"Alam kong alam ninyong lahat ang tungkol sa pagkasunog ng warehouse ng American branch ng Sandronal Group. Ngunit pagdating sa mga bagong materyales, nakipagkasundo na kami sa Hernan Group. Naniniwala akong mas magiging maayos ang susunod na taon para sa kumpanya. Gayunpaman, hindi ko palalampasin ang pangyayaring ito—paiimbestigahan ko ang sanhi ng sunog, hahanapin ko ang may kagagawan, at sisiguraduhin kong pagbabayaran niya ito!"Matigas at madiin ang mga salita ni Eldreed, ngunit sa likod ng kanyang matapang na tono ay may kasiguruhan at awtoridad. Ang sinumang nakarinig sa kanya ay hindi maiwasang makaramdam ng kaba.Hindi lang niya pinapahayag ang intensyon niyang hanapin ang salarin, kundi nagbibigay din siya ng babala—huwag sinumang magtangkang labanan ang Sandronal Group. Hindi siya magpapatawad sa sinumang hahadlang sa kanya.Matapos niyang sipatin ang buong silid, biglang lumambot ang kanyang ekspresyon. Isang ngiti ang sumilay sa kanyang labi bago siya muling nagsalita."
Pagdating sa parking lot, walang sabi-sabing inihagis ni Yera ang susi ng sasakyan kay Zeke. "Ikaw na mag-drive!" inis na utos niya habang napapairap. Pagkatapos, sumakay siya sa kotse at tahimik na tumingin sa labas ng bintana, waring malayo ang iniisip.Hindi man lubos na naintindihan ni Zeke ang nararamdaman ni Yera, alam niyang hindi maganda ang pakiramdam ng mapagalitan. Kaya naman, nagmaneho siya nang maingat, ayaw niyang maulit ang sermon nito.Habang tumatakbo ang sasakyan, natauhan si Yera. Napatingin siya kay Zeke—ang lalaking mabait at laging maaasahan. Alam niyang medyo napalakas ang tono niya kanina, kaya napabuntong-hininga siya."Zeke, huwag mo sanang masamain ang sinabi ko. Simula nang mawala si Tita, ako na ang nag-alaga sa’yo. Sa puso ko, para na kitang kapatid. Kaya gusto ko lang na matuto kang dumiskarte, para mas maalagaan mo ang sarili mo."Napakagat-labi si Zeke. Hindi niya alam kung ano ang isasagot. Tumango na lang siya nang mariin, pero hindi niya napigilang
Biglang bumilis ng tibok ang puso ni Shayne, ramdam niya ang matinding kaba. Gusto niyang pumunta sa Amerika? Gusto niyang makita siya? Namimiss din ba siya nito?Ang saya sa puso niya ay bumalot sa kanya tulad ng bukal na biglang sumabog. Hindi niya maipaliwanag, pero ang malaman na iniisip din siya nito at pareho sila ng nararamdaman ay nagdulot ng matamis na pakiramdam sa kanya.Kagat niya ang ibabang labi, gustong sabihin ang "oo." Gusto rin niyang makita ito. Naiisip niyang baka hindi ito maayos na nakakakain at nakakatulog mag-isa doon. Noon, kahit paano, napagluluto niya ito. Gusto niyang ipakita na kahit paano, gumaling na siya sa pagluluto nitong mga nakaraang araw.Pero bago pa siya makapagsalita, biglang sumagi sa isip niya si Jerome—na kasalukuyang nakahiga, mag-isa, sa ICU.Parang binuhusan siya ng malamig na tubig.Bahagya siyang napakunot-noo, pero sa huli, umiling siya. "Hindi pa rin siguro tama... Ayusin mo na lang muna ang mga dapat mong gawin diyan, saka ka na umuwi
