แชร์

เจแปน - วันสิ้นโลก

ผู้เขียน: โนเนจัง
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-04-10 17:54:53

เมื่อฉันส่งผู้โดยสารลงจากเครื่องหมด ก็รีบหาเสื้อคลุมกันหนาวมาใส่ ลอนดอนหนาวมาก..ฉันไม่อยากป่วยออดๆแอดๆทั้งที่ตัวเองมีไอ้ตัวเล็กอยู่ในท้อง

จนตอนนี้ความหนาว..ทำให้ฉันต้องรีบเดินออกจากงวงช้าง โดยที่มีกัปตันต้นไม้เขาอาสาลากกระเป๋าให้ รองเท้าส้นสูงก็ไม่ได้ใส่..มีโอกาสฉันก็เปลี่ยนรองเท้าหาอะไรสบายๆใส่ทันที

เหนื่อยชะมัดบินไกลๆแบบนี้ เหนื่อยจนฉันคิดว่ากลับไปฉันจะพักงานแล้ว เพราะฉันเริ่มเมื่อยจริงๆ เวลาก้มยกถาดอาหาร เวลาเดินบนรองเท้าส้นสูงฉันกลัวตัวเองจะเกร็ง..จนไปกระทบลูกเข้า

"เจ๊ปลายฟ้าไปไหน? ไปกับแฟนแล้วใช่ไหม?-_-" เมื่อถึงตัวอาคาร..กัปตันก็หยุดเดิน และชะเง้อมองหาพี่สาว

"ค่ะ..บอกกับเจแปนบนเครื่อง ว่ามีเพื่อนมารับ ^^" เขาพยักหน้าเบาๆแล้วเดินเข้าช่องตม. ก่อนเราจะผ่านศุลกากรผ่านทุกๆอย่าง ออกมาขึ้นรถบัสไปโรงแรม

สองสามวันที่ฉันอยู่ลอนดอน มีอะไรให้ฉันทำเยอะมาก นอกจากเที่ยว..ฉันได้ช่วยพี่หมอนาวาเขาจัดเซอร์ไพรส์ขอพี่ปลายฟ้าแต่งงาน ไหนจะช่วยเลือกแหวน เลือกชุด เลือกดอกไม้ คือ..ทำทุกหน้าที่ทำทุกอย่าง ไปจนถึงช่างภาพถ่ายพรีเวดดิ้ง!

คุ้มค่าจริงๆนะไฟลท์สุดท้ายก่อนพักงาน และโชคดีที่มีกัปตันไคล์มาด้วย ถ้าฉั
อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป
บทที่ถูกล็อก

บทที่เกี่ยวข้อง

  • Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย...อย่าท้าทายกัปตัน   เจแปน & ใบไม้ - ไม้แขวนเสื้อ Vs ก้านมะยม

    "ฉันไม่กลัว ฉันมีเหตุผลที่โกหก..เพราะฉันไม่อยากให้เธอคิดมาก จริงๆนะ"กัปตันทำตาละห้อย แต่ฉันเดือดปุดๆ!!..เดือดแบบไม่เคยเดือดขนาดนี้มาก่อน..ฉันรู้ว่ากวางแค่ปั่น ฉันไม่หลงกลหรอก แต่ที่ฉันโมโห..คือฉันเคยถามเรื่องดอกไม้ไปแล้ว!!! แต่เขาเลือกโกหกฉัน!!"แล้วเป็นไง ที่ไม่อยากให้คิดมาก..ตอนนี้มันมากกว่าคิดมากอีก! ไอ้คนนิสัยไม่ดี ไอ้ชั่ว! ไอ้เลว! โกหกกันได้ไง! ไอ้บ้าต้นไม้>[]"ใจเย็นๆไม่โมโห..มันไม่ดี เธอไม่ชอบที่ฉันโมโห เธอก็อย่าโมโหสิ T-T""พูดมาได้!!..ไม่ให้โมโห ?! ลองโดนแบบนี้ดูไหม? เชื่อเถอะ!..ว่ากัปตันด่าเจแปนไฟลุก เจแปนทำอะไรก็ผิดหมดใช่ไหมคะ? ทีตัวเองน่ะถูกๆ..ไอ้คนเห็นแก่ตัวเอ้ย"เขารีบจับมือฉันไปหอม ก่อนจะหยัดตัวลุกขึ้นมองฉันตาละห้อย แต่ฉันไม่ใจอ่อนเลย..อารมณ์มันแบบโมโหมาก ไม่ตบหน้าเขาก็บุญเท่าไหร่แล้ว!"ใจเย็นๆสิ.."เพียะ!~ ซอรี่..ตบไปแล้ว ฉันมองมือที่ชาๆของตัวเองตกใจ ก่อนจะเหลือบมองแก้มขวาของกัปตันต้นไม้..ที่แดงเป็นรอยฝ่ามือ ฉันนึกไม่ถึง..ว่าฉันจะตบผู้ชายที่ตัวเองรักได้ลงและฉันคิด..ว่าเขาคงระเบิดใส่ฉันแน่นอนแต่ไม่!!..ทุกอย่างผิดคาด อยู่ๆกัปตันต้นไม้เขาก็จับมือที่ชาๆของฉัน..เอาไปกุม

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-10
  • Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย...อย่าท้าทายกัปตัน   ใบไม้ - จุดจบของเด็กเลี้ยงแกะ

