เข้าสู่ระบบแชร์
เจแปน - Welcome ต้นกล้า
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-04-10 18:16:54
บทที่เกี่ยวข้อง
Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย...อย่าท้าทายกัปตัน ใบไม้ - ครอบครัวที่รัก!
อิกล้ามาเหรอ?! ทำไมฉันเพิ่งรู้?!"งั้นกลับกัน...อิไม้แลนด์วันไหน?" ฉันรีบถามเจแปน ก่อนจะเดินนำออกไปลานจอดรถ"กัปตันแลนด์พรุ่งนี้เช้าค่ะ เอ้อพี่ใบไม้คะ..พักนี้กัปตันต้นไม้ดูแปลกๆไหมคะ? เขสมองผู้ชายบ่อยรึป่าว?" ฉันหยุดนิ่ง มือที่กำลังจะดึงประตูรถเปิดก็หยุดชะงัก ทำไมเจแปนถามอะไรไร้สาระแบบนี้วะ.."ทำไม?-_-" ฉันถามกลับด้วยความสงสัย แล้วเปิดประตูขึ้นไปนั่งบนรถ จากนั้นก็รีบสตาร์ทและเปิดแอร์พลางๆ ก่อนจะหันไปจ้องน้องสะใภ้ข้างๆรอคำตอบ"คือ..เจแปนอึดอัดค่ะ พักนี้เชนกับกัปตันสนิทกันมาก แล้ววันที่เจแปนบอกว่าท้องและจะแต่งงาน อยู่ๆเชนก็มองเจแปนแปลกๆ ตาเขาเศร้าๆยังไงไม่รู้ค่ะ"ฉันนั่งนิ่งมองน้องสะใภ้ ที่ตอนนี้หน้าเธอเหมือนแบกโลกไว้ทั้งใบ ที่จริงก็ไม่ใช่แค่เจแปนหรอก..ฉันอิคนที่รู้ทุกอย่างแต่บอกใครไม่ได้ ก็อึดอัดเหมือนกัน!"ทำไมเธอคิดว่าเชนกับอิไม้ได้กันเหรอ?-_-" ฉันถามผ่านๆ ก่อนจะหันมาจับพวงมาลัยรถและขับออกไป ..ส่วนเจแปนเธอก็นั่งเงียบอยู่สักพัก สงสัยกำลังช็อคกับคำว่า 'ได้กัน'ของฉัน"พี่ใบไม้..มันจะมีโอกาสเป็นแบบนั้นไหมคะ?" ฉันถอนหายใจกับความคิดตื้นๆของเจแปน ถ้าอิไม้ชอบตูดป่านนี้มันกับอิไคล์ถึงไหนต่อไห
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-10Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย...อย่าท้าทายกัปตัน ใบไม้ - เกือบสงบสุข
เหมือนวันนี้เป็นวันสุดท้ายที่ฉันเป็นเด็ก และพรุ่งนี้เป็นวันที่ฉันจะโตเป็นผู้ใหญ่จริงๆ ตื่นมาจากที่เคยเบื่ออิไม้เบื่ออิกล้า..เบื่อทุกๆอย่างในบ้านหลังนี้ ตอนนี้ไม่..ทำไมอยู่ๆ..ฉันรู้สึกอยากใช้เวลาอยู่กับพวกมันก็ไม่รู้ ยิ่งใกล้งานแต่งฉันยิ่งหน่วง เมื่อเช้าก็จิตตกคิดถึงแม่ ตอนนี้ก็คิดถึงทุกๆคนในครอบครัวหลังจากที่ฉันเผลอหลับในห้องแม่ ไม่มีใครปลุกไม่มีใครรบกวน..ตื่นมาก็เที่ยงตรงพอดี ตอนนี้ฉันกำลังเดินลงบันไดลงไปตามเสียง เสียงที่ว่าไม่ใช่เสียงใคร..ก็เสียงอิกล้านั่นแหละ มันกำลังเถียงกับอิไม้เอาเป็นเอาตาย"ทำไมมึงไม่แยกจากเจ้าสาววะ พรุ่งนี้ก็แต่งแล้ว..กลัวกูทำเมียมึงเปลี่ยนใจเหรอพี่ชาย?^^""เพราะมีคนเลวๆแบบมึงอยู่ในบ้านหลังนี้ไง ไอ้สัส-_-" อิไม้ด่าเสร็จก็เดินไปนั่ง ตามด้วยอิกล้าที่เดินถอดเสื้อใส่แค่กางเกงขาสั้นตัวเดียว กูว่าแล้วทำไมมันทะเลาะกัน... อิไม้มันไม่อยากให้เจแปนเห็นซิกแพคอิกล้านี่เอง"อ้าวเจ๊มาก็ดี..ดูกล้ามผมดิ เท่ป่ะๆ^[]^" อิไม้ถอนหายใจเบือนหน้าหนี ก่อนที่อิกล้าจะรีบจับเสื้อมัน..และเปิดพรึบ!เออ..อิไม้มันไม่เหลือซิกแพคไม่เหลืออะไรเลย แม่งหมูดีๆนี่เอง"มึงกินข้าววันละกี่มื้อวะ ฮ่าๆ"
