(Missamy POV)
Dumating na yung mga sasakyan. At naunang pinagbuksan si Mother-in-Law.
Lumapit sa akin at napabeso ako dito. Saka si Jeff na napamano na lang din dito.
“Agad kang nakarecover Bro!” si Shin. Akala ko yayakapin ako, yun bigla akong iniwas ni Jeff. Si Jeff ang nayakap ni Shin.
“Ako dapat dito ang kailangan yakapin.” saka tinapik ang balikat ng kapatid.
“Hahaha. Di ka din talaga seloso Jeff.”
Nakikamay na lamang ako kay Shin.
At yung Elder nga laging nagkakasalubungan ang mga kilay nito. Saan pa ba magmamana si Jeff?
“Kamusta ang pagbubuntis Missamy?” tanong sa akin ni Shin. Napatitig sila sa tiyan ko na walang laman kundi yung kinain ko lang.
Kunwari akong napahawak sa tiyan ko.
“Mabuti naman.”
“Pasensya na kung masyado ka atang stress sa pagbub
(Missamy POV)Inihanda na namin sa hapag, at masayang nagsi-sulputan ang mga bata dahil kay Shin. Ano na naman ang ginawa niya sa mga ito? Siguro nagdala na naman ng mga laruan na di alam ni Jeff.Si Jeff, kinakausap ang Elder na may kinalaman nga sa pamamalakad ng kompanya. Kapag ganito sila parang di lang mag-ama. Negosyante.Ganyan nga Jeff, impress mo lang Daddy mo. Nang mawala na ang extension na maaring mangyari.Sa tabi ko si Jeff at si Mother-In-law. Si Shin tinabihan ang dalawang bata.Dahil tinatamad na naman kumain mag-isa sila Icy at Seven, gusto na lang magpasubo.Arte nga nila, ang gagaling. Sipsip mode ang mode ng dalawang bata.Nang biglang pasweet mode din si Jeff. Siya pa ang naghimay ng hipon at pinakain sa akin.Galing talaga ng kunwari kong asawa umarte din.Aktingan lang naman, mag-artista ka na Jeff.“Missamy.&rdq
(Missamy POV)Wow! Parang umiinit ang paligid kaya kailangan uminom ng marami.Hangang sa maubos na nga yung tatlong nilagay lang nila.Teka? Bakit parang umiikot ang paligid?Kaya naman pumunta na ako sa higaan bago pa man nga ako matumba.Napadive ako sa higaan na naalog ko nga si Jeff. Hinila ko yung kumot at nakabalot ako. Parang masusuka ako na ewan.Ano ba ang ininom kong yun?Namaluktot ako. Tapos naramdaman ko na lang umiinit katawan ko o yung paligid?Aircon please! Yung sagad ang lamig!Jeff! Anong nangyayari sa akin?! Huhuhu.Di ko matiis sarili ko. Pinagpapawisan ako ng kung ano. Di naman sumasakit tiyan ko. Ano ba ang ininom ko?“Are you okey Missamy?” saka nga hinablot niya bigla ang kumot na nakapulupot sa akin.Bakit mo yun ginawa Jeff. Alam kong pulang-pula na ang mukha ko.“Jeff… tulunga
(Missamy POV)“Jeff.” na lalong ikinatalikod niya sa akin. Ikinatawa ng mahina.Anong nakakatawa?Kaya naman sa inis ko kahit nga nakataliyung dalawa kong kamay, hinampas ko na ito sa kanya.Siyang ikinabangon nito.Maliwanag na sinabi ko Jeff, wag ako!Pero may ngiti pa sa labi. Nakita yung lata na sinidlan na nagpalasing sa akin.“Gusto mo pa nito Missamy? Para tuluyan ka maging wild ulit?!”“Jefffffffffff! Di na ako nakikipagbiruan sayo! Gandang gising mo! Para sirain yung akin.”“Paano mo nga noon tinawag yung pangalan ko Missamy? Jeff… Tulungan mo ako…” na ginaya ako. Napakalandi naman niyan!“Infairness bagay sayo maging babae Jeff.” Banat ko din sa kanya.“Thanks. Alam ko at mas maganda pa ako sayo.”Arghhh! Kung pinagtitripa
