Buong araw akong nanatili sa lido deck. Halos makilala ko na nga mga taong labas-masok sa lugar. Nakatulala lang ako buong magdamag. “Drinks, ma’am?” saad ng waiter na huminto sa tabi ko. Nilingon ko siya nang dahan-dahan at sandaling tiningnan. Hindi ko siya sinagot at binalik ang tingin nang dahan-dahan sa harapan, sa kawalan. Umalis na lamang siya sa tabi ko. Palubog na ang araw nang makabalik ang cruise sa daungan. Bago bumaba ay nagtipon-tipon na naman ang mga magkasintahan dito sa deck para panuorin ang paglubog ng araw. Paglubog ng araw, senyales na tapusin na ang ngayon at magpahinga dahil may susunod pang bukas. Nang tuluyang kinain ng kadiliman ang paligid ay naghiyawan silang muli bago gawaran ng matamis na h*lik ang kasama. Napabuntong hininga ako habang pinapanuod sila. “Sana all,” mahinang sambit ko saka tumayo bitbit ang sapatos at bumaba ng barko. Nakaabang naman sa ‘kin
It has been days since that disgusting event on the cruise and up to now I haven’t heard anything from Zander. No call, no texts, nothing. Panaka-naka akong sumusulyap sa phone kong nakapatong sa desk ko. Nangangati ang mga kamay ko. Gusto ko siyang tawagan at murahin buong araw pero hindi pwedeng gano’n lang. I won’t stoop on thier level. I will play it big, I will revenge big. “Engineer, ito na po ang planong hinihingi mo.” Inabot sa ‘kin ng katrabaho ko ang isang folder. Binuklat ko ito at inusisa. Unang tingin ko pa lang ay napaangat na ang kilay ko. Tiningnan ko ang detalye ng footings at columns at tama nga ang hinala ko. “Ito ba ang plano para sa Villacega Restaurant?” tanong ko at tumango siya bilang tugon. “Sino ang design engineer nito?” Tiningnan ko siya nang diretso sa mga mata pero pilit siyang umiiwas. “Si Enrgr. Sullivan–” Umangat ang kilay ko sa binanggit niya. “Ella Sullivan,” dagdag niya. Nakalimutan kong hindi na lan
I’m going to push all your buttons, Zander.Napangisi ako habang pinagmamasdan ang sarili sa salamin. Naka puting t-shirt lang ako na t-in-uck in ko sa biege squarepants. Hinayaan ko ring nakalugay ang mahaba kong buhok. Dinampot ko ang damit na pinadala niya. It was a short black dress with thin straps and low neckline. Wearing this kind of dress for lunch with his friends is a no for me. Pagsinuot ko ‘to, baka ako pa ang maging tanghalian ng mga kasamahan niyang hinuhubaran ang mga babae gamit ang mga mata lamang nila.Kilala ko ang mga kaibigan niya. Maraming beses ko na silang nakasama at ni minsan ay hindi naulit na parehong babae ang dinala nila. For them, women are displays. They use women to brag and to boost their manliness and ego. Feeling nila ikinaguwapo nila ang papalit-palit ng babae. Ang ganyang gawi ay maganda rin sa paningin ng ibang lalaking kapwa nila g*go. Isa lang ang pagkakamali ko. His circle of friends defined him. He won’t be
“Syempre tuloy ang kasal natin, baby- love!” Mabilis niyang tinama ang tawag sa ‘kin. “Ano bang nakain mo at naisip mong hindi matutuloy ang kasal natin hmm?” Kinuha niya ang kamay ko at saka marahang hinaplos ang pisnge ko na puno ng mapagkunwaring pagmamahal niya kuno. How dare he hold me using the filthy hands of his? The same hands he used caressing other woman’s body with desire and lust. “Baka lang kasi may iba?” Tiningnan ko siyang maigi at hinintay ang magiging reaksyon niya. Maraming beses siyang napalunok at tila nestatwa sa kinauupuan. “May ibang mas-importante kang gagawin,” dugtong ko. “Oh? Bakit parang natigilan ka? What were you thinking?” Tinukod ko ang siko at pinatong ang pisnge sa palad nang hindi inaalis ang tingin sa kanya. “Hmm?” “W-Wala... ikaw lang naman ang importante sa buhay ko,” aniya sabay gawad ng mabilis na hal*k sa labi ko. “ ‘Yon oh!” Kantiyaw ng mga kaibigan na. “Ang na talaga ng tama mo, dude!” sabi ni Troy.
