เจแปน - ง้อด้วยของกิน?

"พี่ใบไม้คะ..เขาอยู่เยาวราชกัน" ฉันเลื่อนฟีดเฟสบุ๊คผ่านๆก็เห็นกัปตันต้นไม้ลงรูปพร้อมแคปชั่น เขาใส่อิโมติคอนธงชาติญี่ปุ่นกับเกาหลี แถมในรูปยังมีผู้ชายอีกสองคน..ก็คือเชนกับกัปตันไคล์ กำลังเดินบนถนนย่านเยาวราช

"เฟสบุ๊คอิไม้ใช่ไหม? ถ้าร้านค้าแถวเยาวราชเลิกขาย อิไม้มันคงผูกคอตาย-_-"

"กัปตันติดเยาวราชมากเลยเหรอคะ?" ฉันถามพร้อมกับกดไลท์รูปเขา

"ไม่ใช่ติด..แต่มันบ้า ตอนเด็กๆต้องกินทุกวัน" พี่ใบไม้ตอบเสร็จก็วางโทรศัพท์ไว้ใต้หมอน ก่อนจะหันตะแคงมาหาฉัน ตอนนี้เรากำลังจะนอนกันแล้ว เพราะพรุ่งนี้เช้าฉันต้องไปแจ้งพักงาน ส่วนพี่ใบไม้ก็บอกกับฉันว่า...พี่เขามีธุระเรื่องการ์ดงานแต่งอะไรสักอย่างของพี่ปลายฟ้า

แล้วอยู่ๆพี่ใบไม้ก็พูดขึ้นมา..

"บอกตรงๆนะเจแปน ฉันเริ่มปลงกับผัว..ตอนนี้บอกเลยว่ามีก็ได้ ไม่มีก็ได้-_-" ฉันละสายตาจากจอเหล่มองพี่ใบไม้

"ไม่เอาสิคะ กัปตันไคล์น่ารักน๊าา..."

"ก็น่ารัก..แต่พอมีลูกในท้อง ฉันโฟกัสที่ลูกมากกว่า เธอไม่คิดเหมือนฉันเหรอ? แบบ..อยู่ๆสัญชาตญาณความเป็นแม่ก็มา ไม่อยากสนใจอะไรนอกจากลูก-_-"

แล้วพี่ใบไม้ก็หันกลับไปนอนปกติ นอนลูบท้องตัวเองช้าๆและมองเพดานไปด้วย แต่ทำไมฉันไม่รู้สึกแบบนั้น