(Missamy POV)Pinagbuksan siya ni Butler Nang at sumunod na din ako.Papunta na nga sa Airport. At ako itong tameme.“Bakit parang di ka masaya na makita ang kapatid mo?”“Jeff nangako ako kay Kuya na maayos kitang tutulungan. Paano na lang kungibunyag ni Jude ang tungkol sa pagkukunwari natin?”“Sinabi ko naman sayo na walang maniniwala sa kanya.”“Jeff, sa school pa lang marami na ang naniniwala sa kanya. Saka hindi lang ikaw ang magaling maglead ng grupo. May kompanya din si Jude. Sinabi mo ngang Mafia Group na yan.”“Natatakot ka sa kanya o gusto mo lang umattend?” Napabuntong hininga ako.“Mapapagalitan lang talaga ako Jeff ni Kuya. Aanihin ko naman yung makita siya kung disappointed naman sa akin. Ngayon na nga lang humingi ng favor si Kuya sa akin na tulungan ka talaga. Di m
(Missamy POV)“Willing maghintay si Jude sa akin Jeff. At kailangan lang natin gawin ang pagbigyan ang pabor niya. Sa pumayag ka man o hindi, kailangan natin siyang pagbigyan.”“Tss. Hindi parin kita papayagan Missamy.”“Malinaw ang sinabi ko na kahit di ka pumayag pupunta parin ako. Dahil alam ko Jeff na kasalanan ko ito. Kung bakit ka ngayon naiipit na maaring masira ang laro mo!”“Could you both shut up!” si Seven. Parang nalowbat lang yung phone niya at nahawaan na nga namin ng ka-highbloodan.“Daddy Jeff, can I borrow your tab?” at biglang bait. Dahil may kailangan kay Jeff. Saka naman niya patalikod na inabot.Wow. Sana ganito ko din kabilis malambing ang umag na ito, para maibigay ang gusto ko.“Saan mo dadalhin Missamy ang mga bata?” Humupa na din ang galit-galitan mode ni Jeff.
(Missamy POV)“Ako pa talaga ang sinisi mo?! Jeff kahit anong angulo maganda ako.”“Really? So di ko nga kailangan burahin diba?”At sa inis ko yung mga plastic na mga bola sinimulan ko ng batuhin kay Jeff. Nakisali na yung mga bata kaya parang nagkaroon nga ng World War III. Himala at di kami sinisita.Nagtago ako sa may slide at doon iniisniper ang parating na si Jeff. Saka ko nga pinaulanan ng bola!Sana nga totoong atomic bomb para durog na mukha mo!Ngunit kahit bata nakokontrol ni Jeff dahil na ambush nila ako. At kami ang pinagbabato.Bully na ito, Jeff!Hangang sa namalayan ko na lang na napayakap sa akin si Jeff at pinatatawanan ako.Biglang tumigil ang mundo ko.Dahil ngayon ko lang nakita na ganito kasaya si Jeff. Parang ito yung naiwala niyang pagkakataon na maging masaya noong bata pa siya. Ngiti niya na sapat na parang wala nang buk
(Missamy POV)Pinagmasdan ko muna si Jeff kung paano kumain. At naiwan na nga niya sa bahay yung kaartehan muna nito.Since…“I want to unwind. Do crazy things like this Missamy.” na kinamay pa talaga yung chicken. Drumstick din naman para sana sa mga babies. Kaya lang mas inuna nga ng mga bata ang laruan.“Mabubusog kayo niyan Icy at Seven.” at kinuha na muna ni Jeff yung mga laruan.“Eat first guys. Bago ko ito ibibigay. Masarap.” Di na nga nakapagreklamo yung dalawa.Kumain na din ako. Napapunas si Jeff sa labi ni Seven ng spaghetti Sauce. Ayan pa din pala ang maarte mode niya.Nang biglang pinaglaruan na ni Icy yung fries. Yun talaga ang tinarget lock niya. Napa vampire mode na kumuha ng sauce ng spaghetti.Ang creative ng baby ko.Tinapik ko ang kamay ni Jeff na magtatangka itong sawayin si Icy. Wag killjoy Jeff.Nagkatiti
(Missamy POV)At tono pa lang, alam ko na eh.Yung totoo tropa ba niya si Kuya, dahil isa ito sa favorite niya. Yung kanta ni James Blunt: You're Beautiful.Single line pa lang ang lumabas sa labi ni Jeff, ngumiti na ako pabalik sa kanya.Namiss ko si Kuya.“My life is brilliant…”Yah. Everyone Jeff, may brilliant na buhay kung maayos mo lang tinititigan ang sarili mo. We become that we think about. Life doesn't run away from nobody. Life runs at people.“My life is brilliant, My life is pureI saw an Angel, Of that I'm sure.”Mata niya sa akin nakatitig.Naks naman Jeff. Ako ba ang angel na yan? Sa akin ka nakatitig eh.Napangiti muli ako.Hehe. Kinikilig ako dito ah.“She smiled at me on the subway,”