    "ตีให้หลังลายเลยแม่ ตอนเด็กประคบประหงมมันดีนัก โตมาเลยเป็นเด็กเลี้ยงแกะ ชอบขู่ชาวบ้าน-_-"(ก็พ่อเรานั่นล่ะ!..เลี้ยงลูกโอ๋ทุกคน! ว่าแต่อยู่ไหนใบไม้ อยู่กับเจแปนรึป่าว?)"คอนโดค่ะ เจแปนก็กำลังมาที่นี่...." ฉันเว้นช่วงสักพัก เพราะตอนที่ฉันคุยโทรศัพท์กับเจแปนและบอกเธอมาที่นี่ไคล์อยู่ด้วย"แม่..หนูคิดว่าสักพักอิไม้น่าจะตามมา แม่มาสแตนบายก้านมะยมรอที่นี่สิ..ได้เจอมันแน่-_-"(โอเค แค่นี้แหละ..ต้นไม้ถึงเมื่อไหร่ส่งข่าวมาด้วย)"ค่ะ"ติ๊ง~ ฉันเดินยิ้มออกจากลิฟต์ และตรงไปแตะคีย์การ์ดเข้าห้อง เข้าไปปุ๊บก็นั่งไขว่ห้างที่โซฟา..มือข้างนึงเล่นโทรศัพท์..มืออีกข้างลูบท้อง เหอะขำ!..มีใครทะเลาะกับแฟนแล้วชิวแบบกูบ้างวะครึ่งชั่วโมงที่ฉันนั่งเลื่อนโทรศัพท์เล่น เปิดดูรูปที่เจแปนส่งมาทีละรูป..ทีละรูป ไอ้ดอกไม้นั่น..ก็ดอกไม้ที่อีกวางมันเคยลงเฟสที่สิงคโปร์นั่นแหละ แต่สิ่งที่ทำให้ฉันแปลกใจคือข้อความอีกวาง..มันบอกว่ามันรู้เรื่องจากคณะกรรมการงงว่ะ คณะกรรมการบอกเรื่องนี้กับอีกวางได้ไง?! การสอบวินัยปกติมันต้องเป็นความลับนะเว้ย ที่สำคัญนะ..เจแปนด่ามันมันไม่ตอบด้วย?! อีกวางมันต้องการอะไรจากสังคมวะ? โกรธที่ตกงาน..ก็

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-10
  • Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย...อย่าท้าทายกัปตัน   เจแปน - สิ้นฤทธิ์ เพราะก้านมะยม?

    ฉันกำก้านมะยมมั่น มองเป้าหมายที่พยายามยกมือห้าม..และมีเหงื่อไหลตามขมับ"เจแปน..วันนี้ก็ตบแล้ว ไม่ทำนะ..อย่าเชื่อแม่ฉันมาก ฉันแฟนเธอ..พ่อของโซล ถ้าเธอตีฉัน..."ฟรึบ!"โอ้ย~ เจแปน!!O_O" กัปตันจับก้นและจ้องฉันตกใจ ก่อนที่เขาจะลูบก้นเบาๆ และขยับไปเรื่อยๆ เรื่อยๆเพื่อหนีก้านมะยมฉัน"ลูกชื่อโซล.." ฉันพูดเรียบๆ และเดินตามเขา"ใช่ๆชื่อโซล โซลก็ได้=[]=""ถ้ากัปตันโกหกเจแปนอีก เจแปนมีสิทธิเลิกกับกัปตัน โดยไม่มีข้อต่อรองใดๆทั้งสิ้น..""ห๊ะ?! ไม่เลิกดิวะ...เรากำลังจะมีลูกนะ" คุณแม่จิ๊ปากใส่กัปตันทันทีจนเขาหันมองแวบนึง ก่อนเขาจะหยุดกลืนน้ำลายลงคอดังอึก... เมื่อคุณแม่ชี้มาที่มือฉัน"ฟาดเลยเจแปน"ฟรึบ!!"โอ้ย! ทำไมมือหนักงี้วะ...โอเคๆจะไม่มีการโกหกอะไรอีก ถ้าฉันทำผิดเธอมีสิทธิทุกอย่างเลย =[]=!!" คุณแม่ที่ถือโทรศัพท์ถ่ายวีดีโอหัวเราะสะใจ ก่อนท่านจะไม่รีรอ..รีบพยักหน้าให้ฉันฟาดลูกชายตัวเองอีกครั้งฟรึบ!~"โอ้ย!! จะพอได้รึยัง? เจแปนที่รัก..มันแสบนะเว้ยT-T" กัปตันลูบแขนลูบตัวมองฉันตาละห้อย เขาพยายามเดินมาหา..เดินช้าๆพร้อมกับมองก้านมะยมในมือฉัน"เดินมาทำไมคะ? ถ้าคิดจะแย่งก้านมะยม...กัปตันจะโดนตีเป็นสองเท

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-10
  • Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย...อย่าท้าทายกัปตัน   ไคล์ - จบปัญหา (1)

