Sa isang eleganteng silid, abala si Shayne sa pag-compute ng mga komplikadong problema sa harapan niya. Kahit nag-iisa siya sa malawak na lugar, hindi siya nakakaramdam ng inip dahil nakatutok ang isip niya sa pagresolba ng problema.Isa siyang college student, na nasa 3rd year. Sa edad niyang kasing-ganda ng bulaklak, pinipilit siya ng lolo at ama niya na mag-blind date. Hindi naman siya nawalan ng market o hindi kaaya-aya, kaya hindi niya maintindihan kung bakit sila nagmamadali.Napabuntong-hininga siya at itinapon ang lapis na hawak sa gilid. Madalas sabihin ng pamilya niya na nerd daw siya at wala siyang alam kundi mag-aral. Alam naman niya ang ibig nilang sabihin. Bilang anak ng pamilya Morsel, kailangan niyang mag-ambag sa pamilya kapag nasa adulting stage na siya.Halimbawa, isang kasal na may kaugnayan sa negosyo. Katulad na lang ng pangalawa niyang kapatid na babae na ipinasal sa isang kalbong matandang lalaki ilang taon na ang nakalipas. Ngayon, mukhang siya naman ang sunod
"May hindi magandang nangyari sa akin kalahating buwan na ang nakalipas." Ang madilim na mga mata ni Eldreed ay nakatuon kay Shayne. Iniunat niya ang mahahaba niyang binti at unti-unting lumapit sa kanya. Mas matangkad siya ng higit sa kalahating ulo kay Shayne, at tumingin siya pababa sa halatang kinakabahang mukha nito. Isang hinala ang pumasok sa isip niya, kaya isa-isang binigkas ang mga salita, "Noong gabing iyon, ikaw ba iyon?!""Hindi!" Agad na sagot ni Shayne."Ayon sa psychology, ang taong mabilis sumagot sa tanong ay kadalasang may itinatago." Ang malamig na tingin ni Eldreed ay dumaan sa mukha niya, parang isang kutsilyong tumatagos."Ngayon ko lang nalaman na ang sikat na si Eldreed Sandronal pala ay isang psychologist din." Nahuli ni Eldreed ang iniisip niya, kaya hindi na nakatiis si Shayne at sumagot na rin nang patutsada."Si Shayne, na nerd daw ayon sa kanyang mga kaklase, ay may matataas na grado, may mahinahon na ugali, hindi kailanman nagagalit, at isang mabuting a
Biglang nanigas ang maliit na mukha ni Shayne, tumayo siya at walang alinlangang sinampal si Eldreed, "Gago ka! Walanghiya ka!”Madaling nasalo ni Eldreed ang kanyang kamay, at ang malamig niyang boses ay tila yelo sa tuktok ng bundok na hindi natutunaw kahit libu-libong taon na, "Sino sa atin ang walang hiya? Shayne, bago ang araw na ito, hindi kita kilala sa buong buhay ko, pero sinadya mo akong pagplanuhan?"Bahagyang nag-iba ang mukha ni Shayne, ngunit agad niya itong naitago at nagbalik sa normal. Ang kanyang mga mata ay kumikislap sa panunukso. Sa halip na kumawala sa pagkakahawak ni Eldreed, lalo pa niyang idinikit ang kanyang kamay sa kanya, at ngumiti nang kakaiba, "Hmm, hindi ba nawalan ka ng malay noon? Paano mo natatandaan?"Ang ngiti sa mga mata ni Eldreed ay napalitan ng lamig, at ang tingin niya ay matalim na parang isang lobo na naghahanap ng biktima sa kapatagan. Ang kanyang mga labi ay mahigpit na nakatikom, nagpapakita ng malamig na disposisyon. Si Shayne naman, hin