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-10Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย...อย่าท้าทายกัปตัน ใบไม้ - My Wedding - KBM(1)
"ใครบอก?-_-""เห็นยาโฟลิกบนโต๊ะแก นี่กินเตรียมท้องหรือท้องแล้ว?^^" ฉันถอนหายใจเบือนหน้าหนี จริงๆเลยกูพลาดเองล่ะ"เออท้อง แต่อย่าเพิ่งบอกย่านะ..เซอร์ไพรส์-_-" เจ๊แกเอามือปิดปากขำ ก่อนจะลุกขึ้นไปเปิดประตูให้พนักงานสปาที่เคาะขออนุญาต... จากนั้นก็จะหายออกไปสักพัก ก่อนจะกลับมาพร้อมกับเจแปนที่ใส่เสื้อคลุมอาบน้ำอยู่เราทำสปานานเท่าไหร่ไม่รู้ รู้แต่ระหว่างทำและฉันหลับตาอยู่..ห้องฉันวุ่นวายมาก!! เสียงคนเข้ามาเยอะแยะ เสียงแม่ตัวเอง เสียงแม่ผัว เสียงเพื่อน! จากที่กำลังเคลิ้มๆต้องพาลหงุดหงิด ถอนหายใจฟึดฟัดใส่พนักงาน...กว่าจะได้พักผ่อนปลีกวิเวกคนเดียวเงียบๆก็ปาไปตีสองตีสาม แต่ละคนเหมือนคิดถึงฉันมากเข้ามาก่อกวนไม่หยุดจนเช้าวันแต่งงาน..ฉันกับเจแปนตื่นเร็วกว่าปกติตั้งใจนั่งแท็กซี่ไปวัดทำบุญ เพราะงานแต่งเรามีแค่งานเลี้ยงเย็นไม่มีพิธีเช้าเลี้ยงพระก็ไม่ได้เลี้ยงมันแปลกๆ แต่ไปได้ไม่นานหรอก..ไม่ทันได้ปล่อยนกปล่อยปลาด้วยซ้ำ ก็โดนแม่โทรตามกลับ..บอกให้เราสองคนเตรียมตัวแต่งหน้าได้แล้วฉันตื่นเต้น..กลับมาถึงโรงแรมไม่กล้าเดินไปดูงานแต่งตัวเองเลย ฉันจึงตรงกลับห้องอาบน้ำและไปนั่งหน้ากระจก..ที่พี่ๆช่างแต่งหน้าเขา
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-10Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย...อย่าท้าทายกัปตัน ใบไม้ & เจแปน - Wedding KBM+TMJP(2)
พิธีกร : คุณใบไม้เป็นคนยังไงคะ?ไคล์ : ใบไม้เป็นคนไม่ค่อยพูดไม่ค่อยแสดงออก แต่มีความหนักแน่นและชัดเจนในตัวเอง เธอไม่เหมือนผู้หญิงที่ผมเห็นทั่วไป จนผมมาทำงานเป็นนักบิน..บอกตรงๆว่าเครียดทุกไฟลท์ และช่วงนั้นเป็นช่วงที่ผมลังเลคิดมาก ผมไม่รู้ว่าตัวเองชอบอะไรไม่ชอบอะไร ผมชอบใบไม้ที่เป็นแบบเดิม..แต่ใจผมก็อยากให้เธอยิ้มให้ผมสักครั้ง จนสุดท้ายผมก็ได้รู้..ว่าผมแค่ต้องการอยู่กับใบไม้ที่เป็นใบไม้จริงๆ ไม่ใช่ใบไม้ที่ฝืนยิ้มให้ผม มันก็เหมือนตอนมัธยมนั่นแหละครับ..ที่ผมเฝ้าไปเที่ยวบ้านเพื่อนเสาร์อาทิตย์..เพื่อไปเห็นหน้าพี่สาวมัน เพราะแค่นั้นผมก็มีความสุขแล้วครับ^^น้ำตาฉันไหลอาบแก้ม เช็ดแล้วเช็ดอีกก็ไม่หมด.. ตอนนี้ฉันไม่อายใครแล้ว เพราะฉันมองไม่เห็นใครเลย..ทุกอย่างรอบๆมันกำลังหมองไปด้วยน้ำตาไคล์ : ที่ผมให้ตุ๊กตาควายผมยอมรับ ว่าผม..อยากด่าเธอโง่ทางอ้อม คนอะไรผมจีบมาตั้งนานไม่รู้ตัวแถมไม่สนใจผมอีก ฮ่าๆฮาดีนะครับ..^^อิไคล์อิคนบ้า!...ถ้าบอกก่อนหน้านี้ฉันคงเขกหัวเขาไปแล้ว แต่ตอนนี้ตรงนี้..บนเวทีงานแต่งงานของเรา..ฉันซึ้งก็ได้พิธีกร : โอ้โห..นี่เหรอคะที่มาของชำร่วยของกัปตันไคล์ ตุ๊กตาควายเผือกสีขาวมีเวล
