เข้าสู่ระบบแชร์
เจแปน - สิ้นฤทธิ์ เพราะก้านมะยม?
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-04-10 17:56:33
บทที่เกี่ยวข้อง
Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย...อย่าท้าทายกัปตัน ไคล์ - จบปัญหา (1)
"ไคล์แม่บอกตรงๆนะ ชีวิตคู่ไม่ใช่เล่นหม้อข้าวหม้อแกง อย่าทำอะไรตลกๆทำอะไรนึกถึงความรู้สึกแฟนด้วย เราต้องคิดเยอะๆนะลูก..ไหนจะใบไม้ ไหนจะโบอิ้ง เราจะเป็นหัวหน้าครอบครัวแล้ว ลูกต้องหนักแน่นนะ อะไรที่ทำให้เขาเชื่อใจได้ก็ทำ...โกหกไปมาแบบนี้มันจะระหองระแหงกันภายหลัง"นอกจากเจ็บตัว..หูผมยังชาอีก เกือบชั่วโมงตั้งแต่ขับรถออกจากคอนโดแม่ผมยังไม่หยุดพูดเลย"รู้ครับ ที่โกหก..ผมแค่ไม่อยากให้ใบไม้คิดมาก และไม่คิดว่าผู้หญิงคนนั้น เธอจะกลับมาปั่นให้ผมกับไอ้ไม้ทะเลาะกับแฟน"แม่เหล่ตามองผมแวบนึง ก่อนจะเบะปากแล้วเบือนหน้าหนี"แม่คร้าบบ ไม่มีอะไรจริงๆนะแม่ ไม่ได้มีอะไรกันด้วย เขาชอบผมแต่ผมมีแฟนแล้ว ที่ให้ดอกไม้ไปมันก็แค่ดอกไม้แทนคำขอโทษ ที่แฟนผมไปแกล้งเขา-_-""เหอะ..เชื่อก็เชื่อ ต่อไปนี้ผู้หญิงพอนะลูก ใบไม้ไม่ใช่คนยอมคน เขาเคยชอบลูกก็จริงแต่ถ้าลูกทำเขาผิดหวัง...ถึงจะมีโบอิ้งแล้วก็เถอะ ใบไม้เทลูกแน่""คร้าบ ผมไม่นอกลู่นอกทางแน่นอน ว่าแต่...ที่แม่เคยตีพ่อ แม่ตีพ่อเรื่องอะไร?" แม่กอดอกหันออกไปนอกหน้าต่างอีกครั้ง ก่อนที่จะตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงไม่สบอารมณ์"ก็หมอเคนบอกแม่ว่าไปลงอ่าง!-_-""อ้าว พ่อเคยลงอ่างด้วยเห
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-10Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย...อย่าท้าทายกัปตัน ไคล์ - จบปัญหา (2)
"พูดขำๆหรือพูดจริง มึงดูซีรี่ย์หักมุมเยอะไปนะ-_-""เรื่องแบบนี้..อะไรก็ไม่แน่นอนว่ะ " ผมไม่สนใจสองคนนั้น เอาแต่เพ่งมองหาความผิดปกติในเป้สีชมพู จนอยู่ๆ...แฟนกวางแม่งหันขวับมามองผม แล้วเดินอุ้มลูกดุ่มๆมาหยุดตรงหน้าพวกเราผม ไอ้เชน ไอ้ไม้ มองหน้ามัน และมันก็มองหน้าพวกผมทีละคนๆ ก่อนจะถามว่า..."ใช่คนที่ส่งเมล์มารึป่าว?-_-""ใช่" ผมตอบเรียบๆแล้วจ้องมัน จนผู้ชายคนนั้นมองไปที่ลูกสาวตัวเองแวบนึง"อย่าเปิดคลิปเด็ดขาดเพราะมีเด็กอยู่ และผมขอถามสองคำถามก่อนสนทนา.." ไอ้ไม้กอดอกพยักหน้าทันที โดยที่ไม่ปรึกษาเชี่ยอะไรผมเลย"ถามมา""หนึ่งในนี้..มีใครเลยนอนกับกวางไหม?" ผม ไอ้เชน ไอ้ไม้ส่ายหน้ารัว"งั้นคำถามสอง... ที่จะมาคุยวันนี้ จะเจรจาให้จบด้วยดี หรือข่มขู่เรียกเงิน?" ผมถอนหายใจเบาๆ พยายามไม่สนใจเด็กผู้หญิงตัวเล็ก..ที่เอาแต่ยื่นขนมป้อนผม"จบด้วยดี เพราะ..ที่เรื่องมันวุ่นวายและกวางเป็นแบบนี้ เพราะกวางทำตัวเอง "ผู้ชายคนนั้นพยักหน้า มองซ้ายทีขวาทีเหมือนลังเลอะไรสักอย่าง"งั้นเลือกร้าน นั่งคุยกัน..."ครับ!.แล้วเราก็จบที่ร้านก๋วยจั๊บ แม่งเอ้ย...ทำไมมันไม่มีความขลังหรือความจริงจังอะไรเลยวะ นี่กูซีเรียสนะ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-10Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย...อย่าท้าทายกัปตัน เจแปน - ง้อด้วยของกิน?
