Alam ni Saslina ang sitwasyon, pero hindi siya nagalit. Sa halip, lihim siyang natuwa sa sarili niyang kakayahan. Mukhang nakamit niya ang tiwala ni Eldreed, at para sa kanya, iyon ang pinakamahalaga."Ayos, natukoy na natin ang problema. Sigurado akong mahahanap mo ang paraan para ayusin ito."Habang mabilis na iniikot ni Eldreed ang hawak na panulat, ang matalim niyang tingin ay puno ng panganib—parang isang leopardo na nag-aabang ng biktima sa dilim. Ang bahagyang kinang sa kanyang mga mata ay tila kasabikang makuha ang kanyang target.Ngayon, hindi lang niya kailangang ayusin ang problema sa warehouse at supply ng raw materials. Ginagamit din niya ang pagkakataong ito para palawakin ang kumpanya at ihanda ito para sa mas malaking tagumpay. Para kay Eldreed, bawat kabiguan ay isang oportunidad, at hindi niya hahayaang lumampas ito.Hindi man mabasa ni Saslina ang nasa isip ni Eldreed, hinahangaan pa rin niya ito. Matalino, determinado, at walang inuurungan—isang pinunong karapat-da
Matapos ang sayaw, naglakad si Saslina kasabay ni Eldreed. Habang papunta siya sa taong namamahala ng banquet upang makipag-usap, isang pamilyar at napakagandang mukha ang biglang lumitaw sa harapan niya. Ang kagandahang iyon ay parang alak na hawak niya—elegante, matamis, at may kasamang tukso.Tinaas ni Yera ang kanyang kilay habang pinagmamasdan ang babaeng kasama ni Eldreed. Maganda ito, walang duda, ngunit sa kabila ng ngiti sa kanyang labi, ramdam na ramdam ang inis sa kanyang puso. Suot niya ang isang itim na eleganteng bestida na lalong nagpalutang sa kanyang perpektong hubog.Tiningnan niya si Eldreed, ang kanyang mga mata puno ng paghanga at pag-aasam. "Siya ang kapareha mo sa sayaw? Mukhang mahilig ka sa mga babaeng may dugong banyaga, Eldreed. Pero bakit hindi mo ako binibigyan ng kahit isang tingin?"May bahagyang landi sa tono ni Yera habang direkta niyang tinitigan si Eldreed. Ang kanyang makinis at maputing balat ay parang hamog sa umaga, at ang kanyang daliri ay banay
"Ikinagagalak kitang makatrabaho." Nagpakita si Eldreed ng magalang na ngiti, pero halata sa kanyang mata ang malamig na distansya. Wala siyang balak na magkaroon ng personal na ugnayan kay Yera.Pinisil ni Yera ang kanyang labi, bahagyang nag-aalangan. Hindi siya nagsalita at tahimik na tumayo upang umalis, pero hindi niya nakalimutan ang pagiging magalang."Maligayang pakikipagkasundo. Sana’y maging masaya kayo ng asawa mo habang-buhay." May pait sa kanyang tinig habang binibitawan ang mga salitang iyon, pero hindi man lang natinag si Eldreed."Natural lang ‘yan," sagot ni Eldreed, at sa hindi maipaliwanag na dahilan, bahagyang lumuwag ang kanyang loob. May kung anong kasiyahan sa kanyang dibdib nang marinig niya ang sinabi ni Yera.Tumayo siya, at sa ilalim ng liwanag, lalong lumutang ang matikas niyang postura. Iniabot niya ang kamay kay Yera, may bahagyang ngiti sa labi—mapanukso pero walang emosyon.Saglit na nahumaling si Yera sa kanyang itsura, pero nang maalala niyang may asa
"Alam kong alam ninyong lahat ang tungkol sa pagkasunog ng warehouse ng American branch ng Sandronal Group. Ngunit pagdating sa mga bagong materyales, nakipagkasundo na kami sa Hernan Group. Naniniwala akong mas magiging maayos ang susunod na taon para sa kumpanya. Gayunpaman, hindi ko palalampasin ang pangyayaring ito—paiimbestigahan ko ang sanhi ng sunog, hahanapin ko ang may kagagawan, at sisiguraduhin kong pagbabayaran niya ito!"Matigas at madiin ang mga salita ni Eldreed, ngunit sa likod ng kanyang matapang na tono ay may kasiguruhan at awtoridad. Ang sinumang nakarinig sa kanya ay hindi maiwasang makaramdam ng kaba.Hindi lang niya pinapahayag ang intensyon niyang hanapin ang salarin, kundi nagbibigay din siya ng babala—huwag sinumang magtangkang labanan ang Sandronal Group. Hindi siya magpapatawad sa sinumang hahadlang sa kanya.Matapos niyang sipatin ang buong silid, biglang lumambot ang kanyang ekspresyon. Isang ngiti ang sumilay sa kanyang labi bago siya muling nagsalita."