Nararamdaman ng mga kasambahay ang gulat at ginhawa nang makita ang eksenang ito. Bumalik na si Eldreed, at parang nagbalik din ang sigla ng tahanan. Nakangiti na rin ang kanyang asawa, at tila mas naging mainit ang dating malamig na bahay."Umupo ka at kumain," sabi ni Shayne habang inilalabas ang isang upuan para kay Eldreed, may ngiti sa kanyang labi.Hindi tumanggi si Eldreed. Inalis niya ang kamay sa baywang ni Shayne at umupo. Naupo rin si Shayne sa tapat niya, saka kumuha ng isang pirasong ulam at inilagay sa kanyang mangkok."Sigurado akong hindi ka nakakain ng paborito mong luto sa Amerika nitong mga nakaraang araw, tama ba?" Alam niyang paborito ito ni Eldreed.Napangiti si Eldreed at kinuha ang tadyang mula sa kanyang mangkok. Hindi niya agad kinain, sa halip ay inilapit ito sa kanyang ilong at inamoy. Alam niyang si Shayne ang nagluto nito—magaan lang ang timpla, gamit lang ang mantika, asin, toyo, at suka, hindi katulad ng luto ni Lorna na mas malasa at maraming pampalasa
Narinig ni Shayne ang pagtawag sa kanya kaya napalingon siya kay Eldreed. Sinalubong niya ang titig nitong puno ng init, dahilan para bumilis ang tibok ng puso niya at kusang mapahigpit ang hawak niya sa kanyang mga kamay.Tahimik siyang tinitigan ni Eldreed. Ang maamo niyang mukha, ang kanyang malalaking mata, at ang malambot na labi—lahat ng tungkol kay Shayne ay tila napakaganda sa paningin niya. Hindi niya alam kung ano ang gusto niyang gawin sa sandaling iyon, pero ayaw niyang umalis ito. Gusto lang niyang titigan siya nang matagal, na parang hindi siya magsasawa kailanman."Ah... wala lang," mahina niyang sabi matapos ang ilang saglit. Wala naman siyang sapat na dahilan para pigilan itong umalis. Kahit siya mismo, hindi niya maintindihan kung ano ang gusto niyang mangyari."Oh." Tumango si Shayne bago tuluyang lumabas ng banyo, ngunit may bahagyang lungkot siyang naramdaman na hindi niya maipaliwanag."Saglit lang..."Papasok na siya sa kwarto nang muling magsalita si Eldreed. N
Nararamdaman ni Shayne ang init sa kanyang puso. Gusto niyang sabihin na pareho lang sila ng nararamdaman—na gusto rin niya ang pagiging mahinahon at maaalahanin ni Eldreed. Gustong-gusto niya ang presensya nito, ang amoy nito, at ang pakiramdam ng pagiging malapit dito.Ngunit sa halip na magsalita, mas lalo pa siyang sumiksik sa kanyang yakap, pumikit, at unti-unting nakatulog, payapa sa kanyang piling.Pagod na rin si Eldreed. Alam niyang kailangan niyang bumiyahe patungong Amerika kinabukasan, kaya wala na siyang lakas para magsalita pa. Hinaplos niya ang likod ni Shayne, idinikit ang baba sa tuktok ng ulo nito, at dahan-dahang nakatulog.Sa kalagitnaan ng gabi, nagising si Eldreed sa kakaibang pakiramdam sa kanyang dibdib. Basa ito. Napakunot ang kanyang noo at iminulat ang mga mata—umiiyak si Shayne."Shayne?" Agad niyang binuksan ang ilaw sa tabi ng kama.Nakita niya itong mahigpit na nakapikit, ang mga kilay nakakunot, at ang mga pisngi nito ay basa ng luha. Hindi niya alam ku
"Oo." Ngumiti si Shayne at tumango.Naramdaman ni Eldreed na nanuyo ang kanyang lalamunan. Sa sandaling ito, nawala ang lahat ng rason at ang natira ay ang matinding pagnanasa. Hinila niya si Shayne sa baywang at idinikit ito sa kanyang katawan.Nagulat si Shayne, at bago pa niya maunawaan ang nangyayari, narinig niyang mahina ngunit may tiyak na tono ang boses ni Eldreed, "Gusto kitang halikan. Pumapayag ka ba?""H-ha?" Napalawak ang mga mata ni Shayne, ngunit bago pa siya makasagot, naramdaman na niya ang malambot at mainit na labi ni Eldreed sa kanya.Napaatras siya at awtomatikong itinulak ito, ngunit mabilis siyang hinawakan ni Eldreed sa kamay. Nanatili siyang nakatulala. Hindi siya sanay sa ganito—hindi pa siya nagkaroon ng kasintahan, at bago pa ang gabing iyon kasama si Eldreed, isa siyang blangkong papel pagdating sa ganitong bagay.At ngayon, narito siya—hinahalikan ng lalaking ito.Dama ni Eldreed ang lambot ng kanyang mga labi. Unti-unti niyang binuka ang bibig ni Shayne