"พี่ใบไม้คะ..เขาอยู่เยาวราชกัน" ฉันเลื่อนฟีดเฟสบุ๊คผ่านๆก็เห็นกัปตันต้นไม้ลงรูปพร้อมแคปชั่น เขาใส่อิโมติคอนธงชาติญี่ปุ่นกับเกาหลี แถมในรูปยังมีผู้ชายอีกสองคน..ก็คือเชนกับกัปตันไคล์ กำลังเดินบนถนนย่านเยาวราช"เฟสบุ๊คอิไม้ใช่ไหม? ถ้าร้านค้าแถวเยาวราชเลิกขาย อิไม้มันคงผูกคอตาย-_-""กัปตันติดเยาวราชมากเลยเหรอคะ?" ฉันถามพร้อมกับกดไลท์รูปเขา"ไม่ใช่ติด..แต่มันบ้า ตอนเด็กๆต้องกินทุกวัน" พี่ใบไม้ตอบเสร็จก็วางโทรศัพท์ไว้ใต้หมอน ก่อนจะหันตะแคงมาหาฉัน ตอนนี้เรากำลังจะนอนกันแล้ว เพราะพรุ่งนี้เช้าฉันต้องไปแจ้งพักงาน ส่วนพี่ใบไม้ก็บอกกับฉันว่า...พี่เขามีธุระเรื่องการ์ดงานแต่งอะไรสักอย่างของพี่ปลายฟ้าแล้วอยู่ๆพี่ใบไม้ก็พูดขึ้นมา.."บอกตรงๆนะเจแปน ฉันเริ่มปลงกับผัว..ตอนนี้บอกเลยว่ามีก็ได้ ไม่มีก็ได้-_-" ฉันละสายตาจากจอเหล่มองพี่ใบไม้"ไม่เอาสิคะ กัปตันไคล์น่ารักน๊าา...""ก็น่ารัก..แต่พอมีลูกในท้อง ฉันโฟกัสที่ลูกมากกว่า เธอไม่คิดเหมือนฉันเหรอ? แบบ..อยู่ๆสัญชาตญาณความเป็นแม่ก็มา ไม่อยากสนใจอะไรนอกจากลูก-_-"แล้วพี่ใบไม้ก็หันกลับไปนอนปกติ นอนลูบท้องตัวเองช้าๆและมองเพดานไปด้วย แต่ทำไมฉันไม่รู้สึกแบบนั้น
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-10Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย...อย่าท้าทายกัปตัน เจแปน - พบกันอีกครั้ง
"เรียกทำไมคะ..?"ฉันถามกลับเรียบๆ จนคนข้างๆเงียบกริบ..แล้วก้มกินข้าวต่อ จนพี่ใบไม้พูดขึ้นมาว่า"เดี๋ยวจะหาว่าเสือก..งั้นฉันเอาคลิปไปให้พี่เวียร์ดีกว่า อย่าน้อยผู้ถือหุ้นก็จัดการอะไรได้มากกว่าฉัน เจแปนไปด้วยกันนะ..ฉันจะให้ทิชาโทรนัดแต่เช้า""ค่ะพี่ใบไม้"พี่ใบไม้พูดจบก็ลุกขึ้นพยักหน้ากับกัปตันไคล์ ก่อนทั้งสองจะเดินออกไปจากห้อง ทิ้งฉันไว้กับกัปตันต้นไม้สองคนฉันนั่งมองเขากินไปถอนหายใจไป มองสำรวจจนเห็นรอยลิ้วๆที่แขนแล้วอดสงสารไม่ได้ เขาเป็นคนขาวมากๆรอยมันจึงชัดเจนเป็นเส้นๆ ถ้าโดนน้ำเนี่ย..คงแสบน่าดู"เจ็บไหม?" เมื่อฉันถาม...กัปตันก็วางช้อนในมือลง"เจ็บสิ ไม่ตีกันอีกนะ..ทายาให้ด้วย เธอทำเธอต้องรับผิดชอบ""-_-" ฉันไม่ตอบ กอดอกมองหน้าเขา..มองนิ่งๆจนกัปตันค่อยๆหันกลับไปก้มหน้าก้มตากินต่อ ก่อนจะพูดขึ้นมาว่า..."ทาเองก็ได้ ทำไมเมียดุจังวะช่วงนี้""เจแปนดุ ก็เถียง..ก็ขู่กลับสิคะถนัดไม่ใช่เหรอ? จะได้โดนฟาดกับก้านมะยมและโดนประจานด้วยคลิป"เขาเหลือบมองฉันแวบนึงแล้วถอนหายใจออกมา ฉันจึงไม่สนใจลุกขึ้นไปแปรงฟันแล้วเข้านอน จนสักพักฉันก็ต้องสะดุ้งตื่นอีก เพราะกัปตันเขากระโดดขึ้นเตียง..ฟุ๊บ และเข้ามาสวมกอ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-10Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย...อย่าท้าทายกัปตัน เจแปน - หรือฉันต้องเป็นนางร้าย?
