I can't control my legs from shaking while my mind is going up and down. Umuwi ako ng weekend nang hindi nagpapaalam kay Mommy.
This is the first time I did this. Sembreak lang ako umuuwi pero dahil sa mga iniisip ko ay hindi ko na kayang patagalin pa ang mga tanong sa isip ko.
Mom has not arrived yet. Nasa kusina ako mula pa nang dumating ako kaninang lunch time. Ang sabi niya kahapon ay may pupuntahan siya at ngayon ang uwi niya.
Si Canary....
Bakit mayroon siyang picture na katulad ng sa 'kin? Did she sneak in my locker? Stalking my life? Before I could meet her? And why the hell she has a paper with my name na may penmanship na katulad na katulad ng sa akin?
Parang umiikot ang mundo ko pero pinipilit kong mag-focus sa mga bagay-bagay. Lalo akong maguguluhan kung pagsasabay'sabayin ko ang iniisip ko.
Hindi ako napakali. I stood up and went to my Mom's room. Hindi ko ugaling makialam ng gamit but this time I am so frustrated about everything. I don't know but instead of asking Canary, I feel like I should talk to my Mom first.
For the first time in my life, I doubt my existence.
My Mom never mentioned anything about my Dad. Ang sabi niya lang ay namatay ito sa aksidente. And since he came from a wealthy family, may naiwan parte ng mana para sa aming mag-ina. I never questioned my Mom about it because I always thought it was a painful experience, that it may hurt her if I discussed it with her.
Hindi raw sila kasal kaya apelyido niya ang gamit ko. She never brought up the topic. Yung picture na mayroon ako ay binigay niya no'ng elementary ako dahil iyak ako nang iyak kasi hindi siya sumasagot. I was really frustrated that time dahil may family event. Binigay niya 'yon dahil muntik na akong maglayas at a very early age.
Nanginginig kong binuksan ang cabinet ni Mommy. Wala naman akong nakitang kakaiba roon. Usual files that she kept. Inisa-isa ko iyon pero wala akong nakitang bahid ng papel o anumang related sa Daddy ko.
I sighed. Maybe what I am doing is wrong. Maybe I should ask Canary. Inilabas ko ang picture na nasa bulsa ko at tinitigan iyong mabuti.
"You are me, right?" kausap ko sa batang karga ng daddy ko. My Dad was a bit younger in the picture, but he looked fortyish. Hindi malinaw ang kuha pero nakatatak na sa isip ko ang mukha niya. Maybe he's at his sixty now, if only he did not die.
Binuksan ko pa ang ilang drawers pero wala talaga akong nakita. Andoon pa rin ang mga damit ko nung baby ako na may nakaburdang Alice sa gilid. My Mom really loves me that much. Isinara ko ang drawer at napasandal ako sa cabinet.
"What took you home?"
Napasinghap ako nang marinig ang boses ni Mommy. I was too preoccupied I didn't notice she is already here. Nakangiti siya habang nakapameywang sa pintuan ng kuwarto niya.
"Are you going to surprise me? You screwed up," natatawa niyang pahayag at lumapit siya sa akin.
Hindi ako makangiti nang maayos dahil sobra ang kaba sa dibdib ko. Niyakap niya ako nang mahigpit.
"May problema ba, anak?"
Nakita niya ang picture na hawak ko at kinuha iyon. Kumalas siya sa pagkakayakap sa akin.
"You miss, Daddy?" tanong niya sa akin.
Mabilis akong umiling. "No. No. I mean..."
Ibinalik niya sa akin ang picture. "What took you home?" Inayos niya ang buhok ko at hinila ako paupo sa kama.
Napatungo ako sa halo-halong emosyon na nararamdaman ko, habang hawak ang nag-iisang picture ng Daddy ko. Nagtatalo ang isip ko kung ano ba ang dapat kong sabihin kay Mommy.
Should I tell her about what I discovered? Or should I just talk to Canary?
"Alice? If something's bothering you, tell me," untag ni Mommy.
Lalo akong na-pressure.
Think, Alice.
"Jace told me you an expensive car has been visiting you for the last months. Andito rin siya no'ng birthday mo. May I know who is that?" tanong ko.
Saglit na natigilan si Mommy pero agad din siyang ngumiti. "Jace is a bit chismoso pala, ano?"
"Concern lang po siya."
"Okay," aniya at itinaas niya ang dalawang kamay. "Ayaw ko sanang sabihin sayo but he's my classmate from elementary and... gusto niyang manligaw."
Nanlaki ang mga mata ko. Napalitan ng excitement ang kaba ko. "For real?!"
Mom sighed. She pinched my nose. "Ayaw ko kasing ma-jinx eh. Iyon lang ba ang iniuwi mo dito?"
Marahan na lang akong tumango. Buo na ang loob ko na si Canary ang tatanungin ko.