Narinig ito ni Eldreed at nagbago ang ekspresyon niya. Lumapit siya kay Shayne, marahang hinaplos ang ilong nito, at may lambing na sinabi, "Nagbibiro lang ako. Siyempre, aalis ako. Ikaw, manatili ka lang sa bahay at hintayin mo akong bumalik, okay?"Tumango si Shayne. "Okay."Napangiti si Eldreed at hinaplos ang malambot nitong buhok. "Alam mo ba, kagabi, ngayon lang ulit ako nakatulog nang mahimbing matapos ang ilang araw. Pakiramdam ko, dahil dito, magagawa ko nang tapusin ang kalahati ng trabaho ko agad. Makakauwi ako nang mas maaga."Napakagat-labi si Shayne. "Ako rin, mahimbing ang tulog ko kagabi."Nagkatitigan silang dalawa, parehong tahimik ngunit punong-puno ng damdamin ang kanilang mga mata. Ramdam sa paligid ang matamis na pakiramdam na parang kayang punuin ang buong hangin.Sa huli, unang nagbalik sa wisyo si Shayne. "Sige na, magbihis ka na. Baka mahuli ka pa sa flight mo."Sumunod naman si Eldreed at pumasok sa kanyang dressing room. "Samahan mo ako sa airport," mahinan
Habang nagpapadala si Cassy sa bawat kilos ni Eldreed, napansin ng lalaki ang pagiging bihasa nito. Dahil dito, nagsimulang magduda si Eldreed.Kanina lang, wala siyang pag-aatubiling pinuwersa si Cassy sa sofa at hinalikan ito sa labi, iniisip na si Shayne ang kaharap niya. Pero habang tumatagal ang halik, unti-unting luminaw ang kanyang isip—at doon niya naramdamang may mali.Sa pagkakaalala niya, hindi naman gano’n kagaling si Shayne sa kama. Kung bibigyan niya ng grado ang performance nito, bagsak talaga. Pero itong si Cassy—bawat galaw niya ay akma sa gusto ni Eldreed. Parang nababasa nito ang isip niya, laging alam kung anong gusto niyang maramdaman.Aminado siyang sarap na sarap siya, lalo na’t lasing siya. Pero may mumunting boses sa loob niya na paulit-ulit na sinasabi: Hindi ito si Shayne. Hindi ito ang gusto mo.Sa huli, pinilit niyang humiwalay. Nang dumilat siya, saka lang niya napagtantong hindi si Shayne ang kahalikan niya—kundi si Cassy.Pero kahit halatang wala na sa
Nagulat si Eldreed sa pagpasok ng babae. Matagal niya itong tinitigan, at bagama’t pamilyar ang mukha, hindi niya agad maaninag kung sino iyon.Napansin ni Cassy ang kalituhan sa mga mata ni Eldreed. Hindi pa man ito nakakabawi sa gulat, agad na siyang lumapit, halos dumikit na ang katawan sa binata.“Napadaan lang din ako dito. I’m drinking alone... gusto mo sabay na lang tayo? Masyado namang boring kung mag-isa lang, ‘di ba?” sabi ni Cassy, sabay lagay ng tray sa mesa.Hindi na hinintay ni Cassy ang sagot ni Eldreed. Kinuha niya agad ang isang bote ng brandy, binuksan iyon, at nagsalin ng dalawang baso. Iniabot niya ang isa kay Eldreed.“O, ano pang hinihintay mo? Don’t you want to drink?”Medyo natulala si Eldreed bago kinuha ang baso. Nang akmang iinumin na niya ito, pinigilan siya ni Cassy.“Wait, clink glasses muna tayo!” aniya, sabay tagay.Hindi na kumibo si Eldreed. Tinanggap na lang niya ang baso at sabay silang uminom.Alam ni Cassy na hindi ganoon kadali ang pagpapalapit k
