Nararamdaman ni Shayne ang init sa kanyang puso. Gusto niyang sabihin na pareho lang sila ng nararamdaman—na gusto rin niya ang pagiging mahinahon at maaalahanin ni Eldreed. Gustong-gusto niya ang presensya nito, ang amoy nito, at ang pakiramdam ng pagiging malapit dito.Ngunit sa halip na magsalita, mas lalo pa siyang sumiksik sa kanyang yakap, pumikit, at unti-unting nakatulog, payapa sa kanyang piling.Pagod na rin si Eldreed. Alam niyang kailangan niyang bumiyahe patungong Amerika kinabukasan, kaya wala na siyang lakas para magsalita pa. Hinaplos niya ang likod ni Shayne, idinikit ang baba sa tuktok ng ulo nito, at dahan-dahang nakatulog.Sa kalagitnaan ng gabi, nagising si Eldreed sa kakaibang pakiramdam sa kanyang dibdib. Basa ito. Napakunot ang kanyang noo at iminulat ang mga mata—umiiyak si Shayne."Shayne?" Agad niyang binuksan ang ilaw sa tabi ng kama.Nakita niya itong mahigpit na nakapikit, ang mga kilay nakakunot, at ang mga pisngi nito ay basa ng luha. Hindi niya alam ku
"Oo." Ngumiti si Shayne at tumango.Naramdaman ni Eldreed na nanuyo ang kanyang lalamunan. Sa sandaling ito, nawala ang lahat ng rason at ang natira ay ang matinding pagnanasa. Hinila niya si Shayne sa baywang at idinikit ito sa kanyang katawan.Nagulat si Shayne, at bago pa niya maunawaan ang nangyayari, narinig niyang mahina ngunit may tiyak na tono ang boses ni Eldreed, "Gusto kitang halikan. Pumapayag ka ba?""H-ha?" Napalawak ang mga mata ni Shayne, ngunit bago pa siya makasagot, naramdaman na niya ang malambot at mainit na labi ni Eldreed sa kanya.Napaatras siya at awtomatikong itinulak ito, ngunit mabilis siyang hinawakan ni Eldreed sa kamay. Nanatili siyang nakatulala. Hindi siya sanay sa ganito—hindi pa siya nagkaroon ng kasintahan, at bago pa ang gabing iyon kasama si Eldreed, isa siyang blangkong papel pagdating sa ganitong bagay.At ngayon, narito siya—hinahalikan ng lalaking ito.Dama ni Eldreed ang lambot ng kanyang mga labi. Unti-unti niyang binuka ang bibig ni Shayne
Sa isang eleganteng silid, abala si Shayne sa pag-compute ng mga komplikadong problema sa harapan niya. Kahit nag-iisa siya sa malawak na lugar, hindi siya nakakaramdam ng inip dahil nakatutok ang isip niya sa pagresolba ng problema.Isa siyang college student, na nasa 3rd year. Sa edad niyang kasing-ganda ng bulaklak, pinipilit siya ng lolo at ama niya na mag-blind date. Hindi naman siya nawalan ng market o hindi kaaya-aya, kaya hindi niya maintindihan kung bakit sila nagmamadali.Napabuntong-hininga siya at itinapon ang lapis na hawak sa gilid. Madalas sabihin ng pamilya niya na nerd daw siya at wala siyang alam kundi mag-aral. Alam naman niya ang ibig nilang sabihin. Bilang anak ng pamilya Morsel, kailangan niyang mag-ambag sa pamilya kapag nasa adulting stage na siya.Halimbawa, isang kasal na may kaugnayan sa negosyo. Katulad na lang ng pangalawa niyang kapatid na babae na ipinasal sa isang kalbong matandang lalaki ilang taon na ang nakalipas. Ngayon, mukhang siya naman ang sunod
"May hindi magandang nangyari sa akin kalahating buwan na ang nakalipas." Ang madilim na mga mata ni Eldreed ay nakatuon kay Shayne. Iniunat niya ang mahahaba niyang binti at unti-unting lumapit sa kanya. Mas matangkad siya ng higit sa kalahating ulo kay Shayne, at tumingin siya pababa sa halatang kinakabahang mukha nito. Isang hinala ang pumasok sa isip niya, kaya isa-isang binigkas ang mga salita, "Noong gabing iyon, ikaw ba iyon?!""Hindi!" Agad na sagot ni Shayne."Ayon sa psychology, ang taong mabilis sumagot sa tanong ay kadalasang may itinatago." Ang malamig na tingin ni Eldreed ay dumaan sa mukha niya, parang isang kutsilyong tumatagos."Ngayon ko lang nalaman na ang sikat na si Eldreed Sandronal pala ay isang psychologist din." Nahuli ni Eldreed ang iniisip niya, kaya hindi na nakatiis si Shayne at sumagot na rin nang patutsada."Si Shayne, na nerd daw ayon sa kanyang mga kaklase, ay may matataas na grado, may mahinahon na ugali, hindi kailanman nagagalit, at isang mabuting a
