(Missamy POV)
Nang bigla may natabing ako para mabasag ang vase sa loob ng banyo na pinaglalagyan ng bulaklak.
Kaya napatakbo ako sa loob ng banyo, dahil alam kong kakatukin ako ni Jeff.
Baka mahuli pa niya akong umiiyak.
Ngunit naghintay ako sa pagbukas ng pinto. Walang Jeff na dumating.
Pinagtawanan ako ng sarili ko dahil napakalaki ko ngang asa.
Okey Jeff. Kaya ko ito!
Whoooo! Fighting Missamy! Fighting!
Lumabas na ako ng banyo. Nabasa ko nga yung damit na sinuot kong pamalit. Kaya nakasupot ako ngayon ng twalya, at lumapit sa drawer ko.
“Anong nangyari?” tanong sa akin ni Jeff. Narinig nga niya ang kalabog kanina. Tapos di man lang ako pinuntahan. Paasa ang concern mo sa akin Jeff. Ang pagiging OA mo kapag nasasaktan nga ako.
“Ano, nabasag yung vase. Lilinisin ko mamaya lang.”
“Ako na ang
(Missamy POV)Wag mong hahayaan na maguilty sayo si Jeff. Pabibigatin mo lang ang situation Missamy. Talagang ikaw ang isasakripisyo niya. At yun ang nakitang paraan ni Jeff para itigil ang lahat ng tungkol sayo bago pa man masira ka niya. Nirespeto ka niya. Respetuhin mo ang desisyon niyang ito.Mabuting tao si Jeff, Missamy. Mabuti siyang tao.Sapat nang tinutulungan ka niya tungkol sa kapatid mo. Be grateful sa bagay na yan Missamy. Wag mong guluhin ang situation.Okey lang umiyak.Iyak ka lang.At kung nasa tabi mo ang kapatid mo. Hahayaan ka lang naman niyang umiyak. Dahil yun ang mas makakabuti kapag nagpapalaya tayo ng isang situation, bagay at tao. Normal yun dahil napamahal ka.Sa oras na yun. Pinalakas ko nga ang volume ng TV at umiyak din ako ng ubod lakas.Walang sino man ngayon ang nasa tabi ko para nga aluhin ako.Oras na din ata na maging responsable ako sa aking sarili. Tama
(Jeff POV)Isang intersection na lang, malapit na ako sa apartment na tinitirhan ni Missamy. Nang biglang sinalubong ako ng malakas na liwanag.(Missamy POV)Bigla akong hinicup dahil sa kakatitig ko sa pinagtyagaan na gawin ni Jeff. Kala niya magkakaroon ako ng ganang kainin yun. Kahit na takam na takam na ako Jeff. Di ko maaring kainin.Kumuha ako ng isang basong tubig dahil sa hiccup na dumating na lang sa akin bigla. May nakakaalala sa akin. Si Jeff ata. Babalik ata si Jeff.Umasa ka pa Missamy.Wala namang mawawala kung umasa ako diba?Anong wala? Kaya ka nga nasasaktan ngayon dahil umaasa ka.Sabagay.Nang marinig ko yung wangwang ng ambulansya. Saka nga dahil nakabukas ang kurtina pumapasok ang ilaw na kulay puti, blue at pula.Napasilip ako sa may bintana. Parang meron ngang disgrasya na na
(Missamy POV)Pagdating namin sa prisinto. Ayan na picture taking.Pirma na lang ako kung ano man ngang kaso ang ifile nila sa akin. Alam ko di naman malala. Penalty na ikulong ako good for twenty-four hours!Wait. Matutulog ako dito?!Okey lang since wala naman akong makakasama sa bahay.Binuksan nila yung kulungan na di naman kagaya sa Pilipinas. Ang linis. At mag-isa lang ako sa kulungan.Ngunit halos tumalon ang puso ko ng may bilangong nakatitig sa akin.Nakacross arm. Ang mata na, anong ginagawa mo dito Missamy.Siyang ikina-peace sign ko sa kanya.Nice to see you again Jeff.(Jeff POV)Nang magising ako binigyan na nila ako ng almusal.Good. Tss. Wala pa akong hapunan. At ilang oras na lang naman papalayain na ako.Wala na akong oras na daanan si Missamy dahil parating na si Ivy. Kailangan ko itong
(Missamy POV)Weird yung Mamang Taxi driver inihatid ako sa apartment ko. Sinabi ko naman na may pupuntahan pa ako. Napabuntong hininga na lamang ako.Nang matangap ko ang text message ni Jeff.Kung nakauwi na ba ako.Siya na naman ang may gawa nito. Di man lang ako tulungan na makapag-move on. Kundi magmukmok sa silid at isipin na nasasaktan ako.(Jeff POV)Dahil nga sa nangyari kanina. Di ako mapakali na baka gumawa na naman ng kalokohan si Missamy. I secretly text her na papunta na nga kami ni Ivy sa tutuluyan niya. Di ko sinasagot ang tanong niya.It's normal. Alam niyang galit ako.Na-itext ko kay Missamy kung nakauwi na ba siya. At ang tagal ng reply nito.Saka ilang minuto narinig ko yung tone.Emoticon na angry face.Well, parang kahit sa text message ko maari siyang maasar.