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-10Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย...อย่าท้าทายกัปตัน เจแปน - Wedding TMJP (3)
กัปตันต้นไม้ : ที่ผมมอมเหล้า..มันเหมือนเป็นการเปิดใจและเปิดตัวตนของเจแปนออกมา เห็นไหมล่ะ..ว่าเธอก็ต้องการผม เราต้องการกันและกัน มันเป็นเรื่องพรหมลิขิตนะเอาจริงๆ เจแปนบินรูทต่างประเทศไฟลท์แรกก็เจอผมเลย"ฮ่าๆ ไอ้ไม้โว้ยยยยยย~!" ต้นกล้าน้องชายเขาตะโกนแซว พร้อมๆกับคุณพ่อคุณแม่ที่เริ่มก้มหน้า..นวดขมับช้าๆพิธีกร : อ๋อใช่ค่ะๆ พรหมลิขิตมากๆ..^^กัปตันต้นไม้ : ครับ ถึงผมจะใช้วิธีจีบสกปรกหน่อย แต่ผมรักจริง เจแปนเป็นคนซื่อแต่เธอเข้มแข็งและเก่งมาก เป็นผู้หญิงที่ทัศนคติดีจนผมอยู่ใกล้ๆแล้วความสุข และที่เคยบ่นเคยดุเรื่องเธอไม่ทันคน..ก็เพราะผมเป็นห่วง กลัวเธอไปเจอผู้ชายชั่วๆแบบผมอีก(ฮ่าๆๆๆ กัปต๊านนนน ) นี่มันตลกคาเฟ่รึไง แม้กระทั่งพี่ใบไม้ยังหัวเราะเขาพิธีกร : แหมกัปตันต้นไม้คะ..ไม่ชั่วหรอกค่า เจ้าสาวรักขนาดนี้ ว่าแต่มีอะไรอยากบอกกับคุณเจแปนไหมคะ?^^กัปตันเงียบ..และหันมามองฉัน เราสบตากันอยู่เนิ่นนาน ก่อนเขาจะค่อยๆก้มลงมา..และจุ๊บที่ริมฝีปากฉัน0//0แค่เสี้ยววินาที..เสียงกรี๊ดก็ดังลั่น แต่ฉันไม่ได้สนใจเสียงเหล่านั้น..ฉันสนใจแค่กัปตันคนเดียว จนเขาจับไมค์ขึ้นพูด..กัปตันต้นไม้ : ฉันรักเธอนะ...ฉะนั้นเ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-10Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย...อย่าท้าทายกัปตัน เจแปน - กินเรียบ
"อิกล้านี่มันปากไวจริงๆ-_-" พี่ใบไม้บ่นอุบอิบ พร้อมกับส่งสายตาเรียบนิ่งมามองฉัน"งั้นเราบอกเลยไหมคะ?" ฉันตัดสินใจถามพี่ใบไม้เบาๆ จนคุณย่าท่านหันซ้ายหันขวามองเราสองคน ตอนนี้ท่านคงสงสัยแล้วล่ะ ว่าฉันกับพี่ใบไม้มีเรื่องอะไรกัน"มีเรื่องอะไรลูก? ก็บอกๆย่ามาสิ มีอะไรรึป่าว?" นั่นไงท่านสงสัยจริงๆด้วยแถมถามย้ำอีก และขณะที่ฉันยังลังเลเอาแต่ยิ้ม..พี่ใบไม้ก็ชิงพูดขึ้นมาว่า"หนูท้องค่ะย่า-_-" พี่ใบไม้บอกคุณย่าเรียบๆน้ำเสียงปกติ จนคุณย่าพยักหน้าตาม"อืมๆ..ท้อง ว้าย!..ท้อง?! ท้องแบบมีลูกน่ะเหรอ?O_O" คุณย่าเอามือทาบอกหันมองพี่ใบไม้ ท่านเบิกตากว้างตกใจอยู่สักพัก ก่อนจะค่อยๆหันมาหาฉันอีกคน..."ยะ ยังไง..คือยังไง แล้วหนูล่ะเจแปนO_O?""เอ่อ..เจแปนก็ท้องค่ะ^^""คุณพระ!!! ฉันจะเป็นลม..บีมๆยาหอม ยาหอมแม่อยู่ไหน>[][]คุณย่าตะโกนขึ้นเสียงดัง เราก็ทั้งนวดทั้งพัดท่านไปด้วย และตอนนี้กัปตันต
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-10Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย...อย่าท้าทายกัปตัน ใบไม้ - อเมซิ่ง กัปตันไคล์