"เวลาชั่งพอเหมาะ...เจแปนมาก็ดี เรากำลังคุยเรื่องคุณ" ฉันกำมือที่วางบนตักแน่น ก่อนจะหลับตานิ่งๆสักพักเพื่อให้กำลังใจตัวเอง"ค่ะ เรื่องอะไรคะ?" คุณเต้ผายมือไปที่กวาง เธอเหล่ตามองฉันแล้วกัดฟัน จนเส้นเลือดปูดขึ้นตามขมับ มันไม่ใช่เรื่องดีแน่ๆ ได้โปรด..อย่ามีเรื่องอะไรให้ฉันปวดหัวเลย ฉันมีโซลอยู่ในท้องฉันไม่อยากเครียด!!!"เจแปน ขายตัวให้กัปตันต้นไม้ค่ะ!" ฉันดีดตัวลุกจากเก้าอี้ แล้วหันไปตะคอกกวางทันที"ห้ะ?!!! เธอจะบ้ารึไง!!!""อย่าใช่อารมณ์ อธิบายผมเจแปน...คุณขายตัวจริงรึป่าว?-_-"ฉันยืนกำมือแน่น ตอนนี้ฉันอยากจะกระชากหัวกวางมาตบจริงๆ แล้วคุณเต้จะให้ฉันอธิบายอะไรอีก?! ในเมื่อฉันไม่ได้ขายตัว!! จะบอกว่ากัปตันต้นไม้ข่มขืนฉันก็ไม่ได้...นั่นแฟนฉัน!!"ไม่ได้ขายค่ะ เจแปนกับกัปตันเราคบกัน และกำลังจะแต่งงานกันเร็วๆนี้""ขายค่ะ เจแปนโกหก เมื่อวันที่ 28 เดือนxx กัปตันต้นไม้ซื้อเจแปนผ่านกวาง กวางโชว์สลิปเงินโอนเข้าได้ค่ะ จำได้ขึ้นใจ..ไฟลท์นิวยอร์ก"ฉันมองกวางอึ้งๆ อะไรนะ..ซื้อฉัน?! เป็นไปได้ยังไงเขาโอนเงินให้กวางด้วยเหรอ?! ไม่เห็นจะบอกฉันเลย เขาบอกแค่เรื่องรหัสลับ หรือว่าวันนั้น..กัปตันจ้างกวางไปนอนที่อ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-10Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย...อย่าท้าทายกัปตัน เจแปน - รักนะ 3 หมื่น
"ผมว่าแผนคุณเวิร์ค...แต่ที่พักงานเนี่ยคุณโอเคจริงๆใช่ไหม?"ฉันยิ้มให้คุณเต้ เมื่อเห็นจุดจบของกวางใกล้มาถึง"โอเคค่ะ เพราะเจแปนจะมาพักงานพอดี...มีเจ้าตัวเล็กในท้องสองเดือนแล้วค่ะ^^" คุณเต้ที่พิงเก้าอี้อยู่ถึงกับยืดตัวตรง เขาเพ่งมองท้องฉัน..ก่อนจะเผยยิ้มน้อยๆออกมา"^^ ดีใจด้วย...ได้ฟังข่าวดีจากคุณผมรู้สึกดีขึ้นเลย เพราะภรรยาผมก็ท้องเหมือนกัน งั้นผมจะสั่งHR พักงานคุณนะ จะได้เนียนๆ ส่วนคุณก็...เดินเศร้าๆออกไปหน่อยล่ะกัน"ฉันแอบหัวเราะคุณเต้เบาๆ สงสัยเขาไม่เคยทำอะไรแบบนี้ เพราะท่าทางและคำพูด..ยังดูเก้ๆกังๆอยู่เลยตกลงกับคุณเต้เสร็จ..ฉันก็ทำเป็นเดินเช็ดน้ำตาออกมา ก่อนจะผ่านแต่ละแผนกแล้วรีบก้มหน้า..ยกมือปาดน้ำตาซ้ายขวาสูดน้ำมูกเนียนๆ แต่ขณะที่ฉันเดินผ่านเก้าอี้สีเหลืองที่มีคนนั่งอยู่ ก็มีเท้าขาวๆใส่รองเท้าส้นสูงยื่นพรึบ!..ออกมาขวางทางฉันยื่นมาเร็วๆแบบนี้ แน่นอน..ไม่ได้ประสงค์ดี คงอยากแกล้งให้ฉันล้ม ฉันจึงหยุดเดินยืนนิ่งๆ...ยืนกอดอกมองเจ้าของเท้านั้นด้วยหางตา"ทำไมเดินออกมาเศร้าๆแบบนั้นล่ะเจแปน ตกงานเหรอจ๊ะ" กวางถามทั้งที่ยังยกเท้าขวางทางฉัน ซึ่งมันเป็นอะไรที่ไร้มารยาทมาก จนฉันก้มมองเท้าเธอแ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-10Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย...อย่าท้าทายกัปตัน ใบไม้ - พ่อ..รษา?!
