(Missamy POV)
Kaya nagmamadali ako na makalabas at bahala na nga sa napili kong damit. Heto na lang. Kaya binalot na ni Ate yung light blue na damit.
Saka nga palabas na ako ng tindahan ng, heto na si Jude sakay ng mamahalin niyang sasakyan na never ko pang nakita.
Nakangiti ito sa akin.
“I find you.”
Ngunit bago pa man ako makasagot may nagsidatingan na mga sasakyan at isa sa bintana ang bumukas si Jeff.
Di nagustuhan ang nadatnan.
Lumabas sila pareho sa sasakyan. At hinawakan na ni Jude ang kamay ko.
“Meaning lang nito Jeff, di mo sinusuportahan si Missamy para mamayang gabi?” Ngunit hinila ni Jeff ang isa kong kamay at pinag-aagawan na ako ng dalawa.
Kailan ka ba magpapaputol ng buhok Missamy?
“Don't make a fuss here Mr. Montiveros. She is my wife.”
“Let me correct you, a fake wife.”
(Jeff POV)“How’s Missamy?” na siyang ikinahiga ko ulit.“Di parin umuuwi Master Jeff.” at naimulat ko ang mata ko, papikit na sana upang muling bumalik magpahinga.“Trace her.” dahil parang ang bait-baitan kong ito maglalagablab sa inis dahil sa ibinabalita nila.Napatitig ako sa orasan.And it's going to quarter to 4pm.“Papuntahin niyo dito si Jay,” na di ko na nga kinayang bumangon.Papatayin ako ni Missamy ng dis-oras.F*ck!(Missamy POV)“Kailangan ko na umuwi Jude. Mag-aayos pa ako.”“Hatid na kita.” dahil nagsidatingan yung mga kaklase namin. At di ko namalayan yung oras, kung di lang pumasok sa isipan ko nakailangan ko din mag-ayos.Ngunit ng nasa sasakyan na kami ni Ju
(Missamy POV)Dumating si Jay at inutos na nito na i-akyat si Jeff.“Anong nangyayari sa kanya?”“Nilalagnat siya Miss Missamy, at kung maari wag na kayong umalis. For your security. Since baka ako ang sisishin ni Master Jeff kapag may nangyaring masama sa inyo.”“Pero Jay?” tinalikuran na niya ako. Dumating na nga ang mga doctor at tinignan si Jeff.Habang ako, di ko ala mang gagawin ko.Alam ko kailangan nga ako ni Jeff, pero kailangan ko din na gawin ang usapan namin ni Jude.Napapikit na lamang ako. Saka tinungo ang pinto.Pinuntahan ko si Jude na kanina pa ngang naghihintay.At ng makita ako. Napangiti ito sa akin.“You know I hate late. but we deserve an attraction right? Parang Cinderella lang na tama yung dating para sa unang sayaw.”Ngumiti ako ng pilit kay Jude.“Your beautiful Missamy.”
(Missamy POV)“Ikaw, nagpapahinga ka ba ng maayos? Nagdadalang tao ka pa naman.”“Ah-opo.” nakalimutan ko ang tungkol doon.“Sinabi sa akin ng tauhan ko noong nakaraang araw kung saan-saan daw kayo gumala.” At yun ata ang gustong sisihin ng Elder.Kungyun sana ang dahilan edi dapat lahat kami nilalagnat na.“Wala po kaming nararamdaman ng mga bata Father-in-law.”“Si Jeff lang ba talaga? O siya pupunta kami diyan bukas. Dahil masyado nang gabi para lumabas pa kami. Ikaw na muna ang bahala sa asawa mo.”“Makakaasa po kayo.”“Gawain ng asawa na pangalagaan ang kapareha kapag nagkakasakit ito Missamy.”“Opo.” at parang may balak pang manermon sa akin.Napatitig na nga ako kay Jeff na unti-unt
(Jeff POV)Ngunit bigla itong umiyak.Dahil nga di mo pinayagan Jeff.Pinayagan ko siya. Siya ang nagdesisyon na manatili dito. At kung natuloy man siya. Pupunta ako sa prom night kahit mabinat ako para magsanhi nang kamatayan ko. Basta di lang siya mawala sa paligid ko.I'm possessive. I know.Kasalanan naman niya kung bakit ako na-fall.It's not my fault Missamy.Pinilit ko buksan ang aking mga mata ngunit di ko na kaya. Hinawakan ang kamay niya sa kabila ng iyak nito.“Bakit ngayon ka pa kasi nagkasakit. Sinasadya mo ito. Nang dahil sayo mawawalan ako ng kaibigan.”Kaibigan na nagkaka-ibigan Missamy? Tss.Talagang sisirain ko ang pagkakaibigan niyo ni Jude.“Nakakainis ka Jeff!” Inalis na nga niya ang kamay ko sa kanya.Sa inis sa akin, umalis ng higaan at lumabas ng kwarto. Naiwan ako mag-isa na di ko alam ang gaga
