Mag-log inShare
Chapter 39
Huling Na-update:
2024-10-29 19:42:56Kaugnay na kabanata
Fate's Cruel Dance Chapter 40
Chapter 40 Pagbalik namin sa bahay mula sa hiking, puno kami ng saya at pagod. Ang mga ngiti ni Aerol at Mikaela ay tila nagbibigay ng liwanag sa aming tahanan. Habang nag-aayos ng mga gamit, tinanong ni Mikaela, “Kumusta ang hiking? Nag-enjoy ba si Aerol?” “Talagang nag-enjoy! Nakita niyang maganda ang kalikasan at sobrang saya ng bonding natin,” sagot ko, hindi mapigilang ngumiti sa mga alaala ng araw. “Masaya ako na nagkaroon tayo ng pagkakataon. Kailangan talaga natin ng mga ganitong moments,” sabi ni Mikaela, ang tono niya ay puno ng suporta. Habang nag-aalmusal kami ng hapunan, nag-isip ako ng iba pang mga aktibidad na puwede naming gawin sa mga susunod na linggo. “Puwede tayong mag-set ng regular na family day. Parang bawat buwan ay may bagong adventure,” mungkahi ko. “Ang ganda ng ideya! Masaya ‘yan para kay Aerol,” sagot ni Mikaela, tila excited na din sa mga susunod na plano. Pagkatapos ng hapunan, nagpasya kaming mag-organisa ng movie night. Habang pinapanood ang
Fate's Cruel Dance Chapter 41
Chapter 41 Nang magising kami sa susunod na umaga, ang sikat ng araw ay pumasok sa tent, nagbibigay ng banayad na liwanag. “Papa, anong oras na?” tanong ni Aerol, na parang nahihirapan pang magmulat ng mata. “Umaga na, anak. Tara, maghanda na tayo para sa breakfast,” sagot ko, masiglang bumangon at nagsimula nang ayusin ang mga gamit. Habang nag-iimpake, nag-almusal kami ng mga simpleng sandwiches at prutas. “Masarap ang breakfast dito sa labas, ‘di ba?” sabi ko, pinagmamasdan ang paligid. “Oo! Ang saya! Gusto ko pang mag-camping ulit!” sagot ni Aerol, nakangiti habang kinakain ang kanyang prutas. Matapos ang almusal, nagdesisyon kaming maglakad-lakad sa paligid at mag-explore muli. “Ano ang gusto mong gawin ngayon, anak?” tanong ko, tinitingnan ang mga puno at bulaklak sa paligid. “Gusto kong maghanap ng mga bato! Siguradong may mga magaganda!” sagot niya, puno ng sigla. Naglakad kami sa tabi ng ilog, naghanap ng mga natatanging bato. Nakakita kami ng mga kulay ng asul a
Fate's Cruel Dance Chapter 42
Chapter 42Third POV Habang masaya ang mag-asawa, hindi nila alam ni Troy at Mikaela na nakalaya na si Bianca, ang ex ni Troy. "Sa wakas, nakalaya na rin ako," bulong ni Bianca sa sarili habang nakatingin sa salamin. May ngiti sa kanyang labi, puno ng determinasyon at galit. "Oras na para maningil sa mga kaaway!" Nagsimula siyang mag-isip ng mga plano, muling bumalik sa mga alaala ng kanilang mga pinagdaraanan. Ang sakit ng paglimot at mga pangako na nawasak—ngayon, gusto niyang makuha ang kanyang hustisya. Habang naglalakad siya sa labas ng bilangguan, nadarama ang hangin sa kanyang mukha. Sa kanyang isipan, isang nag-aalab na tanong: Paano niya muling pasukin ang mundo ni Troy? Anong mga hakbang ang dapat niyang gawin upang makuha ang kanyang nais? Dumating ang isang tao sa kanyang isipan—si Jake, ang kaibigan na laging nandiyan. “Bianca, ano ang plano mo?” tanong ni Jake nang makita siyang naglalakad. “May mga tao akong dapat balikan,” sagot niya, lumalabas ang apoy sa kanya
