Kung ikukumpara sa paglalagay ng acupuncture, mas madali ang proseso ng pagtanggal ng mga karayom.Sa loob ng sampung minuto, natanggal na ang lahat ng karayom sa katawan ng matandang lalaki.Mabilis na sinuri ni Avigail ang pulso ng matanda at kalmadong nag-ayos ng kanyang mga kagamitan.Si Martin at May ay nakatayo sa tabi ng kama, halatang kinakabahan. Takot silang malaman na wala ng pag-asa ang kanilang lolo pero umaasa pa din sila.Maraming kilalang doktor na ang kanilang nilapitan noon, ngunit lahat ay nabigo.Ngayon, iniisip nila kung magigising ba si lolo...Sa ilalim ng mga matamang tingin ng dalawa, bahagyang gumalaw ang mga daliri ni Mr. Lee.Ilang sandali pa, dahan-dahang iminulat ng matanda ang kanyang mga mata, nakakunot ang noo at mahina ang pag-ubo."Lolo!"Mabilis na umupo si Martin sa tabi at tinulungan ang matanda na kumalma, halatang nagulat at natutuwa. Inalalayan niya ito.Si May ay mas lalong nagulat at hindi makapagsalita. Hindi siya kailanman naniwala sa babae
Malinaw ang ibig sabihin ni Martin.Bagaman hindi nabanggit ni Avigail ang usapan tungkol sa suplay ng mga halamang gamot, malinaw ang kaniyang layunin at kusa pa siyang binigyan ng pagkakataon ni Martin upang makipag-usap tungkol dito.Nag-alinlangan si Avigail na tanggapin ang kabayaran nang wala pang ganap na kagalingan ang kaniyang pasyente.Pagkatapos ng lahat, ipinahayag ng pamilya Lee na ibebenta lamang nila ang mga halamang gamot sa kalahating presyo kapag lubos nang gumaling si Mr. LeeHindi muna siya nagsalita, at nanatili lang si Martin, nakangiti habang nakatingin sa kaniya.Dahil dito, napangiti rin si Avigail. "Sa totoo lang, nang pumunta ako rito upang gamutin si Mr. Lee, narinig ko mula sa aking mga kaibigan na ang pamilya Lee ay magbebenta ng mga halamang gamot sa kalahating presyo sa kung sino ang makakagaling kay Mr. Lee. Ngunit ngayon pa lamang nagising si Mr. Lee, at hindi pa tiyak ang kaniyang kondisyon. Sa tingin ko, hindi pa angkop na pag-usapan ang kabayaran s
Matapos makuha ang kanyang pangako, nakahinga nang maluwag si Martin at ngumiti, "Dahil sinabi mo na iyan, kampante na ako. Ihahanda ko ang kontrata bukas at pipirmahan na lang natin."Tumango si Avigail bilang pagsang-ayon.Matapos ang usapan tungkol sa kabayaran, personal na inihatid ni Martin si Avigail sa gate at pinanood itong umalis sakay ng kotse niya.Habang papalayo ang kotse ni Avigail, bumalik si Martin sa bahay at tinawagan si Dominic para ipaalam ang nangyari sa kanilang Lolo."Kumusta si Lolo?" Tanong ni Dominic sa oras na sinagot ni Martin ang tawag, may halong tunog ng umaagos na tubig.Ngumiti si Martin kahit hindi ito nakikita ng kaniyang kapatid. "Gising na siya ngayon. Talagang magaling si Dr. Suarez."Pagkatapos niyang sabihin iyon, naisip niya ang kakaibang asal ni Dominic kay Avigail kanina, kaya't nagtanong siya nang may pag-aalinlangan, "Kuya Dom, kilala mo na ba si Dr. Avigail Suarez? Parang kakaiba ang naging pakikitungo mo sa kanya, at hindi kita nakitang g