"ไคล์ ทำไมเมาแอ๋แบบนี้-_-" สภาพไคล์คือเมาเหมือนหมาจริงๆ ตอนนี้ฉันกำลังหิ้วปีกเขากลับห้อง แต่ระหว่างทางลำบากมาก! เพราะไคล์เขาเดินเซซ้ายเซขวา ไม่รู้ใครมอมเหล้าถึงได้เมาขนาดนี้พ่อฉันหรือพ่อเขา!??!"ผมเจอพ่อๆมอมเหล้าอ่ะ ไม่ไหว..ปวดหัวจัง-///-" ฉันรีบประคองเขาเดินต่อ ฉันจำได้ว่าก่อนเลิกงานไคล์ไปนั่งดื่มกับพ่อฉัน แต่ไม่คิดว่าเขาจะเมาเละเทะขนาดนี้"กินไม่รู้ตัวเองแบบนี้ไม่ได้นะไคล์""ครับ..ปกติรู้นะ แต่ทำไมวันนี้ไม่รู้ตัวเลย..เมื่อไหร่จะถึงห้อง อยากกอดแม่โบอิ้งแล้วอ่ะ^\\^" ไคล์พูดจบก็หันมาคลอเคลียฉัน คลอเคลียไปเดินไป..จนฉันเริมเซไปตามน้ำหนักตัวเขา"ไคล์..เดี๋ยวล้ม เดินดีๆ" ฉันตัดสินใจหยุดเดิน แล้วเอามือตบแก้มเขาเบาๆเพื่อเรียกสติ แต่ไคล์เขารีบกดฉันเข้าผนัง..แล้วเอาแขนสองข้างล็อกไว้ !"คะ..ไคล์นี่มันทางเดินโรงแรม>\\เราเริ่มจากตรงนี้เลยไหม.." ฉันไม่ตอบเบือนหน้าหลบจมูกโด่งที่เริ่มไซร้ซอกคอ ก่อนจะหันไปเห็นคานะ..เปิดประตูออกมาจากห้องๆนึงกับหมอฮาวาย ที่อยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลจากฉันมาก ถ้าเดาๆก็ประมาณสิบเมตรมั้งเดี๋ยว!?!! คานะกับหมอฮาวายเหรอ..ไหงงั้นวะ?!!!O_oฉันเบิกตากว้างตกใจ คานะหันมาเห็นฉันเธอก็
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-10Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย...อย่าท้าทายกัปตัน เจแปน - อดทนนะ..น้องพี่
"ไปญี่ปุ่นไงคะ กัปตันเคยบอก...ว่าอยากทำอะไรที่ญี่ปุ่นนะ^^?""เอาเธอ-_-" เอ่อ ตรงแบบไม่มีอ้อมเลยคุณกัปตันเนี่ย-.,-"งั้นโอเคค่ะ ไปญี่ปุ่นกันนะคะ^^""ญี่ปุ่นเอาไว้ก่อนดีกว่า ฉันจัดเต็มไม่ได้...รอลูกคลอด มดลูกเธอเข้าอู่เราค่อยไปกัน" พูดจบเขาก็หอมหัวฉัน ก่อนจะลุกขึ้นไปอาบน้ำทันที ส่วนฉันก็ไม่ได้พูดอะไรต่อไปเมื่อไหร่ก็ได้ตามใจเขา จนสักพักคุณกัปตันเขาชะโงกหน้าออกมาจากห้องน้ำ.."เจแปนมาดูให้หน่อย อะไรติดหลังฉัน" อะไรอีกล่ะ ! ฉันเปิดผ้าห่มลุกขึ้นจากเตียง เดินล่อนจ้อนไปห้องน้ำทันที ไปถึงก็เห็นคุณกัปตันเขานั่งแช่อยู่ในอ่างสบายใจ แถมในอ่างมีกลีบกุหลาบสีแดงๆด้วยนะ"แผนลวงเจแปนมาปล้ำอีกเหรอคะ?^^" เขามองฉันหัวจรดเท้าแล้วกลืนน้ำลายดังอึก.."โรงแรมเตรียมให้ ไหนๆคืนนี้ก็คืนวันเข้าหอ เราควรมาแช่ด้วยกัน-///-" ฉันยิ้มนิดๆก่อนจะค่อยๆก้าวขาลงไปนั่ง และฉันก็เรียบร้อยอยู่ในอ่างนั่นแหละตื่นเช้าก่อนกลับบ้าน ฉันกับกัปตันก็ไปทำบุญกัน ฉันอยากทำบุญให้พ่อแม่และยาย เพราะตอนนี้ฉันก็แต่งงานเป็นฝั่งเป็นฝาแล้ว เริ่มต้นชีวิตคู่จะได้ราบรื่นๆหน่อย ซึ่งคุณกัปตันเขาก็พาฉันไปไหว้หลวงพ่อ เอ่อ..จะหลวงพ่อที่ไหนแหละ ก็หลวงพ่อที่
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-10
บทล่าสุด
Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย...อย่าท้าทายกัปตัน ตอนพิเศษ | ไทเป - จบ
