(Missamy POV)
“Ako pa talaga ang sinisi mo?! Jeff kahit anong angulo maganda ako.”
“Really? So di ko nga kailangan burahin diba?”
At sa inis ko yung mga plastic na mga bola sinimulan ko ng batuhin kay Jeff. Nakisali na yung mga bata kaya parang nagkaroon nga ng World War III. Himala at di kami sinisita.
Nagtago ako sa may slide at doon iniisniper ang parating na si Jeff. Saka ko nga pinaulanan ng bola!
Sana nga totoong atomic bomb para durog na mukha mo!
Ngunit kahit bata nakokontrol ni Jeff dahil na ambush nila ako. At kami ang pinagbabato.
Bully na ito, Jeff!
Hangang sa namalayan ko na lang na napayakap sa akin si Jeff at pinatatawanan ako.
Biglang tumigil ang mundo ko.
Dahil ngayon ko lang nakita na ganito kasaya si Jeff. Parang ito yung naiwala niyang pagkakataon na maging masaya noong bata pa siya. Ngiti niya na sapat na parang wala nang buk
(Missamy POV)Pinagmasdan ko muna si Jeff kung paano kumain. At naiwan na nga niya sa bahay yung kaartehan muna nito.Since…“I want to unwind. Do crazy things like this Missamy.” na kinamay pa talaga yung chicken. Drumstick din naman para sana sa mga babies. Kaya lang mas inuna nga ng mga bata ang laruan.“Mabubusog kayo niyan Icy at Seven.” at kinuha na muna ni Jeff yung mga laruan.“Eat first guys. Bago ko ito ibibigay. Masarap.” Di na nga nakapagreklamo yung dalawa.Kumain na din ako. Napapunas si Jeff sa labi ni Seven ng spaghetti Sauce. Ayan pa din pala ang maarte mode niya.Nang biglang pinaglaruan na ni Icy yung fries. Yun talaga ang tinarget lock niya. Napa vampire mode na kumuha ng sauce ng spaghetti.Ang creative ng baby ko.Tinapik ko ang kamay ni Jeff na magtatangka itong sawayin si Icy. Wag killjoy Jeff.Nagkatiti
(Missamy POV)At tono pa lang, alam ko na eh.Yung totoo tropa ba niya si Kuya, dahil isa ito sa favorite niya. Yung kanta ni James Blunt: You're Beautiful.Single line pa lang ang lumabas sa labi ni Jeff, ngumiti na ako pabalik sa kanya.Namiss ko si Kuya.“My life is brilliant…”Yah. Everyone Jeff, may brilliant na buhay kung maayos mo lang tinititigan ang sarili mo. We become that we think about. Life doesn't run away from nobody. Life runs at people.“My life is brilliant, My life is pureI saw an Angel, Of that I'm sure.”Mata niya sa akin nakatitig.Naks naman Jeff. Ako ba ang angel na yan? Sa akin ka nakatitig eh.Napangiti muli ako.Hehe. Kinikilig ako dito ah.“She smiled at me on the subway,”
(Jeff POV)The way you do your craziness.The way you laugh at me.The way you insist your own perception to me.I hate seeing you cry because of me, and mostly because of the true color of the reality.Napapansin ko na lang ang sarili ko na ikaw ang dahilan kung bakit nababaliw ako at nagkakaroon ng ngiti ang labi.I remember the first time I saw you. I knew I wanted to be with you from the moment I laid eyes on you. I couldn't stop looking at you, your eyes, your smile- you stole my heart the first moment you spoke.I didn't believe in love at first sight until I met you. And to this day, I'm in love with you, and I'm not in the business of denying myself the simple pleasure of saying true things. I'm in love with you.I remember being aimlessly drifting from one place to another, for I was bereft a cause in my life. Along came you and from that day forth everything c
(Missamy POV)Gusto ko nang i-uwi ang mga bata since nakatulog nga ang mga ito. Pero biglang nagising na ang pag-uwi na nga ang pinag-uusapan namin ni Jeff.“We don't want since it is our first time na dinala niyo kami sa labas.” si Seven na kinukusot pa ang mga mata.“Mamaya na tayo umuwi Jeff.”“And where are we going?”“Kain ulit! At may maganda akong masarap kainan! Minsan ko nang dinala accidente doon ang Elder at kapatid mong si Shin.”“Where?” kumunot noo ni Jeff.“Alam namin ni Icy.” wink ko sa kanya.Kaya napadrive na naman si Jeff kung saan-saan na turo ko ng direction. At nakita na nga namin yung parke na maraming tao.Saka ibinaba namin ang mga bata.Napabuntong hininga si Jeff at mahina niya akong sinapok sa ulo. 