(Jeff POV)“Why are you not answering my calls and text?”“Nakita mo naman ata na nakatulog na ako Jeff.”Dapo niya ng Ice bag sa ulo ko.“Dito ba yun Jeff?”“Yah.”“Sorry talaga. Sa susunod kasi pailawan ang boung silid para marecognize kaagad kita. Yan tuloy.” Pag-aalala niya sa akin.Cute. Nag-aalala siya sa akin.“Saka bakit iniwan mo si Ivy?” tanong nito sa akin.“Sino kasi ang walang kamay at di nagrereplay sa text ko? Di sinasagot ang tawag ko.”“No need kang mag-alala sa akin Jeff. Kayang-kaya ko sarili ko. Saka di naman talaga ako natutulog ng malalim noon kapag alam kong di pa umuuwi si Kuya Carlos. Di rin naman ako makakatulog ng maayos kung alam ko ngang nasa foreign akong lugar.”“At gusto mo akong mana
(Jeff POV)Missamy is not a woman na nagiging komportable sa mga material na bagay.Nasanay siya sa pagmamahal ng kapatid niya. Ang attention na willing naman ibigay ni Juan Carlos.A sweet siblings na kahit anong gawin mo mananatili ang faith nila sa bawat isa. Lakas mo makapag-impluwensya Juan Carlos sa kapatid mo.“Bahala ka dyan. Kapag may nangyaring masama sa mag-ina mo. Wag mo akong sisihin.”Ilang pahina na ang binasa ko. Nakatulog na nga siya. It's already 11:43 pm. Ilang minuto na lang mag-uumaga na. Nabitiwan ko na ang librong hawak ko.I'm tired.Napatitig ako kay Missamy na nakatalikod nga sa akin.I know di siya papayag na ipa-abort ko ang batang dinadala ni Ivy para lang magkatuluyan kaming dalawa. It's not a good solution, ngunit obstacle sa gusto ko nga mapalapit ng tuluyan sa kanya.I'm sad. Para akong naligo ng negativity ngayon.I
(Jeff POV)“Mahal mo ako Jeff. Alam ko. Oo, sabihin na natin na mahal mo ako. Ngunit may responsibilidad ka kay Ivy. Buntis siya at di natin dapat yun isantabi. Ang magagawa na lang natin tangapin na kailangan mong talikuran ang nararamdaman mo sa akin.”“Missamy tell me, may nararamdaman ka ba talaga sa akin?”Gaya ng sinabi mo noon meron. Kaya sana marinig ko ngayon ulit. Kaya kong ipaglaban ang nararamdaman natin kay Ivy. Ikaw ang gusto kong makasama habang buhay Missamy.“Wala Jeff. Wala.”Parang ikinandilim ng paningin ko at lalong dumurog sa aking puso ang sagot ni Missamy sa akin.“Missamy.”“Itigil mo na ito Jeff. Gaya ng sabi ko, maging responsible ka kay Ivy. Sa ginagawa mo, maaring maging biktima natin ang mag-ina mo. Ayokong mangyari yun Jeff. Kung nakakabuti nga na parayain natin ang isat-isa. Yun
(Missamy POV)Nang marinig kong umalis na si Jeff, agad na bumuhos ang luha sa aking mga mata. Di maaring mangyari ang gusto mo Jeff. Magiging makasarili tayong dalawa niyan. Ayokong maging ganoon ka. Ito ang mas makakabuti sa ating dalawa.Si Ivy, kailangan lang noon boung pagmamahal. Kaya wag mo nang isipin ang nararamdaman mo sa akin. Dahil ako, kahit nga mahal na kita, naging huli sa akin ang lahat. Kailangan kita palayain para nga di magsanhi ng kalungkutan sa ibang tao.Di nga madali na mawala ang nararamdaman natin sa taong minamahal natin. Pero kapag ginusto, laging may paraan.Napayakap ako sa sarili kong tuhod.No! Wag mong hahabulin si Jeff Missamy. Please wag! Gagawin niya yung tama at nararapat lang. Panindigan mo ang mga sinabi mo sa kanya.Nasaktan ko si Jeff. Ang sama ko.Kuya Carlos, tama lang ang ginawa ko na maging masama kay Jeff
