Hindi umiwas si Shayne at hindi rin siya nagsalita. Hinayaan lang niyang guluhin ni Eldreed ang kanyang buhok. Pagkauwi nila, wala siyang masyadong sinabi.Binuksan ni Eldreed nang bahagya ang lampshade sa tabi ng kama, saka tiningnan si Shayne na nakatalikod sa kanya. Sa malalim na tinig, sinabi niya, "Bukas, punta tayo sa amusement park, gusto mo ba?"Matagal bago sumagot si Shayne, at nang magsalita siya, halatang pigil ang emosyon. "Sige."May bahagyang pagkalungkot sa kanyang boses—parang umiiyak?Pinilit pigilan ni Eldreed ang pagnanais na yakapin siya at tanungin kung ano ang problema. Sa halip, nagpatuloy siya sa pagbabasa ng libro sa kanyang kamay. Naisip niya ay siguro, masama lang ang pakiramdam ni Shayne ngayon. Baka pagkatapos nilang pumunta sa amusement park bukas, gumaan na ang loob niya.Kinabukasan, sa Amusement Park. Bumili ng ticket si Eldreed at hinawakan ang kamay ni Shayne. Sa may entrance, may mascot na namimigay ng lobo sa mga bisita.Dahil hindi weekend, hindi
Ngayon, pinili niyang manatili sa tabi niya.Kahit gustuhin mang magpakatatag ni Shayne, hindi na niya napigilan ang kanyang luha at tuluyan siyang humagulgol sa mga bisig ni Eldreed.“From now on, nandito lang ako sa tabi mo. Huwag ka nang malungkot,” mahinahong sabi ni Eldreed. “Sa isang negosyo, may mga bagay na hindi maiiwasan. Gusto mong nandiyan ang ama mo para sa’yo, pero gusto naman ng lolo mo na mas pagtuunan niya ng pansin ang trabaho upang maging karapat-dapat sa pundasyong itinayo nila.”Bagamat madalas silang magtalo at magkasagutan, sa sandaling ito, nagpakita si Eldreed ng pagiging isang tunay na ginoo. Hinayaan lang niyang umiyak si Shayne sa kanyang bisig, patuloy na pinapatahan ito. At nang sa wakas ay mapagod sa pag-iyak si Shayne, dahan-dahan siyang napahilig sa dibdib ni Eldreed at tuluyang nakatulog…Habang pinakikinggan ang mahinang paghinga ni Shayne, napabuntong-hininga si Eldreed. Maingat niyang inilagay ito sa upuan ng kotse, saka bumaba upang buksan ang pin
Matapos ang isa na namang almusal—tinapay na may palaman at gatas na inihanda ni Eldreed—hindi maiwasan ni Shayne na magkaroon ng kakaibang ekspresyon.Hindi niya talaga maintindihan ang iniisip ni Eldreed. Ilang araw lang ang nakalipas, halos hindi sila magkasundo, pero nitong mga nakaraang araw, biglang naging napakaalagain at malambing niya.Habang nag-iisip nang kung anu-ano si Shayne, biglang tumunog ang kanyang cellphone. Pagtingin niya, nakita niyang si Andeline ang tumatawag.“Ano?” sagot niya, halatang naiinis.“Bakit ang sungit mo? May nang-asar ba sa kapatid kong mabait? Sabihin mo lang, babanatan ko siya!” biro ni Andeline, na agad napansin ang tono ni Shayne.Pumihit ang mga mata ni Shayne. “Ikaw lang naman palagi ang nang-aasar sa akin.” Pagkatapos, idinugtong niya, “Sige, magkita tayo sa dati nating tagpuan sa loob ng sampung minuto.” At agad niyang binaba ang tawag.Nang makarating siya sa Wantai Club, sa parehong pribadong kwarto na palagi nilang ginagamit, naabutan n