    "ไคล์แม่บอกตรงๆนะ ชีวิตคู่ไม่ใช่เล่นหม้อข้าวหม้อแกง อย่าทำอะไรตลกๆทำอะไรนึกถึงความรู้สึกแฟนด้วย เราต้องคิดเยอะๆนะลูก..ไหนจะใบไม้ ไหนจะโบอิ้ง เราจะเป็นหัวหน้าครอบครัวแล้ว ลูกต้องหนักแน่นนะ อะไรที่ทำให้เขาเชื่อใจได้ก็ทำ...โกหกไปมาแบบนี้มันจะระหองระแหงกันภายหลัง"นอกจากเจ็บตัว..หูผมยังชาอีก เกือบชั่วโมงตั้งแต่ขับรถออกจากคอนโดแม่ผมยังไม่หยุดพูดเลย"รู้ครับ ที่โกหก..ผมแค่ไม่อยากให้ใบไม้คิดมาก และไม่คิดว่าผู้หญิงคนนั้น เธอจะกลับมาปั่นให้ผมกับไอ้ไม้ทะเลาะกับแฟน"แม่เหล่ตามองผมแวบนึง ก่อนจะเบะปากแล้วเบือนหน้าหนี"แม่คร้าบบ ไม่มีอะไรจริงๆนะแม่ ไม่ได้มีอะไรกันด้วย เขาชอบผมแต่ผมมีแฟนแล้ว ที่ให้ดอกไม้ไปมันก็แค่ดอกไม้แทนคำขอโทษ ที่แฟนผมไปแกล้งเขา-_-""เหอะ..เชื่อก็เชื่อ ต่อไปนี้ผู้หญิงพอนะลูก ใบไม้ไม่ใช่คนยอมคน เขาเคยชอบลูกก็จริงแต่ถ้าลูกทำเขาผิดหวัง...ถึงจะมีโบอิ้งแล้วก็เถอะ ใบไม้เทลูกแน่""คร้าบ ผมไม่นอกลู่นอกทางแน่นอน ว่าแต่...ที่แม่เคยตีพ่อ แม่ตีพ่อเรื่องอะไร?" แม่กอดอกหันออกไปนอกหน้าต่างอีกครั้ง ก่อนที่จะตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงไม่สบอารมณ์"ก็หมอเคนบอกแม่ว่าไปลงอ่าง!-_-""อ้าว พ่อเคยลงอ่างด้วยเห

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-10
  • Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย...อย่าท้าทายกัปตัน   ไคล์ - จบปัญหา (2)

    "พูดขำๆหรือพูดจริง มึงดูซีรี่ย์หักมุมเยอะไปนะ-_-""เรื่องแบบนี้..อะไรก็ไม่แน่นอนว่ะ " ผมไม่สนใจสองคนนั้น เอาแต่เพ่งมองหาความผิดปกติในเป้สีชมพู จนอยู่ๆ...แฟนกวางแม่งหันขวับมามองผม แล้วเดินอุ้มลูกดุ่มๆมาหยุดตรงหน้าพวกเราผม ไอ้เชน ไอ้ไม้ มองหน้ามัน และมันก็มองหน้าพวกผมทีละคนๆ ก่อนจะถามว่า..."ใช่คนที่ส่งเมล์มารึป่าว?-_-""ใช่" ผมตอบเรียบๆแล้วจ้องมัน จนผู้ชายคนนั้นมองไปที่ลูกสาวตัวเองแวบนึง"อย่าเปิดคลิปเด็ดขาดเพราะมีเด็กอยู่ และผมขอถามสองคำถามก่อนสนทนา.." ไอ้ไม้กอดอกพยักหน้าทันที โดยที่ไม่ปรึกษาเชี่ยอะไรผมเลย"ถามมา""หนึ่งในนี้..มีใครเลยนอนกับกวางไหม?" ผม ไอ้เชน ไอ้ไม้ส่ายหน้ารัว"งั้นคำถามสอง... ที่จะมาคุยวันนี้ จะเจรจาให้จบด้วยดี หรือข่มขู่เรียกเงิน?" ผมถอนหายใจเบาๆ พยายามไม่สนใจเด็กผู้หญิงตัวเล็ก..ที่เอาแต่ยื่นขนมป้อนผม"จบด้วยดี เพราะ..ที่เรื่องมันวุ่นวายและกวางเป็นแบบนี้ เพราะกวางทำตัวเอง "ผู้ชายคนนั้นพยักหน้า มองซ้ายทีขวาทีเหมือนลังเลอะไรสักอย่าง"งั้นเลือกร้าน นั่งคุยกัน..."ครับ!.แล้วเราก็จบที่ร้านก๋วยจั๊บ แม่งเอ้ย...ทำไมมันไม่มีความขลังหรือความจริงจังอะไรเลยวะ นี่กูซีเรียสนะ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-10
  • Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย...อย่าท้าทายกัปตัน   เจแปน - ง้อด้วยของกิน?

    "พี่ใบไม้คะ..เขาอยู่เยาวราชกัน" ฉันเลื่อนฟีดเฟสบุ๊คผ่านๆก็เห็นกัปตันต้นไม้ลงรูปพร้อมแคปชั่น เขาใส่อิโมติคอนธงชาติญี่ปุ่นกับเกาหลี แถมในรูปยังมีผู้ชายอีกสองคน..ก็คือเชนกับกัปตันไคล์ กำลังเดินบนถนนย่านเยาวราช"เฟสบุ๊คอิไม้ใช่ไหม? ถ้าร้านค้าแถวเยาวราชเลิกขาย อิไม้มันคงผูกคอตาย-_-""กัปตันติดเยาวราชมากเลยเหรอคะ?" ฉันถามพร้อมกับกดไลท์รูปเขา"ไม่ใช่ติด..แต่มันบ้า ตอนเด็กๆต้องกินทุกวัน" พี่ใบไม้ตอบเสร็จก็วางโทรศัพท์ไว้ใต้หมอน ก่อนจะหันตะแคงมาหาฉัน ตอนนี้เรากำลังจะนอนกันแล้ว เพราะพรุ่งนี้เช้าฉันต้องไปแจ้งพักงาน ส่วนพี่ใบไม้ก็บอกกับฉันว่า...พี่เขามีธุระเรื่องการ์ดงานแต่งอะไรสักอย่างของพี่ปลายฟ้าแล้วอยู่ๆพี่ใบไม้ก็พูดขึ้นมา.."บอกตรงๆนะเจแปน ฉันเริ่มปลงกับผัว..ตอนนี้บอกเลยว่ามีก็ได้ ไม่มีก็ได้-_-" ฉันละสายตาจากจอเหล่มองพี่ใบไม้"ไม่เอาสิคะ กัปตันไคล์น่ารักน๊าา...""ก็น่ารัก..แต่พอมีลูกในท้อง ฉันโฟกัสที่ลูกมากกว่า เธอไม่คิดเหมือนฉันเหรอ? แบบ..อยู่ๆสัญชาตญาณความเป็นแม่ก็มา ไม่อยากสนใจอะไรนอกจากลูก-_-"แล้วพี่ใบไม้ก็หันกลับไปนอนปกติ นอนลูบท้องตัวเองช้าๆและมองเพดานไปด้วย แต่ทำไมฉันไม่รู้สึกแบบนั้น

