“Let’s talk please...” pagmamakaawa niya mula sa kabilang linya. “Nandito ako sa labas, sa harapan ng bahay niyo,” dugtong niya.
Lumapit ako sa bintana at hinawi ang makapal na kurtina. Sumilip ako at nakita siyang nakatayo sa harapan ng gate at nakatingin sa direksyon ko. Tiningnan ko ang oras at maghahating gabi na. Sinara ko ang bintana at pinatay ang ilaw.
Ilang araw niya rin akong kinukulit at hindi ko siya pinapansin. Hindi mangyayari ‘yon hanggat hindi siya pumipili. Bukas makalawa na namin pagpaplanohan ang kasal pero hanggang ngayon wala siyang sinasabi.
Isang oras na ang lumipas kaya sumilip ulit ako sa labas ng bintana. Gaya ng inaasahan ay umalis na siya. Isasara ko na sana ang bintana pero nahagip ng mga mata ko ang pigura niya sa kabilang parte ng kalsada. Nakasandal siya sa isang poste habang sumisipa ng bato. Ngayon lang siya nakapaghintay nang ganito ka tagal. Sa limang taon naming pagsasama ang pinakamatagal ay humigit-kumulang kalahating or
Maaga akong gumising para paghandaan ang napakalaking pasabog na ihahandog ko sa mga taksil. Ngayong araw na namin aasikasuhin ang para sa kasal. Kasal na paghahandaan lang sa loob ng tatlong araw.Kinuha ko ang AKV purse saka tinungo ang pinto. I turned on my phone and I was bombarded with tons of messages mostly from Zander. May natanggap din akong text mula kay Dad. Tinanong niya kung nasaan ako at kung bakit hindi ako umuwi kagabi. Lumabas na ako ng kuwarto nang mag-ring ang cellphone ko. It was mom.“Where are you? We’ve been waiting here for half an hour!” she shouted over the phone.“I’m on my way,” I replied and head to the elevator.“You better hurry, Anastasia,” she warned and ended the call.Pinindot ko ang ground floor button. Habang naghihintay sa pagbaba ng elevator ay tumunog ang notification ng cellphone ko. It was another email from user AAAAA. Pinindot ko ang notification at di
“Woah...” Inangat ko ang dalawang kamay at umatras. “I am nobody’s wife here.”Humugot siya ng malalim na hininga. “Napag-usapan na natin to, Anastasia. At nakapagsunduan nating–”“Magbabago at hindi na uulit.” Ako na ang tumapos sa sasabihin niya. “But what happened? You did it again.” I proceeded to the next slide.Naglalaman ang slide ng video ni Zander at Ella na naglalampung*n sa loob ng kotse. Titig na titig siya sa laptop. Nanginginig ang baba niya habang pinapanuod ang video.“This video was taken inside your car yesterday at twelve thirty-nine in the afternoon at the Wallows’ parking lot. And we talked and sort things out the day before yesterday, Zander.” My revelation was a big slap on his face. “And wait! There’s more...” Pumalakpak ako at bahagyang tumalon-talon na parang nae-excite.In-exit ko ang PowerPoint at pumunta sa photos
Nagising akong wala na ngang naggo-good morning ay sumasakit pa ang ulo. Napahilot akonsa sintido. Kaya ayaw kong uminom. Sumandal ako sa headboard ng kama at saka tumitig sa kisame.Unti-unting nagsalubong ang mga kilay ko. Umayos ako ng upo at nilibot ang tingin sa silid. Ni katiting na parte ng kuwarto ay hindi pamilyar sa ‘kin. Lumaki ang mga mata ko nang maalala ang huling nagising ako sa hindi pamilyar na kuwarto ay nagising akong hindi na birhen.“Damn, Anastasia. Did you commit the same mistake again?” bulong ko sa sarili.Kagat-labi kong hinablot ang makapal na kumot at dahan-dahan itong inangat. Nakahinga ako nang maluwag nang makitang suot ko pa rin ang itim na gown. Pilit kong inaalala ang nangyari kagabi. Mabuti na lang at sa tuwing nalalasing ako ay hang over lang ang napapala ko at hindi amnesia.Hinanap ko ang purse pero agad kong naalalang naiwan ko ito kahapon sa venue. Natigilan ako at napaupo sa gilid ng kama.