(Missamy POV)“Gusto mong bawiin ko?”“Anong dahilan at pinayagan mo ako?”(Jeff POV)Jay talk to me at si Missamy nga pumasok na sa silid niya.“Paano si Ivy nakakalusot sa akin?”“We have no Idea.”“Minsan ko na bang pina-imbestigahan ang background niya?”“Juan Carlos did that. At di mo hiningi yung nakuha niyang impormasyon dahil it is negative.”“Then find out for me kung ano man ang nalaman ni Juan Carlos.”“As you wish.”Dahil nga sa pinagagawa namin ni Missamy, naligo ako at pinag-iisipan ko kung kailan nga ba ako sa kanya aamin. Dapat malaman na muna niya ang situation ng kapatid niya.Ngunit wala talaga akong la
(Jeff POV)“Bakit ka natatawa?”“Wala. Para kang suso na ang bagal maka-intindi ng nasa paligid mo Missamy.”“Hindi ah. Kaya nga ako nanatiling gising dahil… wala akong isusuot bukas Jeff.”“Tsk! Problema mo na yan.” saka nga nahiga na ako ulit.Ngunit mukha ni Missamy nagmamakaawa sa akin na gawan ko ng paraan. Sinobang lalaki ang susuportahan ang babae niya para magpaganda lang sa ibang lalaki?Bwisit.Kaya ako ang tumalikod kay Missamy.Ngunit pinindot pindot niya ang bewang ko.Sh*t! Stop doing this Missamy!“Jeff, please. Tulungan mo ako.”“Maganda ka Missamy sa basahan, magsuot ka na lang ng ganoon.” At yun talaga ang ipapasuot ko sayo.“Jeff naman! Prom yun, hindi dula-dulaan na magmumukha akong kawawa. G
(Missamy POV)Kaya nagmamadali ako na makalabas at bahala na nga sa napili kong damit. Heto na lang. Kaya binalot na ni Ate yung light blue na damit.Saka nga palabas na ako ng tindahan ng, heto na si Jude sakay ng mamahalin niyang sasakyan na never ko pang nakita.Nakangiti ito sa akin.“I find you.”Ngunit bago pa man ako makasagot may nagsidatingan na mga sasakyan at isa sa bintana ang bumukas si Jeff.Di nagustuhan ang nadatnan.Lumabas sila pareho sa sasakyan. At hinawakan na ni Jude ang kamay ko.“Meaning lang nito Jeff, di mo sinusuportahan si Missamy para mamayang gabi?” Ngunit hinila ni Jeff ang isa kong kamay at pinag-aagawan na ako ng dalawa.Kailan ka ba magpapaputol ng buhok Missamy?“Don't make a fuss here Mr. Montiveros. She is my wife.”“Let me correct you, a fake wife.”