Matapos tanggapin ang kasunduan, tiningnan ni Eldreed si Shayne, pinaikot ang papel ng agreemnt gamit ang kanyang mga daliri, at ngumisi. "Masaya akong makikipagtulungan."Naibenta ang sarili nang wala sa oras, masama ang loob ni Shayne, at pakiramdam niya ay gusto niyang manakit ng tao dahil sa pagkainis.Tumayo si Eldreed nang matagal, at bago lumabas sa pinto, tumigil siya. Sa malamig na tono at hindi lumingon ay nagsalita siya, "Sa totoo lang, wala akong maalala tungkol sa gabing iyon sa loob ng kalahating buwan. Ikaw ang unang nagbanggit ng kalahating buwan, at pagkatapos ay nagsinungaling ako nang basta-basta. Sinabi mo na ang lahat, Shayne, naglakas-loob kang paglaruan ako? Hindi pwedeng walang kapalit ang ginawa mo."Pagkatapos noon, binuksan niya ang pinto at umalis.Ilang segundo bago nakapag-react si Shayne na naiwan sa loob ng silid. Hindi niya napigilan ang pagtataas ng kanyang boses, "Eldreed! Hayop ka! Nagbabago-bago ka ng salita, lalaki ka pa ba talaga?!"Napahagikhik
Pagkababa ng cellphone, agad na sumakay si Shayne ng taxi papunta sa Wanten.Ang lugar na ito ay isang Taiwanese hall na itinayo ng kanyang panganay na kapatid tuwing wala itong magawa. May espesyal na kwarto dito para sa pamilyang Morsel, at ilang beses na rin siyang nakapunta rito. Walang waiter na naghatid sa kanya, kaya’t pumasok siya sa kwarto nang pamilyar. Tiningnan niya ang oras sa relo at nakita niyang may dalawang minuto pa bago ang takdang oras na kalahating oras.Kumuha siya ng cue stick at nagsimulang maglaro ng billiards, maganda ang kanyang postura at malinis ang mga galaw."Shayne, hindi ako tagapaglingkod mo, ha?" sabi ni Andeline nang dumating ito sakto sa oras. Binuksan nito ang pinto habang dala ang kanyang schoolbag. Nasa ikatlong taon na siya ng high school sa edad na 16-years old. Kung hindi lamang siya takot makaagaw ng atensyon, dahil sa talino niya, malamang nasa kolehiyo na siya ngayon."Maglaro tayo. Kung sino ang matalo, kailangang magsabi ng totoo. Game?
Tiningnan ni Shayne si Michael, bakas sa mukha niya ang gulat na parang tinamaan ng kidlat. Ang seryoso niyang ekspresyon, matatag na tingin, at sunog sa araw niyang balat ay lalong nagbigay ng pagka-maskulado sa kanyang dating. Ang tuwid niyang tindig ay nagpapakita ng dugong-sundalo at integridad. "Kuya Michael, tumayo ka na," mabilis niyang inalis ang tingin mula sa diamond ring sa loob ng kahon at sinubukang alalayan ito patayo. Ngunit matigas ang loob ni Michael. Nanatili siyang nakaluhod habang seryosong tumingin kay Shayne. "Shayne, hindi mo ba nararamdaman ang nararamdaman ko para sa’yo? Trust me, aalagaan kita habangbuhay." "Kuya Michael, pasensya ka na, pero hindi ko maibibigay ang sagot na gusto mo." Bukod pa sa may kasunduan na siyang pinirmahan, kahit wala pa iyon, hindi niya magawang sagutin si Michael. "Shayne, mas pipiliin mo bang magpakasal sa isang estranghero na minsan mo lang nakilala kaysa sa tanggapin ang proposal ko?" Dahan-dahang nawala ang liwanag sa mga ma
Hindi gumalaw ang mga tao sa loob ng sasakyan. “Hoy, Eldreed! Papasukin mo ako agad! Malaking iskandalo ito at ikaw rin ang mapapahiya!” muling sigaw ni Shayne habang kumakatok sa bintana.Sa mga sandaling iyon, papalapit na ang mga reporter na humahabol sa kanya. Biglang bumukas ang likurang pinto ng Rolls-Royce, at isang maputing kamay ang inilahad mula sa loob. Nagulat si Shayne ngunit agad niyang hinawakan ang kamay na iyon at dali-daling pumasok sa sasakyan.Hindi pinalampas ng mga reporter ang pagkakataong ito. Nang bumukas ang pinto ng sasakyan, mabilis na kinuhanan ng litrato ng camera ang gilid ng mukha ni Eldreed.Ang babaeng reporter mula sa Capital TV ay biglang hinawakan ang kabilang kamay ni Shayne, pilit siyang pinipigilang makapasok sa sasakyan. Pilit na nagpumiglas si Shayne, ngunit malakas ang kapit ng reporter. Sa lakas ng paghatak, napunit ang ilang butones ng puting blouse ni Shayne, at tumambad ang kanyang makinis na leeg at bilugang balikat.Kasabay nito, nakita