Nag-usap pa sandali ang dalawa, ngunit dahil gabi na, nagpaalam si Angel at umuwi.Parang dalawang maliit na buntot sina Dale at Dane na sunod-sunod kay Avigail sa loob ng bahay.Matapos mag-ayos nang kaunti, saka lamang naitanong niya kung kumusta sila. Palagi naman niyang kinakamusta ang kaniyang anak tuwing ito ay umuuwi at maabutang gising ang dalawa, iyon nga lang hindi natutulog ang mga ito ng wala siya.“Masaya ba kayo sa kindergarten ngayon? Wala naman bang nagiging problema sa inyo doon?” tanong niya.Nang maalala ng mga bata ang araw nila, masigla silang tumango. "Oo, masaya naman po. Pagkatapos ng klase, binigyan kami ng maraming snacks ng mga kaklase namin!"Napatawa si Avigail sa narinig, "Ganun ba kayo ka-popular? Baka naman maubusan sila ng sarili nilang baon"Tumango nang seryoso si Dane at, tumingin kay Dale, at sinabing, "Kanina may batang babae na nagsabi na gusto raw niyang pakasalan si Kuya paglaki niya.""Talaga?" Tanong ni Avigail, natatawa habang tinitingnan an
Nag-aalala si Avigail para sa kanyang matalik na kaibigan na tumulong sa kanya sa pag-aalaga sa mga bata sa loob ng dalawang araw.Nang matapos ang trabaho sa umaga, naglaan si Avigail ng oras para bumisita sa bahay ng mga Lee sa hapon, at iniisip niyang siya na ang susundo sa dalawang bata mamayang gabi.Pagdating sa bahay ng mga Lee, sinuri niya ang kalagayan ni Mr. Lee at nang masigurong walang naging aberya, itinuloy niya ang proseso ng paggamot at sinimulan ang pag-aacupuncture sa matanda.Habang naghihintay ng oras para tanggalin ang mga karayom, pumasok si Martin dala ang ilang dokumento at sinabi, "Doktora Suarez, narito ang napagkasunduang kontrata. Pakitingnan, at kung wala kayong nakikitang problema, maaari na natin itong pirmahan."Hindi na ito ikinagulat ni Avigail dahil napag-usapan na nila ito kagabi. Maingat niyang tiningnan ang kontrata at pinirmahan.Matapos mapirmahan ang kontrata, naging mas magiliw pa si Martin sa kanya. "Simula ngayon, mayroon na tayong Kasunduan
Binati ni Avegail ang teacher ng mga bata at umalis ng hindi nagsalita ng ibang detalye. Kinuha niya ang dalawang bata.Habang paalis na sana siya, hindi niya maiwasang mapatingin sa maliit na batang babae. Kahit gusto niyang iwasan ang bata dahil sa tatay nito ay hindi pa din siya mapakali.Nang makita ni Sky na paaalis na silang tatlo, dali-dali siyang tumayo mula sa slide at tumingin nang diretso sa kanila. Tumakbo siya sa kaya niyang bilis. Hindi maiwasan na sundan siya ng teacher na nagbabantay.Nag-aalala ang guro sa gilid na baka siya matumba, kaya mabilis itong lumapit at inalalayan siya."Siya ay..."Nagdalawang-isip si Avegail ng sandali, ngunit hindi mapigilang magtanong nang may pag-aalala.Nahulaan na ng dalawang bata ang gusto niyang itanong, kaya agad silang sumagot, "Mommy, dito rin siya nag-aaral, at nasa iisang klase kami! Ngayon, hindi pa siya sinusundo ng mga magulang niya kaya naghihintay siya rito kasama namin!"Tumango si Avegail bilang pag-unawa, tumingin sa ma
"Naalala ko, ang sabi mo noong in-enroll mo ang kambal ay kababalik mo lang galing abroad. Siguradong sa ibang bansa lumaki ang dalawang gwapo mong kambal tama ba? Mabuti naman at madali mo silang naturuan magtagalog, napakagaling kasi ng dalawang bata magsalita ng lenggwahe natin." Puri ng teacher ng mga bata kay Avegail.Nakahanap ng dahilan ang teacher para makapag-usap sila at magtagal pa sandali para sa maliit na bata. Maganda ang performance ng kambal sa klase, kaya’t wala na siyang ibang masabi kundi ang puriin ang mga ito, saka napunta ang usapan sa maliliit na bagay.Napangiti naman si Avegail sa sinabi ng teacher at tumango, "Maraming Pilipino kaming kasama sa institute sa abroad, kaya naman hindi namin nakalimutang magsalita ng tagalog sa loob ng bahay namin."Hindi nagsalita ang dalawang bata, pero nakangiti sila at tumango sa bawat sinasabi ng kanilang mommy.Nang makita ng guro kung gaano sila kabait, hindi niya maiwasang mainggit, “Bukod sa tagalog at English, narinig k