Biglang nanigas ang maliit na mukha ni Shayne, tumayo siya at walang alinlangang sinampal si Eldreed, "Gago ka! Walanghiya ka!”Madaling nasalo ni Eldreed ang kanyang kamay, at ang malamig niyang boses ay tila yelo sa tuktok ng bundok na hindi natutunaw kahit libu-libong taon na, "Sino sa atin ang walang hiya? Shayne, bago ang araw na ito, hindi kita kilala sa buong buhay ko, pero sinadya mo akong pagplanuhan?"Bahagyang nag-iba ang mukha ni Shayne, ngunit agad niya itong naitago at nagbalik sa normal. Ang kanyang mga mata ay kumikislap sa panunukso. Sa halip na kumawala sa pagkakahawak ni Eldreed, lalo pa niyang idinikit ang kanyang kamay sa kanya, at ngumiti nang kakaiba, "Hmm, hindi ba nawalan ka ng malay noon? Paano mo natatandaan?"Ang ngiti sa mga mata ni Eldreed ay napalitan ng lamig, at ang tingin niya ay matalim na parang isang lobo na naghahanap ng biktima sa kapatagan. Ang kanyang mga labi ay mahigpit na nakatikom, nagpapakita ng malamig na disposisyon. Si Shayne naman, hin
Matapos tanggapin ang kasunduan, tiningnan ni Eldreed si Shayne, pinaikot ang papel ng agreemnt gamit ang kanyang mga daliri, at ngumisi. "Masaya akong makikipagtulungan."Naibenta ang sarili nang wala sa oras, masama ang loob ni Shayne, at pakiramdam niya ay gusto niyang manakit ng tao dahil sa pagkainis.Tumayo si Eldreed nang matagal, at bago lumabas sa pinto, tumigil siya. Sa malamig na tono at hindi lumingon ay nagsalita siya, "Sa totoo lang, wala akong maalala tungkol sa gabing iyon sa loob ng kalahating buwan. Ikaw ang unang nagbanggit ng kalahating buwan, at pagkatapos ay nagsinungaling ako nang basta-basta. Sinabi mo na ang lahat, Shayne, naglakas-loob kang paglaruan ako? Hindi pwedeng walang kapalit ang ginawa mo."Pagkatapos noon, binuksan niya ang pinto at umalis.Ilang segundo bago nakapag-react si Shayne na naiwan sa loob ng silid. Hindi niya napigilan ang pagtataas ng kanyang boses, "Eldreed! Hayop ka! Nagbabago-bago ka ng salita, lalaki ka pa ba talaga?!"Napahagikhik
Pagkababa ng cellphone, agad na sumakay si Shayne ng taxi papunta sa Wanten.Ang lugar na ito ay isang Taiwanese hall na itinayo ng kanyang panganay na kapatid tuwing wala itong magawa. May espesyal na kwarto dito para sa pamilyang Morsel, at ilang beses na rin siyang nakapunta rito. Walang waiter na naghatid sa kanya, kaya’t pumasok siya sa kwarto nang pamilyar. Tiningnan niya ang oras sa relo at nakita niyang may dalawang minuto pa bago ang takdang oras na kalahating oras.Kumuha siya ng cue stick at nagsimulang maglaro ng billiards, maganda ang kanyang postura at malinis ang mga galaw."Shayne, hindi ako tagapaglingkod mo, ha?" sabi ni Andeline nang dumating ito sakto sa oras. Binuksan nito ang pinto habang dala ang kanyang schoolbag. Nasa ikatlong taon na siya ng high school sa edad na 16-years old. Kung hindi lamang siya takot makaagaw ng atensyon, dahil sa talino niya, malamang nasa kolehiyo na siya ngayon."Maglaro tayo. Kung sino ang matalo, kailangang magsabi ng totoo. Game?