Pagkaalis ni Mom ay pinaubaya ko muna ang lahat kay Mang Kanor saka tinungo ang opisina. Patungo pa lang ng gusali ay tanaw ko na ang mga taong napapalingon sa gawi ko. Wala akong pakealam kung magmukha akong Tanga dahil sa suot ko.Patakbo kong inakyat ang hagdan papasok ng SI. Kulang na lang ay kumanta ako ng Romeo take me somewhere we can be alone. Dumiretso ako sa opisina ni Dad pero wala siya maski ang sekretarya niya. Wala akong nagawa kung hindi ang maghintay.“Wala kang isang salita, Xeonne. Sa ‘yo mismo nanggagaling na sa SI mo ibibigay ang proyekto.”Nagsalubong ang kilay ko sa narinig. Boses ‘yon ni Dad at mula sa labas ng opisina.“Huwag mong ibalik sa ‘kin ang sisi, Sullivan. Ikaw ang unang sumira ng usapan natin. Klaro pa sa tubig ng Palawan ang sinabi ko sayo’ng si Anastasia ang hahawak ng priyekto,” sagot naman ni Xeonne.I heard my name. Tinungo ko ang pinto at nakinig sa usapan nila.
Nagising ako sa ingay gawa ng pinaghalong tunog ng hilik ni Reneigh at pag-ring ng cellphone ko.Humikab pa ako bago sagutin ang tawag. “Hello?”“You don’t have to show up as the bride but you must show up as the bride’s sister, as Ella’s sister.” It was mom.Nagising ang buong sistema ko sa narinig. Napaupo ako. Sasagot na sana ako pero pinatay na niya ang tawag.“Ano’ng nangyari, Tasya?” tanong nang kagigising lang na si Reniegh. Bahagyang nakapikit pa ang mga mata niya.“Mom called. Hindi na raw niya ako ipapakasal kay Zander.” Napatulala ako sa walang hanggan.Ito naman ang gusto kong mangyari pero bakit nasasaktan ako? Dahil ba sa gustong ipagawa ni Mom o dahil sa katotohanang wala silang pakealam na naglayas ako?“Edi mabuti–”“She wanted me to attend Ella’s and Zander’s wedding,” mahinang sambit ko.Na
Pagkamulat ng mga mata ko ay nagising ako sa isang hindi pamilyar na lugar. Napahawak ako sa ulo dahil sa muling pagkahilo. Pilit kong umupo at sumandal sa head board. Inikot ko ang tingin saka ko nalaman na nasa ospital ako. Napayuko at pinaglaruan ang mga daliri. Aside from me, the room is empty. It’s wide and comfortable but empty. I was all alone. No one bothered to stay with me.Inalala ko ang huling nangyari. Nasa kasal ako nila Ella at Zander. Syempre uunahin nila ang kasal kay sa sa ‘kin. I am Anastasia not Ella. To them I am nothing. I got off from bed when the door opened.“Gutom ka na ba?” bungad ni Reneigh pggkapasok niya ng kuwarto. May bitbit siyang isang basket ng prutas.Saka lang nagreklamo ang tiyan ko nang marinig ang tanong niya. “How long was I out?”Lumapit siya at nilagay ang basket sa mesa na katabi ng hospital bed. “Hours. Maybe four to five hours?”“How about the weddin