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-10
  • Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย...อย่าท้าทายกัปตัน   เจแปน - พบกันอีกครั้ง

    "เรียกทำไมคะ..?"ฉันถามกลับเรียบๆ จนคนข้างๆเงียบกริบ..แล้วก้มกินข้าวต่อ จนพี่ใบไม้พูดขึ้นมาว่า"เดี๋ยวจะหาว่าเสือก..งั้นฉันเอาคลิปไปให้พี่เวียร์ดีกว่า อย่าน้อยผู้ถือหุ้นก็จัดการอะไรได้มากกว่าฉัน เจแปนไปด้วยกันนะ..ฉันจะให้ทิชาโทรนัดแต่เช้า""ค่ะพี่ใบไม้"พี่ใบไม้พูดจบก็ลุกขึ้นพยักหน้ากับกัปตันไคล์ ก่อนทั้งสองจะเดินออกไปจากห้อง ทิ้งฉันไว้กับกัปตันต้นไม้สองคนฉันนั่งมองเขากินไปถอนหายใจไป มองสำรวจจนเห็นรอยลิ้วๆที่แขนแล้วอดสงสารไม่ได้ เขาเป็นคนขาวมากๆรอยมันจึงชัดเจนเป็นเส้นๆ ถ้าโดนน้ำเนี่ย..คงแสบน่าดู"เจ็บไหม?" เมื่อฉันถาม...กัปตันก็วางช้อนในมือลง"เจ็บสิ ไม่ตีกันอีกนะ..ทายาให้ด้วย เธอทำเธอต้องรับผิดชอบ""-_-" ฉันไม่ตอบ กอดอกมองหน้าเขา..มองนิ่งๆจนกัปตันค่อยๆหันกลับไปก้มหน้าก้มตากินต่อ ก่อนจะพูดขึ้นมาว่า..."ทาเองก็ได้ ทำไมเมียดุจังวะช่วงนี้""เจแปนดุ ก็เถียง..ก็ขู่กลับสิคะถนัดไม่ใช่เหรอ? จะได้โดนฟาดกับก้านมะยมและโดนประจานด้วยคลิป"เขาเหลือบมองฉันแวบนึงแล้วถอนหายใจออกมา ฉันจึงไม่สนใจลุกขึ้นไปแปรงฟันแล้วเข้านอน จนสักพักฉันก็ต้องสะดุ้งตื่นอีก เพราะกัปตันเขากระโดดขึ้นเตียง..ฟุ๊บ และเข้ามาสวมกอ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-10
  • Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย...อย่าท้าทายกัปตัน   เจแปน - หรือฉันต้องเป็นนางร้าย?

    "เวลาชั่งพอเหมาะ...เจแปนมาก็ดี เรากำลังคุยเรื่องคุณ" ฉันกำมือที่วางบนตักแน่น ก่อนจะหลับตานิ่งๆสักพักเพื่อให้กำลังใจตัวเอง"ค่ะ เรื่องอะไรคะ?" คุณเต้ผายมือไปที่กวาง เธอเหล่ตามองฉันแล้วกัดฟัน จนเส้นเลือดปูดขึ้นตามขมับ มันไม่ใช่เรื่องดีแน่ๆ ได้โปรด..อย่ามีเรื่องอะไรให้ฉันปวดหัวเลย ฉันมีโซลอยู่ในท้องฉันไม่อยากเครียด!!!"เจแปน ขายตัวให้กัปตันต้นไม้ค่ะ!" ฉันดีดตัวลุกจากเก้าอี้ แล้วหันไปตะคอกกวางทันที"ห้ะ?!!! เธอจะบ้ารึไง!!!""อย่าใช่อารมณ์ อธิบายผมเจแปน...คุณขายตัวจริงรึป่าว?-_-"ฉันยืนกำมือแน่น ตอนนี้ฉันอยากจะกระชากหัวกวางมาตบจริงๆ แล้วคุณเต้จะให้ฉันอธิบายอะไรอีก?! ในเมื่อฉันไม่ได้ขายตัว!! จะบอกว่ากัปตันต้นไม้ข่มขืนฉันก็ไม่ได้...นั่นแฟนฉัน!!"ไม่ได้ขายค่ะ เจแปนกับกัปตันเราคบกัน และกำลังจะแต่งงานกันเร็วๆนี้""ขายค่ะ เจแปนโกหก เมื่อวันที่ 28 เดือนxx กัปตันต้นไม้ซื้อเจแปนผ่านกวาง กวางโชว์สลิปเงินโอนเข้าได้ค่ะ จำได้ขึ้นใจ..ไฟลท์นิวยอร์ก"ฉันมองกวางอึ้งๆ อะไรนะ..ซื้อฉัน?! เป็นไปได้ยังไงเขาโอนเงินให้กวางด้วยเหรอ?! ไม่เห็นจะบอกฉันเลย เขาบอกแค่เรื่องรหัสลับ หรือว่าวันนั้น..กัปตันจ้างกวางไปนอนที่อ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-10