(Jeff POV)“Nathaniel.”Narinig ko ngang tinatawag ni Missamy ang anak namin. At bumukas ang pinto. Bumungad sa akin ang matamis na ngiti ng anak ko.“Shhh…” Isang daliri niya sa kanyang labi.“Hide me Dad please.”Ang mga mata niyang innosente na itatangi ko din sa kulit nito.“What did you do?”“Just hide me Dad.”Saka nga napatago sa ilalim ng desk ko.Bumukas ulit ang pinto, at iniluha ang asawa ko.“Wag na wag mong kakampihan si Nathaniel.”Ngumiti lang ako.Alam ni Missamy na nasa ilalim ito ng mesa ko.“Anong ginawa niya?”“Yung cake na ginawa ko para kay Icy at Seven, sinira niya!”“Ahhh…“
(Shin POV)May mga taong nagsasabi na wag natin pakingan ang sinasabi ng iba. Ngunit pilit man natin magbingi-bingihan sadyang nakakadepress ang mga sinasabi nila. Kaya paniwalaan ang sariling kakayanan. Wag na wag kang sisiksik sa sulok na kala mo di ka mumultuhin ng mga kinakatakutan mo.Face your fear kung baga. Dahil pagkatapos nito, masasabi mo na lang sa sarili mo kapag na-overcome nga.“Yun ba ang kinakatakutan ko? Ang tanga ko naman para katakutan ang bagay na yun?”Yeah. Tandaan. Ang maaring tumaboy for a lifetime ng mga kinakatakutan natin ay yung tapang na di talikuran ito.Let the fear of your na matakot sayo.Di rin ako naniniwala sa swerte at malas.Jeff, lahat ng tao sa mundong ito, may nakakalamang at nakaka-higit kahit sino pa man yan.Yung kwentong merong lalaki na naglalakad at mabuti pa daw yung nadaanan niyang merong bisekleta.
(Jeff POV)Dahil nga walang magawa ang midwifesa katigasan ng ulo ni Missamy.Narinig ko ang ere niya. Baka may masamang mangyari sa panganganak niya dahil sa gantong position.This is my first touch for a long time na di ko nga siya nakita.I miss her.Bakas sa mukha niyang nagulat sa pagdating ko nga.Yeah, everything is in right timing Missamy.Lagi na lang diba?Pinagtatagpo tayo sa mga oras na di naman natin inaasahan.But I am here right now Missamy.Naihiga ko siya.Hinawakan ang kamay niya.“Listen to them okey?”Di siya makapagsalita.Even me Missamy, ngunit…“You’re doing this Missamy for the baby. Wag kang matulala. Mamaya na yan.”Nagulat na lamang ako ng umire si Missamy. May kasama pang i
(Jeff POV)Tumigil kami sa tapat ng elevator, naghihintay nga.Hangang sa bigla na lang nagkagulo yung ilang stuff ng hospital dahil nga sa…Narinig ko ang tahol…At bumukas ang elevator. Papasok na sana ako ng marinig ko…“Pimplesssss!”Pimples? Tahol?At ang resulta ng isipan ko ang binili naming aso ni Missamy.Nakita ko nga sa hallway ang mabuhok na kulay puting aso.Tinahulan ako at parang sa akin ang punta niya.Hinarang ito ni Shin at hinuli nga saka binigay sa mga staff na naghahabol.“Parang yung aso lang na binili niyo ni Missamy.”Muling tinapunan ko ng paningin ang aso, saka nga tumahol ito pabalik sa akin habang nilalayo sa amin.Napailing na lamang ako.Saka napapasok na nga ng elevator, at narinig ko na lamang…“Thank you
(Shin POV)“Si Missamy?”“Yes Dad.”“Asaan sila?”“Uhmmm. Nasa labor room?”“Labor room?!”“Oo.” Maingat kong sagot.“Anong ibig sabihin nito Shin!”“Uhmmm. Meron na kayong apo kay Jeff. Dad, kailangan niyo gawin ngayon. Ayusin ang marriage contract nila ni Jeff. At kapag nalaman ng panganay niyong anak ang tungkol nga sa ginawa niyong pakiki-alam. Dad, alam niyo na.”“Binabantaan mo ba ako?”“Hindi, binabalaan lang. In case na kumilos nga kayo.”“Wag mo akong pinagbibiro Shin!”“Di ako nagbibiro Dad! Edi sana may ‘joke lang’ na pahabol diba?”Hangang sa binabaan ako nito.