"Pero kung sasabihin mo ang lahat ng totoo, hindi mo matatakpan ang katotohanan na ikaw mismo ay nakialam para lang magpakitang-tao." Naisip ni Shayne, ngunit napagtanto niyang wala ring kaibahan kung sasabihin niya ito o hindi, dahil parehong magka-kwento lang din. Mas mabuti na rin na hindi madamay ang ibang tao sa pagsasabi ng totoo.Inisip niya na siya ang nagmamanipula sa mga pangyayari, ngunit hindi niya alam na siya na pala ang naging pawn ng ibang tao."Huh... I see, so you’re also someone who’s being played." Binanggit ni Eldreed habang pinagmamasdan ang ekspresyon ni Shayne. Nakita niya sa mga mata ni Shayne ang sakit, kaya’t natawa siya ng malamig. "Ano'ng pakiramdam na napaglaruan?"Biglang namutla si Shayne, na parang nawalan ng kulay ang kanyang mukha. Wala na siyang magagawa kundi aminin na tama ang lalaki, wala siyang maipaliwanag, dahil tama ang sinabi ni Eldreed.Biglaang huminto ang kotse, binuksan ni Eldreed ang pinto, at walang awa siyang itinulak palabas. Tumilap
Nanginginig pa rin ang katawan ni Mayor Vasquez sa matinding galit. Ang mga mata niya'y nanlilisik habang matalim na nakatitig sa dalawa.Hindi makasagot si Carla at Cassy. Alam nilang may punto si Mayor Vasquez — naging pabaya sila. Dapat ay naging maingat sila para hindi sila mahuli, ngunit dahil sa kagustuhan nilang agawin si Eldreed, naging palpak ang lahat.Si Cassy na duguan ang noo, na kadalasan ay nagrereklamo kahit simpleng sugat lang, ngayon ay tahimik na nakayakap kay Carla. Takot na takot siyang magsalita o humikbi man lang. Alam niyang galit na galit ang ama niya — at sa oras na ito, wala siyang karapatang magsumbong o umangal.Matapos ang ilang minutong katahimikan, naglakas-loob si Carla na magsalita habang patuloy na niyayakap si Cassy. "M-mahal... aminado kaming nagkamali. Pero wala kaming choice noong mga oras na 'yon. Kailangan naming kumilos agad, kung hindi, tuluyan nang magpapatuloy ang kasal nina Eldreed at Shayne."Nanatili lang na nakatitig si Mayor Vasquez, p
Tumayo si Eldreed, kinuha ang coat niya at dire-diretsong lumabas ng bahay, iniwang nanghihina ang pamilya Vasquez.Sa isip niya, wala na siyang ibang iniintindi. Dahil si Shayne lang ang babae na gusto niyang protektahan habambuhay.Ang narinig na iyon ni Mayor Vasquez ay nagpatibay lalo sa kanyang desisyon na magpaikot ng usapan na tila isang mabangis na tigre na nakangiti."Wala akong ganong balak." Ngunit laking gulat niya nang mariing sumagot si Eldreed, hindi man lang siya binigyan ng kahit anong pabor. "Pero sana, Mayor Vasquez, iparating n'yo sa anak n'yo na huwag na huwag na niyang gagambalain ang asawa ko. Kung may plano pa siyang manggulo, o kukuha pa siya ng tao para guluhin si Shayne, ipinapangako kong hindi ko siya patatawarin. Hindi ko na poprotektahan ang negosyo n'yo.”Habang sinasabi iyon ni Eldreed, nilingon niya ng malamig na tingin si Cassy — isang tinging nagpanginig sa katawan ng dalaga. Para bang kahit anong oras ay kayang-kaya siyang basagin ni Eldreed."Miss