Tiningnan ni Shayne si Michael, bakas sa mukha niya ang gulat na parang tinamaan ng kidlat. Ang seryoso niyang ekspresyon, matatag na tingin, at sunog sa araw niyang balat ay lalong nagbigay ng pagka-maskulado sa kanyang dating. Ang tuwid niyang tindig ay nagpapakita ng dugong-sundalo at integridad. "Kuya Michael, tumayo ka na," mabilis niyang inalis ang tingin mula sa diamond ring sa loob ng kahon at sinubukang alalayan ito patayo. Ngunit matigas ang loob ni Michael. Nanatili siyang nakaluhod habang seryosong tumingin kay Shayne. "Shayne, hindi mo ba nararamdaman ang nararamdaman ko para sa’yo? Trust me, aalagaan kita habangbuhay." "Kuya Michael, pasensya ka na, pero hindi ko maibibigay ang sagot na gusto mo." Bukod pa sa may kasunduan na siyang pinirmahan, kahit wala pa iyon, hindi niya magawang sagutin si Michael. "Shayne, mas pipiliin mo bang magpakasal sa isang estranghero na minsan mo lang nakilala kaysa sa tanggapin ang proposal ko?" Dahan-dahang nawala ang liwanag sa mga ma
"Oo." Ngumiti si Shayne at tumango.Naramdaman ni Eldreed na nanuyo ang kanyang lalamunan. Sa sandaling ito, nawala ang lahat ng rason at ang natira ay ang matinding pagnanasa. Hinila niya si Shayne sa baywang at idinikit ito sa kanyang katawan.Nagulat si Shayne, at bago pa niya maunawaan ang nangyayari, narinig niyang mahina ngunit may tiyak na tono ang boses ni Eldreed, "Gusto kitang halikan. Pumapayag ka ba?""H-ha?" Napalawak ang mga mata ni Shayne, ngunit bago pa siya makasagot, naramdaman na niya ang malambot at mainit na labi ni Eldreed sa kanya.Napaatras siya at awtomatikong itinulak ito, ngunit mabilis siyang hinawakan ni Eldreed sa kamay. Nanatili siyang nakatulala. Hindi siya sanay sa ganito—hindi pa siya nagkaroon ng kasintahan, at bago pa ang gabing iyon kasama si Eldreed, isa siyang blangkong papel pagdating sa ganitong bagay.At ngayon, narito siya—hinahalikan ng lalaking ito.Dama ni Eldreed ang lambot ng kanyang mga labi. Unti-unti niyang binuka ang bibig ni Shayne
Nararamdaman ni Shayne ang init sa kanyang puso. Gusto niyang sabihin na pareho lang sila ng nararamdaman—na gusto rin niya ang pagiging mahinahon at maaalahanin ni Eldreed. Gustong-gusto niya ang presensya nito, ang amoy nito, at ang pakiramdam ng pagiging malapit dito.Ngunit sa halip na magsalita, mas lalo pa siyang sumiksik sa kanyang yakap, pumikit, at unti-unting nakatulog, payapa sa kanyang piling.Pagod na rin si Eldreed. Alam niyang kailangan niyang bumiyahe patungong Amerika kinabukasan, kaya wala na siyang lakas para magsalita pa. Hinaplos niya ang likod ni Shayne, idinikit ang baba sa tuktok ng ulo nito, at dahan-dahang nakatulog.Sa kalagitnaan ng gabi, nagising si Eldreed sa kakaibang pakiramdam sa kanyang dibdib. Basa ito. Napakunot ang kanyang noo at iminulat ang mga mata—umiiyak si Shayne."Shayne?" Agad niyang binuksan ang ilaw sa tabi ng kama.Nakita niya itong mahigpit na nakapikit, ang mga kilay nakakunot, at ang mga pisngi nito ay basa ng luha. Hindi niya alam ku
