ใบไม้ - เจอกันอีกแล้วนะ...

"กินข้าวหน่อยนะ..จะได้กินยา-_-" ไคล์มองหน้าฉันแล้วเบือนหน้าหนี ตอนนี้เหมือนมีลูกจริงๆข้าวก็กินยาก ยาก็กินยาก ฉันเหนื่อยเหลือเกินที่ต้องนั่งประเคนทุกอย่างให้เขา ซึ่งเขาก็ไม่มีทีท่าจะแตะมัน..ตอนก้านแก้วเข้ามาเยี่ยมไคล์เขาก็คุยกับมันปกตินะ แต่กับฉันตึงใส่มากๆ ไม่รู้เป็นบ้าอะไร

"ทำไมไม่กลับไปนอนคอนโด เฝ้าผมทำไม"

"ก็ห่วงไง..กินข้าวบ้างสิ จะได้กินยา"

"ป้าไปนั่งเถอะ เดี๋ยวผมกินเอง" ฉันกลอกตาให้กับคนเอาใจยากแล้ววางช้อนลง ก่อนจะเดินไปนั่งกอดอกเอาขาไขว้ห้างมองเขา

"เป็นอะไรไคล์..โกรธอะไร?"

"ถามคนโกรธ ด้วยน้ำเสียงแบบนี้เหรอ?" ไคล์ถามกลับแต่ตามองถ้วยข้าวต้มตรงหน้าไม่มองฉัน ให้ตายง้องแง้ง ทำตัวเป็นเด็กอมมือไปได้

"โกรธเรื่องงานแต่งเจ๊ปลายฟ้าใช่ไหม..?-_-"

"อืม.." ฉันถอนหายใจทันที เออ..ก็ผิดเองที่เล่นแรงไป แต่ก็ไม่ได้มีผู้ชายคนไหนเล่นด้วยสักหน่อย ถ้าอยากรักษาผัวไว้..คือกูต้องขอโทษใช่ไหม?

"ไคล์..ขอโทษ รักไคล์นะ..ป่วยอยู่ไม่งอนกันดิ อยากดูแลอ่ะ-///-"

ไคล์เหลือบมองฉันแล้วค่อยๆเผยยิ้มออกมา สีหน้ามู่ทู่ก็เปลี่ยนเป็นรอยยิ้มหวานๆ...จนฉันดึงสติและอารมณ์กลับมาไม่ทัน

"น่ารักจัง หายป่วยเมื่อไหร่ผมจะฟัดจะหอมให้แก