บทล่าสุด

  • Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย...อย่าท้าทายกัปตัน   ตอนพิเศษ | ไทเป - จบ

    ฉันขยับตัวซ้ายทีขวาทีบนโซฟา ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ที่เพิ่งวางหมาดๆ ขึ้นมากดโทรหาพี่เชนอีกครั้งแต่โทรเท่าไหร่พี่เชนก็ไม่รับ แถมสายหลังๆยังปิดเครื่องอีกต่างหากเขาขับรถอยู่ ติดประชุม หรือยุ่ง? ทำไมไม่บอกฉันบ้าง นี่จะมืดค่ำแล้วนะฉันเป็นห่วง และท้องฉันก็แก่มากด้วย ทำไมพี่เชนกล้าทิ้งฉันไว้แบบนี้ตุบๆฉันคลำท้องป่องๆที่โดนลูกถีบทันที ตอนนี้ฉันลุกขึ้นแทบจะไม่ไหวแล้ว อยู่ๆก็เริ่มหน่วงไปทั่วเชิงกราน ปวดมากๆอยู่เป็นระยะๆ"โอ๊ะ โอ้ยยยย...ปวดท้อง พี่เชน พี่เชนอยู่ไหน!"ใจเย็นๆลูก ทำไมต้องปวดวันที่พ่อไม่อยู่ด้วย!"พี่เชนนนนนน"ฉันไม่รู้จะทำยังไง จะเอื้อมหยิบโทรศัพท์กดโทรอีกครั้งก็ไม่ได้ ได้แต่ร้องเรียกกระวนกระวายบนโซฟาร้องจนน้ำตาไหลอาบแก้มร้องจนตัวเองเหนื่อย และนอนซมเม็ดเหงื่อที่เกาะไปตามใบหน้าไม่ไหวแล้ว...ตายแน่ๆ ฉันตายแน่ๆ เจ้าแฝดไม่ใจเย็นช่วยฉันเลยกริ่ง~ กริ่ง กริ่ง~เสียงกริ่งที่ดังขึ้นหน้าประตู ทำร่างที่ไร้เรี่ยวแรงของฉันฟื้นกลับมา ฉันลืมตาที่ปรืออยู่เบิกกว้าง และเมื่อหันขวับมองไปที่ประตูก็เห็นเงาร่างโตของใครยืนอยู่ตรงนั้นพอดี"ช่วยด้วย ! ชะ..ช่วยด้วยค่ะ!"'ส่งพัสดุครับ!' รู้แล้วคุณบุรุษไ

  • Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย...อย่าท้าทายกัปตัน   ตอนพิเศษ | ไทเป - ความสุขสุดพิเศษ

    เรื่องท้องไม่ท้อง..คงต้องเอาไว้ก่อน เพราะตอนนี้ฉันกับพี่เชนถูกดึงกลับไปนั่งร่วมโต๊ะกับผู้ใหญ่แล้ว และทุกคนก็พูดเป็นเสียงเดียวว่าฉันควรมีลูกแฝด มีแข่งกับพี่เจแปนไปเลย"ไม่ไหวครับๆ คนเดียวก็ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่?^^" พี่เชนตอบยิ้มๆแล้วตักนู่นตักนี่ให้ฉันกิน"ไม่ไหว? เออๆเดี๋ยวยกโซลให้ไปเลี้ยงหนึ่งวัน คงไม่อยากมีลูกไปเลย" พี่กัปตันพูดนิ่งๆ..แต่ชวนทุกคนขำกลิ้งทั้งโต๊ะ แต่มีคนทำหน้าไม่พอใจคือหลานชายตัวแสบ ที่นั่งมองหน้าพ่อและเคาะช้อนพลาสติกลงจาน แกร้กๆ~โวยวายเสียงแจ๋นลั่นร้าน"แอ๊ แอ้~!""เอาเข้าไปๆ จะทำสงครามกับพ่ออีกแล้วโซล^^""แสบจริงๆหลานลุง แสบเหมือนใคร^^" พี่ฮาวายจิ้มแก้มโซลจนแก้มป่องๆยุบลง บอกเลยใครๆก็หมั่นเขี้ยวเจ้าแสบจนพี่เจแปนก้มลงถามลูก.."แสบเหมือนพ่อใช่ไหมโซล?^^""แอ้~~^^" เห็นมั้ย..โซลตอบแม่ทันที น่ารักน่าตี จนถูกพ่อกับแม่รุมหอมแก้มหอมหัวหลังจากกินข้าวงานเลี้ยงเล็กๆง่ายๆ..เราก็แยกย้ายกันกลับ พ่อแม่พี่เชนนอนโรงแรมที่สนามบินกลับกันพรุ่งนี้เช้า ส่วนฉันกับสามีกลับคอนโดนอน และแน่นอนมีฉลองกันเล็กๆในห้อง..ก็คือการปั๊มลูก เราจัดกันทันทีที่มาถึง กินหัวกินหางกินกลางตลอดตัวจนหมดแรง..."จ

  • Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย...อย่าท้าทายกัปตัน   ตอนพิเศษ | ไทเป - วันของฉัน..