Narinig ni Shayne ang pagtawag sa kanya kaya napalingon siya kay Eldreed. Sinalubong niya ang titig nitong puno ng init, dahilan para bumilis ang tibok ng puso niya at kusang mapahigpit ang hawak niya sa kanyang mga kamay.Tahimik siyang tinitigan ni Eldreed. Ang maamo niyang mukha, ang kanyang malalaking mata, at ang malambot na labi—lahat ng tungkol kay Shayne ay tila napakaganda sa paningin niya. Hindi niya alam kung ano ang gusto niyang gawin sa sandaling iyon, pero ayaw niyang umalis ito. Gusto lang niyang titigan siya nang matagal, na parang hindi siya magsasawa kailanman."Ah... wala lang," mahina niyang sabi matapos ang ilang saglit. Wala naman siyang sapat na dahilan para pigilan itong umalis. Kahit siya mismo, hindi niya maintindihan kung ano ang gusto niyang mangyari."Oh." Tumango si Shayne bago tuluyang lumabas ng banyo, ngunit may bahagyang lungkot siyang naramdaman na hindi niya maipaliwanag."Saglit lang..."Papasok na siya sa kwarto nang muling magsalita si Eldreed. N
Nararamdaman ng mga kasambahay ang gulat at ginhawa nang makita ang eksenang ito. Bumalik na si Eldreed, at parang nagbalik din ang sigla ng tahanan. Nakangiti na rin ang kanyang asawa, at tila mas naging mainit ang dating malamig na bahay."Umupo ka at kumain," sabi ni Shayne habang inilalabas ang isang upuan para kay Eldreed, may ngiti sa kanyang labi.Hindi tumanggi si Eldreed. Inalis niya ang kamay sa baywang ni Shayne at umupo. Naupo rin si Shayne sa tapat niya, saka kumuha ng isang pirasong ulam at inilagay sa kanyang mangkok."Sigurado akong hindi ka nakakain ng paborito mong luto sa Amerika nitong mga nakaraang araw, tama ba?" Alam niyang paborito ito ni Eldreed.Napangiti si Eldreed at kinuha ang tadyang mula sa kanyang mangkok. Hindi niya agad kinain, sa halip ay inilapit ito sa kanyang ilong at inamoy. Alam niyang si Shayne ang nagluto nito—magaan lang ang timpla, gamit lang ang mantika, asin, toyo, at suka, hindi katulad ng luto ni Lorna na mas malasa at maraming pampalasa
Biglang bumilis ng tibok ang puso ni Shayne, ramdam niya ang matinding kaba. Gusto niyang pumunta sa Amerika? Gusto niyang makita siya? Namimiss din ba siya nito?Ang saya sa puso niya ay bumalot sa kanya tulad ng bukal na biglang sumabog. Hindi niya maipaliwanag, pero ang malaman na iniisip din siya nito at pareho sila ng nararamdaman ay nagdulot ng matamis na pakiramdam sa kanya.Kagat niya ang ibabang labi, gustong sabihin ang "oo." Gusto rin niyang makita ito. Naiisip niyang baka hindi ito maayos na nakakakain at nakakatulog mag-isa doon. Noon, kahit paano, napagluluto niya ito. Gusto niyang ipakita na kahit paano, gumaling na siya sa pagluluto nitong mga nakaraang araw.Pero bago pa siya makapagsalita, biglang sumagi sa isip niya si Jerome—na kasalukuyang nakahiga, mag-isa, sa ICU.Parang binuhusan siya ng malamig na tubig.Bahagya siyang napakunot-noo, pero sa huli, umiling siya. "Hindi pa rin siguro tama... Ayusin mo na lang muna ang mga dapat mong gawin diyan, saka ka na umuwi
Pagdating sa parking lot, walang sabi-sabing inihagis ni Yera ang susi ng sasakyan kay Zeke. "Ikaw na mag-drive!" inis na utos niya habang napapairap. Pagkatapos, sumakay siya sa kotse at tahimik na tumingin sa labas ng bintana, waring malayo ang iniisip.Hindi man lubos na naintindihan ni Zeke ang nararamdaman ni Yera, alam niyang hindi maganda ang pakiramdam ng mapagalitan. Kaya naman, nagmaneho siya nang maingat, ayaw niyang maulit ang sermon nito.Habang tumatakbo ang sasakyan, natauhan si Yera. Napatingin siya kay Zeke—ang lalaking mabait at laging maaasahan. Alam niyang medyo napalakas ang tono niya kanina, kaya napabuntong-hininga siya."Zeke, huwag mo sanang masamain ang sinabi ko. Simula nang mawala si Tita, ako na ang nag-alaga sa’yo. Sa puso ko, para na kitang kapatid. Kaya gusto ko lang na matuto kang dumiskarte, para mas maalagaan mo ang sarili mo."Napakagat-labi si Zeke. Hindi niya alam kung ano ang isasagot. Tumango na lang siya nang mariin, pero hindi niya napigilang