ฉันขยับตัวซ้ายทีขวาทีบนโซฟา ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ที่เพิ่งวางหมาดๆ ขึ้นมากดโทรหาพี่เชนอีกครั้งแต่โทรเท่าไหร่พี่เชนก็ไม่รับ แถมสายหลังๆยังปิดเครื่องอีกต่างหากเขาขับรถอยู่ ติดประชุม หรือยุ่ง? ทำไมไม่บอกฉันบ้าง นี่จะมืดค่ำแล้วนะฉันเป็นห่วง และท้องฉันก็แก่มากด้วย ทำไมพี่เชนกล้าทิ้งฉันไว้แบบนี้ตุบๆฉันคลำท้องป่องๆที่โดนลูกถีบทันที ตอนนี้ฉันลุกขึ้นแทบจะไม่ไหวแล้ว อยู่ๆก็เริ่มหน่วงไปทั่วเชิงกราน ปวดมากๆอยู่เป็นระยะๆ"โอ๊ะ โอ้ยยยย...ปวดท้อง พี่เชน พี่เชนอยู่ไหน!"ใจเย็นๆลูก ทำไมต้องปวดวันที่พ่อไม่อยู่ด้วย!"พี่เชนนนนนน"ฉันไม่รู้จะทำยังไง จะเอื้อมหยิบโทรศัพท์กดโทรอีกครั้งก็ไม่ได้ ได้แต่ร้องเรียกกระวนกระวายบนโซฟาร้องจนน้ำตาไหลอาบแก้มร้องจนตัวเองเหนื่อย และนอนซมเม็ดเหงื่อที่เกาะไปตามใบหน้าไม่ไหวแล้ว...ตายแน่ๆ ฉันตายแน่ๆ เจ้าแฝดไม่ใจเย็นช่วยฉันเลยกริ่ง~ กริ่ง กริ่ง~เสียงกริ่งที่ดังขึ้นหน้าประตู ทำร่างที่ไร้เรี่ยวแรงของฉันฟื้นกลับมา ฉันลืมตาที่ปรืออยู่เบิกกว้าง และเมื่อหันขวับมองไปที่ประตูก็เห็นเงาร่างโตของใครยืนอยู่ตรงนั้นพอดี"ช่วยด้วย ! ชะ..ช่วยด้วยค่ะ!"'ส่งพัสดุครับ!' รู้แล้วคุณบุรุษไ
Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย...อย่าท้าทายกัปตัน ตอนพิเศษ | ไทเป - ความสุขสุดพิเศษ
เรื่องท้องไม่ท้อง..คงต้องเอาไว้ก่อน เพราะตอนนี้ฉันกับพี่เชนถูกดึงกลับไปนั่งร่วมโต๊ะกับผู้ใหญ่แล้ว และทุกคนก็พูดเป็นเสียงเดียวว่าฉันควรมีลูกแฝด มีแข่งกับพี่เจแปนไปเลย"ไม่ไหวครับๆ คนเดียวก็ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่?^^" พี่เชนตอบยิ้มๆแล้วตักนู่นตักนี่ให้ฉันกิน"ไม่ไหว? เออๆเดี๋ยวยกโซลให้ไปเลี้ยงหนึ่งวัน คงไม่อยากมีลูกไปเลย" พี่กัปตันพูดนิ่งๆ..แต่ชวนทุกคนขำกลิ้งทั้งโต๊ะ แต่มีคนทำหน้าไม่พอใจคือหลานชายตัวแสบ ที่นั่งมองหน้าพ่อและเคาะช้อนพลาสติกลงจาน แกร้กๆ~โวยวายเสียงแจ๋นลั่นร้าน"แอ๊ แอ้~!""เอาเข้าไปๆ จะทำสงครามกับพ่ออีกแล้วโซล^^""แสบจริงๆหลานลุง แสบเหมือนใคร^^" พี่ฮาวายจิ้มแก้มโซลจนแก้มป่องๆยุบลง บอกเลยใครๆก็หมั่นเขี้ยวเจ้าแสบจนพี่เจแปนก้มลงถามลูก.."แสบเหมือนพ่อใช่ไหมโซล?^^""แอ้~~^^" เห็นมั้ย..โซลตอบแม่ทันที น่ารักน่าตี จนถูกพ่อกับแม่รุมหอมแก้มหอมหัวหลังจากกินข้าวงานเลี้ยงเล็กๆง่ายๆ..เราก็แยกย้ายกันกลับ พ่อแม่พี่เชนนอนโรงแรมที่สนามบินกลับกันพรุ่งนี้เช้า ส่วนฉันกับสามีกลับคอนโดนอน และแน่นอนมีฉลองกันเล็กๆในห้อง..ก็คือการปั๊มลูก เราจัดกันทันทีที่มาถึง กินหัวกินหางกินกลางตลอดตัวจนหมดแรง..."จ
Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย...อย่าท้าทายกัปตัน ตอนพิเศษ | ไทเป - วันของฉัน..
