Mag-log inShare
CHAPTER 45.1
Huling Na-update:
2024-10-29 19:42:56Pain and confusion
I couldn't move my body. I couldn't feel anything as if my body was numb enough to feel nothing. Parang naging manhid ang buong katawan ko sa nalaman. Masakit ang ulo at katawan ko dahil sa nangyari pero mas masakit ang nararamdaman ko sa puso.I shed my tears running down to my cheeks and I couldn't help but sob. I feel like I was torn apart because of everything they said to me earlier as soon as I woke up from comatose.All I could feel was pain and confusion. Parang sasabog ang ulo ko dahil sa mga sinabi nila.I was comatose for six months after being involved in a car accident six months ago. And here I am, laying in my hospital bed, confused and don't know what to do because I can't remember anything!"Mommy, call the doctor!" my sister said, panicking as soon as I woke up.Sumunod agad si Mommy kasama si Lola. Lahat ng tao sa paligid ko ay nag-aalalang nakatingin sa'kin habang ako'y lito habang nakatingin sa kanila dahil hindiKaugnay na kabanata
Faded Memories (Isle Esme Series #1) CHAPTER 45.2
Nang makaalis ang nga tao at kaming dalawa na lang ang natira ay umupo siya sa hospital bed ko. There's still a little distance between us."So, may I know who you are in my life?" I asked, looking at him. "I mean, kanina ka pa nasa tabi ko and you even hugged me when you saw that I was awake earlier. You might be so important to me to act like that."He cleared his throat. "I-I don't want force you now. Hindi pa magaling ang sugat mo sa ulo."Tumaas ang gilid ng abi ko. "Pagpapakilala ka lang naman," usal ko. Marahan akong ngumiti sa kanya. Nag-iwas siya ng tingin kaya sinilip ko ang mukha niyang nakayuko."Seriously? You're not going to talk?" giit ko sa kanya."I want to... but I don't want you to hurt. Ang sabi ng doctor it might be risky for your health pag may mga bagay o sabihin ako na magpaalala sa'yo. Hindi ka pa magaling, Ava!"Nagulat ako sa medyo pagtaas ng boses niya. "Wala naman akong maramdaman na kakaiba sa'kin ngayon, Blake," sambit ko sa pan
Faded Memories (Isle Esme Series #1) CHAPTER 46.1
FiancéWeeks passed since I woke up and for now everything seems okay to me. Okay na ang mga vitals ko kaya tuloy-tuloy na ang paggaling ko. Next week pwede na akong ma-discharged at umuwi.For the passed weeks that I've been staying here in Hospital, I got to known my friends here in Isle Esme. Lagi nila akong binibisita pag hindi sila mga busy. Because of that I've got to know myself more. Hindi rin ako nabo-bored dahil they keep me occupied. Masaya na ako kahit papaano dahil ramdam ko naman na close talaga ako sa kanila. That's the first thing that I've noticed. I can't remember them but my heart feels better when I'm with them. It just feels right to be with them."Let me," rinig kong sambit ng isang lalaki.Nagtaas ako ng tingin sa kanya. Siya ang kumuha ng coke ko sa bending machine. May cast pa kasi ang kanang kamay ko at hawak ko ang cellphone sa isang kamay."Here," aniya bago inabot ang coke ko.Ngumiti ako bago binulsa ang cellphone at kinuha ang coke sa kamay niya. "Salama
Faded Memories (Isle Esme Series #1) CHAPTER 46.2
Kaya gusto ko nang bumalik ang alaala ko sa lalong madaling panahon. The doctor said, don't pressure myself to return my memories because it might be risky to me. Malaking surgery ang nangyari sa ulo ko at baka may mangyaring masama sa'kin kung magtri-trigger agad ang alaala ko.Ayoko namang mangyari 'yon. I'm lucky that I'm still alive right now. Sobrang laki ng natamo kong sugat mula sa aksidente at hindi biro 'yon.I just want to remember everything as long as I can, so I may not be confused anymore. Ang hirap kasi ng ganito. Hindi mo alam kung anong meron sa'yo."I cooked you some food. Kumain ka na," sabi ni Blake nang nakapasok kami sa kwarto ko.Napangiti ako nang makitang may mga pagkain nga sa table ko. Mabilis akong pumunta doon at umupo. "Oh, yes!" I exclaimed out of enjoyment. There's a lot of food here! Adobong baboy at may prutas din."I wanted to baked you some dessert like cream cheese because you like that. Naisip ko na sa susunod na lang dahil k