Nanikip ang dibdib ni Shayne habang pinagmamasdan si Eldreed. Galit siya sa kung paano ito umasta ngayon—parang nawasak bigla ang magandang imahe ng lalaki na minsan ay iniukit niya sa kanyang puso.Sa tindi ng biglaang emosyon, itinaas niya ang kamay at biglaang sinampal si Eldreed sa pisngi. Napalakas ang tama, ramdam niya ang kirot sa palad.Wala naman siyang intensyong saktan ito. Gusto lang niya sana na matauhan ito, hindi siya talaga balak saktan. Oo, nasaktan siya sa mga sinabi nito tungkol kay Jerome, pero hindi sapat ang dahilan para saktan siya ng ganito.Napangiwi si Eldreed matapos siyang sampalin. Alam niyang galit na galit sa kanya si Shayne, pero hindi niya inasahan na sasampalin siya—lalo na sa harap ng ibang lalaki. Nakakahiya, nakakainsulto.Hinawakan niya ang braso ni Shayne, pero agad din iyong binitiwan. Napatingin siya sa kanya, malamig ang mga mata, pagkatapos ay tahimik na tumalikod at lumakad papunta sa pinto."Eldreed, wait—" tawag ni Shayne, pero hindi niya
Dahil sa kondisyon ng katawan ni Divina, hindi na rin niya mabilang kung ilang doktor na mula sa iba't ibang ospital ang kanyang nadaanan. Kaya naman, may galit at pagkainis na siya tuwing nakakakita ng mga doktor na nakaputi at pormal ang suot.Tuwing may appointment sa doktor, agad na sumasama ang pakiramdam niya at lumalala ang ugali."Divina, si Dr. Sanchez ito. Mula ngayon, siya ang tutulong sa'yo sa kalagayan mo," pakilala ni Eldreed habang inilapit si Divina kay Dr. Sanchez.Ngunit imbes na matuwa, mas lalo pang nagpakita ng pagkainis si Divina. “Maayos na pakiramdam ko ngayon, bakit kailangan mo pa akong dalhin sa doktor?”Napansin ni Dr. Sanchez ang reaksyon ni Divina kaya agad siyang nagsalita. “Pasensya na po, Miss. Baka po may konting hindi pagkakaintindihan. Isa po akong psychiatrist, at ang tungkulin ko ay tumulong sa psychological well-being niyo. Iba po ako sa regular na doktor.”“Psychiatrist?” Halatang nainis pa lalo si Divina. Tumikom ang labi niya at matalim ang ti
Mapait ang ngiti ni Eldreed habang tahimik siyang nag-iisip. Puwede pa bang maging pareho ang lahat? Matagal na siyang nakalabas sa bangungot ng dating pag-ibig, at ngayon lang siya muling nagkaroon ng pagkakataon kasama si Shayne. Pero ngayon, hinihiling sa kanyang bitawan ito—paano niya magagawa?Sa puso niya, si Shayne lang ang babaeng mamahalin niya. Kahit kailan, hindi niya magagawang ibigin si Divina—kahit kailan."Eldreed, sabi ko gutom na 'ko. Gusto kong kumain, narinig mo ba ako?" reklamo ni Divina nang mapansing matagal na itong hindi sumasagot. Naiinis siya tuwing nahuhuli niyang malalim ang iniisip nito tungkol kay Shayne. Napapansin niya ito, at hindi niya maiwasang magselos.Napakunot ang noo ni Eldreed at saka bumalik sa ulirat. Napilitan siyang sumang-ayon sa gusto ni Divina. Napagpasyahan niyang dalhin muna ito sa labas para kumain.Dahil siya na rin ang nagdala pabalik kay Divina, kailangan na rin niyang panagutan ito, kahit pa hindi ito ang gusto ng puso niya.Sakt
Habang tinitingnan ni Shayne ang matinding paghihirap ni Jerome, hindi na niya nagawang pilitin pa ito sa bagong treatment. Hindi ibig sabihin nito na sumuko na siya—gusto lang niyang magpahinga muna sila, para makabawi si Jerome sa pisikal at emosyonal na pagod. Kapag handa na ulit ang katawan at loob nito, saka siya muling lalaban para sa paggaling nito."Okay na, Jerome," mahina niyang sabi. "From now on, I’ll stay by your side. As long as you’re happy, that’s enough for me. Pero mangako ka lang, please—stop saying those hopeless things."Napatingin si Jerome, mabigat ang mga mata."Shayne, the truth is... reality is cruel. Hindi na ako 'yung dati. Noon, kaya kitang protektahan. Ngayon, ni hindi na kita kayang yakapin. Sayang lang oras mo sa ’kin. Basta masaya ka, sapat na sa akin 'yon."Umiling si Shayne. "No, I won’t allow that kind of thinking. Kahit anong mangyari sa ’yo, kahit hindi ka na makabangon, sa paningin ko, mahalaga ka pa rin. Hindi kita iiwan. Hindi kita kailanman it