    เปิดออกมาก็เห็นลูกโป่งอัดแก๊สสีชมพู ผูกกับกระถางต้นไม้มุมระเบียง และบนผนังมีริบบิ้นหลากสีติดเป็นลูกศรชี้ลงไปข้างล่าง...ฉันจึงรีบเดินไปเกาะราวระเบียงชะเง้อมองตาม สอดส่องสายตาลงไปตามลูกศรบนผนัง..จนเห็นคนคุ้นเคยคนนึงยืนอยู่ข้างล่าง ข้างๆสระว่ายน้ำส่วนกลางของคอนโด ก่อนเขาจะเงยขึ้นเมื่อเห็นฉันยืนอยู่..และป้องปากตะโกนว่า"กลับมาแล้วค้าบบบบบบ!!^[]^"ฉันยิ้มทั้งน้ำตา..ที่เริ่มคลอออกมาสองข้าง อยากจะตะโกนกลับแต่กลัวห้องอื่นรำคาญ จึงตัดสินใจเดินกลับเข้าห้องไปหยิบโทรศัพท์ ออกมาโทรหาพี่เชนแทนฉันยกโทรศัพท์แนบหนูก้มมองคนข้างล่างยิ้มแป้น ...ห้องฉันอยู่ชั้นห้า ถึงจะเห็นหน้าเขาไม่ค่อยชัด แต่ฉันเห็นรอยยิ้มกว้างๆเขาชัดแจ๋วCalling P'Chain"ฮัลโหล..กลับมาแล้วเหรอคะ?^^" พี่เชนยิ้มแล้วโบกมือให้ฉัน ก่อนจะพูดตอบกลับมาว่า(กลับมาแล้ว..ไม่ไปไหนแล้ว ทนไม่ไหว..คิดถึงใจจะขาด)บ้าๆฉันเขินนะ หยุดเขินไม่ได้เลย>\\พี่เชนอ่ะ แล้วนี่ให้ไทเปใส่เวลส์เจ้าสาวทำไมคะ...แค่กลับมาเอง^^" ฉันทำถาม ถึงจะรู้ลึกๆว่า..เขาน่าจะเซอร์ไพรส์ขอแต่งงาน(อ้าวไม่เซอร์ไพรส์เหรอ? เฮ้อ..นี่พี่เซอร์ไพรส์ไม่เก่งใช่ไหม?)ฉันยิ้มมองคนล่างตัดเพ้

  • Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย...อย่าท้าทายกัปตัน   ตอนพิเศษ | ไทเป - ลุ้น

    "ข้ามขั้นเลยเหรอ^^?""ข้ามเลยค่ะ ถ้าเทกันอีกอย่างน้อยไทเปก็ต้องได้อะไรบ้าง ว่าไงคะ..กล้าเทกันไหมคะ^^"พี่เชนดึงจมูกฉันทีนึงแล้วอมยิ้ม"หมั่นเขี้ยวจริงๆไม่กล้าครับ งั้นพรุ่งนี้ไปอำเภอกันเลยนะ^^"ฉันพยักหน้าหงึกๆแล้วกอดคอพี่เชนทันที ก่อนที่จะดันโน๊ตบุ๊คเขาไปห่างๆ..แล้วเอนตัวนอนราบลงโซฟา ไม่ต้องเดาว่าเกิดอะไรขึ้น ข้าวไม่ต้องกินแล้ว..ให้พี่เชนบริหารลิ้น บริหารนิ้ว บริหารเอวก่อนอิ่มกันจุกๆฉันกับพี่เชนก็ปรึกษาหารือกันเรื่องวีซ่า โดยพี่เชนให้ความเห็นว่า เราจดทะเบียนสมรสก่อนค่อยขอวีซ่ากัน และพี่เชนจะสปอนเซอร์ค่าใช้จ่ายให้ทุกอย่างเพราะฉันมันคงว่างงานไม่มีอาชีพจากนั้นหลังเรียนจบ..เราจะกลับมาจัดงานแต่งเล็กๆกันที่ประเทศไทย เพราะพี่เชนเขาไม่อยากทำงานที่อเมริกาและอยู่ที่นั่น เขาคิดถึงส้มตำปูปลาร้าร้านหน้าปากซอยที่เขากินประจำ พูดถึงก็ทำหน้าเศร้า..ทำหน้าตาน่าสงสารใส่ฉัน-_-หลังจากบริหารช่วงล่างกันทั้งคืน เช้าวันต่อมาฉันกับพี่เชนก็ไปจดทะเบียนสมรสกัน เราจดไม่ถึงชั่วโมงก็เสร็จ ได้ทะเบียนมาฉันก็เช็คและแปลเอกสาร เพื่อเตรียมยื่นวีซ่าขอติดตามสามี อุ๊ย..สามี สามี เขินจัง..สามีภรรยาถูกต้องตามกฏหมายด้วยนะ"อ

  • Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย...อย่าท้าทายกัปตัน   ตอนพิเศษ | ไทเป - ตัดสินใจ