Hindi napansin ni Dominic ang dalawang bata sa loob ng sasakyan. Nagmamadali siyang bumababa dahil alam niyang late na siya sa pagsundo sa kaniyang anak. Mabilis siyang pumunta sa kaniyang anak na kasama ng teacher nito at isang babae.Nakita niya ang teacher ni Skylei, si Avegail at ang kaniyang anak na halos yumakap na sa bisig ni Avegail na malapit sa palaruan ng school.“Nandito na ang ama ni Skylei.” Sabi ng teacher kay Avegail at Agad na binate nito ang teacher sa magagalang na pananalita.Bahagyang tumango si Dominic, lumapit sa tatlong tao, sinulyapan ang kanyang anak, at pagkatapos ay tiningnan si Avigail nang malamig, "Bakit ka naririto?"Nararamdaman ang malamig na aura mula sa lalaki, hindi maiwasan ni Avigail na magkunot ng noo.Sa gilid, nagulat ang teacher sa kanila, "Kilala niyo... ang isa’t isa?"Akala niya hindi kilala ni Avegail ang batang si Skylie.Ngunit sa isip niya, hindi naman nakapagtataka dahil sa ipinakitang pagkakakapit ni Sky kay Avegail, tila may pagkaka
Makalipas ang isang linggo, kinausap ni Avigail ang kambal at pinakiusapang ipagpatuloy na nila ang kanilang kindergarten schooling. Ngunit matigas ang tanggi ng dalawa. Masyado na raw silang advanced kumpara sa mga kaklase nila, at wala rin naman silang gana pumasok, lalo na't palaging si Skylie ang laman ng kanilang isipan.Alam ni Avigail kung gaano kaapektado ang kambal sa mga pangyayari. Kaya kahit masakit, naging matatag siya. Ayaw niyang malugmok sila sa lungkot—ayaw niyang hayaang lamunin ng kawalang-kasiguraduhan ang murang isipan ng kaniyang mga anak.Sa halip, itinutuon niya ang oras sa isa pang matagal nang sugat—ang sariling pamilya. Ang pamilyang minsang ipinagpalit siya sa pera."Wow! Mukhang galante at sobrang yaman mo na ngayon, Avigail," pang-uuyam ng kaniyang ina, si Trina, habang nakataas ang kilay. "Akala ko noon, sa kangkungan ka na lang pupulutin matapos mong layasan ang mayamang pamilyang pinakasal namin sa’yo. Sa totoo lang, kinabahan kami no'n... baka bawiin p
Nang masikaso na ni Angel si Avigail at magkausap na sila ng mga anak, agad ding umalis si Angel sa bahay ng mga ito. Alam niyang kailangan ni Avigail at ng kambal na mag-usap ng maayos, at hindi siya ang tamang tao na maging saksi sa lahat ng ito.Tahimik na lumabas si Angel, at nang makaalis na siya, lalo pang bumigat ang pakiramdam sa loob ng bahay. Ang mga mata ng kambal ay puno ng takot at pangamba. Hindi nila kailanman nakita ang kanilang ina na ganoon — parang hindi nila kilala. Si Avigail na laging matatag at maligaya, ngayon ay tila nawala ang sigla sa mata, at ang pagkabagabag sa bawat galaw nito ay hindi nila maikaila.Habang ang kambal ay tahimik na naghihintay, takot na takot, naglakad si Avigail patungo sa kusina. Lumipas ang ilang saglit bago siya bumuntong hininga, tila umaasa na sana’y magbabalik ang lahat sa normal. Tumayo siya sa harap ng kalan at nagsimula magluto ng tanghalian. Ang tanging ingay na naririnig ay ang tunog ng kawali at mga palayok sa kanyang paligid,