Hindi lang si Divina ang nagkamali ng akala—pati si Eldreed, na nakaupo sa sofa ng sala, inisip ding ang agahan ni Shayne ay para sa kanila. Pero nang marinig niyang sinabi ni Shayne kay Divina na ang pagkain ay para sa isang kaibigan at hindi para sa kanila, bigla siyang nawalan ng gana, parang mula langit ay bumagsak siya sa impyerno.Tumayo siya mula sa sofa, inalis ang kumot sa katawan, at naglakad papunta sa kusina.Pagdating niya roon, sakto namang palabas si Shayne, hawak ang bag na may lamang pagkain. Nagkabanggaan sila."Where are you going so early?" tanong ni Eldreed, nakataas ang kilay, may halong diin ang boses.Tiningnan lang siya ni Shayne, hindi sumagot, at sinubukang lumihis para makalayo.Pero sinadya ni Eldreed na harangan siya, agad umusog sa harapan niya upang hindi siya makadaan."Eldreed, anong problema mo?" matapang na tanong ni Shayne, hindi tinatago ang inis sa boses.Alam niyang sinasadya talaga siya nito, pero hindi niya maintindihan kung bakit.Akala niya a
“Dito ang kwarto ko, kaya dito na lang ako matutulog. Kung wala na kayong kailangan, dapat siguro umalis na rin kayo, hindi ba?” matapang na sabi ni Shayne habang taas-noong tumingin kina Eldreed at Divina. Halatang gusto na niyang paalisin ang dalawa.Napakamot sa ulo si Eldreed. Nasa alanganin siya—nangako siya kay Divina na siya ang gagamit ng master bedroom, pero bigla na lang dumating si Shayne at ngayo’y inaangkin ang kwarto.Bago pa man siya makaisip ng sagot, nagsalita na si Divina at ngumiti pa, "Shayne, sinabi na ni Eldreed kanina na ako ang gagamit ng master bedroom ngayong gabi. Sanay kasi akong matulog sa malalaking kwarto, lalo na noong nasa States pa ako. Kung sa ibang kwarto ako matutulog, baka hindi ako makatulog ng maayos.” Bigla naman siyang kunwari’y nagpakumbaba, “Pero kung ayaw mo talaga, okay lang. After all, bahay mo ito. Baka nakakahiya naman na humiling pa ako.”Kitang-kita ang pagpapalabtim ni Divina, para bang kapag hindi siya pinagbigyan, magiging masama a
Para kay Shayne, wala namang “misunderstanding” na nangyari. Kung ‘yung eksenang nakita niya kanina ay isa raw hindi pagkakaintindihan lang, paano naman ‘yung mga litrato noon? Lahat ba ng ‘yon ay aksidente rin?Tumitig siya kay Divina, malamig ang boses habang nagsalita. “Okay, Miss Divina. I don’t want to waste time explaining anything to fake people. Kung mahal mo talaga siya, I don’t mind giving him up. I sincerely wish you both happiness.”Ang tinig niya ay kalmado, pero tagos ang sakit.Biglang napakunot ang noo ni Eldreed. Give him up?Hindi ba siya man lang pinagsisihan ni Shayne? Wala man lang ba itong konting pagseselos o panghihinayang?Ang inakala niyang galit ng isang babaeng nagmamahal ay nauwi lang pala sa isang simpleng pagtalikod.Pakiramdam ni Eldreed ay parang sinampal siya sa mukha. Hindi niya matanggap na ganun lang siya kalamig tignan ni Shayne. Biglang pumasok sa isip niya si Jerome. Hindi ba’t magkasama ang dalawa halos araw-araw habang wala siya sa bansa?Bigl