"ใบไม้ มีชุดรึยัง? พี่ปลายฟ้าจะแต่งแล้วนะ" ฉันละสายตาไปมองแม่แวบนึง ที่อยู่ๆก็เปิดประตูห้องเข้ามา"ยังค่ะ เปลี่ยนวันไปมาหนูสั่งคนออกแบบการ์ดไม่ถูกแล้ว-__-""งั้นก็สั่งของตัวเองกับต้นไม้ไปด้วยเลยสิ...แม่หาฤกษ์ได้แล้วนะ ของใบไม้วันที่26 เดือนหน้า ส่วนของต้นไม้วันที่22 เดือนถัดไป^^"ฉันถอนหายใจแล้วหันไปมองแม่อีกรอบ ก็เห็นแม่เลื่อนเก้าอี้นั่งตรงข้าม แล้วเอามือท้าวคางยิ้มจนตาหยี"จัดพร้อมกันเลยไม่ได้เหรอคะ?...เปลือง-_-""เอางั้นเหรอ? บอกแม่แบบนี้ถามบ่าวสาวคู่อื่นรึยัง? ต้นไม้ไปไหน ไม่เข้ามาปรึกษาแม่เรื่องงานแต่งเลย "ฉันเบะปาก..ไม่อยากจะพูดถึง ตอนเที่ยงฉันกลับไปเอาของที่ห้องตาแทบบอด..ให้ทายฉันเจออะไร?! เจออิไม้นอนโชว์แก้มก้น!! นี่ถ้าไม่สงสารย่านะ กูถ่ายรูปลงไลน์กลุ่มครอบครัวไปแล้ว"มันนอนที่คอนโดหนูเมื่อคืน แม่คะ..เมื่อไหร่ต้นกล้าจะเรียนจบ หนูอยากให้มาช่วยบริหารแล้ว เจ๊ปลายฟ้าท้อง หนูก็ท้อง.. คลอดเสร็จไหนจะพักฟื้นนอนเพลียหอยอีก-_-""ว้ายใบไม้! เพลียหอยอะไรลูก..ดูพูดเข้า! ต้นกล้าอีกไม่กี่เดือนก็กลับแล้ว ภาวนาอยู่เหมือนกัน..ขอให้ไม่หอบลูกหอบเมียกลับมาด้วย""แม่คะ..ให้มันหอบกลับมาเถอะ อย่างน้
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-10Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย...อย่าท้าทายกัปตัน ใบไม้ - คลำปืน
"ตลกมาก-_-" ฉันกอดอกเบือนหน้าหนี จนอิมือปลาหมึกข้างๆเริ่มมาคลอเคลียตามนมฉัน"ไม่ตลกก็ไม่ตลก แต่หิวนมแล้วอ่ะ^^" ได้ยินเสียงอ้อน ริมฝีปากบางก็กระตุกยิ้มที่มุมปากเบาๆ ฉันรู้สึกชอบนะ..ที่เขาเล่นนมไปขับรถไปแบบนี้ แต่ก็ต้องดึงมือเขาออกนั่นแหละ..เพราะมันอันตรายและแล้วเราก็ถึงคอนโด..มาถึงก็กอดรัดฟัดเหวี่ยงตั้งแต่เปิดประตูห้อง..ยันถอดเสื้อผ้าอาบน้ำ ฉันกับไคล์เรานั่งแช่อ่างด้วยกัน ทำนู่นทำนี่ด้วยกัน..มันเป็นโมเม้นแห่งความสุขเล็กๆที่พ่อเขาอาบน้ำไป..และคุยกับลูกไป"โบอิ้ง..รู้รึป่าว?ทำไมพ่อถึงตั้งชื่อนี้ให้" ฉันหันไปมองตามเสียงกระซิบข้างหลัง แล้วหัวเราะออกมาเบาๆ คนเวอร์วัง..ลูกเพิ่งเดือนกว่าๆก็คุยซะแล้ว"......""ทำไมไม่ตอบ""ฉันต้องตอบเหรอ?" เมื่อฉันถามกลับ..ไคล์ก็ตั้งคางตรงไหล่มนแล้วพยักหน้าเบาๆ จนสุดท้ายฉันต้องเล่นกับเขา"ตอบก็ตอบ เพราะมันเป็นยี่ห้อเครื่องบิน-_-?""ใช่ แต่เป็นยี่ห้อเครื่องบินที่พ่อชอบ มันขับง่าย""ไม่รู้เรื่องด้วยหรอก แล้วถ้าแบบนี้..มีลูกคนที่สองจะตั้งชื่อว่าอะไร?-_-" สงสัยคำถามถูกใจ ไคล์กระชับกอดฉันแน่น! จนหลังฉัน..มันชนเข้ากับแผงอกเขาจังๆเอ่อ..ไม่ใช่แค่หลัง! ชนอิหนอนชาเขียว
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-10
บทล่าสุด
Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย...อย่าท้าทายกัปตัน ตอนพิเศษ | ไทเป - จบ