เปิดออกมาก็เห็นลูกโป่งอัดแก๊สสีชมพู ผูกกับกระถางต้นไม้มุมระเบียง และบนผนังมีริบบิ้นหลากสีติดเป็นลูกศรชี้ลงไปข้างล่าง...ฉันจึงรีบเดินไปเกาะราวระเบียงชะเง้อมองตาม สอดส่องสายตาลงไปตามลูกศรบนผนัง..จนเห็นคนคุ้นเคยคนนึงยืนอยู่ข้างล่าง ข้างๆสระว่ายน้ำส่วนกลางของคอนโด ก่อนเขาจะเงยขึ้นเมื่อเห็นฉันยืนอยู่..และป้องปากตะโกนว่า"กลับมาแล้วค้าบบบบบบ!!^[]^"ฉันยิ้มทั้งน้ำตา..ที่เริ่มคลอออกมาสองข้าง อยากจะตะโกนกลับแต่กลัวห้องอื่นรำคาญ จึงตัดสินใจเดินกลับเข้าห้องไปหยิบโทรศัพท์ ออกมาโทรหาพี่เชนแทนฉันยกโทรศัพท์แนบหนูก้มมองคนข้างล่างยิ้มแป้น ...ห้องฉันอยู่ชั้นห้า ถึงจะเห็นหน้าเขาไม่ค่อยชัด แต่ฉันเห็นรอยยิ้มกว้างๆเขาชัดแจ๋วCalling P'Chain"ฮัลโหล..กลับมาแล้วเหรอคะ?^^" พี่เชนยิ้มแล้วโบกมือให้ฉัน ก่อนจะพูดตอบกลับมาว่า(กลับมาแล้ว..ไม่ไปไหนแล้ว ทนไม่ไหว..คิดถึงใจจะขาด)บ้าๆฉันเขินนะ หยุดเขินไม่ได้เลย>\\พี่เชนอ่ะ แล้วนี่ให้ไทเปใส่เวลส์เจ้าสาวทำไมคะ...แค่กลับมาเอง^^" ฉันทำถาม ถึงจะรู้ลึกๆว่า..เขาน่าจะเซอร์ไพรส์ขอแต่งงาน(อ้าวไม่เซอร์ไพรส์เหรอ? เฮ้อ..นี่พี่เซอร์ไพรส์ไม่เก่งใช่ไหม?)ฉันยิ้มมองคนล่างตัดเพ้
Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย...อย่าท้าทายกัปตัน ตอนพิเศษ | ไทเป - ลุ้น
"ข้ามขั้นเลยเหรอ^^?""ข้ามเลยค่ะ ถ้าเทกันอีกอย่างน้อยไทเปก็ต้องได้อะไรบ้าง ว่าไงคะ..กล้าเทกันไหมคะ^^"พี่เชนดึงจมูกฉันทีนึงแล้วอมยิ้ม"หมั่นเขี้ยวจริงๆไม่กล้าครับ งั้นพรุ่งนี้ไปอำเภอกันเลยนะ^^"ฉันพยักหน้าหงึกๆแล้วกอดคอพี่เชนทันที ก่อนที่จะดันโน๊ตบุ๊คเขาไปห่างๆ..แล้วเอนตัวนอนราบลงโซฟา ไม่ต้องเดาว่าเกิดอะไรขึ้น ข้าวไม่ต้องกินแล้ว..ให้พี่เชนบริหารลิ้น บริหารนิ้ว บริหารเอวก่อนอิ่มกันจุกๆฉันกับพี่เชนก็ปรึกษาหารือกันเรื่องวีซ่า โดยพี่เชนให้ความเห็นว่า เราจดทะเบียนสมรสก่อนค่อยขอวีซ่ากัน และพี่เชนจะสปอนเซอร์ค่าใช้จ่ายให้ทุกอย่างเพราะฉันมันคงว่างงานไม่มีอาชีพจากนั้นหลังเรียนจบ..เราจะกลับมาจัดงานแต่งเล็กๆกันที่ประเทศไทย เพราะพี่เชนเขาไม่อยากทำงานที่อเมริกาและอยู่ที่นั่น เขาคิดถึงส้มตำปูปลาร้าร้านหน้าปากซอยที่เขากินประจำ พูดถึงก็ทำหน้าเศร้า..ทำหน้าตาน่าสงสารใส่ฉัน-_-หลังจากบริหารช่วงล่างกันทั้งคืน เช้าวันต่อมาฉันกับพี่เชนก็ไปจดทะเบียนสมรสกัน เราจดไม่ถึงชั่วโมงก็เสร็จ ได้ทะเบียนมาฉันก็เช็คและแปลเอกสาร เพื่อเตรียมยื่นวีซ่าขอติดตามสามี อุ๊ย..สามี สามี เขินจัง..สามีภรรยาถูกต้องตามกฏหมายด้วยนะ"อ
Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย...อย่าท้าทายกัปตัน ตอนพิเศษ | ไทเป - ตัดสินใจ