Nagising akong may twenty-two missed calls mula kay Zander. Nakapagtataka. Ni good morning nga rati wala ehh. Tatawagan ko na sana siya pero na unahan niya ako. Humikab muna ako bago sagutin ang tawag niya.“Anastasia, ano’ng ginawa mo kay Chase?” aniya mula sa kanilang linya.“Ang gandang bungad ah... Edi good morning din,” pabalang kong sabi.“Seryoso ako, Anastasia. Nasa ospital siya ngayon. You broke his godamn nose!” singhal niya.“Diyan ka nagkakamali–”“Ano? Itatanggi mo pa? Nakita lahat ni Gwen!”Nilayo ko ang phone sa tenga. Masisira ang eardrums ko sa ginagawa niya.“Hindi ko tinatanggi. As I was saying, diyan ka nagkakamali dahil hindi lang ilong niya ang binasag ko kundi pati na ang mga itlog niya.” Pagtatama ko. Hindi ko na napigilan ang ngiti nang maalala ang nangyari.“Are you laughing? Ipinagmamalaki mo pa talaga? For pete&
“Let’s talk please...” pagmamakaawa niya mula sa kabilang linya. “Nandito ako sa labas, sa harapan ng bahay niyo,” dugtong niya. Lumapit ako sa bintana at hinawi ang makapal na kurtina. Sumilip ako at nakita siyang nakatayo sa harapan ng gate at nakatingin sa direksyon ko. Tiningnan ko ang oras at maghahating gabi na. Sinara ko ang bintana at pinatay ang ilaw. Ilang araw niya rin akong kinukulit at hindi ko siya pinapansin. Hindi mangyayari ‘yon hanggat hindi siya pumipili. Bukas makalawa na namin pagpaplanohan ang kasal pero hanggang ngayon wala siyang sinasabi. Isang oras na ang lumipas kaya sumilip ulit ako sa labas ng bintana. Gaya ng inaasahan ay umalis na siya. Isasara ko na sana ang bintana pero nahagip ng mga mata ko ang pigura niya sa kabilang parte ng kalsada. Nakasandal siya sa isang poste habang sumisipa ng bato. Ngayon lang siya nakapaghintay nang ganito ka tagal. Sa limang taon naming pagsasama ang pinakamatagal ay humigit-kumulang kalahating or
Maaga akong gumising para paghandaan ang napakalaking pasabog na ihahandog ko sa mga taksil. Ngayong araw na namin aasikasuhin ang para sa kasal. Kasal na paghahandaan lang sa loob ng tatlong araw.Kinuha ko ang AKV purse saka tinungo ang pinto. I turned on my phone and I was bombarded with tons of messages mostly from Zander. May natanggap din akong text mula kay Dad. Tinanong niya kung nasaan ako at kung bakit hindi ako umuwi kagabi. Lumabas na ako ng kuwarto nang mag-ring ang cellphone ko. It was mom.“Where are you? We’ve been waiting here for half an hour!” she shouted over the phone.“I’m on my way,” I replied and head to the elevator.“You better hurry, Anastasia,” she warned and ended the call.Pinindot ko ang ground floor button. Habang naghihintay sa pagbaba ng elevator ay tumunog ang notification ng cellphone ko. It was another email from user AAAAA. Pinindot ko ang notification at di
“Woah...” Inangat ko ang dalawang kamay at umatras. “I am nobody’s wife here.”Humugot siya ng malalim na hininga. “Napag-usapan na natin to, Anastasia. At nakapagsunduan nating–”“Magbabago at hindi na uulit.” Ako na ang tumapos sa sasabihin niya. “But what happened? You did it again.” I proceeded to the next slide.Naglalaman ang slide ng video ni Zander at Ella na naglalampung*n sa loob ng kotse. Titig na titig siya sa laptop. Nanginginig ang baba niya habang pinapanuod ang video.“This video was taken inside your car yesterday at twelve thirty-nine in the afternoon at the Wallows’ parking lot. And we talked and sort things out the day before yesterday, Zander.” My revelation was a big slap on his face. “And wait! There’s more...” Pumalakpak ako at bahagyang tumalon-talon na parang nae-excite.In-exit ko ang PowerPoint at pumunta sa photos
