Nang makarating sa pintuan ng condo, inalalayan ni Avigail si Angel palabas ng sasakyan. Aalis na sana siya sa harap ng lalaki nang magsalita ito. "Anong ginagawa ng isang inang kagaya mo sa lugar na iyon? hindi ba nakakahiya?"Sa rearview mirror, ang mukha ng lalaki ay medyo malamig.Tumigil si Avigail. "Ang sinasabi mo ba sa akin ngayon Mr. Villafuerte ay dapat ding sabihin sa iyo. Akala ko ang bar ay isang kahiya-hiyang lugar, hindi ba't nandun ka rin?" sagot ni Dominic"Nandun ako para mag-usap ng trabaho, hindi katulad mo Ms. Suarez na nagpapakasaya, kasama ang maraming lalaki."Masama ang pahiwatig ng sinabi nito at hindi naiwasan ni Avigail na mainis, naiisip ang mga sinabi ng lalaki kanina sa bar."May dalawa ka ng anak hindi ba? Kaya naman pinapayuhan kita Ms. Avigail Suarez na mag-ingat. Kung hindi mo alintana ang iyong reputasyon, isipin mo na lang ang mga anak mo. Kung nalaman nilang ang kanilang ina ay pumapasok at lumalabas sa mga ganung okasyon at nakikipag-usap sa m
Dahil sa hindi pagkakaintindihan nila ni Dominic, lalong naging hindi sigurado si Avigail kung paano haharapin si Skylei.Tuwing binabanggit nina Dale at Dane ang maliit na bata, sinusubukan nilang iwasan ang mga paksang may kinalaman sa kanya.Pagkalipas ng ilang beses, sensitibo nang napansin ng dalawang bata na iba ang trato ng kanilang ina kay Skylei. Sa paaralan, kahit hindi nila iniiwasan si Skylei, naging mas malamig ang kanilang pag-uugali sa kanya.Kakaumpisa pa lang matutong magsalita ni Skylei, at kaunti pa lang ang nasasabi niya. Minsan lang siya magsalita kapag may interes siya sa isang paksa. Ngayon, hindi na siya iniintindi ng dalawang bata, at matapos hindi makita ang kanyang tita ng ilang araw, bumalik si Skyle sa kanyang unang kalagayan—ang pagiging tahimik.Tanging si Dominic lamang ang nakakapansin ng mga pagbabagong ito sa maliit na bata. Ilang araw na ang nakalipas, nang buhatin niya ang maliit na bata mula sa paaralan, paminsang maririnig pa niyang nagsasalita
Nagkakurap ang noo ni Dominic at hindi maiwasang maisip ang babaeng si Avigail.Hindi niya alam kung paano ito ginabayan ni Avigail si Sky upang magsalita ng dahan-dahan.Ngayon, ang parehong tanong ay nasa harap niya, at siya'y walang magawa sa unang pagkakataon sa loob ng mahabang panahon."Gusto mo bang makita ang maganda mong tita?" Napansin ni Dominic na tila si Avigail lamang ang pinapansin ni Skylei, kaya't tinanong niya muli.Pagkatapos ng tanong, mariing tumango ang batang babae, at tumingala sa kanya nang may pag-asa, na tila akala niya may paraan siya para makita si Avigail.Harap-harapang nagkatagpo ang mata ng batang babae kay Dominic, ngunit bahagyang dumilim ang mga mata ni Dominic at tahimik na umiwas ng tingin. "Alam mo naman na gusto ka ni Tita hindi ba? Marahil abala siya sa trabaho at walang oras na pumunta para sunduin ang mga kambal. Huwag ka ng mag-alala."Hindi nakuha ang sagot na nais, malungkot na ibinaba ni Skylei ang kanyang mata, at ang kanyang pagtango ay