สองเต้าหยุดชะงัก พร้อมกับฉันที่ค่อยๆเบิกตากว้างแล้วหันไปมองเจ้าของคำหวาน"พี่เชน...0//0""พี่รักไทเป พี่รู้แล้วว่าพี่รักไทเปจริงๆ" ได้ยินอีกครั้งน้ำตาฉันก็หยดเพาะลงแก้มขาว ก่อนฉันจะจ้องเขาน้ำตา..และค่อยๆก้มลงจุมพิตที่ริมฝีปากคู่สวยนั่น มันเป็นจุมพิตที่เนิ่นนาน นานจนวงแขนกว้างสวมกอดฉัน และดันจนเราแนบชิดกัน"รักแล้วยังไงคะ..รักแล้วจะแช่ของพี่เชนไว้แบบนี้เหรอ?.." ฉันถอนจูบประคองแก้มเขาถามเบาๆ และจ้องตาเป็นประกายของเขาไปด้วย ฉันไม่อยากร้องไห้เลย แต่ทำไมน้ำตาไหลก็ไม่รู้"ทำไม..แช่ไว้ไม่ได้เหรอ? คลอเคลียแบบนี้พี่ว่า..พี่คงได้เสียตัวอีก^^" ฉันปาดน้ำตาแล้วตีแขนพี่เชนดังเพียะ..จนเขารีบกระชับกอดและจับฉันลงไปนอนบนเตียงทันทีจากนั้นร่างใหญ่ก็ค่อยๆขยับถอดแก่นกายเปียกๆออกมา เขาขยับถูไถกับกลีบกุหลาบช้าๆจนมันผงาดขึ้นอีกครั้ง..."พะ..พี่เชน อื้ม~~ ไหวเหรอคะ?""พี่ตุนไว้เพียบ...แต่รอบนี้นานหน่อยนะ"และฉันก็เสียตัวอีกรอบ ไม่สิพี่เชนเสียตัวต่างหาก ไอ้เค้กช็อคโกแล็ตกับข้าวเหล้าไวน์ พี่เชนไม่ได้กินไม่ได้แตะหรอก เรามีอะไรกันจนสลบเหมือบกันทั้งคู่ รู้สึกตัวตื่นอีกทีก็เช้าตรู่อิ่มจนจุกกันไปเลยเช้า..ฉันนอนคว่ำ
Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย...อย่าท้าทายกัปตัน ตอนพิเศษ | ไทเป - ลอง
"ฉันขอเวลาคิด ถึงฉันอยากกลับไปแค่ไหน เธอต้องเข้าใจฉันนะพิมดาว..ว่าฉันต้องเซฟตัวเองด้วย คนเคยเจ็บมา คนเคยถูกทิ้งมา..ฉันใช้เวลาไม่น้อยเลยนะกว่าจะยืนด้วยขาตัวเองได้"ฉันพูดทั้งน้ำตาและมองพิมดาวไปด้วย จนมือที่จับมือฉันค่อยๆคลาย..และแตะเบาๆ"โอเคๆฉันเข้าใจ แต่อย่าเผลอใจให้คนอื่นนะ ถ้าเรื่องนี้เธอดึงคนอื่นเข้ามา มันจะวุ่นวายไปใหญ่ ให้มันมีแค่เธอกับพี่เชนก็พอ ฉันเป็นกำลังใจให้เธอนะไทเป..ทุกๆเรื่องเลยสู้ๆ"ฉันพยักหน้าหงึกๆเหมือนเด็กสามขวบที่โดนโอ๋ จนพิมดาวลุกขึ้นมากอดและลูบหลังฉัน เธอลูบเบาๆแต่เหมือนฉันได้กำลังใจมหาศาล จนสักพัก..ฉันหยุดร้องไห้ ปาดน้ำหูน้ำตาที่ไหลเงยหน้าขึ้นมองเธอ"ฉันจะลองดู..แต่เธออย่าบอกเขาได้ไหม ว่าฉันรู้สึกยังไง""โถ่ไทเป..ไม่บอกพี่เชนก็รู้ กับพี่เชนเธอเคยห้ามใจตัวเองได้เหรอ? แววตาเธอมันฟ้องจะตาย " ฉันเงียบกริบเม้มปากนิดๆคิดตามคำพูดพิมดาวก็จริง..พิมดาวพูดถูก ฉันควบคุมไม่ได้เลย ยิ่งเจอเขาความต้องการฉันยิ่งมาก ฉันต้องการเขา อยากกอดเขา อยากทุกๆอย่าง และเมื่อวานฉันพยายามสุดๆที่จะไม่กระโจนใส่เขาคุยกับพิมดาวเสร็จฉันก็กลับคอนโดนอน ฉันไม่อยากไปไหนแล้วจริงๆ อยู่ๆก็อยากกลับห้องมา
Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย...อย่าท้าทายกัปตัน ตอนพิเศษ | ไทเป - ความจริง..จากพิมดาว
"ก็...เอ่อ เห็นไทเปรักเขาไงฉันก็เลย..อยากให้ไทเปทำตามหัวใจดู^^"ฉันดึงแก้วกาแฟกลับจับหลอดดูดและจ้องตาพิมดาว พยายามจับผิดตาโตๆนั่น ว่าจะวอกแวกหรือหลบตาฉันรึป่าว แต่ไม่..พิมดาวยังยิ้มปกติไม่มีอะไร แถมเธอยังชวนฉันสั่งอาหารว่างมากินรองท้องอีกจนเราสองคนอยู่ในความเงียบ และฉันนั่งทวนงานส่งบก. พิมดาวก็ถามฉันขึ้นมา"เธอ..จะกลับไปคุยกับเขาคนนั้นมั๊ย?^^" ถามไปเขี่ยเค้กฝอยทองในจานไป เอ๊ะ..สั่งมากินหรือสั่งมาเขี่ย ตั้งแต่มาเนี่ยพิมดาวยังไม่ทำอะไรสักอย่าง งานก็ไม่ทำหนังสือก็ไม่อ่าน มีแต่เล่นโทรศัพท์เป็นพักๆและจ้องหน้าฉัน"ไม่รู้เหมือนกัน ดูก่อน" ฉันตอบเรียบๆและเปรยตามองเพื่อนสนิทแวบนึง"แต่ใจเธอสั่นใช่มั๊ยล่ะ?^^" เมื่อเจอคำถามติดต่อกัน ฉันก็ละสายตาจากนิยายที่ทวน...หันไปมองเธอ"ทำแบบสอบถามอะไรอยู่ ถามไม่หยุดเลยนะ-__-""ป่าว แค่อยากรู้ว่าเพื่อนรู้สึกยังไง^^" พิมดาวยิ้มหวานกลบเกลื่อนแล้วเขี่ยเค้กฝอยทองต่อ ฉันจึงหันมองซ้ายมองขวามองรอบๆร้านกาแฟ ว่ามีอะไรผิดปกติไหม? ทำไมคำพูดคำจาและคำถามมันแปลกๆ ปกติพิมดาวไม่ใช่คนชอบซักไซร้แบบนี้นี่"ถ้าถามความรู้สึก...ฉันก็ใจสั่นหวั่นไหวนั่นแหละ แต่ฉันไม่กลับไปง่ายๆหรอ
Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย...อย่าท้าทายกัปตัน ตอนพิเศษ | ไทเป - ใคร่
"ทำไมต้องขอนอนกับไทเป บ้านช่องไม่มีแล้วเหรอคะ?" ฉันถามแล้วหันไปทางอื่น ใครจะไปกล้าสบตาเขา เดี๋ยวเขารู้ว่าฉันอยากและอดอยากปากแห้งมานานเอ๊ะหรือฉันจะเล่นด้วย..ยอมปล่อยตัวหน่อยให้หายคอแห้ง"พี่คิดถึงไทเปไง.." พูดจบมือใหญ่พี่เชนก็วางบนขาฉัน แถมเขายังบีบเบาๆเบาๆ จนตอนนี้หน้าฉันชาหูฉันอื้อไปหมด คนมันเคยๆเขารู้..รู้ว่าฉันชอบให้สัมผัสตรงไหนแล้วตอนนี้มือเขาก็เอาใหญ่..ขยับขึ้นมาเรื่อยๆ บีบเข้าตามหว่างขา ก่อนจะหยุดตรงเนินสาวอวบอั๋นที่เขาเคยสัมผัสมา และสอดมือเข้าไปจนฉันขนลุกซู่ไปทั้งตัวเขาขับรถจับพวงมาลัยมือเดียว มืออีกข้างก็ซุกซนล้วงเข้าไปในขอบกระโปรงฉัน แล้วทำไมฉันไม่ห้ามเนี่ย..ฉันเอาแต่มองออกไปนอกหน้าต่าง ปล่อยตัวอ่อนปวกเปียกและร้อนวูบวาบไปทั้งตัว แถมยังแยกขาพลีชีพให้เขาส่งมือเข้าไปถึงเกษร จนหยุดทักทายสองกลีบกุหลาบที่เปียกพร้อม..ช้าๆเน้นๆอย่างช่ำชอง"ถ้าไม่ให้นอนด้วย..พี่แวะโรงแรมนะ" ฉันบิดตัวจิกสองเท้าลงพื้น เมื่อพี่เชนถามและเขี่ยรัวมาก เขาเขี่ยรัวจนฉันไม่ทนความเสียวซ่านและกลั้นเสียงคราง รีบยกมือขึ้นกัดส่ายหน้ารัวๆ"มะ..ไม่ ไม่ค่ะ เอามือออกไป เอา..ออก""ไม่อยากเอาออก อยากเอาเข้า" พูดจบพี่เช
Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย...อย่าท้าทายกัปตัน ตอนพิเศษ | ไทเป - เยื่อใย
โรคนิมโฟมาเนีย โรคเฮงซวยที่ฉันเป็นมาเจ็ดปีเต็ม.. ตอนนี้มันหายไปแล้ว..หายไปพร้อมๆกับเขาคนนั้น คนที่ฉันเห็นเขาเป็นคนรัก เห็นเขาเป็นคู่นอน เห็นเขาเป็นพี่ชายที่แสนอบอุ่นและดีพร้อม'พี่ไม่ได้คิดกับไทเปแบบนั้น , ถ้าเจอใครถูกใจเริ่มใหม่ได้เลยนะ'คำพวกนี้สุภาพแต่...เจ็บมาก เจ็บเหมือนจะตาย ฉันคิดว่าตัวเองจะไม่ไหวโดดตึกผูกคอตายในห้องแล้ว แต่คิดไปคิดมา เกิดทั้งทีฉันต้องใช้ชีวิตให้คุ้มกว่านี้ เคยมีความสุขสุดๆตอนได้ผู้ชายคนนั้นมาเป็นของตัวเอง มันก็ถึงเวลาแล้วที่ฉันจะทุกข์ใจบ้าง เพราะทุกๆอย่างมันไม่ถูกต้องตั้งแต่เริ่มหลังจากที่เสียพี่เชนไป ฉันนั่งร้องไห้เป็นเผาเต่า มองไปทางไหนก็คิดถึงแต่หน้าเขา โซฟาตรงนี้ก็เคยได้กัน บาร์ที่ครัวก็เคยโก้งโค้งให้เขามาแล้ว อย่าว่าแต่ห้องนอนห้องน้ำฉันกับพี่เชนเคยมาหมด เหลือแค่ระเบียงที่ยังไม่ได้ทำ กะจะลองสักครั้ง แต่เสียดาย..เขาทิ้งฉันก่อนหลังจากพี่สาวแต่งงานมีครอบครัวและพี่เชนทิ้งฉัน ..ฉันก็ตัวคนเดียว ไปไหนคนเดียว กินข้าวคนเดียว มันเหงามาก แต่ยิ่งจมปลักฉันก็ยิ่งแย่ ฉันจึงไปปรึกษาจิตแพทย์พี่หมอธันวา เขาบอกฉันให้มูฟออน...ออกมาจากมุมเดิมๆเปลี่ยนบรรยากาศให้ตัวเอง ถ้าวันไ