Faded Memories (Isle Esme Series #1) CHAPTER 47
JealousA smile plastered on my lips when I saw my friends went inside my room with a big smile on their faces."Ava!" they said in chorus as they walked towards me."Napaaga yata kayo," ani ko."Of course! We will have our bonding together!" April giggled.Pansin ko rin na may dala silang mga prutas at si Althea ang naglagay no'n sa tablet ko kung nasaan si Blake na nagliligpit ng kinainan ko.Sa susunod na araw na 'ko madi-discharged at makakauwi na rin ako sa wakas. Boring na boring na ako dito sa Hospital.Kath pointed out Blake using her finger. "Kaya ikaw Blake, you should leave us alone here now. Kami nang bahala kay Ava," aniya. "no boys allowed."Napailing na lang si Blake. "Don't worry, I have a meeting right now." "Oh, that's good!"Kahit nakangisi ay pumunta sa'kin si Blake. "I'll go now. Babalik ako mamayang six."Ngumiti ako. "Okay."He kissed my forehead. "Take care," He said, softly.Tumango lang ako bago niya kinuha ang dalang itim na blazer na nasa sofa. Sinuot niya
Faded Memories (Isle Esme Series #1) CHAPTER 48
HimIsang linggo na ang lumipas nang ma-discharged ako sa hospital. Halos walong buwan din akong nasa Hospital at wakas ngayon ay nakauwi na ako! I've been staying in the house were Blake and I lived together.Noong una, ayaw ni Blake na dito ako mag-stay. He wants me to live in my parents because it'll maybe uncomfortable for me to live with him this time. I can't remember anything about him but I refused that. Napag-usipan ko na na mas maganda 'to kahit na medyo awkward sa pakiramdaman ko. If I want to remember him, I should be with him. Maganda 'yon para mas madali ang pagbalik ng alaala ko.Nabasa ko kasi sa internet na maganda kung mag-i-stay ka sa taong mahal mo para magkwentuhan o mabalikan niyo 'yong mga pinagsamahan niyo dati na hindi mo maalala. I think that's a great idea because Blake is the one who's suffering the most right now. Sa sampung taon na pagkakawala ng memorya ko, siya ang pinakana-apektuhan nito.Hindi lang halos, lahat ng pinagsamahan n
Faded Memories (Isle Esme Series #1) CHAPTER 49
Starting againPeople said, you should be happy because you woke up everyday and see your loved ones. Maging masaya tayo dahil nandiyan pa sila sa tabi natin, dahil hindi natin alam kung anong mangyayari kinabukasan o sa susunod na araw.Maybe we're happy because they were here beside you, but until then? Hanggang kailan sila nandito sa tabi natin? We'll never know.That's why you should be happy every single day you spent your time with the your family, friends, and even your lover. Dahil hindi natin alam kung hanggang saan natin sila makakasama.That's what I thought every day for the passed months now. It's been two months but my memories didn't have any progress kung babalik pa ba ito o hindi. Halos lahat nasabi na sa'kin kung anong nangyari sa sampung taon na hindi ko maalala.Ang problema nga lang, hindi pumapasok 'yon sa utak ko. Hangang ngayon, ni isang katiting mula sa sampung taon na nawala sa'kin ay hindi ko pa rin maalala. I thought it may takes
Faded Memories (Isle Esme Series #1) CHAPTER 50