Kinabukasan ng umaga.Nang magbukas ng mata si Avigail halos alas-7:30 na.Nakita ang oras, agad na umupo si Avigail mula sa kama, naghilamos ng mabilis, at wala nang oras kumain, kaya't dali-dali niyang isinama ang mga bata papuntang kindergarten.Si Tita Kaye ay may responsibilidad lamang na sunduin ang mga bata mula sa paaralan araw-araw. Kapag umalis si Avigail papuntang trabaho sa umaga, siya ang nagdadala sa mga bata roon.Para maiwasan si Dominic, maagang hinahatid ni Avigail ang kambal nitong mga nakaraang araw.Ngunit dahil sobra siyang pagod kagabi, hindi siya nagising ng maaga ngayong umaga...Habang papunta, tahimik na nagdasal si Avigail, umaasang maiiwasan si Dominic.Ngunit hindi inaasahan, nang bumaba siya sa sasakyan, nakita niyang may nakaparadang Bentley sa likod ng kanyang sasakyan, na may pamilyar na plaka.Makalipas ang ilang sandali, bumaba ang lalaki mula sa sasakyan, hawak si Skylei sa kamay.Hindi napigilan ni Avigail na magmadali, nais sanang maipasok ang da
"Mr. Villafuerte! May kailangan ka ba?"Huminto si Avigail, tumalikod, at tiningnan ang lalaking nasa likod niya ng malayo, parang tinitingnan ang isang estranghero.Nang magtagpo ang kanilang mga mata, bahagyang nagkibit ng kilay si Dominic.Dahil sa ugali ng babaing ito sa kanya, hindi niya maiwasang gawin ito nang umalis siya, na ikinagulat pa niya sa kaniyang sarili.Palagi niyang nararamdaman na kung hindi niya ito dapat gawin ngunit tiyak na mawawala na ang babaing ito sa kanyang paningin magpakailanman.Hindi na naghintay ng sagot si Avigail, kumunot ang noo at hinila ang kanyang pulso."Kung wala ka namang kailangan, pakibitwan na lang ang kamay mo, kailangan ko pang pumasok sa trabaho."Magaganda ang itsura nilang dalawa, at ang mga magulang sa kindergarten na ito ay hindi basta-basta. Karamihan sa kanila ay kilala si Dominic.Kaya marami na ang tumitingin sa kanila ngayon.Natatakot si Avigail na kung magtagal pa sila, baka kumalat ang iskandalo sa pagitan nilang dalawa.At k
Naningkit ang mata ni Dominic, may gusto pa sanang sabihin siya ngunit nakuha ng iba ang atensyon ni Avigail.Isang tunog ng cellphone ang pumutol sa kakaibang atmospera sa pagitan nilang dalawa.Tahimik na ibinaling ni Avigail ang kanyang tingin, kinuha ang kanyang cellphone mula sa kanyang bag, at tiningnan ang caller ID.Malinaw na makikita ang caller name ay si Daven Cruz.Lihim na huminga ng maluwag si Avigail. Ang tawag na ito ang tumulong sa kanya upang makalabas sa kasalukuyang sitwasyon.Tumango siya ng magaan kay Dominic, kinuha ang tawag, at naglakad patungo sa kanyang sasakyan.Sa pagkakataong ito, hindi na siya pinigilan ng lalaki.Habang dumadaan siya sa tabi ng lalaki, lubos na gumaan ang pakiramdam ni Avigail.Tiningnan ni Dominic ang likod ng maliit na babae na papalayo, at naalala ang pangalan na nakalagay sa screen ng kanyang cellphone kanina.Kung tama ang kanyang pagka-alala, ang lalaking may apelyidong Cruz ay ang kumain kasama ng maliit na babae ng mag-isa noong
Naisip na makakuha ng gabay mula sa mga masters, inilapag ni Avigail ang kanyang mga kutsara at tinidor, kinuha ang imbitasyon, at nagpasalamat kay Daven Cruz."Salamat at naisip mo ako, talagang inaabangan ko ito!"Mukha siyang batang nakatanggap ng kendi.Bihirang makita ni Daven siya na ganoon kasaya, ang kanyang mga mata ay puno ng ngiti."Walang anuman, noong huling beses na tinulungan mo ang mga Lolo ko sa operasyon, nagmamadali kang umalis, hindi man lang kita naihatid nang maayos, at ang mga Lolo at Lola ko sa pamilya ay hindi tumigil sa pagsasabi na imbitahan ka namin sa hapunan, kaya ako'y nakaramdam ng sama ng loob. Ngayon, ituring mo na lang ito bilang isang pasasalamat."Puno ng pag-asa si Avigail sa academic exchange, at nang marinig ito, ngumiti siya ng mahinahon. "Nagmadali lang akong kunin ang mga bata noon. Bukod pa, ginawa ko lang ang aking makakaya. Kaya walang anuman."Pagkatapos, tinanong niya muli ng may malasakit. "By the way, kumusta na ang Lolo mo ngayon? K