“Dominic, pasensya ka na, ha. Nabigla yata sila…” Mahinang sabi ni Avigail, halos pabulong habang tinatanaw sina Angel na inaakay palayo ang kambal.“Kakausapin ko muna sila.” Nilunok niya ang kaba sa lalamunan, dama ang kirot ng eksenang iyon bilang isang ina at isang babae.Tahimik lang si Dominic. Halos ilang segundo rin bago siya sumagot, at nang magsalita siya, ramdam ang lungkot sa tinig niya.“Naiintindihan ko…” mahinahon niyang simula. “Pasensya na rin. Pero… gagawin ko ang lahat para makuha ko ulit ang loob nila.” Bumuntong-hininga siya bago tumingin kay Avigail, sinserong sinisid ang mga mata nito.“Alam ba nila ang nangyari sa atin?” tanong niya, may halong kaba. “Mukha kasing alam nila… na hindi kita trinato ng tama.”Napalingon si Avigail sa direksyon ng kambal, bakas ang pag-aalala sa kaniyang mukha.“Matalino ang kambal,” wika niya sa wakas. “Madami silang tanong, Dominic. At mas pinili kong sagutin ‘yon kaysa magsinungaling. Hindi ko kayang itago sa kanila kung bakit w
“Mommy!!” sigaw ni Dale habang mabilis na lumapit kay Avigail. “Nakausap na namin si Skylie. Sabi ng doktor kay Ninang, limited time lang daw po kami puwedeng manatili sa loob. Kaya po lumabas na kami.”Nagulat si Avigail nang makita silang lumabas ng ICU. Hindi niya namalayang siya pala’y umiiyak na sa bisig ni Dominic. Agad siyang napahawak sa mukha, tinatago ang luha.“Iuuwi ko na sila. Sasamahan ko na lang—”“Ninang!” putol ni Dane habang hinahawakan ang kamay ng kaniyang ninang. “We want to stay here. Puwede po ba kaming maupo lang dito? Gusto lang po naming panoorin si Skylie.”Lumingon si Angel kay Dominic, saka kay Avigail, ngunit bago pa man siya makasagot, napatingin si Dominic sa kambal—at tila napako ang kaniyang tingin doon.Hindi siya makapaniwala.Ngayon lang niya lubos na pinagmasdan sina Dale at Dane, at parang unti-unting nabura ang mundo sa paligid niya. Para siyang nanonood ng lumang alaala—ng sarili niyang kabataan—nang bigla niyang mapansin: magkakamukha sila. Ang
Tahimik ang hallway ng ospital. Tanging ang mahihinang tunog mula sa ICU monitor sa loob ng silid ang maririnig, kasabay ng malamig na hum ng aircon. Nakaupo sa bench sina Dominic at Avigail—magkatabing tila magkalayo pa rin. Walang salitang binibitawan, tanging mga mata at buntong-hininga ang nagpapahiwatig ng bigat sa kanilang dibdib.Sa loob ng ICU, si Skylei ay nakaoxygen at bantay-sarado ng doktor. Kasama niya roon sina Dale at Dane, tahimik na nakaupo sa gilid ng kama habang hawak ang kamay ng kapatid. Nasa loob din si Angel, ang ninang nila, taimtim na nagdarasal sa isang sulok.Sa labas, sa isang sandaling may kapayapaan, biglang umalingawngaw ang matalim na sigaw mula sa may elevator.“Dominic Villafuerte! Anong ginagawa ng babae niyan dito?!”Napalingon agad ang mga nurse at bantay sa paligid. Mabilis na tumayo si Dominic habang si Avigail ay napaatras at bahagyang nataranta. Sa harap nila ay ang ina ni Dominic—si Mrs. Luisa Villafuerte, ang reyna ng pamilyang Villafuerte, an
“Sinasabi mo bang nanganak ka mag-isa sa tatlong bata?” tanong ni Dominic, puno ng gulat at lungkot ang boses.Tahimik lamang na tumango si Avigail.“Pero bakit nahiwalay si Skylei sa mga kapatid niya? Kung hindi ikaw ang may kagagawan, sino? Sino ang naghiwalay sa iyo kay Skylei?” Halata sa tono ni Dominic ang pagkalito, ang galit, at ang pagkabigo. “May sakit si Sky noon. Malala. Kung hindi namin naagapan… baka noon pa, wala na siya.”Napaluhod si Avigail sa harap ni Dominic. Wala siyang nagawa kundi ang humagulgol.“Patawarin mo ako...” nanginginig ang tinig niya. “Sinabi sa akin ng doktor na isa sa triplets ang mahina. Kaya nang sinabi nilang hindi na niya kinayang mabuhay pa kahit isang araw, tinanggap ko na lang. Ang sakit. Sobrang sakit. Pero kailangan kong magpatuloy… kasi may dalawa pa akong anak na umaasa sa akin.”Umiiyak siyang napayuko, nanginginig ang balikat.“Pero kahit kailan… kahit kailan, hindi ko nakalimutan ang bunso kong babae. Hindi ko siya inalis sa puso’t isip