Natigilan si Drizelle sa narinig.“Ate Cee?” mahinang bulong niya.Binaba niya ang kamay na may hawak na kutsilyo. Ngumiti siya at nilingon ang nagsalita. Tumayo siya para salubungin ang ate niya.“Ate Cee!” Masaya niyang inunat ang dalawang kamay sa direksyon nito.Nilampasan ni Ella si Drizelle at dumiretso sa ‘kin.“Ella, ano ang ginagawa mo rito?” nangangambang tanong ko.“Sinundan ko si Mom at Dad sa bahay ng mga Monteverde. Nagkakagulo na ro’n. Tapos may natanggap akong mensahe kung nasaan ka.” Tinulungan ako nitong tumayo.“Kailangan nating tumakas. Dala mo ba ang kotse mo?” mahinang tanong ko.“Hindi, nag-taxi lang ako kasi hindi ko kabisado ang daan. Ayaw ding pumasok ng taxi kaya naglakad pa ako ng ilang metro,” paliwanag nito.“Paano na ‘to?”“Huwag kang mag-aalala kakausapin ko siya.” Akmang lalapitan na nito si Drizelle na nakatayo at nakatalikod sa ‘min.Hinawakan ko ang braso nito at pinigilan. Umiling ako. Marahan nitong tinanggal ang pagkakahawak ko at ngumiti.“Dee,
Umiling ako. “H-Hindi ko piniling palitan ka, Drizelle. Bata lang ako noon. Wala akong kamuwang-muwang. It didn’t even cross my mind to replace anyone, especially not you.”“Shut up! Shut up!” Tinakpan niya magkabilang tenga. “Huwag kang bait-baitan! Hindi mo ako maloloko!” “Lahat ng sinabi ko sa ‘yo totoo. Lahat nang pinakita ko, pinaramdam ko.” Uminit ang mga mata ko. Bumalik sa isip ko ang mga pinagsamahan namin noong kolehiyo. Siya lagi ang kasama ko pag-break time, sa lunch at sa uwian kahit na magkaklase kami ni Ella. Ella was surrounded by girls our age while I felt like an outcast but everything changed when I met Drizelle. She made feel like I belong, like I’m not alone. She even defended me from Ella.“I-Ikaw lang ang tinuring kong kaibigan, Drizelle. Ikaw lang ang naging kakampi ko. Parang kapatid na nga kita-”“It’s because of my hardwork. I only befriended you to know you, to know your weaknesses. Dahil do’n I was able to make everyone envy you, hate you. Especially Ell
Nakahinga ako nang maluwag nang ginawi niya ang ulo sa direksyon ng silid na nakasara ang pinto.“I’m coming, Anastasia…” Pinihit niya ang doorknob.Napatakip ako ng bibig nang bigla niyang hampasin ang pinto nang mapagtantong naka-lock ito. Marahas at paulit-ulit niyang pinihit doorknob. Napaungol siya sa inis at sapilitang binuksan ang pinto gamit ang mga sipa.“Lalo akong nasasabik sa pgapapahirap mo, Anastasia,” aniya pagkatapos matagumpay na nabuksan ang pinto. “I’m coming, Anastasia...”Sumilip ulit ako at nakitang hinalughog niya ang kuwarto. Hindi niya pinalampas loon ng aparador at ilalim ng kama hanggang sa isang lugar na lang ang natura. Ang banyo.“Nandito na ako, Anastasia.”Napatayo ako nang tuwid nang bigla niyang pagsaksakin ang pinto ng banyo habang tumatawa na parang banyo.“Nanginginig kana ba sa takot? Ha? Anastasia?” Patuloy siya sa pagsaksak ng pinto.Dahan-dahan akong lumabas ng kuwarto habang naaaliw pa sa kahibingan niya si Chase. Sinenyasan ko si Drizelle na
Hininto ko ang sasakyan sa harap ng malaking gate na gawa sa metal at binalot ng baging. Hinayaan kong bukas ang ilaw ng kotse na nakatutok sa mansyon bago lumabas. Tinulak ko ito pabukas. Nangangalit ang mga ngipin ko dahil sa langitngit na tunog nito.Binalik ako sa sasakyan at nagmaneho patungo sa malaking abandonadong mansyon. Wala akong makita sa paligid maliban sa nagtataasang ligaw na mga halaman patunay sa matagal na panahon na napabayaan.I stopped the car at the towering mansion infront of me. It is twice bigger than the Monteverde’s. I went out with the duffle bag in my hand. I pushed the giant dusty door open and was welcomed by an empty huge living room. Napapikit ako nang biglang bumukas ang ilaw. Napamulat ako dahil sa walang tigil na ungos. Sa gitna ng silid ay si Drizelle na nakaupo at nakagapos sa silyang gawa sa sa makapal na tabla. Wala siyang panyapak at may busal ang bibig . Namumula ang pisnge at magulo ang buhok. Nagpupumiglas siya at may nais sabihin sa ‘kin.