Pagdating sa bahay kinagabihan, ipinaliwanag ni Avigail kay Tita Kaye na aalis siya maghapon at hiniling na alagaan na lang ang dalawang bata. Pagpasok sa kwarto, bumili siya sa online ng kung ano ang kalaingan nila sa byahe, para sa umaga ng sumunod na araw.Sa umaga ng sumunod na araw, nagising si Avigail at nag-ayos, at planong pumunta sa paliparan.Paglabas niya, nakita niyang naghihintay si Daven sa lobby ng condo pagkababa niya."Naisip ko na baka hindi ka makapag-drive, kaya't pumunta na lang ako para sunduin ka."Naglakad sila ng sabay palabas ng condo. Sabay binuksan ang pinto ng kotse.Nagpasalamat si Avigail at sumakay nang hindi na nagpakipot pa.Habang nasa biyahe, nag-usap silang magaan.Biglang naisip ni Avigail ang isang bagay at tiningnan ang kasama."Senior, naaalala ko na hindi ka matagal nanatili sa bansa dati, palagi kang umaalis para magtrabaho sa ibang bansa. Bakit ngayon ay nagtagal ka na dito?"Ngumiti si Daven. "Plano ko sanang umalis, pero alam mo na, dahil
Dahil siya ay tao ni Lee, at dahil ipinagkatiwala ni Martin ang trabahong ito sa kanya, ibig sabihin ay siya rin ay isa sa mga tauhan nito. Kaya’t hindi magiging mahirap kay Avigail na makipag-ayos sa kanya. Ang sinabi niya kanina ay isang paalala lamang na hindi basta-basta ang kanilang research institute at hinihikayat siyang mag-ingat sa mga susunod na pagkakataon.Napansin ni Manager Kian ito at napag-isipang magaan ang kanyang pakiramdam. Agad nitong hinawakan ang kamay ni Avigail at tumango nang paulit-ulit, "Oo, oo! Walang problema!"Ngumiti si Avigail nang magalang, "Kung ganoon, sana'y magpatuloy ang magandang samahan natin."Nagpunas ng pawis si Manager Kian mula sa noo at mabilis na tumango.Samantala, natapos na ni Jake ang pagbilang ng mga halamang gamot. Pinakuha na ang mga kahon upang mailipat sa loob ng research institute at nilapitan ang dalawa.Si Manager Kian, na sanay na sa ganitong mga gawain, ay agad na inabot ang listahan kay Jake nang makita siyang lumapit.Tum
Pagdating ni Avigail sa pintuan ng institusyon, nakita niyang binibilang ni Jake ang mga gamot na dumating. Kasama niya ang isang medyo matabang lalaking nakasuot ng suit. Hindi malinaw kung anong pinag-uusapan ng dalawa.Ang lalaki sa suit ay mukhang magiliw, pero may makikita sa ekspresyon ni Jake na tila hindi interesado. Karaniwan ay magaan at mahinahon ang pakikitungo ni Jake sa iba, kaya't bihira siyang makita na ganito ang itsura. Nilapitan ni Avigail si Jake, puno ng kalituhan."Doktor Jake, hindi ko po talaga sinasadya. Nang tawagan niyo ako kahapon, abala po ako sa isang pulong. Akala ko..."Nasa kalagitnaan ng pangungusap ang lalaki nang mapansin niyang tinitingnan siya ni Jake. Matapos itong makita, mabilis na ininterrupt ni Jake ang lalaki at malupit na ipinakilala si Avigail. "Siya ang namumuno sa aming institusyon, si Avigail. Doktor Avi, kung may mga bagay kayong nais pag-usapan, siya ang dapat kausapin."Nagulat ang lalaki at mabilis na tumingin kay Avigail, ang mukha