Hindi mahilig si Shayne sa makeup, kaya kakaunti lang ang gamit niyang pampaganda. Bilang anak ng pamilya Morsel, hindi maiiwasan na kailangan niyang dumalo sa ilang mga party. Dahil dito, partikular na kumuha si Jessa ng isang propesyonal na stylist at makeup artist para alagaan ang itsura ni Shayne sa mga okasyon.Ang mga taong nasa harapan niya ngayon ay pawang mga miyembro ng kanyang styling at makeup team."A-Ano'ng ginagawa ninyo rito?" Itinuro ni Shayne ang mga ito, halatang naguguluhan. Wala siyang natatandaang okasyon na kailangang daluhan sa mga darating na araw. Bukod pa rito, simula nang ikasal siya kay Eldreed, hindi na siya dumadalo sa anumang party, maliit man o malaki. Si Eldreed na lang ang humaharap sa mga sosyal na pagtitipon, kaya wala na siyang pakialam sa mga ganitong bagay.Ngumiti si Eldreed at sinabing, "Maaari ka namang pumunta. Gusto kong makita kung paano ka magmukhang elegante sa isang evening dress.""Hindi ba nakita mo na? Nakita mo na noong suot ko ang
Habang lahat ay nakatingin kina Shayne at Eldreed nang may matinding inggit, alam ni Shayne sa sarili niya na kung ibang babae lang ang nasa kanyang lugar, sapat nang tanggapin ang bouquet ng rosas.Ang ingay sa paligid ay lumakas nang lumakas, tila nalunod na siya rito at hindi na makarinig ng iba pa. Tanging ang paulit-ulit na sigaw ng mga tao ang naririnig niya—“Kiss! Kiss!”Hindi na niya narinig ang mga reklamo ni Cassy, at habang ang iba ay tuwang-tuwa, may ilan ding hindi masaya.“Ang gusto ng karamihan, mahirap talagang hindi pagbigyan,” bulong ni Eldreed. Kasabay nito, niyakap na niya ang reyna ng gabing iyon—si Shayne.“Bakit bigla kang nagbigay ng rosas? Hindi naman ‘yan ang estilo mo.” Pabulong na tanong ni Shayne sa tainga ni Eldreed, ramdam niya ang mahigpit na pagkakayakap nito sa kanyang baywang.Hindi naman siya tatakbo, bakit parang hindi siya pakakawalan?Sa paligid, palakpakan at hiyawan ang maririnig. Kahit hindi siya komportable, nagawa pa rin ni Shayne na ipakita
Habang patuloy na nagpapakiramdaman sina Shayne at Cassy, nakangiti ngunit kapwa may itinatagong matatalas na kutsilyo sa kanilang mga titig, biglang lumingon si Eldreed mula sa hindi kalayuan. Abala ito sa pakikisalamuha, ngunit tila hindi sinasadyang napatingin sa direksyon ni Shayne. Nang makita niya ang peke nitong ngiti, may kung anong gumalaw sa kanyang puso.Sa nakalipas na mga araw, unti-unti na niyang nauunawaan ang mga nakasanayan ni Shayne. Alam niyang tuwing may pinagdadaanan ito o hindi masaya, lalo itong nagpapanggap na okay. Kapag mas malungkot ito, mas matamis ang kanyang ngiti—para bang iyon ang tanging sandata niya sa mundo."I’m sorry, please let me excuse myself. May pupuntahan lang ako," paalam ni Eldreed sa kanyang mga kasamang kausap bago siya naglakad papunta kay Shayne.Napansin ng mga kasama niyang negosyante ang direksyon ng kanyang tingin at agad silang nagtawanan. "Aba, kung mapapangasawa ko nga naman ang kagaya ni Miss Shayne Morsel, araw-araw din akong h
Medyo nagulat si Jessa nang makita ang dalawa na walang pag-aalinlangang nagpapakita ng pagiging malapit sa publiko, pero nang tumingin siya kay Eldreed, ngumiti lang siya nang bahagya at hindi na nagsalita pa.Sa pamilyang ito, ang paraan para mabuhay ay ang hindi magpakita ng kahit anong emosyon—kahit alam mo sa puso mo ang totoo, kahit gusto mo man o hindi. Kailangang panatilihin ang isang mahinahong ngiti, dahil sa pamilyang Morsel, ang isang ngiti ay parang susi na magbubukas ng pinto sa