ANASTASIA’S POVNaghihintay ako sa perang pinahanda ko nang nakaraang linggo. Napatingin ako sa cellphone nang may matanggap na mensahe mula sa cellphone ni Drizelle. Video iyon ni Drizelle na nakagapos at pinagsasampal ng lalaking naka maskara at may tattoong ahas na nakapulupot sa rosas sa braso. Nag-ring naman agad ang cellphone na hawak ko at bumungad sa screean ang pangalan ni Drizelle. Sinagot ko ang tawag.“Forward the video I just sent to Tremaine Sullivan,” utos niya.Nagsalubong ang mga kilay ko sa narinig. Ano ang gusto niyang mangyari? Ano ang gusto niyang palabasin?“Now!”Napamura ako sa likod ng isipan sa biglaan niyang pagsigaw kasabay niyon ang pag-iwas ko ng cellphone sa tenga. Agad kong pinasa ang video kay Tremaine nang walang pag-alinlangan. Wala na akong pakealam kung ano ang isipin nito dahil una pa lang ay maspinili na nitong
“Is this a new trick? You can’t use her mother to get her so you’re making up stories?” I sneered.“I’m telling the truth. Why don’t you ask your parents? They knew my son and daughter-in-law very well.” He diverted his eyes to mom and dad who were standing behind me.“What is he talking about?” My brows furrowed at them.“H-Hindi ko alam,” pagtatanggi ni Dad. Hindi ito makatingin nang diretso sa mga mata ko.Alam kong nagsisinungaling ito. Napayukom ako ng palad. Sasayangin lang ba niya ang pangalawang pagkakataong ibinigay ko sa kaniya?Tumawa si Don Hildegarde. Umigting ang panga ko. Pinaglalaruan niya ba ako?“Alam kong itatanggi mo kaya naman nagbaon na ako ng ebidensiya.” Binaling niya ang tingin kay Lucero.Lumapit sa ‘kin si Lucero at b
The phone Lucero gave me rang. The words bank manager appeared in the screen. My brows furrowed. We just talked awhile ago. I answered the call.“Xeonne…”I froze hearing her voice. My heart pounded fast against my chest. “Where are you, Wife?”Hindi niya sinagot ang tanong ko at nagsalita. “Tumawag ako para sabihing huwag kang maalala-”“Paanong hindi ako mag-aalala when you’re walking towards a trap? The kidnapping is a bait, Anastasia.” Tumaas ang boses ko.“I know-”“You know? What do you mean you know?” Napahilot ako sa sintido.“I just want some answers, Xeonne,” mahinang sagot niya.“I have almost all the answers to your questions, Anastasia. I’m telling you everything just come back here please.” I begged.“Alam kong patuloy ang pag-iimbestiga mo, Xeonne, pero gusto kong malamaan kung bakit niya ‘to ginagawa. Gusto kong malaman kung bakit gano’n na lamang ang galit niya sa ‘kin. Gusto kong manggagaling mismo sa bibig niya ang lahat-lahat,” kontra niya.Bumuntong-hininga ako. “
Bumusina ako para kunin ang atensyon ni Anastasia pero nagmamadali siyang pumasok sa taxi habang may kausap sa cellphone. Tinapakan ko ang gas at binilisan ang pagmamaneho para hindi mawala sa paningin ang taxi. Kinabisa ko ang plate number nito.Napasulyap ako sa monitor ng sasakyan nang makitang tumatawag si Lucero. Nagsalubong ang mga kilay ko. Does he know Victoria?Mabilis kong sinagot ang tawag at binalik ang tingin sa harap.“I located Faker,” bungad niya.“And?” tanong ko nang hindi inaalis ang tingin sa taxi.“Pagmamay-ari ni Ella ang sapatos na nasa crime scene,” sagot niya.“Tell me there’s more to it, Lucero. Hindi pwedeng may kinalaman si Ella sa nangyari four years ago.” Humigpit ang hawak ko sa manibela. “Ikadudurog ito ni Anastasia.”Sandaling natahimik si Lucero. Dinala ng katahimikan niya sa isipan ko ang mukha ni Anastasia’ng umiiyak at nasasaktan. Fuck. I hate seeing her cry. Thinking of her hurt is hurting me.“Yes, there’s more to it,” biglang salita ni Lucero.“
XEONNE’S POV “Anastasia!” I called but she ignored me.I ran after her but Luciano ordered his men to stop me. Two men grabbed me and the other two blocked me with their bodies.“Anastasia!” I called again but she kept going she didn’t even look back.I tried to escape but I was outnumbered. They pin me down. I heard bewildered murmurs from guests. I feel their disgusted stares of judgements. Whatever they say, whatever they think of me doesn’t matter. What I worry most was Anastasia’s thought of me. “Mama!” my son cried out.His cry was painful. I felt a pang on my already hurting chest. I clenched my fist. “Let me go!” I screamed forcing myself on my feet and pushed off one of the men.“Let him go,” my grandfather commanded.“No,” Luciano opposed.The other three loosened their grasps. Wala pa sa kalingkingan ng matanda ang awtoridad ni Luciano. He couldn’t even over power me and he really think he could surpass the old man? His audacity is making him stupid. I pulled my arms off