Nakita ni Avigail na malungkot ang mga bata, kaya't matagal siyang hindi nakapagsalita.Pero, mabuti na lang, alam din ng mga bata na hindi rin kayang iwan ni Mommy ang kanilang maliit na kapatid. Saglit lang silang malungkot, at pagkatapos ay tahimik na kumain ng kanilang pagkain.Pagkatapos ng hapunan, ramdam na ni Avigail ang pagod, at hindi na rin naisip ng mga bata na maglaro. Kaya't nagpunta na sila sa taas para magpahinga.Hinintay ni Avigail na makatulog ang mga bata, dahan-dahang hinaplos ang kanilang mga pisngi at mahinang sinabi, "Pasensya na kayo, mga anak."Dahil sa kanya, kailangan sumunod ng mga bata sa kanya sa murang edad.Dapat ay mayroon silang mas maginhawang buhay. Kung sinabi lang niya kay Dominic ang buhay ng mga bata, magiging mga batang may gintong kutsara sila, at magkakaroon ng lahat ng bagay.Ngunit sa selfish na dahilan, pinili niyang manatili sila sa kanyang tabi.Kahit na nagsikap siya sa mga nakaraang taon upang magbigay ng kabayaran sa kanila, sa kanya
Pagdating ng gabi, nang umuwi si Avigail, naroon na si Tita Kaye at sinundo na ang dalawang maliit na bata, at inihanda na ang hapunan.Nang makita si Avigail na pumasok, agad na nilapitan ng dalawang bata at nag-alala, "Mommy, are you okay? Mahirap bas a trabaho?”Habang nagsasalita, tinitigan ng dalawang bata si Avigail at napansin nilang mukhang pagod ang mukha ng kanilang mommy ngayong araw. Dahil dito, nagtinginan sila at nag-alalang nag-isip, alam nilang tiyak na mabigat ang trabaho ni Mommy ngayon.Si Avigail, na buong araw ay nagtakbo para makakuha ng mga medisina at pagod na, ay tumingin sa mga batang nag-aalala. Pinilit niyang ngumiti at niyapos ang kanilang mga ulo, "Salamat sa pag-aalala, mga anak."Pagkasabi nito, agad na tumakbo ang dalawang bata patungo sa kanya, kinuha ang mga slippers at inabot ito sa kanyang mga paa.Si Avigail ay ngumiti ng may kasiyahan.Matapos niyang hubarin ang kanyang coat, agad na tumakbo ang dalawang bata upang matulungan siyang isabit ito.A
Narinig ni May ang sagot ni Lera Gale at naguluhan siya.Puwede bang... may iba pa siyang plano?Sa pag-iisip na ito, nagtanong si May nang maingat, "Ate Lera, ibig mong sabihin, may ibang paraan pa bang pwedeng gawin laban kay Avigail?"Hindi na nakapagtimpi si Lera Gale. Iniisip niya na kahit may plano man, hindi na niya ito sasabihin kay May. Wala itong magandang idudulot, baka lalo pa magka-problema. Pero naisip din niyang magiging kapaki-pakinabang pa rin siya kay May sa hinaharap, kaya nagpakita siya ng pagpapalakas-loob."Don't worry, hindi ko hahayaan na manalo siya. Kung hindi siya dumating, hindi sana ikaw matutulungan ni Grandpa at ni Martin. Kahit para lang mapatanggal ang init ng ulo mo, hindi ko siya pababayaan!"Isang iglap, pinapawalan ni Lera Gale ang sisi kay Avigail sa nangyaring parusa kay May.Sumang-ayon si May at nagngalit, "Si Avigail! Simula nung makilala ko siya, palaging kinakalabit ako ng lolo ko at ng kuya ko. Ako pa nga ang pamilya nila, pero mas pinapabor
Hindi nagtagal, may kumatok sa pinto ng kwarto. Pumasok si May mula sa labas na may malungkot na mukha.“Ano'ng nangyari? Sino ang nanakit sa'yo?” tanong ni Lera Gale nang makita ang malungkot na hitsura ni May.Umupo si May sa tabi ng kama at walang gana na nagsimula magbalat ng mansanas. Inis na sinabi, “Si kuya at si lolo!”Nakita ni Lera Gale ang hindi makapaniwala na mukha ni May, kaya't kinuha niya ang mansanas at ang pambalat mula sa kanya. Hinanap niya ang dahilan, “Anong ginawa nila sa’yo?”“Alam nila na pinakiusapan ko si Manager Kian na huwag magbigay ng mga gamot kay Avigail!” Inis na sabi ni May habang tinitingnan si Lera Gale.Sa totoo lang, ang ideya ng pagpapahinto ng supply ng mga gamot kay Avigail ay galing kay Lera Gale. Kung hindi siya pinaalalahanan ni Lera Gale, hindi sana niya naisip na ang plano ni Luisa ay naglalayon laban kay Avigail. Nagkataon lang na hindi nila gusto si Avigail, kaya’t nagbigay ng suhestiyon si Lera Gale na sundan na lang ang galaw ng pamil