"I'm fine here, okay? Huwag mo akong masyadong intindihin. If you need money and wants to go shopping, magsabi ka lang, anak," aniya.
"No. I don't want to spend with unnecessary things," sagot ko.
Mom hugged me so tight. "Always remember that I love you, okay?"
Pagkatapos kong puntahan ang Psychology professor namin last sem ay tinext ko si Via kung nakita niya ba ang hinahanap ko. She called me and told me she's absent today because something happened.Nag-ikot ako sa mga parte ng university na madalas niyang tamabayan.Naabutan ko si Canary sa student lobby na abala sa pagsusulat. Nag-angat siya ng tingin nang marinig niya ang takong ng sapatos ko pero agad din siyang tumungo at ipinagpatuloy ang ginagawa niya."Naiwan mo sa cafeteria," pahayag ko at inilapit sa mukha niya ang notebook na naiwan niya sa cafeteria.Hindi naman siya nagulat. Tiningnan niya ako at inabot ang notebook. Ilalagay na sana niya iyon sa bag niya nang tila natigilan siya habang pinagmamasdan ito.
"Daphne's father is a plunderer and her mother's a murderer," pahayag sa akin ng roommate kong si Lila habang nagbabasa ng maga news and comments sa social media.Lalong sumakit ang ulo ko. Hindi na ulit tumawag sa akin si Via mula nang i-cancel ko ang mga tawag niya. Hindi rin siya sumasagot sa text o sa chat. I hurt her and Canary hurt her. Sigurado akong galit na galit siya ngayon.Kalat na sa buong university ang balita sa tatay na iyon ni Via. Marami na ang nadadawit sa issue. Nauungkat na rin ang mga kasamaan ng mga nasa posisyon ngayon at dating administrasyon.But what shocked me most is the news about her Mom. Sila pala ang may-ari ng ospital kung saan naka-admit noon ang mama ni Canary. Kaya pala mabilis kaming nakakahagilap ng impormasyon. And that hospital is on fire becaus
Hindi ako mapakali habang hinihintay si Leif sa loob ng coffee shop. Ngayon na lang ulit kami magkikita, mula nang magkasagutan kami ni Canary sa lobby.Tuliro ang isip ko. Lalo akong hindi nakatulog. Hindi ko alam kung sino ang dapat kong kausapin. Hindi na ako makapag-isip nang matino. Sa totoo lang ay nawawalan na rin ako ng gana kumain.Wala akong mapagsabihan ng mga tumatakbo sa isip ko. Wala akong mapili na puwedeng pagkatiwalaan. Hindi ko masabi kay Lila na ako ang nasa picture. Ilang beses kong pina-confirm sa kanya kung totoo ba ang sinasabi niya.If that is the case, then Leif is my brother? Pero kung totoo ang sinabi niya na si Canary ang nasa picture, sila ang magkapatid? Iyon ba ang dahilan kung bakit bigla silang naging close?
Tahimik ang loob ng sasakyan habang nilalakbay namin ang daan papunta sa bahay namin. Walang makapagsalita sa amin ni Leif. He is probably thinking the facts I told him. We decided to meet my Mom because I know she's the only person who really knows the truth, aside from Leif's Dad.Leif telling me that he likes me, hit the rock bottom of my emotion. I've been feeling the same. Dahil ba iyon sa lukso ng dugo? Ngayon ko lang din na-realize na mas nakakabaliw ang katotohanang iyon. I've been admiring him since day one, and I'm sure it is not something brotherly."Does your Dad already know about Canary?" basag ko sa katahimikan. Dahil kung alam na iyon ng dating presidente, siguradong may kalinawan na ngayon ang lahat."I know he's been meeting someone secretly five years after my Mom di
"Mommy," halos pabulong kong tawag. Nagmamadali akong bumaba ng sasakyan, hindi ko na hinintay pa si Leif.Binuksan ko ang pintuan. They were sitting on the couch. Magkatabi si Canary at ang Daddy ni Leif, while Mom is on the opposite side. Napalingon sila sa akin nang magsalita ako, maliban kay Canary.Dahan-dahan akong naglakad palapit sa kanila. I could sense the tension inside the house. I feel like my chest is going to explode anytime soon. Nanlalamig ang mga kamay ko. Ni ayaw kong makita ang mukha ni Canary."What are you doing here?" Mr. Soldevilla asked. Kasunod ko na si Leif. I looked at him. He doesn't look apologetic but rathet he looks so mad and confused."How about you? What are you doing here?" baliktanong ni Leif. Naka
Governor Gabriel Lopez, governor of Cebu, is charged guilty with the crime of plunder under Republic Act 7080.Former President Alexander Soldevilla is on fire following the case of Mr. Lopez, as one of the men behind the collapse of the Lung Hospital in Batangas two decades ago.Dr. Marina Lopez' hospital, FilCare Medical Center, is under investigation for numerous unexplained death of unfortunate patients.Arturo University suddenly removes scholarship programs.Governor Gabriel Lopez's only child dies at eighteen, found hanging from the ceiling of rented apartment."I can't believe this is happening!" Lila exclaimed. Hindi siya mapakali