ฉันขยับตัวซ้ายทีขวาทีบนโซฟา ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ที่เพิ่งวางหมาดๆ ขึ้นมากดโทรหาพี่เชนอีกครั้งแต่โทรเท่าไหร่พี่เชนก็ไม่รับ แถมสายหลังๆยังปิดเครื่องอีกต่างหากเขาขับรถอยู่ ติดประชุม หรือยุ่ง? ทำไมไม่บอกฉันบ้าง นี่จะมืดค่ำแล้วนะฉันเป็นห่วง และท้องฉันก็แก่มากด้วย ทำไมพี่เชนกล้าทิ้งฉันไว้แบบนี้ตุบๆฉันคลำท้องป่องๆที่โดนลูกถีบทันที ตอนนี้ฉันลุกขึ้นแทบจะไม่ไหวแล้ว อยู่ๆก็เริ่มหน่วงไปทั่วเชิงกราน ปวดมากๆอยู่เป็นระยะๆ"โอ๊ะ โอ้ยยยย...ปวดท้อง พี่เชน พี่เชนอยู่ไหน!"ใจเย็นๆลูก ทำไมต้องปวดวันที่พ่อไม่อยู่ด้วย!"พี่เชนนนนนน"ฉันไม่รู้จะทำยังไง จะเอื้อมหยิบโทรศัพท์กดโทรอีกครั้งก็ไม่ได้ ได้แต่ร้องเรียกกระวนกระวายบนโซฟาร้องจนน้ำตาไหลอาบแก้มร้องจนตัวเองเหนื่อย และนอนซมเม็ดเหงื่อที่เกาะไปตามใบหน้าไม่ไหวแล้ว...ตายแน่ๆ ฉันตายแน่ๆ เจ้าแฝดไม่ใจเย็นช่วยฉันเลยกริ่ง~ กริ่ง กริ่ง~เสียงกริ่งที่ดังขึ้นหน้าประตู ทำร่างที่ไร้เรี่ยวแรงของฉันฟื้นกลับมา ฉันลืมตาที่ปรืออยู่เบิกกว้าง และเมื่อหันขวับมองไปที่ประตูก็เห็นเงาร่างโตของใครยืนอยู่ตรงนั้นพอดี"ช่วยด้วย ! ชะ..ช่วยด้วยค่ะ!"'ส่งพัสดุครับ!' รู้แล้วคุณบุรุษไ
Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย...อย่าท้าทายกัปตัน ตอนพิเศษ | ไทเป - ความสุขสุดพิเศษ
เรื่องท้องไม่ท้อง..คงต้องเอาไว้ก่อน เพราะตอนนี้ฉันกับพี่เชนถูกดึงกลับไปนั่งร่วมโต๊ะกับผู้ใหญ่แล้ว และทุกคนก็พูดเป็นเสียงเดียวว่าฉันควรมีลูกแฝด มีแข่งกับพี่เจแปนไปเลย"ไม่ไหวครับๆ คนเดียวก็ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่?^^" พี่เชนตอบยิ้มๆแล้วตักนู่นตักนี่ให้ฉันกิน"ไม่ไหว? เออๆเดี๋ยวยกโซลให้ไปเลี้ยงหนึ่งวัน คงไม่อยากมีลูกไปเลย" พี่กัปตันพูดนิ่งๆ..แต่ชวนทุกคนขำกลิ้งทั้งโต๊ะ แต่มีคนทำหน้าไม่พอใจคือหลานชายตัวแสบ ที่นั่งมองหน้าพ่อและเคาะช้อนพลาสติกลงจาน แกร้กๆ~โวยวายเสียงแจ๋นลั่นร้าน"แอ๊ แอ้~!""เอาเข้าไปๆ จะทำสงครามกับพ่ออีกแล้วโซล^^""แสบจริงๆหลานลุง แสบเหมือนใคร^^" พี่ฮาวายจิ้มแก้มโซลจนแก้มป่องๆยุบลง บอกเลยใครๆก็หมั่นเขี้ยวเจ้าแสบจนพี่เจแปนก้มลงถามลูก.."แสบเหมือนพ่อใช่ไหมโซล?^^""แอ้~~^^" เห็นมั้ย..โซลตอบแม่ทันที น่ารักน่าตี จนถูกพ่อกับแม่รุมหอมแก้มหอมหัวหลังจากกินข้าวงานเลี้ยงเล็กๆง่ายๆ..เราก็แยกย้ายกันกลับ พ่อแม่พี่เชนนอนโรงแรมที่สนามบินกลับกันพรุ่งนี้เช้า ส่วนฉันกับสามีกลับคอนโดนอน และแน่นอนมีฉลองกันเล็กๆในห้อง..ก็คือการปั๊มลูก เราจัดกันทันทีที่มาถึง กินหัวกินหางกินกลางตลอดตัวจนหมดแรง..."จ
Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย...อย่าท้าทายกัปตัน ตอนพิเศษ | ไทเป - วันของฉัน..