maayos na pakikitungo.Hindi lang si Shayne ang nakakaunawa ng katotohanang ito, alam din ito ni Jessa.Samantala, labis naman ang tuwa ni Benjamin at Samuel nang makita ang pagiging malapit nina Shayne at Eldreed."Eldreed, Shayne, natutuwa ako na kitang-kita ang pagiging malapit niyo sa isa't isa. Eldreed, bata pa si Shayne, marami pa siyang hindi naiintindihan. Kung sakali mang magkamali siya, pagsabihan mo lang siya. Ang pagdidisiplina—kahit pisikal o salita—ay para rin sa ikabubuti niya, kay
Hindi na maipaliwanag ang saya ni Shayne, sa sobrang tuwa ay gumulong-gulong pa siya sa sofa. Kung wala lang sigurong mga tao sa labas, baka napasigaw na siya sa sobrang tuwa. "Ang sarap sa pakiramdam! Sa wakas, natalo rin kita, Eldreed!"Habang abala siya sa pagdiriwang ng kanyang tagumpay, biglang bumukas ang pinto. Nagulat siya at dali-daling tumayo mula sa sofa, mabilis na inayos ang buhok, hinagod ang palda, at agad na nagpanggap na parang isang mabait at kagalang-galang na dalaga. Isang pormal na ngiti ang lumitaw sa kanyang mukha, handa nang bumati sa bisita—Pero nang makita niya kung sino ang pumasok, nanginginig sa kakatawa si Andeline."Shayne, sa wakas nahuli rin kita sa ganitong ayos! Ang laki ng pinagkaiba ng itsura mo kanina at ngayon!"Bago pa matapos ang tawa ni Andeline, mabilis na dinampot ni Shayne ang unan sa sofa at ibinato ito sa kanya.Dahil si Andeline naman pala ang pumasok, wala na siyang kailangang itago. Umupo siya pabalik sa sofa, nagdekwatro, at nakasim
Nararamdaman ni Eldreed ang mga titig ng lahat, kaya ngumiti siya. Ngunit sa hindi malamang dahilan, biglang sumagi sa isip niya ang ilang alaala ng gabing iyon kasama si Shayne, dahilan para bahagyang manginig ang kanyang puso. Gayunpaman, hindi niya ito pinahalata at tahimik na tumingin kay Shayne bago mahinahong magsalita. “Kung ganun, pag-uwi natin mamaya, mag-test tayo. Baka nga may nangyari.”Napangisi si Shayne. Naisip niya ulit dalawang buwan na ang lumipas sa nangyari sa kanilang dalawa ni Eldreed. Kahit pa may nangyari nung gabing ‘yon dahil sa kapabayaan ko, matagal na rin ang lumipas. Imposible namang may mangyari.Pero sa harap ng lahat, nagpanggap siyang medyo nahihiya at mahinahong tumango.Ngumiti si Eldreed, kumuha ng piraso ng braised pork, at inilagay sa plato ni Shayne. “Kumain ka pa ng karne,” aniya na may lambing.Ngumiti si Shayne at dahan-dahang kumain ng karne habang ngumunguya nang mabagal.Dahil sa ka-sweetan nilang dalawa, nagbiro ang ilan na gusto na rin n
Nararamdaman ni Eldreed ang tensyon sa pagitan nila, kaya ngumiti siya, ngunit may bahid ng matigas na pananalita sa kanyang tinig. “Masaya ba ang dinner ninyong dalawa, Mr. Valencia, at ng aking asawa?”Biglang nanigas ang ngiti sa mukha ni Eason. Agad namang tumayo si Shayne at nagmadaling nagpaliwanag. “Ako ang nag-imbita sa kanya. Noong nakaraang beses, tinulungan niya ako nang inaapi ako sa skwelahan. Dapat lang na pasalamatan ko siya.”“Natural lang naman iyon. Pero bakit hindi mo sinabi sa akin?” sagot ni Eldreed na may nakapintang ngiti sa labi. Yumuko siya at bumulong kay Shayne, tila napaka-intimate ng kilos niya sa paningin ng iba."Kung ayaw mong mapahiya tayo pareho, sumunod ka na lang. Hindi ko iniintindi kung sino ang kasama mong kumain ngayon, pero hindi ko rin gugustuhing makita ito ng aking mga kasosyo at empleyado. Ayaw mo namang magkaroon ng problema, hindi ba?"Sa narinig niyang iyon, parang biglang nanlamig ang pakiramdam ni Shayne. Marahan siyang tumango, tila h
