(Jeff POV)
Juan Carlos, ano bang sumpa ang iniwan mo sa akin? Ginagawa mo akong sira ulo sa situation ko. Magastos kayong magkapatid, ngunit parang okey lang sa akin dahil nasa tabi ko naman ang kapatid mo. Tell me what to do Juan Carlos? Talaga bang iiwan mo ang kapatid mo sa akin?
Tell me.
Maria Missamy Charm Opiana, like your name kasing weird ng pangalan mo din. Pero ng dahil sa ugali mong yan, look what you have done to me. Lumalambot ang puso ko na parang tanga.
Pinag-kaisahan niyo ako ng kapatid mo.
Ginagawa ko ngayon ang lahat para masagip lang si Juan Carlos, Missamy. Siya ang pinagdarasal ko, because alam ko na palagi mo siyang inaalala. At natitigilan ka na rin magtanong dahil alam mong di naman kita sasagutin. Paningin mo sa akin, di ko naiintindihan ang konsepto ng taong nag-aalala para sa kapatid niya. Because you see me na wala akong paki-alam sa mga kapatid ko.
I do care Missamy. Natatakot lang talaga a
(Chin POV) Abalang magbasa ng libro si Boss Jeff, at tulog parin si Missamy. Nang tumunog yung phone ko at si Madam Ivy. Pumunta ako sa sulok para sagutin. Walang alam si Boss Jeff na close ko ang fiancée niya, na ito nga ang pumasok sa akin ng trabaho sa pamamahay na’to. “Madam Ivy.” “Kamusta? Anong balita? Umuwi na ba sila? Di ba dala ni Jeff ang phone niya at di sinasagot ang tawag ko?” Well Madam Ivy, kawawa ka naman. Nakakalimutan ka na ata talaga ni Boss Jeff. “Di sila nakauwi ng pamamahay Madam Ivy. Isinugod si Miss Missamy sa hospital, at andito ako ngayon.” “Tungkol ba ito sa gamot na pinapalagay ko sa inumin ni Missamy.” “Parang.” Oo, may pinapalagay nga si Madam Ivy na ewan kung ano. Sana wag naman lason. Ayoko maging mamatay tao sa kwentong to. “Good. Di tatagal susunod di
(Jeff POV) Dumating si Jay. “Master Jeff, updated report kay Juan Carlos. Stable, walang nangyayaring progress.” Stable. Tss. Anong klaseng paggamit mo ng salitang yan Jay. “Wala pa lang kwenta ang papel na yan.” Napatango si Jay na di itinuloy ang pagbigay ng folder sa akin. “Sa tingin mo may gusto bang pumatay kay Missamy?” “Bakit Master Jeff?” “Sabi ng doctor ng Elder, nilason si Missamy at hindi ng dahil sa gamot.” Di makapagsalita si Jay. “Papuntahin mo dito si Butler Nang, kakausapin ko siya tungkol sa mga katulong. Nasa kontrata na dapat pangalagaan ko si Missamy sa loob ng limang buwan. Look kung ano itong nangyayari sa kapatid ni Juan Carlos.” “Yes Master Jeff, makakarating kay Butler Nang.” Umalis na siya ngunit iniwan ang ilang document na kailangan ko i-review at pirmahan. Bago ko atupagin ang mga pape
(Jeff POV) Kumalas na ako ng yakap kay Ivy. “Please escort my fiancée outside Jay.” “Pero Jeff.” “Just listen to me Ivy.” Ako na itong napahakbang palayo sa kanila. Nadatnan kong nakaupo sa higaan si Missamy. Ngumiti ulit siya sa akin. Napadaan lang ako sa paningin niya at pumunta sa malapit na bintana. Doon ako pumwesto. “Sira ulo ang fiancée mo Jeff.” Sinabi ni Missamy, na medyo malungkot ang tinig niya. Ngunit tumingin sa akin na may ngiti ang labi at napa-peace sign. “Tss.” “Anong ginawa niya sa akin?” tanong ni Missamy na may narinig nga siya. “Ano ang mga narinig mo?” Dahil bigla akong nag-alala na baka narinig niya ang tungkol kay Juan Carlos. “Sinasaktan ni Ivy yung tumutulong sayo? At isa nga ako doon? Tapos pinagbibintangan ka niya na nahuhulog ka sa a