Photo album"What did you just say?" nakakunot ang makapal niyang kilay habang nakatingin sa'kin na tila nalilito.Hindi nawala ang ngiti ko sa labi. "Ang sabi ko, dito ka na matulog sa kama. Tabi tayo," ulit ko sa sinabi.Gusto kong matawa sa reaksyon niya. He just staring at me, confused and shock. Nakaawang ng kaunti ang mapula niyang labi habang nakatunghaw sa'kin.Kadarating lang niya mula sa trabaho niya at nagkumukuha ng damit sa closet namin. It's already 11 PM when he came back from work. Patulog na ako."Are you sure?" mahinang wika niya. Naniniguro.Tumango ako. "Yes, Blakey!" Sumilay ang isang matamis na ngiti sa labi niya. "Okay. I'll just take a shower."Tumango ako ulit bago siya pumasok sa banyo. Humiga akong muli sa kama at nagbalot ng comforter dahil malamig. Hindi ko alam na nakatulog pala ako. Nagising na lang ako nang may maramdaman akong humiga sa tabi ko.Humarap ako sa kanya na malumanay ang mata. I saw him quietly laying himself in the bed."Sorry, I woke you
Faded Memories (Isle Esme Series #1) CHAPTER 51
CookiesTumayo ako bago binuksan ang refrigerator namin. Kagaya ng sinabi sa video, kumuha ako ng dalawang itlog, two butter, vanilla extract, all purpose flour, brown sugar, white sugar and thank God! May chocolate kisses pa kami sa ref. Nilagay ko ang cellphone sa kitchen counter para masundan ko nang maayos ang recipe sa video. Hindi pinakita sa video kung ilang cups ba ang kailangan. Bale ang ginawa ko ay tinantsa ko na lang based sa video na napanood ko. Titikman ko na lang mamaya kung masarap o hindi bago i-bake 'to sa oven. I transferred the mixed of chocolate kisses and eggs to all purpose flour and then mixed again to fully combined. Nang makitang okay na ang ginawa ko kumuha ako nang kaunti bago tinikman 'yon. Napangiti ako ng malasahang okay naman ang lasa.Kinuha ko ang halft sheet pan bago maingat na tinantsa ang cookie dough at nilagay 'yon doon. Since wala kaming ice cream scope kagaya ng nasa video, I used spoon to make them equally. After that, I put it in the oven w
Pinakabagong kabanata
Faded Memories (Isle Esme Series #1) EPILOGUE
WakasI'm happy with life. I have a family who supported me through everything. My life was just simple before. To have a nice and meaningful teenage. To have a girlfriend who loves me because that's what we explored our teenage years. Kaya noong makilala ko si Alison, masaya ako.Minahal ko si Alison, alam 'yon ng lahat. Halos lahat kaya kong ibigay sa kanya mag-stay lang siya sa'kin. She's my first girlfriend, so my heart can't accept the truth when she cheated on me.My heart broke into pieces when she broke up with me. After two years, she just forget everything we've been through together. Hindi ko matanggap na may mahal na siyang iba. Halos mabaliw ako noong dahil doon.I keep telling to myself, that maybe this is my fault why she broke up with me. Maybe she find me boring. Dahil ang sabi sa'kin nila Mama at Papa, kung mahal ka ng tao, mag-i-stay siya sa tabi mo kahit anong mangyari.That's why I keep asking myself when I can found a woman who'll love me the way that I do. Kasi
Faded Memories (Isle Esme Series #1) CHAPTER 60
EternallyI smiled widely as I hide my gift for him this New Year. Nilagay ko 'yon sa pinaka-ilalim sa loob ng maleta ko bago sinarado 'yon. Kinuha ko na ang damit na susuotin para mamaya. Lumabas ako nang kwarto namin at nakita siyang nagluluto ng hapunan namin. Lumingon diya sa kin bago ngumiti.He raised his thick eyebrows. "Today is New Year's Eve. Handa na ko sa regalo mo."Ngumiti lang ako. "Later, you're find out, blakey-baby," sambit ko. "bababa lang ako para sa reservation natin mamaya."Tumango lang siya at nagpatuloy sa ginagawa. I went outside our unit. Dumiretso ako sa sa staff ng hotel. "Is everything's okay for laters event?" tanong ko sa staff ng Hotel.She nodded her head. "Yes, Ms. Aragon. Everything is settled now. You can visit the place if you want to check."Ngumiti ako sa kanya. "Thank you!"Nagpa-reserve ako para sa labas kami ng Hotel magce-celebrate ng New Year. Sinamaan ako ng staff sa lugar para mamaya. Pumunta kami sa isang open place ng Hotel.Napaka-natu