Narinig ni Eldreed ang sinabi ni Mayor Vasquez, ngunit imbes na matuwa, bigla niyang naramdaman na parang lumubog ang puso niya. Napansin niya ang sariling kamay na kanina'y naglalaro sa kanyang singsing, ngunit ngayon ay bigla itong napahinto. Unti-unti niyang ibinalik ang sarili sa katinuan at may malamig na ngiti sa kanyang labi nang magtanong siya."Paano n'yo po nalaman na magbibusiness trip ako, Mayor Vasquez?"Bigla itong nagbigay ng tensyon sa paligid. Alam ni Eldreed na hindi pa niya ipinapahayag ang tungkol sa pagkasunog ng kanilang warehouse sa American branch, at kakaunti lamang sa Pilipinas ang may kaalaman tungkol dito. Kaya't ang tanong niya ngayon ay — paano nalaman ni Mayor Vasquez na aalis siya?Sa kabila ng malamig na tono ni Eldreed, tila hindi napansin ni Mayor Vasquez ang bigat ng kanyang salita. Ngumiti ito ng bahagya at mayabang na sumagot, "Ah, wala naman. Syempre, dahil malapit ako sa pamilya niyo at nagkataon lang na may narinig akong balita, naisip ko lang
Matapos inumin ni Eldreed ang tsaa, marahan niyang ibinaba ang tasa at ngumiti ng bahagya. "Masarap nga. Kaya pala napakamahal." Sandali siyang tumigil bago idinugtong ang mga salitang tila may tusok, "Nakakagulat lang na ang isang opisyal ng gobyerno tulad ni Mayor Vasquez ay nakakabili ng ganito kamahal na tsaa. Nakakatuwang malaman na may panggastos pala kayo para sa mga bagay na ito."Biglang nanigas ang ngiti ni Mayor Vasquez. Parang may mabigat na bagay na bumagsak sa balikat niya. Si Carla naman ay lalong naging alerto — pakiramdam niya'y may kakaibang pakay si Eldreed sa pagpunta rito.Samantalang si Cassy ay tila wala sa sarili, lubos na nahumaling pa rin kay Eldreed. Hindi niya man lang naintindihan ang ibig ipahiwatig ng sinabi nito.Kung ibang tao lang ang nasa pwesto ni Mayor Vasquez, tiyak na matitigilan siya sa matalim na salita ni Eldreed. Pero dahil sanay na si Mayor Vasquez sa politika, mabilis siyang nakaisip ng palusot. Ngumiti ito ng peke at pilit na inayos ang si
Malapit nang magtaglagas, kaya unti-unti nang lumalamig ang panahon. Ang dating maliwanag na kalangitan ay naging kulay abo na, at ang mga babaeng dating nakasuot ng maiikling palda ay unti-unti nang nagsusuot ng pantalon.Pagdating ni Eldreed sa bahay ng mga Jane, si Cassy ang nagbukas ng pinto. Nang makita niya kung sino ang bisita, nanlaki ang mga mata niya na parang hindi makapaniwala."E-Eldreed... Ah, hindi—Mr. Sandronal! A-Ano pong ginagawa niyo dito?" tanong ni Cassy na halatang kinikilig.Kung hindi mo alam ang nangyari sa kanila noon, aakalain mong malapit talaga si Cassy kay Eldreed. Walang bahid ng kahihiyan o guilt na makikita sa mukha niya, kahit na ilang araw lang ang nakalipas mula nang sinampal siya ni Eldreed.Nagmamadali niyang pinapasok si Eldreed, sabay sumigaw papunta sa loob. "Mama, Papa! Tingnan niyo kung sino ang dumating!"Parang may fiancèe na sumasalubong sa kanyang nobyo ang kilos ni Cassy, ngunit nanatili lang na malamig ang ekspresyon ni Eldreed. Walang
Isang hindi maipaliwanag na init ang nagmula sa mga daliri ni Eldreed papunta sa buong katawan niya, dahilan para mapatulala si Shayne habang nakatitig sa matikas na mukha ng lalaki sa harapan niya.Dahan-dahang kinagat ni Eldreed ang kanyang daliri, at kahit banayad lamang ang pagkagat, parang mas naging malambing pa ito kaysa sa simpleng pagdampi. Dahil dito, namula ang mukha ni Shayne hanggang sa puno ng kanyang tenga.Sa gitna ng kanyang pagka-balisa, bigla na lang binitiwan ni Eldreed ang daliri niya at marahang hinawakan ito sa kanyang palad."Sa susunod na gawin mo ulit 'yan habang natutulog ako, hindi na kita palalagpasin ng ganon kadali."Malambing at banayad ang tono ng boses ni Eldreed, puno ng lambing na parang hindi naman galit o nanunumbat. Pero sa pandinig ni Shayne, parang may ibang ibig sabihin iyon—parang nagpapahiwatig ng isang bagay na mas malalim.Napaisip si Shayne ng kung anu-ano, dahilan para lalong mamula ang kanyang mukha. Hindi niya alam kung inaasar lang si