Sa kabilang banda, akala ni May na gumawa siya ng isang magandang bagay, ngunit pinuna siya ng kanyang kapatid at lolo, at pinagbawalan pa siyang makialam sa mga gawain ng pamilya Lee. Lalo siyang nainis habang iniisip ito.Habang nakita niyang umakyat si Mr. Lee at si Martin sa itaas, si May ay umupo sa sala ng matagal, paminsang pinapagalitan ang mga katulong.Ngunit hindi siya nakaramdam ng ginhawa, kaya tinawagan na niya si Lera Gale."Ate Lera, nasaan ka ngayon?"Si Lera Gale ay nakahiga sa ospital, at si Luisa ay nakaupo sa tabi niya. Nang matanggap ang tawag, lihim niyang binaba ang volume ng kanyang telepono. "Nasa ospital, anong nangyari?""Hindi ka pa ba nakakalabas?" nag-aalala si May.Alam din niya na nasugatan si Lera Gale at dinala sa ospital dahil sa pagliligtas kay Luisa. Madalas na siyang pumunta sa ospital nitong mga nakaraang araw, ngunit hindi niya inasahan na magiging malubha ang pagkakasugat nito.Pagkarinig nito, sinadyang tumingin si Lera Gale kay Luisa sa tabi
Pabalik sa itaas, napa-ubo si Mr. Lee, "Dapat mong bantayan si May sa mga susunod na araw. Masyado siyang padalus-dalos at natatakot akong magkamali siya ulit."Mabilis na tumango si Lee Martin, "Huwag po kayong mag-alala.""At saka, huwag mong isiping seryoso ang sinabi ni MAy. Ipapagpatuloy natin ang pag-supply ng mga gamot kay Dr. Avi. Kung may mga problema sa Villafuerte's, ako na ang bahala," wika ng matandang lalaki ng may kabigatan. "Ang Lee's ay laging tapat sa mga salita natin. Hindi namin pwedeng isakripisyo ang ating prinsipyo."Tumango si LMartin, "Tatawagan ko si Dr. Avi at ipapaliwanag ang sitwasyon."Tumango ang matandang lalaki at nagpatuloy, "Lumabas ka na, medyo pagod na rin ako. Gusto ko ng magpahinga."Dahil sa insidenteng pinagmulan ni May, labis na galit ang matandang lalaki ng araw na iyon. Nang maresolba ang isyu, nakaramdam siya ng pagkapagod sa katawan.Nag-antay si Martin na makapasok sa kwarto ang matandang lalaki bago siya tumayo at lumabas ng silid. Tinaw
Nararamdaman ni May na pilit siyang umiwas, ngunit patuloy niyang pinagtatanggol ang sarili, "Ano ang masama sa sinabi ko? Ang pamilya Lee ay itinataguyod na ng isang daang taon. Kung malalagay tayo sa panganib dahil sa pagtutol natin sa pamilya Villafuerte, magiging kalapastangan tayo sa pangalan ng pamilya Lee!"Nang marinig ito, ramdam ni Martin ang sakit sa ulo at nagngingitngit ang mga ngipin, "Alam mo ba kung anong batayan para magtagal ang pamilya Lee ng isang daang taon?"Tahimik na ibinaba ni May ang kanyang ulo at hindi nagsalita."Ang lahat ay tungkol sa reputasyon!" galit na sabi ni Martin habang tinitingnan siya ng may pagka-frustration, "Kung isusuko natin ang mga prinsipyo natin dahil sa kaunting personal na pagkakaibigan, anong karapatan ng Lee na manatili sa larangan ng medisina?!"Unti-unting kumupas ang kayabangan ni May at maingat niyang tiningnan ang matandang lalaki sa sofa. Bumisita siya sa tabi ng mga ito at nagpatuloy, "Kuya, ginagawa ko ito para sa kabutihan