CHAPTER 3

“Ayoko! Hinding-hindi ako papayag na maikasal sa kanya!" matigas na pagtutol na duro ni Carlos sa akin, habang sumasagot kay Uncle at Auntie. Galit na galit siyang halos nagwawala nang malaman niya ang plano na pagpapakasal sa aming dalawa. 

Walang mapaglagyan ng bumubulusok na galit nito na kinataas ng blood pressure ni Auntie. Sa itsura pa lang ni Auntie, hindi nito nagustuhan ang inasal ni Carlos. Lalo nang duru-duru-in na ako at halos ako ay matumba. 

Napaatras kasi ako, naihakbang ko ang mga paa ko sa takot ng sugurin ako nito habang duro ng daliri ni Carlos. Kabang-kaba ako, takot na takot. 

Nanlilisik kasi ang mga mata ni Carlos na parang sa isang demonyo. Lasing na lasing pa siya at humahalimuyak ang amoy alak nitong hininga ng magawa niya makalapit sa akin.

Hindi ko napansin ang pagdating niya. Pero nang marinig ko na ang sigawan. Nagmamadali na ako bumaba mula sa kwarto ko. At nakita ko kung paano sumagot si Carlos sa mga magulang niya. 

Kaya nga lang nang ako na ang makita. Ito na ang naging eksena. Mas kinagalit pa nito ang makita ako.

“Ano ba! Tama na nga, Carlos." pigil ko nang makisali na ako sa gulo nang maging sila Auntie at Uncle. Dinuro-duro na rin nito at nagsisigaw.

“Wag kang mangialam dito." sigaw nito. Tinabig ako at tumilapon. 

Napaupo ako sa sahig. Nang mag-angat ako ng aking mukha. Sinabi ko sa kanya.

“Hindi naman tama ang ginagawa mong pagsagot sa parents mo. Lasing ka lang! Hindi tamang sigaw-sigawan mo sila at duruin ng ganyan. Matuto ka naman sila igalang." 

I was terrified while saying those words. Even though he couldn't say anything, his face was yelling. Nakakatakot.

I sighed as I bit my lip and took a deep breath. I felt like he was going to explode, especially since I wasn't wrong. 

Ang init ng ulo ni Carlos. Hindi mapigilan ang pagwawala nito. “Ang t*nga mo! Didn't really you understand? I'll never marry you." madiin na pagkakasabi ni Carlos. Para akong idinikit sa pagkakaupo ko sa sahig. Hindi ako makagalaw o nakakibo na sa mga matigas niyang pahayag.

“Shout up!" Nagulat ako. 

I was shocked when Auntie couldn't stop herself from participating in Carlos and me.

I was engulfed in nervousness and fear. Auntie seemed to be blazing with anger while Carlos did the same.

Every breath Auntie Imy took was heavy. Auntie had a bad opinion of Carlos. As Uncle Carl was on his wife's back, he was trying to calm Auntie Imy down. He was obviously confused, but he was also angry but calm, and he didn't want to participate first, so he kept his anger from venting his anger at the child's reaction and response to them. 

“Hindi mo na kami, ginalang. Nakapa walang kwenta mong anak!" galit na bulalas muli ni Auntie. 

Auntie catches her breath. Because he was so angry with Carlos.

Because the exchanges of words between the mother and son intensified even more, I was no longer really silent and able to speak like Uncle Carl. 

“Don't speak, if we don't need you to answer. Anong karapatan mong pagtaasan ako nang boses? Kami nang Daddy mo? Ang lakas ng loob mo para kwestyunin kami ng Daddy mo sa ginawa naming desisyon— Ang ipakasal kayo ni Lalaine."

Auntie Imy had mixed emotions of melancholy and revulsion, while Auntie's statement to Carlos trembled with anger as she continued to speak.

“Sa kabila na wala ka naman sa kinatatayuan mo at hindi ka mabubuhay kung 'di sa amin ng daddy mo. Hindi ba at pera namin ang ginagastos mo? Kung hindi sa pera namin ng Daddy mo, mabubuhay ka ba? Makukuha mo ba lahat? Magagawa mo lahat? Tulad ng madalas mong ipamukha sa ginawa namin na pagtulong kay Lalaine. Ikaw? Hindi ba! Kung hindi sa tulong ng pera din namin. Magagawa mo bang humarap sa lahat? Makapag-aral ka ba? Mabibili mo ba lahat? Hindiiiiii!" Nanginginig pa rin sa galit na sabi ni Auntie.

Akala ko tapos na! Pero, may karugtong pa pala. 

“All these years. Ganito lang pala ang makukuha at matatanggap namin sayo, matapos ka namin palakihin, arugain, pakainin, pag-aralin…" napuputol putol na pahayag ni Auntie, tumulo na ang luha niya sa mata. Ako na hindi makatayo o makagalaw sa kinauupuan ko. Sa sahig.

Masyado na madrama si Auntie. Bumuhos na talaga lahat ng galit na naipon ata sa kanya. “Ang kapal nang mukha mo!" sinampal ni Auntie si Carlos. Nanlaki ang mata ko. Si Uncle nagulat din sa ginawang yon ni Auntie.

Si Carlos, hindi na maipinta ang mukha at straight itong napatitig sa mukha ni Auntie. “M-mommmm…" shock niyang usal. Nanginginig na din ang buo nitong katawan habang nakatayo.

“S-sinampal mo akoooo?" nasaktan nitong tanong, ni Carlos habang nakahawak sa pisngi niyang namula sa malakas na pagkakasampal ni Auntie.

“We did it all for you. We give you everything you want. But with a request... I can't imagine you will also disobey us and speak to us as you insult me and your dad."

“Mom, hindi ko naman sinabi na tina-talikuran ko lahat ng mga nagawa niyo sa akin ni Dad. Ang sa akin lang. Sana naman makinig din naman kayo sa side ko. Hindi ko gusto ang sumuway sa kagustuhan niyo. But sa usapang kasal? Tapos sa babaeng iyan pa? Ibang usapan na 'yon. I am your child, yes! That's why I hope you understand me too. You are wrong to push me and insist that I marry this woman. You and Dad were the only ones who persuaded me to marry her. I don't love her. And I can’t afford to love someone like her. 

Itinuro ako ni Carlos ng daliri niya habang malakas ang boses na nakikipag sagutan kay Auntie. Hindi talaga siya magpapatalo. Sa bawat salita ni Auntie, may agad na sagot si Carlos.

Hindi mapa-liwanagan, si Carlo. Pilit nito na iginigiit ang pagtutol sa plano ng kanyang mga magulang sa nalalapit naming kasal. Sarado ang utak niya. At lalong hindi magawa na pakiusapan siya nang maayos. Pasigaw itong sumasagot at nagbibigay ng kanyang pahayag sa pakiusap ng kanyang magulang.

Napalunok ako, habang masama ang mga tingin na ibinibigay ni Carlos. Nakatingin pa rin ito sa gawi ko at masama ang mga kanyang pagtitig sa mukha ko. Mas lumalakas pa, ang kabang nararamdaman ko. Dahil sa masamang tingin na yon ni Carlos.

Si Auntie, hinahabol ang kanyang paghinga. Galit na galit ito at nanggigigil sa kanyang anak. Habang si Uncle naman. Magsasalita na rin sana. Pero bigla nalang din napigilan ang kanyang sarili at napailing habang sinulyapan ang kanyang anak na si Carlos.