Pagdating sa parking lot, walang sabi-sabing inihagis ni Yera ang susi ng sasakyan kay Zeke. "Ikaw na mag-drive!" inis na utos niya habang napapairap. Pagkatapos, sumakay siya sa kotse at tahimik na tumingin sa labas ng bintana, waring malayo ang iniisip.Hindi man lubos na naintindihan ni Zeke ang nararamdaman ni Yera, alam niyang hindi maganda ang pakiramdam ng mapagalitan. Kaya naman, nagmaneho siya nang maingat, ayaw niyang maulit ang sermon nito.Habang tumatakbo ang sasakyan, natauhan si Yera. Napatingin siya kay Zeke—ang lalaking mabait at laging maaasahan. Alam niyang medyo napalakas ang tono niya kanina, kaya napabuntong-hininga siya."Zeke, huwag mo sanang masamain ang sinabi ko. Simula nang mawala si Tita, ako na ang nag-alaga sa’yo. Sa puso ko, para na kitang kapatid. Kaya gusto ko lang na matuto kang dumiskarte, para mas maalagaan mo ang sarili mo."Napakagat-labi si Zeke. Hindi niya alam kung ano ang isasagot. Tumango na lang siya nang mariin, pero hindi niya napigilang
Biglang bumilis ng tibok ang puso ni Shayne, ramdam niya ang matinding kaba. Gusto niyang pumunta sa Amerika? Gusto niyang makita siya? Namimiss din ba siya nito?Ang saya sa puso niya ay bumalot sa kanya tulad ng bukal na biglang sumabog. Hindi niya maipaliwanag, pero ang malaman na iniisip din siya nito at pareho sila ng nararamdaman ay nagdulot ng matamis na pakiramdam sa kanya.Kagat niya ang ibabang labi, gustong sabihin ang "oo." Gusto rin niyang makita ito. Naiisip niyang baka hindi ito maayos na nakakakain at nakakatulog mag-isa doon. Noon, kahit paano, napagluluto niya ito. Gusto niyang ipakita na kahit paano, gumaling na siya sa pagluluto nitong mga nakaraang araw.Pero bago pa siya makapagsalita, biglang sumagi sa isip niya si Jerome—na kasalukuyang nakahiga, mag-isa, sa ICU.Parang binuhusan siya ng malamig na tubig.Bahagya siyang napakunot-noo, pero sa huli, umiling siya. "Hindi pa rin siguro tama... Ayusin mo na lang muna ang mga dapat mong gawin diyan, saka ka na umuwi
Nararamdaman ng mga kasambahay ang gulat at ginhawa nang makita ang eksenang ito. Bumalik na si Eldreed, at parang nagbalik din ang sigla ng tahanan. Nakangiti na rin ang kanyang asawa, at tila mas naging mainit ang dating malamig na bahay."Umupo ka at kumain," sabi ni Shayne habang inilalabas ang isang upuan para kay Eldreed, may ngiti sa kanyang labi.Hindi tumanggi si Eldreed. Inalis niya ang kamay sa baywang ni Shayne at umupo. Naupo rin si Shayne sa tapat niya, saka kumuha ng isang pirasong ulam at inilagay sa kanyang mangkok."Sigurado akong hindi ka nakakain ng paborito mong luto sa Amerika nitong mga nakaraang araw, tama ba?" Alam niyang paborito ito ni Eldreed.Napangiti si Eldreed at kinuha ang tadyang mula sa kanyang mangkok. Hindi niya agad kinain, sa halip ay inilapit ito sa kanyang ilong at inamoy. Alam niyang si Shayne ang nagluto nito—magaan lang ang timpla, gamit lang ang mantika, asin, toyo, at suka, hindi katulad ng luto ni Lorna na mas malasa at maraming pampalasa