Fate's Cruel Dance author note
Hi all, thank you so much sa inyong walang sayang pagbasa sa aking akda. Sana ay mayakuha kayong aral dito. Nagmamahal: Inday Stories
Fate's Cruel Dance Chapter 43
Chapter 43 Samantala, sa mansyon ni Troy ay masaya silang naghapunan. Ang hindi nila alam na mag panganib na darating, habang nag-uusap at nagtatawanan ang pamilya sa paligid ng hapag-kainan. Si Troy ay abala sa pagkuwento ng isang nakakatawang anekdota mula sa kanilang nakaraan, na nagdulot ng mga halakhak mula sa kanyang mga bisita. Ngunit sa likod ng mga ngiti, may isang anino na nagmamasid mula sa labas ng mansyon. Isang lihim na panganib ang unti-unting lumalapit, at hindi nila alam na ang kanilang masayang pagtitipon ay maaaring mauwi sa kaguluhan. Habang ang mga tao sa loob ay abala sa kanilang pagkain, ang aninong iyon ay naghintay ng tamang pagkakataon. Isang pinto ang tahimik na bumukas sa likuran ng mansyon, at pumasok ang isang estranghero, nakasuot ng madilim na damit. Sa bawat hakbang nito, ang hangin ay tila nagiging malamig at puno ng tensyon. Ang mga ingay mula sa hapag-kainan ay tila naglalaho habang ang estranghero ay naglalakad patungo sa silid. Ang mga mata n
Fate's Cruel Dance Chapter 44
Chapter 44 Troy POV Ang tensyon sa silid ay naging siksik at masalimuot. Ang tingin ng estranghero ay puno ng hamon, at alam kong hindi ko na maiiwasan ang laban. Kailangan kong ipaglaban ang aking pamilya. “Bakit mo ito ginagawa?” tanong ko, subukang alamin ang motibo niya. “Ano ang gusto mong makamit?” “Makakabuti para sa iyo kung hindi mo na tanungin,” sagot niya, ang boses ay nananatiling malamig. “Ang mga desisyon mo ang magdadala ng panganib sa kanila.” Isang sulyap kay Mikaela at Aerol ang nagbigay sa akin ng lakas. Kailangan kong maging matatag. “Hindi ko kayang hayaan na mangyari ito. Nasa panganib ang mga mahal ko.” Lumapit ako sa kanila, ang puso ko ay punung-puno ng takot at determinasyon. “Mikaela, Aerol, manatiling malapit sa akin,” sabi ko, sinusubukan silang bigyang lakas. Ang estranghero ay nagpalakas ng kanyang boses. “Troy, handa ka bang makipagsapalaran para sa kanila? Dahil ang bawat desisyon mo ay may katumbas na buhay.” “Handa akong gawin ang laha
Fate's Cruel Dance Chapter 45
Chapter 45 Jake POV Umupo ako sa tabi ng mesa, ang isip ko ay nag-aalala sa sitwasyon ni Troy. Hindi ko alam kung ano ang aking gagawin, naipit ako sa kanilang dalawa. Kaibigan ko si Bianca pero kaibigan ko din si Troy at naguguluhan ako kung ano ang dapat kung gawain sa setwasyon ko ngayon. Alam kong si Bianca ay hindi nadala lang sa kanyang mga galit, at alam ko rin na posibleng maging banta siya kay Troy at sa kanyang pamilya nito. “Kailangan kong bigyan ng babala si Troy,” sabi ko sa aking sarili, habang iniisip ang tamang paraan para makipag-ugnayan sa kanya. Ang bawat desisyon ay may potensyal na maging kritikal, at ang oras ay nagmamadali. Tumayo ako at sinimulang maglakad sa paligid ng opisina, sinusubukan ang magplano. “Kailangan kong malaman kung ano ang tunay na layunin ni Bianca. Kung mayroong anumang plano siya para sa paghiganti, dapat silang maging handa,” bulong ko sa aking sarili. Pagkatapos ng ilang minuto, nagpasya akong tawagan si Troy. Agad kong tinawagan