(Jeff POV)As the morning creep on my window. Bumukas na ang mga mata ko na ibig lang sabihin nabawi ko na ang pahinga na kailangan ng katawan ko.Medyo masakit pa ang katawan ko at wala na ang sakit ng ulo.Lumabas ako ng terrace at napag-unat.Nakakapanibago lang walang Missamy na maingay.Hangang ngayon tulog pa ata. Dahil kagabi binaha ang silid niya sa kakaiyak. It's fine for me na umiyak ka, since it’s for your safety at lalo na sa nararamdaman ko sayo.Ayoko masaktan Missamy. I know the pain na kahit ginawa mo naman ang lahat, wala parin. Kaya minsan nagre-relay ako sa tinatawag nilang swerte. Ayoko na si Jude ang piliin ng swerte.Swerte na din ako dahil sa kontrata at di ka maaring umalis Missamy.Lumabas ako ng silid at tinungo ang silid niya.Nadatnan ko na nagmumokmok na alam ko naman gising na ito.Wow Missamy.Sa aming dalawa parang siya itong
(Missamy POV)Agad na tinulungan ako ni Dexs mag-ayos dahil nasa ibaba na nga ang pamilya ni Jeff.At ipinagpatuloy namin ang pag-aayos sa silid ni Jeff, na siyang nagkunwari na naman siyang may malalang sakit.“Act properly Missamy.” pagbabanta niya sa akin.Diyos ko po. Kailan ba ito matatapos?Ngumiti na ako kay Jeff na kahit inis na inis na talaga ako ng sagad sa kanya.Pasalamat ka andito pamilya mo. Hmph!Bumaba na ako para batiin sila.“Magandang umaga po.” bati ko sa kanila siyang ikinalingon nila sa akin.“Kamusta si Jeff.” ang Elder.“Medyo maayos na po ang pakiramdam niya. Maari niyo pong puntahan sa kwarto.”“Bakit mo kasi pinababayaan Missamy? Alam mo na ang mga lalaki kailangan ng extra love mula sa asawa nila.” si Shin.Extra l
(Jean POV)At tuluyan siyang tinalikuran.Sinalubong ako ni Rey na may ibinigay sa aking folder.“About the woman you’re looking for.”“Are you sure about this?”“Yes.”“Talk with Mr. Montiveros about the Business matter we are trying to deal with their company. Kung ang ama niya di kumagat. Makesure na ang bagong CEO nila kakagat.”(Missamy POV)Pagkatapos nga ng observation nila kay Jeff, o sa akin? Heto na sa wakas uuwi na sila.“Shin, stay here.” na siyang sinabi na lang ng Elder.“Anong gagawin ko dito Dad?”“Just stay here.” at sa akin talaga nakatitig ang Elder.Anong ibig sabihin nito?&nbs
(Missamy POV)“Kakain tayo ng agahan sa labas.” yun na lang ang sinabi nito sa akin saka ako tumalikod.Ganda ng pangangatawan ni Jeff. Yung mapapalunok ka na lang ng laway dahil di mo naman yun.Tumakbo na ako sa kwarto ko at naligo na din. Twenty minutes dahil nasa bahay si Shin at baka matuklasan nito na may tig-isa kaming silid ni Jeff. Sa kung minsan nga sa silid ko natutulog si Jeff.Inihanda ni Dexs uniform ko at paglabas ko si Jeff, kinuha na ni Jay ang suitcase nito.Ang gwapo ni Jeff promise.“Tulog pa ba ang mga bata?” tanong niya kay Jay.“Yes Master Jeff.”“How about si Shin?”“Tulog parin.” saka nga sa paglabas namin nakaabang na ang sasakyan.Pinauna ako ni Jeff na pumasok ng sasakyan. Saka siya sumunod.Napatitig ako sa tie niya na magulo kaya di
