulit ko ng hindi sya sumagot."Aalis ka?" tanong nya sa isang malamig na boses.Hindi ako nagpatinag at tinarayan sya imbis na matakot."Oh ano naman sayo?""Wait a minute" aniya at humakbang palapit sa akin.He bent off one of his knees down and held my hand."The
KABANATA 48"AALIS ka na ba talaga?" Sydney asked in a teary eyes.May isang bodyguard na lumapit para kunin ang maleta ko kaya ibinigay ko muna iyon bago lumuhod sa kahoy na board walk na kinatatayuan namin para maging magkapantay ang mga mukha namin.Hinawakan ko ang magkabilang pisngi nya at pilit na ngumiti para ibsan ang sarili kong lungkot. Her tears are like knives stabbing my chest."Yes. Bye Syd, wag mo akong kakalimutan ha?" pumiyok na ako sa huling salita dahil sa pinipigil na emosyon."P-Praia..."Patuloy sa pagpatak ang mga luha nya kaya pinalis ko iyon gamit ang mga hinlalaki ko."In case na magkita tayo in the future, please don't snob me"Nagpipigil ako ng hikbi habang sinasabi ko iyon."Sshhh... Don't cry. I love you okay? Remember that"
KABANATA 47Bumakas ang gulat sa mukha nya pero natakpan din iyon ng nag-aalalang ekspresyon."You know like for good or something" dagdag ko nang hindi sya magsalita."You won't go back to Manila?" alanganin nyang tanong na mukhang tinitimbang pa Rin ang reaksyon ko.Nagkibit balikat ako dahil Yun Ang totoo."I still don't know mom""Why don't you just stay here---""If you dont want me to come with you, I'll go to Paris or maybe Florida---""Fine. Come with me, at least I know where you are" she finally said.Nagawa kong ngumiti ng tipid dahil sa sinabi nya."Okay thanks mom""Let's eat?" aniya.Tumango-tango ako at nagsimula na sa pagkain."Can I ask for a favor?" I asked again.Tumango-tang
KABANATA 46SAKIT ng katawan ang unang rumihestro sa utak ko ng bumalik ang aking malay tao. Naging napakahirap na mag-adjust para sa akin na mag adjust sa liwanang dahil pakiramdam ko, ilang araw na hindi nakakita ng matinding liwanang ang mga mata ko.May benda ang braso ko na sa pagkakatanda ko ay natamaan ng kutsilyo habang nananakit naman ang likod kong tumama sa matigas na pader. My breathing was perfectly fine but my head is not. Sumakit yun at bahagyang kumirot ng sinubukan kong alalahanin ang nangyari.Inilibot ko ang paningin sa puting kwarto at agad na nakita si mommy na kapapasok lang."M-Mom?" mahinang tawag ko sa kanya sa paos na tinig.Alerto syang lumapit sa akin at agad na sinipat kung may diperensya ba sa akin."How are you?""I'm fine""Lumabas na ang resulta ng CT Scan mo at maayos ang kinala
KABANATA 45IT'S a total pain in my sight to watch him go but I don't have a choice. Hinayaan ko lang syang umalis at hindi na nagtanong pa. Those things should be out of my business.I sigh and take a last sip on the smoothie I ordered."Babalik din yun"Nilingon ko si Cairo na biglang nagsalita sa tabi ko.Parang alam nya kung sino ang laman ng isip ko."Syempre may bahay yun na babalikan dito" pambabara ko na ikinahalakhak nya."Babalik din yun sayo" nakangisi nyang paglilinaw.Umiling-iling ako at tumayo na para muling bumalik sa hotel.Pagkaalis ni Zurich sa suite ko, naghintay lang ako ng isang saglit at lumabas na para magpalipas ng oras sa The Coffee Shop. I know it's not healthy but I ate cake and smoothie for dinner dahil wala talaga akong gana na kumain ng mga super hard foods.
KABANATA 44Inubos ko ang laman ng kopita at tumayo na para pumunta sa kama. I don't bother to pick it all up because the house keepers are cleaning everyday.Nakakailang hakbang pa lang ako pero muntik na akong matumba dahil sa biglaang pag alon ng paningin ko. Sa isang iglap ay nasa tabi ko na si Zurich para umalalay pero biglaang nag flash sa utak ko ang mukha ng girlfriend nyang si Marcela."I'm fine. Thank you..."Inalis ko ang pagkakahawak nya sa balikat ko at muling sinubukan ang marahang paghakbang. Nang pakiramdam ko, hindi ko na kakayanin ang mabilis na ikot ng paningin ko ay nag indian sit ako sa sahig habang nakapikit.I can hear Zurich uttering different curses but he's not doing anything. Hinayaan nya lang ako sa gusto ko gaya ng sinabi ko.Pagkaraan ng ilang saglit ay nagmulat ako. The shakiness of my line of vision was quite bearab
KABANATA 43"WHO gave you this?"Halos madulas ako palabas ng banyo ng biglang magsalita si Zurich na nakatayo di kalayuan na mukhang hinihintay talaga ang paglabas ko.Una kong sinulyapan ang madilim nyang ekspresyon sa mukha bago ang sulat na hawak nya."Kanino to galing?" ulit nya sa tanong."I don't know" kibit balikat ko at dumiretso sa tokador para kumuha ng suklay.Mabuti na lang pala naisipan kong magbihis na sa banyo, dahil kung hindi lalabas ako nang naka towel lang."This are death threats Praia and you're so calm?" iritado nyang tanong.I boredly looked at him and tilted my head to prove a point."You told me it's safe here. I trust you""Even so, bakit wala kang ginagawa? You don't even bother to tell me""Pang-ilang sulat na to?
KABANATA 42"SYD?"Napamulagat ako ng makita na sya ang kumakatok sa pinto ng suite. I'm expecting my mom or even Zurich, but not her."Hi!"Lumuhod ako bahagya para magpantay ang level ng mga mukha namin at nagulat ng bigla nya akong yakapin ng mahigpit."I missed you" bulong ko habang niyayakap din sya pabalik."Yeah... Me too"Kumalas sya sa pagkakayap sa akin and if I got it right, nagpunas sya ng luha sa gilid ng mata."Wanna have breakfast?" nakangisi nyang tanong."Yeah sure, bababa na rin naman sana ako eh"Hinawakan nya ang kamay ko at hinila na ako agad palabas sa suite ko.She's still the kid I love. Straight forward, maldita pero totoong magmahal. Sydney is just such a gem.Sa The Coffee Shop kami napadpad at gaya ng dati,