(Jeff POV)Na-igalaw ko na ang aking mga katawan. Sinusubukan magsalita.Bulol na naiinis ako ng sobra.Sinusubukan ko I type nga sa screen ang tanong ko kung nasaan ang aking asawa.At sa pagpapagod ko na magawa yun. Nakahinga ako ng matapos ko.Binasa ito ni Shin.Napayuko ito.Anong ibig sabihin nito?Nagulat ako sa desisyon ng Elder.Masaya na diba dahil gising na si Jeff at lakas loob naman itong nire-recover ang sarili. Kaya lang…“Malinaw na naalala ni Jeff kung sino-sino tayo. At darating ang oras na tatanungin ni Jeff ang tungkol sa asawa niya. Sabihin niyong patay na ito.”Halos maibuga ko ang iniinom ko.“Dad. Tigilan niyo ito. Ako na mismo ang tumatangi sa gusto mong mangyari.”“Di na natin mahanap si Missamy. Ibig lang sabihin nito patay na s
(Missamy POV)“Pero…”“Kuya, oras na para sipain ang mga toxic na taong kagaya niya.”“Mahal ko si Jeff! Mahal din niya ako! Bakit—.”“Hindi mo mahal ang anak ko Missamy!”Nagulat akong pahayag ng Elder. Parang aatakihin na naman ito.“Ikaw!” tawag niya sa kanyang secretarya.“Tulungan mo si Missamy na ayusin at tapusin kaagad ang divorce nila!”“Dad!” sigaw ni Jean.At naglakas loob na akong magsalita.“Oo, nagsimula kami sa kontrata. Sa laro ng anak niyo. Pero maniwala man kayo o hindi, mahal ko ang anak niyo!”“Nang dahil sayo Missamy napapahamak si Jeff. Tangapin mo na ang katotohanan na hindi kayo para sa isat-isa. Madumi na ang pangalan ng pamilya namin ng dahil sa inyo.”&nbs
(Jeff POV) Naramdaman ko ang mabigat at mainit na bagay na siyang bumaon sa aking katawan. Hangang sa huli kong ngang narinig ang boses ng asawa ko. Ang nakikita ko ngayon ang chessboard na minsan na namin nilalaro ni Juan Carlos. At pag-angat ko nga ng aking paningin, siya nga. May ngisi sa labi. Napailing sa akin. Inilahad ang board na tanging yung king at horse na lang ang natitira sa kanya. Yung horse piece na itinago noon ni Missamy sa kanyang kapatid. Ulit napatitig ako sa kanya. “You don't need to end your game here Jeff. Your rook and king were your last chance to avoid the checkmate.” Saka nga tinuro niya ang kabayo. Tinitigan ko, saka ngumiti sa akin. Umiling at tumayo. Napamulsa saka tahimik na ngang lumabas ng basement sa pamamahay ko. Agad kong sinundan ngunit ang tumampad sa akin ang isang napakadilim na walang ha
(Jay POV)“Master Jeff, patayin niyo na ako. Wala akong kwentang sekretarya.”Saka nga niya ako hinila sa harapan niya.Napa-kwelyo…“Ngunit Master Jeff, sa huling pagkakataon, nailigtas ko naman ang asawa niyo bilang regalo sa inyo.”Ngumisi ako sa kanya.“Anong ibig mong sabihin Jay…”“Matatapos na ang paghihirap niyong dalawa. Wala nang Jude na mamagitan sa inyo. Wala nang Montiveros na mahilig nga mam-blackmail ng mga tao. Kaya lang Master Jeff…”Saka nga naiyak na ako.“Kailangan ko ng lisanin ang mundong ito dahil sa mga kagagawan ko.”Saka lumapit ako sa mesa at kukunin na sana ang baril, nang binaril ito ni Master Jeff.Nang napalingon ako sa kanya at sumalubong nga ang kamao sa akin. Ginulpi ako.“Wala kang karapatan na mamatay Jay! Wala! Walanghiya ka! In