(Jeff POV)“Nathaniel.”Narinig ko ngang tinatawag ni Missamy ang anak namin. At bumukas ang pinto. Bumungad sa akin ang matamis na ngiti ng anak ko.“Shhh…” Isang daliri niya sa kanyang labi.“Hide me Dad please.”Ang mga mata niyang innosente na itatangi ko din sa kulit nito.“What did you do?”“Just hide me Dad.”Saka nga napatago sa ilalim ng desk ko.Bumukas ulit ang pinto, at iniluha ang asawa ko.“Wag na wag mong kakampihan si Nathaniel.”Ngumiti lang ako.Alam ni Missamy na nasa ilalim ito ng mesa ko.“Anong ginawa niya?”“Yung cake na ginawa ko para kay Icy at Seven, sinira niya!”“Ahhh…“
(Shin POV)May mga taong nagsasabi na wag natin pakingan ang sinasabi ng iba. Ngunit pilit man natin magbingi-bingihan sadyang nakakadepress ang mga sinasabi nila. Kaya paniwalaan ang sariling kakayanan. Wag na wag kang sisiksik sa sulok na kala mo di ka mumultuhin ng mga kinakatakutan mo.Face your fear kung baga. Dahil pagkatapos nito, masasabi mo na lang sa sarili mo kapag na-overcome nga.“Yun ba ang kinakatakutan ko? Ang tanga ko naman para katakutan ang bagay na yun?”Yeah. Tandaan. Ang maaring tumaboy for a lifetime ng mga kinakatakutan natin ay yung tapang na di talikuran ito.Let the fear of your na matakot sayo.Di rin ako naniniwala sa swerte at malas.Jeff, lahat ng tao sa mundong ito, may nakakalamang at nakaka-higit kahit sino pa man yan.Yung kwentong merong lalaki na naglalakad at mabuti pa daw yung nadaanan niyang merong bisekleta.
(Jeff POV)Dahil nga walang magawa ang midwifesa katigasan ng ulo ni Missamy.Narinig ko ang ere niya. Baka may masamang mangyari sa panganganak niya dahil sa gantong position.This is my first touch for a long time na di ko nga siya nakita.I miss her.Bakas sa mukha niyang nagulat sa pagdating ko nga.Yeah, everything is in right timing Missamy.Lagi na lang diba?Pinagtatagpo tayo sa mga oras na di naman natin inaasahan.But I am here right now Missamy.Naihiga ko siya.Hinawakan ang kamay niya.“Listen to them okey?”Di siya makapagsalita.Even me Missamy, ngunit…“You’re doing this Missamy for the baby. Wag kang matulala. Mamaya na yan.”Nagulat na lamang ako ng umire si Missamy. May kasama pang i
(Jeff POV)Tumigil kami sa tapat ng elevator, naghihintay nga.Hangang sa bigla na lang nagkagulo yung ilang stuff ng hospital dahil nga sa…Narinig ko ang tahol…At bumukas ang elevator. Papasok na sana ako ng marinig ko…“Pimplesssss!”Pimples? Tahol?At ang resulta ng isipan ko ang binili naming aso ni Missamy.Nakita ko nga sa hallway ang mabuhok na kulay puting aso.Tinahulan ako at parang sa akin ang punta niya.Hinarang ito ni Shin at hinuli nga saka binigay sa mga staff na naghahabol.“Parang yung aso lang na binili niyo ni Missamy.”Muling tinapunan ko ng paningin ang aso, saka nga tumahol ito pabalik sa akin habang nilalayo sa amin.Napailing na lamang ako.Saka napapasok na nga ng elevator, at narinig ko na lamang…“Thank you
(Shin POV)“Si Missamy?”“Yes Dad.”“Asaan sila?”“Uhmmm. Nasa labor room?”“Labor room?!”“Oo.” Maingat kong sagot.“Anong ibig sabihin nito Shin!”“Uhmmm. Meron na kayong apo kay Jeff. Dad, kailangan niyo gawin ngayon. Ayusin ang marriage contract nila ni Jeff. At kapag nalaman ng panganay niyong anak ang tungkol nga sa ginawa niyong pakiki-alam. Dad, alam niyo na.”“Binabantaan mo ba ako?”“Hindi, binabalaan lang. In case na kumilos nga kayo.”“Wag mo akong pinagbibiro Shin!”“Di ako nagbibiro Dad! Edi sana may ‘joke lang’ na pahabol diba?”Hangang sa binabaan ako nito.