Narinig ni Shayne ang pagtawag sa kanya kaya napalingon siya kay Eldreed. Sinalubong niya ang titig nitong puno ng init, dahilan para bumilis ang tibok ng puso niya at kusang mapahigpit ang hawak niya sa kanyang mga kamay.Tahimik siyang tinitigan ni Eldreed. Ang maamo niyang mukha, ang kanyang malalaking mata, at ang malambot na labi—lahat ng tungkol kay Shayne ay tila napakaganda sa paningin niya. Hindi niya alam kung ano ang gusto niyang gawin sa sandaling iyon, pero ayaw niyang umalis ito. Gusto lang niyang titigan siya nang matagal, na parang hindi siya magsasawa kailanman."Ah... wala lang," mahina niyang sabi matapos ang ilang saglit. Wala naman siyang sapat na dahilan para pigilan itong umalis. Kahit siya mismo, hindi niya maintindihan kung ano ang gusto niyang mangyari."Oh." Tumango si Shayne bago tuluyang lumabas ng banyo, ngunit may bahagyang lungkot siyang naramdaman na hindi niya maipaliwanag."Saglit lang..."Papasok na siya sa kwarto nang muling magsalita si Eldreed. N
Hindi pa lang nasabi ng buo ng waiter, agad tumayo si Cassy mula sa sofa at tinanong ito nang may pananabik. "Ano, kumusta?""Maayos naman po, Miss. Hindi siya nagduda, at hindi ko rin muna ipinasara ang pinto, kunwari'y may nakalimutan akong pagkain," sagot ng waiter nang magalang. Ngunit sa huli, tila nag-alinlangan ito bago muling nagsalita. "Miss, sigurado po ba kayong walang mangyayaring masama sa kanya?""Syempre naman! Balak ko siyang maging asawa sa hinaharap, paano ko hahayaan na may mangyari sa kanya?" sagot ni Cassy na may halong panlalambing, ngunit hindi maitago ang kasabikan sa kanyang mukha.Sa sandaling matapos ang gabing ito, si Eldreed ay magiging kanya."Pwede ka nang umalis. Huwag kang mag-alala, tinutupad ko ang pangako ko. Wala ka nang kailangang gawin dito." Matapos niyang paalisin ang waiter, agad siyang nag-ayos at nagbihis.Samantala, matapos makakain ng ilang subo, naramdaman ni Eldreed na may kakaiba sa kanyang katawan. Unti-unting nagiging malabo ang kanya
Umiling si Shayne, bakas sa mukha niya ang pag-aalala. Napabuntong-hininga siya at nagsalita, "Hindi pa rin siya nagigising. Sabi ng doktor, nakadepende na lang sa kanya. Baka sa loob ng ilang araw, baka umabot ng isa o dalawang buwan… o baka… tatlo hanggang limang taon, o higit pa."Napasinghap si Andeline. Mahirap na itong solusyonan ngayon. Kung problema lang ito ng medikal na teknolohiya, madali silang makakahanap ng mas mahusay na ospital sa ibang bansa. Pero ang tunay na isyu ay hindi sa mga doktor o sa teknolohiya—kundi kay Jerome mismo."Sinamahan ko siya nitong mga nakaraang araw. Sabi ng doktor, makakatulong kung kakausapin siya araw-araw, babasahan ng dyaryo, o ikukuwentuhan. Pero parang wala namang nangyayari. Alam kong hindi ito minamadali, pero natatakot ako… paano kung wala pa ring pagbabago araw-araw?"Pumikit si Shayne at ibinaba ang ulo.Ngayon lang nakita ni Andeline ang kaibigan niyang ganito kahina at walang magawa. Dahan-dahang hinawakan niya ang kamay nito. "Huw
Tumango si Andeline, ngunit halata pa rin ang pag-aalala niya tungkol sa nawalang cellphone. "Wala ka namang ginagawang masama gamit ang cellphone mo, 'di ba? Ilan ba ang contacts mo ro'n? Alam na ba nila nawala ang phone mo? Baka gamitin ng kumuha ang number mo para gumawa ng masama, tulad ng panghihingi ng pera..."Napangisi si Shayne. Kahit may punto si Andeline, tatlong araw na ang lumipas at wala naman siyang nabalitaang may natanggap na kahina-hinalang mensahe mula sa kanya. Sa totoo