(Jeff POV)“How’s Missamy?” na siyang ikinahiga ko ulit.“Di parin umuuwi Master Jeff.” at naimulat ko ang mata ko, papikit na sana upang muling bumalik magpahinga.“Trace her.” dahil parang ang bait-baitan kong ito maglalagablab sa inis dahil sa ibinabalita nila.Napatitig ako sa orasan.And it's going to quarter to 4pm.“Papuntahin niyo dito si Jay,” na di ko na nga kinayang bumangon.Papatayin ako ni Missamy ng dis-oras.F*ck!(Missamy POV)“Kailangan ko na umuwi Jude. Mag-aayos pa ako.”“Hatid na kita.” dahil nagsidatingan yung mga kaklase namin. At di ko namalayan yung oras, kung di lang pumasok sa isipan ko nakailangan ko din mag-ayos.Ngunit ng nasa sasakyan na kami ni Ju
(Jeff POV)“Nathaniel.”Narinig ko ngang tinatawag ni Missamy ang anak namin. At bumukas ang pinto. Bumungad sa akin ang matamis na ngiti ng anak ko.“Shhh…” Isang daliri niya sa kanyang labi.“Hide me Dad please.”Ang mga mata niyang innosente na itatangi ko din sa kulit nito.“What did you do?”“Just hide me Dad.”Saka nga napatago sa ilalim ng desk ko.Bumukas ulit ang pinto, at iniluha ang asawa ko.“Wag na wag mong kakampihan si Nathaniel.”Ngumiti lang ako.Alam ni Missamy na nasa ilalim ito ng mesa ko.“Anong ginawa niya?”“Yung cake na ginawa ko para kay Icy at Seven, sinira niya!”“Ahhh…“
(Shin POV)May mga taong nagsasabi na wag natin pakingan ang sinasabi ng iba. Ngunit pilit man natin magbingi-bingihan sadyang nakakadepress ang mga sinasabi nila. Kaya paniwalaan ang sariling kakayanan. Wag na wag kang sisiksik sa sulok na kala mo di ka mumultuhin ng mga kinakatakutan mo.Face your fear kung baga. Dahil pagkatapos nito, masasabi mo na lang sa sarili mo kapag na-overcome nga.“Yun ba ang kinakatakutan ko? Ang tanga ko naman para katakutan ang bagay na yun?”Yeah. Tandaan. Ang maaring tumaboy for a lifetime ng mga kinakatakutan natin ay yung tapang na di talikuran ito.Let the fear of your na matakot sayo.Di rin ako naniniwala sa swerte at malas.Jeff, lahat ng tao sa mundong ito, may nakakalamang at nakaka-higit kahit sino pa man yan.Yung kwentong merong lalaki na naglalakad at mabuti pa daw yung nadaanan niyang merong bisekleta.
(Jeff POV)Dahil nga walang magawa ang midwifesa katigasan ng ulo ni Missamy.Narinig ko ang ere niya. Baka may masamang mangyari sa panganganak niya dahil sa gantong position.This is my first touch for a long time na di ko nga siya nakita.I miss her.Bakas sa mukha niyang nagulat sa pagdating ko nga.Yeah, everything is in right timing Missamy.Lagi na lang diba?Pinagtatagpo tayo sa mga oras na di naman natin inaasahan.But I am here right now Missamy.Naihiga ko siya.Hinawakan ang kamay niya.“Listen to them okey?”Di siya makapagsalita.Even me Missamy, ngunit…“You’re doing this Missamy for the baby. Wag kang matulala. Mamaya na yan.”Nagulat na lamang ako ng umire si Missamy. May kasama pang i
(Jeff POV)Tumigil kami sa tapat ng elevator, naghihintay nga.Hangang sa bigla na lang nagkagulo yung ilang stuff ng hospital dahil nga sa…Narinig ko ang tahol…At bumukas ang elevator. Papasok na sana ako ng marinig ko…“Pimplesssss!”Pimples? Tahol?At ang resulta ng isipan ko ang binili naming aso ni Missamy.Nakita ko nga sa hallway ang mabuhok na kulay puting aso.Tinahulan ako at parang sa akin ang punta niya.Hinarang ito ni Shin at hinuli nga saka binigay sa mga staff na naghahabol.“Parang yung aso lang na binili niyo ni Missamy.”Muling tinapunan ko ng paningin ang aso, saka nga tumahol ito pabalik sa akin habang nilalayo sa amin.Napailing na lamang ako.Saka napapasok na nga ng elevator, at narinig ko na lamang…“Thank you
(Shin POV)“Si Missamy?”“Yes Dad.”“Asaan sila?”“Uhmmm. Nasa labor room?”“Labor room?!”“Oo.” Maingat kong sagot.“Anong ibig sabihin nito Shin!”“Uhmmm. Meron na kayong apo kay Jeff. Dad, kailangan niyo gawin ngayon. Ayusin ang marriage contract nila ni Jeff. At kapag nalaman ng panganay niyong anak ang tungkol nga sa ginawa niyong pakiki-alam. Dad, alam niyo na.”“Binabantaan mo ba ako?”“Hindi, binabalaan lang. In case na kumilos nga kayo.”“Wag mo akong pinagbibiro Shin!”“Di ako nagbibiro Dad! Edi sana may ‘joke lang’ na pahabol diba?”Hangang sa binabaan ako nito.