(Jeff POV)Na-igalaw ko na ang aking mga katawan. Sinusubukan magsalita.Bulol na naiinis ako ng sobra.Sinusubukan ko I type nga sa screen ang tanong ko kung nasaan ang aking asawa.At sa pagpapagod ko na magawa yun. Nakahinga ako ng matapos ko.Binasa ito ni Shin.Napayuko ito.Anong ibig sabihin nito?Nagulat ako sa desisyon ng Elder.Masaya na diba dahil gising na si Jeff at lakas loob naman itong nire-recover ang sarili. Kaya lang…“Malinaw na naalala ni Jeff kung sino-sino tayo. At darating ang oras na tatanungin ni Jeff ang tungkol sa asawa niya. Sabihin niyong patay na ito.”Halos maibuga ko ang iniinom ko.“Dad. Tigilan niyo ito. Ako na mismo ang tumatangi sa gusto mong mangyari.”“Di na natin mahanap si Missamy. Ibig lang sabihin nito patay na s
(Missamy POV)“Pero…”“Kuya, oras na para sipain ang mga toxic na taong kagaya niya.”“Mahal ko si Jeff! Mahal din niya ako! Bakit—.”“Hindi mo mahal ang anak ko Missamy!”Nagulat akong pahayag ng Elder. Parang aatakihin na naman ito.“Ikaw!” tawag niya sa kanyang secretarya.“Tulungan mo si Missamy na ayusin at tapusin kaagad ang divorce nila!”“Dad!” sigaw ni Jean.At naglakas loob na akong magsalita.“Oo, nagsimula kami sa kontrata. Sa laro ng anak niyo. Pero maniwala man kayo o hindi, mahal ko ang anak niyo!”“Nang dahil sayo Missamy napapahamak si Jeff. Tangapin mo na ang katotohanan na hindi kayo para sa isat-isa. Madumi na ang pangalan ng pamilya namin ng dahil sa inyo.”&nbs
(Jeff POV) Naramdaman ko ang mabigat at mainit na bagay na siyang bumaon sa aking katawan. Hangang sa huli kong ngang narinig ang boses ng asawa ko. Ang nakikita ko ngayon ang chessboard na minsan na namin nilalaro ni Juan Carlos. At pag-angat ko nga ng aking paningin, siya nga. May ngisi sa labi. Napailing sa akin. Inilahad ang board na tanging yung king at horse na lang ang natitira sa kanya. Yung horse piece na itinago noon ni Missamy sa kanyang kapatid. Ulit napatitig ako sa kanya. “You don't need to end your game here Jeff. Your rook and king were your last chance to avoid the checkmate.” Saka nga tinuro niya ang kabayo. Tinitigan ko, saka ngumiti sa akin. Umiling at tumayo. Napamulsa saka tahimik na ngang lumabas ng basement sa pamamahay ko. Agad kong sinundan ngunit ang tumampad sa akin ang isang napakadilim na walang ha
(Jay POV)“Master Jeff, patayin niyo na ako. Wala akong kwentang sekretarya.”Saka nga niya ako hinila sa harapan niya.Napa-kwelyo…“Ngunit Master Jeff, sa huling pagkakataon, nailigtas ko naman ang asawa niyo bilang regalo sa inyo.”Ngumisi ako sa kanya.“Anong ibig mong sabihin Jay…”“Matatapos na ang paghihirap niyong dalawa. Wala nang Jude na mamagitan sa inyo. Wala nang Montiveros na mahilig nga mam-blackmail ng mga tao. Kaya lang Master Jeff…”Saka nga naiyak na ako.“Kailangan ko ng lisanin ang mundong ito dahil sa mga kagagawan ko.”Saka lumapit ako sa mesa at kukunin na sana ang baril, nang binaril ito ni Master Jeff.Nang napalingon ako sa kanya at sumalubong nga ang kamao sa akin. Ginulpi ako.“Wala kang karapatan na mamatay Jay! Wala! Walanghiya ka! In