"Kamusta si Skylei? May improvement na ba ang lagay niya?" tanong ni Avigail.Hindi siya nakatulog kagabi habang iniisip kung paano siya naging pabayang ina—kung paanong naniwala agad siyang patay na ang kanyang bunsong anak. Sa tulong ni Miguel Tan, ni Angel, at ni Dr. Daven Cruz, inalaman nilang lahat ang nangyari sa araw ng panganganak ni Avigail sa ibang bansa. Gustong-gusto ni Avigail na siya mismo ang gumawa ng hakbang, ngunit hindi katulad ng mga taong ito, wala siyang koneksyon—maliban na lang sa pagiging kilala niyang doktor sa traditional medicine."Akala ko hindi ka na babalik. Mabuti naman at nandito ka na," malungkot na sabi ni Dominic habang nakaupo sa bench sa labas ng ICU, at nakatingin sa bintana nito kung saan makikita si Skylei na nakahiga at maraming tubong nakakabit."Mommy! Tito!""Mom! Dad—I mean, Tito, hello po sa inyo.""Pasensya na. Iniwan mo sa akin ang mga bata para dalhin sa kindergarten. Nalaman ng teacher nila ang nangyari kay Sky, kaya binigyan sila ng p
"Avigail!! Heto na, nakakuha ako ng mabilis na proseso ng DNA testing sa hospital namin. Ang galing nga kasi pinadeliver pa nila!" sigaw ni Angel habang mabilis na pumasok sa bahay ni Avigail, hawak ang isang brown envelope na may seal ng ospital.Nagulat ang kambal na sina Dane at Dale sa biglang pagsulpot ng kanilang Ninang. Dahan-dahan pa itong lumapit, nahihiyang ngumiti sa kanila."Ninang! Kumain ka na po ba?" tanong ni Dane na laging concern sa mga bisita nila."Mom, Ninang… para saan po ba ang DNA test na iyan? May problema po ba?" tanong naman ni Dale habang hawak ang laruang robot.Tumingin si Avigail sa dalawang bata. Naisip niyang wala na siyang maitatago pa sa kanila. Limang taon pa lang ang kambal, pero sobrang talino na nila—mga batang marunong magbasa ng damdamin at sitwasyon."Oo… Sorry kung ginawa ito ni Mommy nang hindi kayo sinabihan. Naguguluhan na kasi ako. I can't give birth twice in a row. Alam niyo ‘yung ibig sabihin, di ba?""Opo, Mommy," sagot ni Dale. "Pero d
"Ano? Sinabi mo talaga 'yon kay Dominic? Gosh, Avigail!" Galit na ang tono ni Angel habang nakaupo sa tapat ng kaibigan. Halos malaglag ang hawak niyang baso sa narinig."Nagpakumbaba na siya. Inamin niya ang pagkukulang niya, halatang sobra na siyang nagsisisi—pero bakit hindi mo man lang binigyan ng kaunting puwang ang salita niya? Kahit hindi mo siya patawarin, sana hindi mo na lang nasabi ‘yon."Napatingin si Avigail, halatang pinipigilan ang luha."Galit ako nun, Angel. Sa tingin mo ba madali ‘yon? Iniisip niyang kaya kong itapon ang sarili kong anak? Anak ko!""Oo, gets ko ‘yon. Tama ang dahilan mo—may point ka, pero hindi pa rin tama ang naging sagot mo. Avigail, kung marinig ‘yon ni Sky, ano’ng mararamdaman niya? Na tinanggihan siya ng sariling ina?"Tumayo si Avigail at naglakad palayo sa sofa. "Pero hindi pa rin sigurado na anak ko siya, Angel! Pinipilit lang nilang paniwalaan ko ‘yon!""Pero paano kung totoo?" balik ni Angel, seryoso na rin ang tono. "Sinabi ng doktor na bu