Fate's Cruel Dance Chapter 46
Chapter 46Mark POVUmupo ako sa aking desk, ngunit hindi ako makapag-concentrate sa trabaho. Ang mga salita ni Jake tungkol kay Bianca at kay Troy ay paulit-ulit na umiikot sa isip ko. Ang takot na dulot ng kanyang banta ay nagbigay-diin sa pangangailangan para sa aksyon. Kailangan naming gawin ang lahat ng aming makakaya upang maprotektahan si Troy at ang kanyang pamilya.Isang sipol ng hangin ang narinig ko mula sa labas, na tila nagpapahayag ng panganib na malapit na. “Dapat akong kumilos,” sabi ko sa sarili ko, nang biglang may pumasok sa isip ko. “Baka kailangan nating tingnan ang mga koneksyon ni Bianca.”Naghanap ako ng impormasyon tungkol sa mga kaalyado ni Bianca. Kung may mga kasabwat siya, dapat naming malaman kung sino sila. “Magandang ideya na tingnan ang kanyang nakaraan,” bulong ko habang nagbubukas ng aking laptop.Nagsimula akong mag-research sa mga dating kasamahan ni Bianca at ang mga taong may kaugnayan sa kanyang nakaraang buhay. Napansin kong may ilang tao siyan
Pinakabagong kabanata
Fate's Cruel Dance Author's Note:
Author's Note: Mahal kong mga mambabasa, Una sa lahat, nais kong magpasalamat mula sa kaibuturan ng aking puso sa inyong walang sawang suporta at pagtangkilik sa kwentong ito. Ang inyong mga komento, pagbati, at pagbabalik-tanaw sa bawat kabanata ay nagbibigay sa akin ng labis na kaligayahan at inspirasyon upang magpatuloy sa pagsusulat. Ang kwentong ito ay hindi magiging ganito ka-makabuluhan kung hindi dahil sa inyo. Sa bawat pahina, ang inyong malasakit at pagpapahalaga sa mga karakter ay nagbigay ng buhay sa kwento. Lahat ng ito ay nagiging makulay dahil sa inyong pag-aalala at pag-unawa sa mga tema ng pagmamahal, pamilya, at pagtutulungan. Maraming salamat sa inyong patuloy na pagtangkilik. Hanggang sa susunod na kwento, nawa'y magpatuloy tayo sa paglalakbay ng mga kwentong nagbubukas ng puso at nagbibigay inspirasyon. Muli, maraming salamat at sana'y magpatuloy ang ating pagkakaibigan sa pamamagitan ng mga salita. Lubos na nagpapasalamat, Inday_Stories Morals Ang kwenton
Fate's Cruel Dance Chapter 119
Chapter 119Kinabukasan, maaga kaming gumising ni Ruby at Elias. Nagpasya kami na samahan siya ni Elias para sa check-up sa doktor. Excited kami dahil nais naming tiyakin ang kalagayan ng aking asawa at ng batang dinadala niya. Habang naghahanda si Ruby, hindi ko maiwasang mag-isip tungkol sa magandang balita na ibinahagi niya sa akin. Hindi lang ako magiging tatay ulit, kundi may bagong miyembro pa ng pamilya.Pumunta kami sa ospital, at nang makapasok kami sa clinic, agad kaming tinawag ng nurse. Kasama si Elias na masaya at excited na makakita ng doktor. Habang si Ruby ay nagpapa-checkup, hindi ko maiwasang magmasid sa mga ginagawa nila. Tahimik lang si Elias sa aking tabi, habang ang kanyang mga mata ay puno ng kuryusidad.Pagkatapos ng ilang minuto, dumating ang doktor at sinabi ang isang bagay na ikinagulat ko."Aerol, Ruby," sabi ng doktor, "Hindi lang isa ang baby na dinadala mo, kundi dalawa. Twins!"Habang naririnig ko ang mga salitang iyon, hindi ko agad matanggap. Dalawa?