"Ayan na!" Matapos bigyan ng gamot ang sugat ni Eason, maingat na binalutan ito ni Shayne ng benda. Maganda ang pagkakabalot, kaya't bahagyang namangha si Eason habang tinitingnan ang kanyang sugat. "Shayne, hindi ko inakala na ang galing mo pala rito!""Wala lang ‘yon," sagot ni Shayne na may ngiti bago muling bumalik sa kanyang upuan. "Naisip ko lang na kung sakaling ako o ang mga taong mahalaga sa akin ay masaktan balang araw, kailangan kong may sapat na kaalaman para matulungan sila. Kaya nagbasa ako ng ilang libro tungkol sa first aid at natuto ng kaunti."Habang nagsasalita, uminom siya ng kaunting tsaa. "Ikaw naman, bakit may dala-dala kang first aid kit kahit saan ka magpunta? Ang sipag mo namang maghanda!"Bahagyang napahiya si Eason at ngumiti. "Pareho lang tayo. Gusto ko ring makasigurado na kung sakali mang may mangyari sa akin o sa mga nasa paligid ko, may magagawa ako agad."Nagkatinginan sila at sabay na natawa. Pareho nilang naisip na tila huli na ang kanilang pagkaka
Pumunta sila sa isang high-end na restaurant. Kung ang coffee shop kanina ay may simple at preskong ambiance, ang restaurant na ito naman ay lantad na lantad ang pagiging mayaman ni Eason.Gaya ng dati, maginoong hinila ni Eason ang upuan para kay Shayne. Nang makaupo na siya, saka lamang ito naupo at tinawag ang waiter para umorder. Kitang-kita sa kilos niya ang pagiging edukado at kagalang-galang. Ngunit hindi naman nagpapahuli si Shayne, dahil alam niyang hindi siya magpapatalo kahit sa mga anak-mayaman pagdating sa mabuting asal at tamang pag-uugali.Matapos mag-order ng ilang putahe, ipinagpatuloy nila ang naunang usapan."Shayne, kailan mo unang natutunan ang photography? At bakit mo ito iniwan? Ngayon, business ang pinag-aaralan mo, pero pakiramdam ko hindi ito bagay sa personalidad mo," tanong ni Eason habang inaabutan siya ng isang baso ng tubig."Oh?" Bahagyang ngumiti si Shayne at uminom ng kaunti mula sa kanyang baso. Napansin niyang tila hindi maalis ni Eason ang tingin s
Namula agad si Shayne nang marinig niya iyon. Maging si Eason ay napatingin din sa kanya, at bahagyang nag-init ang kanyang mukha. Agad niyang kinawayan ang clerk at nagmadaling nagpalinawag."Hindi... Hindi, magkaibigan lang kami."Pagkasabi nito, parang bigla siyang kinabahan. Magkaibigan na ba talaga sila ni Shayne? Sa pagkakaalam niya, ngayon pa lang dapat sila nagkita sa unang pagkakataon.Hindi pa nga sila lubos na magkakilala, pero napaka-kumpiyansa niyang sinabi ito. Bigla siyang nakaramdam ng pag-aalinlangan kaya lihim niyang sinulyapan si Shayne.Ngunit ngumiti lang ito nang magaan at tumango sa mga clerk."Oo, magkaibigan lang kami ni Eason. Saan naman ako makakahanap ng swerte para magkaroon ng boyfriend na kasing-gwapo niya, hehe."Nang marinig ito ng mga clerk, napatingin silang lahat kay Eason at kinantiyawan siya."Eason, kita mo? Ang dami mong puntos ngayon! Mabait ang dalaga, huwag mong pakakawalan."Kahit biro lang iyon, hindi pa rin napigilan ni Eason na mapahiya.