lang, kakaunti lang naman ang nasa contacts niya—pamilya niya at si Eldreed lang. Wala siyang masyadong kaibigan sa labas.At kung sakali mang may sumubok manloko gamit ang number niya, duda siyang malilinlang ang pamilya niya o si Eldreed. Sa katunayan, mas gusto pa nga niyang may magtangkang manloko gamit ang phone niya—dahil mas madali niyang matutunton kung sino ang kumuha nito."Huwag kang mag-alala, wala namang mahalagang tao sa contacts ko. Tsaka tatlong araw na, wala namang natanggap na kaka
Malamig at mayabang ang boses ni Jerome, pero ang mas kapansin-pansin ay ang tila kasamaan na bumabalot dito—nakakapangilabot pakinggan.Si Cassy ay napatawa sa loob-loob niya, ngunit hindi niya maitanggi ang kaba na dulot ng ganitong tono ni Jerome. Para itong halakhak ng isang demonyo matapos makuha ang gusto. Nakakakilabot.Ngunit nang maisip niyang inayos na ni Jerome ang lahat para sa kanya at ilang oras na lang ay magiging kanya na si Eldreed, napalitan ng matinding tuwa ang takot sa kanyang puso."Wala nang hadlang ngayon, wala na si Shayne! Tingnan ko kung sino pa ang hahadlang sa akin—ngayong gabi, akin lang si Eldreed!" masayang sabi ni Cassy, puno ng kumpiyansa.Bahagyang ngumiti si Jerome. "Maganda. Aantayin ko ang magandang balita mo."Pagkasabi niyon, binaba na niya ang tawag.Tumingin siya sa labas ng bintana, sa bughaw na kalangitan. Bumigat ang kanyang pakiramdam—hindi pa siya dumarating...Araw-araw niyang kasama si Shayne nitong mga nakaraang araw. Lagi siyang nasa
Bakit nga ba napakalaking bagay sa kanya kung gusto siya ni Eldreed o hindi? Bakit siya apektado kung hindi siya nito hinahawakan?Hindi kaya… sa kakaisip kung gusto ba siya nito, unti-unti na rin niyang nagugustuhan si Eldreed?Biglang bumilis ang tibok ng puso ni Shayne, at hindi niya namalayang mahigpit na niyang hinahawakan ang kanyang mga kamay. Habang pinag-iisipan niya ito, lalo siyang nakukumbinsi—gusto niya si Eldreed.Kung hindi, bakit siya palaging nag-aalala rito? Kung hindi, bakit gusto niya itong makita at makasama? Kung hindi, bakit hindi niya ito tinutulak palayo tuwing hinahalikan siya, bagkus ay tinutugon pa niya ito?Biglang nakaramdam ng kaba si Shayne. Hindi niya alam kung saan ilalagay ang damdaming ito. Kung itatago niya, lalo lang siyang mahihirapan, pero hindi rin niya alam kung kanino siya magsasabi.Hanggang sa may isang tao siyang naisip—si Andeline.Pagkauwi niya, tatawagan niya ito agad at yayayain lumabas. Napakaraming nangyari sa kanya nitong mga araw
Narinig ito ni Eldreed at nagbago ang ekspresyon niya. Lumapit siya kay Shayne, marahang hinaplos ang ilong nito, at may lambing na sinabi, "Nagbibiro lang ako. Siyempre, aalis ako. Ikaw, manatili ka lang sa bahay at hintayin mo akong bumalik, okay?"Tumango si Shayne. "Okay."Napangiti si Eldreed at hinaplos ang malambot nitong buhok. "Alam mo ba, kagabi, ngayon lang ulit ako nakatulog nang mahimbing matapos ang ilang araw. Pakiramdam ko, dahil dito, magagawa ko nang tapusin ang kalahati ng trabaho ko agad. Makakauwi ako nang mas maaga."Napakagat-labi si Shayne. "Ako rin, mahimbing ang tulog ko kagabi."Nagkatitigan silang dalawa, parehong tahimik ngunit punong-puno ng damdamin ang kanilang mga mata. Ramdam sa paligid ang matamis na pakiramdam na parang kayang punuin ang buong hangin.Sa huli, unang nagbalik sa wisyo si Shayne. "Sige na, magbihis ka na. Baka mahuli ka pa sa flight mo."Sumunod naman si Eldreed at pumasok sa kanyang dressing room. "Samahan mo ako sa airport," mahinan