(Missamy POV) Gutom na ako. At napapareklamo na ako kay Jay. Feeling ko nga gumaling ako dahil sa gutom na nararamdaman ko. “Umuwi si Master Jeff para ipagluto ka Miss Missamy.” “Marunong ba yun? Baka matuluyan ako sa lulutuin niya.” Pero di na ako pinansin ni Jay, tinignan yung phone niya at nawala sa paningin ko. Nang sumulpot ulit, may kasama na itong babae. Jowa ni Jay? Magkamukha sila. “Miss Missamy siya ang bagong personal assistant mo, si Dexs. Kapatid ko.” Ngumiti ito sa akin, at inabot ang kamay sa akin. “Hello.” Meaning sinisante nga ni Jeff si Chin. Hala! Ako nga ang dahilan kung bakit nawalan ito ng trabaho. “Si Chin?” tanong ko kay Jay. “Wag kang mag-alala sa kanya, may trabaho parin siya.” (Chin POV)
(Missamy Charm POV) Pumasok si Dexs at Jay. Pumwesto sa likuran naming dalawa. Sinipa ko na ang paa ni Jeff sa ilalim, na ngayon napatitig na siya sa akin ng masamang mata. Bad trip Missamy Charm, bakit lalo mong binabadtrip? “Kanino niyo na naman nakuha ang balitang yan?” Ang bobo naman ng tanong ni Jeff. Syempre yung tumingin na doctor sa akin. “Gusto mo bang pa-imbestigahan ko ang nangyari sa asawa mo Jeff?” “Don't do it. Kumilos na ako. Sibak lahat ng katulong sa pamamahay ko. At ang personal assistant ng asawa ko, pinalitan ko na ng kapatid ni Jay.” Ganito ba talaga ka-importante sa kanila ang kalusugan ng pamilya nila? Wow naman. Kaya pala ang tagal nilang mamatay. “Bukas na bukas maari na kaming umuwi. Kaya nothing to worry about my wife. Tss. Sa ginawa niyo, para na naman pinupolitika ang pamilya ko nito.” “Di ka na nada
(Missamy Charm POV) Tinakbo ko siya at hinampas na nga ng tuluyan ang sinira niyang bouquet. “Ang sama mo talaga!” kaya lang ng iwasan niya ang sunod kong atake, ako itong nadulas. Pero agad naman ako sinalo. Kaya lang ulit, nawalan siya ng balance na bago pa man bumagsak kaming dalawa sinigurado niyang ako itong mapapaibabaw. Nauntog ang mukha ko sa dibdib niya, at siya sa sahig. Masakit Jeff? Hangang sa nagkatitigan kaming dalawa. Ahem. Baka mangyari na naman yung halikan namin ni Jeff. Di namin alam na ginawa na lang namin. Ayoko nang mangyari yun, kaya bumangon na ako. “Nababagay lang yan sayo.” Ibig ko lang sabihin yung untog ng ulo niya. Sa sobrang sira ulo talaga eh. “Ang dami mong pinagseselosan na lalaki sa akin, wala naman tayong dalawa. Hmph!” saka napadive na ako sa higaan ko. Tumalikod na sa kanya. Kala mo naman kasi, mamahalin niya ako.
(Jeff POV) Sa ginagawa namin ni Missamy alam na ng dalawa na kailangan nilang lumabas sa silid. Maibabalik ko ba ang kinuha at sinira ko sayo Missamy? Parang impossible na. Ang tanging kasagutan at tugon doon ay gawin nang katotohanan ang lahat ng tungkol sa ating dalawa. Yes, I am planning to do it. Akin ka Missamy. (Missamy POV) Sa loob ng sasakyan pauwi. Di ko pinapansin si Jeff. Halos mabaliw ako sa mga itinutugon niyang halik sa tuwing sasaktan ko siya at magtatangka akong magsalita. Malaki yung space namin sa isat-isa. Sobrang nakakatakot si Jeff. Wala bang labi si Ivy, para yung labi ko itong pag-fiestahan niya? Isusumbong talaga kita kay Kuya. Nang tumigil sa tapat ng bahay ni Jeff ang sasakyan, agad akong lalabas. Hinila ako ni Jeff sa kanya. Talagang para na siyang prani
(Missamy Charm POV) “Akin na nga yan.” Yung phone na kanina ko pa hinuhuli kaya lang pinaglalaruan ako ni Jeff. Nang tumigil ako saka naman binitiwan sa higaan ko. “Can I sleep here? Since ilang beses ka nang natulog sa silid ko Missamy?” “Magpatingin ka na sa doctor, Jeff. May tama na ata ang utak mo.” Na abala kong binubuksan yung iPhone ko. How to unwrap the iPhone nga naman. Ayieee! Magkano to Jeff? Pero di ko namalayan nakahiga na siya sa kama ko. Sa abala ako sa bago kong phone! Ilang phone kaya ang mabibili sa akin ni Jeff sa loob ng limang buwan? Si Jeff kasi, di nanghihinayang sa pera niya. Okey lang ngang gumasta yung Jowa niya eh. Kaya okey lang din na gumasta siya. Ibang klase talaga ang mga taong mapepera. “Oy Jeff, doon ka sa silid mo matulog. Ang liit ng higaan ko.” “Gusto mong palitan ko ng malaki?