Fate's Cruel Dance Chapter 118
Chapter 118Tinutok ko ang aking mata sa kanya, at nakita ko ang kaligayahan sa kanyang mga mata. "Ang pinakamahalaga, Ruby, ay yung magkasama tayo. Hindi ko na kayang mawalan pa ng ganitong buhay—ang buhay na puno ng pagmamahal at pagkalinga."Si Ruby ang naging ilaw ng buhay ko. Siya ang tumulong sa akin na baguhin ang mga maling pananaw ko. Siya ang naging katuwang ko sa lahat ng aspeto ng buhay—sa negosyo, sa pagpapalaki kay Elias, at sa lahat ng aspeto ng pagiging mag-asawa.Sa kabila ng lahat ng mga pagsubok na dumaan, ang pagmamahal namin ni Ruby ay naging matibay na pundasyon para sa aming pamilya. Hindi laging madali ang buhay, pero natutunan namin na magkasama, mas madali ang lahat. Ang bawat sakripisyo, bawat pagod, ay nagiging magaan dahil magkasama kami.Ngayon, habang nakaupo kami ni Ruby at tinitingnan si Elias na naglalaro sa sala, ramdam ko ang kabuuan ng buhay namin. Walang materyal na bagay na makakapantay sa kaligayahang nararamdaman ko ngayon. Si Ruby at Elias ang
Fate's Cruel Dance Chapter 117
Chapter 117Habang tinitingnan ko si Ruby, at ang anak namin na si Elias, ramdam ko ang kabigatan ng mga salitang iyon—ang lahat ng pagsubok, ang lahat ng sakripisyo na kami ay pinagdadaanan, ngunit sa kabila ng lahat ng iyon, alam ko na ang pinakamahalaga ay ang pamilya ko. Si Ruby, na hindi ko inisip na magiging kabuntot ko sa lahat ng laban ng buhay. Ang aming anak, si Elias, na hindi ko akalain na magiging pinagmumulan ng lakas ko sa mga oras ng pangangailangan.Minsan, iniisip ko kung paano kami nagsimula. Paano ba kami nagkakilala ni Ruby? Kung paano kami napadpad sa ganitong buhay na puno ng pagmamahal, sakripisyo, at pagtutulungan.Noong una, hindi ko inisip na magiging ganito kami. Nang una kong makilala si Ruby, hindi ko agad nakita ang lahat ng kahalagahan niya sa buhay ko. Isa siyang babaeng may sariling mundo, hindi nanghihingi ng kahit ano, at hindi madaling makuha ang atensyon. Nagsimula kami bilang magkaibigan, at unti-unti, nagbukas ang puso ko sa kanya. Hindi siya ka
Fate's Cruel Dance Chapter 116
Chapter 116Nasa buhay kami ni Aerol ang mga bagay na hindi kayang bilhin ng pera. May mga pagkakataon na naiisip ko kung gaano kahalaga ang bawat hakbang na ginagawa namin bilang mag-asawa at magulang. Ang pagiging magulang sa isang batang tulad ni Elias ay nagbibigay ng mas malaking kahulugan sa aming buhay. Hindi na kami nagmamadali; natutunan na naming tanggapin ang bawat hakbang at ang mga pagsubok na kasabay ng buhay."Masaya ako," sabi ni Aerol isang gabi habang nag-uusap kami sa sala. "Masaya ako na ang lahat ng ito ay nangyari. Hindi ko kayang maisip kung anong buhay ang mayroon tayo ngayon kung hindi tayo naging magkasama."Hindi ko alam kung paano ko sasagutin ang mga salitang iyon. Minsan, kahit gaano kahirap ang buhay, ang mga simpleng sandali ng kaligayahan ay sapat na. Ang mga simpleng yakap, ang pagtawa, ang pagkakasama sa araw-araw—lahat ito ay nagbibigay ng lakas sa amin upang magpatuloy. Ang tunay na kayamanan ay ang mga simpleng bagay na mayroon kami ngayon."Salam
Fate's Cruel Dance Chapter 115