เปิดออกมาก็เห็นลูกโป่งอัดแก๊สสีชมพู ผูกกับกระถางต้นไม้มุมระเบียง และบนผนังมีริบบิ้นหลากสีติดเป็นลูกศรชี้ลงไปข้างล่าง...ฉันจึงรีบเดินไปเกาะราวระเบียงชะเง้อมองตาม สอดส่องสายตาลงไปตามลูกศรบนผนัง..จนเห็นคนคุ้นเคยคนนึงยืนอยู่ข้างล่าง ข้างๆสระว่ายน้ำส่วนกลางของคอนโด ก่อนเขาจะเงยขึ้นเมื่อเห็นฉันยืนอยู่..และป้องปากตะโกนว่า"กลับมาแล้วค้าบบบบบบ!!^[]^"ฉันยิ้มทั้งน้ำตา..ที่เริ่มคลอออกมาสองข้าง อยากจะตะโกนกลับแต่กลัวห้องอื่นรำคาญ จึงตัดสินใจเดินกลับเข้าห้องไปหยิบโทรศัพท์ ออกมาโทรหาพี่เชนแทนฉันยกโทรศัพท์แนบหนูก้มมองคนข้างล่างยิ้มแป้น ...ห้องฉันอยู่ชั้นห้า ถึงจะเห็นหน้าเขาไม่ค่อยชัด แต่ฉันเห็นรอยยิ้มกว้างๆเขาชัดแจ๋วCalling P'Chain"ฮัลโหล..กลับมาแล้วเหรอคะ?^^" พี่เชนยิ้มแล้วโบกมือให้ฉัน ก่อนจะพูดตอบกลับมาว่า(กลับมาแล้ว..ไม่ไปไหนแล้ว ทนไม่ไหว..คิดถึงใจจะขาด)บ้าๆฉันเขินนะ หยุดเขินไม่ได้เลย>\\พี่เชนอ่ะ แล้วนี่ให้ไทเปใส่เวลส์เจ้าสาวทำไมคะ...แค่กลับมาเอง^^" ฉันทำถาม ถึงจะรู้ลึกๆว่า..เขาน่าจะเซอร์ไพรส์ขอแต่งงาน(อ้าวไม่เซอร์ไพรส์เหรอ? เฮ้อ..นี่พี่เซอร์ไพรส์ไม่เก่งใช่ไหม?)ฉันยิ้มมองคนล่างตัดเพ้
Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย...อย่าท้าทายกัปตัน ตอนพิเศษ | ไทเป - ลุ้น
"ข้ามขั้นเลยเหรอ^^?""ข้ามเลยค่ะ ถ้าเทกันอีกอย่างน้อยไทเปก็ต้องได้อะไรบ้าง ว่าไงคะ..กล้าเทกันไหมคะ^^"พี่เชนดึงจมูกฉันทีนึงแล้วอมยิ้ม"หมั่นเขี้ยวจริงๆไม่กล้าครับ งั้นพรุ่งนี้ไปอำเภอกันเลยนะ^^"ฉันพยักหน้าหงึกๆแล้วกอดคอพี่เชนทันที ก่อนที่จะดันโน๊ตบุ๊คเขาไปห่างๆ..แล้วเอนตัวนอนราบลงโซฟา ไม่ต้องเดาว่าเกิดอะไรขึ้น ข้าวไม่ต้องกินแล้ว..ให้พี่เชนบริหารลิ้น บริหารนิ้ว บริหารเอวก่อนอิ่มกันจุกๆฉันกับพี่เชนก็ปรึกษาหารือกันเรื่องวีซ่า โดยพี่เชนให้ความเห็นว่า เราจดทะเบียนสมรสก่อนค่อยขอวีซ่ากัน และพี่เชนจะสปอนเซอร์ค่าใช้จ่ายให้ทุกอย่างเพราะฉันมันคงว่างงานไม่มีอาชีพจากนั้นหลังเรียนจบ..เราจะกลับมาจัดงานแต่งเล็กๆกันที่ประเทศไทย เพราะพี่เชนเขาไม่อยากทำงานที่อเมริกาและอยู่ที่นั่น เขาคิดถึงส้มตำปูปลาร้าร้านหน้าปากซอยที่เขากินประจำ พูดถึงก็ทำหน้าเศร้า..ทำหน้าตาน่าสงสารใส่ฉัน-_-หลังจากบริหารช่วงล่างกันทั้งคืน เช้าวันต่อมาฉันกับพี่เชนก็ไปจดทะเบียนสมรสกัน เราจดไม่ถึงชั่วโมงก็เสร็จ ได้ทะเบียนมาฉันก็เช็คและแปลเอกสาร เพื่อเตรียมยื่นวีซ่าขอติดตามสามี อุ๊ย..สามี สามี เขินจัง..สามีภรรยาถูกต้องตามกฏหมายด้วยนะ"อ
Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย...อย่าท้าทายกัปตัน ตอนพิเศษ | ไทเป - ตัดสินใจ