Biglang nagliwanag ang mga mata ni Shayne. Eason? Agad niyang kinuha ang kanyang cellphone at muling binasa ang pangalawang text message na ipinadala ni Andeline. Tama nga! Siya nga! Eason Valencia, anak ng isang famous chief prosecutor . Isang iginagalang na pamilya! Matagal na niya itong kilala. Minsan na silang ipinakilala ng kanyang ama at lolo sa isang engrandeng pagtitipon. Noong panahong iyon, labing-apat o labing-limang taong gulang pa lamang sila. Bata pa lang si Eason, nangingibabaw na ito sa karamihan. Dahil sa kanyang pambihirang katalinuhan at talento, matindi ang naging impresyon ni Shayne sa kanya noon. Ngunit siya noon ay payat pa at hindi pa lubusang nagdadalaga, kaya malamang, hindi naman siya binigyang pansin ni Eason. Dahil ayaw niyang mapahiya ang kanilang pamilya, nagsumikap siyang mag-aral nang mabuti upang makapasok sa isang prestihiyosong paaralan. Unti-unti siyang lumayo sa mundo ng tsismis. Kahit na naging magka-eskwela sila ni Eason, hindi niya ito sinub
Si Manang Lorna ay mabilis na sumunod sa utos ni Eldreed at agad na umakyat sa itaas upang ayusin ang kwarto para kay Shayne. Samantala, nakaupo si Eldreed sa sofa sa sala, bahagyang nakakunot ang noo, at panay ang sulyap sa kwarto sa ikalawang palapag.Kahit naiinis siya sa inasal ni Shayne, hindi niya maitanggi na wala pang sinumang nangahas na kagatin siya—Pero ang mas nakakapagtaka, hindi siya naiinis. Sa halip, parang natutuwa pa siya na inaapi siya nito.Napailing si Eldreed. "Mukhang nahawa na rin ako sa pagkabaliw niya, ah."Habang walang gana siyang nanonood ng TV, napansin niyang panay ang paglitaw ng mga babaeng artista na makapal ang make-up. Sa hindi maipaliwanag na dahilan, naisip niyang mas maganda pa rin si Shayne kaysa sa kanila."Ano ‘tong iniisip ko?!" Napabalikwas siya at dali-daling pinatay ang TV. Pasimpleng tumingin siya sa taas, at saktong nakita niyang palabas na si Manang Lorna mula sa kwarto ni Shayne. Napabuntong-hininga siya at agad na umakyat.Pagpasok ni
Narinig ni Eldreed ang galabog ng pinto habang binubuksan niya ito, ngunit wala siyang nakitang bakas ni Shayne sa loob ng silid. Ang dating magaan niyang pakiramdam ay agad na naglaho. Kumunot ang kanyang noo, bumalik siya sa ibaba at agad na nagtanong."Nasaan si Shayne?" tanong niya nang malamig."Ah... hindi ko po alam... Umalis po si Madame bandang alas-tres o alas-kuwatro ng hapon, pero... hindi pa po siya bumabalik," sagot ng isa sa mga kasambahay nang may pag-aalinlangan.Biglang dumilim ang mukha ni Eldreed. Hindi na siya nagdalawang-isip at agad na lumabas ng bahay.‘Ano na namang kalokohan 'to? Gabi na pero hindi pa rin siya umuuwi! Paano kung may nangyari sa kanya? Hindi pa ba sapat ang mga delikadong sitwasyong napasukan niya? Kung hindi siya naiipit sa isang plano, may ibang taong nagtatangkang lokohin siya. Masyado ba siyang inosente o sadyang hindi niya iniisip ang mga maaaring mangyari?’ sunod-sunod na sabi niya sa isipan. Mabilis siyang sumakay sa sasakyan at tinawa
Si Eldreed ay naupo sa hapag-kainan at nagsimulang kumain, ngunit ang nasa isip lang niya ay ang ekspresyon ni Shayne na parang isang mabangis na pusa, kaya’t hindi niya napigilang mapangiti.Hindi niya namalayan na ang pang-aasar sa kanya ay naging isang hindi na maaaring mawala sa kanyang buhay.Napansin ng mga tagasilbi ang saya ni Eldreed at lihim silang nagkangitian. Mula nang dumating si Shayne, naging mas masayahin na si Eldreed. Dati, malamlam ang buong bahay—kahit umuuwi siya, hindi siya masyadong nagsasalita. Matapos kumain, diretso na siyang pumapasok sa kanyang silid-aklatan upang magtrabaho para sa kumpanya. Para bang sa trabaho lang umiikot ang kanyang mundo, at tila walang katapusan ito.Ngunit mula nang dumating si Shayne, halatang naging madaldal na siya at paminsan-minsan ay tumatawa pa. Kahit madalas silang nagtatalo ni Shayne, hindi na siya kasing subsob sa trabaho. Sa halip na agad na magkulong sa silid-aklatan, mas binibigyan na niya ng atensyon si Madame."Sir E