“Gag* ka ba? Paano si Ella?” hindi makapaniwalang tanong ko.Inabot niya ulit ang magkabilang pisnge ko. “She doesn’t have to know. No one have to know. Ang importante ay alam nating nagmamahalan tayo.”Ngumiti ako at inabot ang mga kamay niyang nasa magkabilang pisnge ko sabay haplos gamit ang mga hinlalaki ko. Numiti siya pabalik.“Mahal na mahal kita, Anastasia.” Pumikit siya at dahan-dahang hinilig ang ulo paharap. Konti na lang ay maglalapat na ang mga labi namin.“Ulol,” nakangiwi kong sabi na agad niyang ikinamulat ng mga mata. Tinanggal ko ang magkabilang kamay niya. “Ilayo mo ‘yang pagmumukha mo kung ayaw mong basagin ko ‘yang ilong mo,” banta ko.Mabilis siyang umayos ng tayo at umatras. “Anastasia–”“Huwag mo akong ma-Anastasia Anastasia. Ang kapal ng mukha mo. Gagawin mo pa talaga akong kabit? Ilang oras ka pa lang ngang ikinasal
Ang saya ko ngayong araw dahila sa mga bumisita na hindi lang kuwarto ko ang pinuno kundi pati na rin ang puso kong pinuno nila ng saya. “Magkakaroon na tayo ng bulilit Anasatsia,” nakangiting sabi ni Mang Kanor. “Ninong ako ha?” hirit ni Mang Oscar. “Ako rin ha...” Hindi naman nagpahuli si Mang Puldo na nakalabas na ng ospital no’ng nakaraang linggo. “Ninong kayong lahat,” nakangiting sambit ko sa kanila. Napuno na naman ng hiyawan ang kuwarto ko. Kinuha ko ang nakaempake nang mga gamit. Ngayon na kasi ang labas ko. “Ang swerte mo sa kanila,” bulong ni Reneigh nang hindi inaalis ang tingin sa mga tao ko, sa pamilya ko. “At sa ‘yo,” dagdag ko sabay baling sa kanya. Napatingin s‘ya sa ‘kin at binigyan ako ng isang matamis na ngiti na ginantihan ko rin nang gano’n ka tamis na ngiti. Mabilis namang kinuha sa ‘kin ni Mang Kanor ang bag. Ang maliit na bag ay kinuha naman sa ‘kin ni Conan. Buong araw ay wala akong ginaw
Natigilan si Drizelle sa narinig.“Ate Cee?” mahinang bulong niya.Binaba niya ang kamay na may hawak na kutsilyo. Ngumiti siya at nilingon ang nagsalita. Tumayo siya para salubungin ang ate niya.“Ate Cee!” Masaya niyang inunat ang dalawang kamay sa direksyon nito.Nilampasan ni Ella si Drizelle at dumiretso sa ‘kin.“Ella, ano ang ginagawa mo rito?” nangangambang tanong ko.“Sinundan ko si Mom at Dad sa bahay ng mga Monteverde. Nagkakagulo na ro’n. Tapos may natanggap akong mensahe kung nasaan ka.” Tinulungan ako nitong tumayo.“Kailangan nating tumakas. Dala mo ba ang kotse mo?” mahinang tanong ko.“Hindi, nag-taxi lang ako kasi hindi ko kabisado ang daan. Ayaw ding pumasok ng taxi kaya naglakad pa ako ng ilang metro,” paliwanag nito.“Paano na ‘to?”“Huwag kang mag-aalala kakausapin ko siya.” Akmang lalapitan na nito si Drizelle na nakatayo at nakatalikod sa ‘min.Hinawakan ko ang braso nito at pinigilan. Umiling ako. Marahan nitong tinanggal ang pagkakahawak ko at ngumiti.“Dee,