(Jeff POV)Na-igalaw ko na ang aking mga katawan. Sinusubukan magsalita.Bulol na naiinis ako ng sobra.Sinusubukan ko I type nga sa screen ang tanong ko kung nasaan ang aking asawa.At sa pagpapagod ko na magawa yun. Nakahinga ako ng matapos ko.Binasa ito ni Shin.Napayuko ito.Anong ibig sabihin nito?Nagulat ako sa desisyon ng Elder.Masaya na diba dahil gising na si Jeff at lakas loob naman itong nire-recover ang sarili. Kaya lang…“Malinaw na naalala ni Jeff kung sino-sino tayo. At darating ang oras na tatanungin ni Jeff ang tungkol sa asawa niya. Sabihin niyong patay na ito.”Halos maibuga ko ang iniinom ko.“Dad. Tigilan niyo ito. Ako na mismo ang tumatangi sa gusto mong mangyari.”“Di na natin mahanap si Missamy. Ibig lang sabihin nito patay na s
(Missamy POV)“Pero…”“Kuya, oras na para sipain ang mga toxic na taong kagaya niya.”“Mahal ko si Jeff! Mahal din niya ako! Bakit—.”“Hindi mo mahal ang anak ko Missamy!”Nagulat akong pahayag ng Elder. Parang aatakihin na naman ito.“Ikaw!” tawag niya sa kanyang secretarya.“Tulungan mo si Missamy na ayusin at tapusin kaagad ang divorce nila!”“Dad!” sigaw ni Jean.At naglakas loob na akong magsalita.“Oo, nagsimula kami sa kontrata. Sa laro ng anak niyo. Pero maniwala man kayo o hindi, mahal ko ang anak niyo!”“Nang dahil sayo Missamy napapahamak si Jeff. Tangapin mo na ang katotohanan na hindi kayo para sa isat-isa. Madumi na ang pangalan ng pamilya namin ng dahil sa inyo.”&nbs
(Jeff POV) Naramdaman ko ang mabigat at mainit na bagay na siyang bumaon sa aking katawan. Hangang sa huli kong ngang narinig ang boses ng asawa ko. Ang nakikita ko ngayon ang chessboard na minsan na namin nilalaro ni Juan Carlos. At pag-angat ko nga ng aking paningin, siya nga. May ngisi sa labi. Napailing sa akin. Inilahad ang board na tanging yung king at horse na lang ang natitira sa kanya. Yung horse piece na itinago noon ni Missamy sa kanyang kapatid. Ulit napatitig ako sa kanya. “You don't need to end your game here Jeff. Your rook and king were your last chance to avoid the checkmate.” Saka nga tinuro niya ang kabayo. Tinitigan ko, saka ngumiti sa akin. Umiling at tumayo. Napamulsa saka tahimik na ngang lumabas ng basement sa pamamahay ko. Agad kong sinundan ngunit ang tumampad sa akin ang isang napakadilim na walang ha
(Jay POV)“Master Jeff, patayin niyo na ako. Wala akong kwentang sekretarya.”Saka nga niya ako hinila sa harapan niya.Napa-kwelyo…“Ngunit Master Jeff, sa huling pagkakataon, nailigtas ko naman ang asawa niyo bilang regalo sa inyo.”Ngumisi ako sa kanya.“Anong ibig mong sabihin Jay…”“Matatapos na ang paghihirap niyong dalawa. Wala nang Jude na mamagitan sa inyo. Wala nang Montiveros na mahilig nga mam-blackmail ng mga tao. Kaya lang Master Jeff…”Saka nga naiyak na ako.“Kailangan ko ng lisanin ang mundong ito dahil sa mga kagagawan ko.”Saka lumapit ako sa mesa at kukunin na sana ang baril, nang binaril ito ni Master Jeff.Nang napalingon ako sa kanya at sumalubong nga ang kamao sa akin. Ginulpi ako.“Wala kang karapatan na mamatay Jay! Wala! Walanghiya ka! In