"Waiting for someone?"Napalingon ako sa tanong na iyon. Wala naman akong katabi at wala namang ibang tao sa labas ng I.T room kundi kaming dalawa. Mag-a-alas siyete na rin kasi ng gabi."There's only one guy and one girl inside the I.T room. What do you think they might be doing?" medyo iritable niyang tanong. He didn't even spend a glance on me. Base sa suot niya, hindi siya dito nag-aaral. He is from another well-known university na malapit lang din dito. May bitbit siyang baseball bat na kanina niya pa tinutuktok sa sahig.Sandali, nakipag-away ba siya? May karumihan ang uniform niya. Noon ko napansin na may band aid na nakatapal sa kanang pisngi niya."Yes, I was in a little mess a while ago," he said. He finally looked at me and smiled. "Hindi ka ba marunong magsalita? It's been what? An hour ago since you sit there. Bagong girlfriend ka ba ni Leif?"I almost choke hearing what he said. Bagong girlfriend? Ni Leif? He meant, Leif Sodevilla? Na
"Just give me the questionnaire. Ibabalik ko rin sa 'yo bukas na may sagot na. I don't have much time for an interview," ani Canary. Gusto kong magngitngit sa inis. Halos isang oras akong naghintay sa kanya sa cafeteria at iyan ang mga salitang ibinungad niya sa akin. Ngayon ko lang siya ulit natagpuan at kinailangan ko pang makiusap sa kaklase niya na kitain ako dito. "Our thesis requires an interview," kalmado kong sagot habang nakaupo at hawak ang papel at recorder. Nakatayo siya sa harapan ko habang may bitbit na mga folders. "Fake it," sagot niya. "What?" iritable kong tanong. "Just make a fake interview. I don't care how you'll do it but fake it. Marami akong ginagawa. I can't sit here for an interview. Ilang minuto na ang nasasayang sa oras ko," seryoso niyang sagot habang diretsong nakatingin sa akin. Napapikit ako sa inis. "Do you think gusto kong mag-aksaya ng oras para kausapin ka? If not for the grades, I will not-"
Governor Gabriel Lopez, governor of Cebu, is charged guilty with the crime of plunder under Republic Act 7080.Former President Alexander Soldevilla is on fire following the case of Mr. Lopez, as one of the men behind the collapse of the Lung Hospital in Batangas two decades ago.Dr. Marina Lopez' hospital, FilCare Medical Center, is under investigation for numerous unexplained death of unfortunate patients.Arturo University suddenly removes scholarship programs.Governor Gabriel Lopez's only child dies at eighteen, found hanging from the ceiling of rented apartment."I can't believe this is happening!" Lila exclaimed. Hindi siya mapakali
"Mommy," halos pabulong kong tawag. Nagmamadali akong bumaba ng sasakyan, hindi ko na hinintay pa si Leif.Binuksan ko ang pintuan. They were sitting on the couch. Magkatabi si Canary at ang Daddy ni Leif, while Mom is on the opposite side. Napalingon sila sa akin nang magsalita ako, maliban kay Canary.Dahan-dahan akong naglakad palapit sa kanila. I could sense the tension inside the house. I feel like my chest is going to explode anytime soon. Nanlalamig ang mga kamay ko. Ni ayaw kong makita ang mukha ni Canary."What are you doing here?" Mr. Soldevilla asked. Kasunod ko na si Leif. I looked at him. He doesn't look apologetic but rathet he looks so mad and confused."How about you? What are you doing here?" baliktanong ni Leif. Naka
Tahimik ang loob ng sasakyan habang nilalakbay namin ang daan papunta sa bahay namin. Walang makapagsalita sa amin ni Leif. He is probably thinking the facts I told him. We decided to meet my Mom because I know she's the only person who really knows the truth, aside from Leif's Dad.Leif telling me that he likes me, hit the rock bottom of my emotion. I've been feeling the same. Dahil ba iyon sa lukso ng dugo? Ngayon ko lang din na-realize na mas nakakabaliw ang katotohanang iyon. I've been admiring him since day one, and I'm sure it is not something brotherly."Does your Dad already know about Canary?" basag ko sa katahimikan. Dahil kung alam na iyon ng dating presidente, siguradong may kalinawan na ngayon ang lahat."I know he's been meeting someone secretly five years after my Mom di
Hindi ako mapakali habang hinihintay si Leif sa loob ng coffee shop. Ngayon na lang ulit kami magkikita, mula nang magkasagutan kami ni Canary sa lobby.Tuliro ang isip ko. Lalo akong hindi nakatulog. Hindi ko alam kung sino ang dapat kong kausapin. Hindi na ako makapag-isip nang matino. Sa totoo lang ay nawawalan na rin ako ng gana kumain.Wala akong mapagsabihan ng mga tumatakbo sa isip ko. Wala akong mapili na puwedeng pagkatiwalaan. Hindi ko masabi kay Lila na ako ang nasa picture. Ilang beses kong pina-confirm sa kanya kung totoo ba ang sinasabi niya.If that is the case, then Leif is my brother? Pero kung totoo ang sinabi niya na si Canary ang nasa picture, sila ang magkapatid? Iyon ba ang dahilan kung bakit bigla silang naging close?