"Oo." Ngumiti si Shayne at tumango.Naramdaman ni Eldreed na nanuyo ang kanyang lalamunan. Sa sandaling ito, nawala ang lahat ng rason at ang natira ay ang matinding pagnanasa. Hinila niya si Shayne sa baywang at idinikit ito sa kanyang katawan.Nagulat si Shayne, at bago pa niya maunawaan ang nangyayari, narinig niyang mahina ngunit may tiyak na tono ang boses ni Eldreed, "Gusto kitang halikan. Pumapayag ka ba?""H-ha?" Napalawak ang mga mata ni Shayne, ngunit bago pa siya makasagot, naramdaman na niya ang malambot at mainit na labi ni Eldreed sa kanya.Napaatras siya at awtomatikong itinulak ito, ngunit mabilis siyang hinawakan ni Eldreed sa kamay. Nanatili siyang nakatulala. Hindi siya sanay sa ganito—hindi pa siya nagkaroon ng kasintahan, at bago pa ang gabing iyon kasama si Eldreed, isa siyang blangkong papel pagdating sa ganitong bagay.At ngayon, narito siya—hinahalikan ng lalaking ito.Dama ni Eldreed ang lambot ng kanyang mga labi. Unti-unti niyang binuka ang bibig ni Shayne
Nararamdaman ni Shayne ang init sa kanyang puso. Gusto niyang sabihin na pareho lang sila ng nararamdaman—na gusto rin niya ang pagiging mahinahon at maaalahanin ni Eldreed. Gustong-gusto niya ang presensya nito, ang amoy nito, at ang pakiramdam ng pagiging malapit dito.Ngunit sa halip na magsalita, mas lalo pa siyang sumiksik sa kanyang yakap, pumikit, at unti-unting nakatulog, payapa sa kanyang piling.Pagod na rin si Eldreed. Alam niyang kailangan niyang bumiyahe patungong Amerika kinabukasan, kaya wala na siyang lakas para magsalita pa. Hinaplos niya ang likod ni Shayne, idinikit ang baba sa tuktok ng ulo nito, at dahan-dahang nakatulog.Sa kalagitnaan ng gabi, nagising si Eldreed sa kakaibang pakiramdam sa kanyang dibdib. Basa ito. Napakunot ang kanyang noo at iminulat ang mga mata—umiiyak si Shayne."Shayne?" Agad niyang binuksan ang ilaw sa tabi ng kama.Nakita niya itong mahigpit na nakapikit, ang mga kilay nakakunot, at ang mga pisngi nito ay basa ng luha. Hindi niya alam ku
Narinig ni Shayne ang pagtawag sa kanya kaya napalingon siya kay Eldreed. Sinalubong niya ang titig nitong puno ng init, dahilan para bumilis ang tibok ng puso niya at kusang mapahigpit ang hawak niya sa kanyang mga kamay.Tahimik siyang tinitigan ni Eldreed. Ang maamo niyang mukha, ang kanyang malalaking mata, at ang malambot na labi—lahat ng tungkol kay Shayne ay tila napakaganda sa paningin niya. Hindi niya alam kung ano ang gusto niyang gawin sa sandaling iyon, pero ayaw niyang umalis ito. Gusto lang niyang titigan siya nang matagal, na parang hindi siya magsasawa kailanman."Ah... wala lang," mahina niyang sabi matapos ang ilang saglit. Wala naman siyang sapat na dahilan para pigilan itong umalis. Kahit siya mismo, hindi niya maintindihan kung ano ang gusto niyang mangyari."Oh." Tumango si Shayne bago tuluyang lumabas ng banyo, ngunit may bahagyang lungkot siyang naramdaman na hindi niya maipaliwanag."Saglit lang..."Papasok na siya sa kwarto nang muling magsalita si Eldreed. N