(Jeff POV)“Nathaniel.”Narinig ko ngang tinatawag ni Missamy ang anak namin. At bumukas ang pinto. Bumungad sa akin ang matamis na ngiti ng anak ko.“Shhh…” Isang daliri niya sa kanyang labi.“Hide me Dad please.”Ang mga mata niyang innosente na itatangi ko din sa kulit nito.“What did you do?”“Just hide me Dad.”Saka nga napatago sa ilalim ng desk ko.Bumukas ulit ang pinto, at iniluha ang asawa ko.“Wag na wag mong kakampihan si Nathaniel.”Ngumiti lang ako.Alam ni Missamy na nasa ilalim ito ng mesa ko.“Anong ginawa niya?”“Yung cake na ginawa ko para kay Icy at Seven, sinira niya!”“Ahhh…“
(Shin POV)May mga taong nagsasabi na wag natin pakingan ang sinasabi ng iba. Ngunit pilit man natin magbingi-bingihan sadyang nakakadepress ang mga sinasabi nila. Kaya paniwalaan ang sariling kakayanan. Wag na wag kang sisiksik sa sulok na kala mo di ka mumultuhin ng mga kinakatakutan mo.Face your fear kung baga. Dahil pagkatapos nito, masasabi mo na lang sa sarili mo kapag na-overcome nga.“Yun ba ang kinakatakutan ko? Ang tanga ko naman para katakutan ang bagay na yun?”Yeah. Tandaan. Ang maaring tumaboy for a lifetime ng mga kinakatakutan natin ay yung tapang na di talikuran ito.Let the fear of your na matakot sayo.Di rin ako naniniwala sa swerte at malas.Jeff, lahat ng tao sa mundong ito, may nakakalamang at nakaka-higit kahit sino pa man yan.Yung kwentong merong lalaki na naglalakad at mabuti pa daw yung nadaanan niyang merong bisekleta.
(Jeff POV)Dahil nga walang magawa ang midwifesa katigasan ng ulo ni Missamy.Narinig ko ang ere niya. Baka may masamang mangyari sa panganganak niya dahil sa gantong position.This is my first touch for a long time na di ko nga siya nakita.I miss her.Bakas sa mukha niyang nagulat sa pagdating ko nga.Yeah, everything is in right timing Missamy.Lagi na lang diba?Pinagtatagpo tayo sa mga oras na di naman natin inaasahan.But I am here right now Missamy.Naihiga ko siya.Hinawakan ang kamay niya.“Listen to them okey?”Di siya makapagsalita.Even me Missamy, ngunit…“You’re doing this Missamy for the baby. Wag kang matulala. Mamaya na yan.”Nagulat na lamang ako ng umire si Missamy. May kasama pang i
(Jeff POV)Tumigil kami sa tapat ng elevator, naghihintay nga.Hangang sa bigla na lang nagkagulo yung ilang stuff ng hospital dahil nga sa…Narinig ko ang tahol…At bumukas ang elevator. Papasok na sana ako ng marinig ko…“Pimplesssss!”Pimples? Tahol?At ang resulta ng isipan ko ang binili naming aso ni Missamy.Nakita ko nga sa hallway ang mabuhok na kulay puting aso.Tinahulan ako at parang sa akin ang punta niya.Hinarang ito ni Shin at hinuli nga saka binigay sa mga staff na naghahabol.“Parang yung aso lang na binili niyo ni Missamy.”Muling tinapunan ko ng paningin ang aso, saka nga tumahol ito pabalik sa akin habang nilalayo sa amin.Napailing na lamang ako.Saka napapasok na nga ng elevator, at narinig ko na lamang…“Thank you
(Shin POV)“Si Missamy?”“Yes Dad.”“Asaan sila?”“Uhmmm. Nasa labor room?”“Labor room?!”“Oo.” Maingat kong sagot.“Anong ibig sabihin nito Shin!”“Uhmmm. Meron na kayong apo kay Jeff. Dad, kailangan niyo gawin ngayon. Ayusin ang marriage contract nila ni Jeff. At kapag nalaman ng panganay niyong anak ang tungkol nga sa ginawa niyong pakiki-alam. Dad, alam niyo na.”“Binabantaan mo ba ako?”“Hindi, binabalaan lang. In case na kumilos nga kayo.”“Wag mo akong pinagbibiro Shin!”“Di ako nagbibiro Dad! Edi sana may ‘joke lang’ na pahabol diba?”Hangang sa binabaan ako nito.