Umiling ako. “H-Hindi ko piniling palitan ka, Drizelle. Bata lang ako noon. Wala akong kamuwang-muwang. It didn’t even cross my mind to replace anyone, especially not you.”“Shut up! Shut up!” Tinakpan niya magkabilang tenga. “Huwag kang bait-baitan! Hindi mo ako maloloko!” “Lahat ng sinabi ko sa ‘yo totoo. Lahat nang pinakita ko, pinaramdam ko.” Uminit ang mga mata ko. Bumalik sa isip ko ang mga pinagsamahan namin noong kolehiyo. Siya lagi ang kasama ko pag-break time, sa lunch at sa uwian kahit na magkaklase kami ni Ella. Ella was surrounded by girls our age while I felt like an outcast but everything changed when I met Drizelle. She made feel like I belong, like I’m not alone. She even defended me from Ella.“I-Ikaw lang ang tinuring kong kaibigan, Drizelle. Ikaw lang ang naging kakampi ko. Parang kapatid na nga kita-”“It’s because of my hardwork. I only befriended you to know you, to know your weaknesses. Dahil do’n I was able to make everyone envy you, hate you. Especially Ell
Nakahinga ako nang maluwag nang ginawi niya ang ulo sa direksyon ng silid na nakasara ang pinto.“I’m coming, Anastasia…” Pinihit niya ang doorknob.Napatakip ako ng bibig nang bigla niyang hampasin ang pinto nang mapagtantong naka-lock ito. Marahas at paulit-ulit niyang pinihit doorknob. Napaungol siya sa inis at sapilitang binuksan ang pinto gamit ang mga sipa.“Lalo akong nasasabik sa pgapapahirap mo, Anastasia,” aniya pagkatapos matagumpay na nabuksan ang pinto. “I’m coming, Anastasia...”Sumilip ulit ako at nakitang hinalughog niya ang kuwarto. Hindi niya pinalampas loon ng aparador at ilalim ng kama hanggang sa isang lugar na lang ang natura. Ang banyo.“Nandito na ako, Anastasia.”Napatayo ako nang tuwid nang bigla niyang pagsaksakin ang pinto ng banyo habang tumatawa na parang banyo.“Nanginginig kana ba sa takot? Ha? Anastasia?” Patuloy siya sa pagsaksak ng pinto.Dahan-dahan akong lumabas ng kuwarto habang naaaliw pa sa kahibingan niya si Chase. Sinenyasan ko si Drizelle na
Hininto ko ang sasakyan sa harap ng malaking gate na gawa sa metal at binalot ng baging. Hinayaan kong bukas ang ilaw ng kotse na nakatutok sa mansyon bago lumabas. Tinulak ko ito pabukas. Nangangalit ang mga ngipin ko dahil sa langitngit na tunog nito.Binalik ako sa sasakyan at nagmaneho patungo sa malaking abandonadong mansyon. Wala akong makita sa paligid maliban sa nagtataasang ligaw na mga halaman patunay sa matagal na panahon na napabayaan.I stopped the car at the towering mansion infront of me. It is twice bigger than the Monteverde’s. I went out with the duffle bag in my hand. I pushed the giant dusty door open and was welcomed by an empty huge living room. Napapikit ako nang biglang bumukas ang ilaw. Napamulat ako dahil sa walang tigil na ungos. Sa gitna ng silid ay si Drizelle na nakaupo at nakagapos sa silyang gawa sa sa makapal na tabla. Wala siyang panyapak at may busal ang bibig . Namumula ang pisnge at magulo ang buhok. Nagpupumiglas siya at may nais sabihin sa ‘kin.