"Daphne's father is a plunderer and her mother's a murderer," pahayag sa akin ng roommate kong si Lila habang nagbabasa ng maga news and comments sa social media.Lalong sumakit ang ulo ko. Hindi na ulit tumawag sa akin si Via mula nang i-cancel ko ang mga tawag niya. Hindi rin siya sumasagot sa text o sa chat. I hurt her and Canary hurt her. Sigurado akong galit na galit siya ngayon.Kalat na sa buong university ang balita sa tatay na iyon ni Via. Marami na ang nadadawit sa issue. Nauungkat na rin ang mga kasamaan ng mga nasa posisyon ngayon at dating administrasyon.But what shocked me most is the news about her Mom. Sila pala ang may-ari ng ospital kung saan naka-admit noon ang mama ni Canary. Kaya pala mabilis kaming nakakahagilap ng impormasyon. And that hospital is on fire becaus
Pagkatapos kong puntahan ang Psychology professor namin last sem ay tinext ko si Via kung nakita niya ba ang hinahanap ko. She called me and told me she's absent today because something happened.Nag-ikot ako sa mga parte ng university na madalas niyang tamabayan.Naabutan ko si Canary sa student lobby na abala sa pagsusulat. Nag-angat siya ng tingin nang marinig niya ang takong ng sapatos ko pero agad din siyang tumungo at ipinagpatuloy ang ginagawa niya."Naiwan mo sa cafeteria," pahayag ko at inilapit sa mukha niya ang notebook na naiwan niya sa cafeteria.Hindi naman siya nagulat. Tiningnan niya ako at inabot ang notebook. Ilalagay na sana niya iyon sa bag niya nang tila natigilan siya habang pinagmamasdan ito.
I can't control my legs from shaking while my mind is going up and down. Umuwi ako ng weekend nang hindi nagpapaalam kay Mommy. This is the first time I did this. Sembreak lang ako umuuwi pero dahil sa mga iniisip ko ay hindi ko na kayang patagalin pa ang mga tanong sa isip ko. Mom has not arrived yet. Nasa kusina ako mula pa nang dumating ako kaninang lunch time. Ang sabi niya kahapon ay may pupuntahan siya at ngayon ang uwi niya. Si Canary.... Bakit mayroon siyang picture na katulad ng sa 'kin? Did she sneak in my locker? Stalking my life? Before I could meet her? And why the hell she has a paper with my name na may penmanship na katulad na katulad ng sa akin? Parang umiikot a
"How's your project going?" tanong ni Via sa akin.Kakatapos lang ng prelims kaya hindi kami masyadong nagkikita. Pareparehas kaming busy. Binigyan naman kami ng deadline ni Canary. Tapos na naman kami ni Leif, aayusin na lang niya.Sa totoo lang ay parang slam book ang pinasagutan ni Canary, yun nga lang ay related lahat sa view ng tao tungkol sa recognition at reward."Inaayos na lang. Kamusta ang exam?" balik tanong ko. Malalim ang mga mata niya pero mukha namang nakakahinga pa siya ng ayos.Ngumiti si Via. Pagkatapos ay unti unting tumawa. "Guess what? Ang dami kong sure na tamang sagot! The trick Canary suggested worked!"Ngayon ko lang napansin na hindi nga siya amoy vanilla. S
"The final question is, how do you know you deserve to be rewarded and how do you know you deserve the recognition," pahayag ni Leif.Ito na ang huli naming pagkikita. Sa limang araw na magkausap kami ay naging komportable na ako kasama siya. Alam kong marami ang nagtataas ng kilay sa amin pero hinahayaan ko na lang. Ang sabi naman ni Leif ay walang problema.Marami akong nalaman sa kanya at sa pamilya niya, lalo na sa Daddy niya na dating presidente. He is someone you can be proud of. At nakikita kong may mga bumabatikos man sa tatay niya noon ay nananatiling mataas ang pagtingin niya dito.The funniest part for the last four days was when he ordered food for the two of us. Um-order siya ng fried chicken, at hindi ako nahiyang sabihin na allergic ako doon. Nagulat siya dahil parehas d