(Jeff POV)Na-igalaw ko na ang aking mga katawan. Sinusubukan magsalita.Bulol na naiinis ako ng sobra.Sinusubukan ko I type nga sa screen ang tanong ko kung nasaan ang aking asawa.At sa pagpapagod ko na magawa yun. Nakahinga ako ng matapos ko.Binasa ito ni Shin.Napayuko ito.Anong ibig sabihin nito?Nagulat ako sa desisyon ng Elder.Masaya na diba dahil gising na si Jeff at lakas loob naman itong nire-recover ang sarili. Kaya lang…“Malinaw na naalala ni Jeff kung sino-sino tayo. At darating ang oras na tatanungin ni Jeff ang tungkol sa asawa niya. Sabihin niyong patay na ito.”Halos maibuga ko ang iniinom ko.“Dad. Tigilan niyo ito. Ako na mismo ang tumatangi sa gusto mong mangyari.”“Di na natin mahanap si Missamy. Ibig lang sabihin nito patay na s
(Missamy POV)“Pero…”“Kuya, oras na para sipain ang mga toxic na taong kagaya niya.”“Mahal ko si Jeff! Mahal din niya ako! Bakit—.”“Hindi mo mahal ang anak ko Missamy!”Nagulat akong pahayag ng Elder. Parang aatakihin na naman ito.“Ikaw!” tawag niya sa kanyang secretarya.“Tulungan mo si Missamy na ayusin at tapusin kaagad ang divorce nila!”“Dad!” sigaw ni Jean.At naglakas loob na akong magsalita.“Oo, nagsimula kami sa kontrata. Sa laro ng anak niyo. Pero maniwala man kayo o hindi, mahal ko ang anak niyo!”“Nang dahil sayo Missamy napapahamak si Jeff. Tangapin mo na ang katotohanan na hindi kayo para sa isat-isa. Madumi na ang pangalan ng pamilya namin ng dahil sa inyo.”&nbs
(Jeff POV) Naramdaman ko ang mabigat at mainit na bagay na siyang bumaon sa aking katawan. Hangang sa huli kong ngang narinig ang boses ng asawa ko. Ang nakikita ko ngayon ang chessboard na minsan na namin nilalaro ni Juan Carlos. At pag-angat ko nga ng aking paningin, siya nga. May ngisi sa labi. Napailing sa akin. Inilahad ang board na tanging yung king at horse na lang ang natitira sa kanya. Yung horse piece na itinago noon ni Missamy sa kanyang kapatid. Ulit napatitig ako sa kanya. “You don't need to end your game here Jeff. Your rook and king were your last chance to avoid the checkmate.” Saka nga tinuro niya ang kabayo. Tinitigan ko, saka ngumiti sa akin. Umiling at tumayo. Napamulsa saka tahimik na ngang lumabas ng basement sa pamamahay ko. Agad kong sinundan ngunit ang tumampad sa akin ang isang napakadilim na walang ha
(Jay POV)“Master Jeff, patayin niyo na ako. Wala akong kwentang sekretarya.”Saka nga niya ako hinila sa harapan niya.Napa-kwelyo…“Ngunit Master Jeff, sa huling pagkakataon, nailigtas ko naman ang asawa niyo bilang regalo sa inyo.”Ngumisi ako sa kanya.“Anong ibig mong sabihin Jay…”“Matatapos na ang paghihirap niyong dalawa. Wala nang Jude na mamagitan sa inyo. Wala nang Montiveros na mahilig nga mam-blackmail ng mga tao. Kaya lang Master Jeff…”Saka nga naiyak na ako.“Kailangan ko ng lisanin ang mundong ito dahil sa mga kagagawan ko.”Saka lumapit ako sa mesa at kukunin na sana ang baril, nang binaril ito ni Master Jeff.Nang napalingon ako sa kanya at sumalubong nga ang kamao sa akin. Ginulpi ako.“Wala kang karapatan na mamatay Jay! Wala! Walanghiya ka! In