Lumipas ang ilang oras.Tahimik ang buong paligid, tanging ang tunog ng mga daliri ni Eldreed na pumipindot sa keyboard ang maririnig. Ngunit sa gitna ng pagtipa, bigla itong tumigil.Ibinaling ni Eldreed ang tingin kay Shayne at nakita niya itong mahimbing nang natutulog sa kanyang balikat. Mapulang-mapula ang pisngi nito, at sa simpleng pagmasid niya rito, tila nadagdagan ang tibok ng kanyang puso.Hindi niya maintindihan kung bakit, pero tila hindi niya magawang alisin ang tingin sa kanya. Maya-maya, gumalaw si Shayne—siguro'y hindi komportable sa kanyang balikat—at sa huli, humiga ito sa kanyang hita.Muling bumilis ang tibok ng puso ni Eldreed. Pinagmasdan niya ito sa kanyang kandungan, at matapos ang ilang sandali, hindi niya napigilang ngitian ito. Marahan niyang hinaplos ang pisngi ni Shayne bago muling bumalik sa trabaho.Pinag-igihan niya ang pagtatapos ng kanyang gawain, at nang matapos, nag-type siya ng isang linya sa chat ng kanyang assistant:"Pagod na ako. Matutulog mu
Nararamdaman pa rin ni Eldreed ang bigat ng mga tanong sa kanyang isipan habang nasa opisina. Nang makabalik siya sa wisyo, madilim na ang paligid.Naalala niya ang sinabi ni Shayne bago siya umalis, "Kahit gaano pa ka-late, hihintayin kitang umuwi." Tumayo siya at naglakad pauwi.Ang tanong—Gising pa kaya siya at naghihintay?May bahagyang pag-aalinlangan sa kanyang puso. Bahagi ng sarili niya ang umaasang naghihintay pa ito, ngunit kasabay nito ay ang pag-aalala na baka hindi pa ito kumain. Mas gugustuhin niyang hindi ito magpuyat para lang maghintay sa kanya.Ngunit anuman ang sagot, isa lang ang nasa isip niya ngayon—umuwi.Pagkapasok niya sa bahay, agad niyang tiningnan ang hapag-kainan, ngunit wala siyang nakita. Parang biglang lumamig ang pakiramdam niya."Sabi niya maghihintay siya..."Isang mapait na ngiti ang lumabas sa kanyang labi. Pinagtawanan niya ang sarili sa pagiging tanga sa paniniwala rito. Hindi siya madaling magtiwala sa ibang tao, pero nang sabihin ni Shayne na m
Kasama sa umalis ang kaklase nilang si Eason. Wari'y wala namang pinagkaiba ang tingin ni Shayne sa kanya kumpara sa ibang kaklase, kaya't sa wakas, hindi na nagselos si Eldreed. Nakangiting sinabi nito kay Eason, "Punta ka ulit dito kapag may oras ka."Napangiwi si Shayne sa narinig. ‘Sa seloso mong 'yan, sa tingin mo ba may lakas ng loob pang bumalik si Eason?’Matapos maihatid ang mga bisita, napabuntong-hininga si Shayne. Busog na busog siya, at tulad ng dati, inaantok siya kapag ganoon. Agad siyang pumasok sa kwarto ni Eldreed at padapang bumagsak sa malambot na kama.Pagpasok ni Eldreed, napakunot ang noo niya nang makita si Shayne na nakahilata roon. Umupo siya sa sofa sa tabi ng kama at hindi na nagsalita.Tahimik lang ang dalawa, ngunit hindi naman nakakailang ang katahimikan. Para bang matagal na silang ganito sa isa't isa.Nasa kalagitnaan na ng antok si Shayne nang biglang tumunog ang cellphone ni Eldreed. Sinagot nito ang tawag at biglang nagbago ang tono ng boses niya, "