(Jeff POV)“Nathaniel.”Narinig ko ngang tinatawag ni Missamy ang anak namin. At bumukas ang pinto. Bumungad sa akin ang matamis na ngiti ng anak ko.“Shhh…” Isang daliri niya sa kanyang labi.“Hide me Dad please.”Ang mga mata niyang innosente na itatangi ko din sa kulit nito.“What did you do?”“Just hide me Dad.”Saka nga napatago sa ilalim ng desk ko.Bumukas ulit ang pinto, at iniluha ang asawa ko.“Wag na wag mong kakampihan si Nathaniel.”Ngumiti lang ako.Alam ni Missamy na nasa ilalim ito ng mesa ko.“Anong ginawa niya?”“Yung cake na ginawa ko para kay Icy at Seven, sinira niya!”“Ahhh…“
(Shin POV)May mga taong nagsasabi na wag natin pakingan ang sinasabi ng iba. Ngunit pilit man natin magbingi-bingihan sadyang nakakadepress ang mga sinasabi nila. Kaya paniwalaan ang sariling kakayanan. Wag na wag kang sisiksik sa sulok na kala mo di ka mumultuhin ng mga kinakatakutan mo.Face your fear kung baga. Dahil pagkatapos nito, masasabi mo na lang sa sarili mo kapag na-overcome nga.“Yun ba ang kinakatakutan ko? Ang tanga ko naman para katakutan ang bagay na yun?”Yeah. Tandaan. Ang maaring tumaboy for a lifetime ng mga kinakatakutan natin ay yung tapang na di talikuran ito.Let the fear of your na matakot sayo.Di rin ako naniniwala sa swerte at malas.Jeff, lahat ng tao sa mundong ito, may nakakalamang at nakaka-higit kahit sino pa man yan.Yung kwentong merong lalaki na naglalakad at mabuti pa daw yung nadaanan niyang merong bisekleta.
(Jeff POV)Dahil nga walang magawa ang midwifesa katigasan ng ulo ni Missamy.Narinig ko ang ere niya. Baka may masamang mangyari sa panganganak niya dahil sa gantong position.This is my first touch for a long time na di ko nga siya nakita.I miss her.Bakas sa mukha niyang nagulat sa pagdating ko nga.Yeah, everything is in right timing Missamy.Lagi na lang diba?Pinagtatagpo tayo sa mga oras na di naman natin inaasahan.But I am here right now Missamy.Naihiga ko siya.Hinawakan ang kamay niya.“Listen to them okey?”Di siya makapagsalita.Even me Missamy, ngunit…“You’re doing this Missamy for the baby. Wag kang matulala. Mamaya na yan.”Nagulat na lamang ako ng umire si Missamy. May kasama pang i
(Jeff POV)Tumigil kami sa tapat ng elevator, naghihintay nga.Hangang sa bigla na lang nagkagulo yung ilang stuff ng hospital dahil nga sa…Narinig ko ang tahol…At bumukas ang elevator. Papasok na sana ako ng marinig ko…“Pimplesssss!”Pimples? Tahol?At ang resulta ng isipan ko ang binili naming aso ni Missamy.Nakita ko nga sa hallway ang mabuhok na kulay puting aso.Tinahulan ako at parang sa akin ang punta niya.Hinarang ito ni Shin at hinuli nga saka binigay sa mga staff na naghahabol.“Parang yung aso lang na binili niyo ni Missamy.”Muling tinapunan ko ng paningin ang aso, saka nga tumahol ito pabalik sa akin habang nilalayo sa amin.Napailing na lamang ako.Saka napapasok na nga ng elevator, at narinig ko na lamang…“Thank you
(Shin POV)“Si Missamy?”“Yes Dad.”“Asaan sila?”“Uhmmm. Nasa labor room?”“Labor room?!”“Oo.” Maingat kong sagot.“Anong ibig sabihin nito Shin!”“Uhmmm. Meron na kayong apo kay Jeff. Dad, kailangan niyo gawin ngayon. Ayusin ang marriage contract nila ni Jeff. At kapag nalaman ng panganay niyong anak ang tungkol nga sa ginawa niyong pakiki-alam. Dad, alam niyo na.”“Binabantaan mo ba ako?”“Hindi, binabalaan lang. In case na kumilos nga kayo.”“Wag mo akong pinagbibiro Shin!”“Di ako nagbibiro Dad! Edi sana may ‘joke lang’ na pahabol diba?”Hangang sa binabaan ako nito.