Faded Memories (Isle Esme Series #1) CHAPTER 59
Right timeKinabukasan, nagising akong masakit ang katawan. I groaned when I feel so sore right now. I can't even moved my legs because it hurts a lot.Napabangon ako sa kama. Blake was still sleeping peacefully. Nakatagilid siya sa pwesto ko. I bit my lower lips, when I try to stand up. Dahan-dahan ay inangat ko ang sarili. Luckyly, I was able to stand up and walk. Kaya kong maglakad, kaya lumakad ako nang dahan-dahan papunta sa banyo. Masakit nga lang pero kaya ko namang i-handle. After I pee, bumalik ako sa kama namin.Nakita kong kakagising lang ni Blake. When he noticed I can't walk properly, he eventually went towards me."Are you okay?" He asked. Worried was written on his face while his he put his hand on my waist and other hand on my shoulder."M-masakit ng kaunti, pero kanya ko naman," sagot ko nang nakangiwi.Mabilis niya akong binuhat sa mga bisig niya at dinala sa kama. He carefully put me on our bed. Para akong babasagin na bagay at ingat na ingat siya sa paglagay sa'ki
Faded Memories (Isle Esme Series #1) CHAPTER 58
GiftFrom Galway, we went to Cork to celebrate Christmas there. Mag-stay kami sa The River Lee Hotel. Soothing understated décor adorns these spacious and luxuriously appointed air-conditioned rooms, which feature complimentary Wi-Fi, 55’’ HD LED Television, super-comfortable king-sized bed and Single bed dressed in crisp white linen and sumptuous duck down duvets, a spacious bathroom with a separate shower and bath. Our rooms also have their own seating area, tea and coffee making facilities, 24-hour room service and a comfortable workspace. "Ang daya naman!" reklamo ko habang tinapon ang baraha sa lapag.Ngumisi siya. "Anong madaya? Malas ka lang talaga, Pandak!" humalakhak siya pagkatapos kinuha ang lipstick ko. "come here."Sumimangot ako bago tinukod ang dalawang kamay at nilapit ang mukha sa kanya. Mariin kong napikit ang mata dahil sa lipstick na dumikit sa balat ko. He drew a large circle on my cheeks.Malakas ko siyang hinampas sa braso. "Ang daya mo talaga! Isang guhit lang,
Faded Memories (Isle Esme Series #1) CHAPTER 57
TogetherWalang humpay kong hinampas siya sa dibdib. "I-I thought you're not coming!"He quickly grabbed my hand, pulled me closer to him and hugged me. "I'm sorry," malumanay na wika. "stop crying, please?"Humikbi-hikbi ako habang umiiyak sa dibdib niya, hindi alintala ang lamig na nararamdaman dahil nasa pinto pa kami nang apartment. He carefully caressed my hair. "I am so sorry, baby," He whispered.I continue sobbing. Para na akong nabaliw sa isip na hindi siya makakapunta tapos kanina pa pala siya nandito. Dahan-dahan niya akong inalalayan sa loob ng apartment.Diretso kami sa kusina at nilapag niya ang cake kasama ang bouquet of tulips. Suminghut-singhot pa ako habang kinukusot ang mga mata na nakatingin sa kanya. He opened the box of cake and put it in front of me. Sinindihan niya rin ang kandila bago umupo sa tabi ko."I-I you're really not coming..." umiiyak pa rin ako na parang bata sa harapan niya. "sobra akong excited na magkita tayo ulit. I tried to understand you when y
Faded Memories (Isle Esme Series #1) CHAPTER 56