"Alam kong alam ninyong lahat ang tungkol sa pagkasunog ng warehouse ng American branch ng Sandronal Group. Ngunit pagdating sa mga bagong materyales, nakipagkasundo na kami sa Hernan Group. Naniniwala akong mas magiging maayos ang susunod na taon para sa kumpanya. Gayunpaman, hindi ko palalampasin ang pangyayaring ito—paiimbestigahan ko ang sanhi ng sunog, hahanapin ko ang may kagagawan, at sisiguraduhin kong pagbabayaran niya ito!"Matigas at madiin ang mga salita ni Eldreed, ngunit sa likod ng kanyang matapang na tono ay may kasiguruhan at awtoridad. Ang sinumang nakarinig sa kanya ay hindi maiwasang makaramdam ng kaba.Hindi lang niya pinapahayag ang intensyon niyang hanapin ang salarin, kundi nagbibigay din siya ng babala—huwag sinumang magtangkang labanan ang Sandronal Group. Hindi siya magpapatawad sa sinumang hahadlang sa kanya.Matapos niyang sipatin ang buong silid, biglang lumambot ang kanyang ekspresyon. Isang ngiti ang sumilay sa kanyang labi bago siya muling nagsalita."
"Ikinagagalak kitang makatrabaho." Nagpakita si Eldreed ng magalang na ngiti, pero halata sa kanyang mata ang malamig na distansya. Wala siyang balak na magkaroon ng personal na ugnayan kay Yera.Pinisil ni Yera ang kanyang labi, bahagyang nag-aalangan. Hindi siya nagsalita at tahimik na tumayo upang umalis, pero hindi niya nakalimutan ang pagiging magalang."Maligayang pakikipagkasundo. Sana’y maging masaya kayo ng asawa mo habang-buhay." May pait sa kanyang tinig habang binibitawan ang mga salitang iyon, pero hindi man lang natinag si Eldreed."Natural lang ‘yan," sagot ni Eldreed, at sa hindi maipaliwanag na dahilan, bahagyang lumuwag ang kanyang loob. May kung anong kasiyahan sa kanyang dibdib nang marinig niya ang sinabi ni Yera.Tumayo siya, at sa ilalim ng liwanag, lalong lumutang ang matikas niyang postura. Iniabot niya ang kamay kay Yera, may bahagyang ngiti sa labi—mapanukso pero walang emosyon.Saglit na nahumaling si Yera sa kanyang itsura, pero nang maalala niyang may asa
Matapos ang sayaw, naglakad si Saslina kasabay ni Eldreed. Habang papunta siya sa taong namamahala ng banquet upang makipag-usap, isang pamilyar at napakagandang mukha ang biglang lumitaw sa harapan niya. Ang kagandahang iyon ay parang alak na hawak niya—elegante, matamis, at may kasamang tukso.Tinaas ni Yera ang kanyang kilay habang pinagmamasdan ang babaeng kasama ni Eldreed. Maganda ito, walang duda, ngunit sa kabila ng ngiti sa kanyang labi, ramdam na ramdam ang inis sa kanyang puso. Suot niya ang isang itim na eleganteng bestida na lalong nagpalutang sa kanyang perpektong hubog.Tiningnan niya si Eldreed, ang kanyang mga mata puno ng paghanga at pag-aasam. "Siya ang kapareha mo sa sayaw? Mukhang mahilig ka sa mga babaeng may dugong banyaga, Eldreed. Pero bakit hindi mo ako binibigyan ng kahit isang tingin?"May bahagyang landi sa tono ni Yera habang direkta niyang tinitigan si Eldreed. Ang kanyang makinis at maputing balat ay parang hamog sa umaga, at ang kanyang daliri ay banay