    สองเต้าหยุดชะงัก พร้อมกับฉันที่ค่อยๆเบิกตากว้างแล้วหันไปมองเจ้าของคำหวาน"พี่เชน...0//0""พี่รักไทเป พี่รู้แล้วว่าพี่รักไทเปจริงๆ" ได้ยินอีกครั้งน้ำตาฉันก็หยดเพาะลงแก้มขาว ก่อนฉันจะจ้องเขาน้ำตา..และค่อยๆก้มลงจุมพิตที่ริมฝีปากคู่สวยนั่น มันเป็นจุมพิตที่เนิ่นนาน นานจนวงแขนกว้างสวมกอดฉัน และดันจนเราแนบชิดกัน"รักแล้วยังไงคะ..รักแล้วจะแช่ของพี่เชนไว้แบบนี้เหรอ?.." ฉันถอนจูบประคองแก้มเขาถามเบาๆ และจ้องตาเป็นประกายของเขาไปด้วย ฉันไม่อยากร้องไห้เลย แต่ทำไมน้ำตาไหลก็ไม่รู้"ทำไม..แช่ไว้ไม่ได้เหรอ? คลอเคลียแบบนี้พี่ว่า..พี่คงได้เสียตัวอีก^^" ฉันปาดน้ำตาแล้วตีแขนพี่เชนดังเพียะ..จนเขารีบกระชับกอดและจับฉันลงไปนอนบนเตียงทันทีจากนั้นร่างใหญ่ก็ค่อยๆขยับถอดแก่นกายเปียกๆออกมา เขาขยับถูไถกับกลีบกุหลาบช้าๆจนมันผงาดขึ้นอีกครั้ง..."พะ..พี่เชน อื้ม~~ ไหวเหรอคะ?""พี่ตุนไว้เพียบ...แต่รอบนี้นานหน่อยนะ"และฉันก็เสียตัวอีกรอบ ไม่สิพี่เชนเสียตัวต่างหาก ไอ้เค้กช็อคโกแล็ตกับข้าวเหล้าไวน์ พี่เชนไม่ได้กินไม่ได้แตะหรอก เรามีอะไรกันจนสลบเหมือบกันทั้งคู่ รู้สึกตัวตื่นอีกทีก็เช้าตรู่อิ่มจนจุกกันไปเลยเช้า..ฉันนอนคว่ำ

  • Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย...อย่าท้าทายกัปตัน   ตอนพิเศษ | ไทเป - ลอง

    "ฉันขอเวลาคิด ถึงฉันอยากกลับไปแค่ไหน เธอต้องเข้าใจฉันนะพิมดาว..ว่าฉันต้องเซฟตัวเองด้วย คนเคยเจ็บมา คนเคยถูกทิ้งมา..ฉันใช้เวลาไม่น้อยเลยนะกว่าจะยืนด้วยขาตัวเองได้"ฉันพูดทั้งน้ำตาและมองพิมดาวไปด้วย จนมือที่จับมือฉันค่อยๆคลาย..และแตะเบาๆ"โอเคๆฉันเข้าใจ แต่อย่าเผลอใจให้คนอื่นนะ ถ้าเรื่องนี้เธอดึงคนอื่นเข้ามา มันจะวุ่นวายไปใหญ่ ให้มันมีแค่เธอกับพี่เชนก็พอ ฉันเป็นกำลังใจให้เธอนะไทเป..ทุกๆเรื่องเลยสู้ๆ"ฉันพยักหน้าหงึกๆเหมือนเด็กสามขวบที่โดนโอ๋ จนพิมดาวลุกขึ้นมากอดและลูบหลังฉัน เธอลูบเบาๆแต่เหมือนฉันได้กำลังใจมหาศาล จนสักพัก..ฉันหยุดร้องไห้ ปาดน้ำหูน้ำตาที่ไหลเงยหน้าขึ้นมองเธอ"ฉันจะลองดู..แต่เธออย่าบอกเขาได้ไหม ว่าฉันรู้สึกยังไง""โถ่ไทเป..ไม่บอกพี่เชนก็รู้ กับพี่เชนเธอเคยห้ามใจตัวเองได้เหรอ? แววตาเธอมันฟ้องจะตาย " ฉันเงียบกริบเม้มปากนิดๆคิดตามคำพูดพิมดาวก็จริง..พิมดาวพูดถูก ฉันควบคุมไม่ได้เลย ยิ่งเจอเขาความต้องการฉันยิ่งมาก ฉันต้องการเขา อยากกอดเขา อยากทุกๆอย่าง และเมื่อวานฉันพยายามสุดๆที่จะไม่กระโจนใส่เขาคุยกับพิมดาวเสร็จฉันก็กลับคอนโดนอน ฉันไม่อยากไปไหนแล้วจริงๆ อยู่ๆก็อยากกลับห้องมา

  • Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย...อย่าท้าทายกัปตัน   ตอนพิเศษ | ไทเป - ความจริง..จากพิมดาว

    "ก็...เอ่อ เห็นไทเปรักเขาไงฉันก็เลย..อยากให้ไทเปทำตามหัวใจดู^^"ฉันดึงแก้วกาแฟกลับจับหลอดดูดและจ้องตาพิมดาว พยายามจับผิดตาโตๆนั่น ว่าจะวอกแวกหรือหลบตาฉันรึป่าว แต่ไม่..พิมดาวยังยิ้มปกติไม่มีอะไร แถมเธอยังชวนฉันสั่งอาหารว่างมากินรองท้องอีกจนเราสองคนอยู่ในความเงียบ และฉันนั่งทวนงานส่งบก. พิมดาวก็ถามฉันขึ้นมา"เธอ..จะกลับไปคุยกับเขาคนนั้นมั๊ย?^^" ถามไปเขี่ยเค้กฝอยทองในจานไป เอ๊ะ..สั่งมากินหรือสั่งมาเขี่ย ตั้งแต่มาเนี่ยพิมดาวยังไม่ทำอะไรสักอย่าง งานก็ไม่ทำหนังสือก็ไม่อ่าน มีแต่เล่นโทรศัพท์เป็นพักๆและจ้องหน้าฉัน"ไม่รู้เหมือนกัน ดูก่อน" ฉันตอบเรียบๆและเปรยตามองเพื่อนสนิทแวบนึง"แต่ใจเธอสั่นใช่มั๊ยล่ะ?^^" เมื่อเจอคำถามติดต่อกัน ฉันก็ละสายตาจากนิยายที่ทวน...หันไปมองเธอ"ทำแบบสอบถามอะไรอยู่ ถามไม่หยุดเลยนะ-__-""ป่าว แค่อยากรู้ว่าเพื่อนรู้สึกยังไง^^" พิมดาวยิ้มหวานกลบเกลื่อนแล้วเขี่ยเค้กฝอยทองต่อ ฉันจึงหันมองซ้ายมองขวามองรอบๆร้านกาแฟ ว่ามีอะไรผิดปกติไหม? ทำไมคำพูดคำจาและคำถามมันแปลกๆ ปกติพิมดาวไม่ใช่คนชอบซักไซร้แบบนี้นี่"ถ้าถามความรู้สึก...ฉันก็ใจสั่นหวั่นไหวนั่นแหละ แต่ฉันไม่กลับไปง่ายๆหรอ

  • Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย...อย่าท้าทายกัปตัน   ตอนพิเศษ | ไทเป - ใคร่

    "ทำไมต้องขอนอนกับไทเป บ้านช่องไม่มีแล้วเหรอคะ?" ฉันถามแล้วหันไปทางอื่น ใครจะไปกล้าสบตาเขา เดี๋ยวเขารู้ว่าฉันอยากและอดอยากปากแห้งมานานเอ๊ะหรือฉันจะเล่นด้วย..ยอมปล่อยตัวหน่อยให้หายคอแห้ง"พี่คิดถึงไทเปไง.." พูดจบมือใหญ่พี่เชนก็วางบนขาฉัน แถมเขายังบีบเบาๆเบาๆ จนตอนนี้หน้าฉันชาหูฉันอื้อไปหมด คนมันเคยๆเขารู้..รู้ว่าฉันชอบให้สัมผัสตรงไหนแล้วตอนนี้มือเขาก็เอาใหญ่..ขยับขึ้นมาเรื่อยๆ บีบเข้าตามหว่างขา ก่อนจะหยุดตรงเนินสาวอวบอั๋นที่เขาเคยสัมผัสมา และสอดมือเข้าไปจนฉันขนลุกซู่ไปทั้งตัวเขาขับรถจับพวงมาลัยมือเดียว มืออีกข้างก็ซุกซนล้วงเข้าไปในขอบกระโปรงฉัน แล้วทำไมฉันไม่ห้ามเนี่ย..ฉันเอาแต่มองออกไปนอกหน้าต่าง ปล่อยตัวอ่อนปวกเปียกและร้อนวูบวาบไปทั้งตัว แถมยังแยกขาพลีชีพให้เขาส่งมือเข้าไปถึงเกษร จนหยุดทักทายสองกลีบกุหลาบที่เปียกพร้อม..ช้าๆเน้นๆอย่างช่ำชอง"ถ้าไม่ให้นอนด้วย..พี่แวะโรงแรมนะ" ฉันบิดตัวจิกสองเท้าลงพื้น เมื่อพี่เชนถามและเขี่ยรัวมาก เขาเขี่ยรัวจนฉันไม่ทนความเสียวซ่านและกลั้นเสียงคราง รีบยกมือขึ้นกัดส่ายหน้ารัวๆ"มะ..ไม่ ไม่ค่ะ เอามือออกไป เอา..ออก""ไม่อยากเอาออก อยากเอาเข้า" พูดจบพี่เช

  • Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย...อย่าท้าทายกัปตัน   ตอนพิเศษ | ไทเป - เยื่อใย

    โรคนิมโฟมาเนีย โรคเฮงซวยที่ฉันเป็นมาเจ็ดปีเต็ม.. ตอนนี้มันหายไปแล้ว..หายไปพร้อมๆกับเขาคนนั้น คนที่ฉันเห็นเขาเป็นคนรัก เห็นเขาเป็นคู่นอน เห็นเขาเป็นพี่ชายที่แสนอบอุ่นและดีพร้อม'พี่ไม่ได้คิดกับไทเปแบบนั้น , ถ้าเจอใครถูกใจเริ่มใหม่ได้เลยนะ'คำพวกนี้สุภาพแต่...เจ็บมาก เจ็บเหมือนจะตาย ฉันคิดว่าตัวเองจะไม่ไหวโดดตึกผูกคอตายในห้องแล้ว แต่คิดไปคิดมา เกิดทั้งทีฉันต้องใช้ชีวิตให้คุ้มกว่านี้ เคยมีความสุขสุดๆตอนได้ผู้ชายคนนั้นมาเป็นของตัวเอง มันก็ถึงเวลาแล้วที่ฉันจะทุกข์ใจบ้าง เพราะทุกๆอย่างมันไม่ถูกต้องตั้งแต่เริ่มหลังจากที่เสียพี่เชนไป ฉันนั่งร้องไห้เป็นเผาเต่า มองไปทางไหนก็คิดถึงแต่หน้าเขา โซฟาตรงนี้ก็เคยได้กัน บาร์ที่ครัวก็เคยโก้งโค้งให้เขามาแล้ว อย่าว่าแต่ห้องนอนห้องน้ำฉันกับพี่เชนเคยมาหมด เหลือแค่ระเบียงที่ยังไม่ได้ทำ กะจะลองสักครั้ง แต่เสียดาย..เขาทิ้งฉันก่อนหลังจากพี่สาวแต่งงานมีครอบครัวและพี่เชนทิ้งฉัน ..ฉันก็ตัวคนเดียว ไปไหนคนเดียว กินข้าวคนเดียว มันเหงามาก แต่ยิ่งจมปลักฉันก็ยิ่งแย่ ฉันจึงไปปรึกษาจิตแพทย์พี่หมอธันวา เขาบอกฉันให้มูฟออน...ออกมาจากมุมเดิมๆเปลี่ยนบรรยากาศให้ตัวเอง ถ้าวันไ

สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status