DisappointedKumain ako ng breakfast at nang sumapit ang ala-una ng hapon ay magpalit ako ng damit para mag-shopping. Since we're going to celebrate Christmas and New Year here, I'll just buy a gift for him.Malamig sa labas dahil sa snow kaya nagsuot ako ng makapal na damit. I grabbed a taxi to go to the mall. Nang makarating sa Mall mabilis akong nagikot-ikot. I also buy clothes and gift souvenirs to my family and Blake's family. Syempre, nabili rin ako ng mga regalo ko para sa mga kaibigan at ina-anak ko sa kanila.Malawak ang ngiti sa labi ko habang dala-dala ang mga pinamili ko nang tumunog ang cellphone ko. Mula sa bulsa ay sinagot ko ang tawag ni Blake."Hey," masiglang sambit ko. "just call me when you're already here.""Pandak, 'yon ang dahilan kaya ako tumawag," Mahinang wika niya.Kumunot ang noo ko habang naglalakad sa mall. "Bakit?"Natigilan siya sandali sa kabilang linya. Tila ba may gustong sabihin sa'kin. "Eh, kasi...""Kasi?"He sighed. "I can't go there today."Ako
Faded Memories (Isle Esme Series #1) CHAPTER 55
IrelandHuminga ako nang malalim bago sumandal sa swivel chair ko sa office. Nihilot ko ang sintido bago ko narinig na may pumasok sa loob ng office ko. Then, I saw my secretary, Mich, walking inside my office with a glass of pineapple juice on her hand."Here's your juice, Ma'am Ava," She said, smiling.She put down my juice on my table and leave my office immediately. Uminom ko ang pineapple juice bago pinagpatuloy ang ginagawa. Nang matapos ako sa lahat ginawa ay ngayon ko lang naramdaman ang pagod. It's already dark outside but I can still see how beautiful the one of the most beautiful cities in Ireland, Dublin.Mula sa kinauupuan ko, kitang-kita ko kung gaano maganda ang Samuel Beckett Bridge. I can see how the lights of this city looks more beautiful tuwing sasapit ang gabi. Cobblestone streets abound, adding to the city's charm, it made me calm.Tamang-tama na lang na dito natayo ang Hotel namin. It's one of best spots here in Ireland. Where you
Faded Memories (Isle Esme Series #1) CHAPTER 54.2
Nagising ako kinabukasan dahil sa sikat ng araw na tumama sa mukha ko. Bumangon ako para hanapin si Blake at nakita ko siya na papasok nang kwarto namin. He's wearing a maong pants and blue polo shirt. Kitang-kita ko tuloy ang muscles niya na naiipit dahil sa polo na suot.Magulo pa ang buhok niya at may hawak siyang tray na may laman na gatas at toasted bread. I also noticed that I'm now wearing my black lace panty and his long sleeve that he wore last night. Wala akong bra kaya alam kong kita ang dibdib ko dahil sa manipis niyang long sleeve."Good morning," He said as he sat down beside me. "kain ka muna nito tapos baba na tayo sa buffet dahil nandoon sila Papa."Inom ko ang gatas. "Okay," sagot ko bago kinagatan ang toasted bread. Napangiwi ako dahil kulang sa'kin 'to. Humalakhak siya nang mapansin ako. "Kulang?" He asked, laughing."Wala na bang mas masarap pa dito?" sumimangot ako. "hindi naman nakakabusog 'to, Blake!"Tumaas ang gilid ng labi niya. Tila ba may iniisip na kakaib
Faded Memories (Isle Esme Series #1) CHAPTER 54.1
ContentedAs soon as we entered our room, his lips crashed into mine. My body was pressing against the door as his kissed became aggressive. Naging malikot ang mga kamay niya at agad na sumapo 'yon sa dibdib ko.Kahit na nakasuot pa ako ng dress ay ramdam na ramdam ko ang init ng palad niyang marahan na humahaplos sa dalawang dibdib ko. I felt his tongue started penetrating my mouth, so I opened it widely for him.A moan escaped from my mouth when I felt his tongue sucking and biting my lips. Para siyang nangigigil sa bawat halik at haplos niya. He lips went down to my neck. Impit akong napahiyaw ng maramdaman na marahan niyang kinagat-kagat ang balay ko doon."F*ck this dress!" He cursed when he couldn't touch me there.Marahan ko siyang tinulak nang mapansin ko na parang gusto niyang punitin ang dress ko. "Don't rip it!""Ayaw natanggap, eh!"Napa-irap na lang ako dahil sa pagmamadali Niya. "E 'di, tanggalin mo nang maayos. Hindi 'yong sisirain mo!