(Jeff POV)Na-igalaw ko na ang aking mga katawan. Sinusubukan magsalita.Bulol na naiinis ako ng sobra.Sinusubukan ko I type nga sa screen ang tanong ko kung nasaan ang aking asawa.At sa pagpapagod ko na magawa yun. Nakahinga ako ng matapos ko.Binasa ito ni Shin.Napayuko ito.Anong ibig sabihin nito?Nagulat ako sa desisyon ng Elder.Masaya na diba dahil gising na si Jeff at lakas loob naman itong nire-recover ang sarili. Kaya lang…“Malinaw na naalala ni Jeff kung sino-sino tayo. At darating ang oras na tatanungin ni Jeff ang tungkol sa asawa niya. Sabihin niyong patay na ito.”Halos maibuga ko ang iniinom ko.“Dad. Tigilan niyo ito. Ako na mismo ang tumatangi sa gusto mong mangyari.”“Di na natin mahanap si Missamy. Ibig lang sabihin nito patay na s
(Missamy POV)“Pero…”“Kuya, oras na para sipain ang mga toxic na taong kagaya niya.”“Mahal ko si Jeff! Mahal din niya ako! Bakit—.”“Hindi mo mahal ang anak ko Missamy!”Nagulat akong pahayag ng Elder. Parang aatakihin na naman ito.“Ikaw!” tawag niya sa kanyang secretarya.“Tulungan mo si Missamy na ayusin at tapusin kaagad ang divorce nila!”“Dad!” sigaw ni Jean.At naglakas loob na akong magsalita.“Oo, nagsimula kami sa kontrata. Sa laro ng anak niyo. Pero maniwala man kayo o hindi, mahal ko ang anak niyo!”“Nang dahil sayo Missamy napapahamak si Jeff. Tangapin mo na ang katotohanan na hindi kayo para sa isat-isa. Madumi na ang pangalan ng pamilya namin ng dahil sa inyo.”&nbs
(Jeff POV) Naramdaman ko ang mabigat at mainit na bagay na siyang bumaon sa aking katawan. Hangang sa huli kong ngang narinig ang boses ng asawa ko. Ang nakikita ko ngayon ang chessboard na minsan na namin nilalaro ni Juan Carlos. At pag-angat ko nga ng aking paningin, siya nga. May ngisi sa labi. Napailing sa akin. Inilahad ang board na tanging yung king at horse na lang ang natitira sa kanya. Yung horse piece na itinago noon ni Missamy sa kanyang kapatid. Ulit napatitig ako sa kanya. “You don't need to end your game here Jeff. Your rook and king were your last chance to avoid the checkmate.” Saka nga tinuro niya ang kabayo. Tinitigan ko, saka ngumiti sa akin. Umiling at tumayo. Napamulsa saka tahimik na ngang lumabas ng basement sa pamamahay ko. Agad kong sinundan ngunit ang tumampad sa akin ang isang napakadilim na walang ha
(Jay POV)“Master Jeff, patayin niyo na ako. Wala akong kwentang sekretarya.”Saka nga niya ako hinila sa harapan niya.Napa-kwelyo…“Ngunit Master Jeff, sa huling pagkakataon, nailigtas ko naman ang asawa niyo bilang regalo sa inyo.”Ngumisi ako sa kanya.“Anong ibig mong sabihin Jay…”“Matatapos na ang paghihirap niyong dalawa. Wala nang Jude na mamagitan sa inyo. Wala nang Montiveros na mahilig nga mam-blackmail ng mga tao. Kaya lang Master Jeff…”Saka nga naiyak na ako.“Kailangan ko ng lisanin ang mundong ito dahil sa mga kagagawan ko.”Saka lumapit ako sa mesa at kukunin na sana ang baril, nang binaril ito ni Master Jeff.Nang napalingon ako sa kanya at sumalubong nga ang kamao sa akin. Ginulpi ako.“Wala kang karapatan na mamatay Jay! Wala! Walanghiya ka! In