ANASTASIA’S POVNaghihintay ako sa perang pinahanda ko nang nakaraang linggo. Napatingin ako sa cellphone nang may matanggap na mensahe mula sa cellphone ni Drizelle. Video iyon ni Drizelle na nakagapos at pinagsasampal ng lalaking naka maskara at may tattoong ahas na nakapulupot sa rosas sa braso. Nag-ring naman agad ang cellphone na hawak ko at bumungad sa screean ang pangalan ni Drizelle. Sinagot ko ang tawag.“Forward the video I just sent to Tremaine Sullivan,” utos niya.Nagsalubong ang mga kilay ko sa narinig. Ano ang gusto niyang mangyari? Ano ang gusto niyang palabasin?“Now!”Napamura ako sa likod ng isipan sa biglaan niyang pagsigaw kasabay niyon ang pag-iwas ko ng cellphone sa tenga. Agad kong pinasa ang video kay Tremaine nang walang pag-alinlangan. Wala na akong pakealam kung ano ang isipin nito dahil una pa lang ay maspinili na nitong
“Is this a new trick? You can’t use her mother to get her so you’re making up stories?” I sneered.“I’m telling the truth. Why don’t you ask your parents? They knew my son and daughter-in-law very well.” He diverted his eyes to mom and dad who were standing behind me.“What is he talking about?” My brows furrowed at them.“H-Hindi ko alam,” pagtatanggi ni Dad. Hindi ito makatingin nang diretso sa mga mata ko.Alam kong nagsisinungaling ito. Napayukom ako ng palad. Sasayangin lang ba niya ang pangalawang pagkakataong ibinigay ko sa kaniya?Tumawa si Don Hildegarde. Umigting ang panga ko. Pinaglalaruan niya ba ako?“Alam kong itatanggi mo kaya naman nagbaon na ako ng ebidensiya.” Binaling niya ang tingin kay Lucero.Lumapit sa ‘kin si Lucero at b
The phone Lucero gave me rang. The words bank manager appeared in the screen. My brows furrowed. We just talked awhile ago. I answered the call.“Xeonne…”I froze hearing her voice. My heart pounded fast against my chest. “Where are you, Wife?”Hindi niya sinagot ang tanong ko at nagsalita. “Tumawag ako para sabihing huwag kang maalala-”“Paanong hindi ako mag-aalala when you’re walking towards a trap? The kidnapping is a bait, Anastasia.” Tumaas ang boses ko.“I know-”“You know? What do you mean you know?” Napahilot ako sa sintido.“I just want some answers, Xeonne,” mahinang sagot niya.“I have almost all the answers to your questions, Anastasia. I’m telling you everything just come back here please.” I begged.“Alam kong patuloy ang pag-iimbestiga mo, Xeonne, pero gusto kong malamaan kung bakit niya ‘to ginagawa. Gusto kong malaman kung bakit gano’n na lamang ang galit niya sa ‘kin. Gusto kong manggagaling mismo sa bibig niya ang lahat-lahat,” kontra niya.Bumuntong-hininga ako. “
Bumusina ako para kunin ang atensyon ni Anastasia pero nagmamadali siyang pumasok sa taxi habang may kausap sa cellphone. Tinapakan ko ang gas at binilisan ang pagmamaneho para hindi mawala sa paningin ang taxi. Kinabisa ko ang plate number nito.Napasulyap ako sa monitor ng sasakyan nang makitang tumatawag si Lucero. Nagsalubong ang mga kilay ko. Does he know Victoria?Mabilis kong sinagot ang tawag at binalik ang tingin sa harap.“I located Faker,” bungad niya.“And?” tanong ko nang hindi inaalis ang tingin sa taxi.“Pagmamay-ari ni Ella ang sapatos na nasa crime scene,” sagot niya.“Tell me there’s more to it, Lucero. Hindi pwedeng may kinalaman si Ella sa nangyari four years ago.” Humigpit ang hawak ko sa manibela. “Ikadudurog ito ni Anastasia.”Sandaling natahimik si Lucero. Dinala ng katahimikan niya sa isipan ko ang mukha ni Anastasia’ng umiiyak at nasasaktan. Fuck. I hate seeing her cry. Thinking of her hurt is hurting me.“Yes, there’s more to it,” biglang salita ni Lucero.“
XEONNE’S POV “Anastasia!” I called but she ignored me.I ran after her but Luciano ordered his men to stop me. Two men grabbed me and the other two blocked me with their bodies.“Anastasia!” I called again but she kept going she didn’t even look back.I tried to escape but I was outnumbered. They pin me down. I heard bewildered murmurs from guests. I feel their disgusted stares of judgements. Whatever they say, whatever they think of me doesn’t matter. What I worry most was Anastasia’s thought of me. “Mama!” my son cried out.His cry was painful. I felt a pang on my already hurting chest. I clenched my fist. “Let me go!” I screamed forcing myself on my feet and pushed off one of the men.“Let him go,” my grandfather commanded.“No,” Luciano opposed.The other three loosened their grasps. Wala pa sa kalingkingan ng matanda ang awtoridad ni Luciano. He couldn’t even over power me and he really think he could surpass the old man? His audacity is making him stupid. I pulled my arms off