Chapter 115 Habang tinitingnan ko si Elias na natutulog sa kanyang kama, hindi ko maiwasang magpasalamat sa lahat ng biyayang natamo namin. Minsan, mahirap paniwalaan kung paano mula sa simpleng pagkakakilala namin ni Aerol, nakarating kami sa puntong ito—isang masaya at buo na pamilya. Sa kabila ng lahat ng pagsubok, hindi kami nawalan ng pag-asa. Naalala ko pa noon, bago kami magpakasal, kung gaano kami kaligaya sa mga simpleng bagay. Madalas kaming maglakad-lakad sa parke, mag-kape sa isang maliit na kanto, at mag-usap ng mga bagay tungkol sa hinaharap. Hindi kami nagmadali. Pareho kaming nagnanais ng isang buhay na puno ng pagmamahal, hindi ng mga materyal na bagay. Si Aerol, kahit galing sa isang mayamang pamilya, ay hindi kailanman ipinagmalaki ang kanyang estado. Wala siyang pakialam sa mga materyal na bagay, ang mahalaga sa kanya ay ang pagmamahal at pagkakaroon ng magandang relasyon sa pamilya at mga kaibigan. Ang simpleng buhay na mayroon kami ay mas binigyan namin ng hal
Fate's Cruel Dance Chapter 114
Chapter 114 Ruby POV Habang nakaupo ako sa aming terasa, pinagmamasdan ang paglubog ng araw, hindi ko maiwasang magbalik-tanaw sa mga unang taon ng aming buhay ni Aerol. Minsan, naiisip ko kung paano nagsimula ang lahat. Kung paano kami nagtagpo sa isang mundong magkaibang-magkaiba, ngunit sa huli, nagtagumpay ang pagmamahal namin sa kabila ng lahat ng hadlang. Naalala ko pa noong unang beses kaming nagkita. Sa isang kasal ng isang kaibigan ko, si Aerol ay isa sa mga naging bisita. Hindi ko pa siya gaanong kilala noon. Siya ay tahimik, at may hindi matitinag na aura. Hindi ko maiwasang mapansin siya sa gitna ng maraming tao, dahil kahit na mayamang pamilya siya, hindi siya mayabang. Tila ba hindi siya interesado sa mga malalaking pag-uusap o social status. Siya’y isang lalaki na hindi nagpapakita ng kayabangan, kahit pa sa kanyang mga kasuotan o sa paraan ng pakikisalamuha sa iba. Noong magsalita siya sa isang maliit na grupo ng mga bisita, ang mga mata ng mga tao ay nagliwanag—
Fate's Cruel Dance Chapter 113
Chapter 113Pagkatapos ng araw na iyon, naglakad-lakad kami pabalik sa kotse, bitbit ang mga alaalang nabuo sa tabing-dagat. Nakita ko sa mga mata ni Ruby at sa ngiti ni Elias na mas lalo kaming nagiging maligaya sa mga simpleng araw na magkasama. Hindi na namin kailangan pang maghanap ng kaligayahan sa malalaking bagay. Ang kaligayahan ay nahanap namin sa bawat sandali ng pagkakasama at pagmamahal.“Nais ko lang sanang maging ganito lagi,” sabi ko sa kanya habang binabaybay ang daan pauwi. “Walang stress, walang takot, magkasama lang tayo.”“Hindi ko rin naisip na darating tayo sa puntong ito,” sagot ni Ruby. “Pero ngayon, alam ko na wala nang mas hihigit pa sa pagiging buo natin bilang pamilya. Walang mas mahalaga sa atin.”Pag-uwi namin, habang si Elias ay natutulog sa kanyang kwarto, kami ni Ruby ay nag-usap tungkol sa mga plano namin para sa hinaharap. “Mahal, siguro kailangan natin maglaan pa ng mas maraming oras para kay Elias,” sabi ko. “Gusto ko na maggrow siya na alam niyang
Fate's Cruel Dance Chapter 112
Chapter 112 Habang kami ay nagtutulungan sa mga gawain sa bahay, naramdaman ko na, sa kabila ng lahat ng pagod at pagsubok sa buhay, hindi na kami nag-iisa. Hindi ko na kailangang magsolo sa lahat ng laban. Kami ni Ruby, at si Elias, ay magkasama sa bawat hakbang, at sa bawat sandali. Habang natutulog si Elias, kami ni Ruby ay nag-uusap tungkol sa mga plano namin sa hinaharap, hindi na bilang mga indibidwal kundi bilang isang pamilya. “Mahal,” sabi ko, “ano kaya kung mas maglaan tayo ng mas maraming oras para sa ating sarili? Hindi lang sa trabaho o negosyo. Dapat tayong mag-focus sa magkasama tayo bilang pamilya.” “Tama ka,” sagot niya. “Ang mga sandaling ito, yun ang nagpapaalala sa atin na ang tunay na tagumpay ay hindi nasusukat sa materyal na bagay. Ang pagmamahal at oras na binibigay natin sa isa’t isa ang tunay na yaman.” Dahil sa mga simpleng bagay na ito, natutunan kong tanggapin na hindi ko kailangan maging perpekto. Wala nang mas hihigit pa sa kasiyahan ng magkasama kam