สองเต้าหยุดชะงัก พร้อมกับฉันที่ค่อยๆเบิกตากว้างแล้วหันไปมองเจ้าของคำหวาน"พี่เชน...0//0""พี่รักไทเป พี่รู้แล้วว่าพี่รักไทเปจริงๆ" ได้ยินอีกครั้งน้ำตาฉันก็หยดเพาะลงแก้มขาว ก่อนฉันจะจ้องเขาน้ำตา..และค่อยๆก้มลงจุมพิตที่ริมฝีปากคู่สวยนั่น มันเป็นจุมพิตที่เนิ่นนาน นานจนวงแขนกว้างสวมกอดฉัน และดันจนเราแนบชิดกัน"รักแล้วยังไงคะ..รักแล้วจะแช่ของพี่เชนไว้แบบนี้เหรอ?.." ฉันถอนจูบประคองแก้มเขาถามเบาๆ และจ้องตาเป็นประกายของเขาไปด้วย ฉันไม่อยากร้องไห้เลย แต่ทำไมน้ำตาไหลก็ไม่รู้"ทำไม..แช่ไว้ไม่ได้เหรอ? คลอเคลียแบบนี้พี่ว่า..พี่คงได้เสียตัวอีก^^" ฉันปาดน้ำตาแล้วตีแขนพี่เชนดังเพียะ..จนเขารีบกระชับกอดและจับฉันลงไปนอนบนเตียงทันทีจากนั้นร่างใหญ่ก็ค่อยๆขยับถอดแก่นกายเปียกๆออกมา เขาขยับถูไถกับกลีบกุหลาบช้าๆจนมันผงาดขึ้นอีกครั้ง..."พะ..พี่เชน อื้ม~~ ไหวเหรอคะ?""พี่ตุนไว้เพียบ...แต่รอบนี้นานหน่อยนะ"และฉันก็เสียตัวอีกรอบ ไม่สิพี่เชนเสียตัวต่างหาก ไอ้เค้กช็อคโกแล็ตกับข้าวเหล้าไวน์ พี่เชนไม่ได้กินไม่ได้แตะหรอก เรามีอะไรกันจนสลบเหมือบกันทั้งคู่ รู้สึกตัวตื่นอีกทีก็เช้าตรู่อิ่มจนจุกกันไปเลยเช้า..ฉันนอนคว่ำ
Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย...อย่าท้าทายกัปตัน ตอนพิเศษ | ไทเป - ลอง
"ฉันขอเวลาคิด ถึงฉันอยากกลับไปแค่ไหน เธอต้องเข้าใจฉันนะพิมดาว..ว่าฉันต้องเซฟตัวเองด้วย คนเคยเจ็บมา คนเคยถูกทิ้งมา..ฉันใช้เวลาไม่น้อยเลยนะกว่าจะยืนด้วยขาตัวเองได้"ฉันพูดทั้งน้ำตาและมองพิมดาวไปด้วย จนมือที่จับมือฉันค่อยๆคลาย..และแตะเบาๆ"โอเคๆฉันเข้าใจ แต่อย่าเผลอใจให้คนอื่นนะ ถ้าเรื่องนี้เธอดึงคนอื่นเข้ามา มันจะวุ่นวายไปใหญ่ ให้มันมีแค่เธอกับพี่เชนก็พอ ฉันเป็นกำลังใจให้เธอนะไทเป..ทุกๆเรื่องเลยสู้ๆ"ฉันพยักหน้าหงึกๆเหมือนเด็กสามขวบที่โดนโอ๋ จนพิมดาวลุกขึ้นมากอดและลูบหลังฉัน เธอลูบเบาๆแต่เหมือนฉันได้กำลังใจมหาศาล จนสักพัก..ฉันหยุดร้องไห้ ปาดน้ำหูน้ำตาที่ไหลเงยหน้าขึ้นมองเธอ"ฉันจะลองดู..แต่เธออย่าบอกเขาได้ไหม ว่าฉันรู้สึกยังไง""โถ่ไทเป..ไม่บอกพี่เชนก็รู้ กับพี่เชนเธอเคยห้ามใจตัวเองได้เหรอ? แววตาเธอมันฟ้องจะตาย " ฉันเงียบกริบเม้มปากนิดๆคิดตามคำพูดพิมดาวก็จริง..พิมดาวพูดถูก ฉันควบคุมไม่ได้เลย ยิ่งเจอเขาความต้องการฉันยิ่งมาก ฉันต้องการเขา อยากกอดเขา อยากทุกๆอย่าง และเมื่อวานฉันพยายามสุดๆที่จะไม่กระโจนใส่เขาคุยกับพิมดาวเสร็จฉันก็กลับคอนโดนอน ฉันไม่อยากไปไหนแล้วจริงๆ อยู่ๆก็อยากกลับห้องมา
Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย...อย่าท้าทายกัปตัน ตอนพิเศษ | ไทเป - ความจริง..จากพิมดาว
"ก็...เอ่อ เห็นไทเปรักเขาไงฉันก็เลย..อยากให้ไทเปทำตามหัวใจดู^^"ฉันดึงแก้วกาแฟกลับจับหลอดดูดและจ้องตาพิมดาว พยายามจับผิดตาโตๆนั่น ว่าจะวอกแวกหรือหลบตาฉันรึป่าว แต่ไม่..พิมดาวยังยิ้มปกติไม่มีอะไร แถมเธอยังชวนฉันสั่งอาหารว่างมากินรองท้องอีกจนเราสองคนอยู่ในความเงียบ และฉันนั่งทวนงานส่งบก. พิมดาวก็ถามฉันขึ้นมา"เธอ..จะกลับไปคุยกับเขาคนนั้นมั๊ย?^^" ถามไปเขี่ยเค้กฝอยทองในจานไป เอ๊ะ..สั่งมากินหรือสั่งมาเขี่ย ตั้งแต่มาเนี่ยพิมดาวยังไม่ทำอะไรสักอย่าง งานก็ไม่ทำหนังสือก็ไม่อ่าน มีแต่เล่นโทรศัพท์เป็นพักๆและจ้องหน้าฉัน"ไม่รู้เหมือนกัน ดูก่อน" ฉันตอบเรียบๆและเปรยตามองเพื่อนสนิทแวบนึง"แต่ใจเธอสั่นใช่มั๊ยล่ะ?^^" เมื่อเจอคำถามติดต่อกัน ฉันก็ละสายตาจากนิยายที่ทวน...หันไปมองเธอ"ทำแบบสอบถามอะไรอยู่ ถามไม่หยุดเลยนะ-__-""ป่าว แค่อยากรู้ว่าเพื่อนรู้สึกยังไง^^" พิมดาวยิ้มหวานกลบเกลื่อนแล้วเขี่ยเค้กฝอยทองต่อ ฉันจึงหันมองซ้ายมองขวามองรอบๆร้านกาแฟ ว่ามีอะไรผิดปกติไหม? ทำไมคำพูดคำจาและคำถามมันแปลกๆ ปกติพิมดาวไม่ใช่คนชอบซักไซร้แบบนี้นี่"ถ้าถามความรู้สึก...ฉันก็ใจสั่นหวั่นไหวนั่นแหละ แต่ฉันไม่กลับไปง่ายๆหรอ
Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย...อย่าท้าทายกัปตัน ตอนพิเศษ | ไทเป - ใคร่
"ทำไมต้องขอนอนกับไทเป บ้านช่องไม่มีแล้วเหรอคะ?" ฉันถามแล้วหันไปทางอื่น ใครจะไปกล้าสบตาเขา เดี๋ยวเขารู้ว่าฉันอยากและอดอยากปากแห้งมานานเอ๊ะหรือฉันจะเล่นด้วย..ยอมปล่อยตัวหน่อยให้หายคอแห้ง"พี่คิดถึงไทเปไง.." พูดจบมือใหญ่พี่เชนก็วางบนขาฉัน แถมเขายังบีบเบาๆเบาๆ จนตอนนี้หน้าฉันชาหูฉันอื้อไปหมด คนมันเคยๆเขารู้..รู้ว่าฉันชอบให้สัมผัสตรงไหนแล้วตอนนี้มือเขาก็เอาใหญ่..ขยับขึ้นมาเรื่อยๆ บีบเข้าตามหว่างขา ก่อนจะหยุดตรงเนินสาวอวบอั๋นที่เขาเคยสัมผัสมา และสอดมือเข้าไปจนฉันขนลุกซู่ไปทั้งตัวเขาขับรถจับพวงมาลัยมือเดียว มืออีกข้างก็ซุกซนล้วงเข้าไปในขอบกระโปรงฉัน แล้วทำไมฉันไม่ห้ามเนี่ย..ฉันเอาแต่มองออกไปนอกหน้าต่าง ปล่อยตัวอ่อนปวกเปียกและร้อนวูบวาบไปทั้งตัว แถมยังแยกขาพลีชีพให้เขาส่งมือเข้าไปถึงเกษร จนหยุดทักทายสองกลีบกุหลาบที่เปียกพร้อม..ช้าๆเน้นๆอย่างช่ำชอง"ถ้าไม่ให้นอนด้วย..พี่แวะโรงแรมนะ" ฉันบิดตัวจิกสองเท้าลงพื้น เมื่อพี่เชนถามและเขี่ยรัวมาก เขาเขี่ยรัวจนฉันไม่ทนความเสียวซ่านและกลั้นเสียงคราง รีบยกมือขึ้นกัดส่ายหน้ารัวๆ"มะ..ไม่ ไม่ค่ะ เอามือออกไป เอา..ออก""ไม่อยากเอาออก อยากเอาเข้า" พูดจบพี่เช
Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย...อย่าท้าทายกัปตัน ตอนพิเศษ | ไทเป - เยื่อใย
โรคนิมโฟมาเนีย โรคเฮงซวยที่ฉันเป็นมาเจ็ดปีเต็ม.. ตอนนี้มันหายไปแล้ว..หายไปพร้อมๆกับเขาคนนั้น คนที่ฉันเห็นเขาเป็นคนรัก เห็นเขาเป็นคู่นอน เห็นเขาเป็นพี่ชายที่แสนอบอุ่นและดีพร้อม'พี่ไม่ได้คิดกับไทเปแบบนั้น , ถ้าเจอใครถูกใจเริ่มใหม่ได้เลยนะ'คำพวกนี้สุภาพแต่...เจ็บมาก เจ็บเหมือนจะตาย ฉันคิดว่าตัวเองจะไม่ไหวโดดตึกผูกคอตายในห้องแล้ว แต่คิดไปคิดมา เกิดทั้งทีฉันต้องใช้ชีวิตให้คุ้มกว่านี้ เคยมีความสุขสุดๆตอนได้ผู้ชายคนนั้นมาเป็นของตัวเอง มันก็ถึงเวลาแล้วที่ฉันจะทุกข์ใจบ้าง เพราะทุกๆอย่างมันไม่ถูกต้องตั้งแต่เริ่มหลังจากที่เสียพี่เชนไป ฉันนั่งร้องไห้เป็นเผาเต่า มองไปทางไหนก็คิดถึงแต่หน้าเขา โซฟาตรงนี้ก็เคยได้กัน บาร์ที่ครัวก็เคยโก้งโค้งให้เขามาแล้ว อย่าว่าแต่ห้องนอนห้องน้ำฉันกับพี่เชนเคยมาหมด เหลือแค่ระเบียงที่ยังไม่ได้ทำ กะจะลองสักครั้ง แต่เสียดาย..เขาทิ้งฉันก่อนหลังจากพี่สาวแต่งงานมีครอบครัวและพี่เชนทิ้งฉัน ..ฉันก็ตัวคนเดียว ไปไหนคนเดียว กินข้าวคนเดียว มันเหงามาก แต่ยิ่งจมปลักฉันก็ยิ่งแย่ ฉันจึงไปปรึกษาจิตแพทย์พี่หมอธันวา เขาบอกฉันให้มูฟออน...ออกมาจากมุมเดิมๆเปลี่ยนบรรยากาศให้ตัวเอง ถ้าวันไ
